Chapter 48 Anxiety
***LENDON JOSH POV***
"ANALINE! ANALINE COME BACK HERE!" sigaw ng kambal kong si Nate Joshua habang walang tigil sa pagtakbo, kahit ako ay nakitakbo na rin. Sinusundan ko lang siya.
Papunta siya sa gate kung saan may nakatigil na sasakyan sa labas. Kahit may kalayuan sa amin, natitiyak ko na si Analine ang babaeng iyon. Natitiyak ko na nakatingin siya sa amin.
Bago pa man marating ni Nate ang kinaroroonan ng babae niya, nakaalis na ito. Ngunit hindi parin tumigil ang makulit kong kakambal, hinabol parin niya ito hanggang sa labas. Samantalang ako? Tumigil na. Nakakapagod kaya ang tumakbo.
*Inhale
*exhale
*Inhale
*exhale
Oo, nakiki-inhale-exhale na ako. Parang kinapos yata ako ng hangin. Malamang kulang sa exercise.
Tila nahahapong sinulyapan ko ang gate, nakatayo sa gilid ang guard habang nanlalaki ang mga matang nakatitig sa amin. Malamang takang-taka siya. Saan ka naman makakakita ng naka-beast mode na tumatakbo sa kailaliman ng gabi. Buti sana kung may nagaganap na marathon, kaso wala naman.
Tsk! =__=
"Ang bilis talagang tumakbo ng kambal mo Josh!" wika ng asawa ko habang sapo din ang dibdib. Nahawaan ko yata.
Mukhang kailangan na naming mag-exercise! =__=
Tango na lang ang iginanti ko at muling sinulyapan ang labasan.
"Tara na." I look again at my beautiful wife. She's making one step forward. "Baka napano na yun." This time nilagpasan na niya ako.
Parang ano, gusto kong mainis. Ewan ko ba kung bakit, basta nayayamot ako sa asawa kong ito. Aalis kaagad ng hindi man lang ako hinihila.
Tss! =__=
"Bilis!" muling tawag niya at tumakbo na naman.
Iling na lang ang ginawa ko at sumunod na naman. Nang makalabas na kami pabalik naman si Nate. Kumbaga papasok. Para itong baliw na nagbaba-back in fort.
"Nate!" tawag ko sa kanya kaso parang wala lang siyang narinig. Laking gulat ko nang hinablot ni Nate ng walang pasabi ang kwelyo ng damit ni Manong Guard. Marahas niya itong hinila at tila nagbabaga ang mga matang tinitigan ito.
"Why did you let her go?!" Niyugyog niya si Manong.
"S-Sir-" >__<
"I told you to inform me when she's leaving!" *yugyog*
"Nate stop that!" awat ko, pinaghiwalay ko silang dalawa kaso makulit itong si Nate, may sa glue ang mga kamay, ang tindi ng pagkakadikit. "Darn! Let go off him Nate!" +__+
"Let go off me Lendon Josh!" angil ni Nate matapos akong magtagumpay na paghiwalayin silang dalawa. "Don't you dare interfere us here!" +__+
Hindi ko na kinaya ang kaabnormalan niya, binigyan ko siya ng isang malutong na suntok, na ikinatumba niya. Hindi ko naman kasi napigil ang sarili. Hindi naman siya ganito ka walang modo.
Pansin ko ang pananalim ng mga mata niya matapos niyang makita ang munting dugo na kumawala sa gilid ng labi niya. Hindi ako hihingi ng tawad sa ginawa kong ito. Nararapat lang iyan sa kanya.
"Y-you!" madilim ang anyong tumayo siya at sinugod ako bigla. Sa kasamaang palad natamaan ako sa mukha. Ramdam ko ang pagdugo ng bibig ko, nalalasahan ko kasi ang dugo ko. Ayon, nagsuntukan na kaming dalawa.
"Wala kang karapatan na pakialaman ako Josh!" *suntok
"You stupid moron!" *suntok* "May karapatan ako dahil magkapatid tayo!" *suntok*
"You still don't have the right Josh!" *suntok* "If something happened to my girl, mapapatay ko talaga ang-"
"TAMA NA YAN!"
Natigil sa pagsuntok si Nate dahil sa pagsigaw ng asawa ko, sinamantala ko ang pagkakataon, ako na ang sumuntok sa kanya. Hindi sa asawa ko kundi sa makulit kong kambal. Ayon, natumba na naman siya.
Wais to! +__+
"N-Nate!" dinig ko ang singhap ng asawa ko habang titig na titig kay Nate. Nang magbalak siyang tumayo inihanda ko na ang sarili para patulugin siya kaso na-post-pone iyon dahil sa pamimigil ng asawa ko. She suddenly hugs me. "Please lang tumigil na kayo!"
Ramdam ko ang panginging ng katawan niya. I know, I am darn sure that she's crying right now. Nakaramdam ako ng galit at labis-labis na inis sa sarili . Napaiyak ko ang asawa ko. And it's all because of my twin brother.
I fiercely look at my brother, he do the same thing.
"Ano ba ang mapapala niyo sa pag-aaway?!" it's my wife. "Wala naman hindi ba?!" bumitaw na sa akin si Timarrie at sinulyapan kaming dalawa ni Nate. "Nagkakagulo na nga dito, dinadagdagan niyo pa!" T__T
"Kasalanan ng-"
"Shut up!" putol ni Timarrie sa sinasabi ko.
"Per-"
"I said shut up!" she hissed.
"Tss!" Itinikom ko na lang ang bibig ko. Ayoko ng mag-ingay baka kasi batok ang mapala ko sa kaka-angal, or worst suntok pa! =__=
"Kung idinaan niyo lang sana sa mabuting usapan ito, e di sana hindi na magulo. Walang nagkakasakitan!" She looks at me. "Ikaw, masyado mong pinananaig ang init ng ulo mo!" >__<
Bakit naman ako?! >__<
"Ikaw naman Nate." Sa kakambal ko na siya nakatingin.
Okay na sana kung ordinaryong tingin, naka-pout pa talaga?! +__+
"Sa halip na makipagsuntukan ka kay Josh, pwede ba ipaliwanag mo kung bakit nagkakaganyan ka?! Ang tanging alam ko kasi takbuhan lang yung simula tapos nagsuntukan na? Ano ba talaga?! Para na kayong bagong kawala sa mental!" >3<
Pagkasabi nun ng asawa ko, napatitig siya saglit sa aming dalawa si Nate.
"Analine." Mahinang anas ni Nate. Parang natutulala siya. Matapos ang ilang sandali, tila yamot na sinabunot niya ang kanyang buhok. "Darn!" >__<
"Nate." He looks at me with irritated looks.
Bumuga ako ng marahas para pigilin ang sarili na suntukin na naman siya. Kalma-kalma din pag-may-time. Kailangan ko siyang intindihin. Ito pa naman ang kauna-unahang pagkakataon na makita ko siyang lugmok na lugmok. Mas malala pa ito noon, nang mga sandaling iwan siya sa ere ng Analine na yun.
"Tell me what's happening here! Kanina pa ako naiirita sa kakatakbo at kaka-sigaw mo!" +__+
"Tss! I have no time for you." Aniya, tinalikuran na naman ako at binalak na namang tumakbo kaso hindi ko na siya hinayaan sa pagkakataong ito. Hinuli ko ang braso niya. "Darn! Lendon Josh!" +__+
"You're not leaving unless you explain everything Nate Joshua!" Angil ko, tinitigan ko siya sa mga mata ng buong tiim. He do the same thing. Hanggang sa siya na ang unang bumitaw ng tingin.
Hinila niya braso mula sa akin at muli na namang bumuga ng marahas, sabay suklay ng kamay sa buhok.
"Umalis si Analine! Iniwan na naman niya ako!" The way he looks at me, parang mayroong kakaiba. Hindi ko alam kung ano basta may kakaiba. Para kasing nalulungkot, na naiinis na... parang wala lang? I don't know what I am thinking right now.
Ang gulo! =__=
"Hindi ba ikaw ang kasama niya?" tanong ko, titig na titig sa kanya na ang tanging ginawa ay ang titigan ako. Ang nakakapagtaka lang, tila ba nagiging mailap ang mga mata niya.
"Y-Yes."
"Paano ka niya natakasan?" Sa pagkakataong ito mas naging mailap ang mga mata niya. "Nate?"
"Actually"
"K-kung ganoon umalis na naman siya?" It's Timarrie, my wife.
"Yes." Nate.
"Siya ba ang... ang umalis kani-kanina lang?... Siya ba ang hinahabol mo?" Isang tango naman ang pinakawalan ni Nate. "Bakit naman siya umalis?" >__<
"I don't know!" isinuklay ni Nate ang mga daliri sa buhok niya.
"Tatawag lang ako ng tulong." Tarantang bumalik sa loob si Timarrie sa loob. Nakakatatlong hakbang pa lang siya nang bigla na lang siyang tumigil at nilingon kaming dalawa. Curiosity is all over her face. "Have you seen my dad?"
Bakit naman napunta sa ama niya ang usapan? =__=
Iling na lang ang itinugon ko. Kahit si Nate ay ganoon din naman e.
"I see... para kasing nakita ko siya kanina." Mahina niyang bulong.
"What?" =__=
"Nothing." She nodded. "I'll just call for help. Tatawagan ko na lang si Dad, baka makatulong siya... Mauna na ako." She went inside the house.
"Nat---" hindi ako natuloy sa pagtawag sa kakambal ko dahil sa nauna na naman siyang maglakad. Papunta siya sa garahe, ang tanging ginawa ko ay ang sundan siya. "Nate!"
Hindi niya ako pinansin sa halip nagpatuloy lang siya sa pagpunta roon.
"Hey Nate!" muling tawag ko kaso parang may sa bingi yata itong kambal ko dahil ayon parin siya, ganoon parin. Nang binalak niyang buksan ang pinto ng sasakyan niya, doon na ako kumilos, hinila kong muli ang braso niya at inis na hinarap siya sa akin.
"Darn! What's wrong with you Lendon Josh?!" angil niya.
"Tss! Kanina pa ako tanong ng tanong dito. Tawag ng tawag kaso ni isang sagot o salita wala akong naririnig sayo!" +__+
"Bakit ba para kang kung sinong girlfriend kung dumakdak?" he pull his wrist.
G-Girlfriend? What the- O__o
Gusto ko siyang sigaw-sigawan kaso... ayoko namang masabihan na naman ng hindi maganda. Darn! Sa lahat ng ihahalintulad sa akin, sa babae talaga?! Ano ako?! Bakla? Sa gandang lalaki kong ito?! Grrrr! +____+
"Look, I'm not in the mood Lendon Josh. I have to follow her." The way he looks at me, para iyong nagbabaga, na tila pursigido siyang gawin ang anumang tumatakbo ngayon sa utak niya. "I will follow her!"
Pagkasabi niyang iyon kaagad siyang pumasok sa loob ng sasakyan at pinasibad iyon ng buong bilis. Huli na ng ma-realize ko na wala na siya sa harap ko, na sana nakisakay ako sa kanya.
Darn! I'm so stupid! >__<
I immediately ride on my car and follow him. This is the best thing I could do. Nag-aalala ako sa kalagayan niya, na baka may mangyaring hindi maganda. According to my brothers looks, I am darn sure, may sinasabi siyang hindi tama. Natitiyak ko na may mali dito.
Nate!
***END OF LENDON JOSH POV***
***ANALINE POV***
PINASIBAD ko ang sasakyan ko na ubos ng bilis. Kailangan ko ng marating ang kinalalagyan ng mga anak ko. Sobrang lapit ko na sa kanila. Maililigtas ko na sila.
"Nate, Nathy..." itinuon ko ang mga mata sa dinaraanan ko. "Wait for me... wait for me my angels..."
***END OF ANALINE POV***
***NATHALINE LIAN POV***
NAPAHAWAK ako sa tiyan ko matapos nitong mag-ingay. Nakaramdam kasi ako ng pananakit mula rito. Nagugutom na yata ako. Wala naman kasi sa oras ang pagpapakain sa amin ni Nate.
Aray! >__<
"What's wrong Nathy?"
Dahan-dahan kong hinarap si Nate kasama ng nakabaluktot kong mukha. Hindi na kasi maipinta. Ang sakit-sakit na kasi ng tiyan ko! >__<
"I'm hungry." T3T
"Same here." Aniya, hinimas din ang tiyan. No choice naman kasi kami kundi ang magtiis. Laking pagtataka ko nang may ngiting bumakas sa labi ni Nate. Isang napakapait na ngiti.
"Nate?" tawag ko. Nag-aalala lang kasi ako, baka kasi malapit ng mabaliw itong kambal ko.
"Do you still remember... Nathy?" he said, looking at nowhere.
"What?" ?__?
"Yung mga sandaling hindi tayo kumakain kapag naiinis tayo kay Mom." This time he looks at me with a sad smile curve on his lips. "Nakakatawa hindi ba?!"
P.S. Napaisip talaga ako sa mga sinabi niya, sa pagkakaalala ko kasi siya lang itong nagpapagutom samantalang ako kaunti lang ang kinakain kapag masama ang loob ko. Magkaiba naman iyon e!
Mali ang wordings ng kapatid ko! At tsaka... >3<
"Paano naman naging nakakatawa yun?" Opo, ito yung bumabagabag ngayon sa utak ko.
"Noon, nagpapagutom tayo kahit napakadaming pagkaing inihahanda para sa atin, samantalang ngayon... iba na... kahit isa ay wala, wala na... Siguro lecture ito ni God na dapat huwag tayong mag-aksaya ng blessings."
Sa sinabi niyang iyon parang naluha ako. Nakakaramdam ako ng lungkot. Bweno, kanina pa naman e!
"Nate..." Iyan lang ang lumabas sa bibig ko, hindi ko na kasi alam kung ano ang sasabihin ko. Wala na akong lakas para mag-ingay at magsalita.
"Dapat kasi... sa halip na maging pasaway... naging mabait tayo kay Mom..."
I don't know what to say! T__T
"Sana..."
Medyo napasulyap ako sa pantalon ni Nate. May umiilaw kasi.
"Sana... nasulit ang mga sandaling..."
Ikinurap-kurap ko ang mga mata. Kinusot ko na rin pero hindi parin nawawala ang nag-iilaw na bagay na iyon.
"Nakasama natin siya..."
Patuloy talaga sa pag-iilaw!
"Magiging masaya sana ang..."
Walang anumang lumapit ako kay Nate at ipinasok ang kamay sa bulsa ng pantalon niya.
"Hey!" angal niya, hindi ko siya pinansin sa halip nagpatuloy lang ako sa ginagawa ko. "What are you doing?!"
Laking gulat ko, matapos kong makita kung ano ang nakalagay sa bulsa ni Nate. Isa itong parehaba na may katigasan. Medyo may kaliitan at hindi pa touch screen.
It's a phone!
"How did you get this thing?" I am referring to the phone I am holding. Shock lang kasi ako, paano magkaka-phone si Nate?!
"T-that..." aniya, tila takang itinuro ang phone kong hawak.
"Yes, this!" *taas ng phone*
"Paanong..." nababakas ang pagtataka sa anyo niya, matapos ang ilang sandali parang may naalala yata, nababakas kasi sa anyo niya ang tuwa na parang excited.
"Bigay ni Ate Vicky iyan kanina!" ^__^
What the! >__<
"Kanina mo pa pala nakuha, bakit hindi mo man lang ginamit?!" >__<
"Tss! I forgot!" he took the phone from me.
"Hey!" angal ko. Laking gulat ko nang takpan bigla ni Nate ang bibig ko, sabay lapat ng isang hintuturo sa labi niya.
"Shut up..." pabulong niyang sabi. "We can't be caught." >__<
Naman! Bakit ko nakalimutan ang bagay na iyon?! Si Nate naman kasi e! >__<
Tango na lang ang itinugon ko. Ayon, tinanggal na niya ang kamay sa bibig ko at seryosong tinitigan ang phone niyang hawak. In a few seconds he looks at me again in the eyes. I know what he is thinking right now.
Makakahingi na kami ng tulong. Maililigtas na namin ang sarili namin at pati na rin si Mom. Ang pagpunta niya dito ng mag-isa.
Everything is gonna be alright! Everything!
***END OF NATHALINE LIAN POV***
*********
11-26-2015
*********
AN////: Sorry po kung natagalan ako, marami lang kasing tumatakbo sa utak ko. Huhu, tapos inaataki ako ng katamaran. Pero ipinapangako ko, bago matapos ang taong ito, tatapusin ko na ito. Promise po.