Miya's POV
"Paano kayo nakarating sa lugar na ito? Hindi niyo ba alam ang panganib na dulot ng pagpunta niyo dito?" nagkatinginan kami ni Blue sa mabilis at parang nababagabag na pananalita ng lalaking nagtakip sa bibig ko.
Kanina lang, I was so damn scared nung may biglang nagtakip ng bibig ko at nagtutok ng patalim sa leeg ko. I almost freaked out. But the moment Blue held my hand para agawin ako sa lalaking to, bigla nalang kaming nawala at napunta sa isang lumang bahay. I thought it was Blue, but it was the guy who teleported us here.
I look at him. I guess nasa 19 up yung age niya.
"We are here for something." Blue answered. Seryosong tinitigan nung lalaki si Blue. He's not that scary face kasi may itsura siya sa totoo lang pero yung tingin niya kakaiba. May something talaga na ikakatakot mo.
"You're risking your lives for that 'something'. Kailangan niyo ng makaalis dito sa lalong madaling panahon." hinawakan nanaman niya ako sa wrist ko kaya napaalma ako kaagad.
"T-teka..." natatakot padin kasi ako sa kanya baka kung ano nanaman ang maisipan niyang gawin. Ayokong natututukan ng matutulis na bagay! It's freaking me out!
"Don't touch her!" hinila ako ni Blue pabalik sa kanya at itinago sa likod niya. "We won't leave unless hawak ko na ang kailangan namin dito." nakipagtitigan si Blue dun sa guy ng halos isang minuto. After that, the guy scratch the back of his head. Siguro napansin niyang wala kaming balak umalis hangga't hindi namin hawak ang makakapagpabalik ng alaala ni mom at dad.
"Okay okay. Halata naman ang pagiging matigas na ulo niyo, hindi ko na kayo pipilitin. Just a reminder, wag na wag niyong babanggain ang malalakas na mga witch sa islang to kung gusto niyo pang mabuhay." he warned. Tumingin ako kay Blue pero seryoso padin siyang nakatingin dun sa guy.
"Asul..." I slightly squeezed his arm. Para kasing nakakatakot yung banta niya eh.
"We know that." simpleng sagot ni Blue.
"Tss. Lalo na ang kasama mong babae, wag na wag mong ipapahawak o ipapakuha sa mga witch ang babaeng yan, she has the power that they need." dagdag pa niya saka tumingin saakin. "The smell of a vampire arouses the blood of a witch. At ang dugo ng shaman na nananalaytay sayo ay kinamumuhian ng mga witch and at the same time longing for it. Do you also know that?" he grin at us. Halos pangilabutan ako sa tono ng pananalita niya. Shockings! Hindi ko alam ang tungkol dun! And they want a vampire? They want me? That can't be!
Napahigpit ang kapit ko sa braso ni Blue dahil sa mga naiisip ko.
Hinawakan ni Blue ang kamay ko. "It's okay, I'm here. Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sayo. I swear that." Blue gave me a smile na nagpagaan ng loob ko. Naniniwala ako sa bawat salita ni Blue kaya hindi ko kailangan matakot.
Hindi ko pa kasi ganun ka alam gamitin ang kapangyarihan ko. The time when mom got hurt because of Claudia, kusa lang yun lumabas. Yung kapangyarihan namin ni Blue, bigla lang nabuhay. Siguro isa nadin yun sa naging dahilan kung bakit mabilis kaming lumaki ni Blue, hindi kinaya ng pang dalawang taong katawan namin ang lakas ng kapangyarihan at dahil nadin sa hindi namin namalayang paglabas ng matinding kapangyarihan sa katawan namin.
Pero si Blue, lahat pinag-aaralan niya. Maging ang hindi dapat. Aunt Freya and the others warned him about this pero ayaw niya talagang magpaawat. Lalo na ng malaman niyang may paraan para maibalik ang memorya nila mom and dad maliban sa pagpatay kay Claudia. And I want it either, kaya tinulungan ko si Blue sa plano niya.
"But why are you hiding us here? Where are we anyway?" tanong ni Blue na luminga pa. Napatingin ako sa kabuuan ng lumang bahay na to. This doesn't seem a normal house. Madaming mga tuyong dahon ang nandito, even a doll na ginagamit ng mga mangkukulam meron dito, at iba't ibang bote ng mga ginawang potions.
"This house is my learning place. Dito ako gumagawa ng mga panlunas ko." kumuha siya ng isang beaker na may lamang kulay pink liquid tapos umuusok din siya na kulay pink. "And you don't need to worry, masyadong malayo ang lugar na to sa mismong city ng mga witch. Walang makakaalam na may isang bampira at shaman sa itim na islang ito kundi ako lang." he smirk. Parang nakakaloko naman ang lalaking to. I don't find him trusty person. Parang anytime gagawa ng masama eh. Aish.
"Panglunas? Are you a healer witch?" tanong ni Blue.
Napatingin siya kay Blue. "Yes, so?"
I heard Blue cussed under his breath. "Do you somehow know who is Javier? He's a healer witch." napakunot ang noo niya sa tinanong ni Blue. Hindi niya kinibo si Blue. "Look, he is the one we are looking for. Kaya niyang gumawa ng potion na pwedeng makapagpabalik sa alaala ng isang tao. And we need that potion no matter what--" he cut off Blue from talking. That's a bit harsh of him! Can't he be a little more nicer?!
"I know him. Pero hindi ko kayo matutulungan na maiharap sa kanya." naglakad siya papunta sa sira sirang sofa saka nahiga duon.
"Bakit hindi? Please, please help us. Gusto lang namin tulungan si mom and dad." makaawa ko sa kanya kahit alam kong hindi niya magagawang iconsiderate yun.
"Hindi nga pwede." matigas padin na sabi niya.
"Why? Magkagalit ba kayo? Bakit hindi pwede?"
"Why are you so stubborn?! If I said I can't, I can't! Wala akong magagawa, naiintindihan mo?!" he shouted at me kaya halos mapalundag ako sa gulat. Shockings! He doesn't have to shout!
"Is there any reason behind it?" tanong ni Blue na naupo nadin sa pang-isahang upuan na kahoy naman. Pumwesto ako sa likod niya.
"I can't. My father is being sealed." halos malaglag ang panga ko dahil sa sinabi niya. His what?! His father? Oh shocks! I didn't know. Kaya siguro ganun nalang siya nainis dahil sa pagiging makulit ko. Ama niya pala yun at nakakulong pa. Omy! I'm such a meanie!
"I'm... sorry." naiusal ko nalang sa kanya. Tinignan niya lang ako kaya napayuko ako. I hate his gaze. Nakakatakot talaga!
"Bakit siya nakakulong?" tanong ni Blue. Halata ang pagiging curious niya. Natawa siya ng kaunti saka naggrin.
"Hindi kasi kami sumusunod sa mga patakaran nila dahil hindi namin gusto yun. They are hunting a prey which is humans, hinihigop nila ang ganda ng mga ito para lang mamaintain nila ang kagandahang taglay nila. Lalo na ang mga bampira. Half or pure, hindi nila pinapalagpas. Dahil sa dugo ng mga bampira mas tumatagal ang taon ng kagandahan nila at nadadagdagan ang kapangyarihan nila." mahabang paliwanag niya saamin habang nakatingin saakin. At habang pinapakinggan yun, hindi ko maiwasang hindi kilabutan. Hello?! Nanghihigop daw ng ganda! Shockings! Ayokong mangyari saakin yun!
Napahigpit tuloy ang hawak ko sa upuan.
"Pero nalaman yun ng mga shamans, the late shamans, nagkaroon ng matinding digmaan sa pagitan ng mga shaman at ng mga witches. Mananalo na sana ang mga witches pero may babaeng dumating na nagpabagsak sa kanila. Sa lahi naming mga witch at dinala kami sa itim na islang to. Malayo sa kabihasnan at malayo sa tao. Though we had the power, hindi namin kayang makalayo o makalabas ng islang to. Isa lang ang tanging paraan, ang dugo ng shaman na nagpabagsak sa mga witches." makahulugan siyang tumingin kay Blue saka ngumisi. "And I guess, the luck of the witches approached. Their key is here." nakakalokong sabi niya. Napatingin ako kay Blue na hindi nagbabago ang expression. Hindi ko maintindihan. The key?? Who is he talking about? Was it Blue???
"Asul... what does that mean?" naguguluhang tanong ko. Ayokong mag-assume pero nagiging kakaiba na ang takbo ng tibok ng puso ko. Nagsisimula na akong kabahan.
"Your brother is the key--"
"Where we can find your father?" napangisi siya dahil sa tinanong ni Blue.
"At the heart of this island. Where the witches are located." he's smirking from ear-to-ear. I hate this guy!!
"Asul, no! You can't go there! Let's go back! Meron pang ibang paraan para maibalik ang memorya ni mommy! Or better yet we can always create new and happy memories!" hinarang ko ang sarili ko sa harap niya. Tatayo sana siya pero pinigilan ko siya at hinawakan ng mahigpit sa balikat. "Asul!!!" natatakot na ako! Now I do understand what is totally going on! Is this the plan of Blue?! To bait himself?! No way! That can't be!
"Kae, get out of my way." seryosong sabi niya saakin na lalo ko lang ikinatakot. Pero hindi ako umalis sa harap niya at hindi ko siya bibitawan!! Kahit mag-away kaming dalawa dito!!
"Ayoko!! Ayoko, Asul!!"
"Kae." hinawakan niya ang dalawang kamay kong nakahawak sa balikat niya at pilit niyang tinatanggal yun.
"Please Asul. Wag ganito. Ipapahamak mo ang sarili mo. Please..." naiiyak na ako. Knowing Blue alam kong ipipilit niya ang gusto niya kahit anong makaawa ko dito. Pero ayoko namang may mangyaring hindi maganda sa kanya. No! Not Blue!
Hinawakan ni Blue ang mga kamay ko saka ako hinila para yakapin.
"Hush, Kae. I won't let myself hurt b'coz it will just cause you trouble. I am not letting my self do that." humiwalay siya saakin at ngumiti. Tinignan ko siya sa mata ng may pag-aalala padin. Nung hindi siya natinag sa binigay kong tingin, napabuga ako ng hangin.
"Oo na. Sige na. Palagi naman ikaw nasusunod kahit mas matanda ako sayo ng isang minuto eh." nakapout na sabi ko. He pinch my nose lightly.
"Thanks, Kae."
"Should I give the location now?" pukaw na pansin nung lalaki sa likod ko. Parehas kaming tumingin sa kanya.
"Yeah." tumayo ako at tumayo din si Blue.
"Teka Asul ah! Sasama ako! Sasama ako!" Blue glared at me.
"No. You'll stay here." mariing sabi niya. Pinmaywangan ko siya.
"What?! Ayoko nga! Sasama ako sayo! Mamaya nasalisihan tayo, bandang huli ako pa pala yung makukuha nila. And I don't trust him!" tinuro ko pa yung guy na nagtaas pa ng dalawang kamay na parang sumusurrender habang nakangisi padin. Sinamaan ko siya ng tingin. Lakas ng topak eh.
"Me neither. But we need to. Isa pa, sabi nga niya malayo to sa--"
I stomped my feet. "No!! I said no Asul!!" pagmamatigas ko. Hindi sa takot ako. Kung hindi ko siya mapipigilan sa pagpunta sa mga witch na yun then might as well go with him!
"Tsk. You're so hard headed Kae." naiinis na tinignan ko si Asul at nagkrus ng braso. "Fine. Just stay behind me at wag na wag kang bibitaw saakin maliwanag?" agad na naglighten ang mood ko dahil sa sinabi ni Blue. "And don't make a scene." seryosong sabi niya saakin.
Napapout ako but then I smiled on him. "Yes, sir." then I salute. Hindi talaga niya ako matitiis. That is what I love about Blue. Alam niya kung paano pagaanin ang loob ko.
"Oh." binigay ni... what's his name again??!
"Pwede bang malaman ang pangalan mo?" tanong ko. I don't know what to call him. At saka nakakacurious. Napakamisteryoso naman kasi ng lalaki to tapos parang laging nakakaloko.
"Why do you have to know? I don't know you either." nagsusungit na sabi niya. Napanguso ako.
"Miya Kae tapos siya ang twin brother ko si Blue. Now, you are?" inabot ko ang kamay ko for a shake hand. Sabi nga ni Blue, kailangan namin siyang pagkatiwalaan. Siguro ay hindi naman siya ganun kasama tulad ng iniisip ko dahil itinago niya kami mula sa mga bad witches.
Tinignan niya ang kamay ko saka tumingin ulit sa akin. Parang ayaw niyang hawakan ito. But I hate that attitude of his. Masyado siyang mailap.
"Hugo. Just call me Hugo." tanging sabi niya ng hindi tinatanggap ang kamay ko kaya mabilis ko itong ibinaba. Okay. Medyo napahiya ako dun. Psh. Though he told us his name.
"Hugo. Ililigtas namin ang ama mo but in one condition." hindi sumagot si Hugo sa sinabi ni Blue kaya nagpatuloy nalang sa pagsasalita si Blue. "Alam kong siya lang ang makakagawa ng potion na yun, and I want him to make us a memory potion."
"Is that all you want?"
"Yes."
"Okay. If you can save my father from the hand of those witches then fine with me." he replied as he turns his back on us. Parang may ginagawa siya. At habang may ginagawa siya hinarap ko si Blue.
"Asul, sa tingin mo ba nagsasabi ng totoo yan? Saka how do you know that he's the son of that person?" bulong ko kay Blue.
Tumingin siya saakin at ngumiti. "I did a research. Kilala ang ama niya bilang isang sikat na manggagamot and they got the same face when Javier was still young." ginulo ni Blue ang buhok ko after niyang sabihin yun.
Ow. So that explains why Blue trusted him so fast. Hm. Sabagay, hindi naman agad agad nagtitiwala si Blue sa ibang tao unless alam niyang harmless. And I trust Blue's instinct kaya wala akong dapat ikabahala.
"This will help you in everything." humarap saamin si Hugo na may hawak ng parang powder. A color black powder. Bigla niya yung inihipan sa harap namin kaya halos maubo kami ni Blue. Ano ba yan! Kelangan ba talagang ihipan sa mga mukha namin yun?! "Sa loob ng dalawang oras hindi kayo maaamoy ng mga mangkukulam. But be careful, matalas ang mga mata nila. Hindi man nila kayo maamoy ay kaya nilang makilala ang mga bampira at shaman sa isang tingin." he snap his fingers tas naramdaman ko nalang na nagkaroon kami ng black hooded cloaks cape, eto yung cloak na kayang takpan ang katawan. Nag-iba din ang suot naming damit. Naging itim nadin.
Whoa! Cool! Para na din kaming mga witch, a bad one though! How did he do that?!
Tuwang tuwa ako habang pinagmamasdan ko ang suot ko. Shockings!
"Babantayan ko kayo mula sa malayo dahil hindi ako maaaring sumama sa inyo. Madali lang nilang malalaman na may natitira pang healer witch sa lugar na to if I come with you, so I need to distance my self." bigla nalang siyang tumingin saakin. "Miya, right? Binabalaan kita, wag na wag kang makikipag eye contact sa kanila or even look at their eyes kung ayaw mong magwala ang dugo mo bilang isang bampira. Makakasama sayo yun. And you, you know what will happen if ever they catch you, right? Gustuhin ko mang umalis sa lugar na to, hindi ko gugustuhing maghari nanaman ang mga mangkukulam na yun." parehas kaming tumango ni Blue sa sinabi ni Hugo. Mabait naman pala siya kahit papaano eh.
"Thank you, Hugo." Blue.
Tinaasan niya ng kilay si Blue. "I am doing this because you said you will save my father. Kaya kapag nailigtas niyo siya, we're even." he smirked. Urgh! Okay, binabawi ko na! Still a surly guy!
"Tss. Sungit neto." pabulong kong sabi habang naiinis na nakatingin sa kanya. He diverted his gaze on me kaya nagulat ako. He even gave me a grin. The heck was that?
"Tara na, Kae. Time is running." hinawakan ni Blue ang kamay ko and in just a blink of an eye, nasa labas na kami ng lungga ng mga witch. That was fast! "Remember what I've said Kae, don't make a scene." paalala ni Blue. I pouted my lips.
"Oo na nga Asul eh. Psh." kinuha ni Blue ang kamay ko saka kami pumasok without anyone notices.
-
Yuki's POV
"This is gonna be a 'life-risking' mission guys." sabi saamin ni Misty. Tumango kami sa sinabi niya. "So this is the plan, dito tayo kailangan lumanding." tinuro ni Misty ang mapa ng itim na isla. Meron doon na parang gubat dahil medyo green yung part ng itim na isla. "This part is the safest in the island." tumingin siya saamin na nakikinig lang sa kanya. Kinuha niya ang mapa at niroll yun. "Meron akong kaibigan dun na pwedeng tumulong saatin." again tumango kami without saying anything. Siya ang mas may alam sa itim na isla dahil si Misty ay isa sa kanila. Though she is a healer witch not the bad one. Pero hindi siya napasama sa pagkukulong sa mga witch na yun dahil nailigtas siya ng itinuring niyang ina at dinala sa gubat sa tabi ng BKO where we met her before. Sanggol palang kasi siya ng mangyari ang digmaan sa pagitan ng shamans at witches. While Freya and Jarah are safe dahil kay king Travis.
"Are you guys ready?" tanong ni Jarah saamin.
"Always ready Jarah." nagwink si Cess at ngumiti naman sa kanya si Jarah. Tss.
"You guys are a shaman, you need to be careful lalo na ang dugo niyo ang kailangan nila para makaalis sa islang yun." paliwanag ni Misty. We all look at her. Sumeryoso ang itsura niya. "And we need to get back Miya as soon as possible bago pa siya nila makuha. They need a blood of the vampires lalo na ngayon na ilang libong na taon na silang hindi nakakatikim ng dugo ng bampira." nagsuot ng leather jacket si Misty habang hindi nagbabago ang expression ng mukha niya.
"Hindi pa naman magaling si Miya sa combat. I hope Blue can protect her." Ivan
"Blue is a smart guy. At ayaw na ayaw niya na may nangyayaring hindi maganda sa kakambal niya kaya wala tayong dapat ipag-alala." Jarah
"But still, nakakabahala padin." Keith
"Tsk. Yung dalawang batang yun hindi alam kung anong gulo ang pinapasok eh." sabi ni Shiro.
"Well I get their point, para nga naman kay master at Sky ang ginawa nila, but then they are risking their lives. Hindi magiging maganda kung malaman ni master to." Chanon
"Speaking of master, shet talaga yung kanina! Akala ko mahuhuli na niya tayo! I didn't know it was her!" Cess shiver after she said that. Natawa si Keith.
"That's really unexpected. Hindi naman kasi gumagamit ng phone yun eh, kaya hindi mo talaga malalaman na siya yung tumatawag." umiiling pa na sabi ni Keith.
"Let's go." sabi ko pagdating ni Yno. Umalis ako sa pagkakasandal ko sa pader saka lumapit kay Yno. "What happened?" tanong ko kaagad sa kanya. Pinatawag kasi siya ng BKO. I don't know why him. Why not us? I mean, whatever.
Tahimik lang si Yno. He didn't say anything to me, seryoso pa ng itsura niya. He started walking, ignoring me. Problema nun? Tsk. Topak eh! Kainis! Sinundan ko nalang si Yno saka nagsinunod din ang iba.
Sinunod namin ang route na tinuro samin ni Misty. Pagdating namin sa pier nagsi-angkas kami sa mga partners namin while Jarah and Misty nakalutang. Sabay sabay tumalon sila Yno at iba pang bampira. Pagtalon na pagtalon palang nila, agad kong natanay ang islang pinalilibutan ng matinding itim na pwersa. Panlabas na anyo palang ng isla nakakakilabot na, ano pa kaya kapag lumapag na ang mga paa mo dun mismo.
Mas lalo lang akong naworried sa dalawa sa nakikita ko. Damn it! I never thought this would happen! I'll fcking send those witches into their grave if they touch the twins!
-
Miya's POV
Habang deretsyo kaming naglalakad ni Blue, hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa ibang witches na naka-cloak din tapos natatakpan ang mukha ng hood na nadadaanan namin. Yung iba parang napapaharap saamin pero maglalakad din.
Nakakakaba, shockings! Parang any moment pwede nila kaming sunggaban once na nalaman nila yung totoo na hindi kami belong sa kanila. Tapos hindi ko pa mahawakan yung kamay o braso ni Blue kasi syempre bawal. Nakacloak kami eh. Wala tuloy akong mapaghugutan ng lakas!
Inangat ko ng kaunti ang ulo ko. I saw a big castle. A witch castle. Nasa tuktok ng bangin. Like sa mga napapanuod sa movies or cartoons. Nakakatakot!!
That is the heart of this city. Dadaan ka pa sa parang gubat na nakapalibot sa ibaba ng castle nila. Yun din yung nagbubukod sa city kung saan kami at sa kastilyo.
Dumating kami sa dulo ng city ng walang nagiging aberya. Well that's what I know. Kasi pakiramdam ko may mali eh. Tsss. I am being paranoid!!
Nakasilip padin ako sa gubat na papasukan namin. Parang ayokong pasukin. Huhuhu.
Nagulat ako ng bigla nalang hinatak ni Blue ang kamay ko saka kami tumago sa isang madilim na eskenita. May lumabas na dalawang witch galing sa entrance ng gubat. Para silang lumabas sa isang portal. Lah? May ganun pa pala yun!
"Fck." napatingin ako kay Blue nung narinig ko siyang nagmura.
"Bakit?"
"We don't have the access to enter." sabi saakin ni Blue. Napanganga ako. Access? Bakit may password ba ang portal na yan?? Wow! Hightech sila!
"Miya... Blue..."
"Huh?" napatingin ako agad sa likod ko nung parang may bumulong. Nakakarinig nadin ba ako ng kung ano ano? Naghahallucinate na ba ako??! Shockings naman oh!
"Tanga. Wag kang OA, Miya. It's me Hugo." narinig ko ulit. It wasn't a whisper, galing sa utak ko yun eh! At ano daw ako?! Tanga?! Aba natanga pa ako! Tapos OA pa daw! Urgh!
"Telepathy?" bulong din ni Blue. Telepathy?? Si Hugo daw yun.
"You can communicate with me in your mind. That's the effect of the powder." sabi pa niya ulit. Napatingin ako kay Blue pero nakatingin lang siya dun sa portal.
"Powder? You mean yung color black na inihip mo saamin kanina?" I ask through the mind.
"Yes. I told you, it will help you in everything." he pauses. Pakiramdam ko nag-grin siya. Psh.
"We can't go in. We need an access." napatingin ako kay Blue ng marinig ko ang boses niya sa utak ko. Nakita ko kung gaano siya kaseryoso. He's seriously serious to get Javier guy to those witches.
"Ow?" narinig ko ang mahinang tapik. "I forgot to tell you, that cloak is a high-class cloak. Once the portal sense that it wasn't an ordinary cloak palalagpasin niya kayo. Only local witch with low class cloak can't go in." mahabang paliwanag ni Hugo saamin. Nag-iba ang ekspresyon ng mukha ni Blue. Parang naglighten ng kaunti dahil sa nalaman niya.
Ah. Kaya ba kami pinagtitinginan kanina kasi pang high class tong cloak na suot namin? Ooh. That explains why. Kaya pala ang weird. Tss. Akala ko naman nakikilala nila kami eh! Err!
"And one thing, once na pumasok kayo sa portal at nasa loob na kayo ng dark forest, mawawalan tayo ng komunikasyon. I won't be able to reach you dahil sa kabilang mundo ang gubat na yan." kabilang mundo?! You mean, mapupunta kami sa ibang mundo?! What the! "At hindi ordinaryo ang gubat na yan, wala ni isa sa mga hayop ang mabait pagdating sa mga nagiging bisita nila. Every witch na dumadaan diyan nararanasan ang makaharap ang mababangis na hayop diyan kaya walang kahit na sino ang exemption sa dark forest na yan." napahinga ako napakalalim dahil sa sinabi ni Hugo. Shoot! There goes the shiver again! Ganito ba talaga katerrifying ang lugar na to?! "Nararamdaman ko ang kaba mo Miya. Ayan ang pinananabikan ng mga halimaw sa loob ng dark forest, once they sense that, they will grab you to death." napahawak ako sa dibdib dahil sa dinagdag pa ni Hugo. Lalo lang kumabog ng sobra yung dibdib ko. What will I gonna do? Ayaw tumigil sa pagpintig ang dibdib ko. Shockings!
"You're frightening me Hugo!" dahil sa sinabi ko narinig ko ang pagtawa niya. Shocks! Tumatawa siya sa utak ko! Infairness, ang sexy ng tawa niya.
"Bumagal ang tibok ng puso mo." I heard him again. Habang hawak padin ang dibdib ko, napatingin ako dun. Oo nga nu. Nawala yung kaba ko. "Tawa ko pala makakapagpakalma sayo eh." he said. Napatingin ako kay Blue. He's not looking at me pero nakaloop-sided smile siya. What?!
"Kapal mo!" I shouted at him. Pero syempre sa utak lang. Mamaya makakuha pa ako ng atensyon naku! Don't make a scene sabi ni Blue. I should obey that kundi lagot talaga ako sa kanya.
Teka nga! Bakit parang nagbago bigla yung personality niya?! Baka naman hindi si Hugo to!!
"Kae." tumingin ako kay Blue. He also look at me.
"Bakit?"
"Look at one of the witch's eye. Pero wag na wag mong ipapahalata." Blue said on my head still looking straight into my eyes.
Napakunot ang noo ko. "Huh? Bakit?"
"Hm. That's a better idea. Mahirap na kapag nasa loob na kayo, siguradong mas matatakot ka Miya." hindi ko alam kung pananakot ba to o ano. Pero wala naman akong magagawa kundi ang sundin sila.
After our conversation in our heads, tumingin saakin si Blue.
"Are you ready?" Tumango ako sa kanya. Huminga ako ng malalim. Inayos namin ni Blue ang suot naming cloak at hood. At nung may dalawang witch na high class ang lumabas sa portal, mabilis kong sinilip ang mga mata ng dalawang witch ng hindi niya napapansin. Mabilis din akong yumuko saka kami pumasok ni Blue sa portal.
Habang parang nasa mahaba kaming pathway na parang nasa kawalan, my blood boiling up. Damn it! Pati yung dibdib ko sumisikip. Ganito yung nangyari saakin nung araw na lumabas ang pagiging bampira ko. Shoot! Totoo nga ang sinabi ni Hugo. Isang tingin lang sa mga witch na yun agad na mabubuhay ang dugo ko, ng isang bampira!
"Asul..." napahawak ako kay Blue nung halos hindi na ako makahinga. Binuhat ako ni Blue at mabilis siyang umalis sa lugar na yun. Hanggang sa tuluyan kaming makalabas kasabay nun ay ang pagluwag ng hininga ko. Nagbago ang paningin ng mata ko. Masyadong naging malinaw at ang layo ng kita ko. Naging pula din ito, I guess. Lumabas din ang mga pangil ko. Nagccrave tuloy ako sa dugo. Err.
Kakaiba ang pakiramdam ko. Buhay na buhay ang dugo ko. This is how it felt kapag bampira ako. Ganito ako, half half kasi kaya parang on and off ang pagiging bampira ko. Syempre kung may pang on may pang off.
Naramdaman ko ang napakalamig na klima sa black forest. Parang patay na gubat to eh. Ni wala akong makitang buhay na puno. Itim na itim ang buong paligid. Nakakarinig pa ako ng mga kakaibang ungol ng kung anong hayop yun.
Pumunta si Blue sa isang patay na puno at binaba ako sa patay nitong ugat.
"Ayos ka lang?" tumango ako kay Blue. Tumayo ako kaya napasunod ng tingin saakin si Blue.
"Yeah. I'm fine." sagot ko. Walang kakaba kaba kong tinignan ang kabuuan ng black forest. "Black forest." bulong ko. "Tara na Asul." aya ko sa kanya.
"Maybe we could jump, anything won't work here, neither spells nor my power." sabi saakin ni Blue. Tumingin ako sa itaas. Kitang kita ang napakalaking buwan. Nakakita din ako ng naglalakihang uwak. "What do you prefer? Walk or jump?" tanong niya.
"Jump! I wanna see the moon!" natutuwang sabi ko kay Blue. He smiled at me. Hinawakan ko ang kamay ni Blue at tumalon. Dahil sa lakas ng pwersa ng pagtalon ko halos pumantay kami sa buwan. "Whoa! So bright!" ngayon lang ako nakakita ng ganito kaliwanag na buwan at ganito kalaki! Kakaiba pala talaga tong black forest!
"Dun tayo, Kae." napatingin ako kay Blue na nakaturo sa east side. I saw a portal. Pero halata ang layo nun. Nagbend ako at binigyan ng malakas na pwersa ang binti ko saka ako tumalon ulit papunta kung nasaan ang portal.
"Ready, Asul!" sigaw ko sa kanya. Kinuha niya ang lance niya mula sa kwintas niya. Habang nasa ere, hinawakan ko ng dalawang kamay ko ang wrist niya saka ako umikot ng dalawang beses and threw him to the freakin' giant crow! The heck!
Blue struck it down pero agad din itong nakarecover. Winasiwas nito ang pakpak niya na naglabas ng kakaibang hangin. Mabilis akong pumunta kay Blue para kunin siya at umiwas. Napatingin ako sa braso ko nung mapadaanan ng hangin. Nagkaroon ng maliit na punit yung cloak na suot ko. Shoot! Para palang blade na hangin yun!
Mabuti nalang nakuha ko agad si Blue.
"This will be hard." bulong ko.
"I know. Ready, sabay tayo." sabi niya saakin.
"Oookay."
Once again, I threw him to the crow pero this time sumabay na ako sa kanya. Lilipad sana palayo yung crow pero mabilis kong hinablot ang pakpak nito. Pinadaanan ni Blue ng lance niya ang kabilang pakpak ng crow at ako naman pinadaanan ko ng mahabang kuko ko ang tyan ng crow. Pumunta ako sa ibabaw niya saka kinuha ang dalawa niyang pakpak at binali ito.
Malakas na ungol ang ibinigay niya.
Tumalon ako para puntahan si Blue na pabagsak na.
"Whoa! Muntik kana Asul." I told him habang lumanding kami sa tuktok ng tuyong puno.
Tumayo siya sa isang sanga. Tumayo naman ako sa pinakatuktok at tinanaw ko ang portal. Habang tinatanaw ito, parang may nakita akong napakaraming itim sa himpapawid. Sobrang dami. What is that?
"Sh*t!" hinila ako ni Blue pababa ng puno. "Run!" utos niya. Tumakbo naman ako. Hindi ko binilisan para pantay kami ni Blue.
"Bakit??" tanong ko sa kanya.
"Nakatawag ng pansin ang ginawang ungol nung uwak. All the beast here are on their way to kill us." sabi ni Blue. Napatingin ako sa likod at sa magkabilang gilid namin. Nakikita ko sa malayo ang mga iba't ibang halimaw na hindi magkanda ugaga kakatakbo papunta saamin. Trouble. Tsk.
"Baka pawelcome party." I joked.
"Maybe." sakay naman ni Blue sa joke ko. Tss. Maybe.
Bigla nalang napahinto si Blue kaya halos dumausdos ako nung bigla din akong huminto. "Asul, bakit? Malapit na kaya sila!" nakakunot ang noong tanong ko. Ngumisi saakin si Blue.
"Exercise nadin to. Malayo pa masyado yung portal." pinatunog niya ang mga daliri niya. "Let's see how strong we've got Kae."nginitian ako ni Blue. Wala naman akong nagawa kundi sumang-ayon. Sa totoo lang pwede naman akong tumakbo ng napakabilis para makarating kami kaagad sa portal. Tsk. Hindi na kami pwede sa ere dahil sobrang daming uwak. Higit pa sa libo, pero actually higit din naman sa libo ang halimaw dito sa ibaba. Urgh!
This is gonna be the end of us, seriously.
-
Someone's POV
"Shoot! I forgot to tell them na manganganib ang buhay nila kapag nakaharap nila ang mga witch! Urgh! I'm so stupid!" Ms. Shara
--