''όχι-όχι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Η Σμύρνη καίγεται...είναι η μέρα του γάμου μου..όχι..ποίος αποφάσισε για αυτήν τη τραγωδία;γιατί θεέ μου τι σου κάναμε;''
<<Αγγελική πάμε πάνω να σου κάνω μια βαλιτσουλα πρέπει να φύγεις.>>
Ο Νικόλας την είχε πιάσει από του ώμους.
<<όχι δεν πάω πουθενά είναι η μέρα του γάμου...οοοοχιιι>>
Όλο το κορμί της τρανταζόταν από το κλάμα.Ο Νικόλας της έδωσε ένα δυνατό χαστούκι.Έπρεπε να της κάνει να καταλάβει ότι δεν υπήρχαν περιθώρια. Έπρεπε να σώσει την αδερφή του, τώρα εκείνος ήταν ο άντρας του σπιτιού..ο πατέρας έλειπε .
Τελικά την αγαπούσε την αδερφή του εκείνη τη στιγμή το κατάλαβε .Κρίμα ήταν πολύ αργά γιατί η ζωή του είχε φτάσει στη δύση για να σώσει την Αγγελική και τη μάνα του θα πέθαινε .Καλύτερα να πέθαινε αυτός και να σωζόταν εκείνες πάρα το αντίθετο και να το είχε βάρος στη συνείδηση του.
Οι Τούρκοι είχαν μπει από το πρωί στην ''άπιστη Σμύρνη'' όπως την έλεγαν λόγο του μεγάλου ποσοστού χριστιανών που ζούσαν εκεί. Έκαιγαν τα πάντα σπίτια , μαγαζιά, ανθρώπους. Σκορπούσαν το θάνατο όπως ο άνεμος σκορπούσε τα ξερά φύλλα.Για τον Μουσταφά Κεμάλ τον ηγέτη των νεοτούρκων οι ανθρώπινες ζωές δεν είχαν καμιά απολύτως σημασία. Ήθελε να εξαλείψει τους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς από την Τουρκία.Τα κατάφερε.Ήταν γεγονός.Ότι δεν είχε καταφέρει ο σουλτάνος σε πέντε αιώνες το κατάφερε ο Κεμάλ σε λίγα χρόνια.Όμως χύθηκε πολλή αίμα σε αυτό τον ''άγονα'' πάρα πολλή αίμα.
<<Αγγελική ξύπνα δεν έχει γάμο σήμερα.ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΉΣΩ ΝΑ ΠΕΘΑΊΝΕΙΣ .ΑΚΟΥΣ;;; >>
<<χωρίς αυτόν δεν θα αξίζει να ζήσω καταλαβαίνεις ;;>>
Την άρπαξε και την πήγε με το ζόρι πάνω.Την ξέντισε και την φόρτωσε με κοσμήματα, Βραχιόλια,δαχτυλίδια,κολιέ,λίρες...μέσα στο σουτιέν της,στις κάλτσες της...
<<τι κάνεις Νίκο δεν καταλαβαίνω;>>
<<θα τα χρειαστείς μετά.>>
Πήρε μια μικρή βαλίτσα και μέσα έβαλε πολλές λύρες και κάνα δυο ρουχαλάκια .Την κατέβασε έτσι μισό γυμνή κάτω.
<<μάνα φέρε ένα φουστάνι από το δουλικό και λίγο κάρβουνο γρήγορα μη μα την δουν έτσι όμορφη-όμορφη και... εσύ Αγγελική άκουσε με καλά εκεί που θα πας δεν θα είναι τίποτα ρόδινο.Θα πας ή στη Χίο ή στη Μυτιλήνη μην βιαστείς να φύγεις θα περιμένεις μήπως και βρεις κανένα από μας. Κατάλαβες;>>
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Τότε έφτασε η μάνα της με το φουστάνι την έντυσαν,την πασάλειψαν και με το κάρβουνο και βγήκε έξω από το σπίτι.
Το τελευταίο που πρόλαβε να ακούσει ήταν τη μάνα της να φωνάζει..
<<η παναγία μαζί σου>>
Τι παράξενο ...τις άλλες μέρες σχεδόν δεν μιλούσαν και τώρα η παναγία μαζί της.....
Οι κραβγιές του κόσμου της τρυπούσαν αφτιά. Φωτιά..φωτιά παντού...πτώματα, νεκροί. Πόσες ανθρώπινες ψίχες χάθηκαν άδικα...τους το έλεγε μήνες τώρα η πολίτικη κατάσταση δεν ήταν καλή...πολλοί Σμυρνίοι έφευγαν μαζί με τα λεφτά τους στην Αθήνα έπρεπε να είχαν πάει και αυτοί...τους το έλεγε!
Ανθρώπινα κορμιά διαμελισμένα παντού...και φωτιά πολύ φωτιά. Σαν το ζώο έσπρωχνε φώναζε μα σαν είδε εκείνη τη γυναίκα κοκάλωσε.. ήταν μια γυναίκα νεκρή, με ανοιχτά τα καταπράσινα μάτια της..της είχαν κόψει το στήθος.Πιο φριχτό θέαμα δεν είχε αντικρίσει στη ζωή της, η καημένη η γυναίκα ήταν μες τα αίματα και ο κόσμος την ποδοπατούσε, κάνεις δεν γύριζε να την κοιτάξει, κάνει δεν πήγαινε να τη βοηθήσει.
Η Αγγελική έκλεισε τα μάτια και όταν τα ξανά άνοιξε έτρεξε προς μια βάρκα μπήκε μέσα.Είχε σωθεί μα η καρδία της συνέχιζε να χτύπα άτακτα.Η βάρκα ήταν γεμάτη κανένας δεν μιλούσε , όλοι κοίταζαν με βουρκωμένα τα μάτια την πατρίδα που χάνονταν στις φλόγες..πάνε και ο κάτω μαχαλάς που έμεναν οι χριστιανικοί πληθυσμοί που ήταν κατά το πλιστον Έλληνες, πάει και ο Άγιος Γεώργιος , πάει και η Αγία Φωτεινή , πάει και το ''κε'',πάνε και τα ''γυαλάδικα΄΄,τα ''χιώτικα'', πάνε όλα..η ζωή τους καταστράφηκε σε μια μέρα και εκείνοι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Άφησαν με τον πιο άγριο τρόπο και σπίτια και μαγαζιά και πατρίδα και φίλους και οικογένεια και έτρεξαν να σωθούν.
Μια γριούλα είχε στην χούφτα τις λίγο χώμα και έκλαιγε με λυγμούς ενώ ο άντρας της φανερά συγκινημένος προσπαθούσε να τη συγκρατήσει. Παραδίπλα ένα αγοράκι ξυπόλητο, ντυμένο φτωχικά,γύρο στα επτά κοιτούσε σαν χαμένο.
<<δεσποινίς που είναι η μαμά μου;>>
Την ρώτησε το αγοράκι ενώ τα ματάκια του ήταν έτοιμα να πλημμυρίσουν.
<<δεν ξέρω >>
Είχε ένα κόμπο στο στομάχι και προσπαθούσε να μην κλάψει.Μια αθώα ψυχή,αυτό το αγοράκι , ήταν λες και της ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια και αυτή δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.Άραγε πόσα παιδιά θα έχαναν τις μάνες τους;πόσες μάνες θα έχαναν για πάντα τα παιδιά του;γιατί; αυτό το γιατί γυρνούσε στο μυαλό της από τη στιγμή που είδε την πρώτη φλόγα να καίει την πόλη. Γιατί ; ποίος Θεός αποφάσισε για μια τέτοια τραγωδία;ο Χριστός; ο Αλάχ ποίος;
<<αν δείτε τη μαμά μου δεσποινίς να της πείτε ότι την ψάχνει ο Γιαννάκης,να της πείτε να με βρει γιατί πρέπει να βρούμε τρόπο να γυρίσουμε στο σπίτι ξεχάσαμε το σκύλο μου το Μανωλίο και αδερφή μου θα κλαίει χωρίς την κουδουνίστρα της..να της το πείτε....>>
<<θα της το πω>>
Έκλεισε τα μάτια. Μαζί με τη Σμύρνη κάηκε και η καρδιά της.Η αγάπη πέταξε μαζί με τα πούλια που έφυγαν τρομαγμένα για να ξεφύγουν από τον όλεθρο...
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////Σύντομο αλλά περιεκτικό.