•Audrey's POV•
"Zach!" Tawag ko sakanya.
"Bakit?" Tanong niya sabay tingin sakin.
"WTF." Sabi ko sakanya sabay buntong hininga.
"Luh! Ano na naman bang ginawa ko?" What on earth is he talking about? Baliw ba siya? Ay oo nga pala. Takas pala sa mental 'to.
"Huh? Wala." Pagtataka ko. Inirapan niya lang ako kaya kinulit ko ulit siya.
"Zaaaaach! WTF!"
Imbis na sagutin niya 'ko, he just gave me the 'are-you-freaking-serious?' look at ibinalik din ang attention niya sa pagkain niya.
"Zaaaaaach! Wala talaga eh." Pagmamaktol ko.
"Ano ba yang mga pinagsasabi mo? Gulo mo eh. Puro ka WTF WTF eh wala naman akong ginagawang masama. Tapos ngayon naman WALA ka nang WALA. Ano bang nangyayari sayo?"
"WTF stands for wala talagang forever. Kasi nga, walang forever. Wala talaga."
"Tumigil ka nga diyan sa bitterness mo. May forever kaya! Tayong dalawa may forever. Always remember that."
What....the....
Shit. Ayan na naman yung heart ko. It's like its having a race with a Ferrari, a Mustang and a Bugatti. Napakunot yung noo ko dahil dito. Ano ba 'tong nangyayari sakin?
Adrenaline rush ata. Kakatakbo ko palang eh.
"Sus. Maniwala." Sabi ko nalang kahit na nag-iinit na yung mukha ko.
"It's true." Sagot niya ulit sabay kuha sa kamay ko. He intertwined our fingers that's why I looked at him in confusion.
"What're you doing?"
"Hinahawakan yung kamay mo, hindi ba obvious? Mainit kamay mo eh tas nilalamig yung kamay ko, pwede hawakan?"
Paasa. Wait ano daw?! Hindi siya paasa kasi hindi ako umasa! Paa siya! Paa! Nakulangan lang siya ng space at isang 'I'.
"Ano pa bang magagawa ko eh hawak mo na?" Bwiset, nagpaalam pa eh hawak na nga niya eh. Nginitian niya lang ako.
So ayun, magka-holding hands kami.
"Hoy! Ano 'to ha?!" Sigaw ng biglang sulpot na si Chantelle habang nakapameywang. "Ilang minuto lang kaming nawala magka-holding hands na kayo." She continued.
"Eh sa nilalamig ako eh." Zach explained.
"Malamang lalamigin ka! Ice cream ba naman ang kainin mo habang umuulan!" Sigaw ni Kevin.
"Putspa, makasigaw ka ah!"
"Tss." Sagot nung isa.
"Peste tong taong 'to nakakaasar." Bulong ni Zach.
"Oh pikon agad kayong dalawa. Tara na, magta-time na."
•Zach's POV•
*kringggg.....kringggg*
When I heard the bell, signaling that it was dismissal, agad akong tumayo tapos kinuha yung mga gamit namin ni Audrey kaya nanlaki yung mata niya saka tumingin sakin nang may hindi maipinta na mukha.
"What the hell do you think yo—" Hindi ko na siya pinatapos at hinila na papunta sa rooftop.
"Saan tayo pupunta?! Zach ano ba?! Ba't mo 'to ginagawa?!" Inis na sabi niya.
Actually..... Hindi ko rin alam kung bakit ko siya laging hinihila. Parang sanay na ako eh hahaha! Or baka naman dahil.....Aish! Wala!
Pagkapasok namin ng elevator, hinarap ko siya.
"Sorry sa pag-hila Sapph ah? Dun tayo sa rooftop." Jolly kong sabi. Baka kasi.....wag na nga lang.
Biglang nawala yung inis niya sa mukha at napalitan ng kung ano.
Anong nangyari sakanya?
"Okay ka lang?" Concerned na tanong ko. Psh, oo na. Concerned na. De joke, syempre di totoo yun.
Ba't naman ako magiging concerned diyan eh gangster nga yan eh. Kaya na niya ang sarili niya. Pft.
"Ah.....anong nangyayari sa'yo? B-bakit mo 'ko laging dinadala sa kung saan-saan?" Pagtataka niya.
"Ahhh....wala. Gusto ko mg kasama kung san ako pumunta eh. Bakit? Masama ba?"
"Uh....h-hindi n-naman....." Sagot niya habang nakatitig sakin na may halong takot sa mukha at namumutla.
"Okay ka lang ba talaga Sapph? May problema ba?" Kunot-noo kong tanong. Hindi niya ako sinagot. Tinignan niya lang ako.
"Sapph, I think something's off. Tell me, what is it?" Sabi ko habang kinakapa yung noo niya at hawak yung kamay niya, tutal nalapag ko naman yung mga gamit namin sa floor ng elevator eh.
"B-Blake....." Kinakabahan niyang tanong. Shit. Tinawag niya 'kong Blake? What the....oh well hahaha!
Teka, bakit hindi ako naiinis na tinawag niya akong Blake?! Puta, ano nang nangyayari sa mundo?! Nananaginip ba ako o ano?!
"Ano yun? Tell me your problem." Sincere na sabi ko.
Teka, seryoso ba 'yun?! Nagiging sincere na ako sakanya?! Psh. The heck.
"Okay lang sa'yo na tawagin kitang Blake?" Takang tanong niya. Buti naman di na siya nauutal.
"Uhhh....I guess?" Bumalik na yung pagka-pinkish ng lips niya at ngumiti sakin kaya napangiti din ako sakanya. Nakakahawa yung ngiti niya eh.
*ding!* Napatingin kami sa door ng elevator kaya pinauna ko na siya at binuhat yung mga gamit namin.
Pinunasan ko yung bench at nilagay yung mga bag namin dun. Grabe basa dito. Well, kauulan palang kasi.
"Blake, bakit mo naman ginamit yung panyo mo para punasan yung upuan? May rug naman diyan eh."
She called me Blake again! Ewan ko pero...nakaka-overwhelm?
First time kong maramdaman 'to lalo na't ayokong tinatawag akong Blake. It's so strange.
"Eh pabayaan mo na. Okay lang, papalabhan ko na lang 'to."
"Sure ka ah? Okay." Uupo na sana siya kaso basa pa rin yung part na yun.
"Wait!" Sigaw ko na ikinagulat na naman niya kaya napatayo siya nang maayos.
"B-bakit?"
"Basa pa yung bench, wait, punasan ko." I offered. Pinanood niya lang ako habang ginagawa 'yun.
"Alam ko namang gwapo ako wag mo na akong titigan." Smug na sabi ko habang nakangisi.
"Psh. Nawe-weirduhan lang ako sa'yo noh."
"Huh? Ano namang weird sakin? Yung ka-gwapuhan ko?" Kinindatan ko siya sabay smirk.
"Tch, UGALI MO HINDI MUKHA!"
"Bakit? Ano ba meron sakin?"
"Di lang kita maintindihan eh. Minsan ang bait mo, sobrang sweet tulad ngayon, sa ibang time naman, ang cold mo."
"In born." Natawa siya sa sagot ko kaya ngumiti ulit ako.
Kala mo kung sinong cold-hearted pero mababaw naman pala yung kaligayahan. Because of that, I wanna make her smile every second of every minute of every hour of every day of every week of every month of every year....
OKAY CHEESY NA. Psh.
Ewan ko pero ang gaan sa pakiramdam pag napapangiti ko siya. Para bang solved na ako makita ko lang siyang ngumiti.
Tsk, ipasok niyo na nga ako sa mental. Nababaliw na ata ako eh. Hindi na normal 'tong nangyayari sakin eh.
"Oh ayan na naman. Malungkot ka na naman. Blake may problema ka ba?" She held my hand for comfort. Ang init ng kamay niya.....ang sarap hawakan. Pero baka mamaya eto pa yung makasakit sakin pag sinabi ko yung totoo sakanya.
"Wala 'to." I smiled but I guess it came out fake kasi alam kong hindi abot sa mata yung ngiti ko. Para akong nabuhusan ng isang bucket na may mga ice na sobrang lamig. Nakakakaba.
"Psh. Sinungaling. Ano nga? Tell me."
"Ikaw muna, ano yung problema mo?"
"Nasabi ko na. Na-weirduhan talaga ako sa'yo. Now tell me, ano ba talagang meron?"
"Why? Do you even care ab—"
"Are you seriously asking me that question? Of course I care!" Nagulat ako nang di niya ako pinatapos at agad na sumagot nang walang pagdadalawang isip.
"You're my fiancé and my friend. You're my responsibility and I want you to know na andito lang ako para sa'yo. Now tell me....what's up?" She continued.
I sighed. "Homestly, I don't know. I—I just....I just wanna make you happy. Wala kasi akong makulit eh." Pagsisinungaling ko. Ayokong mabuking ako. This isn't the right time.
"Liar ka talaga! I can see right through you." P—papaano niya nalaman?
"Blake, we've been friends for a few months already. Kilala na kita, sige na, mag-open up ka na. Kumukulit ka lang naman pag may problema ka or may kasalanan ka eh."
Bumuntong hininga ulit ako at hinawakan ulit yung kamay niya "Sapph kasi....." Napaiwas ako ng tingin sakanya. Mapapatay ako neto.
"Nasira...ko....yung....car mo...." Dahan-dahan kong sabi. Tae naman.
"Huh? What do you mean?"
"Remember that car that I borrowed last week?" I asked reluctantly and she looked away as if she was thinking.
"I remember...." She replied while nodding her head slowly.
"Oh my fucking gosh. Not my Elemento...." She gasped as realization dawned on her.
Binitawan niya yung kamay ko.....parang....ewan. Ano ba 'to, nakakabakla!
"MWOYA?! MICHYEOSSEO?! JUGULLAE?! BA'T DI MO AGAD SINABI SAKIN?!GRABE BLAKE! BAKIT?' MAY BALAK KA BANG SABIHIN SAKIN 'TO?!" Sermon niya kaya I winced.
Unti-unti kong minulat yung mga mata ko. Sabi na nga ba eto yung magiging reaction niya eh.
"Chi—"
"WALANG CHILL CHILL! HUTAENA ANONG GINAWA MO SA BABY KO?!"
"Nasira lang naman yung bumper eh. Pinaayos ko naman na eh." Mahinang sabi ko sabay tingin sa baba. Napatigil naman siya kaya inangat ko yung ulo ko ng konti para matignan yung reaction niya.
She sighed in relief. "Blake kasi, pag may mga ganitong problema, dapat sinasabi mo agad sakin. Hindi yung pinagco-conclude mo 'ko ng kung ano-ano. Kala ko tuloy kanina may cancer ka kaya sinusulit—"
"The fuck?! Are you serious?!" This time, ako naman ang nagulat.
Anong klaseng imagination ba ang meron sa utak nito at ganyan yung mga pinag-iisip niya?!
"Yeah." She shrugged. Pinapatay na ba ako nito? Wow lang talaga. As in, WOW.
Silence filled the air but it wasn't awkward. Parang ang sarap sa pakiramdam na tahimik lang kami.
Buti naman hindi physically violent yung reaction niya.
"Blaaaaaake." Tawag niya sakin in a childish voice.
"Mwo?" I asked back.
"I want chocolaaaate." She giggled.
"Then let's go buy one." Tumayo na kami at pumunta sa mall namin. Ang bipolar namin.
Kanina ang tahimik namin, tas biglang nag-confrontation, tapos nag-aminan ng problema.
Tapos ngayon parang walang nangyari.
•Audrey's POV•
"Saaaapphiiire." Pangungulit ni Blake sakin. Tsk, ang kulit netong alien na 'to! Hay nako.
Pero okay lang hahaha! Ganyan din naman ako sakanya kahapon hahaha!
Kung alam niyo lang kung ano yung mga pinamili namin! Hahaha! Ayan na naman ako. Nababaliw na naman psh.
Tae, nahawaan na ako ng kabaliwan nito.
"Bakit?" I asked calmly with a half smile.
"Nakita mo na ba sa newsfeed ng PCA portal?"
"Yung alin?"
"Bumalik na daw dito sina Tiffany at Gavin." Sa sobrang gulat, bigla kong nalapag yung notebook ko sa desk ko.
"Talaga?!" So nakabalik na pala siya? I mean sila.
"Tsk. Excited ka?" Inis niyang tanong. Luh, abnormal ata to eh. Siya nga yung mukhang excited kanina dahil nakabalik na yung hipon na yun. Psh.
"Nagulat lang, excited na agad? Psh. Ikaw nga diyan eh."
"Anong ako?" Defensive niyang tanong.
"Kanina kaya mukha kang excited yung hipon na yun." Napairap ako. "Psh, tapos ako pa 'tong pinagbi... binta.... ngan? Ah basta yun!"
Leche bat nakalimutan ko yung salitang yun. Tsk, dami ko kasing iniisip eh.
"Pinagbibintangan." He corrected. "Atsaka anong excited? Gulat lang din ako noh! Isa pa, loyal na 'ko sa'yo." Tas kinindatan niya 'ko.
Ewan ko ba kung mandidiri ako o ano.
"Pffft. Ikaw loyal? Jinja?"
"Oo naman. 100% sure na yung kasal kaya dapat maging loyal ako."
Abaaaaa, good boy siya ngayon ah. Ano kayang nakain nito at sobrang sweet niya?
"Wow, Zach is that really you? Bakit ang sweet at ang sigla mo ngayon? May sakit ka ba?"
"Wala akong sakit. Baliw."
"Kung ganun, bakit ang saya mo? Hindi kaya...." I feigned a gasp. "OMG!"
"Bakit?" Nag-aalala niyang tanong. Siguro alam na niyang nahalata ko.
"NAKA-DRUGS KA!" Sigaw ko kaya nabatukan tuloy ako pero mahina lang.
"Aray." Bulong ko kahit di masakit.
"Ikaw kaya yung nag-a–adik diyan."
"Edi ako na! Ako na! Lagi namang ako eh!"
"Drama mo."
"Hihi."
"Hoy love birds, may nasusuka sa tabi niyo oh." Napatigil kaming dalawa sa nagsalita.
That voice.....Alam kong siya 'yan.
"GAVIN! Annyeong!" Tapos nag-bro fist kami.
Alam niyo ba yung sikreto ng lalaking yan? Muahahaha!
"Kamusta buhay?"
"Ayun. Minamahal yung mahal mo." Malungkot niyang sabi.
"Gago wala akong mahal except sa mga kaibigan at pamilya ko. Seryoso....ano na? May progress ba kayo?" Excited kong tanong.
"*ehem ehem* ano yung pinag-uusapan niyo?"
"Medyo close na kami..." He answered, completely ignoring Zach.
"Talaga?! UWAAAAAAH THAT'S SO AMAZING!"
"But..."
"Ay. Kala ko yun na yun ehhh. Psh....But what?" Nakaka-Disappoint naman. Yun na eh!
"She still loves.....you know."
"Wait, seriously?!" Halos mailuwa na ng eye sockets ko yung eye balls ko dahil dun.
Mahal niya pa rin si Blake?! Oo alam ko nakakainlove yung alien na kumag na 'to pero bakit? Pano niya nakayanan yung ugali ni Blake?
How did she fall in love with a player? Ngayon lang naman naging mabait si Zach/Blake eh. Well that was according to the gossipers in the hallway.
He sighed, "Yeah....wala pa rin akong laban sakanya.....di ko pa rin kayang palitan siya sa puso ni....."
I can't believe it....seryoso ba talaga 'to? Grabeeee! I didn't know na ganito pala kalala ang love! Natatakot na tuloy akong mainlove.
"Hindi ko kayang banggitin yung pangalan niya..... masyadong mas—" Napansin ko yung biglang pagtigil niya sa pagsasalita kasabay ng paglaki ng mga mata niya.
Sinundan ko yung tinitignan niya....lumingon ako sa tabi ko at nakita kong tumatawa si Blake....at siya.
Ewan ko pero nainis ako sa babaeng yan. Hindi dahil sa nagseselos ako sakanila ni Blake. Kundi dahil kay Gavin.
Importante si Gavin sakin. Siya yung unang lalake na nagpatawa sakin at nakipagkaibigan sakin hindi dahil sa manliligaw siya.
Natuwa ako sakanya nun....sobra. Kaso kinaibigan niya lang ako para di ko na awayin si ano. Psh.
Isa pa, wala siyang lakas na loob para maki-FC sakanya para maipagtanggol siya.
Alam naman natin yung ugali ng babaeng yan, masyadong malaki yung ego. Parang si Blake lang. Tss....bagay sila.
Pero imbis na mainis ako dahil sa rason niya.....natuwa ako. Ayaw niya lang na inaapi si ate girl.
Psh, di ko naman inaapi yun eh. Siya lang naman yung laging nangunguna at nanggu-gulo. Pffft.
Alam kong nasasaktan si Gavin dahil hindi siya ang nagpapasaya sa taong mahal niya.....kundi ang fiancé ko.
Peste tong Blake na 'to. Ang manhid din eh. Sarap batukan.
Agad akong napalingon kay Gavin ulit dahil sa narinig ko. U–Umiiyak si G-Gavin?!
"Y-ya, Gavin-ssi, gwaenchanha?" Pag-aalala ko.
"Mukha ba akong okay?" Malungkot niyang tanong sabay punas sa luha niya. Ay engot, oo nga naman.
"Gusto mo lumabas muna tayo? Tutal may thirty minutes pa naman eh." Suggest ko. Maaga pa naman eh.
"Si-Sig—" Nanginginig na sagot niya. Hindi niya maituloy yung sasabihin niya kaya tumango nalang siya.
Nakita ko yung panghihina ng katawan niya kaya inalalayan ko siya. Hinawakan ko siya sa arm at kunwari nabibigatan ako pero hindi naman talaga.
Siguro ito yung epekto sa sobrang sakit na nararamdaman niya ngayon.
Lumabas kami at pumunta sa courtyard. May swing na kasi dun, pinalagyan ni Chantelle. Yun na kasi yung tambayan namin pag may problema kami.
Pagka-upo namin, tahimik lang kami na nagswi-swing. Walang may lakas na loob na magsalita.
Siguro kailangan niyang mag-isip nang maayos.....pero kailangan din niya ng kasama para maramdaman niyang hindi siya nag-iisa.
"Audrey....." He called, breaking the silence between us.
"Hmmmm?"
"N-naranasan mo na b-bang mainlove?" He asked skeptically. Parang takot siyang i-open up yung topic.
"Hmmm.....actually yes...." Nanlaki yung mata niya sa sagot ko. I guess he wasn't expecting me to say that.
"I fell in love with lasagnaaaa~" I answered in a singsong voice.
He smiled sadly at my answer....whoopsie, wrong timing huh? I was just trying to lighten up the mood!
"Okay, no. I haven't fallen in love yet. No joke."
"Yet? So that means you have a plan to fall in love?" He feigned a jolly voice but I can still hear some faded pained emotion in his voice.
"That's not what I meant. I was just thinking about some possibilities. I mean, look at my friends, they used to be cold and mean towards every boy that aren't close with them. And yet there they are, living happily and in love with their fiancés. What more could happen to me?" I answered while swinging in a moderate pace while looking at my foot.
I can feel his gaze on me so I looked up at him briefly, only to see him looking up at the sky.
Binalik ko nalang ulit yung tingin ko sa mga paa ko. Ang gwapo talaga ng paa ko, sarap pakasalan. I wonder what it's like to marry your foot?
I think it would be happier than marrying someone you don't li—
"Yeah.....you're right." Hindi pa rin nagbabago yung tono ng boses niya.
Bakit ba siya ganun? Bakit kailangan yung babaeng yun pa? Try niya kaya lumingon, di niya alam na may iba palang nagkakagusto sakanya.
Well wala naman talaga akong alam kung sino hahaha!
"What made you ask?" I questioned after a few moments have passed.
"I just wanna be like you...."
"Oh I see—wait, what?" Anong pinagsasabi netong lalaking 'to?!
"You're insouciant because you have nothing to worry about. I wanna have that kind of life.....without pain...." He replied doubtlessly.
Napangiti naman ako nang onti sa sinabi niya. Kung alam mo lang.
"You don't know what it's like Gav."
"That's why I wanna know...." He paused for a while.
"What's it like? Being so carefree and all." Napalingon na naman ako sakanya at hanggang ngayon, nakatingala pa rin siya sa langit.
"It's quite boring actually...." He faced me so fast I think he had a whiplash.
He looked at me intently, waiting for my answer.
"My life is so dull 'cause I don't have any problems to face. They say life is a roller coaster but my life is a roller coaster that's for kids. The ones with the small bumps."
Natahimik naman siya. Talino ko talaga. May super powers ako na kayang magpatahimik ng isang tao hahahaha!
*insert alarm here* I fished my phone out of my pocket, 5 minutes nalang time na.
"5 minutes until first class, let's go?" I stood up and offered my hand out for him to take.
"Yeah I think we should go now." Naglakad kami sa room pero biglang nag-iba yung ihip ng hangin.
"Anyways....YUNG PASALUBONG KO?" I asked out of excitement.
"Hahaha! Ikaw talaga!" Natawa nalang siya sa sinabi ko. Parang walang drama na nangyari kanina eh.
"So asan na?" Sana chocolate sana chocolate sana chocolaaaaaate!
Lol, kakakain ko palang ng maraming chocolate kagabi eh hahaha! Bayaan niyo na, di naman ako tataba eh hihihi.
"Nasa bag ko." At dahil dun hinila ko siya papasok ng room. Homeroom namin at wala si Mrs. Alvarez kaya kami ni Za—I mean Blake yung in-charge kaya pwede akong kumain wieeeee! Hahaha!
"Hahaha!" Tawa lang siya nang tawa habang kinakaladkad ko siya.
Bakit ba lagi akong pinagtatawanan ng mga boys?
Una si Blake, ngayon naman, 'tong kutong lupa na 'to. Hay nako.
Pagkadating namin sa room napansin kong nakatingin silang lahat samin. Ano na naman?!
Tinignan ko sila nang matalim kaya napaiwas din sila ng tingin.
Good.
Pagkalingon ko kay Zach, nakita kong nakakuyom yung mga palad niya at nakatingin sakin nang masama.
Hala siya.
•Zach's POV•
Hahaha! Nakakatawa talaga yung mga pinaggagawa ni Tiffany sa states hahaha!
"Hahaha—huh?" Bigla akong napatigil sa pagtawa dahil sa nakikita ko.
Inaakbayan ni Gavin si Audrey palabas ng room....dafuq?
Anong nangyayari? Lumingon lang ako saglit inakbayan niya na yung fiancée ko? Wow ah!
Ang galing niya puta! T-teka.....bakit parang.... nanginginig si Gavin? Hindi kaya may sakit yun? Psh.
Ano bang pake ko sa unggoy na yun? Tsk.
"....and so I said–Zach are you listening?" Nagising naman ako dun.
"H-huh? W-what were you saying?" Peste anong nangyayari sakin? Kung ano-ano na pumapasok sa isip ko.
Tsk
"Aish. I've been blabbering here for god-knows-how-long and you weren't listening? Psh."
Umirap naman ako. Ang arte naman. Kung si Sapphire siguro yung kausap ko, binatukan na ako.
"K." Sagot ko nalang.
"Omg. Anong meron kay Audrey at Gavin?"
"Ewan ko nga eh. Nakita mo din ba? Nakaakbay si Gavin sakanya!"
"Akala ko ba na sila ni Zach?"
"Oo nga noh. Ang landi ni—"
"Wag niyong pagsalitaan nang ganyan si Audrey! Nahihilo lang siguro si Gavin, di niyo ba nakita na nanginginig siya?!" Galit na sigaw ko sabay hilamos sa mukha ko.
"Chill Zach." Rinig kong sabi ni Kevin.
"Shut up." I angrily snapped.
"Bakit naman mahihilo si Gavin?" Tanong nung isa kong kaklase.
"Ever heard of the word 'jet lag'? Psh. Idiot." I retorted.
"Oh, anong nangyayari dito?" Tanong ni Amber na kakapasok lang kasama sila Hazel at Chantelle.
"Ah kasi—"
"Mga makikitid ang utak ng iba dito kaya uminit yung ulo ko." Pagpuputol ko kay Nathan.
Baka kalbuhin pa nila yung tatlong stupida kapag nalaman nila yung mga sinasabi ng mga yun.
Tinignan naman ako nung tatlong ugok kaya pinanlakihan ko sila ng mata.
Nakuha naman nila yung sinasabi ko through eye contact kaya sinakyan nalang nila yung sinabi ko.
"Oo nga eh." Sang-ayon ni Nathan.
Biglang bumukas yung door at nakita ko sila Sapphire at Gavin. I balled my hands into fists and glared at Gavin.
Ewan ko ba pero nagagalit ako sakanya. Psh. Naglakad na sila papunta dito sa pwesto namin at nakita kong may binigay si Gavin kay Aud–I mean Sapphire.
Lumapit naman sila Hazel sa upuan namin at kinausap si Sapph.
"Where have you been?" Tanong ni Hazel.
"Courtyard." Simpleng sagot ni Sapph sabay kagat sa chocolate na binigay ni Gavin.
"Huh? Bakit ka naman pupunta dun? Unless.....may problema ka ba?" Hula ni Chantelle.
Huh? Problema?
"Ako wala, siya meron. Nooom." Ang takaw talaga ng babaeng 'to.
"Bakit Gav? Anong problema mo?" Curious na tanong ni Amber.
"A-ah...wala."
"Anong wala? Eh ang laki nga ng prob—asdfghjkl!" Tinignan ko sila at tinatakpan ni Gavin yung bibig ni Sapphire.
Mukha siyang chipmunk na pinipigilang sumigaw hahaha!
"Ya! Sh!" Gavin hissed.
"Kayo ah, anong tinatago niyong sikreto?" Nanghihinalang tanong ni Chantelle.
"Basta. Sikretong malufet."
*riiiiing!* Sakto. Time na. Pero ano kaya yung sikreto nilang dalawa? Bakit feeling ko involve ako dun?
To be continued....