Natapos din ang kahihiyan. Grabe. Ang tagal ko na ring hindi nakakakanta. Ayoko nang masyadong exposure. Hindi naman kasi mataas ang range ng boses ko. Puro acoustic lang ang kinakanta ko noon, 'yung mga matataas, kinukuha ko sa mababang note.
"Wala pa ring kupas si Acoustic Princess." kantiyaw ni Obet, kaklase rin namin noong high school nang makabalik ako sa table namin. Napailing na lang ako.
Nag-proceed na rin sa 18 roses. Natatawa ako nang si Trevor na ang nagsayaw kay Yumi. Kung sa iba, dinadaldal niya, bigla naman siyang tumiklop sa harap ni Trevor! Sa sobrang sutil ko, kinuhanan ko pa sila ng litrato. Ipangba-block mail ko lang sa kanya minsan.
Pagkatapos noon, nagsimula na ang kainan. Lumibot sila Yumi, kasama ang kanyang Mommy sa bawat table.
"Hija, thanks for granting Yumi's request." Bineso niya ako at niyakap.
"Wala pong problema, tita. Malakas po siya sa akin eh."
"Hindi talaga ako matatanggihan niyan Mommy kasi alam niyang magtatampo ako." Singit ni Yumi na ikinatawa naming tatlo.
"By the way, iha. Nasaan sina Mommy mo?"
"Kauuwi lang po ni Dad galing sa ibang bansa para po sa ipinatatayo niyang branch po. Si Mommy naman po gusto rin pong magpahinga kaya hindi na po sila nakapunta."
"Ang dalawa talaga na iyon, sabi na ngang maghinay-hinay lang sa pagtatrabaho. O siya sige, punta muna ako sa mga business partners namin. Ikumusta mo na lang ako sa kanila."
"Yes po tita. I will."
Umalis na si Tita at naiwan kami ni Yumi. Tiningnan ko siya at ngumisi nang nakakaloko.
"Kumusta? Anong feeling na isinayaw ka na ng crush mo?"
"Sabi ko na aasarin mo na naman ako!"
"Nang-aasar? Nagtatanong lang ako!" Hinampas niya ako sa braso.
"Thank you, talaga. Lalo na kanina."
"Sus, wala 'yon! Tara na nga't kumain d'on. May mga mallows saka chocolate fountain!"
Hinila ko siya at kumain na roon. Nakipag-usap din kami sa mga bisita niya na kakilala ko rin. Hindi ko namalayang nakalapit na naman kami sa table ng Tempest.
"Hi, Haidee! I didn't know that you can sing." Bungad sa akin ni Jap.
"Actually, kumakanta na talaga siya noon sa school namin noong high school kami! Ewan ko ba naman sa kanya kung bakit hindi na niya itinuloy ngayon." Siniko ko si Yumi sa sinabi niya. Napakadaldal din nito eh.
"Really? Ang ganda nga ng boses mo. Promise. I want you." Sabay kindat sa akin ni Alonzo.
"Ayan ka naman, Matanglawin! She's off limits!"
"Ano ba, Trevor! Hindi nga matanglawin 'yun eh. Hawkeye. H-A-W-K-E-Y-E."
"Tumigil ka nga. Ini-english mo pa ang apelyido mo. Sumbong kita sa tatay mo." Pinanlakihan pa siya ng Trevor ng mata.
"Hala, sorry po tatay! Hindi na po ako magrereklamo sa apelyido ko. Pero bakit ba kasi 'matanglawin' pa! Pero sige na, bawi naman sa pangalan." Pinagsalikop pa niya ang dalawa niyang kamay at tumingin sa itaas. "May you rest in peace, 'tay!"
Nagtawanan kaming lahat sa kakulitan ni Alonzo.
"Ayan, d'yan ka magaling, sa kalokohan mo!" Kantiyaw ni Trevor sa kanya.
"Hindi nga. Pero ito ang totoo... I want her..." Sabay turo sa akin ni Alonzo. "I want her to be part of the Tempest."
Nanlaki talaga ang mata ko. Pati si Yumi ay nanlaki ang mata.
"Joke time ba ngayon?" Sabi ko sa kanila.
Umiling lang si Alonzo. "Maloko ako, pero when it comes to this... I'm serious."
"Nabibigla ka lang yata." Yun lang ang nasabi ko. Ako? Magiging parte ng Tempest? Bakit?
"Nope. Actually, si Chance ang may sabi." Napatingin ako kay Chance. Tahimik lang siyang umiinom ng wine. Napatigil siya nang mapatingin kami sa kanya.
"Bakit kayo nakatinging lahat sa akin?"
"Really, Chance? You want her to be part of the Tempest?" Lumapit sa kinauupuan niya si Trevor. Hinipo nito 'yung noo at leeg niya. "May sakit ka ba?"
"Don't do that!" Iniiwas niya ang mukha niya kay Trevor.
"Ngayon ka lang yata may natipuhang boses ulit, Chance."
"Shut up, Jap."
Bigla silang tumingin lahat sa akin.
"B-bakit?"
"Ano ba, Haidee! Si Chance na mismo pala ang nagsabing sumali ka sa Tempest! Ano na say mo?" Sigaw sa akin ni Yumi.
"Uhmmm..." Tiningnan ko silang lahat. Lahat sila naghihintay ng sagot ko at nakatingin sa akin. Pwera kay Chance na nakatingin sa baso niya pero nakangisi.
"Anong 'uhmm...' ka d'yan?! Ano na, Haidee Lalaine! Tempest na 'yan! Matutupad na ang pangarap mo!" Hinawakan ako ni Yumi sa balikat at niyugyog.
"Chill there, babe. Let her think." Awat ni Alonzo sa kanya.
"S-salamat pero kasi..."
Nakatingin sila sa aking lahat pati si Chance, nag-angat na ng tingin sa akin. Huminga ako nang malalim dahil may parang hindi ako makahinga bigla.
"S-siguro... Hindi na muna. Pasensiya na."
"What? Bakit?! Sayang naman! Ano ba, Haidee!" Sigaw ni Yumi. Sobra akong naguluhan.
"C'mon. We'll give you time to think -"
"Kung ayaw, huwag nang pilitin, Jap." Napalingon ako sa nagsalita. Nilagok niya ang isang baso ng wine at lumingon sa gawi ko.
"Pero sayang naman ang boses mo, Haidee."
Napalingon ako kay Jap. Tumayo na siya at lumapit na rin siya sa amin nila Alonzo.
"I want to focus on my studies. And I don't think I can join your band. Tumatak na kayo sa tao na kayo lang, tapos sisingit pa ako?"
"Pwede naman! Magkakaroon ng bagong asset sa banda, kasi marunong kang mag-keyboards!"
"Tama si Alonzo, Haidee." Lumapit na rin sa amin si Trevor.
"Kasi naman, Haidee! Tanggapin mo na! Sige ka, magtatampo ako!" Nakikipilit na rin si Yumi.
Tiningnan ko lang sila. Huminga muna ulit ako nang malalim.
"Mahal ko ang musika. Pero mas mahal ko sila Mommy. Alam kong tututol sila rito. Kaya I'm so sorry, guys. Please, excuse me muna."
Tumalikod na ako at hindi na sila nilingon. Pumunta muna ako sa CR para huminga. Kaso hindi nawala ang bigat sa dibdib ko. Lalo akong hindi makahinga.
Tiningnan ako ang repleksyon ko sa salamin. Tama lang ang desisyon ko. Ayoko nang may mag-away pa dahil pinipilit ko na naman ang gusto ko.
Oo, gusto ko. Gustong-gusto ko. Pero mas pipiliin ko muna ang pamilya ko, kaysa ang ibang bagay.