Από Α αρχίζει η αγάπη

7

Η Κυριακή έφτασε η Αγγελική έτρεμε σαν το ψάρι.Δεν είχε πει τίποτα στη μάνα της. Δεν μπορούσε , άνοιγε το στόμα της να πει μια λέξη και αντά αυτού έμενε στήλη άλατος.

Όταν ο Άρης πέρασε την πόρτα είχε αλλάξει ήδη γνώμη αλλά ήταν πολύ αργά.Οι ασκοί του Αιόλου ήταν έτοιμη να ανοίξουν.

<<Κύριε Παυλόπουλε καλημέρα σας. Σας ζητώ συγνώμη για την ενόχληση αλλά αν δεν ήταν κάτι σοβαρό δεν θα σας ενοχλούσα.>>

<<μάλιστα...αν και δεν βλέπω τον λόγο να μιλάω με τους υπαλλήλους μου περάστε.Αγγελική πήγαινε μέσα.>>

<<κύριε Παυλόπουλε θα επιθυμούσα η Αγγελική να είναι παρούσα.>>

<<δεν με ενδιαφέρει τι επιθυμείτε νεαρέ. Αγγελική στο γραφείο μου και θα έρθω.>>

<<Μάλιστα.>>
Του απάντησε γεμάτη φόβο η Αγγελική και ανέβηκε τις σκάλες με κατεβασμένο το κεφάλι.

Από το τρόπο που του μιλούσε φαινόταν ότι η συζήτηση δεν θα είχε καλή εξέλιξη.

O Παύλος τον κοίταξε με περιφρόνηση .Έτσι τον είχαν μάθει να κοιτάει τους Τούρκους. Τον είχαν μάθει από μικρο να νομίζει ότι είναι πιο πάνω. Όπως μαθαίνουν οι περίστεροι γονείς τα παιδιά τους , να νομίζουν πως είναι πάνω από τους άλλους..και μετά τους δίνει η ζωή ένα χαστούκι και καταλαβαίνουν  ότι όταν οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε ,όταν τρέχουν να σωθούν από τις σφαίρες , όταν νιώθουν το καυτό αίμα να τους καίει την ψυχή τότε όλοι γίνονται το ίδιο , τρέχουν σα τα ζώα προς το φως .

<<νεαρέ μπορείτε να μου πείτε το λόγο της επίσκεψης σας στο σπίτι μου σήμερα;>>

<<κύριε Παυλόπουλε θα σας το πω ωμά...πότε δεν ήμουν κάλος με τα λόγια..>>

<< δεν με ενδιαφέρει σε τι είστε καλός και σε τι όχι.  Σύντομα >>

Ο Άρης ενοχλήθηκε από τον τόσο αγενή τρόπο του.

Μα καλά τόσο αγενής ήταν πια αϊτός ο άνθρωπος; καταλάβαινε ότι η παρουσία δεν του ήταν ευχάριστη άλλα θα μπορούσε να μην το δείχνει τόσο.

Κι όμως δεν ήταν πάντα τόσο σκληρός, τόσο κρύος ,τόσο ψυχρός από τις παιδικές του μνήμες ο Άρης θυμόταν έναν άντρα γλυκό , ευγενικό καλοσυνάτο , που αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και είχε τρομερή αδυναμία στην γυναίκα του.

Α αυτό είχε να το λέει όλη η Σμύρνη η Μαργαρίτα τον έκανε ότι ήθελε....αμυδρά θυμόταν αυτά που έλεγε η μάνα του..