Sebebi ne olursa olsun bana soğuk davranmasını gerektiren o engeli aşacağım. Mutlu bir aile ve hayatımın geri kalan huzuru için bunu başarmalıydım.
Bu, pozitif düşüncelerle kendimi motive edip tekrar içeri geçtim.
Vakit öğle sonu olunca akşam için ne pişirsem diye düşündüm.
Acaba Mehmet'in sevdiği bir yemek var mıydı? Sevdiği yemeği yapmam eminim çok hoşuna giderdi. Bunu nasıl öğrenebilirim diye düşündüm.
Saadet anneme mi sorsam?
Evet, neden olmasın bu iyi fikirdi. Hemen kalkıp fihrist defterinden numarayı buldum. Telefonun tuşlarına hızlı hızlı basıp, çalmaya başladığında nasıl soracağımı düşünmeye başladım. Ama telefon bir türlü açılmıyordu.
Birkaç defa daha aramama rağmen ev telefonu cevap vermiyordu. Sanırım evde değildi.
Çaresiz telefonu kapattım. Fihrist defterini yerine bırakırken arasından bir kart düştüğünü fark ettim.
Bu Mehmet'in görev yaptığı dershanenin telefon kartıydı. Acaba kendisine sorsam ayıp olur muydu?
Kısa bir tereddütten sonra aramaya karar verdim. Numara tuşlarına basıp beklemeye başladım. İkinci çalışta açılan telefonun karşı tarafından bir bayan sesi duyuldu.
"... Dershanesi nasıl yardımcı olabilirim?"
"İyi günler ben, öğretmen Mehmet Acar ile görüşmek istiyorum" diye cevap verdim.