AKEYLA
Two months more bago kami magtapos at ako naman magtatrabaho na sa company ni Papa. I still don't think I'm capable of running a company pero malaki ang tiwala ni Papa sa kin kaya wala akong choice kundi talagang mag-aral ng mabuti, makinig sa mga lessons at advices ni papa at higit sa lahat magdasal. Magdasal na sana kayanin ko yung responsibilidad na nakaatang sa balikat ko. Disadvantage talaga ang maging only child at sa kaso ko, babae pa. Tsk!
*I miss you... I miss you, my K--* ----yuck! Sinong naglagay ng ganitong ringtone--that Noob!!
"Ano!?" Pabalang na sagot ko sa tumawag. Narinig ko lang naman yung malakas na tawa sa kabilang linya.
Tss.. this guy!!
"Hello, K my loves! Break time namin ngayon."
"So?" I rolled my eyes in irritation. He chuckled. Bwiset! "At pwede ba!? Kung break time niyo, pwes, dito nagka-klase pa kaya wag kang istorbo!" Pinindot ko yung 'end-call' button at nahahapong napasandal sa inuupuan ko.
Wala naman talaga akong klase dahil break time rin at tumagal pa nga kasi wala yung prof sa isang subject namin, yes I lied. Gusto kong mapag-isa at ang music room ang safe haven ko when I want to think. At mukhang nakikisama ang tadhana dahil nagkataong may mga klase sina Heyenne, Lindonne. I don't know about Pran pero sa tingin ko meron din siyang klase.
*tok-tok*
Napaupo ako ng maayos at tinitigan ng masama yung pinto. Kakasabi ko lang na nakikisama ang tadhana eh.. tss.
"Oh, sama mo makatingin jan?" Si Pran.
Mahinhin at pinong-pino ang galaw na umupo siya sa harapan ko, upang tumayo muli at pumunta sa kitchen at alam kong gagawa na naman siya ng favorite niyang inumin.. tea. After 20 minutes, nakabalik na ulit siya dala ang lalagyanan ng tsa-a at umupo ulit sa harap ko.
"This mint tea, will help you to think calmly and it soothes your mind. Actually, all tea does make you calm." She offered me a cup of tea and I gladly took it while looking at her confusedly.
Sinimsim ko muna ang amoy at talaga ngang 'mint tea' siya.. malamig sa pang-amoy. Then I sip a little and it was good. It doesn't taste bitter, like the other teas, pero malamig siya sa bibig.
"Why are you saying that to me?" I asked her. Isang mahinhin na ngiti ang binigay niya sakin.
"Because I know you when you are thinking. Nitong mga nakaraang araw, Ino-observe kita at nakikita kong lagi kang nags-spaced out and it's not the usual you, K." Nilapag niya ng mahinhin ang baso at tiningnan niya ako ng diretso. "Did I hit the bull's eye?" She chuckled.
Ang weird niya talaga minsan. Wait, madalas pala. Pero sa aming lahat, siya ang kaisa-isang tao na laging kalmado sa lahat ng sitwasyon, at ang tanging tao na hindi ka mahihirapan na pakisamahan. Alot of people thought that Pran is a snob princess, pero it is the opposite of what she really is. When you befriended her, makikita mo ang mga good qualities niya, kahit pa nasa estado siya nang tinatawag niyang 'Devil side' niya. That's how and who she is.
"Yeah, you did. Happy?" I said.
"It depends." Naguluhan naman ako sa sagot niya kaya tinitigan ko siya. Alam niya kapag tinitigan ko siya. "Haha, so impatient K. I will be happy depende kung masaya ang iniisip mo. Eh kaso sa pagiging tulala mo lagi, I think that is something serious." She really has a sharp tongue and a sharp mind.
Minsan nakakaasar, kasi magaling silang bumasa ng iniisip ng tao. Buti nalang si Pran ka.
I heaved out a deep sigh before I lean my back on the softness of sofa and placed my head above my hands. "I'm having second thoughts sa company.." Nasabi ko rin ang totoo.
"How come?"
"Well.. I just don't think that I am ready enough to take over papa's company. I know how much it means to him and to our family and thinking that I'll be replacing him sooner, adds a lot of pressure on me." I sipped my tea again.
"Hmm.... bakit hindi mo sabihin sa papa mo na hindi ka pa handa? You know, mas hindi ka pwedeng mamahala ng kumpanya kung nasa ganyang estado ka. You're not sure of what you really want, you're confused, your thoughts are blurred about the company. You will just ruin everything kung ganyang nape-pressure ka." Napaangat ako ng tingin kay Pran. She seriously looking at me.
Tama naman siya sa sinabi niya. Kaso paano ko ia-approach ang papa ko at ganito pa ang sasabihin ko? I don't wanna see him disappointed in me. Ako ang nag-iisang anak niya at iyong simpleng hiling niya sa kin, hindi ko pa rin matutupad.. ano nalang ang mararamdaman niya?
"You're scared of what would be your father's reaction when you tell him this, tama ba ako?" I nodded hopelessly. "Pero hindi mo malalaman yan kung hindi mo pa nai-try."
"Pero alam ko naman na magagalit siya eh. I know my papa.. dati nga nung nalaman niyang may boyfriend ako, galit na galit siya at against kay Gello."
"But eventually, natanggap niya rin si Gello." Napayuko lang ako sa sinabi niya. "Do you get my point, K? Siyempre, expected na magagalit si papa mo, pero that's his initial reaction. In time, maiintindihan niya rin ang nararamdaman mo. I'm sure napagdaanan din ni uncle Kyle ang ganyang stage sa buhay. Only child din siya eh."
Napaupo ako ng maayos at tinitigan ng maigi si Pran. I wanna smile to her and say 'thanks' pero hindi ako yung tipo ng tao na vocal pagdating sa pagpapasalamat. I'd rather be silent and they just gonna read between the lines. Ganun akong tipo ng tao. At si Gello, siya lang ang lalaking naintindihan ako.
"I know you're thankful, you're welcome. Yaha~" napatingin ako sa kanya na may weird expression habang siya ay parang nagulat sa naging tawa niya. "Ehem, that was just... nothing. Nevermind that."
"Nahahawa ka na kay Deniro, Pranny~" pang-aasar ko. Tinitigan niya naman ako ng masama, na alam niya ring hindi ako tinatablan. "How are you and that guy?"
"Stop saying his name. And stop reminding me about that guy, K. It's annoying."
"I said his name once. Once lang kaya wag kang OA. And I don't think you're annoyed because I mention his name... you're annoyed because there's someone na naglalakas ng loob na makapasok sa puso---"
"Stop. Hindi mangyayari yan at hindi pwede."
"Why so?"
"Because I said so. Tsk! Aalis muna ako. Malapit na magstart ang klase mo, go to your room." Agad siyang umalis. Mag-isa na naman ako.
Malapit na ngang magstart ang next subject ko, pero parang ayokong pumasok. Hmmm.. hindi muna ako papasok. Tutal last subject na naman yun for today at isang absent palang naman nagagawa ko.
"Haayyy..." I get my things at naglakad palabas. Papuntang car park ng PCA.
I'll surprise you, Noob.
****
MAMILYN
"So, nagbalik ka na pala?" I heard somewhere habang naglalakad ako sa bandang highschool department. Hmm?
At dahil dakilang tsismosa rin ako, kasunod ni Berry, dahan-dahan akong lumapit sa boses at nakita kong nasa likod ng building ng HS yung boses. I peeked a little and I saw Strawberry and ..... Laira.
Kaya pala familiar yung boses, si Strawberry pala.
"So what, Berry? Wala kang pakialam kung nagbalik man ako o hindi. I have no business with you." Ang taray niya! Pero seryoso, hanggang ngayon nakakapanibago ang changes ni Laira.
Sa pagkakaalam ko sa kanya noon, Laira is a very sweet and gentle girl. Yung kakambal niyang si Leira ang barumbado, boyish kumilos at magaslaw. Yes, may twin si Laira at nung namatay nga si Lei nagsimula ang alitan at ilangan sa pagitan namin at ng mga magkakapatid na Scott. Kasundo namin noon si kuya Liam at siya ang unang-unang kuya-kuyahan ko, pero matapos nung aksidente, lumayo ang loob ko sa kanya. Pero kasundo pa rin naman namin siya, di na nga lang katulad ng dati.
And the last time I saw kuya Liam, nung time na nawalan ng malay si Kayla, na siyang ka-blind date ni kuya Liam noon. Wala talaga kaming idea ni Berry that time na si kuya Liam ang makaka-date ni Kayla. Kasi sabi lang namin sa inutusan namin na basta magbigay siya ng guy na matino at mabait at gwapo. And he has all the qualities.
Natahimik nang matagal at na-curious ako kung anong nangyayari kaya't sumilip ulit ako at nakita ko ang nagsasamaan nilang tingin sa isa't-isa. Parang kung anime lang sila, may makikita kang boltahe ng kuryente sa pagitan nila.
"Yes, alam kong wala kang business sa kin and I don't intend to have one. Pero may sasabihin lang ako." Si Berry.
"And what is that?" -Laira
"Stay away from my friends. Stay away from Kayla and Rodney." -Berry
"Hahahahaha! Is that a threat? I'm scared, Strawberry, really." Sarcastic na tawa ni Laira. Lalong naningkit ang mga mata ni Berry. "Well, sorry to burst your bubble but I'm afraid.. I can't... do... that." Slow na pagkakasabi niya na parang pino-provoke si Berry.
"Ha! Dahil pa rin ba 'to sa past? Di lang maka-move on girl? Haha! Patawa ka" uh-oh. That's.... below the belt, Berry.
Nakita ko kung paanong iyong sarkastikong ngisi ni Laira na unti-unting nawala at napalitan ng nanlilisik sa galit na tingin. This is going to be so bad. Papasok na ba ako sa eksena?
"Pano kung sabihin kong oo? Di ako maka-move on? Just think of this 'girl', " lumapit ng konti si Laira kay Berry na kahit na mukhang hindi natatakot ay alam ko sa loob-loob niya na nagsisisi na iyan sa sinabi niya. "..kung si Milka, ang mamatay dahil sa isang taong nagkataon pa na mahal mo at kaibigan, hindi ba't ganito rin ang mararamdaman mo?"
"Ang pathetic mo pala kung ganun, Laira." -Berry
"What?"
"Sabi ko ang pathetic mo."
"Hindi ko sinabing ulitin mo, hindi ako bingi."
"Hindi naman pala eh. Well, if that situation happened, nasisiguro ko sayong hindi kasing-kitid ng utak mo ang utak ko, Laira. I'm not a narrow-minded bitch like you. Excuse me."
Patakbo akong pumunta sa isang puno na malapit para makapagtago at nakita kong naglakad paalis si Berry naiwan ang natulalang si Laira. Tama naman yung sinabi ni Berry, Laira is narrow-minded. Hindi niya hinayaang mag explain si Rodney about what really happened. Kami, alam namin ang tunay na nangyari noon dahil alam namin ang side ni Leira nung araw na iyon. Si Leira ang galit at ayaw pansinin si Rodney noon kasi nga nagtampo dahil hindi nakapunta si Rod sa birthday nilang kambal. Nagalit si Lei kasi umiyak daw si Laira na alam nilang crush nito si Rod.
Napabalik yung tingin ko sa pwesto ni Laira at laking gulat ko nung makita kung sinong kausap niya at niyakap pa siya nito!! This is just hallucination, right? This was just a joke.
Mas lalong nagulat ako nung maramdaman ko ang presensya ng babae sa likuran ko at nung nilingon ko ay isang hindi maipintang mukha ng magandang babae ang nakita ko. Wala akong makitang emosyon sa kanya pero nakikita ko sa mata niya iyong emosyon na madalas kong makita sa Tatang ko...
Jealousy.
"Tss.. break time his ass." Umalis na rin ito.
Tiningnan ko ulit si Laira kasama ang lalaking iyon... just what is happening here? Should I tell this to everyone? Sasabihin niya kaya?