Κάθομαι στο κρεβάτι μου , κουκουλωμενη με πολλά παπλώματα και έχοντας δίπλα μου χαρτομάντιλα.Δάκρυα τρέχουν από τα ματια μου ανεξέλεγκτα και παρά την προσπάθεια μου να τα κρατήσω μέσα μου δίχως να τα εκδηλωσω, αποτυγχανω.
Σκηνές από τον τσακωμο μου με τον Αλέξη , και τον ουσιαστικό χωρισμό μας , έρχονται σαν απρόσκλητοι επισκέπτες στο μυαλό μου και ρίχνουν την ψυχολογία μου ακόμα περισσοτερο.
Το γεγονός ότι δεν με άφησε καν να του εξηγησω μου δημιουργεί έναν θυμό αλλα απο την αλλη ξέροντας ότι το θέαμα που είδε μπροστά του ήταν τρομερά αποκρουστικο , με βοηθάει αρκετά στο να τον δικαιολογήσω.Εγώ αν τον έβλεπα να φιλάει κάποια άλλη , θα τον είχα σκοτώσει και θα είχα ξεμαλλιασει αυτή που του τριβοταν.Όποτε σύμφωνα με την δικια μου αντίδραση, η αντίδρασή του Αλέξη θεωρειτα απολύτως φυσιολογική.
Αναστεναζω από όλες αυτές τις σκέψεις καθώς το κενό που νιώθω από την στιγμη που έφυγα από το σπίτι του , επιστρεφει.Γαμωτο , δε ξέρω τι σημαίνει αυτό αλλά σοβαρά δεν έπρεπε να γίνει το "φιλι".Νιώθω τόσο χάλια ξέροντας ότι η αιτία για ότι συναιβεί ειμαι εγω.Είναι ένα ασήκωτο βάρος στην συνείδηση μου , που δεν μπορώ να αντέξω.
Θυμάμαι το ποσο χαλια ημουν οταν εφυγα από εκεί μέσα και πονάω.Αφού έμεινα για λίγο περιμένοντας την ξαφνική του επιστροφή , αποφάσισα ότι δεν θα ερχόταν πίσω.Έτσι πήρα το πρώτο ταξί που βρήκα και ήρθα σπίτι.Η κατάσταση μου?
Απελπιστική.
Αυτή η λέξη είναι η μόνη που μπορεί να χαρακτηρίσει την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι εδώ και λίγες ώρες.Και αυτό που με ενοχλεί περισσοτερο από όλα , είναι ότι το προηγούμενο βράδυ ήταν απλά ένα απο τα καλύτερα της ζωής μου.Χωρίς να γίνει κάτι πονηρό , πέρασα απλά αξέχαστα.
Γιατί η ευτυχία να διακόπτεται τόσο εύκολα από την καθημερινότητα κάποιου ανθρώπου?
Όταν επιτέλους έφτασα σπίτι αντιμετώπισα μια ανήσυχη μαμά , να με περιμένει εδώ και πόσες ώρες να επιστρέψω.Δεν γνωριζε ότι θα εμενα στον Αλέξη , οποτε ειναι λογικό να ανησύχησε.Βέβαια , αν ήξερα ότι μετά από αυτό το κλαμπ και την βραδιά στο σπιτι του Αλέξη θα γίνονταν όλα αυτά , θα πατούσα ενα "pause" και θα σταματουσα τον χρόνο.
Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να γίνει...
Κάθομαι ανάσκελα ενώ βάζω το πρόσωπο μου πάνω στο μαξιλάρι την ίδια στιγμη που ακούω την πόρτα του δωμάτιο μου να χτυπάει.Όχι δεν θα το αντέξω πάλι.
Από την στιγμη που γύρισα σπίτι αφού εξήγησα τι συναιβεί στην μαμά μου , βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση.Με τη μαμά μου να ρωτάει κάθε τρεις και λίγο αν ειμαι καλα , ενώ ο μπαμπάς μου , περιμένει την έγκριση μου για να πάει να σκοτώσει τον Ανδρεα.Φυσικά του απαντάω αρνητικά.
Αν είναι να πεθάνει αυτό το παιδί θα πεθάνει από τα χερια μου.Ναι ,δεν αξίζει να ζήσει καθώς δεν κάνει κάτι στην ζωή του , εκτός από το να καταστρεφει τις ζωες των άλλων.Σε αυτό είναι πρωτος.
"Μαμά σου έχω πει χίλιες φορές ότι δεν.."λέω ενώ ακούω το χτύπημα της πόρτας να γίνεται όσο πάει και πιο έντονο.Πριν προλάβω να ολοκληρωσω την πρόταση μου ,η πόρτα ανοίγει και αντικρίζω κατευθείαν την κολλητή μου.Πως και τόσες ευγενειες η Άννα?Χτυπάει την πόρτα πριν μπει μέσα στο δωμάτιο μου?
Περίεργα πράγματά συμβαίνουν σήμερα...
"Ίρις."λέει ενώ στην κυριολεξία τρέχει πάνω μου και μου χαριζει μια από τις πιο συμπονετικες αγκαλιές της.Βλέπω τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα..
"Γιατί δεν με πήρες κατευθείαν να έρθω?"ρωτάει ενώ δεν με έχει αφήσει στιγμη από τα ματια της.
"Θα σε έπαιρνα σε λίγο.Απλά χρειαζόμουν λίγο χρόνο για να κλαψω."τονίζω την τελευταία λέξη και η Άννα μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.
"Μόλις έμαθα τι έγινε ήθελα να σκοτώσω τον Ανδρέα που έκανε ότι έκανε και να σπάσω τα μούτρα του Αλέξη που δεν σε άφησε να εξηγήσεις την κατάσταση."λεει προκαλώντας το γέλιο μου.Σίγουρα αξίζουν και οι δυο ένα γέρο χέρι ξύλο.Από την αλλη , ο Αλέξης έχει μια τόσο όμορφη φατσούλα που θα ηταν κρίμα να χαλάσει..
"Σε εμένα που τα έκανα σκατα τι θα μου κάνεις?"λέω ενώ αφήνω ένα αμυδρό χαμόγελο να φανεί.Σίγουρα , η Άννα ξέρει το πως να αλλάζει την διάθεσή μου σε δευτερόλεπτα.
"Θα σε πνίξω στις αγκαλιές."λεει και χαμογελάω.Κοιτάζει κατω ενώ την βλέπω να ρίχνει το βλέμμα της αμήχανα προς το πάτωμα του δωματίου.Αυτό μόνο ένα πράγμα σημαίνει...
Κάτι έκανε.
"Άννα τι έκανες?"την ρωτάω ενώ το χαμόγελο μου έχει παραχωρησει την θέση του ένα αυστηρο βλέμμα.Η κολλητή μου κοιταζει εμενα κατευθείαν ενώ μου δίνει ένα τελευταίο φιλί.
Ωχ..Μεγάλη βλακεία έκανε.Μεγαλύτερη από αυτην που έκανα και εγώ..
"Να απλά ως κολλητή σου θεώρησε άκρως απαραταιτο και σωστό να διάπραξω το καθηκον μου.Και..πηρα τον Ανδρέα...και να.."λεει ενώ φαντάζομαι ήδη τη συνέχεια.
"Και να?Τι έκανες?Πες μου Άννα."απαιτώ και την βλέπω να με κοιτάζει απολογητικά.
"Πήγαμε στον Αλέξη και του εξηγήσαμε τι εγινε.Το να πείσω τον Ανδρέα δεν ήταν καθόλου δύσκολο καθώς του εταξα ενα βράδυ με την Σία.Έτσι λοιπόν πήγαμε να του εξηγήσουμε."λεει την ίδια στιγμη που ένα χαμόγελο ζωγραφιζεται στο πρόσωπο μου.
Άρα όλα θα γίνουν όπως πριν.Σκέφτομαι ενώ στιγμές να με βρίζει και να με θεωρεί μια "πουτανα" χτυπάνε το μυαλό μου.Κοιτάζω την Άννα με δάκρυα στα ματια.Το γεγονός ότι εμπιστεύτηκε την Άννα για να του εξηγησει παρά εμένα , με πληγώνει πολύ.
"Τέλεια και τι σου είπε."λέω ενώ τη κοιτάζω απειλητικά.
"Ότι είναι ένας μαλακας και μίσος που δεν σε πίστεψε."λεει ενώ εγώ γελάω ικανοποημενη.Φυσικά και είναι μαλακας.
Η Άννα χαμογελάει και αυτή ενώ κοιτάζει αμήχανα στο πάτωμα.Τι στο καλο έχει γίνει?
"Άννα τι άλλο εγινε?"ρωτάω ενώ την βλέπω να δαγκώνει τα χείλη της , ως ένδειξη ενοχής.
____________________________________
Χελλοου😢🔝Τι κάνετε μπαμιουλες μου?😢
Αχ καλε να το και το κεφάλαιο.Τι λέτε να έγινε μετά?😦Ουπς...😈😈
Ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση.Λοιπόν.Στο καινούριο βιβλίο που θα ανεβάσω θέλετε, ξενα η ελληνικά ονόματα?Εγώ σέ ενα βιβλίο προτιμώ τα ξενα αλλά τέλος πάντων εσείς τι προτιμάτε?🗽🗽🗽
Επίσης.Σορρυ που δε βάζω τόσο συχνά αλλα πραγματικά ειανι καλοκαίρι και ειμαι σχεδόν όλη την μέρα έξω από το σπιτι οπότε..😢😢
Αν σας άρεσε το κεφάλαιο ψηφίστε και σχολιάστε και πείτε μου και ότι με αγαπάτε και τίποτα αλλο. (Αλλιως η Ίρις θα πεθανει😈).
Όχι εντάξει πλακιζω με το θεϊκό μου χιουμορ#not αλλιώς να..χμμ..να μην ακουμπήσετε φαι για 82737292938 μερες.Βαρύ ξερω😢😢
Σας αγαπώ μπαμιουλες μουυυυυυυυυυυυυυυ😢😈💓💓💚💗💞💘
•Αντίο και καληνυχτα•