ទីប្រឹក្សាបេះដូង
មនុស្សដែលជួបគ្នានៅលើលោកនេះសុទ្ធតែបណ្ដាលមកពីនិស្ស័យ ព្រហ្មលិខិតតែងតែកំណត់អ្នកជាគូរនឹងគ្នាដោយមានលោកតាអំបោះក្រហមជាអ្នកចងភ្ជាប់តាំងពីពួកគេចាប់ប្រសូត្រឃើញពន្លឺថ្ងៃម្ល៉េះ ទោះបីជាមានឧបសគ្គឬហេតុអ្វីក៏ដោយនៅពេលដែលវេលាកំណត់មកដល់ពួកគេមុខតែបានជួបគ្នា។
"អា៎!យេ៎ៗៗ~បុត្រផ្កាយប្រសូត្រហើយ ពួកយើងរកបុត្រផ្កាយឃើញហើយ"
ជាម្លេងរបស់អ្នកភូមិដែលស្រែកអឺងកងព្រោះឈាមជីមីនមានឥទ្ធិពលអាចឲត្បូងកែវតុងគួយបញ្ចេញពន្លឺបាន ដូច្នេះមានន័យថាគេនឹងក្លាយជាអ្នករួមដំណើរដឹកនាំកោះទៅរកភាពរុងរឿងជាមួយម្ចាស់កោះ។
"អេ៎!នេះម៉េចនឹងអាចទៅ ត្បូងនេះមុខជាមានបញ្ហាហើយ ប្រាកដជាឈាមអ្នកមុនមិនមែនឈាមរបស់ខ្ញុំនោះទេ"
ជីមីនថយម្ដងមួយជំហានមិនទទួលស្គាល់ថាខ្លួនជាបុត្រផ្កាយនៅលើកកំហុសថាជាឈាមអ្នកមុនគេគ្រាន់តែជាមនុស្សរងគ្រោះបន្តទេ
អូខេរងគ្រោះ༎ຶ‿༎ຶ
ខ្ញុំមិនទាន់ចង់រៀបការនោះទេ
ប៉ុន្តែសម្ដីមួយៗរបស់គេរឹតតែបន្ថែមស្នាមញញឹមលើផ្ទៃមុខម្ចាស់កោះដ៏សង្ហាថែមឡើង ដឹងទេគេរំភើបប៉ុណ្ណានៅពេលដែលបុត្រផ្កាយជាជីមីន មនុស្សដែលគេត្រូវប្រើជីវិតនៅសល់រួមរស់ជាមួយជាមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់ ពិតជាអរគុណដល់តុងគួយជាខ្លាំងដែលមិនបំបែកនិស្ស័យរវាងគេជាមួយជីមីនហើយរឹតអរគុណដែលធ្វើឲគេកាន់តែមានកម្លាំងចិត្តបន្តតាមយកបេះដូងមនុស្សម្នាក់នេះទៀត។
"តុងគួយគ្មានបញ្ហា អ្នកដែលមានគឺជាអូននោះទេផ្កាយតូច"
ស៊ូហ្កាដកខ្លួនពីកន្លែងខ្លួនឈរបោះជំហានទៅរករាងតូចដែលកំពុងធ្វើមុខចង់យំ ច្បាស់ណាស់គេមុខជាមិនចង់រៀបការជាមួយខ្លួន គេយល់ប្រហែលដោយសារទើបស្គាល់គ្នានិងដោយសារគេមានមុខមាត់ដូចមនុស្សដែលនាយតូចស្អប់។
"អ៊ូជី!នាំផ្កាយតូចរបស់យើងទៅតែងខ្លួន"
ប្រមុខកោះដាក់បញ្ហាអ្នកក្រោមឱវាទក៏ប្រញាប់នាំខ្លួនចេញពីហ្វូងមនុស្សដើម្បីអមដំណើរបុត្រផ្កាយប្រចាំកោះទៅតែងលំអរខ្លួនត្រៀមចូលពិធីមង្គល។
"អត់ទេ ខ្ញុំអត់ព្រមទេ ពួកលោកមិនអាចមកចាប់បង្ខំខ្ញុំបានទេ លោកកំពុងល្មើសច្បាស់ហើយអាមនុស្សឆ្កួត"
ជីមីនរើកញ្ឆក់កញ្ឆែងរហូតអ្នកបម្រើចាប់មិនចង់ជាប់ណាមួយកន្លាំងនាងជាមនុស្សស្រីប្រាកដជាពិបាកចាប់បែបនេះហើយ ប៉ុន្តែមិនជាបញ្ហាជីមីននៅតែមិនអាចរំដោះខ្លួនពីការនាំរបស់អ្នកបម្រើហើយបានត្រឹមសម្លឹងស្នាមញញឹមដែលអ្នកម្ខាងទៀតមើលមក។
ខ្ញុំពិតជាចង់ទះលោកណាស់ស៊ូហ្កា អាស្ដៀរិយ៍ អាមនុស្សឆ្កួត
ចុងក្រោយជីមីនត្រូវចាប់លំអរដោយសម្លៀកបំពាក់យ៉ាងស្រស់ស្អាត វាស្រដៀងជាមួយឈុតស៊ូហ្កាដែរគ្រាន់តែរបៀបតុបតែងបែបស្អាតសុភាពឯរបស់ស៊ូហ្កាបែបមានអំណាច។
"កាន់ដៃបងមកផ្កាយតូច"
ស៊ូហ្កាញញឹមបោះដៃមាំពីមុខរាជានីរបស់ខ្លួន ដល់ដំណាក់កាលនេះទៅហើយជីមីនមិនអាចប្រកែកបានត្រឹមបោះដៃស្រឡូនទៅលើដៃរបស់អ្នកដែលនឹងក្លាយជាស្វាមីរបស់ខ្លួនក្នុងពេលបន្តិចទៀតនេះ។
"អូនភ័យមែនទេទើបដៃត្រជាក់បែបនេះ"
ស៊ូហ្កាសួរព្រោះថាដៃរបស់គេត្រជាក់ដូចមនុស្សគ្មានឈាមគ្មានវិញ្ញាណទៅហើយ។
"ហឹក!បងប្រុសខ្ញុំមិនទាន់ដឹងនៅឡើយទេ"
ជីមីនពេបមាត់ក្រវែបព្រោះនឹកភ័យដែលខ្លួនរៀបការទាំងដែលសាច់ញាតិមិនទាន់មានអ្នកណាទទួលដឹងឮ សូម្បីតែគេក៏មិនទាន់បានត្រៀមខ្លួនដែរ។
"មិនអីទេៗ ចាំពេលដែលឡើងទៅក្រុងបងនឹងចូលស្ដីដណ្ដឹងអូន"
ស៊ូហ្កាថើបដៃដ្រឡូនបន្តិចជាការលួងលោម ព្រឹទ្ធាចារ្យដែលជាអ្នកដឹងនាំរបៀបរបបរាល់ពិធីនៅទីនេះក៏កាន់ប្រអប់មួយមកឈរកណ្ដាលឃ្លាតពីពួកគេប្រហែលមួយជំហានដើម្បីឲគេឈោងយក ក្នុងប្រអប់នោះជាចិញ្ចៀនដែលមានពីរវង់សម្រាប់ប្រមុខនិងរាជានី។
"ប្រមុខសូមបំពាក់ចិញ្ចៀនដល់បុត្រផ្កាយក្រាបទូល"
អ្នកនៅទីនេះនឹងត្រូវហៅជីមីនថាបុត្រផ្កាយ មានតែប្រមុខប៉ុណ្ណោះដែលអាចហៅឈ្មោះបាន ពាក្យថាបុត្រផ្កាយមួយម៉ាត់អាចបញ្ជាក់ពីអំណាចរបស់ជីមីនបានទៅហើយថាគេក្រោមមនុស្សម្នាក់តែលើមនុស្សទូទាំងកោះ។
"បុត្រផ្កាយសូមបំពាក់ចិញ្ចៀនដល់ប្រមុខកោះវិញក្រាបទូល"
នៅទីនេះពេលមានពិធីលោកព្រឹទ្ធាចារ្យតម្រូវឲនិយាយពាក្យបែបបុរាណដូចកំពុងនិយាយជាមួយស្ដេចដូច្នោះដែរ ប៉ុន្តែក្រោយចប់គឺលោកនិយាយភាសាសាមញ្ញៗធម្មតា។
"ពីពេលនេះទៅយើងប្រមុខកោះមាននាម
ស៊ូហ្កា អាស្ដៀរិយ៍ព្រមទទួលវ៉ាង ម៉ូឈីឬផាកជីមីនមកជាបុត្រផ្កាយ សច្ចាស្បថមើលថែនិងស្មោះត្រង់ចំពោះគេតែម្នាក់គត់ក្នុងមួយជីវិតនេះ"
"អឺ...ខ្ញុំបុត្រផ្កាយវ៉ាង ម៉ូឈីឬផាកជីមីនសូមសច្ចាថានឹងនៅក្បែរស្មោះស្ម័គ្រចំពោះប្រមុខកោះផ្កាយរហូតដល់ដង្ហើមចុងក្រោយ"
ចប់ពាក្យសម្បថតាមគម្ពីស្លឹករឹតហើយ ពួកគេក៏បន្តក់ឈាមព្រមគ្នាទៅលើតុងគួយចំនួនម្នាក់បីតំណក់។
កម្មវិធីបន្ទាប់គឺការទទួលពាក្យជូនពរពីអ្នកនៅលើកោះ ជីមីនចាប់ផ្ដើមស្រវឹងស្រឿងៗព្រោះមកជូនពរម្នាក់គេត្រូវទទួលស្រាមួយពែង ឯនៅលើកោះនេះមិនមែនមនុស្សតិចឯណាទាំងបេក្ខភាពទាំងចាស់ទុំអីគឺមកទាំងអស់។
"អ៊ូជី!នាំបុត្រផ្កាយទៅបន្ទប់សម្រាកទៅ"
ដោយឃើញផ្កាយតូចខ្លួនផឹកអស់ច្រើនពែងដែរហើយទើបស៊ូហ្កាងាកមកប្រាប់អ៊ូជីឲនាំជីមីនទៅបន្ទប់សម្រាកមុន ខ្លួននៅទទួលភ្ញៀវឲរួចសិន។
"អរគុណអ្នកទាំងអស់គ្នាសម្រាប់ការអបអរថ្ងៃនេះ នាំគ្នាសប្បាយសិនចុះយើងសុំខ្លួនទៅមើលបុត្រផ្កាយបន្តិចសិន"
"ហាសហា លោកប្រមុខទៅមើលថែឬទៅថ្នាក់ថ្នមបុត្រផ្កាយរបស់ពួកយើងឲប្រាកដទៅ"
មួយប្រយោគនេះឲមនុស្សទូទាំងកោះស្រែកហ៊ោតែម្ដង គ្រាន់តែជូនពរអស់គ្នាមិនទាន់ក៏ប្រញាប់ទៅរកបុត្រផ្កាយទៅហើយ តែបន្ទោសប្រមុខក៏មិនកើតដែរព្រោះបុត្រផ្កាយពួកគេស្រស់ស្អាតបែបនេះប្រមុខចង់ថ្នាក់ថ្នមក៏មិនប្លែក។
"អាឈុនបិទមាត់"
មនុស្សមាត់នាំសំណើចអម្បាញ់មិញគឺជំនិតសង្ហាយើងនេះឯង តាមពិតមួយប្រយោគអម្បាញ់មិញមិនត្រឹមតែនាំសំណើចនោះទេ វាក៏នាំភាពរសើបឲការអៀនដល់ម្ចាស់កោះដូចគ្នា គ្រាន់តែត្រូវបិទបាំងដោយការក្រហមនៃជាតិសុរា។
"លោកប្រមុខឲខ្ញុំបិទមាត់ហើយ លោកប្រាប់ថាលោកអៀន"
ធម្មតាក៏មាត់រៀងរអិលទៅហើយប៉ះពេលនេះស្រវឹងស្រឿងៗទៀត នាយជំនិតរអិលចាប់មិនជាប់តែម្ដង។
"ហាសហា លោកប្រមុខពិតជាអៀនមែន"
ឮហើយគ្រប់គ្នាក៏សង្កេតឃើញថាដូចឈុន
និយាយមែន ថ្ពាល់ម្ចាស់កោះក្រហមទៅៗបញ្ជាក់ថាមិនមែនក្រហមដោយសុរានោះឡើយ។
អរគុណសម្រាប់ការអាន💜