Kai's POV
အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြမရပ္
တန္႔ႏိုင္ေသး… Oh Senun ရဲ႕ စကားသံေတြက နားထဲကမထြက္ႏိုင္ေသး။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုအႏိုင္က်င့္
ခဲ့တဲ့ သူကိုသူကဘာလုပ္ခဲ့တယ္။ နားရွိလို႔သာၾကား
ရတယ္ သိပ္ေတာ့မယံုရဲဘူး။ ဒါေပမဲ့ Oh Sehun
ကရက္တာစက္တတ္တာ။ မဟုတ္ မဟတ္ေျပာ
တတ္တဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ဘူးရယ္…။
ေဒါက္~~ေဒါက္~~ေဒါက္
ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘယ္သူပါလိမ့္?… ဘယ္သူမို႔လို႔ ျခံတံ
ခါးကိုဖြင့္ျပီး အိမ္ေရွ႕ထိေရာက္လာတာလဲ? ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္းေသခ်ာမသိေသးတာမို႔ တံခါး
ေပါက္ေလးကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ရင္းႏွီး
ေနတဲ့မ်က္ႏွာမို႔ လက္ကအလိုလိုတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္
မိသည္။
"Oh…Oh Se-"
နာမည္ေတာင္ျပီးဆံုးေအာင္မေခၚေသးခင္ရင္ခြင္ထဲ
ကိုျပိဳက်လာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးတစ္ခု အလိုက္သင့္
လွမ္းထိန္းေပးလုိက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲျပိဳ
က်လာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးကတသိမ့္သိမ့္တုန္ေနပါ
ေရာလား?…
အိမ္ေနရင္း ညဝတ္အက်ီ ၤပါးပါးေလးနဲ႕အိမ္စီးစလစ္
ပါေလးသာ စီးကာကြ်န္ေတာ့္အိမ္ထဲေရာက္ေန
ေသာ အႏွီလူသားကေလးရဲ႕ ပခံုးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
ျမဲျမဲဆုပ္ကိုင္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေစ
လိုက္သည္။
အလိုေလး… ဒါကြ်န္ေတာ္ သိခဲ့ဖူးတဲ့ Oh Sehun
မွဟုတ္ပါစ?… မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္က မ်က္ရည္ေတြနဲ႕
ရႊန္းစိုေနျပီး အကာအကြယ္မဲ့ေနတဲ့ ပံုစံက Oh Sehun ရဲ႕ အဘိဓၶာန္ ထဲကိုဘယ္တုန္းကေရာက္
သြားရတာလဲ?
"Oh Sehun… ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္…"
"Kim Jong In…"
တုိးလ်ေနတဲ့ ေလသံေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္အက်ီ ၤကို
တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ Oh Sehun ဒီအခ်ိန္ၾကီးတစ္ေယာက္တည္း ဒီလိုပံုစံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္္ကိုလာခဲ့တာလား?
ဒီအခ်ိန္ၾကီး…
ဒီလိိုပံုစံနဲ႔…
"Oh Sehun… ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဒီလိုပံုစံနဲ႔အျပင္ထြက္
လာရေအာင္မင္းရူးေနလား ဟန္? မင္းကိုယ္မင္း
သိပ္က်န္းမာေရးေကာင္းေနတယ္မ်ားထင္ေန
လား?!"
ရုတ္တရက္ေဆာင့္တက္လာေသာေဒါသေတြ
ေၾကာင့္ Oh Sehun ရဲ႕ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲကိုင္ကာ
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလႈပ္ရမ္းပစ္လိုက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္
ေဒါသမထြက္ပဲေနပါ့မလား? သူဝတ္ထားတဲ့အက်ီ ၤ
ကညအိပ္ဝတ္စံုအျဖဴေရာင္ပါးပါးေလးမွ တကယ္
ပါးပါးေလး…။ ေနာက္ျပီး လူၾကည့္ေတာ့ ျဖဴဆုတ္
ုဆုတ္ ဖလံထန္ေလးနဲ႔ ဒီေခတ္ၾကီးက လူယုတ္မာ
ေတြ ေပါမွေပါ။ အရင္က သူယုတ္မာခဲ့တာေတြ ဘယ္သူမွသိမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုအခ်ိန္သူ႔ပံုစံက
လံုးဝ အျဖဴထည္ ပစ္မွားခ်င္စရာေလး။
Oh Sehun… ညေနက အထိုးခံထားရတာပဲ ဆိို
တဲ့အေတြးဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲ
က Oh Sehun ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ လႈပ္ရမ္းလိုက္
လို႔ ၾကြတက္လာတဲ့ ဒဏ္ရာရဲ႕ နာက်င္မႈေတြကိို
အံၾကိတ္ခံေနရေလသည္။
နာက်င္မႈေၾကာင့္ တသိမ့္သိမ့္တုန္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္
ေလးကိုေကာက္ေပြ႕လိုက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္ ဧည့္ခန္း
ထဲကဆိုဖာေလးေပၚေခၚလာမိသည္။ အရင္ကကြ်န္ေတာ့္အေပၚလုပ္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္
ဘယ္ေလာက္ပဲ Oh Sehun ကိုမုန္းမုန္း Oh Sehun အေပၚကိုရက္စက္ဖို႔ဆိိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့
အရာၾကီးပါလား…။
"ဒီမွာ ခဏေနဦး… ငါ Luhan hyung ကိိုေခၚ
လိိုက္မယ္…"
ဖုန္းယူဖို႔ အခန္းထဲဝင္ေတာ့မယ့္ ကြ်န္ေတာ့္လက္
ေတြကို Oh Sehun ကဖမ္းတားလိုက္ျပန္သည္။
"မေခၚနဲ႔…"
Oh Sehun ကကြ်န္ေတာ့္ မ်က္လံုးကိုတည့္တည့္
ၾကည့္လာျပန္သည္။ အရင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္
မ်က္လံုးကို ၾကည့္ေနက်ဆိုေပမဲ့ အရင္ကနဲ႔မတူတာ
တစ္ခုက အခုသူ႕မ်က္လံုးထဲမွာေတာင္းပန္ရိပ္ေတြ
နဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတာပဲ။ Oh Sehun လည္းဒီလို
အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္တတ္ေသးတာပဲ။
"…Hyung ကိုမေခၚပါနဲ႔…"
"Oh Sehun… ဘာျဖစ္လာတာလဲ?"
"မင္းကို သတိရလို႔လာခဲ့တာ…"
"$ ေရးမပါတာေတြ…"
"…Idol တစ္ေယာက္က အဲ့လိုေျပာလို႔ဘယ္ျဖစ္
မလဲ?…"
"Oh Sehun… မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြေျပာဖို႔လာ
တာဆိုရင္ ျပန္ေတာ့…"
ကြ်န္ေတာ္ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ျဖစ္တာကိုၾကည့္ရင္းေျခာက္
ကပ္ကပ္ရယ္ေမာလိုက္တဲ့ Oh Sehun ေၾကာင့္
ေဒါသေတြကငယ္ထိပ္တက္ေဆာင့္္သြားသလို။
ပါးလ်လ် ညအိပ္ ဝတ္စံုေကာ္လံကိုခပ္ျပင္းျပင္း
ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ရင္း Oh Sehun မ်က္လံုးေတြထဲ
ကိုတည့္တည့္ၾကည့္မိသည္။
"Oh Sehun… ငါ့အစား ဟိုေကာင္ေတြဆီမွာ
အထိုးခံေပးတာနဲ႔ ငါ့ကိုလုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ရျပီလို႔
ထင္ေနလား?
"အင္း… အဲ့လိုျဖစ္ရင္ေကာင္းမယ္"
"ဘာ-"
ႏႈတ္ခမ္းေပၚကိို မႏူးညံ့လြန္းသလိို မၾကမ္းတမ္းတဲ့
အနမ္းတစ္ခုနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုက်ေရာက္လာခ်ိန္မွာ
ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လံုးကၾကြက္သားေတြ
အလုပ္မလုပ္ေတာ့သလို…။
ရုန္းလိုက္ရင္ ျဖစ္တယ္…။ ရုန္းလိုက္ရင္ျဖစ္တယ္ဆို
တာသိရဲ႕သားနဲ႔ ေမ့ထားလိုက္မိတယ္။ ဟင့္အင္း…
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကိုက မက္မက္ေမာေမာနဲ႔ကို
ျပန္နမ္းေနမိသလားေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
နမ္းေနရင္ ခြာသြားတဲ့ Oh Sehun ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို
အားမရစြာနဲ႔ ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္အုပ္ထိန္းကာ
တန္ျပန္ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ဦးေဆာင္အနမ္းေတြပါ
ေပးေနမိျပန္သည္။
Oh Sehun ကိုမုန္းတယ္…
ဒါေပမဲ့ Oh Sehun နဲ႔ပက္သတ္လာရင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပိုမုန္းတယ္။
"…ငါထြက္သြားရေတာ့မယ္ထင္တယ္…"
အနမ္းေတြၾကားထဲကေနၾကားလုိက္ရတဲ့စကား
ေၾကာင့္ Oh Sehun ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္
လိုက္မိသည္။ Oh Sehun ဆိုတာ ေနာက္တတ္
တဲ့လူတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့ အခုေနာက္ပိုင္း
ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲ လာတာမို႔ မေသခ်ာစြာနဲ႕သူ႔
မ်က္လံုးေတြထဲကေနာက္ေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္
ေတြကိုရွာၾကည့္မိသည္။
"Luhan Hyung က ငါ့ကိုုျပန္ပို႔ေတာ့မယ္…"
Oh Sehun…
ဘယ္တုန္းက အစ္ကိုစကားကို အဲ့ေလာက္နားေထာင္သြားရတာလဲ? အရင္တုန္းက
Luhan Hyung ဆိုရင္ ရွိတယ္လို႔ေတာင္
သေဘာမထားခဲ့ဘဲနဲ႔။
"အဲ့ေတာ့ မင္းကျပန္မွာလား?…"
ကြ်န္ေတာ္ Oh Sehun ရဲ႕ အေျဖကိုမဝံ့ရဲေစာင့္ေန
မိသည္။ အခ်ိန္ေတြက အခုခ်ိန္မွာ ကြက္ေႏွးသြား
သလိုပင္…။
"မင္းသာတားရင္… မင္းသာ မသြားနဲ႕လို႔ တားရင္
ငါမသြားဘဲေနမလို႔…"
Oh Sehun က ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ဝန္းေတြထဲတည့္
တည့္္ၾကည့္လာခဲ့ျပန္သည္။
"…ငါ့ကို တားေပးမလား?…"
ကြ်န္ေတာ္သာ တားခဲ့ရင္… ကြ်န္ေတာ့္က ဘာလို႔
တားရမွာလဲ? သူထြက္သြားဖို႔ေတာင္ေမွ်ာ္လင့္ေန
ခဲ့တာကို…
ဟင့္အင္း မတားႏိုင္ဘူး…
သြား…
ငါ့မ်က္စိေရွ႕ကထြက္သြား…
ငါ့အနားကေနထြက္သြား…
ငါ့ဘဝထဲကေနထြက္သြား…
"…မသြားနဲ႔…"
အဲ့စကားကိုကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္တာမွ ဟုတ္ရဲ႕
လား? ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ထဲကို သရဲတစ္ေကာင္ေကာင္မ်ား ဝင္ပူးျပီးေျပာသြားတာ
မ်ားလား? ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
Oh Sehun ကိုမသြားနဲ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ္တားလိုက္ခဲ့
ျပီ။ကြ်န္ေတာ္က… Oh Sehunကို…
…မသြားနဲ႔လို႔…
~~~~~~~~~~~~~~~
Sehun's POV
"…မသြားနဲ႔…"
Jong In ႏႈတ္ဖ်ားကထြက္လာတဲ့ စကား…
ကြ်န္ေတာ့္ကိုတားလိုက္တယ္…။ ကြ်န္ေတာ့္ကို
မသြားနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ Jong In
ကိုယ္လံုးကိုသိမ္းက်ံဳးျပီးဖက္ထားလုိက္ခ်င္ေပမဲ့
မျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ Jong In လည္ပင္းကိုသာ သုိင္း
ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ အိမ္ကေန Jong In ဆီကို
လမ္းေလွ်ာက္ျပီးလာခဲ့ရလို႔ ေျခေထာက္ေတြကသိပ္
မခုိင္ခ်င္ေတာ့။ ဒါေပမဲ့ လဲက်သြားလို႔မျဖစ္ဘူး။
သိပ္ေတာ့ အကူအညီမျဖစ္ဘူးဆုိတာ သိေပမဲ့
Jong In ကိုကြ်န္ေတာ္ ကာကြယ္ေပးရမယ္…။
ဒီေလာက္ေလးနဲ႔လဲက်လို႔မျဖစ္ေသးဘူး။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္… ငါ့ကိုမင္းအနားမွာေနခြင့္
ေပးလို႔ ျပီးေတာ့ အရမ္းလည္းခ်စ္တယ္…"
Jong In ဆီကဘာတုန္႔ျပန္သံမွမၾကားရ။
ရုတ္တရက္ၾကီး သူ႔လည္ပင္းကိုဖက္ထားတဲ့
ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို ျဖဳတ္ခ်ျပီး သူ႔အခန္းဘက္ကို
ထြက္သြားသည္။
"Jong In~ah…"
လွည့္မၾကည့္…။
"ငါ့ကိုမင္းအေဖဆီ ေခၚသြားေပးပါလား?"
ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ Jong In
ေျခလွမ္းေတြရပ္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကိုလွည့္လာ
သည္။
"…ငါ မင္းအေဖကိုေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါ…"
"……"
"ငါဒီေန႔ေတာ့ ဒီမွာ အိပ္မယ္ေနာ္… Good night
Jong In~ah…"
Jong In ရဲ႕အံ့ၾသေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကိုလ်စ္လ်ဴ
ရႈျပီး ဆိုဖာေပၚကိုေခါင္းမွီျပီးအိပ္ပစ္လိုက္သည္။
Luhan Hyung ကိုေတာ့ မနက္္က်မွပဲဖုန္းဆက္
လိုက္ေတာ့မယ္…။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Ajusshi… ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ Oh Sehun ပါ…
ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကို Jong In ေျပာျပလို႔ၾကားဖူးျပီး
သားျဖစ္မွာပါ… ကြ်န္ေတာ္ Ajusshi ကိုေတာင္း
ပန္ပါတယ္… တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အေဖေသ
ရတာ Ajusshi ၾကီးေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး အဲ့ဒါကို
ကြ်န္ေတာ္လည္းသိခဲ့ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါကို
ကြ်န္ေတာ္လက္မခံႏိုင္ဘူး ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ေဒါသေတြကိိုပံုခ်ရမယ့္ လူလိိုအပ္ခဲ့ပါတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ Ajusshi နဲ႔
Jong In အေပၚကိုဆိိုးဝါးတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုလုပ္ခဲ့
မိပါတယ္္ အဲ့ဒီအတြက္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
Ajusshi အခုတမလြန္မွာ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနပါ
ေတာ့… Jong In ကိုကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ေရွာက္ပါ့
မယ္… စိတ္မပူပါနဲ႔ … တမလြန္မွာ Appa နဲ႔ေတြ႕
ရင္ေျပာေပးပါ ကြ်န္ေတာ္ အရင္လိုမဆိုးေတာ့ပဲ
ေကာင္းေကာင္းေန ေနတာမို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကိုစိတ္မပူ
ပါနဲ႔လို႔… အဲ့ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္သြားလိုက္ပါဦးမယ္
ေကာင္းေကာင္းေနရစ္ပါေနာ္…"
~~~~~~~~~~~~~~
"ဘာေတြေျပာေနလိို႔ ၾကာေနတာလဲ? ငါ့အေဖရဲ႕
အရုိးျပာကိိုေတာ့ မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ မလုပ္ခဲ့ပါ
ဘူးေနာ္?…"
"…အဲ့ဒါက လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္…"
"သိပ္ရယ္ရတယ္…"
Jong In ကကြ်န္ေတာ့္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးျပီးကား
ေပၚတက္သြားသည္။ Jong In~ah ငါ Ajusshi
ကိုေျပာတဲ့စကားေတြကိုသာ မင္းၾကားရင္ တကယ္
ရယ္ေနမွာေသခ်ာတယ္…။
ווווווווווווווווווו×
အပ္ပုကိုလာဒိတ္သြားတယ္ေနာ္ ဟီးးး xD
ေနာက္လည္း႐ရင္ ရသလို ဒိတ္ေပးမယ္ေနာ္သက္
လား^^ FB acc ေလးေတြ message မွာလာ
ေျပာေပးရင္ လာ add မယ္ေနာ္ ခ်စ္လို႔… ❤❤❤