Η Κυριακή έφτασε η Αγγελική έτρεμε σαν το ψάρι.Δεν είχε πει τίποτα στη μάνα της. Δεν μπορούσε , άνοιγε το στόμα της να πει μια λέξη και αντά αυτού έμενε στήλη άλατος.
Όταν ο Άρης πέρασε την πόρτα είχε αλλάξει ήδη γνώμη αλλά ήταν πολύ αργά.Οι ασκοί του Αιόλου ήταν έτοιμη να ανοίξουν.
<<Κύριε Παυλόπουλε καλημέρα σας. Σας ζητώ συγνώμη για την ενόχληση αλλά αν δεν ήταν κάτι σοβαρό δεν θα σας ενοχλούσα.>>
<<μάλιστα...αν και δεν βλέπω τον λόγο να μιλάω με τους υπαλλήλους μου περάστε.Αγγελική πήγαινε μέσα.>>
<<κύριε Παυλόπουλε θα επιθυμούσα η Αγγελική να είναι παρούσα.>>
<<δεν με ενδιαφέρει τι επιθυμείτε νεαρέ. Αγγελική στο γραφείο μου και θα έρθω.>>
<<Μάλιστα.>>
Του απάντησε γεμάτη φόβο η Αγγελική και ανέβηκε τις σκάλες με κατεβασμένο το κεφάλι.
Από το τρόπο που του μιλούσε φαινόταν ότι η συζήτηση δεν θα είχε καλή εξέλιξη.
O Παύλος τον κοίταξε με περιφρόνηση .Έτσι τον είχαν μάθει να κοιτάει τους Τούρκους. Τον είχαν μάθει από μικρο να νομίζει ότι είναι πιο πάνω. Όπως μαθαίνουν οι περίστεροι γονείς τα παιδιά τους , να νομίζουν πως είναι πάνω από τους άλλους..και μετά τους δίνει η ζωή ένα χαστούκι και καταλαβαίνουν ότι όταν οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε ,όταν τρέχουν να σωθούν από τις σφαίρες , όταν νιώθουν το καυτό αίμα να τους καίει την ψυχή τότε όλοι γίνονται το ίδιο , τρέχουν σα τα ζώα προς το φως .
<<νεαρέ μπορείτε να μου πείτε το λόγο της επίσκεψης σας στο σπίτι μου σήμερα;>>
<<κύριε Παυλόπουλε θα σας το πω ωμά...πότε δεν ήμουν κάλος με τα λόγια..>>
<< δεν με ενδιαφέρει σε τι είστε καλός και σε τι όχι. Σύντομα >>
Ο Άρης ενοχλήθηκε από τον τόσο αγενή τρόπο του.
Μα καλά τόσο αγενής ήταν πια αϊτός ο άνθρωπος; καταλάβαινε ότι η παρουσία δεν του ήταν ευχάριστη άλλα θα μπορούσε να μην το δείχνει τόσο.
Κι όμως δεν ήταν πάντα τόσο σκληρός, τόσο κρύος ,τόσο ψυχρός από τις παιδικές του μνήμες ο Άρης θυμόταν έναν άντρα γλυκό , ευγενικό καλοσυνάτο , που αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και είχε τρομερή αδυναμία στην γυναίκα του.
Α αυτό είχε να το λέει όλη η Σμύρνη η Μαργαρίτα τον έκανε ότι ήθελε....αμυδρά θυμόταν αυτά που έλεγε η μάνα του..
<<ναι κάλε σε λέω μάγια του έχει κάνει. Τι είναι η κυρά Μαργαρίτα μπροστά στον κύριο Παύλο; τίποτα κάλε 18 χρονών σκατό...ναι σου λέω του έχει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι....ναι μπρέ κόσμημα θέλει η Μαργαρίτα κόσμημα, μπακλαβά θέλει η Μαργαρίτα μπακλαβά, γούνα θέλει η Μαργαρίτα γούνα.>>
Όμως ο Παύλος Παυλόπουλος του σήμερα δεν είχε καμιά σχέση με εκείνον που θυμόταν.Τι είναι είχε συμβεί άραγε και τα πάγωσε όλα μέσα του;
<<μάλιστα...κύριε Παυλόπουλε εδώ και ένα μικρό χρονικό διάστημα τρέφω μια τρυφερή συμπάθεια για την κόρη σας και έχω αποφασίσει να την παντρευτώ.>>
<<και ποιος νομίζεις πως είσαι εσύ που μπορείς να αποφασίζεις;;εε;;ποίος;>>
Οι τόνοι είχαν ανέβει.
<< κύριε Παυλόπουλε παραφέρεστε. Η κοινωνική σας τάξη δεν νομίζω ότι σας επιτρέπει να παραφέρεστε.>>
<<με ειρωνεύεσαι;τολμάς και με ειρωνεύεσαι;>>
<<ναι κύριε Παυλόπουλε τολμάω.Η αγάπη που νιώθω για την κόρη σας με κάνει και τολμάω! δεν με ενδιαφέρει τι θα πείτε εσείς και ο κύκλο σας εγώ την Αγγελική θα την πάρω.Δεν θα την αφήσω να δυστυχήσει σε έναν άτυχο γάμο που θα της τον επιβάλετε. Χωνέψτε το.>>
Ο Παύλος έκανε να πάει κατά το γραφείο άλλα ο Άρης πήγε να τον ακολουθήσει.
<<θέλω να μιλήσω με την κόρη μου.>>>
Ο Παύλος μπήκε στο γραφείο, κλείδωσε την πόρτα πίσω του και άρχισε να ανακατεύει με ένα μυτερό σίδερο την φωτιά που έκαιγε στο τζάκι.
Ο θυμός είχε μπεδέψει το κουρασμένο του μυαλό..δεν θα άφηνε να του ξανά πάρει κατώτερος γυναίκα ! Αυτός ο γάμος δεν θα γινόταν πότε !
<<λοιπόν Αγγελική από ότι κατάλαβα άκουσες τι έχεις να πεις;>>
Η φωνή του δεν ακούστηκε ανθρώπινη. Πιο πολύ σα φίδι έτοιμο να επιτεθεί στο θύμα του.Η Αγγελική σαν το ελάφι που καταλαβαίνει τον κίνδυνο λούφαξε στην γωνιά της.
<<πατέρα...τον αγαπάω>>
<<πίο δυνατά κορίτσι μου δεν ακούω>>
<<τον αγαπώ >>
<<πιο δυνατά!! Πες το θέλω όλοι να ακούσουν ότι η κόρη μου αγαπά ένα Τούρκο!! >>
<<τον αγαπάω ακούτε τον αγαπάω!!!!! >>
Το φίδι επιτέθηκε.
Ο Παύλος πίρε το πυρωμένο σίδερο και πήγε να την χτυπήσει με μανία.
Αν η Αγγελική δεν είχε γυρίσει την πλάτη ίσως να μην ζούσε και αν ζούσε το κάψιμο στο πρόσωπο θα ήταν υπερβολικά αποκρουστικό.
Πρώτα ένιωσε το πυρωμένο σίδερο στην πλάτη και μετά έναν αβάσταχτο πόνο.Το ουρλιαχτό που ακούστηκε έμοιαζε περισσότερο με ζώου που του βγάζουν το πετσί.
Το Φίδι συνέχισε την επίθεση του.
Ανέβηκε πάνω της και άρχισε να της δίνει χαστούκια και να της τράβα τα μαλλιά με μανία.
<<τι είπες μωρή πουτάνα που αγαπάς κι ολας..βρόμα έτσι σε μεγάλωσα εγώ; για αυτό σε έστελνα στα σχολεία; παστρικιά που κουνιέσαι και στον Τούρκο..θα σε σκοτώσω δεν θα σε αφήσω να με ρεζιλέψεις και εσύ και η μάνα σου το ίδιο είστε..παλιό βρώμα! >>
Η Αγγελική ούρλιαζε.
<<Άρηηηηηηηηη...ααααα.....βοηθείααα....μαμαααααα>>
<<σκάσε βρόμα>>
Είχαν μαζευτεί όλοι γύρο απο την πόρτα.
<<Σε παρακαλώ Νίκο βοηθάμε να σπάσω την πόρτα>>
<<μα ο πατέρας... Θέλω να πω ότι για να το κάνει αυτό κάτι πάρα πάνω ξέρει >>
<<τι λες ρε καραγκιόζη;>>
Ο Άρης τον είχε πιάσει τον φοβισμένο Νίκο απο το πέτο ..
<<Ας τον αυτό μια ζωή υποταγμένος ήταν! ..πιάσε αυτό το καναπέ με τον κύρ Σταύρο και σπάστε την πόρτα.Σώσε την κόρη μου.>>
Είπε η Μαργαρίτα μέσα στους λυγμούς τις και έπεσε λιπόθυμη στην αγγαλιά της Σοφίας της μαγείρισσας.
Οι δύο άντρες έσπασαν την πόρτα και το θέμα που αντίκρισαν ήταν φρικτό.Η Αγγελική μισό πεθαμένη στο πάτωμα και το Φίδι προσπαθεί να την πνίξει.
Ο Άρης τον απομάκρυνε με την μία και του έδωσε μια μπούνια.
<<τέρας..ζώο..είσαι εσύ άνθρωπος; είναι η κόρη σου! το αίμα σου! Το ίδιο σου το παιδί! φτου σου>>
Ενώ ο Παύλος έκατσε στο γραφείο του χωρίς να καταλαβαίνει και πολλά ο Άρης μαζί με τον Κύρ Σταύρο προσπαθούσαν να συνεφέρουν την Αγγελική.
<<Αγγελική ηρέμησε πέρασε..κύρ Σταύρο έλα να την πάμε στο δωμάτιο της,>>
Όταν ο κύρ Σταύρος πήγε να την πιάσει από την πλάτη για να τη σηκώσουν αυτή άρχισε να ουρλιάζει. Ο Άρης κατέβασε το φόρεμα σε εκείνο το σημείο προσεκτικά .Μόλις το είδε κατάλαβε την είχε χτυπήσει με το σίδερο .Η Αγγελική είχε πάθει έγκαυμα. Αυτό το σημάδι δεν θα έφευγε πότε..η κληρονομία από το πάτερα της.
Ο Άρης τον χαστούκισε με όλη του τη δύναμη.
<<καταλαβαίνεις ότι αυτό που τις έκανες θα το κουβαλάει μια ζωή ; έλα σήκω να δεις>>
Μόλις ο Παύλος είδε την κόρη του τα έχασε.Μα καλά αυτός το είχε κάνει αυτό ; τι τον είχε πιάσει ; ήταν το παιδί του πως τόλμησε να απλώσει το χέρι του;
<< Άρη θα την φροντίσουμε εμείς.>>
<<θα τι φρονήσεις;ας γελάσω! Πως θα τη φροντίσεις; με την πατρική στοργή και αγάπη που μας έδειξες προ λίγου;>>
<<σας παρακαλώ πηγαίνετε >>
<<θα φύγω αλλά δεν ξεμπέρδεψες ακόμα μαζί μου. Έτσι και δεν μου την δώσεις θα τα πω όλα ! θα σε κάνω ρεζίλι σε όλη τη Σμύρνη! >>
------------------------------------
Γεια σας! Αυτό με το σίδερο λίγο υπερβολή το ξέρω αλλά αν αποφασίσω να συνεχίσω το βιβλίο έτσι όπως το έχω τώρα στο μυαλό μου έπρεπε να γίνει αυτό.
VOTE & COMMENT
💖💖💖💖💖💖💖💖