VILLAHERMOSA COUSINS
LUCHO: "The Subservient"
Written by: Yeshameen Brejente
CHAPTER 20 "To Hold You Like This"
HABANG nakahiga si Lucho sa napakalambot na kama ng hotel room na kanyang tinutuluyan ay bigla niyang naisip na tawagan ang pinsan niyang si Kenzo. Napabalikwas siya ng bangon saka dinampot mula sa bedside table ang kanyang cellular phone. He dial Kenzo's number and Kenzo answers it right away.
"Lucho, where in heaven are you?" tanong ni Kenzo sa pinsang nasa kabilang linya.
"I'm in Hongkong, Kenzo." Tugon ng binata sa mahinahon at malungkot na tinig. "I need to make sure that Don Sebastian Dela Francia isn't my biological father, that we're still cousins."
"Lucho, Lolo is searching for you everywhere. Dumating na rin siya sa Bohol para hanapin ka. He even demanded me to look for you, kaso napakarami ko namang trabahong kailangang asikasuhin at unahin." Wika ni Kenzo.
"You're not gonna tell him where I am." Tugon ni Lucho at batid ni Kenzo na hindi yon pakiusap kundi utos. Kenzo sighed.
"Fine." Ani Kenzo. "So, kelan ka babalik ng Palawan?"
"Kenzo, it may sound weird but —I saw Savannah Scarlett."
"She's alive?" Kenzo says surprisingly.
"She's alive of course. Wala naman tayong bangkay na natagpuan on the first place." Wika ni Lucho.
"Nakita ka ba niya? Nag-usap na ba kayo?"
"No." Tugon ni Lucho. "I saw her and someone's carrying her —a certain stranger.
Kung gaano ko siya kabilis na nakita, gano'n din siya kabilis na naglaho. I've tried searching for her, pero hindi naman gano'n kadaling hanapin siya sa Hongkong."
"Are you sure that it was her, Lucho?"
"I can never be wrong." Tugon ng binata.
"Lucho, listen.." ani Kenzo. "I've made an investigation about the Dela Francia's. Nalaman kong bago umalis ng Bohol si Savannah Scarlett ay dumaan muna siya sa Rancho Dela Francia at nakausap niya ang kanyang Yaya —si Dana Iza. Bakit hindi ka muna bumalik sa Bohol upang personal mong makausap si Dana Iza? To get informations, though, if you know what I mean." Pagkarinig ng binata sa tinuran ni Kenzo ay katahimikan ang namayani sa pagitan nila sa mga sandaling yaon.
"I'll get there the soonest, Kenzo." Basag ni Lucho sa katahimikang naghari kani-kanina.
"I'll send you the proper address via email, then. Keep in touch with me."
"Thank you, Kenzo." Pagtatapos ni Lucho sa kanilang usapan. Nakatayo sa harap ng bintana ng silid ng hotel si Lucho, nakatingin sa magandang night view ng Hongkong. "I need to leave to Bohol as soon as possible. I'll do everything to make things right. Pero sana, hindi pa huli ang lahat Savannah Scarlett. I miss you so much."
Nakatayo si Savannah Scarlett sa may hardin.
Dinadama ang malamig na simoy ng hangin.
Pilit na nag-iisip at pilit na humahagilap ng kahit konting liwanag na maaari niyang maaninag. Ngunit kahit anong pilit niya'y wala pa rin siyang makita kahit nakadilat pa ang magaganda niyang mga mata.
"Are you, alright?" Rave asks when he noticed her feeling so uneasy. Saglit na nagulat ang dalaga dahil akala niya'y siya lamang ang taong naroon.
"R-Rave.." aniya.
"Bakit, mukhang malalim ang iyong iniisip?"
"Rave, sino nga ba ako? Saan ako nanggaling? May pamilya nga kaya ako? Ano ba ang nangyari sa akin?" she asks sadly.
"I can't answer all your questions. Dahil maging ako man yan din ang itinatanong ko." Tugon ni Rave. "Basta't natagpuan na lang kita kasama ng kapatid ko matapos ang malagim na trahedyang nangyari sa Star Cruiser na siyang dahilan sa pagkasawi ng libu-libong pasahero nito. Ikaw at si Axehl ay mapalad pa ring nakaligtas sa trahedyang 'yon and I guess it'll be enough for you to be grateful for."
"Mabuti na lang at naroon ka para sagipin kami ni Axehl. Salamat, Rave. Maraming salamat." Wika ni Savannah Scarlett. "Hindi ko man maalala kahit ang pangalan ko, tama ka may mga bagay pa ring dapat na ipagpasalamat sa Diyos." Bigla na lang nangilid ang mga luha ng dalaga. Marahang lumapit si Rave sa kinaroroonan ni Savannah Scarlett saka masuyong inihawak ang mga palad niya sa magkabilang pisngi ng magandang dalagang kaharap, saka marahang pinahid nito ang mga luha niya gamit ang dalawa nitong hinlalaki. She closed her eyes but her tears keep going.
"Shh, tahan na. Narito ako, hindi kita papabayaan." Masuyong anas ni Rave na halos ay pabulong na lang. Agad namang iniyakap ni Savannah Scarlett ang mga bisig niya sa batok ni Rave matapos niya itong damhin saka niya isinubsob ang ulo niya sa malapad nitong dibdib. And she feels so safe that way.
Umiiyak pa rin si Samantha habang isa-isa niyang nililinis ang mga portraits ni Savannah Scarlett sa loob ng napakalaki nitong silid. Labis na ang kanyang pangungulila para sa kaisa-isa niyang anak.
"Miss na miss na kita, anak. Walang segundong hindi kita naiisip, patawarin mo 'ko kung naging mahina ako. Patawarin mo 'ko kung bakit naging sunud-sunuran lang ako sa bawat kagustuhan ng iyong Papa." Wika ni Samantha habang nakasandal sa dingding ng silid ni Savannah Scarlett saka parang kandilang unti-unting nalulusaw pababa hanggang sa mapaupo ito sa sahig. Hawak ang isang portrait ng anak na yakap niya sa dibdib niya. "Come back to Mama, hija."
"Señora Samantha.." tawag ni Dana Iza sa labas ng silid ni Savannah Scarlett kasabay ng pagkatok nito sa pinto. Hindi na mabilang kung ilang beses na ba nitong tinawag ang pangalan ng kanyang amo. "Señora Samantha.."
"Dana Iza.." ani Samantha nang matauhan at agad na nagpahid ng sariling luha't pilit na nagpapakatatag. "Come in." Tumuloy nga ang matanda.
"Señora Samantha, mayroon hong naghahanap sa inyo." Balita ng matanda.
"Sino?" kunot-noong tanong ni Samantha.
"Lucho Villahermosa raw ho." Tugon ng matanda at agad namang napatayo si Samantha at nagmamadaling lumabas mula sa silid ng anak. Sa laki ng tahanan ay patakbo pang tinungo nito ang daan tungo sa skeletal staircases. Nadatnan niyang hawak ni Lucho ang photo album ni Savannah Scarlett at tulad niya'y dama nito ang matinding pangungulila para sa dalaga.
"Lucho.." tawag ni Samantha sa garalgal na boses. Itinigil ng binata ang pagbuklat ng bawat pahina ng photo album saka 'yon inilagay sa glass mini-table.
"Tita Samantha." Mahinahong wika ni Lucho saka sinalubong ng halik sa pisngi ang Ginang. Sinugod naman siya nito ng yakap, isang matinding yakap na puno ng pangungulila para sa anak.
"You're here Lucho.." ani Samantha at nang makahuma'y iminuwestra ng palad nito ang bakanteng sofa sa binata. Sabay pa silang naupo sa mahabang sofa.
"Tita, I came to see Dana Iza." Sabi ni Lucho at bigla namang napakunot ang noo ni Samantha. "Nabalitaan ko kasi'ng bago umalis ng Bohol si Savannah ay dito siya nagtungo. But, Dana Iza refused to say anything."
"Hindi rin nabanggit ni Dana Iza na galing dito si Savannah Scarlett." Sabi ni Samantha. "Dana Iza is always loyal to the family, especially to her. Pero, nang buksan ko ang safety deposit box ng anak ko'y napansin kong wala ang ibang mga alahas niya do'n, and I guess —yon ang naging pakay niya kung bakit siya dumaan dito bago umalis ng Bohol." At siya namang pagbaba ni Dana Iza mula sa napakataas na hagdanan ng mga Dela Francia.
"Tama ho kayo, Señora Samantha. Kumuha nga ho ng ilang mga gamit si Señorita Savannah Scarlett ng konting alahas para sana'y dalhin niya sa kanyang paglayo. Hiniling niya sa akin na huwag ipaalam sa kahit na sino sa inyo ang tungkol sa bagay na 'yon. Dumating ho dito si Señorita na umiiyak, mabigat ang loob at mukhang napakarami niyang pinapasang problema." Sabi ni Dana Iza na ngayo'y bigla na lamang naging emosyonal. "Sana ho'y pinigilan ko siya. Sana'y napigilan ko siya, di sana siya naaksidente." Sa narinig, wala na ring ibang sinisi si Lucho kundi ang sarili niya. Alam niyang siya ang dahilan sa pagbigat ng kalooban no'n ng dalaga, na siya rin ang dahilan kung bakit naisipan nitong magpakalayu-layo.
"It was all my fault, Tita Samantha." Pag-amin ni Lucho bagay na ikinagulat ng ina ng dalaga. "Ipinagtabuyan ko siya sa araw na 'yon, sinaktan ko ang damdamin niya, dinurog ko ang puso niya and I'm so stupid!"
"Ano ang ibig mong sabihin Lucho Vrishuel?" nasasaktang tanong ni Samantha na bigla na lamang nakaramdam ng galit sa puso niya.
"Lolo and Don Sebastian has made me believed that Savannah and I are siblings." Wika ni Lucho, kaya napatakip ng sariling bibig si Samantha. "Tita, masakit ang katotohanang 'yon lalo pa't minahal namin ni Savannah ang isa't-isa. Ang tagal naming nagsama, maraming nangyari, tapos bigla na lamang nagdecide si Don Sebastian at ang Lolo ko na ipakasal ako kay Cheyenne Blue at sabihin nilang ang asawa niyo ang biological father ko. Pinuntahan ako ng anak niyo sa bahay ko, sa tuwing nakikita ko siya hindi ko siya natitiis, dahil alam ng Diyos kung gaano ko siya kamahal —" kambal na sampal ang ibinigay ni Samantha sa magkabilang pisngi ng binata. She started to sob. She's really hurt with all what she heard now.
"You should have told me, Lucho!" bulyaw ni Samantha. "Hindi mo sana sinaktan ang damdamin ng anak ko, dahil wala siyang ibang minahal kundi ikaw! Hinatid mo man lang sana sa akin ang anak ko, kundi sana —sana buhay pa siya hanggang ngayon." Sabi ni Samantha na labis na nasasaktan.
"I'm so sorry tita." Alo ni Lucho sa ina ng babaeng mahal niya saka niya ito niyapos dahil pwede itong tumumba dahil sa iba't-ibang emosyon na nararamdaman ngayon. "Buhay ho ang anak niyo —and I saw it with eyes. I saw her in Hongkong. Kaya ako narito sa Bohol ngayon para malaman ko kung mayroon nga ba siyang kakilala sa Hongkong na pwede niyang puntahan do'n." Medyo kumalma si Samantha nang marinig ang bagay na 'yon.
"Si Celine —ang bestfriend niya. She must be there. Lucho, I can't waste any moment now. Dalhin mo 'ko sa Hongkong!" sabi ni Samantha. Tumango naman si Lucho. Celine might be the lead to find Savannah Scarlett in Hongkong. "Dana Iza, ipag-impake niyo 'ko ng konting gamit na dadalhin ko sa Hongkong."
"Oho, Señora. Ngayon din ho mismo." Tugon ng kasambahay at agad na ring tumalikod sa dalawa.
Sa bawat araw na nagdaraan, patuloy pa rin sa ginagawang report si Rave tungkol sa kondisyon ng mga mata ni Savannah Scarlett. He's planning to bring her to the United States of America to give her the best treatment, but he needs to take her a travel documents to make her trip —lawful. He needs to be very careful. Hindi na siya pwedeng magkamali pa ngayon. Hindi na siya pwedeng maging failure sa kahit na sino at kahit na saan.
"Tutulungan kita sa abot ng aking makakaya." Sabi ni Rave habang nagpapahinga sa sarili niyang silid. At nang simulan niyang pumikit, sana naman tila nagbabalik ang mapait na nakaraan sa kanyang gunita.
"You killed our son! Isa kang failure!" sigaw ng ama ng pasyente niyang namatay noon. Bugbog pa ang kanyang inabot. "I wonder how you'd become a doctor!" dahil maimpluwensya ang ama ng pasyente niyang namatay, matapos siyang kasuhan ng mga ito ng "Malpractice" ay bigla na lamang nawala ang kanyang lisensya upang manggamot ng sinuman. Yung pangarap niya'y naglaho na lamang sa isang iglap. And now? He's here, trying to handle someone's life. Paano kung pumalpak na naman siya gaya ng dati?
A few days passed by so fast. Dumating na rin sa wakas sa Hongkong si Samantha, kasama ni Lucho. Dumating sila sa lugar ni Celine sa Pok Fu Lam.
Pok Fu Lam or Pokfulam is a residential area on Hong Kong Island, at the western end of the Southern District. Pok Fu Lam is a valley between Victoria Peak and Mount Kellet, around Telegraph Bay. Pok Fu Lam is also the location for the Queen Mary Hospital (colloquially known as QM, established in 1937), one of Hong Kong's major hospitals.
Nakatira si Celine sa Chi Fu Fa Yuen. Chi Fu Fa Yuen was developed in the mid-seventies by Hongkong Land. It comprises 20 towers of 28-storey high-rise buildings with a total of 4,258 residential units and 7 towers of 5-storey villa type low-rise buildings with 70 household units. Medyo nahirapan pa silang hanapin kung nasaan nga ba talaga ito. They pressed the door buzzer. At three attempts saka naman may nagbukas ng pinto. It was Celine Yuan. Savannah Scarlett's bestfriend.
"Celine!" anas ni Samantha nang makita ang dalaga.
"Tita Samantha, you're here?" ani Celine na talaga namang nasurpresa.
"Si Scarlett, hija? Nariyan ba ang anak ko?" ani Samantha na bigla na lamang pumasok sa loob ng unit ni Celine. Nang magtama ang tingin nina Celine at Lucho ay kapwa sila napamaang, kapwa nagtataka.
"Tita, if Scar is in Hongkong, well she didn't arrive here yet." Mahinahong wika ni Celine. Bagay na bigla na lamang nagpahina ng loob ni Samantha.
"Lucho, you told me that Savannah Scarlett's alive right? She must be here, but why?" ani Samantha na nagsimula na namang napaluha. Agad namang lumapit ang binata dito saka paluhod na humarap kay Samantha na ngayo'y nakaupo sa ottoman ni Celine.
"Tita, kung kinakailangan ko hong libutin ang bansang 'to para mahanap si Savannah, pangako ho, gagawin ko! Just give me time tita." Wika ni Lucho saka hinagkan ang mga kamay ng ginang.
"Ibalik mo sa akin ang anak ko, dahil kapag hindi siya nakabalik sa akin ng buhay? Hinding-hindi kita mapapatawad!" puno ng panunumbat ang mga tinging ipinukol ni Samantha sa binata. Si Celine naman ay wala pa ring maintindihan. She's been so busy with her career here in Hongkong, kaya wala na rin siyang balita tungkol sa mga nangyayari sa kasalukuyan. Medyo matagal-tagal na rin ang nagdaan nang huli silang mag-usap ni Savannah Scarlett.
Tumama sa mukha ni Savannah Scarlett ang napakaliwanag na sikat ng araw. Ramdam niya 'yon at biglang nag-responce ang kanyang mga mata dahil sa nakasisilaw nitong sinag.
"I saw how your pupils reacted to the rays of sunlight." Wika ni Rave.
"Nasisilaw ako. Pero madilim pa rin. Sobrang dilim." Tugon ni Savannah Scarlett. "Rave, may pag-asa pa nga kayang muli ay makakita ako?"
"It was really impossible for you to survive to what happened in Star Cruiser but you did." Wika ng binata. "At ngayong nasisilaw ka, posibleng magbalik muli ang 'yong paningin. Walang imposible, Scarlett."
"You called me, Scarlett?" she asks.
"Saka ko lang napansin ang kwintas mo na may pendant ng pangalang, "Scarlett". It must be your name." Tugon ng binata. Dahan-dahan namang kinapa ng dalaga ang kwintas na sinasabi ni Rave at bigla na lamang siyang napangiti.
"Rave, I could hear the splashing of the waves." She says.
"Nasa tabing dagat tayo ngayon. Just so you know.." tugon ni Rave habang inalalayang maupo sa edge ng sea bridge at hinayaang mabasa ang kani-kanilang mga paa ng dagat.
"Rave, I feel like I want to swim here. Hoping na hindi siya malalim."
"Marunong ka nga kayang lumangoy?"
"With you by my side, Rave. Please." Masuyong sabi ni Savannah Scarlett. Sinulyapan siya ng binata sa maamo niyang mukha at napansin nitong nakasuot ito ng winter coat, sobrang lamig sa Hongkong ngayon.
"Fine." Sabi ni Rave. "But we need to remove your coat. Is that okay with you?" marahang tumango si Savannah Scarlett. Tumayo silang pareho. Dahan-dahang hinubad ni Rave ang suot na coat ng dalaga, habang titig na titig siya sa mala-anghel nitong mukha. Ilang distansya lamang ang pagitan ng mukha nila, kaya pareho nilang langhap ang mababango nilang hininga.
"Rave, bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit, kapag ikaw ang kasama ko pakiramdam ko'y ligtas ako?" ani Savannah Scarlett.
"I don't know." Tugon ng binata at inihagis sa sahig ng sea bridge ang nahubad na coat ng dalaga. She's now on her light long dress na kulay puti. Dahil manipis 'yon, nahulaan na kaagad ni Rave ang kulay ng dalawang maninipis na panloob ng dalaga. Pawis na pawis siya habang unti-unting hinuhubad ang long dress na 'yon na strapless. Napalunok siya nang lumantad ang napakakinis at napakaputing balat ng dalaga. He can't resists her charm, and he can't keep an eye with her curves. Tila naging makasalanan ang kanyang mga mata dahil dyosa ang kanyang kaharap. Para bang nais niyang haplusin ang katawan nito, tila nais niyang hagkan ang mamasa-masang mga labi ng dalaga.
Pero nagulat siya nang biglang lumapit si Savannah Scarlett sa kanya, hawak siya nito sa dibdib.
"Hubarin mo na ang suot mo, maligo na tayo." Utos ng dalaga. Sa hawak na 'yon ni Savannah Scarlett sa dibdib niya'y bigla na lang nag-responce ang pagkalalaki niya. Lalo na nang maramdaman niyang iniyakap ng dalaga ang mga braso nito mula sa batok niya't idinikit nito ang katawang natatabingan lamang ng dalawang manipis na saplot sa katawan sa kanyang likuran. "Tara na, please!" para mabawasan ang init na nararamdaman ni Rave dahil sa ginawa ng dalaga sa kasagsagan ng Winter, ay minabuti niyang tumalon na lamang sila sa napakalinis na dagat. Tuwang-tuwa ang dalagang di pa rin bumibitaw ng pagkapit sa likod ng binata.
Dahil sa ligayang nakikita ni Rave sa dalaga'y bigla na lamang siyang napangiti.
TBC