"Ποιο δειπνο?"την ρωταω με σηκωμένο το φρύδι καθώς τρωω μια κομμένη πιπεριά από τον παγκο.Έτσι και έχουν κανονίσει κάτι τέτοιο χωρίς να μου το πουν, να βρούνε τρύπα να κρυφτούν.
"Έλα τώρα Ιρις.Κανονίσαμε με τον Αλέξη να φάμε μαζί.Θα είναι σε λίγο εδώ.Για αυτό πηγαίνε ετοιμάσου."μου λέει καθώς ανακατεύει την κατσαρολα και ρίχνει λίγο γάλα στην σάλτσα.
"Μαμά.Όχι.Απλά όχι.Δεν γίνεται να κάνουμε αυτό το δείπνο.Εγώ με τον Αλέξη δεν τα εχουμ-"πάω να της αποκαλύψω την αλήθεια την ώρα που με διακόπτει.Δεν θα τα πάμε καλά.
"Δεν ακούω κουβέντα.Πήγαινε ντυσου να είσαι ωραία μπροστά στο αγόρι σου."τονίζει την τελευταια προταση και εγω φεύγω ηττημένη από την κουζίνα χωρίς να της απαντήσω.
Πηγαίνω πάνω στο δωμάτιο μου και πέφτω με δύναμη στο κρεβάτι μου.Σήμερα η μέρα από την αρχή είναι τρελή.Συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα τα οποία δεν ξέρω πως στο καλό να εξηγήσω.Το σύμπαν συνωμοτεί εναντίων μου και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.Από την μια ο Αλέξης με το "περίπου φιλι"και από την άλλη ο Ανδρέας που πραγματικά μου έχει λείψει.Ως φίλος και μόνο, νομίζω.Και τώρα έρχεται και αυτό το δείπνο για να με αποτελειώσει.Τι αμαρτίες πληρώνω.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω στο μπάνιο.Ένα ντουζ θα ειναι ότι πρέπει.Αφού βγάζω τα ρούχα που φοράω μπαίνω στην μπανιέρα και νιώθω το κρύο νερό να καλύπτει το κορμί μου.Πάντα κανω με δροσερό νερο, μπανιο.Το ζεστό νομίζω ότι με πνίγει.Παίρνω αφρόλουτρο με μυρωδιά καρύδας και το απλώνω σε όλο το κορμί μου.Ναι σίγουρα ένα μπάνιο είναι η λύση για να με χαλαρώσει.Ύστερα ριχνω το δροσερό νερο και νιώθω να κυλάει πάνω στην επιδερμίδα μου , αναζωογοντας με.Ότι καλύτερο.
Φοράω τα εσώρουχα μου όταν επιτέλους βγαίνω από το ντουζ και πηγαίνω μπροστά στην ντουλάπα μου.Ήρθε η δύσκολη στιγμή να αποφασίσω τι θα βάλω.Ενα φορεμα σιγουρα θα ηταν πολύ επίσημο για την περίσταση.Από την άλλη κάτι πιο απλό θα ήταν αρκετά αθλητικό.Γιατί να μην ήμουν αγόρι να έβαζα μια βερμούδα και ένα μπλουζακι?
Αρπάζω ένα στενό τζιν από το ράφι και το φοράω.Σίγουρα τονίζει υπερβολικά πολύ το μέρος των γλουτων , παρολαυτα με αδυνατίζει και κάνει τα πόδια μου να φαίνονται πιο καλλιγραμμα.Νομίζω μου αρέσει.
"Εξαιρετική επιλογή."ακούω κάποιον να λέει και στην συνέχεια να σφυρίζει.Μην μου πεις..
"Αλέξη?"ρωτάω καθώς τον κοιτάω από πάνω μέχρι κάτω.Είναι πραγματικά ωραίος , φορώντας ένα άσπρο πουκάμισο και ένα απλά τζινακι.Η κολωνια που εχει βάλει , στολίζει όλο το δωμάτιο και πραγματικά με συναρπάζει.Οι άντρες που μυρίζουν ωραία ειναι ότι καλυτερο.
"Ο ίδιος."απαντάει γελώντας καθώς ρίχνει το σώμα του στη πορτα και κοιταει το μέρος στο σώμα μου , που πάλι είναι ακάλυπτο.Πόσες φορές θα επαναληφθεί αυτό σήμερα?
"Πως μπηκες εδω?Βγες έξω θέλω να βρω μπλούζα."του λέω καθώς ψάχνω μανιωδώς μια , ώστε να μην ειμαι , πάλι έτσι μπροστά του.
"Ωω, έλα δεν σε βλέπω πρώτη φορά έτσι."τονίζει και με πλησιαζει.Πριν από λίγες ώρες το μπάνιο ηταν ο τόπος τι εγκλήματος, τώρα το δωμάτιο μου.Τελεια.
"Φύγε σου ειπα."τονίζω καθώς πλέον κρύβω το ακάλυπτο μέρος με τα χέρια μου.Καλά , που χάθηκαν όλες οι μπλούζες σήμερα?
"Θα μείνω εδώ."λέει και τον κοιτάω θυμωμένα.Θέλει πολύ ξύλο αυτός ο άνθρωπος.Με όλη την δύναμη μου , προσπαθώ να τον σπρώξω για να φύγει αλλά αυτός απλά μένει ακινητος.Να φανταστώ το μποξ ευθύνεται για αυτο.
"Μην με ντρέπεσαι.Στο εχω ξαναπεί."λέει καθώς στρογγυλοκαθεται στην καρέκλα του γραφείου μου την ωρα που του πέφτει κάτι από την τσέπη του παντελονιού.
"Σου έπεσε αυτό."λέω καθώς το μαζεύω από το πάτωμα.Θεέ μου.Αυτο είναι ενα..
"Δωστο μου τώρα."μου λέει και πλησιάζει απειλητικά προς το μερος μου.Τι δουλειά έχει το προφυλακτικό στην τσέπη του?
"Τι θες να το κάνεις ?"λέω καθώς απομακρυνομαι από κοντά του.Πλησιάζει κιαλλο χωρίς να απαντήσει.Εγώ χωρίς να έχω που άλλο να πάω, πέφτω πάνω στο κρεβάτι.
"Δωστο μου."λέει αυστηρά την στιγμή που και αυτός πέφτει από πάνω μου.
"Φύγε από πάνω μου."του λέω καθώς πραγματικά είναι πολύ κοντά μου.Τα σώματα μας ακουμπάνε και τα κεφάλια μας βρίσκονται σε μια μικρή απόσταση.Εμείς ειμαστε φίλοι έτσι δεν είναι?
"Το φαγητό είναι ετοιμ-"μπαίνει μέσα με φόρα η μαμά μου την ώρα που είμαστε σε αυτή την κατάσταση.
Ο ένας πάνω στον άλλον.
Στο κρεβάτι.
Εγώ ημιγυμνη.
Με το προφυλακτικό στο χέρι.
Τι από όλα ειναι χειρότερο?
"Εμ..μαμά.Εμείς απλά παίζαμε.Δεν κάναμε κάτι."λέω καθώς την βλέπω να μας κοιτάζει με γουρλωμένα τα ματια.Το βλέπω το εγκεφαλικό να έρχεται.
"Απλά πήρε αυτό από εμενα και δεν μου το έδινε."λέω ο Αλέξης κατακοκκινος δείχνοντας το προφυλακτικο.
"Εγώ πάω κατω, Αλέξη έλα μαζι μου."λέει η μαμά μου στον Αλέξη και αυτός ντροπιασμενος την ακολουθεί.
"Σε μισω"σχηματίζει με τα χείλη του και εγω γελάω.Ναι μπορεί η μαμά μου να έπαθε ένα μικρό εγκεφαλικό αλλά δεν θα πει κάτι.Ειμαι σίγουρη ότι ξέρει πως δεν γινόταν κάτι τέτοιο.
Αφήνω το προφυλακτικό στο συρτάρι μου , να θυμηθώ να του το δώσω τουλάχιστον.Πηγαίνω παίρνοντας μια βαθιά ανάσα , στην ντουλάπα και ψάχνω για μια μπλούζα.Διαλέγω μια άσπρη με λουλουδάκια και ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα κατεβαινω κάτω.Άντε και καλή μου επιτυχία.
"Θέλεις βοήθεια?"ρωτάω την μαμά μου όταν πηγαίνω στην κουζινα.Με κοιτάει καχύποπτα και εγω νιώθω να μου ανεβαίνει η πίεση.
"Τι κανατε εκεί πάνω Ίρις?"ρωτάει με ένα αυστηρό βλεμμα.Θεε μου , δεν μπορει να πιστευει ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο.
"Μαμά.Ήταν απλά μια παρεξήγηση.Φυσικά και δεν θα έκανα κάτι τέτοιο με τον Αλέξη.Και ειδικά στο σπίτι μας.Με εσάς από κάτω.Απλα ιου."της λέω και γελάει.Το ξέρω ότι με πιστεύει.Εξάλλου της λέω την αλήθεια.
"Ο Αλέξης που είναι?"την ρωτάω κοιτώντας γύρω.Πάντως στην κουζίνα σίγουρα δεν είναι.
"Με τον μπαμπά σου.Συζητάνε."μου λέει προειδοποιητικα.Ωχ.Σίγουρα θα νιώθει τόσο άβολα αυτή την στιγμή ο Αλέξης.
"Καλύτερα να πάω μέσα."της λέω καθώς κανω να φύγω.
"Πήγαινε, φέρνω και εγω τα φαγητά."τονίζει καθώς σερβιρει ότι έχει φτιάξει στα πιάτα μας.Η μαμά μου , μαγειρεύει υπέροχα.Βεβαια, τα φαγητά της δεν μπορούν να ξεπεράσουν την μακαρονάδα του Αλέξη.Ήταν ότι πιο νόστιμο έφαγα ποτέ στην ζωή μου.Ωφειλω να το παραδεχτώ.
"Ναι θα την αγαπάω πολύ.Παρά πολύ."λέει ο Αλέξης κατακοκκινος στον μπαμπα μου, μόλις μπαίνω στην τραπεζαρία.
"Τι λετε εδώ?"ρωταω υποπτα καθως καθομαι στην τραπεζαρια διπλα στην καρέκλα του Αλέξη.
"Απλά τον προειδοποιω για κάποια πράγματα.Συζητάμε πολύ ωραια πάντως."λέει ο μπαμπάς μου χαμογελώντας , καθώς στριφογυρίζει το μαχαιρι στο τραπέζι και εγώ τον κοιτάω παρεξενεμενη.Από την άλλη ο Αλέξης έχει γίνει κατακοκκινος.Ειμαι σιγουρη για το ποσο διασκεδαζει αυτή την πανέμορφη συζήτηση, το συνομιλικο μου αγόρι.
"Τέλεια.Χαίρομαι που συζητάτε λοιπόν."λέω τονίζοντας την τελευταία πρόταση και αυτή την φορά , μετά από μια αυστηρή ματιά από τον πατέρα μου , χαμογελάει και ο Αλέξης.Μωρέ,σήκω-σήκω, κατσε-κατσε τον έχει.
"Ήρθε η ώρα να φάμε."λεει η μαμά μου τραγουδιστα καθώς φέρνει τα φαγητά.Παίζει να είναι η μόνη χαρούμενη εδώ πέρα.Εγώ έχω αγχωθεί για ότι γίνεται , ο Αλέξης έχει φοβηθεί τον μπαμπά μου , ενώ ο πατέρας μου έχει πάρει το πιο αυστηρό του στυλ.Γενικά, είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.
"Δεν μου λες αγόρι μου , πόσες σχέσεις είχες πριν την μονάκριβη μου ?"λέει ο πατέρας μου στον Αλέξη.Τώρα να σε δω.
"Καμία.Η κόρη σας είναι η πρώτη μου."λεει καθώς ξεροβηχει και εγω γελάω στο άκουσμα των λέξεων του.Ή όντως δε έχει κάνει καμία σχέση ή έχει κάνει άπειρες.
"Χαίρομαι που το ακούω γιε μου."τονίζει η μαμά μου όταν επιτέλους κάθεται και αυτή στο τραπέζι.
"Λοιπόν στην υγεία των παιδιων και των εγγονων που θα μας κανουν."λεει η μαμά μου και εγώ κοιταζομαι με τον Αλεξη.Σοβαρά τώρα θέλει και εγγονάκια?
"Ναι.Σίγουρα θα κάνουμε 5 παιδιά."λεει ο Αλέξης γελώντας.Φυσικα και οχι.Σιγά μην γίνω και κουνελα.Η μαμά μου γνέφει και ο μπαμπάς μου συνεχίζει να έχει αυτό το απειλητικό ύφος.Το μόνο που ακούγεται αυτή την στιγμή είναι τα πιρουνια που χτυπάνε στα πιάτα.Πλήρης αμηχανία.
Καθώς παίρνω την ονειρεμενη μου μπουκιά από το πιάτο , αισθάνομαι ένα χερι να χαϊδεύει το μπούτι μου.Θεέ μου.Νιώθω το εγκεφαλικό να έρχεται.Κοιτάζω προς την μεριά του Αλέξη και μου χαμογελάει.Πολύ θάρρος πήρε.
"Λέω να φέρω αλάτι."τονίζω καθώς σηκώνομαι από το τραπέζι.Ο Αλέξης τραβάει το χέρι του απότομα ώστε να μην καταλάβουν οι γονείς μου ότι με αγγίζε.Μωρέ μπράβο , γρηγοράδα.
Πάω μέσα στην κουζίνα και παίρνω το αλάτι.Σίγουρα δεν πρόκειται να ξανακατσω δίπλα του.Πηγαίνω στο τραπέζι , παίρνω το πιατο μου και το βάζω δίπλα στη μαμά μου.
"Γιατί θα κάτσεις δίπλα μου καρδιά μου?"ρωτάει η μαμά μου και εγώ στραβοκαταπινω.Ελα μου ντε.Τι της λένε τώρα.
"Εμμ..θα ξαναλλαξω σε λίγο θέση.Βαριέμαι να κάθομαι στην ίδια θέση τόση ώρα.Όταν κάθεσαι για πολύ ώρα στο ίδιο μέρος ο εγκέφαλος δυσλειτουργει"της λέω και γνέφει.Ειμαι σίγουρη πως έχει πειστεί πλέον ότι έχω πάρει κάτι.Δεν την αδικώ.
"Και δεν μου λετε παιδιά.Έχετε έρθει πιο κοντά?Έχετε κάνει σεξ?"ρωτάει ο μπαμπάς μου και νιώθω απίστευτα αμήχανα.Τι στο καλό ρωταει.Ο Αλέξης με κοιτάει περιμένοντας βοηθεια.
"Όχι ρε μπαμπα τι λες."του λέω αυστηρά καθώς παίρνω μια μπουκιά από το πιάτο μου.Γνέφει και ξαναπλωνεται ησυχία αναμεσα μας.Τι υπέροχες στιγμές ζω σήμερα.
Βλέπω τον Αλέξη να με κοιτάζει πονηρά.Περιμένω να κάνει κάτι αλλά δεν κάνει τίποτα.Με κοιτάζει πιο έντονα αυτή την φορά και όταν βλέπει ότι δεν αντιδραω γίνεται κατακοκκινος.Τι στο καλό συμβαίνει?
"Αλέξη μπορείς να πάρεις το πόδι σου από το πόδι μου?Σταματά να το χαϊδέυεις αισθησιακα."λεει ο πατέρας μου καθώς τον κοιτάζει αυστηρά.Θεέ μου.Ο Αλέξης προσπαθούσε να με "ανάψει"ενώ στην πραγματικότητα ακουμπούσε τον μπαμπά μου.Πρέπει να αλλάξω οικογένεια επειγόντως.
"Εε εγω καταλαθως σας ακούμπησα."λεει ο Αλέξης και κοιτάζει με μανια το αδειο του πιατο.Έχει ντραπει αλλά η όρεξη για φαγητό βλέπω δεν κόβεται.
"Δηλαδή θες να μου πεις ότι τόση ώρα καταλαθως χαιδευεις το πόδι μου με το πόδι σου?"ρωτάει ο μπαμπάς μου κοιτάζοντας τον αυστηρά.
"Όχι.Νομιζα ότι ήταν της κόρης σας."παραδέχεται και αισθάνομαι πόσο άσχημα νιώθει.Πλήρης αποτυχία αυτο το δείπνο.
"Εντάξει μωρέ Σωτήρη,τα παιδιά αγαπιούνται και αγγίζονται δεν είναι κακό."λεει η μαμά μου καθώς χαμογελαει.
"Δεν μου λες Αλέξη παιδί μου.Μιας που σήμερα, είσαι εδώ και έχει βραδιάσει , θες να κοιμηθείς σπίτι μας?Εγώ δεν σε αφήνω να φύγεις από εδώ."λεει η μητέρα μου και εγώ την κοιτάζω παρεξενεμενη.Ο Αλέξης γνέφει γελώντας και στην συνεχεια παίρνει λίγη σαλάτα από το πιάτο.
Ωω, προβλέπεται μεγαλη νυχτα.
___________________________________
Κορίτσια μου💘💦Τι μου κάνετε?Πεινάω..παράξενο ξερω εγω 😨😢
Χεχεχε εξελιχθηκε κάπως άβολα το δείπνο.Για να δούμε.Όποιες ιδέες δεν έχω βάλει θα μπούνε στο επομενο στο οποίο θα βάλω και τα ονόματα των κοριτσιών που μου της έδωσα.😈😇
Χεχεχε.Τι θα γινει μετα?Ακούω μαντεψιες μπαμιουλιτσες.💦💘
Έχετε παω ποτέ στο εξωτερικό?Και αν ναι που ?Προτιμάτε εσωτερικό ή εξωτερικό?Εγώ έχω πάει σε αρκετές περιοχές.Παρίσι , Λονδίνο , Κωνσταντινούπολη,Μιλάνο,Βιέννη,Βουδαπέστη,Βερολίνο,Βενετία.Και να πω την αληθεια από όλες αυτές προτιμώ Βιεννη😢Απλά για την σοκολάτα τους και το σινιτσελ τους.Απλά λατρεία.😁
Ε και σχολιάστε ώστε να σας στείλω τα αεροπορικά εισιτήρια για ...εμμ..χμ..το Παρίσι?😢
Λοιπόν.Θα φύγω σε λίγες μέρες για καμία βδομάδα.Όποτε ελπίζω να προλάβω να βάλω ακόμα ένα κεφάλαιο.Εκεί που θα παω μαντέψτε.Δεν θα έχω ίντερνετ.Όποτε..Κεφάλαιο για μια εβδομάδα γιοκ😈😢
Σας αγαπώ μπαμιουλιτσουλακια μου😢😢🎷🎷🎷🎧🎴
•Αντίο,Δημητρα-καταπληκτικοφανταστικουπεροχη•