"Bazen iki seçenek vardır ama ikiside sendendir. Sonuç için karar şarttır. Ya intikamdır ya da sevgi."
Önceki bölümden hatırlatma
Erkekler bana biraz baktıktan sonra Yekta hariç diğerleri kapıya doğru gittiler ve Ateş giderken belinden silahını çıkardı. Bir şey olmuştu gene. Biri bize pusu kurmuştu galiba ama şuan tek hissettim şey sırtımdaki acıydı. Yine sırtımdan vurulmuştum ama bu seferki daha gerçekti. Yekta beni kucağına aldı ve birinin arabasına bindirdi. Afet hala bana pansuman yapıyordu. Diğerleride yardım. Yekta'da elimi tutmuş bir şeyler diyordu. Yekta'nın gözlerine baktım ve kendimi zorlayarak seni seviyorum dedim. Ondan sonra en son gördüğüm, sevdiğimin korkulu bakışlarıydı. Sonrası ise karanlık.
°°°
Yekta'nın ağzından
"iyi günler ben doktor ipek. Derin hanımın yakınları siz misiniz?" evet ben sevgilisiyim. Bunlarda arkadaşları. "ben de abisiyim." "abisi mi. Bu güzel abisi olmanız bizi birazda olsa rahatlattı çünkü Derin hanım fazla kan kaybetmiş. Hastaneye biraz geç getirmişsiniz maalesef. O yüzden kana ihtiyacımız var." "ben veririm demek isterdim ama Kanlarımız aynı fakat benimki pozitif" "ben verebilirim benimki negatif." Afet'in seslenişi ile içime rahatlık gelmişti. "peki öyleyse sizi içeriye alalım. Abisinide içeriye alalım bir kaç işlemimiz varda." Afet kan vermek için Meriç'te işlemler için içeriye geçti. ama bu durum nasıl böyle bir hale gelirdi anlamıyorum. Derin'in şuan içeride hortumlara bağlı halde yatmasına kalbim dayanmıyordu. Bunları düşündükçe dahada kötü oluyordum. En sonunda dayanamayıp olduğum yere çöktüm ve elimdeki kana bakıp ağlamaya başladım. Buket ve Andaç yanıma gelip beni kaldırdılar. Dayanamıyorum Andaç Derin orda kanlar içindeyken ben burada bekleyemiyorum. Mirza koluma girdi ve beni sandalyelerden birine oturttu. "Yekta sen böyle yaparsan Derin uyanınca nasıl sevinsin. Seni bu halde görünce nasıl sarılsın. Şu haline bak. Ayağa kalk ve kendine gel. Derin iyi olacak merak etme." Mirza'ya sarıldım ve tesellisi için teşekkür edip omzuna başımı koydum. "bak başını koymana izin veriyorum diye beni Derin falan sanma ha." Mirza'nın söylediği üzerine hafifçe güldüm. Yine beni zor bir durumda güldüren dostum Mirza olmuştu. Ben Mirza'nın omzunda uyuya kaldım. Saatler geçmişti ki Mirza beni dürtmeye başladı. "Yekta uyan doktor geldi." Mirza'nın bir kaç dürtmesinden sonra uyandım. Başımı Mirza'nın omzundan kaldırdım ve ayağa kalkıp doktorla Meriç'in yanına gittim. Saat ise çoktan akşam olmuştu bile. Meriç'in ve Afet'in kolu sarılı doktorla beraber yanımıza geldiler. Meriç kolunu tutarak bizim tarafa doğru geçti. Doktor steteskopu kulağından çıkardı ve "Derin'e kanı verdik ama durumu hala kötü. Bunu söylemek istemezdim ama her türlü duruma hazırlıklı olun." doktor söyleyeceğini söyleyip gitmişti. Hepimiz birbirimize öylece bakıyorduk. Sen biliyor muydun Meriç? "hayır bana sadece bir kaç işlem yaptılar. Şuan öğrendim ben de."
Ateş'in ağzından
Benim bir fikrim var. Derin'i burdan götürmemiz gerekiyor ama. "ne fikri Ateş?" Derin'i yaşatacak birini biliyorum Andaç. "hastaneden çıkaramayız Ateş." güven bana Buket. Burada kalırsa ölebilir ama ben profesyonel bir yer biliyorum. "Ateş" efendim Meriç. "orası mı?" evet. Ben Derin'i hastaneden çıkarıyorum. Sonrasında götüreceğim. Sizde beni takip edin. Hemen hasta kayıt işlerine Derin'in kimliğiyle beraber gittim. İyi günler ben bir hastamı başka bir hastaneye götüreceğimde kaydını almak istiyorum. "kimlik alabilir miyim...yalnız beyefendi bu biraz tehlikeli bir durum. Hastanın durumu pek iyi değil ve kaldırırsanız acil müdahale gerekebilir." siz kaydı alın hanımefendi. "peki. İsterseniz buradan geçmek istediğiniz hastaneye direk geçiş yapabilirim." hayır istemiyorum. Siz sadece kaydı alın. "kaydınız alınmıştır iyi günler." hızlıca diğerlerinin yanına gidip Derin'in odasına girdik. Hortumlar, serumlar bir sürü şey bağlanmıştı. Serumları çıkarmayıp Yekta Derin'i kucağına aldı. Afet'te arabayı hastane kapısının önüne getirdi. Yekta Derin'i tekerlekli sedyeye bindirdi ve sonrada asonsöre. Hepimiz aşağıya inince Derin'i yavaşça arabaya bindirdik. Afet ve Yekta Derin'in yanına geçtiler. Meriç'te benim yanıma. Mirza'da Andaç, Buket ve Lale'yi getiriyordu. Hem hızlı hem dikkatlice sürmeye çalışıyordum. Yaklaşık bir yarım saat sonra varmıştık. Ben Yekta, Meriç ve Afet, Derin'i indirmeye çalışıyorduk ama bu sefer işler dahada zorlu oluyordu. Mirza'larda hemen arkamızdan gelmişlerdi. Ben içeriye girdim ve bir tane sedye alıp arabaya yaklaştırdım. Afet aramızda en bilgili olduğu için Derin'i sedyeye koymamızda büyük yardımı olmuştu.
Derin'i içeriye geçiriyordum ama Meriç hariç diğerleri etrafa değişik değişik bakıyordu. En içe geldiğimde şifreyi girdim ve kapı açıldı. Hızlıca Derin'i babama götürdüm. Baba biliyorum meşgulsün ama bu ölüm kalım meselesi. Bu Derin biliyorsun zaten. Vuruldu sırtından. Lütfen yardım et. "tamam sakin ol Ateş." hastaneye gittik. Her türlü duruma hazırlıklı olun dediler. "tamam benim kurtaramadığım kimse yok biliyorsun. Keşke arkadaşlarını getirmeseydin." tek başıma yapamazdım baba lütfen hızlı ol. "tamam siz dışarıda bekleyin. Ben bitince haber veririm." babamın dedikleri üzerine dışarı çıktım ve kapı kapandı. "o senin baban mıydı?" Afet'in. Sorusu üzerine diyecek bir sözüm yoktu. Zaten herkes duymuştu. Bende daha fazla uzatmaya gerek yok diyerek doğruları söyledim. Evet babamdı. "bir baban olduğunu bilmiyordum." Buket'in sözü üzerine Buket'e hafifçe gülümseyip çünkü hiç bahsetmedim. Yekta bir adım ileri çıkarak "neden peki Ateş?" bunu sonra konuşsak olur mu? Evde konuşuruz. Herkes hafiften başını sallayınca en azından içime bir rahatlama gelmişti. Meriç diğerlerinin yanından kalkıp yanıma oturdu. "baban çok değişmiş." eee kolay mı yıllar geçti. "hatırlıyor musun biz evin içinde oyuncakları dağıtırdık, yaramazlık yapardıkda baban nasıl kızardı." hatırlıyorum tabiki. Hiç unuttun mu diye sor. Biliyor musun hala bazı oyuncaklar duruyor. "gerçekten mi?" evet. Meriç... Babamla konuşmanın zamanı gelmedi mi sence. "Ateş babanın iyi biri olmadığını biliyorsun dimi. Özel güç oluşturdu ama ne için kullanıyoruz bak. Bir evde tıkılı kaldık. Sana oğlum bile demedi hiç. Bizi ayırmasını söylemiyorum bile." Meriç bizi biz ayırdık. Babam de- "Ateş" baba noldu. Oldu mu? "Derin iyi bir süre dinlenmesi lazım birazdan yanına geçebilirsiniz ama şöyle bir şey var. Yaklaşık 2 hafta kadarda özel gücünü kullanamaz." yaşasın yeterli. Biz yerlerimize geçerken babam arkadan Meriç diye seslendi. Meriç yavaşça arkasını dönünce "nasılsın? Görüşmeyeli uzun zaman oldu." "iyi." Meriç tek kelime edip yerine dönmüştü. Babam affedilecek şeyler yapmamıştı evet ama ben affetmiştim. Ne de olsa babaydı ama neden Meriç'i benden daha çok seviyordu. Neden Meriç'le ilgilendiği kadarda benimle ilgilenmiyordu bunuda hiçbir zaman bilmeyecektim maalesef.
Derin'in ağzından
Ahh noluyo bana nerdeyim ben. "Ateş'in babasının laboratuvarındasın Derin." Andaç'ın cevabı üzerine şoka girmiştim. Neden peki? En son Yekta'yla dans ettiğimizi hatırlıyorum. Yekta elimi tutup olanları kısaca bana özet geçti. Nasıl ya, ben bir süre özel gücümü kullanamıyacak mıyım? "maalesef canım." Yekta'nın canım, sevgilim tarzı kelimeler kullanmasına hala alışmamıştım ama hoşumada gidiyordu. Hafifçe yerimde diklendim ve bizi Afet'le yalnız bırakabilir misiniz. Diye sordum. Yekta elimi öpüp gülümseyerek dışarıya çıktı. Buket ve Lale'de beni öperek çıktılar. Diğerleride geçmiş olsun diyerek. Afet'le yalnız kalmıştık. Afet karşımdaki koltuğa oturdu ve beklemeye başladı. Afet bugün bana kan verdiğin için teşekkür ederim. "aaa hadi ama bunu demek için mi yalnız kalmak istedin. Derin bilmem farkında mısın bilmiyorum ama biz kardeş sayılırız artık. Bunların lafı bile olmaz. O yüzden saçmalama istersen." Afet'in sözleri üzerine hafiften güldüm ve söyledikleri üzerine duygulandım. Biz konuşurken içeriye Ateş girdi. "konuşmanız bittiyse artık eve gidebilir miyiz. Derin yürüyebilir misin?" yani yavaş yavaş yürüyebilirim. Abim koluma girdi ve yürüyüşüme destek oldu. Ateş'te diğerlerine haber verince laboratuvardan çıkmaya başladık. Yekta'da beni görünce diğer koluma girdi ama böyle dahada zorlanıyordum sanki. Şuan kendimi yürümeye çalışan yaralı bir insan değilde daha çok yeni doğmuş bir bebek gibi hissediyordum. Bir tek agucuk gugucuk eksikti. En sonunda arabaya binince rahatladım. Buket ve Lale yanıma otursun istemiştim çünkü Yekta ve abim oturursa olay çıkabilirdi. "sırtını yaslayabiliyor musun Derin?" çok az Lale ya, hala acıyor. On on beş dakika sonra eve gelmiştik. Yavaş adımlarla eve geçtim ve diğerleride eve geçince hep beraber salonda oturduk. Uzun zaman olmuştu beraber salonda oturmayalı. Yekta yanıma yaklaştı ve ayaklarımı sehpaya uzattı. Sonrasında yanıma oturup sarıldı. "iyi misin sevgilim?" iyiyim merak etme. "Merak etme diyorsun Derin ama çok korktuk." Senin bile korkman sevindirdi doğrusu Andaç. "pek sosyal biri olmayabilirim ama bu sizi sevmediğim anlamına gelmez Derin'ciğim." Mirza ağlama taklidiyle Andaç'a sarıldı ve "çok duygulandırdın bizi Andaç sen böyle şeyler söyleme lütfen dokunuyor bana." Mirza'nın sarılmasıyla Andaç'ın yüzünde hemen bir değişme olmuştu. Ben artık emindim. Andaç Mirza'yı seviyordu. Neyse şuan Andaç aklımı okuyabilir. Kapatmalıyım bu konuyu. Peki beni vuranı nasıl bulacağız? "bulmaya gerek yok kardeşim. Kim olduğunu zaten biliyorum ben." Kim abi? "Melih şerefsizi." nereden biliyorsun ki belki başkası. "sen yaralıyken Ateş'le ve Mirza'yla peşinden gittik. Onu bulamadık ama arkasından kağıt bırakmış. Kağıtta KARDEŞİN ÖLÜMÜNE KARDEŞ yazıyordu." "bir süre evde kal sen olur mu? Gücünüde kullanamıyorsun. Başına bir şey gelmesin." "merak etme Yekta. Yarına kalmaz Derin'e değil. Melih'e derin yara açacam."
Meriç'in ağzından
Hatta şimdi. "bekle bende geliyorum." sen sadece sevgilini koru. "o zaman ben geliyorum." Ateş duymadın galiba. Siz sadece buraya bakın. Benim Melih'le derdim teke tek. Ya o ya ben. "Meriiiç" bende geliyorum deme Lale. "yok onu demicektim. Benim yerime de Eren'e bir kaç tane çakar mısın?" oluur. İstersen göğsüne L yaziyim. "ooo bu daha iyi." yukarı kata çıktım ve Melih'in bir zamanlar bana hediye ettiği kılıçı alıp aşağıya indim. İşte şimdi tamamım. Bu sefer çok büyük yanlış yaptın be Melih. İşte şimdi savaş başlıyor. "Meriç saçmalama. Biz olmadan hiçbir yere gitmiyorsun." hayır Ateş anlamıyorsun. Bu olay Melih'le benim aramda eğer Melih'i öldürmezsem Derin'i, Buket'i, Lale'yi, Mirza'yı, Andaç'ı, Afet'i... Seni "beni niye saymadı be." hepinizi pusu altına alıcak. Ateş Melih'i tanımıyorsunuz. Bırakın tek gidiyim. "tamam git." "nee Ateş nasıl izin verirsin." "Derin sus bi ya. Peşinden gideceğiz herhalde. Afet, Yekta ve Lale siz benimle gelin. Andaç, Mirza ve Buket sizde Derin'in yanında durun." "yaa hadi ama ben niye gelmiyorum?" "orada rüyaları kontrol etmekle ilgili bir sorunumuz olacağını sanmıyorum Mirza'cığım." Yekta, Afet ve Lale ile beraber Meriç'in peşinden yavaşça gitmeye başladık. "ya afedersiniz ama ben neden geliyorum. Benim özel gücüm yok ki." "Eren'de orada olabilir ve sen onun eski sevgilisisin. Anladın." hızlıca Melih'in olduğu şirkete doğru sürüyordum. Bugün az daha kardeşim ölüyordu. Hem de bir zamanlar kardeşim dediğim insan yüzünden. Melih'in şirketine varınca bir elime kılıç. Bir elime silah alıp içeriye doğru daldım. Meliiiiih geldim lan içeriden bir sürü güvenlikçi çıkınca sol elimden silahı çıkardım ve tam güvenlikçiye doğru yöneltirken içeriden Melih sakince çıktı ve adamlarına silahlarını indirmesini söyledi. Hepsi birden silahlarını indirince bende silahımı kenara attım ve kılıçı çekip hatırlar mısın bir zamanlar bana bu kılıçı almıştın. Çok sevinmiştim ama nerden bile bilirsin ki hediye ettiğin bir şeyle ölüceğini. Melih kahkaha atarak görevlisine bir baş hareketi yaptı ve görevli içeriye kadar gitti ve elinde kılıçla geri döndü. "hatırlar mısın bende bir zamanlar sendeki kılıça karşılık bunu almıştım ama kullanmak bu güne nasipmiş. Kimse yaklaşmasın. Burada ölsem bile karışmayın. Bu bizim savaşımız." Melih üstündeki ceketi çıkarttı ve kenara attı. Gömleğininde bir kaç düğmesini açıp bir iki adım yaklaştı. "bizi bu hale getiren sensin." Melih ani bir hareketle kılıçla koluma yara açtı ve tekrardan bir iki adım geriye gitti. Ben değilim. Ben Beliz'ide öldürmek istemezdim. Senin olduğu kadar benim de kardeşimdi Beliz. Melih'i hem lafla hem sözlerle oyalarken hem ayak hem kılıç hareketiyle kılıcını yere attım. Melih'le eşit olmak için ben de kılıçı kenara bıraktım. Melih'le şuan aletsiz kavga ediyorduk ama Melih'in kendini geliştirdiği belliydi. Biz Melih'le kavga ederken. Arkadan Ateş'in sesi geldi. "Meriç bırak artık." "noldu yandaşlarını mı getirdin korkudan." tam arkamı dönüp baktığım sırada Melih işlem yapılan kolumdan tuttu ve beni yere yatırdı. Görevlisinden de kılıçını isteyince kılıçı alıp boynuma doğru tuttu. Şuan kendimi yüz yıl önceki savaşçılar gibi hissediyordum. "Meriç'i bırak Melih yoksa sonu kötü olur." sanırım Ateş'in ne yaptığını biliyordum. Hadi bu seferlik ölümün kılıçla olmasın başka şeyle olsun. Melih bey "kıyamam yaa sen kendi ölümünümü seçiyorsun. Meriçcik." yav ölcen haberin yok sus ya. Arkaya doğru baktığımda Afet'te Yekta'da görünmüyordu. Biz konuşmaya devam ederken Afet görünür oldu ve Melih'in elindeki kılıçı aldı. Ben de yerden kalkıp kendi kılıçımı aldım. Ben Beliz'i seve seve öldürmedim bu bir. İkincisi ise benim kardeşime, sevdiklerime dokunmayacaktın. Melih hem korkmuş hem cesur gözlerle bana bakarken bende öylece ona baktım ve hoşçakal deyip kılıçı Ateş'e verdim. Ateş kılıçı benden aldı ve melih'in kalbine doğru tutu. Ondan sonrasında ise arkamı döndüm ve bakamadım. Sadece en son duyduğum Lale'nin aaaa deyip Afet'e sarılmasıydı. Bir kardeşim daha gözümün önünde can vermişti...
°°°
En sevdiğiniz yer neresi?
En sevdiğiniz karakter kim?
Bir sonraki bölümde ne olsun istersiniz?