İyi Okumalar •_•
3.Bölüm
Abimle geçen yolculuk boyunca çoğunlukla uyumuştum.Ben uyandığımda ise çoktan sabah olmuştu.
Gözlerimi ovuşturup,olduğum yerde dikleştim ve camdan dışarı baktım.
Neredeydik?
Evden çok uzak olduğumuz kesindi.Çünkü buraları hiç ama hiç tanımıyordum.
Kafamdaki soruları sormak adına abime döndüm;
"Abi?"
"Aa,uyandın mı sen?"
"Yok,uykumda senle konuşuyorum abi.Ne biçim soru o ya."Abim gülüp cevap verdi:
"Biraz ters tarafından kalktın galiba"
"Galiba.Herneyse,biz şuan neredeyiz?"
"Söylesen inanacak mısın?"
"Evet"
"İstanbul'dayız."
"Ne?!Gerçekten mi?!!"
"Evet"
Sevinçten ne diyeceğimi şaşırmıştım.Doğduğumdan beri Antalya'da yaşıyordum.Tatillerde elbet bir yerlere gidiyorduk fakat babam hiçbir zaman İstanbul'a gitmek istememiş,hatta beni buradan uzak tutmuştu.
Ama şimdi,İstanbul'daydım.Hayallerimdeki şehirde,hayallerimi yaşayabilirdim belki?
~~~
"Burçak,sana söylemem gereken birşey var."
"Ne ?"
"Biliyorsun ki üniversitem İstanbul'da değil.Bu yüzden ben Antalya'ya geri döneceğim."
"Ne?!"
"Sakin ol,seni burada tek başına bırakmayacağım.Tanıdığım bir kız var."
"Abi,neden daha önce söylemedin?Neden beraber Antalya'da saklanmadık ki?!"
"Saf saf konuşma Burçak,babam kaçtığını anladığı anda bütün Antalya'yı aratacaktır.O yüzden senide Antalya'dan uzaklaştırmam gerekiyordu.Hem ikimiz birden ortadan kaybolduğumuzda çok dikkat çekerdik.Böylesi daha iyi.Zaten 3 ay kaldı üniversiteyi bitirmeme,rahat ol"
"Peki kiminle,nerede kalacağım?"
"Seninle aynı okulda,aynı yaşta bir kızla onun evinde kalacaksınız."
"Peki nasıl bir kız?Yani iyi biri mi?Anlaşabilir miyim?Peki,beni yanında istiyor mu?Ya benden nefret ederse?"
"Burçak,bir sus abicim ya.Kız gayet iyi bir kız.Okulda popüler ve aynı zamanda çalışkanda.O da ev arkadaşı arıyordu kendine, ve seni duyunca çok sevindi.Fazla detaya inme ve rahat ol,tamam mı?"
Derin bir nefes alıp konuştum:
"Tamam."
'Tamam' demek kolaydı tabi.Ama ben ne yapacaktım?Hiç tanımadığım bir şehirde hiç tanımadığım bir okula gidecektim,hiç tanımadığım bir kızın evinde kalacaktım.Ben ne yapacaktım?
~~~
"Evet,geldik Burçak."
"Gelmesemiydik ya,bence geri gidelim biz."
"Saçmalama Burçak,hadi gel.Tanıdıkça çok seveceksin Kumsal'ı."dedi gülerek.
Homurdanarak arabadan çıktım.Yeni kişilerle tanışırken herzaman gerilirdim.Ve şuan o kadar gergindim ki elime bir bardak verseniz ,onu hiç zorlanmadan kıracağıma eminim.
Abim benim bavulumu alırken,ben sırt çantamı tek koluma atmış,onu bekliyordum.
Abim bavulumu bagajdan çıkarttı ve bir elini koluma atarak "Endişelenme,herşey mükemmel olacak." dedi ve kapının girişine doğru yürümeye başladık.
Apartmanın dışı çok tatlı ve moderndi.Kapısı dijital şifre ile açılıyordu.Şifre,119 'du.Neden böyle bir şifre koyduklarını daha sonra düşünecektim.Asansör 3. katta durdu ve abimle beraber inip,kapının önünde durduk.Abim,zile basmam için bana bakıyordu.Nihayet benim basmayacağımı anladığında gözlerini devirip zile bastı.Stresten ellerimin içi terlemişti,avuçlarımı pantolonuma silerken kapı açıldı.
Saçları ve gözleri kahverengi olan kız kapıyı açarken neşeli bir sesle "Hoşgeldiniz!" dedi.Abim "Hosbulduk Kumsal" diye cevap verirken ben sessiz kalıp sadece gülümsemekle yetinmiştim.Ne yani?Abim cevap verdi ya zaten.Ben niye tekrar çenemi yorayım ki?Değil mi yani?
Adının Kumsal olduğunu öğrendiğim kız yanıma gelip elini uzattı "Selam,ben Kumsal" dedi gülümseyerek.Bende zoraki bir gülümseme ile elimi uzatıp "Memnun oldum,bende Burçak." dedim.
Abim içeriden Kumsal'a seslendi:
"Kumsal!Burçak hangi odada kalacak?"
Kumsal bana dönüp yine gülümseyerek elimi tuttu ve beni çekiştirmeye başladı.Koridorun sonundaki odaya gelince kapısını açtı ve abime seslenip "İşte odan burası!Nasıl?Beğendin mi?Bak,eger beğenmediysen söyle.Hemen alışverişe çıkıp istediğin gibi dekore edebiliriz.Hem bak odanda balkon da var.Eşyaları beğendin mi?Senin tarzın mı ,bilmiyorum ama ,umarım beğenirsin.Begenmezsen alış-"
"Hersey çok güzel olmuş Kumsal.Cok teşekkür ederim." diye sözünü kestim Kumsal'ın.Eger sözünü kesmeseydim,bir ömür boyunca konuşacak gibi duruyordu çünkü.
Kumsal,bana bakıp sırıtırken "Gerçekten beğendin mi?" diye sordu.Kafamı olumlu anlamda sallayarak "Evet,herşey cok güzel.Tesekkürler." dedim.Kumsal'ın cevabı ise bana koşarak sarılmaktı.
~~~
Abim son kez kurallarını tekrarladı;
"Eve,benden başka erkek girmesi yasak,derslere çok çalışılacak,iki günde bir kamera ile görüntülü konuşulacak,her aradığımda size ulaşacağım.Tamam mı?"
Kumsal ile bir ağızdan "Tamam." dedik.Abim bana gülümserek sarıldı.Kulağıma da "Endişelenme,herşey iyi olacak" diye fısıldadı.Bende ona sıkıca sarıldım.Gözlerimde biriken yaşları silmek adına bakışlarımı tavana sabitledim ve dudağımı ısırdım.
Sarılmamız bittiğinde abim,Kumsal'a da el sallayıp kapıya yöneldi.Çıkmadan önce bana tekrar bakıp gülümsedi ve "Eğer geldiğimde sevgili bulmuş olursan seni öldürürüm." dedi.Ona buruk bir gülümseme yolladım.Zaten istesemde bulamayacaktım ya,neyse.Abim kapıyı kapatıp çıktıktan sonra içimde,tarif edilemez bir burukluk ve boşluk oluştu.Gözlerimden yaşlar akmaya başlayınca kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım.Kumsal,hiç düşünmeden bana sıkıca sarıldı.Bende,hiç düşünmeden ve ihtiyacım olduğu için onun sarılışına karşılık verdim.
Şu sarılma işi o kadar kötü değildi sanırım.
~~~
"Ee,anlat bakalım neden İstanbul'a geldin?"
Açıkçası biriyle dertleşmeye çok ihtiyacım vardı.Çünkü yaşadıklarım içimde birikince,bana yaşattıkları acı ve mutsuzluk daha da şiddetleniyordu ve buna katlanmak cidden çok zordu.
"Abimle beraber kaçtık." dedim.Başlangıç için iyi bir cümleydi.
"Orasını biliyorum zaten canım,ondan öncesini diyorum."Derin bir iç çektim ve anlatmaya başladım.
"Ben doğduğumda abim 5 yaşındaydı.O zamanlar ,abimin anlattığına göre annem ile babam çok iyi anlaşıyorlarmış.Ben yaklasık 2 yaşlarımdayken annem ile babamın kavgaları başlamış.Şiddetli,büyük kavgalarmış.Babam,zaten psikolojisi yerinde olan bir insan değil.Fazla içer,sinirlendiğinde ve kavga anlarında eşyaları ordan oraya fırlatıp kırardı.İşte,ben sekiz yaşındayken...bir akşam babam yine içkili içkili eve geldi.Annem bu sefer sinirli ve üzgündü.Çünkü babamın onu aldattığını öğrenmişti.Babam eve girince annem bağırıp,çağırmaya başladı 'Bunu bana nasıl yaparsın?' diye.Babam da sarhoş olduğu için annemi..hırpalamaya başladı.Annem kendini korumak için eline bıçağı alınca,babam sinirlenip,annemin üstüne yürüdü ve bıçağı çekmeye çalıştı annem de izin vermeyip direnince bıçak..." gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle silip devam ettim." anneme saplandı.Yani annemi...babam öldürdü." Ağzımdan birkaç hıçkırık kaçtı.Kumsal ne diyeceğini bilememiş bir şekilde bana bakarken konuşmaya devam ettim."Babam,şuan annemi aldattığı kadınla evli ve benden büyük bir kızı var.Gayette mutlular,beni önemsemeyecek kadar mutlu babam.Beni yalancı duruma düşürüp,üvey kızını haklı çıkartacak ve bana tokat atacak kadar seviyor üvey kızını.Abim ,sırf Ahu'ya yani biricik(!) üvey annemize geçmişte olanları hatırlattığı için babam onu kapı dışarı etti.Kısacası babam hiçbirimiz umursamadı ve sevmedi.Annemle görücü usulü evlenmişlerdi ama birbirlerini sevdiklerini sanıyorduk,demek ki öyle değilmiş.Babam'la kavga ettik,ben bir şey yapmadığım halde üvey kızı Ahsen'e iftira attım,okulda dedikodusunu çıkarttım diye bana tokat attı.Öyle birşey yapmadığım halde,beni dinlemeden direkt yargıladı ve bana tokat attı.Abim'de bunun devamının geleceğinden korktuğu için kaçma planını öne sürdü ve bende bu eziyetten bıktığım için bu fikri kabul ettim ve...buradayım." diye sözümü tamamladım.
Kumsal bir an durdu,ağzını açıp konuşacak gibi oldu fakat tekrar kapadı.Sonra ağzını tekrar acıp "Ben...ben ne diyeceğimi bilemiyorum Burçak." dedi.Gülümsedim.
"Birsey söylemene gerek yok."dedim.Konuyu değiştirmek ve bu kötü atmosferi dağıtmak adına
"Ee?Senin durumlar nasıl?" dedim.Gülümsedi.
"Valla benim durumlar klasik popüler lise ögrencisi gibi.Tek farklılık annem ve babam yok.Nasıl diye sorma,hemen anlatayım;Babam,ben doğunca evi terketmiş,annem de bana bakamayınca beni amcamlara verip kayıplara karışmış.Yengemde ,ben 16 yaşına gelince benden bıktı ve bana bu evi tutup beni postaladılar.Yani 1,5 yıldır bu evdeyim.Ama işin iyi tarafı istediğim kadar para veriyorlar."dedi ve güldü.Onun bu haline şaşırmadan edemedim.O kadar şey yaşamış ama bunları bana gülümseyerek,dalga geçerek anlatıyor.Ya ben çok duygusaldım,yada o çok umursamaz ve pozitifti.Yoksa bunun başka bir açıklaması olamaz.
"Şey...Seninle aynı okula gidecekmişim.Peki gideceğim okul nasıl bir okul?"diye sordum.
"Öncelikle benimle konuşurken 'şey,aslında' gibi kelimeler kullanmak yok.Benden çekinmeni gerektiren bir şey de yok.Rahat ol,ve doğal davran.
Gideceğin okul Anadolu Lisesi.Açıkçası okulda her çeşit insan var.Feministi,gotiği,sosyopatı,şizofreni,sürtüğü,ineği,popüleri."
"Sen ,popüler oluyorsun galiba?"
"Övünmek gibi olmasın ama evet,öyleyim.Ama aynı zamanda biraz inek olabilirim.Yanlız,sakın beni o havalı sürtüklerden sanma ha!Darılırım bak." dedi gülerek.Onun bu haline kahkaha attım.Bu kız beni güldürmeyi çok iyi başarıyor.
"Yok,yok.Sanmam.Bu arada saat kaç?"
"Imm.23:00"
"Oha! O kadar olmus mu ya?!"
"Demek ki olmuş güzelim,hadi uyuyalım.Yarın erken kalkacağız."
"Tamam...da benim okul formam yok.O iş nasıl olacak?"
"Benim yedek formamı giyersin,olmaz mı?"
"Olur da,niye yedek forman var ki ?"
"Biraz sakarım da.Ne olur ,ne olmaz diye."
"Hım,tamam."
"İyi geceler,bir sorun olursa hemen sol tarafındaki odadayım."Bana öpücük atarak kapıdan dışarı çıktı.Bu kız ne kadar da sempatik,cana yakın ve pozitifti böyle.
Pandalı,siyah-beyaz pijamalarımı giyip yumuşak yatağımın içine girdim.Tavana bakarak bir süre tüm yaşadıklarımı düşündüm ve düşüncelerimle uykuya daldım.
-Bölüm Sonu-
Yorum ve vote yaparsanız sevinirim♥♥♥♥