Από Α αρχίζει η αγάπη

13

Την ίδια εποχή σε ένα μικρο δωμάτιο στον Πειραιά ...

Η Αγγλική του ήταν καθισμένη στο πάτωμα και ένα κερί φώτιζε το χλομό της πρόσωπο...έκλαιγε....

<<αγάπη μου γιατί κλαις ;>>

Της είπε και έκανε να την πλησιάσει μα δεν μπορούσε. Τα πόδια του είχαν βαλτώσει στο έδαφος και ένα αίσθημα πνιγμού κατέκλυζε όλο του το κορμί.

<<δεν με προστάτευσες .Με άφησες στην τύχη μου...εσύ φταις για αυτά που έπαθα και για αυτά που θα πάθω..δεν με προστάτευσες...>>

Του είπε και η μορφή της άρχιζε να ξεθωριάζει καθώς το σκοτάδι άρχισε να γίνεται πιο πυκνό

Ένα βαρύ ανδρικό γέλιο αναμεμιγμένο με τα ουρλιαχτά της αγαπημένης του τον έκανε να πεταχτεί από το κρεβάτι.

Η ανάσα του έβγαινε με δυσκολία και παχιές σταγόνες ιδρώτα στεφάνωναν το μέτωπο του.

Ήθελε απεγνωσμένα να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο του κάτι που αποδείχθηκε κακή επιλογή γιατί το τρίξιμο της τσίγκινης πόρτας έκανε το συγκάτοικο του Σωτήρη να ξυπνήσει.

<<παναγία μου κλέφτες !>>

Είπε ο νεαρός άνδρας και σε κλάσματα δευτερολέπτου είχε αφήσει το κρεβάτι του και είχε αρπάξει ένα πιάτο από το τραπέζι που παρέλειψαν να ξεστρώσουν .

<<δεν είναι κλέφτες εγώ είμαι >>

<<μπα που να σκάσεις κοψοχολιαστικα ! >>

<<τέτοιος μπουμπούνας που είσαι καλά να πάθεις.Τι να κλέψουν ρε Γεώργιε β' από εδώ μέσα;τα ντιβάνια  που ούτε πόδια δεν έχουν ή το τραπέζι ;σαχλαμάρα !>>

<<οχού και εσύ τρεις η ώρα το χάραμα !>>

<<Σωτήρη ξέρεις γιατί είμαι ξύπνιος;>>

<<παραφαγες.>>

Το μακρόσυρτο χασμουρητό στο τέλος φανέρωνε οτι η ώρα δεν ήταν κατάλληλη για συζήτηση

<<εγώ φταίω που σου μιλάω!>>

Είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω του .

<<περίμενε βρε .>>

Με ένα σάλτο είχε βρεθεί στο παράθυρο και είχε προσκαλέσει τον φίλο του να κάτσει μαζί του.

Για λίγα λεπτά το μόνο που ακουγόταν ήταν το νυχτερινό αεράκι που φιλούσε απαλά τα ταλαιποριμένα τους μάγουλα.