POV James
'JAMES..!' Ik voel ineens een pijnscheut door mijn oor gaan. Mijn ogen vliegen open en ik zit meteen rechtovereind in mijn bed. Kreunend wrijf ik over mijn rechteroor. 'Was dat nou nodig Moony?' Vraag ik Remus nijdig. 'Ja, we hebben geprobeerd je te wekken, maar de schone slaapster was zo erg in dromenland, dat we haar niet wakker kregen.' 'Je hebt nog 2 minuten Prongs!' Roept Sirius grijnzend, terwijl hij de deur uitloopt. 'We wachten voor t portretgat, kom je te laat, dan haal jij vanavond t eten uit de keuken!' Grommend sta ik op.
'Bastards.' Mompel ik tegen Remus. ''That's the spirit.'' Zegt Remus met een grijns. 'T ontbijt begint zo, dus schiet op. We moeten nu al moeite doen om Wormtail in toom te houden.'
'Urghh.. zuchtend sta ik op, ik loop naar de spiegel en bekijk me zelf even. Mijn sixpack is duidelijk te zien en mijn haar zit zoals altijd weer warrig en steekt uit.
Goedkeurend ga ik er even met mijn hand doorheen, daarna trek ik snel een andere boxer aan en mijn kleren volgen meteen. Dan sprint ik de slaapzaal uit en sta ik binnen 1,5 minuut voor t portretgat. Sirius en Remus kijken me voldaan aan, Peter kijkt geïnteresseerd naar mijn reactie. Alleen zie ik dat ze niet voor t portretgat staan, maar ze zitten gewoon in de stoelen voor het haardvuur een potje toverschaak te spelen. 'Je bent te vroeg Prongs!' roept Sirius door de leerlingenkamer, een paar leerlingen kijken verbaast op. ''Het ontbijt begint pas over 30 min.' 'Serieus, was dat nou echt nodig jongens?' 'Jup.' Zegt Sirius met een ploppende 'p' 'Dat was nodig.' 'Kom er gewoon bij zitten Prongs, 't is straks jouw beurt.' Grijnzend kom ik bij ze zitten. 'Ik ga jullie zo erg inmaken.'
Mijn voorspelling klopt, want als we naar het ontbijt toe lopen heb ik van ze alledrie gewonnen, wat mij al voor de zoveelste keer de beste maakt van onze mini-competitie.
POV Lily
Samen met mijn vriendinnen loop ik naar de Grote Zaal. We waren allemaal al vroeg wakker en de rest wilde meteen gaan roddelen over hoe de jongens in ons jaar eruitzagen na de vakantie. Uiteindelijk zei Laura: 'James Potter is wel veel knapper geworden.' Iedereen kijkt mij verwachtingsvol aan. 'Oh nee, geen denken aan.' Zeg ik meteen. 'Wat jij wilt, maar ik zou jullie zo shippen met elkaar.' Marlene kijkt me grijnzend aan.
Ik ga snel over op een ander onderwerp. 'En Mar, wat vind je van Sirius Zwarts?' Zoals ik al hoopte werd ze een beetje rood. 'Eh? S-Sirius Zwarts?' Ze herpakte zich snel weer en beantwoordde de vraag alsof ze hem niet leuk vond. ''Nou ja, hij is inderdaad knapper geworden lijkt het en hij kijkt veel ontspannender uit zijn ogen kijkt en.. eh, nee hij is gewoon een player en een zak. Vorig jaar waren er alleen al 34 meisjes die door hem huilend een paar dagen doorbrachten. Dus nee bedankt, I'll pass" 'O-kay.' Toen was ik degene die haar grijnzend aankeek.
Ik draai me dan om naar Alice. 'En Alice, hoe gaat het met Frank?' Alice wordt meteen rood, maar ze glimlacht wel. 'Oh hij is zó knap geworden en hij is nog steeds zo aardig tegen iedereen, hij is echt geweldig!' Dromerig kijkt ze weg. 'Alice..?' 'Huh? Eh, oh ja.. eh, laten we maar naar de Grote Zaal voor t ontbijt gaan lopen.' Zegt ze er snel achteraan om haar schaamte te verbergen. Ik begrijp het meteen en stem ermee in. 'Dat is een goed idee, laten we gaan meiden.'
Maar als we net de Grote Zaal in willen stappen, hoor ik ineens een maar al te bekende stem waardoor ik me omdraai. Ik zie dat de Marauders aan komen lopen. Met James en Sirius voorop, en daarna Remus en Peter. Blijkbaar heeft iemand net iets grappigs verteld, want ze lachen allemaal. Snel draai ik me om en achtervolg ik mijn vriendinnen in de hoop dat hij me niet heeft gezien. Maar tevergeefs. 'Evers! Hey, Evers!' Ik draai me zuchtend om: 'Hoi Potter.' 'Je ziet er goed uit Evers, heb je iets met je haar gedaan? Het staat je leuk.' Verbaast kijk hem aan. 'Hoe zie je dat, er is inderdaad een beetje vanaf gegaan, maar niet genoeg om het verschil echt te zien.' Hij knipoogt naar me en lacht zijn wel bekende lach. 'Bij zo'n beauty als jij, zie ik alle veranderingen, by the way, you look beautifull Lily-flower.' Met nog een laatste knipoog lopen hij en zijn vrienden weg. Ik draai me verbaast om naar mijn vriendinnen die iets verderop op me wachten.
'Waar ging dat over Lily?'
'Potter vroeg me eens een keer niet uit, maar complimenteerde me met mijn uiterlijk en hij noemde me ook nog Lily-flower..' Boos kijk ik achterom. 'Hoe dúrft hij.'
'Rustig Lily, negeer hem gewoon, hij vind straks vast wel een ander meisje waar hij hetzelfde tegen zegt.' Marlene kijkt naar de afdelingstafels die inmiddels al aardig vol zitten. 'Maar laten we nu wat gaan eten, ik heb wel zin in een goed ontbijt.' Samen lopen we jaar de tafel van Griffoendor en ploffen we op de bankjes. Laura en Alice zitten tegenover ons en Marlene zit naast mij. We scheppen allemaal wat te eten op en na een 'smakelijk' beginnen we allemaal te eten. 'Waarom is dit scrambled egg hier toch altijd zo goed.' Mompelt Laura tevreden. 'Geen idee, maar de bacon wordt ook altijd heerlijk gebakken.' Zeg ik met mijn mond vol bacon, waardoor mijn vriendinnen waarschijnlijk zoiets verstaan als: 'Bween widwee, mwaar de bwakson bwordt wier book bwaltijd bweerlijk webabben.' Ze kijken me allemaal vragend aan. Snel slik ik de hap in mijn mond door en herhaal ik wat ik zei: 'Geen idee, maar de bacon wordt hier ook altijd heerlijk gebakken.' Ze knikken allemaal. 'Daar heb je helemaal gelijk in Lils.'
Na het ontbijt lopen we naar de leerlingenkamer, maar als we bijna bij de Dikke Dame zijn worden we ineens tegengehouden door Foppe. 'Urgh..' We proberen nog snel om om hem heen te lopen, maar hij had ons al in zijn vizier, we bereiden ons voor op iets wat komen ging. 'HAHAHA!!! En meteen haalt hij inktpotjes uit het niets. 'Oh shit...' Hoor ik Marlene zeggen. Net op het moment dat Foppe de inktpotjes boven ons hoofd wil openen wordt hij tegengehouden. 'Foppe! Als je het niet erg vind, nemen wij deze mooie dames van je over.' Foppe kijkt achter ons, begint te krijsen van het lachen en luister naar de stem en vliegt dan weg. Verbaast draaien wij ons om, Foppe luistert naar niemand, behalve naar professor Perkamentus.
Als we achter ons kijken zien we natuurlijk de Marauders staan, met James en Sirius voorop. 'No need to thank us, Evers.' Daarna lopen ze lachend naar het portretgat. 'Hoeveel op dat ze niet naar het eerste lesuur gaan?' Vraagt Alice. '2!' Roept Marlene. 'Ze komen niet.' Zeg ik. 'Daar zorgen Potter en Zwarts wel voor.'
-------------------------------------------------------
Misschien moet ik ff uitleggen wat ze bedoelen met die getallen:
Het heeft niets te maken met geld ofs, maar het nummer dat je zegt is het aantal rondjes Waarheid-Doen of Durf dat je verplicht moet doen als je verliest. Er zit een voorwaarde aan: je mag dan alleen waarheid kiezen.
------------------------------------------------------Als we bijna het portretgat ingaan zien we 3 eerstejaars met inkt over zich heen zich snel voor ons naar binnen wringen. 'Die hadden haast' Merkt Laura op. 'Ja, dat zijn de slachtoffers van Foppes inkt.' Alice kijkt opgelucht nadat ze dat zei. 'Wat ben ik blij dat wij dat niet waren, zag je hoeveel inkt ze over zich heen hadden?' 'Ja, hij heeft zich duidelijk niet ingehouden.'
'Rozenstruik.' De Dikke Dame kijkt Marlene aan en opent dan het portretgat. 'Kom binnen.'
We lopen rustig de trap op naar onze kamer en pakken allemaal onze schoolspullen. Daarna lopen we naar ons lokaal voor Bezweringen. Zodra we zitten, kijk ik om ons heen. 'Geen Marauders.' Zeg ik voldaan. 'Wie had er niet gewed?' Alice en Laura kreunen. 'Urgh... waarom hadden we ook zoveel vertrouwen in ze.' 'Geen idee, maar dat wordt 12 rondjes!' Ik kijk ze vrolijk aan. 'Ja, ja, don't sweat it.'
Ik hoor Marlene grinniken.
Maar dan gaat de deur open en komt de professor binnen.
'Goeiemorgen allemaal, welkom bij Bezweringen voor tweedejaars, net zoals vorig jaar ben ik weer jullie professor.'
De hele les lang oefenen we bezweringen die we vorig jaar geleerd hebben. Tevreden constateer ik dat ik de bezweringen nog steeds allemaal ken en kan uitoefenen.
Dan gaat de bel, we pakken allemaal onze spullen en lopen naar buiten. 'Wat nu?' Vraagt Laura. 'Eh.. ik kijk ff.' Ik zoek snel ons rooster in mijn tas en ik haal het tevoorschijn. Ik moet even zoeken maar zie dan welke les we hebben. 'Toverdranken.' 'He bah.' Hoor ik Marlene zeggen. 'Dat is zo'n rot vak.' 'Alleen maar omdat jij er niet zo goed in bent, wilt niet zeggen dat het een rot vak is.' Zeg ik haar lachend. 'Je kunt toch wel één keer aan mijn kant staan Lils.' Vraagt ze me smekend. 'Jij bent er altijd zo goed in en professor Slakhoorn mag je erg, kun je me niet helpen?' 'Ja, ja.. ik help je wel, maar verwacht niet te veel.' 'Yes! Dankje Lils, je bent geweldig.'
Alice en Laura hadden dit gesprek lachend aangezien. 'Laten we nou maar gaan.' Zegt Laura vrolijk. 'Inderdaad, anders komen we te laat.'
————————————————————————
Hii allemaal,
Sorry dat dit hoofdstukje zo lang op zich heeft laten wachten en dat het zo kort is.
Dit verhaal staat eigenlijk bijna op stop, op de manier zoals het nu gaat, duurt het jaren voordat het eindelijk geëindigd is en dit boek is al ouder dan 1 jaar.
Ik ben jullie allemaal wat verschuldigd, I guess. Dus, ik zal wat vaker proberen te uploaden dan 1x per half jaar ofs xD
Ik zal alleen eerst weer alles moeten teruglezen om te kijken hoe ik schreef en wie er allemaal in voorkwamen, voordat ik verder kan.
Ik moet alles gaan noteren zodat het verhaal weer net zoals eerst door kan gaan.
Als jullie ideeën hebben, laat maar horen.
Een vote zou gaaf zijn.
Tnx for reading folks.
Laters..