ទីប្រឹក្សាបេះដូង
នៅពេលដែលយើងដាក់ភារកិច្ចហើយកូនចៅដ៏កំពូលបំពេញលើសតួនាទីអ្នកដែលស៊យជាយើងអ្នកបញ្ជានេះឯង។
"ខ្ញុំចាប់ឯងឬ?"
ឮហើយស៊ូហ្កាភ្ញាក់ផ្អើលមិនតិចទេនាយទៅចាប់គេពីពេលណាបើមនុស្សនៅតែក្នុងបន្ទប់ធ្វើការនោះ។
"លោកចង់ថាខ្ញុំជាអ្នកចូលមកបន្ទប់លោកខ្លួនឯងឬ?ចាំណាមីន យ៉ុនហ្គី ខ្ញុំមិនមែនផាក ជីមីនមនុស្សល្ងង់សុខចិត្តធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីលោកទៀតទេ ខ្ញុំជាវ៉ាង មូឈី "
ជីមីនហារស្ដីទាំងទឹកភ្នែកគេខំណាស់ខំមិនឲស្រក់មុខមនុស្សម្នាក់នេះ តែគេទប់មិនជាប់ពេលសម្លឹងចំខ្សែភ្នែកមួយគូនេះវាមើលទន់ភ្លន់ខុសពីមុនខ្លាំងណាស់។
"មីន យ៉ុនហ្គី?ហាសហានេះកុំប្រាប់ថាឯងយល់ច្រឡំថាខ្ញុំជាអាយ៉ុនណា?"
នាយទើបតែដឹងថាម្ដេចបានអាល្អិតនេះស្អប់គេខ្លាំងម្ល៉េះទាំងមនុស្សទើបតែជួបគ្នាសោះ តាមពិតគេច្រឡំថានាយជាមីន យ៉ុនហ្គីបងប្រុសគេសោះ។
"អាយ៉ុន?លោកមិនមែនមីន យ៉ុនហ្គីទេឬ?"
បើនាយមិនមែនយ៉ុនហ្គីតើនាយជានរណាម្ដេចបានជាមានមុខមាត់ដូចប្រុសម្នាក់នោះម្ល៉េះ។
"មិនមែនទេៗ យើងឈ្មោះ ស៊ូហ្កា អាស្ដៀរីយ៍ប្អូនប្រុសរបស់មីន យ៉ុនហ្គី"
នាយកំលោះលើកដៃក្រវីយ៉ាងលឿនសូម្បីក្បាលក៏ក្រវីដែរ គេនៅកំលោះមិនចង់ឲអ្នកណាមកយល់ច្រឡំថាជាយ៉ុនហ្គីឡើយព្រោះយ៉ុនហ្គីមានភរិយារួចហើយ ព្រោះបើមានគេយល់ច្រឡំនាយពិបាករកគូរជីវិតមិនខានហើយបងគេនិងបងថ្លៃក៏មុខជាមានរឿងរកាំរកោះដូចគ្នា។
"ស៊ូហ្កា អាស្ដៀរីយ៍?មីនយ៉ុនហ្គីមានប្អូនប្រុសដែរឬ?"
គេមិនដែលឮនាយនិយាយឡើយទើបបានជាជួបនាយជាប្អូនគេស្មានថាជាយ៉ុនហ្គីទើបកំហឹងទាំងប៉ុន្មានជះដាក់តែម្ដង។
"ខ្ញុំជាប្អូនភ្លោះរបស់វា តែមករស់នៅជាមួយលោកយាយឯវានៅជាមួយប៉ាម៉ាក់"
នាយពន្យល់ឲគេស្ដាប់ទាំងចាប់ឈឺមុខរបួស ព្រោះអម្បាញ់មិញវាក៏ទង្គិចបែកបន្តិចដែរ។
ទីប្រឹក្សាបេះដូង
នៅពេលយើងជួបមនុស្សដែលមានមុខមាត់ដូចមនុស្សដែលធ្លាប់ឲយើងឈឺចាប់តើគួរធ្វើបែបណា?ថែមទាំងម្នាក់នោះជាប់សាច់ឈាមជាមួយគេទៀត។
"អឺ.ឲជួយទេ?"
ជីមីនសួរព្រោះឃើញគេកំពុងកាន់ប្រអប់សង្គ្រោះបឋមមកលើសាឡុងយ៉ាងណារបួសនោះក៏គេជាអ្នកបង្កឡើងទើបចង់ជួយយកអាសារ។
"ក៏ល្អ"
នាយនិយាយសម្លេងធម្មតាទាំងក្នុងទ្រូងដុំសាច់នោះលោតស្ទើររបូតទងទៅហើយ តែប្រឹងលាក់សិនព្រោះកុំឲនាយតូចយល់ថាគេចិត្តងាយជួបមិនបានប៉ុន្មានក៏ស្រឡាញ់បាត់ទៅហើយ។
"វាឈឺបន្តិចហើយ"
ជីមីនឱនលាងរបួសឲព្រោះនាយឈរពីមុខ នាយខ្ពស់ពេកបើអង្គុយងើយបាក់កមិនខានទើបអាចលាងដល់។
"អួយៗ~"
របួសមិនឈឺទេតែមនុស្សរំអួយចង់បានចំណាប់អាតម្មណ៍ថែមទើបប្រឹងស្រែកដូចគេចាក់ក។
"សុំទោស ខ្ញុំសុំទោសពិតមែនគឺខ្ញុំគិតថាលោកជាគេ អេ៎តែលោកមិនទាន់ប្រាប់ទេលោកចាប់ខ្ញុំមកធ្វើអី"
បើមិនមែនជាយ៉ុនហ្គីតើគេចាប់ខ្លួនមកក្នុងបំណងអ្វី ព្រោះបើនាយជាប្អូនអតីតបងធម៌របស់ខ្លួនមុខជាមិនខ្វាយខាតលុយកាក់ដល់ថ្នាក់ចាប់ជម្រិតឡើយ។
"អឺ...ហឹសៗប្រហែលជាកូនចៅយើងមានការច្រឡំអ្វីមួយហើយ អ៊ីចេះចុះយប់នេះឯងគេងទីនេះហើយ ទៅវិញយប់បែបនេះវាមិនល្អទេ"
តាមពិតនាយក៏អាចជូនគេទៅបានតែចង់ឲគេគេងនៅទីនេះ បើគេបន្ទប់នេះរឹតតែល្អទៀងក្រែងក្លិនបន្សល់ទុកដល់ស្អែកបាន។
"ប៉ុន្តែ...គឺហុឺយក៏បាន"
នាយមិនចង់នៅទីនេះទេ តែឃើញទឹកមុខគេក៏នឹកមិនដាច់ចិត្តដូចដឹងហើយថានាយចិត្តទន់ថ្នាក់ណា ណាមួយបើទៅវិញទាំងយប់មុខជារំខានគេឯងមិនខាន។
"អាក៏បានអរគុណហើយមូ៉មូ៉"
ស៊ូហ្កាញញឹមស្រស់ហៅជីមីនថាមូ៉មូ៉ទៀត ដោយសារមុននេះឮជីមីនហៅខ្លួនឯងថាវ៉ាង មូ៉ឈីទើបគេហៅតែម៉ូម៉ូព្រោះបែបនេះវាស្និទ្ធស្នាលហើយគួរឲស្រឡាញ់។
"ម៉ូម៉ូ?ហេតុអ្វីហៅបែបនេះ"
ជីមីនជ្រួញចិញ្ចើមព្រោះឈ្មោះនេះស្ដាប់ទៅវាសម្រាប់មនុស្សគួរឲស្រឡាញ់វាមិនសមនឹងគេឡើយ។
"មកពីចង់ហៅ សម្អាតខ្លួនទៅអាលចុះទៅញុាំបាយបន្តិចយើងឲគេមកតាម"
ថាហើយនាយក៏ដើរចេញទៅសម្អាតខ្លួននៅបន្ទប់មួយនេះថ្ងៃនេះលះបង់បន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួនឲអាល្អិតម៉ូម៉ូនេះទៅចុះ។
និយាយតាមត្រង់ទៅនាយពិតជាចង់ហៅខ្លួនឯងថាបងហើយហៅគេថាអូនណាស់តែមិនហ៊ានខ្លាចបំភ័យក្មេងដល់មិនហ៊ានមកក្បែរនាយបែបនេះទើបសន្សឹមៗមួយៗរងចាំឱកាសនាយមុខជាយកគេមកជារបស់ខ្លួនឲបាន។សម្រាប់អ្នកផ្សេងមុខជាយល់ថាលឿន អា៎!សូម្បីគេខ្លួនឯងក៏យល់បែបនោះដែរតែមិនដឹងថាយ៉ាងម៉េចបាននាយលង់គេលឿនបែបនេះដែរឬដោយសារមុខខ្ជីខ្ជូតមួយនោះ?ឃើញគេពេលណានាយសឹងទប់ស្នាមញញឹមមិនជាប់ទៅហើយ។
"តើឯងនិងវាធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងអ្វីទៅ?"
ពិតជានឹកឆ្ងល់ណាស់បងគេបានធ្វើអ្វីទៅបានអាល្អិតនេះស្អប់ខ្លាំងបែបនេះ ជួបភ្លាមទាត់ធាក់យកតែម្ដង បើប្រាប់ថារឿងតិចតួចក៏មិនជឿដែរ។
តុក តុក
"អ្នកប្រុស លោកម្ចាស់ឲមកជម្រាបថាលោករងចាំទទួលទានអាហារជាមួយចាស៎"
ជីមីនដែលប្រុងបើកទ្វារចេញទៅក៏គាប់ជួនអ្នកបម្រើមកតាមល្មមគេមកញញឹមបន្តិចនឹងទទួលដឹងទើបដើរចុះទៅដោយមានអ្នកប្រើយាមពីក្រោយ។សម្លៀកបំពាក់ស៊ូហ្កាក៏បានឲជំនិតរបស់ខ្លួនទៅទិញមកហើយក៏មិនភ្លេចជម្រះជាមួយនាយរឿងនាយចាប់ជីមីនមកដូចគ្នា។
"អង្គុយមកយើងមិនដឹងថាម៉ូម៉ូចូលចិត្តអ្វីទើបឲម៉ែដោះធ្វើច្រើនបែបនេះ"
ស៊ូហ្កាញញឹមយកចិត្តទាញកៅអីឲជីមីនថែមទៀតផង ទង្វើគេនេះវាកើតពីចិត្តនាយចង់ធ្វើឯកឯងដោយមិនបាច់មានអ្នកប្រាប់។
"យ៉ាងម៉េចត្រូវមាត់ទេ"
ក្រោយញុាំរួចនាយសួរនាំមើលទាំងសង្កេតពីអ្វីដែលគេញុាំនិងអ្វីដែលគេមិនញុាំងាយស្រួលនាយអាចចូលទៅជិតគេកាន់តែកៀក។
"អ្ហឹម!ឆ្ងាញ់ណាស់ អរគុណលោកហើយសម្រាប់អាហារ"
នាយតូចទាញក្រណាត់មកជូតមាត់ទើបញញឹមតិចៗទៅគេ វាចម្លែកណាស់ព្រោះប្រុសម្នាក់នេះដូចជាព្យាយាមយកចិត្តគេណាស់។
"និយាយអញ្ចឹង លោកនៅតែឯងទេឬ ចុះប្រពន្ធលោកម្ដេចមិនឃើញ"
នាយមើលតាមរូបរាងនាយមិនសមថាមនុស្សនៅទំនេរទេមើកតែយ៉ុនហ្គីទៅពេលនេះក៏មានគ្រួសារហើយនាយជាប្អូនតែប្អូនតែប៉ុន្មាននាទីទេតើ។
"ប្រពន្ធ?យើងមិនមានប្រពន្ធទេតែបើអនាគតប្រពន្ធគេក៏អង្គុយទីនេះហើយតើ"
សម្ដីនាយឲជីមីននឆកជ្រួញចិញ្ចើមព្រោះនៅទីនេះមានតែគេនិងនាយប៉ុណ្ណោះដែលអង្គុយនិយាយគ្នា ឬ...
"អាមនុស្សឡប់"
ជីមីនយកក្រណាត់ជូតមាត់គប់ទៅនាយមួយទំហឹងតែម្ដង មិនដឹងជាមនុស្សស្អីសុខៗមកនិយាយតែផ្ដាសបែបនេះ ដំបូងក៏នឹកគិតថាបងប្អូនគេអាចមានចរឹកខុសគ្នាតែមានឯណាច្រលើមឲដូចគ្នាតែម្ដង។
"អេ៎!នេះខឹងហើយឬហាសហា"
អរគុណសម្រាប់ការអាន💜