Claudia Jimenez POV
Nandito ako ngayon sa loob ng kwarto ko kasama ko ang taong mahalaga sa akin. Kausap namin ang isa sa mga maaasahan kong tauhan.
"Anong sabi mo?" Malakas kong tanong sa tauhan kong nakayuko ngayon.
"Napagalaman po namin na buhay ang anak ni Ronald. Kasalukuyan itong nasa poder ng mga Sandoval." Paliwanag ng tauhan ko.
"Sandoval?" Kunot noong tanong ko.
"Opo donya, si Alice Jimenez ay nasa poder ng mga Sandoval. Alexis Sandoval ang kasalukuyang pangalan niya. Hindi niya maalala ang tunay na pagkatao niya. Nagkaroon siya ng amnesia pagkatapos ng aksidenteng iyon limang taon na ang nakakaraan". Sabi nito.
"Nasaan ngayon ang mga Sandoval?" Tanong ko dito.
"Kasalukuyan po silang nasa labas ng bansa. Sa nakalap kong balita. Babalik na sila dito sa Pilipinas sa susunod na buwan at dito na sila mamamalagi." Paliwanag nito.
"Si Allysa Jimenez at ang malanding ina nito. Ano nang balita sa kanila?" Tanong ko ulit.
"Wala pa rin po silang kaalam alam na buhay si Alice Jimenez. Kasalukuyang nagaaral si Allysa Jimenez sa university ng dela salle." Sagot nito.
"magaling, hintayin nating dumating si Alice dito sa Pilipinas saka natin gawin ang mga plano. Ngayong wala na si Ronald ang mga anak na lang niya ang kailangan nating despatsahin para tuluyan ng mapunta sa atin ang kayamanan ng mga Jimenez. Hahahaha". Sabi ko.
"Hahahaha". Tawa ng tauhan ko.
"Pagadating ni Alice ng bansa agad isagawa ang plano. Dalhin sila sa lumang bodega." Utos ko.
"Masusunod po donya". Sabi nito at umalis na.
Lumingon naman ako sa anak kong nakahiga pa rin sa magandang kabaong nito. Lumapit ako dito.
Hanggang ngayon ang ganda ganda mo pa rin. Sinapo ko ang salamin ng kabaonh nito. Ang aliwalas ng mukha niya. Wala na ang sakit na makikita mo sa kaniya nung tinanggihan siya ni Ronald magpakasal sa kaniya.
Napakuyom ako ng kamao. Malapit na magtatapos ang lahat. Sinisiguro kong tayo ang magwawagi.
Nagumiti ako ng malapad at kinausap ang natutulog kong anak.
"Alam ko Divina anak, masaya kana ngayon dahil marahil kasama mo na si Ronald ngayon. Hindi man naging kayo dito sa ibabaw ng mundo. Ginawaan ko ng paraan para magsama kayo diyan sa kabilang buhay." Sabi ko sa kaniya.
Flashback**
Isang taon pa lang ang anak kong si Divina nang iwan ko ito sa isa sa mga kapitbahay namin. Pumunta ako ng Manila upang makipagsapalaran. Anak ko si Divina sa pagkadalaga. Nagbunga ang ginawang kahayupan sa akin ng anak ng amo ko.
Oo namasukan akong kasambahay sa isang mayayamang tao sa lugar namin. Mabait ang mga magulang ng hayop pero nang magsumbong akong ginahasa ako ng anak nila. Hindi nila ako pinaniwalaan. Pinalayas nila ako ng malaman nilang nagbunga ang ginawa ng anak nila sa akin.
Hindi ako tumigil. Hustisya ang hinihingi ko sa kanila. Gusto kong pagbayaran ng anak nila ang ginawa nito sa akin.
Nagkapagfile ako ng demanda laban sa kanila dahil na rin sa tulong ng mga taong naawa sa kalagayan ko.
Dahil hindi naman kasing yaman ng tatay ng anak ko ang mga tumulong sa akin. Natalo kami. Napalabas nila na inakit ko ang anak nila na ginusto ko ang nangyari.
Akala ko magtatapos lang ang lahat doon pero mali pala ako. Magtatatlong buwan na ang tiyan ko ng mga panahong iyon. Nakikituloy lang ako sa anak ng dating kaibigan ng nanay ko. Minsan na rin akong niyaya nito na pumasok sa trabahong pinagtatrabahuan niya pero hindi pa ako pumapayag. Kahit paano gusto kong buhayin ang anak ko sa mabuting paraan. Hanggang isang araw.
Naglalakad ako pauwi. Galing ako sa pinagtatrabahuan ko. Nagtatrabaho ako bilang cashier sa isang coffee shop sa lugar namin. Hindi pa naman nahahalata ang tiyan ko kaya tinanggap ako sa pinapasukan ko.
Dahil hindi naman ito siyudad. Hindi ganoon karami ang bahay. Isang sakayan lang mula sa pinagtatrabuhan ko hanggang sa tinitirahan ko.
Nang mga panahong iyon malakas ang ulan kaya wala masyadong tricycle na nagbiyahe. Nang tumila ng konti ang ulan. Napagpasyahan ko na lang maglakad, malapit lang din naman ito, mga 30 minutos lang ang guguhulin ko sa paglalakad. Nagsisimula na akong lumakad. Medyo madilim na rin sa parte na nilalakaran ko. Medyo umaambon na rin. Mas binilisan ko pa ang paglalakad nang biglang may humarang sa akin na isang itim na van. Napaatras ako. Gusto kong bumalik sa pinanggalingan ko. Tatalikod na sana ako upang tumakbo pabalik pero mabilis ang mga sakay ng van. Bigla silang bumababa. Hinawakan nila ako sa kamay at sapilitang pinapasakay sa van.
Nanlaban ako. Pero isang malakas na sampal ang dumapo sa mukha ko.
"Urgh!" Daing ko. Pakiramdam ko namanhind ang buong mukha ko dahil sa sampal na tinamo ko.
"Isinakay na iyan". Narinig kong utos ng pinakamataas sa kanila. Diko makita ang mga mukha nila. Nakatakip sila ng itim sa mga mukha nila. Kaya nahihirapan akong kilalanin sila.
Wala akong nagawa ng isakay nila ako sa van. Natatakot rin akong baka saktan nila ako at makunan ako. Napahawak ako sa tiyan ko. Impit akong umiyak dahil sa takot na naramdaman ko ng mga oras na iyon. Takot sa mga bagay na posibleng mangyari sa amin ng magiging anak ko.
"Boss, nagawa na namin ang pinapagawa niyo". Narinig kong sabi ng lalaking katabi ng nasa unahan ko.
"kayo na ang bahala sa kaniya. Gawin niyo ang gusto niyong gawin sa kaniya basta ang importante despatsahin niyo siya pagkatapos". Narinig kong sabi ng kausap niya. Sinadya siguro nito na i-loudspeaker ang phone niya para marinig ko.
Mas lalo akong nanginig sa takot. Idagdag mo pa ang lamig na nararamdaman ko dahil sa mga basang suot ko ngayon. Napasiksik ako sa sasakyan ng hipuan ako ng katabi kong lalaki.
"Salamat boss, ang bait mo talaga." Sabi nito at pinatay na ang tawag.
"Narinig niyo ba iyon? pagsasawaan muna natin siya. Basta ako ang mauuna". Sabi nito at tumingin sa akin.
"hahaha, masarap to. Tamang tama pampainit ng katawan" sabi naman ng isa.
"Ang bait talaga ni Mrs.Dela Fuente. Akalain mo iyong binigyan tayo ng masarap na pulutan". Sabi naman nung nagmamaneho.
"Hahaha ang kinis oh"! Sabi nito at hinipuan ako sa legs.
"Wag mo ako hawakan". Sigaw ko sa kaniya at inalis ang kamay niya nakahawak sa akin.
"Hahaha. Palaban pare masaya ito."sabi ng katabi nito at nagtawanan naman sila.
"Itigil niyo yan nandito na tayo." Sabi ng pinakamataas sa kanila. Huminto na ang sasakyan.
Hinila nila ako papunta sa isang madilim na bodega. Tinulak nila ako.
Napahawak ako sa tiyan ko. Ang anak ko. Ayaw kong mawala sa akin ang anak ko.
Lumapit ang isa sa akin. Hinila ang damit ko pang itaas. Nagpupumiglas ako. Pero hinawakan ng mga kasama niya ang dalawang kamay ko at yung dalawang kasamahan pa nito nakahawak sa magkabilang paa ko. Habang ang pinakapuno nila abala sa paghahalik sa buong mukha ko. At kung saan saan lang napunta ang mga kamay nito sa katawan ko.
"parang awa niyo na. Wag niyo gawin to sa akin". Umiiyak kong pakiusap. sinubukan kong igalaw ang katawan ko pero diko magawa. Masyado silang malalakas.
"Ahhhhhhhhhh!" Sigaw ng maramdaman kong nasa loob na ng parte ng katawan kong iyon ang katigasan ng lalaking bumababoy aa akin.
Nakatulala na lang ako habang paulit ulit nilang binaboy ang pagkatao ko. Di na rin ako nanlaban dahil wala na akong lakas at natatakot akong sikmuraan nila ako. Ayaw kong mamatay ang anak ko.
Sinusumpa ko, magbabayad silang lahat sa ginawa nilang ito sa akin.
Napapikit na ako at unti unti nang nawawala ang lakas.
"Sige itapon na yan. Wala ng lakas yan. Hindi na yan magigising pa. Ang bait talaga ni Dela Fuente. Ang sarap pala ng babaen ito eh." Iyan ang huling mga salitang narinig ko bago magdilim ang paningin ko.
End of flashback**
Napakurap ako sa mga alaalang iyon. Alaalang pilit kong binabaon sa limot.
Kahit nakaganti na ako sa mga pamilyang bumaboy sa pagkatao ko. Naging bangungot na ng pagkatao ko ang alaala ng kahapon.
Oo nakaganti na ako. Dahil matapos kong makilala ang pamilya ni Don Jimenez at makasal ako sa anak nitong Roberto. Agad kong pinahanap ang pamilya dela Fuente. Gamit ang koneksiyon ng asawa ko. Madali ko lamang silang nahanap. Ako mismo ang kumitil sa mga buhay nila.
Kahit hindi naging maganda ang trato sa akin ni Roberto tiniis ko ang lahat para kay Divina. May anak si Roberto sa unang asawa nito. Kasing edad ni Divina. Si Ronald. Nung dalaga na si Divina kinuha ko ito sa pinagiwanan ko sa kaniya. Binigyan ko ng malaking halaga ang nagalaga sa anak ko.
Pinatira ko siya sa Mansiyon ng mga Jimenez. At nagsimula itong magkagusto kay Ronald. At dahil hindi ko naman totoong anak si Ronald. Binigyan ko ng permisyo ko si Divina na ipagpatuloy ang pagmamahal nito kay Ronald. Akala ko magiging madali ang lahat. Pero nagkamali ako dahil dumating sa buhay ni Ronald si Angelique. Minahal ni Ronald si Angelique. Kaya naman nasaktan ng todo ang anak ko. Lalo na nang magpakasal ang dalawa.
Tiningnan ko ang anak kong mapayapang nakatulog.
Maghihiganti tayo anak. Gagawin ko ang lahat para mabigyan ng katarungan ang pagkamatay mo.
Tumayo na ako at tuluyang nilisan ang kwartong iyon.