20 Οκτωβρίου 1922 Χίος
Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω μια ανάγκη να γράψω αυτά που μου συμβαίνουν.Πότε δεν είχα αυτή την ανάγκη γιατί ίσως είχα πάντα κάποιων να τα μοιραστώ, τη Λουίζα, αλλά τώρα δεν έχω κανένα.
Όταν ήρθα στην Ελλάδα τίποτα δεν ήταν εύκολο.Οι υποδομές του κράτους μηδενικές, οι άνθρωποι εδώ στη Χίο αφιλόξενοι, φοβισμένοι....για αυτούς είμαστε οι τουρκόσποροι που ήρθαμε να τους πάρουμε τα σπίτια και το φαΐ. Νομίζουν πως εμάς μας άρεσε που ξεσπιτιθίκαμε; όχι λοιπόν και αν μπορούσα δεν θα πατούσα πότε σε αυτήν τη τρισάθλια χώρα και σε αυτό το καταραμένο νησί.
Για καιρό περίμενα κάποιον τον Άρη, την μητέρα, τον πατέρα,τον αδερφό μου...κάποιον.Μα κάνεις δεν ήρθε κανείς και εγώ είμαι μόνη μου..αν δεν είχα και την κυρα Φωτεινή δεν ξέρω τι θα έκανα.
Πολλές φορές σκέφτηκα να αυτοκτονήσω για να τελειώσουν όλα ,να μην πονάω...χίλιες φορές το αποφάσισα και χίλιες φορές άλλαξα γνώμη.Η ελπίδα να είναι ζωντανός και μια μέρα να τον ξανά δω και να καταφέρουμε να ζήσουμε τον έρωτα μας με κρατάει ζωντανή.
Η μεγάλη ιδέα. Η Ελλάδα των δυο ηπείρων. Αυτό είναι μεγάλη ηδέα;ο θάνατος και η καταστροφή;Πίος λαός φταίει για αυτό; οι σύμμαχοι μας οι Άγγλοι; οι Γάλλοι; οι ;οι Τούρκοι;μήπως έφτιαξαν οι Έλληνες και μας τιμωρεί ο Θεός; Εγώ ποίον να μισήσω; τους Άγγλους; τους Γάλλους;πάντως τους Τούρκους δεν μπορώ να τους μισήσω. Και ο Άρης ο άντρας που λατρεύω και η μάνα του η Φάτμα που σχεδόν τη μεγάλωσε και αυτοί Τούρκοι είναι. Όχι δεν τους μισώ τους Τούρκους. Τους αρχηγούς των λαών μισώ που νομίζουν ότι είναι θεοί και αποφασίζουν ποιος θα πεθάνει και ποιος όχι ,που κοιτούν το χάρτη και αποφασίζουν να σβήσουν με το έτσι θέλω ένα λαό.
Για καιρό η Αγγελική περίμενε κάποιον ή ίσως μια ευκαιρία να γυρίσει πίσω στην Σμύρνη.Τίποτα.Στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι θα τα κανονίσει έτσι η ελληνική με την τούρκικη κυβέρνηση και το πολύ σε δέκα μέρες θα ήταν στα σπίτια τους.Τίποτα.
Για μέρες όλοι περιφέρονταν στο νησί σα τις άδικες κατάρες, έτσι και η Αγγελική περιφερόταν με βλέμμα απλανές και τσακισμένη καρδιά. Μια τέτοια μέρα είδε την κυρία Φωτεινή.
Η Φωτεινή Γέρακα ήταν μια αγράμματη γυναίκα από τη Χίο. Από μικρή της άρεσε να τρέχει στο βουνό και να μαζεύει βοτάνια , μεγαλώνοντας άρχισε να τα βράζει και να σκαρώνει τα πιο παράξενα γιατροσόφια που παραδόξως έπιαναν.Όποιος έπινε από τα τσάγια της και έβαζε από τις αλοιφές γιατρευόταν.Τώρα πλέον γεροντοκόρη στα πενήντα της ήταν η ''γιατρός'' του χωρίου μακροχώρι της Χίου.
Όλοι στο χωριό την σέβονταν και την αγαπούσαν και όποτε είχαν προβλήματα σε αυτήν έτρεχαν γιατί ήταν καλόκαρδη και επειδή δεν είχε δικά της παιδιά περιέβαλε όλο τον κόσμο με στοργή και αγάπη.
Η Φωτεινή μόλις άκουσε για την άφιξη τον προσφύγων και τα τραγικά γεγονότα της Σμύρνης θορυβήθηκε πολύ ήθελε να βοηθήσει αυτούς τους δύστυχους που ξεσπιτώθηκαν. Έτσι φόρτωσε στο μουλάρι της τον Κεφάλα ότι τρόφιμα μπορούσε να μεταφέρει και κατέβηκε στην πόλη της Χίου.
Εκεί σε ένα σοκάκι την είδε.Δεν ήταν πάρα ένα κοριτσάκι με ξέπλεκα μαλλιά , ντυμένο φτωχικά και με μια βαλίτσα στο χέρι.Κοιτούσε κάτω, έσερνε τα βήματα της .Έμοιαζε άρρωστη, τσακισμένη...στα μάτια της έμοιαζε παιδί. Ξαφνικά η κοπέλα σήκωσε το βλέμμα της από το χωματόδρομο και οι ματιές τους διασταυρώθηκαν. Η Φωτεινή πρόσεξε πόσο όμορφη ήταν.Είχε αγγελικά πλασμένο πρόσωπο κι όμως χίλιοι δαίμονες κατοικούσαν στα μάτια της που είχαν το χρώμα της φουρτουνιασμένης θάλασσας.
Η κοπέλα λιποθύμησε και η Φωτεινή έτρεξε κοντά της.
<<καλέ;καλέ κορίτσι;>>
<<τι είναι κυρα μ γιατί σκουζεις;>>
<<να μπρε παλικάρι μ το κορίτσι νταβλίαστικε και από ότι βλέπω ψήνετε στον πυρετό...μπορείς να με βοηθήσεις να το πάμε κάπου;>>
<<τι λες θεία που θα ακουμπήσω εγώ πρόσφυγα να κολλήσω τίποτα..ας την να ψοφήσει να έχουμε έναν λιγότερο που οι βρομιάρηδες δυο βδομάδες τώρα βρωμούν το νησί μας>>
<<ου να μου χαθείς παλιάνθρωπε>>
<<ας το καλό παλιό γριά>>
Η Φωτεινή πήρε την Αγγελική στο σπίτι της στο χωρίο.Για επτά μέρες η Αγγελική ψηνόταν στον πυρετό και παραμιλούσε.Την όγδοη μέρα με τη βοήθεια των γιατροσοφίων της Φωτεινής ανέκτησε επαφή με το περιβάλλων και την επόμενη βδομάδα ήταν μια χαρά.
Η Αγγελική από την αρχή είπε στην θεία Φωτεινή ,όπως την αποκαλούσε, την τραγική της ιστορία.Αρχικά το έκανε αυτό για να την κάνει να τη λυπηθεί και να την μαζέψει στο σπίτι της μέχρι να δει τι θα κάνει αλλά όπως διαπίστωσε στην πορια και να μην έλεγε τίποτα η κυρα Φωτεινή θα τη βοηθούσε γιατί ήταν χρυσός άνθρωπος.Αλλά και η Αγγελική δεν έκανε κατάχρηση της καλοσύνης της ,από το πρωί που σηκωνόταν μέχρι το βράδυ που θα έπεφτε για ύπνο ήταν στο πόδι.
Από αρχόντισσα στη Σμύρνη είχε καταντήσει να φροντίζει τις κότες και τις αγελάδες της θείας Φωτεινής και να κατεβαίνει μια φόρα την εβδομάδα στα παζάρια στη Χώρα για να πουλήσει τα αυγά και το γάλα.Αν και αυτά που είχαν στη Χίο δεν τα έλεγες και παζάρια ας ερχόταν στη Σμύρνη να δουν πως είναι το παζάρι , σκεφτόταν.
Το να κατεβαίνει στην χώρα δεν της άρεσε καθόλου.Δεν ήθελε να βλέπει άνθρωπο. Τουλάχιστον το σπίτι της θείας Φωτεινής ήταν απομονωμένο από τα αλλά σπίτια και δεν αναγκαζόταν να βλέπει πολύ κόσμο.Το σπίτι απομακρισμένο από το χωριό σε κοντινή απόσταση από ένα δάσος και αρκετά κοντά σε ένα μεγάλο γκρεμό που κάτω είχε θάλασσα. Ειδικά εκείνο το γκρεμό τον λάτρευε.Ήταν απότομος και αν έκανες το λάθος και παραπατούσες θα σε κατάπινε η θάλασσα που ήταν από κάτω του.Η Αγγελική καθόταν σε ένα βράχο εκεί στο γκρεμό και χάζευε την Σμύρνη της που της χαμογελούσε μελαγχολικά από απέναντι.
''άραγε άμα κοιτάξω πιο προσεκτικά θα δω το σπίτι που θα έμενα αν παντρευόμουν....δεν μπορώ να το ξεχωρίσω από τα αλλά....τζάμπα το κάναμε αυτό το σπίτι. Τζάμπα τα μπάνια , τζάμπα τα κρύσταλλα , τζάμπα τα έπιπλα..όλα τζάμπα.Δεν προλάβαμε να το χαρούμε τίποτα δεν προλάβαμε να κάνουμε τίποτα..αχ θεέ μου πόσο μου λείπει...για δυο λεπτά να τον έβλεπα να μου χαμογελούσε και να μου έλεγε ότι όλα θα πάνε καλά...αχ θεέ μου γιατί μας το έκανες αυτό; .Τουλάχιστον τώρα καταλαβαίνω κάποια πράγματα.Καταλαβαίνω γιατί ο Νίκος μου έβαλε τα ρούχα της υπηρεσίας. Τώρα καταλαβαίνω γιατί οι μάνες έντυσαν της κόρες τους γριές...ναι τώρα καταλαβαίνω , καταλαβαίνω...''
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Καινούριο κεφάλαιο λοιπόν μετά από μεγάλη απουσία. Η Αγγελική όπως βλέπετε μελαγχόλησε και ένα πουλάκι μου είπε ότι από εδώ και πέρα έτσι θα είναι .Δεν φταίει αυτή όμως . Είναι που είναι αδύναμος χαρακτήρας της συμβαίνουν και τόσα πολλά...[ουπς είπα πολλά]
Λοιπόν ψηφίστε Και αφήστε μου και ένα[αν θέλετε και πιο πολλά😂😂] σχόλιο.
ΦΙΛΙΑΑΑΑΑ 💋💋💋