Sensiz Geçen Yıllar

Güç Gösterisi

Aldığı derin bir nefesin ardından eve doğru yürüdü. Kapıyı çalmak üzereyken vazgeçti ve evin arka tarafına doğru yürümeye başladı. Eve ön kapıdan girmesini Güniz'in mesele yapacağını adı gibi biliyordu ve daha ilk anda eline koz vermek istemedi. Arka kapıya vardığında garip bir şekilde sakin hissediyordu kendisini. Çünkü gerek Emir gerekse Güniz kendisi için bir tehdit değildi ama kadınca bir hisle Güniz'in kendisini bir tehdit olarak gördüğüne emindi. Kim nişanlısının eski sevgilisini bir tehdit olarak algılamazdı ki zaten?

Kapıyı çalıp beklemeye başladı. Az sonra kapı ufak tefek bir kadın tarafından açıldı.

"Merhaba. Ben Gökçe Fırat. Emir bey beni bekliyor. Geldiğimi haber verir misiniz acaba?"

Kadın kibarca gülerek Gökçe'yi içeriye aldı. "Siz bekleyin ben haber veririm kendisine"

Kadın salona giderken Gökçe sadece kafası ile onayladı kadını. Az önce ki sakinliğinden eser kalmamıştı şimdi. Kalbi göğsünü delmek istercesine hızla atarken elleri sürekli terliyordu. Ellerini üzerindeki kot pantolona silerek kurularken etrafını incelemeye başladı. Mutfak son derece modern döşenmişti ama insana yaşanmışlık hissi vermekten çok uzaktı. Sanki bir evin değil de yemek programı çekilen bir stüdyonun mutfağı gibiydi. Bütün bunları düşünmeye son vererek kapının kenarına kadar yürüdü ve beklemeye başladı.

Emir sabırsız bir şekilde saatine bakarken daha birkaç dakikaları olduğunu biliyordu. Gözlerini kapıdan ayırmadan beklemeye başladı ki aynısını Güniz'in de yaptığına emindi.Suzan'ın kendisine seslenmesiyle kadından yana döndü.

"Gökçe hanım geldi Emir bey"

Emir şaşkınlıkla kapıya bakarken Güniz onun ne yapmak istediğini çoktan anlamıştı. Dudakları hoşnutsuz bir şekilde kıvrılırken "Küstah şey" diye mırıldanarak mutfağa doğru yürümeye başladı. Emir kendine gelip onu takip etmeye başladığında o çoktan mutfak kapısını itip içeriye girmişti bile.

Gökçe kapının çıkardığı gürültüyle yerinde hafifçe sıçrasa da pek tepki vermedi. Kapı açılıp da mutfağa giren Güniz'i gördüğünde bu kadının kendisini asla şaşırtmayacağını bir kez daha anladı. Bu evde Emir den önce Güniz'i göreceğini adı gibi biliyordu ve tam da tahmin ettiği gibi olmuştu. Yıllar için de ayakta kalmak için öğrendiği ilk şey duygularını asla belli etmemek olmuştu ki bunda da son derece başarılıydı. Başını dikleştirerek ifadesiz bakışlarla Güniz'e bakmaya başladı. Kendi bakışlarının aksine Güniz'in bakışlarında ki ifade son derece açıktı. Genç kadın saklamayı asla düşünmediğini belli edercesine aşağılayarak bakıyordu Gökçe ye bu durumda Gökçe'nin zerre kadar umurunda değildi. Daha da dik bir duruşla o bakışları karşılarken içeriye Emir girdi. Genç adam ortamda ki elektriğin elle tutulacak kadar gerçek olduğunun farkındaydı. Güniz'in bakışlarında ki aşağılama beklediği bir şeydi ama bunu görmenin kendisine hissettireceklerine hazır değildi genç adam. Güniz'in konuşmak için hamlettiğini fark edince onun önüne geçerek buna engel oldu.

"Hoş geldin" dedi ifadesiz bir sesle.

"Hoş bulduk"

Aynı ifadesiz ses tonu ile yanıtladı Gökçe. Her ikisinden de kaçırmamıştı bakışlarını ve Güniz'in rahatsız bir şekilde kıpırdanıyor oluşu müthiş bir haz vermişti Gökçe'ye.

"Suzan sana evi gezdirsin. Daha sonra..."

O ana kadar sessizliğini korumak zorunda olan Güniz olaya müdahil oldu.

"Suzan evi sonra gezdirir sevgilim ama benim karnım çok aç. Kahvaltımızı yapalım sen gittikten sonra ben neyin ne olduğunu anlatırım yeni hizmetçiye"