Shawn's POV
Ik zet Cameron en Kayleigh in de stad af, omdat Cameron graag ergens wat met haar wil drinken. Ik start de auto en verbind mijn mobiel, zodat we nu dan eindelijk naar muziek kunnen luisteren. In plaats van naar alle levensverhalen van Kayleigh. Ik geloof dat ik het niet met haar zou uithouden, zo'n hele dag.
My favorite part - Mac Miller, Ariana Grande verschijnt er op heg schermpje van de TomTom. Lucy kijkt me met een brede glimlach aan. "Hebben we plannen voor vandaag?" Vraagt ze. "Niets bijzonders" "Kunnen we dan vanavond naar het strand?" "Als jij dat wilt". Ze knikt hevig en brengt haar gezicht dichter naar die van mij toe. "You just don't know how beautiful you are, and baby that's my favorite part" Zingt ze zachtjes met de muziek mee. Ze geeft me kusjes op mijn mond en wat daarnaast. Ik hou haar zo vast, dat ze automatisch wat dichter op me komt zitten. "Ik hou van je" Fluister ik. "Ik ook van jou en nu gaan we rijden want iedereen kijkt ons aan" Zegt ze vlug en een beetje lachend. Ze drukt op het puntje van mijn neus, geeft er vervolgens een kusje op en gaat dan normaal in haar stoel zitten.
Ik kijk naar buiten en zie veel mensen vertraagt langslopen. Gewoon om zo ongemerkt mogelijk eens naar binnen te kijken. "Let op die mensen daar" Zeg ik nu al lachend. Ik druk hard op mijn toeter en barst dan in lachen uit. Lucy slaat lachend haar handen voor haar mond. "Oh nee Shawn, kijk die oude mensen nou" Komt er lachend uit. Ik doe mijn gordel vast en rijd de straat uit. Op weg naar het hotel.
Ik parkeer de auto aan de voorkant van het hotel. "Shawn wat doe je?" "Parkeren" "Moet je nu alweer plassen?" Zucht Lucy hard. "Haha nee, kom je?".
Lucy's POV
"Waarom..Sha? Hallo?". Shawn heeft de auto al verlaten, dus stap ik ook maar uit. "Kom je nog of blijf je daar staan?". Shawn staat een eindje verderop met twee tassen in zijn handen. Ik ren naar hem toe. "Hé dat is mijn tas, wat moet je eigenlijk met die tassen?" "Je praat echt veel" "W..H..Wat denk je zelf.." Stamel ik bijdehand. Pas als we naar binnen lopen en ik naast Shawn voor een receptie sta te wachten, valt het kwartje. "We blijven hier slapen hè?" Zeg ik zachtjes terwijl ik zijn hand vast pak. "Waarom heb je anders die tassen? Heb jij mijn tas in gepakt? Verblijven we hier?". Een zucht verlaat zijn mond. "Als ik nu 'Ja' zeg, hou je dan op?" "Ik wist wel dat het zou werken" Zeg ik trots. Shawn lacht en knijpt in mijn hand.
"Nee.. Nee, nee! Shawn! Ben jij het echt!?". Er komt een wat oudere en enthousiaste man op ons aflopen. "Martin!!". Shawn en ene Martin omhelzen elkaar. "Je bent zo groot geworden! Jongen, hoe gaat het met je?" "Beter dan ooit". Shawn slaat een arm om me heen. Ik lach ongemakkelijk naar de man. Hij kijkt opnieuw naar Shawn. "Neee!?" Zegt hij weer. "Jawel" Zucht ik in mezelf. "Hay..." "Lucy". Ik schud zijn hand. "Mijn excuses Lucy, ik ken Shawn al sinds hij klein is. Hij kwam hier regelmatig om met Cameron te spelen. Die naam zegt je misschien wel iets?" "Wacht is.. is Cameron uw zoon?" "Ontzettend leuk je te ontmoeten Lucy" "Insgelijks" Zeg ik nog steeds overvallen van zijn woorden. Cameron heeft niks weg van deze man.