Rebecca’s POV
Sa pagkakatanda ko, walang masama sa sinabi ni Rye pero napansin kong natulala ako sa kanya dahil sa sinabi niya. Bumalik lang ako sa aking malay nang magpalakpakan na ang lahat ng audience. Si Rye ang pinapalakpakan nila, ica-clarify ko lang. Pero wait, parang nag-slow motion lahat ng sabihin niyang, “Namiss kita.”
Hinawakan ni Rye ang kamay ko. Pumunta sa may center-stage, kasama na rin ‘yung tumugtog ng drums at gitara at piano. Medyo rockish type of human being rin sila. Medyo awkward lang dahil hindi tugma sa floral kong dress. Ang layo talaga. *inhale-exhale* Hawak ni Rye ang kamay ko nang mag-bow kami sa harapan ng audience.
Hawak niya pa rin ako ng pumasok na kami sa backstage. Kaya lang, pagkakita sa amin ni Chloe, bigla niyang hinatak si Rye sa kabila nitong kamay. “Rye. You have to change your suit na. Ikaw na lang ang hindi pa nakakapagbihis,” sabi nito sa kanya.
“Aba malamang. Siya ang last na nagpresent ng talent ‘di ba?” sagot ko.
“Could you just please stay outside? Ayokong may maingay dito,” sagot ni Chloe.
“Ha? Eh competition ito Ma’am. Sa’n ka nakakita ng isang competition na tahimik?” pambabara ko plus irap.
“You—“ naputol ang sinabi niya nang makarinig siya ng isang matinding “ehem” mula kay Rye. Uhm. Malakas rin pala ang power ng ehem. Well. He’s Rye, can’t agree more.
“Pwede ba. Hindi ito ang oras para pagtalunan niyo ang pagbibihis at pag-iingay. Para kayong bata. Please. Get out. Both of you,” and here he go again. Bumabalik na naman siya sa pagkamainitin ang ulo. Kilala ko siya. Ganyan talaga siya.
Nagkibit balikat na lang ako at lumabas na sa loob ng backstage. Si Rye kasi ang taong kapag galit, kailangang pinapabayaan muna dahil mamaya, magiging cool na rin siya.
Habang lumalabas ako ng kwarto, naririnig akong pinapalabas niya na rin ng kwarto si Chloe. Hmm. Nakalimutan ko bang sabihin sa kanya na minsan, parang meron rin si Rye? Well. Nakakatuwa. Kapag ‘yon na ang nagalit, walang pinipiling tao.
Napatawa ako papalabas ng backstage. Dun ako dumaan sa makipot na daanan diretso sa mga seats sa harapan. May isang row roon na puro reserved seats kaya wala talagang nakaupo kahit pa halos nagtutulakan na ang mga tao sa likod lang mismo ng mga upuan na ‘yon.
Naupo ako with feelings. Nawala ang lahat ng feelings nang sadyain talaga ni Chloe na tumabi sakin. Well, wala eh. Wala akong magagawa.
“Pwede ba. ‘Wag kayong mag-PDA ni Rye sa school. Go get a room,” she whispered.
“How could we get a room kung lagi kang nakadikit sa kanya?” I chuckled.
“What a mouth. Ilang taon ka na pero ganyan na ang lumalabas sa bibig mo,” Is she mad?
“Please. ‘Wag mo kong awayin. I’m trying to follow a dare today.”
“At kapag inawah kita?”
Lumapit ako para ibulong sa kanya ang mas mahalaga ko pang sasabihin. “Sasabihin ko sa fans club ni Rye na kinakalantari mo siya. Gets?”
Nakita ko siyang lumingon sa likod pagkatapos kong bulungan. I think, naramdaman niya na ang intensity ng pagiging malapit kay Rye. Aba kung hindi, nakakapagduda naman talaga. Hindi niya ba alam ang meaning ng common sense? Well.
Matapos ang ilang minute naming irinigan, sa wakas. Question and answer portion na.
Nakatayo at nagpaliwanag na ang emcee ng mga criteria sa buong contest. Pinaalala rin nila na ang mga questions ay magmumula talaga sa mga estudyanteng nagsubmit ng gusto nilang itanong sa mga professors nila. Random ang pagpili. Pero, sa bawat napipili, tinignan naman kung may sense ang tanong. So ayon, nakahilera na ang pitong professor sa gitna.
“Good evening, gentlemen,” bati ng babaeng emcee nga na sobrang taas ng heels at halos maghubad na sa ikli ng suot. What the. At least, siya may suot nun, hindi si Chloe. Uhm. Pwede naman na.
Tinawag na niya ‘yung una, ikalawa, ikatlo, at ikaapat na contestants. Naging mabilis ang pagtatanong sa kanila dahil napansin na rin siguro ng emcee na walang reaction ang lahat kapag sila ang nasa center of attraction. Siguro, may mangilan-ngilan lang talaga.
Si Sir Rain na ang tatanungin. Tumingin ako kay Ma’am Anna, aba, may sparks sa mata.
“You can now pick your question, Sir Rain,” sabi ng emcee.
“Thank you,” he answered.
Kahit thank you lang ang sinagot niya, hindi mapigilang hindi tumili ni Ma’am Anna. Uhmm… Sa gilid naman siya nakapwesto. Kasama niya ring tumili yung section na naka-assign na tumulong sa kanya. Humiyaw rin ang mga tao sa kabilang side namin. Supporters niya for sure.
“If you have a chance to change your name, would you change it? Why?” Ito ang tanong para sa kanya na binasa naman ng emcee.
“Thank you for that question. But before I answer that question, I want to acknowledge the presence… I mean, the wonderful presence of my partner, Anna. I love you.” kinilig ako. Shocks. “If I have a chance to change my name… Uhm… I would never change it. I don’t want my partner to say another name except Rain,” and he returned the mic to the emcee.
Napa-english ako ng wala sa oras. Pero, kinilig lahat ng tao sa loob ng hall. Miski fans ni Sir Rye, may naka-reserve rin na placards para sa kanya. Ang nakalagay nga lang, “GO BAYAW!” Bayaw—meaning, kapatid na lalaki ng asawa mo. Medyo assuming sila.
Napatingin ako kay Ma’am Anna, kinikilig rin siya. How I wish, gano’n rin si Rye ka-sincere sa akin. :’(
The next contestant is Sir Jael. I haven’t seen Roxanne na masaya sa tanang buhay niya. I’ve used to hurt her before, pero nawala rin ito. Nagpapasalamat ako kahit papaano dahil nakatagpo siya ng taong paglalaanan niya ng oras. Kaya lang, si Sir Jael pa rin ‘yon. I don’t like him for her.
Heto na nga ang tanong para sa kanya. “If you were given a chance to be reincarnated, what item/thing/animal would you be?”
Kinuha ni Sir Jael ang mic. Ramdam ko ang confidence niya, I mean, kayabangan pala. Si Roxanne, ang boses niya, kilalang-kilala ko talaga. Uh…
“Kung ma-rereincarnate ako, gusto kong maging ugat, para maging konektado ako sa puso mo,” he paused. He smiled. He looked at everyone.
Pagkatapos, nakarinig ako ng sigawan. Bakit nakakapangsigaw ang pagngiti niya? Kami lang ni Chloe ang hindi tumitili sa loob ng Hall. Ang smile niya, medyo matipid, pero malupit.
“I’m kidding. Seriously, gusto kong maging ugat, ugat upang maging dahilan ng ngiti ng bawat isa,” at nagbitaw na naman siya ng isang malupit na ngiti. “ I like spreading happiness kasi. That’s all,” and them he smiled while giving the microphone to the emcee na parang kinikilig rin.
“Ohw. It looks like we’re going to have a tough fight,” she said. “And for the last contestant, let’s call Sir Rye,” pagpapatuloy niya.
Pumupunta pa lang sa gitna si Rye, tumitili na ang mga babae sa likod ko. Gamit nila ang dala nilang drums para lang suportahan si Rye. May dala rin silang sariling confetti para sa kanya. They really love Rye.
“And your question… What is love?” medyo natawa ng saglit ‘yung emcee, pero bumawi rin siya agad ng pagkaseryoso.
“Love is a word that doesn’t need any definitions.” Wala pang one minute nang sumagot siya, pero obvious namang nabigla ang mga audience dahil mukhang nag-eexpect sila ng isang mahaba at matalinhagang sagot mula kay Sir Rye.
Ako, na nasa gilid, wala akong ibang maisip kundi proud ako kay Rye. Wala talagang makakahigit sa kanya. He’s just so unpredictable. That’s what I love about him. I love everything about him. Tama siyang walang definition ang love. Hindi nito kailangan ng definition dahil hindi lang ito basta word. Love is a mixture of different emotions which bind two persons. Ang cheesy ko lang. Wala eh, in love.
“Do you want to add something, Sir?” the emcee asked.
“That’s enough. Thank you,” hindi ngumiti si Rye. Pero napatili niya lahat ng audience. Bawat babae sa likod namin, mangiyak-ngiyak na sa pagtili. Tears of joy ba ‘yun? OA naman.
“He’s so great,” sabi ni Chloe sa tabi ko. Nakatayo siya while looking at Rye. Nakatapat pa ang kamay niya sa puso niya. As if lang. Tss.
Hindi siya palangiti, pero sapat na ang angas niya para kiligin ako.
Natapos na ang Q & A portion nang matiwasay. Lahat kinakabahan pero nagkaroon muna ng isang intermission number bago malaman ang winner. Isang winner lang dahil pito lang naman sila.
Hindi nagtagal, pormal ng pinapunta sa gitna ang mga contestants para malaman kung sino ang mananalo.
Confident akong si Sir Rye ‘to. Confident na confident talaga ako. Ang lakas ng hiyawan sa kanya eh. Tsaka, wala nang kailangang kwentahing socires dahil ang ganda rin ng sagot niya.
“Hindi na po natin patatagalin ang lahat. Ang babanggitin kong pangalan ang siyang winner.”
*Drum Roll*
*Drum Roll*
*Drum Roll*
*Dub. Dub. Dub*
*Dub. Dub. Dub*
*Dub. Dub. Dub*
“And the winner is Sir Jael!”
“Ha?”
“Ano raw?”
“Dapat si Rye!”
“Tama ba narinig ko?”
Katulad ng mga babae sa likod ko, hindi rin ako makapaniwala sa narinig ko mula sa emcee. Pero, so what? I don’t care kung hindi nanalo si Rye. Ang alam ko, kailangan niya ng isang taong tutulong sa kanya.
Natapos ang contest. Nasa stage halos lahat ng contestant. Kami nila Rye,Rain, at Anna, nasa loob ng backstage. Unfortunately, kasama pa rin Si Chloe.
“Rye. Kinabog ka ni Jael ah,” –Rain.
“Look who’s talking,” –Rye
“Mukhang may karibal na ang kagwapuhan ni Rye,”—Anna
“Well,”-Ako
Mas natuwa akong akong natalo si Rye. Solo ko kasi siya ngayon. Matetest ko pa rin ang loyalty ng mga fans niya.
Lumapit sa tabi ni Rye si Chloe. Kailangan close kapag may sasabihin?
“Congrats nga pala Rye—“ but before she could even finish what she’s saying, hinimatay siya.
***
AUTHOR'S NOTE:
Please add me on facebook for more updates. :) fb.com/imtheweirdapple Join our group rin, nasa external click. ;) <3 Comment if you like this chapter ha, :) Your words are great help. Mwah.