Chapter 7:What to do?
CHARLES' POV
Nagising ako na masakit ang ulo ko. Mukhang naparami ata ang inom ko. May mga bote ng alak na nagkalat sa sahig. So, tama nga ako. Buti hindi ako nagsuka. Pero ayos lang, kung sakali man, may mga katulong naman na pwedeng luminis nun. Ano pang silbi ng katulong kung hindi mo papalinisin?
Tiniis ko na lang ang sakit ng ulo ko. Iinom na lang ako ng kape para mawala naman ng kahit konti ang sakit.
Napansin ko, wala ako sa condo ko. Nandito ako ngayon sa kwarto ng bahay namin., Tssk. Dito pala ako nakatulog. Sana naman hindi magalit si Dad na ininom ko yung mga alak niya. Tiningnan ko ang orasan. 6:05 am pa lang.
Kailangan ko ng umalis bago pa magising sina Mommy, tiyak papaulanin ako nun ng tanong. Bakit naman kasi dito pa ako natulog. Pwede namang umuwi na lang ako kagabi. Tssk. Tanga ko.
Lumabas ako ng kwarto ko at bumaba na ng hagdan. Tahimik ang bahay kaya mukahng hindi pa gising si Mommy. Salamat naman.
"ehem"
Para akong nabato sa kinatatayuan ko. Hindi ako pwedeng magkamali. Boses iyon ni Mama. Nakatayo pa rin ako sa hagdan. Liningon lingon ko ang ulo ko pero hindi ko makita si Mama. Imagination ko lang ata yun.
Gagalawin ko na sana ang paa ko ng marinig ko na naman.
Saan ba nanggagaling yun? Sigurado akong boses iyon ni Mama.
"Alam mo bang masama sa isag dalaga ang hindi umuwi ng gabi?"
Iyon naman pala. Hindi ako ang kausap. Si Kelly. Mukhang kadarating lang galing sa kung saan. Buti hindi ako napansin ni Mama. Bumaba na ako ng dahan dahan. Pumunta na ako sa may likod ni Mama pero nahaharangan ako ng isang malaking figurine kaya hindi nila ako makita.
"Ma, ikaw pala. Good Morning" Tuwang tuwa pa na sabi ni Kelly. Hindi niya ba napapansin na mukhang galit si Ma?
"Don't act like you didn't do something" Inis na sabi ni Mama. Lagot ka Kelly.
"Why Ma? Did I've done something wrong?" Ayan na. Mukhang nahalata na rin ni Kelly.
"Where have you been? Bakit hindi ka umuwi kagabi? Pinag alala mo ako. I can't even contact you. Hindi ka na nga nag-attend nung hinanda kong dinner tapos hindi ka pa nagpaalam sa akin." What the? Akala ko papagalitan. Mukhang hinid naman galit si Mama. Nagtatampo lang.
"Ma sorry na. Sorry kung hindi ako nag attend ng Dinner at umalis ako. Ano kasi.. Ano, yung ano, si ano, si.. si Euphy! Oo! Tama! Si Euphy, birthday niya kahapon kaya pumunta ako sa kanya kagabi, sinurprise ko siya at dun na din ko natulog. Euphy is my new best friend at the same time Kuya's Secretary" Napaghahalataang nagsisinungaling ka Kelly.
"Next time don't do that again. You made me worried" At ayos na ang dalawa. Aalis na ako nang hindi na ako makita pa ni Mama.
"Speaking of Kuya, nagpaalam ako sa kanya. Sinabi niyang sasabihin na lang niya sa inyo na hindi ako makakauwi-- KUYA!!!"
Aalis na sana ako. Pero nakita ako ni Kelly.
"KUYA! I HATE YOU! BAT HINDI MO SINABI KAY MOMMY!!!" Tumakbo siya palapit sakin at hinarap ako.
"Sorry nakalimutan ko. Sige, alis na ko" And there iniwan ko na sila.
"Baby wait. Hindi ka man lang mag-aalmusal? And you have a LOT of things to EXPLAIN expecially to me" Diniin niya talaga.
"Next time na lang Ma. Kailangan ko pang umuwi. May trabaho pa ako. Dun na lang ako magbebreakfast" Sabi ko.
"Don't worry. You'll meet her soon" Dagdag ko.
"Ok. I'm expecting that" sabi niya.
Nakita ko naman ang mukha ni Kelly na mukhang hindi na gets ang pinag-uusapan namin ni Mama. Bago pa siya makatanong, lumabas na ako ng bahay. Kailangan ko nang magmadali.
Pumasok na ako sa kotse ko. Papaandarin ko na sana ang kotse ko nang biglang pumasok si Kelly at umupo sa passenger's seat.
"Hey! What are you doing here?" Tanong ko. Nanggugulat na lang bigla.
"Masama?" Hay. Pilosopo.
"Baba na. Aalis na ako." Pero hindi pa rin siya bumababa.
"Would you mind telling me what happened last night?" Tanong niya. Ano pa nga bang magagawa ko? Ito kasing si Kelly, dakilang tsismosa.
"Do you really want to know?"
"Of course. Kagabi kasi nung tinawagan kita alam kong something's not right" Kay Kelly lang ako comfortable mag kwento ng mga secrets ko o kung ano pa mang mga kagaguhan na mga nagagawa ko. Kahit ganyan iyan, marunong siya makinig at alam niya na SECRET IS A SECRET. Kaya may tiwala ako dito sa 'crazy cousin' este kapatid ko.
Kaya ayun kinuwento ko sa kanya ang nangyari kagabi.
[FLASHBACK]
Nakakadiri talaga ang babaeng iyon. Akala papatulan ko siya. Hindi na nahiyang humubad sa Garden namin.
Pumasok na ako sa loob ng bahay. Nakita kong nagkakatuwaan yung parents ko at yung parents ni Alice.
"Oh, Charles, good that you're here" Sabi ni Mama. Mukhang may sasabihin siya base sa looks niya.
"Where's Alice?" Gusto ko sanang sabihin na nandoon siya sa labas sa Garden na nakahubad at balak pa akong i-rape pero hindi ko masabi. May hiya pa naman ako.
"Nasa labas po" Yun na lang ang nasabi ko.
Mayamaya pa dumating si Alice. Ayos ah. Nakapagbihis agad. Yung damit, medyo lukot at yung buhok medyo magulo kaya sinusuklayan niya na lang ng kamay niya.
"Oh! Iha! What happened to you? Bat ganyan itsura mo?" Tanong ng Mommy niya.
"Ah. Wala po. Para kasi kaming bata na naghabulan ni Charles sa garden kanina. Ang bilis niya tumakbo kaya naunahan ako. Charles, next time huwag mo na ako iiwan. Ha?" Ayan na naman. Parang linta kung makakapit sa braso. At isa pa, napakasinungaling niya talaga.
"Nakakatuwa naman kayong dalawa. Sabagay, parang tayo lang noon diba Honey? Madalas mag habulan, parang mga bata. hahahaha" Si Mama iyan na kinakausap si Papa. Hay! Ang tatanda na nila para maglambingan.
"Anyway. Siguro naman alam mo na Charles kung bakit kami nandito" Sabi nitong lintang nakakapit sa akin. Ineemphasize niya ang bawat salitang sinabi niya.
"Ay, oo nga pala. Muntik ko nang makalimutan. Naging busy tayo masyado sa pakikipagkwentuhan. Nakalimutan na natin yung reason kung bakit tayo nandito" Tapos tinignan ko itong katabi ko. Biglang nag smirk at nginitian ako ng nakakaloko.
I have a bad feeling about this.
Pumunta lang naman sila dito para sa simpleng dinner diba?
"Alam mo na pala Alice yung tungkol dito?" Tanong ni Mama kay Alice.
"Oh yes Tita! And don't worry, payag na payag po ako" Teka, hindi ko maintindihan mga pinag-uusapan nila. Ako na ang out of place.
"That's good. Anyway, Charles, ikaw na lang pala ang hindi nakakaalam sa pamilya natin. I mean, kayong kayong dalawa ni Kelly. Sayang wala siya dito." Biglang parang nandiri si Alice nang marinig ang pangalang Kelly. Ano pa nga bang maaasahan ko. Magkaaway na yata iyang dalawa since birth.
"Eh ano po iyon?" Bat di na lang nila sabihin kaagad?
"We've decided this. Tutal.." Sabi ng Mama ni Alice. Bakit ba may pakiramdam akong may hindi magandang mangyayari.
Naputol yung sasabihin ng Mama ni Alice dahil inunahan siya ni Mama.
"Tutal mukhang magkasundo naman kayo ni Alice. Kaya.." Aish! Ba't di pa sabihin?
"Kaya?" Tanong ko.Bat ba di nila ideretso.
"We've decided na IPAKASAL kayo"
"We've decided na IPAKASAL kayo"
"We've decided na IPAKASAL kayo"
"We've decided na IPAKASAL kayo"
"We've decided na IPAKASAL kayo"
"We've decided na IPAKASAL kayo"
"We've decided na IPAKASAL kayo"
"We've decided na IPAKASAL kayo"
"We've decided na IPAKASAL kayo"
T-teka? Tama ba narinig ko? Kailangan ko na yatang linisin ang tenga ko.
Baka mali lang ang naririnig ko.
"So, ano? Payag ka na man diba baby?" Di ako makakilos. Ibig sabihin hindi ako nagkamali ng mga narinig ko?
"ANO?" Nagulat sila ng biglang tumaas ang boses ko.
"Ang sabi ko, we've decided na ipakasal kayo. You two look good together. Tapos kung magkakaanak kayo, I'm sure gwapo at maganda ang magiging apo namin" sabi ng Mama ko.
"Ayaw mo nun Dear. Forever na tayo" Tuwang tuwa pang sabi nitong katabi ko. Shet naman oh. Pinapainit niyo nang ulo ko.
"Is some kind of your sick jokes Mom? Dad? Nalulugi na ba yung kumpanya natin at kailangan kong magpakasal?" Imposible namang nalulugi na ang kumpanya namin. Ako kaya ang nagmamanage at hindi ko hahayaang malugi iyon.
"Anak! Hindi sa ganun. Makinig ka muna! It's for your own good. Mabait si naman si Alice. Gwapo ka maganda siya. Bagay naman kayo!" Ano bang pinagsasasabi ni Mama? Si Alice? Mabait? Kelan pa?
"Ma, hayaan niyo akong mag desisyon sa sarili kong buhay" Galit na galit na talaga ako.
"Iho. Hindi ka naman namin minamadali. You can take your time. Pwede namang gawin nating next year yung kasal." Sabi nitong Mama ni Alice.
"No!" Hindi pwede.
Ayoko talaga.
"At bakit hindi? Wala ka namang girlfriend kaya pwede itong ginagawa namin sainyo"
"Basta hindi pwede"
"Then give me a good reason kung bakit hindi pwede."
"I don't love her" Turo ko kay Alice.
"Well, diyan yan nagsisimula. Pag nagsama na kayo, matututunan mo rin siyang mahalin" Napipikon na talaga ako.
"Ma, hindi talaga pwede. May GIRLFRIEND AKO! AND WERE GETTING MARRIED!!!"
Gusto ko pa sanang makipag-away kaso nakakahiya naman sa mga magulang ni Alice. Basta ayoko sa kanya magpakasal.
Kaya kung ano-anu na ang nasabi ko.
Nag walk out ako.
Halata sa mga mukha nila na shock sila.
"Saan ka pupunta?" Tanong ni Mama.
"Uuwi na."
"Hindi pwede, dito ka matutulog. You have a lot of things to explain." Maawtoridad na sabi ni Mama. Pag ganyan na iyan magsalita, di mo na siya pwedeng hindi sundin.
"Fine" At ayun nag walk out na ako papuntang kwarto.
Pero bago yun, kumuha ako ng alak sa mini bar ng bahay namin at ininom ko sa kwarto ko.
[END OF FLASHBACK]
Hindi na kami nakapag usap ni Mama kagabi dahil hindi niya naman ako makakausap ng matino dahil lasing ako. Pati nga yung pamilya ni Alice hindi ko alam kung anong oras umuwi. Basta ang alam ko lahat sila nagulat.
Tinignan ko yung katabi ko. Nakabuka ang bibig, Shock rin sa nakwento ko sa kanya.
"Totoo ba yun? Na may girlfriend ka?" Tanong niya.
"Syempre hindi. Alibi ko lang yun para hindi na nila ako ipakasal kay Alice"
"Eh anong gagawin mo ngayon? Gusto pa namang makita ni Mama yung GIRLFRIEND este FIANCE mo?"
"Di ko alam. Bahala na."
Eto muna ang poproblemahin ko sa ngayon. Saan ako kukuha ng babaeng magpapanggap na girlfriend ko?