ទីប្រឹក្សាបេះដូង
ព្រឹកព្រលឹមមកដល់ព្រះអាទិត្យរះមិនទាន់ទាំងបានស្រួលបួលផងឡានទំនើបព៌ណក៏បើកមកចូលចតនៅមុខភូមិគ្រឹះបាត់ទៅហើយ។
"សួស្តីបងប្រុស"
ស៊ូហ្កាដើរចូលមកទាំងញញឹមក្នុងដៃមកលើកណាក៏មិនដែលថាអត់របស់ផ្ញើដែរ លើកនេះមកជាមួយទឹកអប់និងនំខេក។ហើយដែលនាយហៅបងប្រុសដោយសារម្សិលមិញយីបូអនុញ្ញាតហើយ។
"មករកមូឈីមែនទេ នោះមកល្មម"
និយាយដើមដង្ហើមដល់ភ្លាមម៉ងជីមីនចុះមមកជាមួយអាវបែបក្រាហ្សេរាងចេញសាច់ទ្រូងបន្តិចខោអាវលក្ខខណៈជាឈុតមើលទៅសមជាមួយគេណាស់ ជាមនុស្សចេះមើលកាលៈទេសៈ។
"មកញុាំអីជាមួយគ្នាតែម្ដងទៅ"
យីបូហៅទាំងជួយទប់ប្រពន្ធទៅបន្ទប់អាហារ ជីមីនដើរមកឈរជិតយីបូនិងចាន់ថើបពួកគេម្នាក់មួយខ្សឺតរួចទើបនិយាយ។
"ពួកបងញុាំចុះអូនទៅឆ្ងាយទើបត្រូវចេញពីព្រឹក"
យីបូមិនមាត់គេគ្រាន់សម្លឹងជីមីនបន្តិចហើយហួសទៅសម្លឹងស៊ូហ្កាដែលក្បែរនោះ។
"កុំភ្លេចញុាំអីផងណា"
"បាទបងអូនដឹងហើយ"
ថាហើយក៏បណ្ដើរគ្នឆចេញទៅដោយមិនចាំយូរព្រោះថ្ងៃក៏កាន់តែខ្ពស់ហើយខ្លាចទៅមិនទាន់ពេល។
"បងកុំបារម្ភពេកអីមើលទៅគេក៏ល្អដែរ"
ចាន់អង្អែលដៃប្ដីកុំឲគិតច្រើនបារម្ភពីប្អូនពេកខ្សែជីវិតគេៗប្រាកដជាចេះរៀបចំជ្រើសរើសហើយ។
ក្នុងឡាន
"ពួកយើងចូលញុាំអីនៅហាងនោះល្អទេ"
ដោយសារដឹងថាជីមីនមិនទាន់ញុាំអីទើបគេចង់ឆ្លៀតចូលញុាំសិនតែជីមីនក៏ក្រវីក្បាលប្រកែក។
"មិនបាច់ទេពួកយើងខ្ចប់មក"
ចូលញុាំប្រាកដជាចំណាយពេលយូរបែបនេះខ្ចប់មកញុាំតាមផ្លូវចំណេញពេលជាងបើសល់ពេលក៏បានសម្រាក។
"បងតាមអូន"
ជីមីនត្រូវការបែបណាគេព្រមបែបនិងធ្វើវាឲបានមិនថារឿងនោះតូចឬធំឡើយ បើយើងស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ត្រូវធ្វើឲគេមានដុភមង្គលធ្វើឲគេក្លាយជាមនុស្សសំណាងជាងអ្នកណាទាំងអស់ត្រូវទុកគេជាលេខមួយព្រោះគេជាអ្នកកំដរយើងដើរផ្លូវខាងមុខ។
យកឡានទៅចតហើយស៊ូហ្កាក៏ចូលទៅទិញចេញមកក៏ប្រញាប់រត់ទៅឡានមិនចាំជីមីនចាំយូរពេកឡើយ។
"នេះនំនិងទឹកដោះគោរបស់អូន"
"ចុះរបស់លោក?"
"បងមិនទម្លាប់ញុាំអូនក៏ដឹង"
ឡានចេញដំណើរទៅបានឆ្ងាយគួរសមស៊ូហ្កាក៏ចម្លែកចិត្តព្រោះជីមីនមិនព្រមញុាំរបស់អូនទិញមកនោះឡើយ ។
"ហេតុអីអូនមិនញុាំ"
"លោកមិនញុាំខ្ញុំក៏ដូចគ្នា"
នេះលេងយកសុខភាពខ្លួនឯងមកគំរាមនាយផងឬ ហេតុអីក៏សាហាវបែបនេះដឹងថានាយស្រឡាញ់តាមចិត្តទើបក្មេងខូចយកវាមកធ្វើជាចំណុចខ្សោយ។
"ក៏បានបងញុាំក៏បាន"
ស៊ូហ្កាព្រមចាញ់ឈោងយកនំមកញុាំតែត្រូវជីមីនវៃដៃហើយយកនំមកក្បែរមាត់នាយវិញ។
"បើកឡានទៅខ្ញុំបញ្ចុក"
ជីមីនបញ្ចុកឲនាយជិតអស់សម្លេងទូរស័ព្ទក៏កាត់ផ្ដាច់គេបញ្ចុកនាយបង្ហើយរួចទើបលើក គ្មានអ្នកណាក្រៅពី
«អាឡូ!ជីមីនអូននៅឯណាបងមកចាំនៅឃ្លោងទ្វារហើយ»
យ៉ុនហ្គីដែលឈប់គៀនរបងយ៉ាងយូរមិនឃើញជីមីនក៏និយាយឡើង គេមិនហ៊ានចូលទៅដឹងថាយីបូស្អប់គេបែបណាតែចូលទៅចេញមកវិញលែងសល់សភាពហើយ។
"អូហ៍!ខ្ញុំចេញមកតាមផ្លូវជាមួយស៊ូហ្កាហើយ"
«មូឈីបញហចុកទឹកដោះគោបងបន្តិចមក»
សម្លេងស៊ូហ្កាខ្លាំងល្មមឮដល់អ្នកម្ខាងទៀតគេមានបំណងច្បាស់ណាស់គឺបំណងឲអ្នកខាងនោះដឹងថាពួកគេកំពុងផ្អែមល្ហែម។
«អ៊ីចឹងបានសិនហើយលោកយ៉ុន»
ជីមីនបិទមិនចាំគេតបប្រហែលជាគេអស់អារម្មណ៍ជាមួយនាយណាស់ហើយបានជាសូម្បីនិយឆយក៏គេមិនចង់ផងវាមានអារម្មណ៍ថាតឹងទ្រូង។
"ពុទ្ធោ!អើយ"
យ៉ុនហ្គីវៃចង្អូតឡានខ្លាំងៗតាមចិត្តខឹង គេឈឺគេច្រណែនពេលឃើញស៊ូហ្កឆរីករឆយជាមួយជីមីនទាំងដែលពីមុនម្នាក់នោះជាគេ វាគួរតែជាគេ។
ដុងឈូ
ទីនេះឆ្នាំមុនគេធ្លាប់មកតែមិនមែនជាមួយមនុស្សដដែលឡើយជាមនុស្សម្នាក់ផ្សេងដែលមានមុខមាត់ដូចគ្នាជាខ្សែលោហិតតែមួយ។
"លោកយាយសុំបន្តោងឈើពីរយកអក្សរជេនិងអេស"
ម្ដងនេះស៊ូហ្កាជាអ្នកនិយាយសុំហើយក៏ជាអ្នកនាំមកផងដែរ គេមកទីនេះដូចជាស្គាល់ច្បាស់ណាស់អញ្ចឹងព្រោះគ្រាន់តែមកនាយសម្ដីមកទីនេះតែម្ដង។
"នេះចៅ ធូលីបដែលស្រពោនពិបាកថែទាំងបន្តិចណាចៅ តែបើចៅអាចថែវាដិតដល់វានិងលូតលាស់ចាយសម្រស់ឲចៅឃើញ"
លោកយាយហុចឲហើយផ្ដែផ្ដាំទាំងញញឹម ប្រយោគគាត់មួយៗហាក់ដូចគាត់អាចមើលដឹងអនាគតកាលចឹងពីមុនគាត់ក៏បាននិយាយដាស់តឿនជីមីនផងដែរហើយវាក៏ពិតជាដូចពា្យទាំងនោះមែន។
"នេះជាចិញ្ចៀនយាយប្រគល់ឲពួកចៅណា"
ចិញ្ចៀនគូត្បូងពណ៌ទឹកសមុទ្រកំពុងបង្អួតសម្រស់ចំពោះមុខគូស្នេហ៍ទាំងពីរ វាស្អាតប្លែកមើលទៅស្នាមញ្ញ។
"អរគុណលោកយាយ"
ពួកគេអរគុណនៅពេលគាត់ពាក់ចិញ្ចៀនឲរួច ពួកគេទាំងពីនាំគ្នាដើរទៅចងនៅទីតាំងដដែលដូចកាលពីជីមីនមកលើកមុនគ្រាន់លើកនេះជីមីនឈរខាងស៊ូហ្កាធ្លាប់ឈរ
<បងនឹងស្រឡាញ់អូនរហូតដង្ហើមបងអស់>
ពាក្យក្នុងចិត្តបន្កឺចប់ស្របជាមួយខ្សែបន្តោងក៏ចងរួចរាល់ ស៊ូហ្កានៅតែញញឹមហើយមើលទៅជីមីនមិនដាក់ភ្នែកខ្សែភ្នែកសម្លឆងចំលើកណាក៏នៅតែស្រទន់វាមិនផ្លាស់ប្ដូរឡើយ។
ចិញ្ចៀន
#អរគុណដម្រាប់ការអាន💜