Selam arkadaşlar
İkinci Bir Şans adlı hikayem iki bölüm sonra final yapacak ve Sensiz Geçen Yıllarım haftanın bir günü düzenli olarak eklenmeye başlayacak.
Günü şimdilik belirlemedim ama size küçük bir tanıtım ile geldim. Umarım Gökçe ve Emir'i sever ve bağrınıza basarsınız. Gerçi Emir'i seveceğinizden şüpheliyim ama neyse :)
Teşekkür ederim
Sevgiler
Özlem A.
"Eğer O'na parmağını sürecek olursan yemin ederim buna pişman olursun ?"
Adam kayıtsız bir şekilde kızın üzerinde hafifçe doğrularak, korkudan beti benzi atmış adama baktı.
"Yok ya" derken bu tehdidi ne kadar umursadığı her halinden belli oluyordu."Elin kolun bağlı olduğu halde bunu nasıl yapacaksın çok merak ediyorum?"
Boğaç zorlukla yutkunarak yerde yarı baygın bir şekilde yatan ablasına dikti bakışlarını. Bu yaptığının bedelini çok kötü ödeyeceğini ve ablasının O'na kök söktüreceğini elbette biliyordu ama ablasını bu itin tecavüzünden kurtarmanın tek yolunun bu olduğu da su götürmez bir gerçekti.
"Ablam.....ablam Emir Yamaner'in nişanlısı" dedi tek nefeste.Ablasının yattığı yerden doğrulmaya çalıştığını görünce bakışlarını O'na çevirdi.
Gökçe yüzü gözü kan içinde olduğu halde "Kes sesini Boğaç" dedi ama sözlerinin adamı durdurduğunu gören Boğaç devam etti.
"Emir Yamaner" dedi daha kararlı bir halde "Yüzünün aldığı şekilden bu ismi tanıdığını anlamak zor değil. Ve eğer bu yaptığını kesmezsen başına gelecekleri ben bile tahmin edemem"
Adam küçücük odanın içinde deli gibi dolanıyordu şimdi.Aniden durarak aklına gelen ismi teyit etmek istedi.
"Şu gemileri olan Emir Yamaner mi?" dedi kuşku dolu bir sesle.
****
Emir çalan telefonunu cevaplamak üzere masasına dönmeden önce elinde ki bardağı bara bıraktı ve ağır , telaşsız adımlarla yerine doğru yürüdü.
"Efendim Neşe"
"Emir bey hatta bir beyefendi var ve sizinle nişanlınız hakkında konuşmak istediğini söylüyor.Hayati bir mesele dedi.Bir kaç kere ismini sordum ama bana vermedi" dedi ve alacağı cevabı beklemeye başladı.
Emir kaşlarını çatarak ayağa fırladı "Güniz ile mi ilgili?Bağla hemen"
Sabırsız bir sesle hattın bağlanmasını beklerken aklından bin bir düşünce birden geçiyordu.Bir müddet sonra karşıdan gelen tok "Alo" sesi üzerine "Nişanlım ile ilgili ne biliyorsun?" dedi sakin olmaya çalışarak.
Karşı tarafta ki adam ise işi ağırdan almaya kararlı olduğu anlaşılan bir sesle "Ooo nişanlımız bayağı kıymetliymiş anlaşılan" dedi.
Emir adamın sesini duyar duymaz yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu anladı ve daha sakin bir ses tonu ile "Kimsiniz?" dedi.
"Valla benim kim olduğum önemli değil.Önemli olan sizin nişanlınızı ne kadar sevdiğiniz ve O'nun hayatı için neleri feda edeceğiniz?"
Emir kendini kaybederek "Lanet olası herif ne yaptın Güniz'e" diye kükredi.
Bütün sinirlerinin gerildiğini hissediyordu ve içinde ki korku ile odada gezinmeye başladı.
Karşı tarafın sessizliğinden korkarak "Alo" diye kükredi.
Adam kısa bir soluk alıp verdikten sonra "Güniz kim ya?" diye kükredi.
Emir bir an yanlış duyduğunu düşünerek "Benim nişanlım" dedi geri zekâlı birisiyle konuşur gibi.
Adam sunturlu bir küfür ettikten sonra "Ulan Boğaç hem seni hem ablanı yaktım oğlum" dedi.
Emir "Boğaç" ismini duyar duymaz olduğu yerde sallandı ve koltuğa tutunarak acele ile "Bekle" diye bağırdı.Bunu tamamen irade dışı yapmıştı aslında çünkü adamın yanlış aradığını düşünerek telefonu kapatacağını tahmin etmişti.
"Gökçe" dedi fısıltı halinde "Nişanlım sandığınız kişi ki Gökçe mi?"