20.Bölüm
İyi Okumalar •_•
Bugün büyük gündü.İlk görevim olan 'Bartu ve Görkem'i kendine aşık et' e başlamam lazımdı ve günlerce düşündükten sonra nihayet nereden başlayacağımı bulmuştum.
İlk önce ,bizim gruptan Görkem'e karşı en nazik davranan kişi olan Derin'e ve Görkem ile iyi anlaşan Aleyna'ya ; Görkem'den hoşlandığımı ve ikimizin arasını yapmasını isteyecektim ve bunu hiç kimseye katiyen söylememelerini,eğer söylerse onlarla asla konuşmayacağımı söyleyecektim.Aynı işlemı Kumsal'a da uygulayacaktım fakat ona Görkem'i değilde Bartu'dan hoşlandığımı söyleyecektim.
Bu planı düşünürken bile midem bulanırken,Bartu ve Görkem'e nasıl davranacağım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.Yüzlerine bakmaya bile utanıyordum.
Masamın üzerındeki telefonum titreyince,hızlıca telefonumu elime aldım ve Gizli Numara yazısını görünce hiç durmadan telefonu açtım.
"Merhaba Küçük Kaçak!"
"Artık bana şunu söyleyip durma! Kaçak falan değilim ben."
"Abin hala elimdeyken,nasıl bu kadar rahat oluyorsun küçük hanım?"yeltendi anında kaskatı kesilirken,boğazımda olusan yumruyu yok etmek adına zorla yutkundum.
"Ya beni kandırıyorsan?" Telefonun ucundan kahkaha sesi yükselirken,yanıldığımı anladım."Kandırmak mı?" Telefonun ucundan bir süre ses gelmeyince endişeye kapıldım."Alo?!"
"Burçak?" Duydugum ses karşısında,kanımın cekildiğini hissettim.Bu ses...abimin sesiydi.
"Abi?" Gözlerim anında sulanırken,ağlamamak icin üstün bir çaba gösteriyordum."Burcak,ben iyiyim.Sakın ağlama tamam mı?"
"Abi..." Daha fazla direnemeden,hıckırmaya basladım."Burcak,defterde yaz- Kes sesini!" Abimin sözünü yarıda kesen baska bir ses ile kalp atışlarım hızlandı."Abi?! Abi ne oldu?! "
"Şşt! Bu kadar özlem yeter küçük kaçak!"Ağlamam şiddetlenirken ,artık yalvarmaya basladim."Abime birsey yapma! Ne olursun..."
"Eger dediklerimi yaparsam,abin güvende olacak."
"Yapamam...ben bu degilim! Beni zorlama! Lütfen...Neden bunu yapıyorsun? Derdin ne senin? Kimsin sen?!" Bağırışlarım,ağlamam ile birlikte yükselirken kendimi kontrol edemiyordum.Her an bir seyleri parcalama isteği içime doğarken,mantıklı düşünemiyordum.Sadece...parçalamak,kırıp dökmek istiyordum.
"Ben kim miyim?Ben...senin farkında olmadan mahvettigin kisiyim.Yeni öğrendim ki,intikam almam gerekenler listeside sende varsın bücür!"
"Ne? Ben sana ne yapmıs olabilirim ki? Tanımadığım birine ne yapabilirim?!"
"Herseyin sırası var.Süren azalıyor,görevini çabuk tamamlasan iyi edersin.Yoksa neler olacağını tahmin edebiliyorsundur." Telefon ucundan kapanma sesi gelirken,söylenecek bir sey olmadığını anladım.
Odamda tek basıma kalırken,yaslandığım duvarda yavaşça asağı kayıp yere oturdum.Ardından sadece tüm bunların bitmesini dilemekle yetindim.
~~~
"Burcak?"
"Efendim?" Bartu elini ensesine götürüp kaşıdı."Çıkışta beraber biryerlere gidelim mi?" Bir an duraksadım.Kumsal kesinlikle söylemiş olmalıydı ki,Bartu böyle bir adım atmaya çalışıyordu."Olur,neree gideceğiz?"
"Bilmem.Sinemaya gidebiliriz istersen?"
"Tabi,detayları sonra konusuruz çünkü yine geç kaldık.Hızlı yürü!" Ben adımlarımı,hafiften koşma derecesine çıkartırken Bartu'da gülüp bana ayak uydurdu."Dert etme,ilk ders beden eğitimi."Aniden durdum.Bartu'da benim durmama karşı kaşlarını çattı."Bir sorun mu var?"
"Ya...ama ben Beden Egitiminden nefret ediyorum!" Bartu gülüp yanıma geldi ve kolunu omzuma atıp yürümeye basladı."Gerçekten tuhafsın Burcak,biliyorsun değil mi?"
"Tuhaf falan degilim.Herkes bu dersi sevmek zorunda degil ya!"
"Öğrenci dediğin,Beden Egitimi dersini sever."
"O zaman ben öğrenci degilim." Bartu tekrar güldü."Tamam Burcak,tamam.Geldik okula zaten." Hızlı bir sekilde okula girip,Bartu'ya haber verdim ve Kumsal'ın yanına,soyunma odasına gittim.
"Kumsal,benim spor icin giyecek bir seyim yok."
"Ayy! O iş bende canımcım.Biliyorsun,ne olursa olsun heryerde kıyafet yedeklerim var." Kumsal dolabından siyah bir tayt,üzerinede V yaka koyu pembe bir tişört çıkartıp bana verdi."Al bakalım canımcım."
"Çok sagol Kumsal."
"Rica ederim canım!"Elimdeki kıyafetleri kabinlerde bir çırpıda giyindim ve Kumsal ile birlikte bahceye çıktık.
Kumsal her ne kadar ısrar etsede voleybol oynamayı reddedip banklarda oturmayı tercih ettim.
Bir kac dakika sonra yanımda bir hareketlikik hissedince kafamı çevirdim.Görkem'i görünce gülümsedim,o da bana gülümseyerek karsılık verdi.
"Geçen dönem de beden derslerinde hep banklarda oturuyordun.Sıkılmadın mı?"Kafamı olumsuz anlamda sallayıp "I-ıh " diye bir ses çıkarttım.Görkem bana sırıtarak baktı"Yoksa voleybol falan oynayamıyor musun?"
"Yoo,oynayabiliyorum." Evet,oynayabiliyordum.Hatta iyi bile sayılabilirdim ama spor kategorisi ilgi alanlarıma girmiyordu.
"Ya,tabi tabi." Görkem'in alaycı sözlerine karşı kaşlarımı çatıp ona döndüm."Oynayabiliyorum,tamam mı?"
"O zaman neden oynamıyorsun?" Görkem hala sırıtışını sürdürürken,bu sefer omuzlarımı silktim."Sevmiyorum."
"Tabi,tabi.Oynayamıyorum demiyor da."
"Oynayabiliyorum diyorum ya! Niye sınıyorsun beni?!"
Görkem kahkaha atarken,sinirim biraz yatışmıştı ama hala sinirliydim."Kanıtla o zaman."
Bir hışımla ayağı kalkıp,bahcede bos duran voleybol topunu elime aldım ve Görkem'e fırlattım.Ani bir hareketle topu tutarken,gülerek ayaga kalktı."Hadi oynayalım."
"O yüzden kalktım zaten." Gözlerimi deviriken Görkem yanıma gelip saçlarımı karıştırdı ve kahkaha attı."Sen bana cidden sinirlenmişsin.Seni banktan kaldırmak icin öyle dedim ve amacıma ulaştım da." Kaşlarımı çatıp bir süre öylece durdum.Sonradan kafamı iki yana sallayıp gülümsedim."Cidden damarıma basmayı biliyorsun."
"Evet,artık seni tanıyorum.Hadi oynayalım." Görkem topu bana atınca bende ona parmak pas attım.Bir süre sonra attıgımız topları yüksek sesle saymaya baslayınca Görkem'de sırıtarak bana katıldı.
Top pesinde koşturmaktan yorulan sınıftakiler bankalara yığılırlarken Görkem ile ben hala birbirimize pas atmaya devam ediyorduk ve bir taraftan da saymayı unutmuyorduk.İkimiz,sınıfın ilgisini cekmiş olacağız ki,sınıftaki kisilerde bizle beraber saymaya basladılar."83,84..."
Kollarım artık ağırmaya baslayınca sızlandım."Görkem...kollarım acıyor."
"Biraz daha dayan Burcak'ta,100 yapalım şunu."
"Tamam."
Sınıftaki kişilerin saymalarını dinlerken 100 olması icin dua edecektim neredeyse,çünkü kolum cidden acımaya baslamıstı.
"98,99,100!" 100 sesini duyar duymaz topa vurmayı bıraktım ve bir taraftan kolumu ovalayarak, bir taraftan da sırıtarak Görkem'in yanına gittim."Bak,en azından biraz olsun oynayabiliyorum." Görkem'de bana sırıtarak baktı."Hakkını verdin,afferin."
~~~
"Hangi filme girmek istersin?"
"Iı...bilmiyorum.Sen?"
"Bende bilmiyorum.Tüm filmler romantik ve..."
"İgrenç." diye tamamladım cümlesini.O da bana gülerek "Evet." dedi."O zaman,AVM'yi mi dolaşsak?"
"Olur." Bartu kolunu omzuma atarken,rahatsızca kıpırdandım.Bartu'da biraz çekinmiş olacak ki kolunu cekmeye yeltendi ki ona dönüp gülümseyince kolunu cekmekten vazgecti.Her ne kadar kolunun orada olmasını istemesemde,bunu yapmak zorundaydım ve her saniye bunun icin kendimden nefret ediyordum.
Tüm AVM'yi talan edip,birkac kitap aldıktan sonra nihayet oradan çıkmıştık.Ben durağa doğru yürüyecek ken Bartu beni durdurmus ve arabayla beni eve bırakmıştı.Okula neden yürüyerek geldigini soracak ken,her sabah beni bekledigi aklıma geldi ve sormaktan vazgectim.
Eve gelince,Kumsal beni karşıladı."Hosgeldin canımcım! Bartu ile eglendiniz mi?Hangi filme gittiniz?Korku filmine gidip,korkunca Bartu'ya mı sarıldın? Ay yoksa romantik filme gidip öpüş-"
"Oha Kumsal! Abartma!"
"Ay ne var canımcım ya?! Hem sen degil miydin bana Bartu'dan hoş-"
"Tamam,tamam biliyorum.Dedim,ama yani oha şuan."
Kumsal sırıtarak yanıma geldi ve kolumdan tutup beni koltuğa sürükledi."Ay yoksa sen utandın mı?"
Hayır,sadece bu konu açılınca kendimi basit kızlar gibi hissedip,kendimden nefret ediyorum o kadar.
Tabiki bu düsündüklerimi söyleyemedim.Bu yüzden sadece "Hayır."demekle yetindim."Ay canımcım,yeme beni.Utanma kız utanma! Sevgili olacaksınız yakında siz!" Sevgili lafını duyunca gözlerim anında yuvalarından çıkacakmış gibi oldu."Se-sevgili?"
"Ay tabi canım ne sandın?Gerci ilk önce Poyraz gerizekalısını kendime ayarlamam gerek ama olsun."
"Ne-neyse ben bir odama gideyim.Üzerimi falan degistireyim." deyip hızlıca odama dogru koşturup kapıyı kilitledim.Üzerime pijamalarımı gecirip yatağıma otururken,telefonumu elime aldım. Whatsapp'da öylece dolanırken,Aleyna'nın ismini görmemle duraksadım.Bir süredir onunla görüşemiyorduk ve bizim okula gelecegini söylemiş olmasına rağmen hala gelmemişti.Rehbere girip Aleyna'yı aradım.Bir kaç çalıştan sonra telefon açıldı."Alo,Burçak?"
"Alo,Merhaba Aleyna."
"Merhaba tatlım,nasılsın?"
"İyi sayılır,sen?"
"Bende iyiyim."
"Ya,hani sen bizim okula gelecektin?"
"Of,hiç sorma Burçak ya! Benim gittigim okul özel okul ve müdürü ile babam yakın arkadaş.Babam beni almak istedikce,müdür niye diye sorup duruyor ve babam bana bosver yeni okulu deyip duruyor.Ama azimliyim,geri gelecegim oraya." Güldüm."Afferin,en yakın zamanda bekliyorum seni.Bu arada...geri gelmek derken? Eskiden bu okulda mıydın?"
"Şey...evet.Şuanki okuluma gecen senenin sonunda geçmistim.Eskiden oradaydım."
"Neden ayrıldın peki?"
"Iı..boşver ya.Geri dönersem ,elbet benim hakkımda konuşurlar zaten." Aleyna'nın sesinden rahatsız oldugunu anlamıstım.Bu yüzden,her ne kadar merak etsem de konuyu başka yöne çekmeye çalıştım."Ee,birgün buluşalım mı?"
Aleyna'nın sesi birden iyi gelmeye başladı."Ay! Tabiki.Hem zaten sana anlatacak cok seyim var."
"Ne oldu?"
"Oguzhan ile ilgili."
"Yoksa sevgili misiniz?!"
"Evvet! "
"Senin adına çok sevindim Aleyna! Anlatsana nasıl oldu?"
"Ya aslında pek romantik olmadı.Biz bu salakla kavga etmistik ve ben ona baya bir ağır seyler söylemiştim" Ardından ekledi "Sinirlenince pek dilimi tutamamda.İste bu da kavga ettigimiz günün akşamı bizim eve gelmiş sarhos bir biçimde.Sonra almış taşı gitmiş annemlerin odasının camını kırmış."
"Eyvah! Sonra ne oldu?"
"E tabi annemle babam kapının önüne çıkınca ,Oğuzhan'da bu sırada benim pencereme tırmandı.Tabi ben çığlık atacak ken ağzımı kapatıp "Ya benimle sevgili olursun,ya da beninle sevgili olursun." dedi." Ufak bir kahkaha attım.Bu anı görmek isterdim."E bende kabul ettim yani.Tabi sonra babamın ayak sesleri duyulunca beni öpüp pencereden kaçtı."
"Ay...hem komik,hemde tatlı." İkimizde güldük bu sefer."Ee,senin Görkem ile durumlar nasıl?"
"Hiiç,aynı."
"Ay merak etme,yapacağım aranızı okula gelince." Buruk bir sekilde gülümsedim.Diyecek bir sey bulamayınca "En kısa zamanda gelmeye çalış."dedim.
"Gelecegim fıstık.Daha o okulda yapılacak o kadar işim var ki..." Neyi kastettiğini pek anlamamıştım ama önemsemedim.Bir süre daha Aleyna ile havadan sudan konuşup telefonu kapattık.Tam telefonu tamamen kapatacak ken,gelen mesaj sesiyle ,mesaj kısmını tuşladım.Mesaj,Görkem'den di.
"Selam Sarışın,haftasonunu benimle gecirmek ister misin?"
"Tabi,neden olmasın?"
-Bölüm Sonu-
Yorum ve Vote yaparsaniz sevinirim!❤
Sizi Seviyorum ❤