Chapter (166) Arc 4
အကြီးတန်းဧရိယာ
အဲဒီနောက် အဘိုးအိုက သူ့နောက်က လူတွေကို ခေါ်၍ လှည့်ထွက်ပြေးသွားတော့သည်။
"သမီးလေး... အဖွားပြောပြပါ မင်းမှာ ဘယ်လို အရည်အချင်းတွေရှိလဲ"
အဘွားအိုက ဝမ်လင်ရဲ့ လက်ကိုထိကာ တိုးတိုးလေး ပြောသည်။
"ဆရာ?"
လုရွှမ် ပြုံးလိုက်သည်။ ဒီအဘွားကြီးဆီက ဆိုးရွားတဲ့ အရိပ်အယောင်ကို မခံစားရသလို သူမ ဦးဆောင်လာတဲ့ ကျင့်ကြံသူ အမျိုးသမီးငယ်တွေကို ကြည့်ပြီး သူတို့ဟာ ယုံကြည်ထိုက်တယ်လို့ ခံစားရလေသည်။
"ရှောင်လင် အဘွားကြီးကို ပြောပြလိုက်ပါ... သူမက ယုံကြည်ထိုက်တယ်... ဒါပေါ့ သူမတစ်ယောက်တည်းကို ပြောပြရုံနဲ့ လုံလောက်ပြီ"
လုရွှမ်က ဆိုလိုက်သည်။
"ခန်းဟွေ့ နတ်ဘုရားမျက်လုံးပါ!"
ဝမ်လင်လည်း အဘွားကြီးအား အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောပြလိုက်သည်။ အဘွားကြီးရဲ့ မျက်လုံးများ တောက်ပလာပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပေ၏။
"ကောင်းပြီ... ကောင်းပြီ"
"သမီးလေး... ထျန်းလုံကျောင်းတော်ကို ဝင်ချင်တာလား? ဟုတ်ပြီ မင်း အခုကတည်းက အဘွားနောက်က လိုက်လို့ရတယ်... မင်းကို ဘယ်သူမှ အနိုင်ကျင့်ရဲမှာ မဟုတ်ဘူး"
"ဒီမှာ ဆရာနဲ့အတူ နေရရင် ကျွန်မကို ဘယ်သူမှ အနိုင်ကျင့်န်ုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး"
ဝမ်လင်ကလည်း ဆိုလိုက်သည်။ အဘွားကြီးရဲ့ မျက်နှာမှာ အရေးအကြောင်းတွေ ရှိကာ အသက်ကြီးနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကြင်နာစွာ ပြုံးပြတတ်တဲ့ ချစ်ခြင်းလှိုင်းတွေက သူမမျက်လုံးထဲမှာ အရည်ပျော်သွားသလိုပင်။
အဘွားကြီးသည် လုရွှမ်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး လုရွှမ်ရဲ့ ယခင်ပစ်ချက်က သူမမျက်လုံးထဲတွင် ရှိနေသေးသည်။
ထျန်းလုံကျောင်းတော် ဦးခေါင်း၏ သင်္ကေတဖြစ်သည့် ကျောင်းအုပ်ကြီးရုပ်တုမှာ မှော်ဆန်သည့် အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိကြောင်း လူတော်တော်များများ မသိကြသော်လည်း ထူးကဲသော ပါရမီ သို့မဟုတ် သဘာဝလွန်စွမ်းအားရှိသော လူတစ်ဦး ချဉ်းကပ်လာသည့်အခါတိုင်း တောက်ကျင့်စဥ်၏ ကျက်သရေရှိမှုများ ထွက်ပေါ်လာမည် ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် သူမသည် လျင်မြန်စွာ ပြေးသွားလာတုန်း လုရွှမ်ရဲ့ လှံပစ်ချက်ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရလေသည်။
လုရွှမ်၏ လျစ်လျူရှုမှုနှင့် ဣန္ဒြေရှိမှုမှ တစ်ဆင့် အဘွားကြီးသည် ဤလူငယ်သည် မည်မျှထူးခြားသည်ကို ချက်ချင်း နားလည်သွားခဲ့သည်။ သူတော်စင်ရုပ်တု၏ မှော်အတတ်ကို သိတာကြောင့် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လှုပ်ရှားခဲ့ခြင်း ဖြစ်မည်။ ဒါကြောင့် သူမ ရောက်ရှိလာချိန်ကို မစောင့်ရုံဘဲ မဆင်မခြင် ပြုမူဝံ့ခြင်းပင်။
"သူက မင်းရဲ့ဆရာလား?"
အဘွားအိုက လုရွှမ်ရဲ့ အန္တရာယ် အငွေ့အသက်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားမိတာကြောင့် လှည်မေးလိုက်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့... ဆရာနဲ့ ကျွန်မက ထျန်းလုံကျောင်းတော်ကို တက်ရောက်ဖို့ ဒီကို လာခဲ့တာပါ"
အဘွားကြီးက ခဏလောက်စဉ်းစားပြီး သင်္ကေတ တံဆိပ်ပြားတစ်ခုကို ထုတ်လာ၏။
"မိတ်ဆွေလေး... မင်း ငါတို့ ထျန်းလုံကျောင်းတော်မှာ ပါဝင်ဖို့ ဆန္ဒရှိတယ် ဆိုမှတော့ ဒီတံဆိပ်ပြားကို ယူလို့ရပါတယ်.... ပြဿနာမရှိရင် ဆရာတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်လာနိုင်တယ်"
လုရွှမ် တံဆိပ်ပြားကို ယူကာ ပြုံးလိုက်သည်။
ဤအဘွားကြီး၏ ခွန်အားသည် မြင့်မားလွန်းခြင်း မရှိပေ။ သူမသည် သူတော်စင်နယ်ပယ် ပထမအဆင့်တွင်သာ ရှိဖြစ်သည်။ သို့သော် ပြင်းထန်သော ဝိညာဉ်ရေးအသိဉာဏ် ရှိနေ၏။ ဝမ်လင်သာ သူမနောက်လိုက်လျှင် ကောင်းစွာ ဂရုစိုက်ခံရမှာ သေချာသည်။
"ရှောင်လင်... အဘွားအိုနဲ့ လိုက်သွားလိုက်ပါ... ရှောင်ကျောက် အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့.... သူက မင်းထင်ထားတာထက် အများကြီး ပိုနားလည်တတ်တယ်"
နှုတ်ဆက်နေရမှာ ပျင်းလွန်းသဖြင့် လုရွှမ်သည် သူ့လက်ကို တိုက်ရိုက် ဝှေ့ယမ်းကာ စာသင်ကျောင်း တစ်ဝိုက်သို့ လှည့်ထွက်သွားခဲ့သည်။
ကျောင်းဝန်းသည် ကြီးမားပြီး လုရွှမ်သည် ကျောင်းသားများ၏ သူ့အား အာရုံစိုက်နေသော အပြုအမူများကို လျစ်လျူရှူ၍ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လှည့်ပတ်သွားနေခဲ့သည်။
အမှန်တော့ ထျန်းလုံကျောင်းတော်သို့ ဝင်ရောက်နိုင်သော ကျောင်းသားများသည် အနည်းဆုံး သူတော်စင်တစ်ပိုင်းမှ စကြသည်။ ၎င်းမှာ တော်ဝင်အင်ပါယာ၏ အဓိက တိုင်းနိုင်ငံများတွင် တွေ့ခဲ့ရသည့် ကျောင်းများနှင့် အလွန်ကွာခြားလေသည်။
ဤနေရာ၌ တိုက်ပွဲ အကြိမ်ရေသည် သိသိသာသာ မြင့်မားသည်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ကျောင်းသားများစွာ အချင်းချင်း တိုက်ခိုက်ကြတာကို လုရွှမ် မြင်ခဲ့ရသည်။
ဆေးလုံးသန့်စင်ခြင်း ပြိုင်ပွဲများ၊ လက်နက်သန့်စင်ခြင်း ပြိုင်ပွဲများ၊ ယွမ်ချီပြိုင်ပွဲများ၊ အခင်းအကျင်း ဖွဲ့စည်းခြင်း ပြိုင်ပွဲများနှင့် တောက်ယွင် အသွင်အပြင်ရှိ သိမ်မွေ့ပြီး ဂရုတစိုက်ရှိသည့် ယှဉ်ပြိုင်မှုများ ရှိလေသည်။
လုရွှမ် အနည်းငယ် အံ့သြသွားသည်။ ထျန်းလုံဧကရာဇ်အင်ပါယာလို အလယ်အလတ်စား အင်ပါယာ တစ်ခုအတွက် သူတော်စင်တစ်ပိုင်း ကျင့်ကြံသူများကို စုဆောင်းရန် ခက်ခဲသောအရာ မဟုတ်ပေ။
ကြွယ်ဝသော ရောင်ဝါနှင့် ပေါများသော တောက်နိယာမ အောက်တွင် အလုပ်ကြိုးစားပြီး အရည်အချင်း ရှိသရွေ့ အနည်းဆုံး လူသုံးပုံတစ်ပုံသည် ပြဿနာမရှိဘဲ သူတော်စင် တစ်ပိုင်းများ ဖြစ်လာလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် အင်ပါယာ အဆင့်မြင့်လေ သူတော်စင်တစ်ပိုင်း အကြောင်း လေ့လာထားခြင်းများက ရှားပါးလေ ဖြစ်သည်။ လုရွှမ်သည် သူတော်စင် ဖြစ်လာပြီးမှသာ သူတော်စင်တစ်ပိုင်း ဖြစ်စဥ်အခါက ရောယှက်နေသော အသွင်အပြင်များသည် မည်မျှအရေးကြီးကြောင်း သူနားလည်လာခဲ့သည်။
"ဒီကအတန်းဖော်... မင်းကို ကြည့်ရတာ ဒီမှာနေတာ ကြာပြီထင်တယ်... သူတော်စင်တစ်ပိုင်း နိယာမစွမ်းအင်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ လေ့လာမှုတွေ အများကြီး လုပ်ထားလား?"
ထွားကြိုင်းသော ခပ်ဝဝ အမျိုးသမီး ကျောင်းသူတစ်ဦးက စပ်စုစွာ မေးလာသည်။
တခြားကျောင်းသားများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ဤကျောင်းသား သုံးဦးစလုံးသည် ကျောင်းတွင် အလွန် အဆင့်မြင့်သည့် သူတော်စင်တစ်ပိုင်း ပြီးပြည့်စုံသောကာလသို့ ရောက်ရှိထားသူများ ဖြစ်ကြသည်။
လူအများစုက နိယာမစွမ်းအင် အကြောင်းကို စိတ်ဝင်စားဖို့ နေနေသာသာ သူတို့နဲ့ ရင်းနှီးဖို့တောင် မဝံ့ရဲကြပေ။
"ဟမ့်... သူက သူတော်စင်တစ်ပိုင်း တတိယအဆင့်မှာပဲ ရှိသေးတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်လေ... ဘာနားလည်မှာလဲ"
"အဲလိုပြောလို့ မရဘူး... နိယာမစွမ်းအင် အသွင်အပြင်တွေက အဆုံး မသတ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သိထားရမယ်....ကျင့်ကြံမှုအဆင့်မှာ ထပ်တူမကျတဲ့ လူတွေမှာ မင်းကြားချင်တဲ့ နိယာမစွမ်းအင် အသွင်အပြင်တွေကို ရောယှက်လို့ မရဘူးဆိုတဲ့ အကြောင်းကို သိထားကောင်း သိထားနိုင်တယ်"
"ပြောသွားတာ မဆိုးဘူး... ရောယှက်ထားတဲ့ မတူညီတဲ့ နိယာမစွမ်းအင် အသွင်အပြင်တွေက ကိုယ်ရွေးချယ်ထားတဲ့ မတူညီတဲ့ တောက်ကျင့်စဥ် လမ်းကြောင်းတွေကို ကိုယ်စားပြုတယ်"
လုရွှမ်က ဝင်ပြောလိုက်သည်။ စိတ်သဘောထား မြင့်မားသော အဆင့်အဆန်းမြင့်မြင့် ဝတ်ဆင်ထားသော အမျိုးသားတစ်ဦးမှ လွဲ၍ ကျန်လူအိုများမှာ အလွန်စာအုပ်ဆန်သော လေကိုသာ ထုတ်လွှတ်နေကြသည်။
လူကြီးတစ်ယောက်၏ ဆံပင်များသည် မီးခိုးရောင် ပြောင်းသွားသော်လည်း သူ့မျက်နှာသည် နီမြန်းနေဆဲ ဖြစ်သည်။ ကလေး မျက်နှာနှင့် လူတစ်ယောက်မှာ ရိုးရာပုံပြင်ထဲက မသေနိုင်သော နတ်ဘုရားများနှင့် ခပ်ဆင်ဆင် တူလေသည်။
"တောက်နိယာမစွမ်းအင်က ကောင်းကင်နဲ့ ကမ္ဘာရဲ့ တောက်ကျင့်စဥ် ကိုယ်ပိုင်ရွေးချယ်မှုကို ကိုယ်စားပြုတယ်... မင်းရဲ့အနာဂတ် အောင်မြင်မှုတွေ ဘယ်လောက် ကြီးမားမလဲ ဆိုတာ သူတော်စင်တစ်ပိုင်း ကာလအတွင်း ရောယှက်နေတဲ့ နိယာမစွမ်းအင် အခြေခံမူတွေနဲ့လည်း ဆက်စပ်နေတယ်... အဲဒါက အဆုံးအဖြတ် ပေးနိုင်တဲ့ အခန်းကဏ္ဍ မရှိပေမယ့် ပိုကောင်းတဲ့ နိယာမစွမ်းအင် အသွင်အပြင်တွေ ရောယှက်နိုင်လေ အနာဂတ်အတွက် ပိုကြီးမားတဲ့ အလားအလာတွေ ရှိလာလေပဲ"
လုရွှမ် စကား ဆုံးသောအခါတွင်၊ သူတို့ သုံးယောက်သည် လေးလေးနက်နက် တွေးတောရင်း ထွက်ခွာသွားတာကို မြင်လိုက်ရသည်။ နောက်တစ်နေရာကို လျှောက်လှမ်းရင်း သူတို့သုံးယောက်ရဲ့ ကျင့်ကြံမှုမှာ အတော်လေး အဆင့်မြင့်လာပေမယ့် နိယာမစွမ်းအင်ရဲ့ အခြေခံမူတွေနဲ့ ပုံစံတွေကို သူတို့နားလည်မှုက အပေါ်ယံပဲ ရှိသေးတာကို တွေ့ရလေ၏။
အဂ္ဂိရတ်ပညာ အကြောင်း ပြောနေကြသော ကျောင်းသားတစ်စုရှေ့ကို ရောက်သွားပြီး လုရွှမ် တိတ်ဆိတ်စွာ နားထောင်နေခဲ့သည်။ ခဏကြာတော့ ခေါင်းယမ်းပြီး တွေးတောင် မတွေးဘဲ လှည့်ထွက်သွားခဲ့သည်။
ထို့နောက် လက်နက်သန့်စင်သည့်အဖွဲ့၊ အခင်းအကျင်း မှော်စက်ဝိုင်းနှင့် သားရဲထိန်းကျောင်းသူ ကျောင်းသားများထံ လျှောက်သွားသည်။ စက်ဝိုင်းတစ်ခုအတွင်း လမ်းလျှောက် လာပြီးနောက် လုရွှမ် အပြုံးဖြင့် ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။
တချို့လူတွေက အမြတ်များ ရိတ်သိမ်းနိုင်ကြသလို၊ အချို့က ရယ်စရာ ကောင်းသော်လည်း လုရွှမ်၏ မျက်လုံးများကို လင်းလက်သွားစေသည့် စကား အနည်းအကျဉ်းလည်း ရှိပါသည်။ ထျန်းလုံကျောင်းတော်ကို သူသည် နေရာမှန်သို့ ရောက်လာခဲ့ပုံရသည်။
လုရွှမ် ဝင်ခွင့်ရုံးခန်းသို့ ရောက်ရှိလာပြီး သူ၏ သင်္ကေတကို ထုတ်ပြလိုက်သည်။ မီးစိမ်းလေး ပြလာကာ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး မီးစိမ်းပြရာ အတိုင်း ဝင်လာခဲ့သည်။ အိပ်ဆောင်နှင့် သူ့ကိုယ်ပိုင် နာမည် တံဆိပ်ပြားကို ရယူရမည်။
ဧည့်ခံကောင်တာမှာ သူတော်စင်တစ်ပိုင်း ပထမအဆင့်သာ ရှိသူ အလွန် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းကလေး တစ်ယောက် ရှိနေသည်။ သူမက ဧည့်ခံကောင်တာမှာ အလုပ်ကြိုးစားပြီး အမှတ် တချို့စုဆောင်း နေပုံရသည်။
ထျန်းလုံကျောင်းတော်တွင် တန်ဖိုးအရှိဆုံး အရာမှာ ဝိညာဉ်ကျောက်တုံး မဟုတ်ဘဲ အမှတ်များ ဖြစ်သည်။ အမှတ်များကို လေ့ကျင့်ရေး နည်းလမ်းများ၊ အခင်းအကျင်း တံဆိပ်ပြားများ၊ သူတော်စင်သားရဲများ၊ တခြား ပစ္စည်းများနှင့် ကျောင်းမှ ပိုင်ဆိုင်သည့်အရာ အားလုံးကို လဲလှယ်နိုင်သည်။
အမှတ်များ ရရှိရန် အလုပ်များကို ပြီးမြောက်ရန် သို့မဟုတ် တချို့သော ပဟေဠိ မေးခွန်းများကို ပြီးမြောက်အောင် ဖြေဆိုနိုင်ဖို့ လိုအပ်သည်။ သေချာတာပေါ့။ ရှားပါးပစ္စည်းများ၊ သူတော်စင် သားရဲများနှင့် တခြားအရာများကို အမှတ်ပြ၍ ထုတ်ယူနိုင်သည်။
"စီနီယာ.... ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မနဲ့လိုက်ခဲ့ပါ စီနီယာရဲ့ အိပ်ဆောင်က အကြီးတန်း အဆင့်မြင့် ဧရိယာထဲမှာပါ"
အကြီးတန်းဧရိယာ? လုရွှမ်လည်း ၎င်းသည် အခန်းကဏ္ဍတစ်ခုမှ ပါဝင်သည့် သင်္ကေတဖြစ်နိုင်သည်ဟု နားလည်ခဲ့သည်။
ကလေးမလေးက ရှက်နေပြီး သူမနာမည်ကို ကျိုရှောင်းဟုန်ဟု မိတ်ဆက်လာခဲ့သည်။ သူမသည် အကြီးတန်း ဧရိယာသို့ ဝင်ရောက်ခွင့်ရခြင်း အတွက် အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး တစ်လမ်းလုံး စကားစမြည် ပြောဆိုကာ အကြီးတန်းဧရိယာ အကြောင်းကို သူမသိသမျှကို ပြောပြနေသည်။
သူမအသံကြောင့် သူမသည် အဆင့်မြင့်ဧရိယာကို အလွန် တောင့်တနေကြောင်း လုရွှမ်ပင် ရိပ်မိလာ၏။
"ဟေး ဒါကငါတို့ရဲ့ ဟုန်ဟုန်လေး မဟုတ်လား?"
လေးလံသော အသံနဲ့အတူ မိတ်ကပ် လိမ်းခြယ်ထားသော အရပ်မြင့်မြင့် လူတစ်ယောက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျိုရှောင်းဟုန်ကို မြင်လိုက်သောအခါတွင် မုန်းတီးမှုများ ရောထွေးနေသော လှောင်ပြောင်မှု သဲလွန်စများက သူမ နှုတ်ခမ်းများပေါ်မှ ဖြတ်ပြေးသွား၏။
သူမက လုရွှမ်ကိုကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို သပ်လိုက်ပေသည်။
ကျိုရှောင်းဟုန်ရဲ့ မျက်နှာမှာ နီရဲလာပြီး လုရွှမ်ရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
"စီနီယာ.... မြန်မြန် ထွက်သွားရအောင် သူ့ကိုလျစ်လျူရှုထားလိုက်?"
"ဟေး ဟုန်ဟုန်လေး နောက်ဆုံးတော့ ကောင်းကောင်း သင်ယူ တတ်မြောက်ပြီပေါ့... ခြေလက်တွေကိုတောင် အသုံးချနိုင်နေပြီ ဒါပေမဲ့ သူတော်စင်တစ်ပိုင်း တတိယအဆင့် မောင်ငယ်လေးကို ရှာနေတာ နည်းနည်းတော့ မိုက်မဲလွန်းတယ် မဟုတ်လား?"
Chapter (166) Arc 4
အႀကီးတန္းဧရိယာ
အဲဒီေနာက္ အဘိုးအိုက သူ႕ေနာက္က လူေတြကို ေခၚ၍ လွည့္ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။
"သမီးေလး... အဖြားေျပာျပပါ မင္းမွာ ဘယ္လို အရည္အခ်င္းေတြရွိလဲ"
အဘြားအိုက ဝမ္လင္ရဲ႕ လက္ကိုထိကာ တိုးတိုးေလး ေျပာသည္။
"ဆရာ?"
လု႐ႊမ္ ၿပဳံးလိုက္သည္။ ဒီအဘြားႀကီးဆီက ဆိုး႐ြားတဲ့ အရိပ္အေယာင္ကို မခံစားရသလို သူမ ဦးေဆာင္လာတဲ့ က်င့္ႀကံသူ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူတို႔ဟာ ယုံၾကည္ထိုက္တယ္လို႔ ခံစားရေလသည္။
"ေရွာင္လင္ အဘြားႀကီးကို ေျပာျပလိုက္ပါ... သူမက ယုံၾကည္ထိုက္တယ္... ဒါေပါ့ သူမတစ္ေယာက္တည္းကို ေျပာျပ႐ုံနဲ႕ လုံေလာက္ၿပီ"
လု႐ႊမ္က ဆိုလိုက္သည္။
"ခန္းေဟြ႕ နတ္ဘုရားမ်က္လုံးပါ!"
ဝမ္လင္လည္း အဘြားႀကီးအား အသံတိုးတိုးျဖင့္ ေျပာျပလိုက္သည္။ အဘြားႀကီးရဲ႕ မ်က္လုံးမ်ား ေတာက္ပလာၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေခါင္းညိတ္လိုက္ေပ၏။
"ေကာင္းၿပီ... ေကာင္းၿပီ"
"သမီးေလး... ထ်န္းလုံေက်ာင္းေတာ္ကို ဝင္ခ်င္တာလား? ဟုတ္ၿပီ မင္း အခုကတည္းက အဘြားေနာက္က လိုက္လို႔ရတယ္... မင္းကို ဘယ္သူမွ အနိုင္က်င့္ရဲမွာ မဟုတ္ဘူး"
"ဒီမွာ ဆရာနဲ႕အတူ ေနရရင္ ကြၽန္မကို ဘယ္သူမွ အနိုင်ကျင့်န်ုင်မှာ မဟုတ္ပါဘူး"
ဝမ္လင္ကလည္း ဆိုလိုက္သည္။ အဘြားႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အေရးအေၾကာင္းေတြ ရွိကာ အသက္ႀကီးေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ၾကင္နာစြာ ၿပဳံးျပတတ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းလွိုင္းေတြက သူမမ်က္လုံးထဲမွာ အရည္ေပ်ာ္သြားသလိုပင္။
အဘြားႀကီးသည္ လု႐ႊမ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး လု႐ႊမ္ရဲ႕ ယခင္ပစ္ခ်က္က သူမမ်က္လုံးထဲတြင္ ရွိေနေသးသည္။
ထ်န္းလုံေက်ာင္းေတာ္ ဦးေခါင္း၏ သေကၤတျဖစ္သည့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ုပ္တုမွာ ေမွာ္ဆန္သည့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိေၾကာင္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾကေသာ္လည္း ထူးကဲေသာ ပါရမီ သို႔မဟုတ္ သဘာဝလြန္စြမ္းအားရွိေသာ လူတစ္ဦး ခ်ဥ္းကပ္လာသည့္အခါတိုင္း ေတာက္က်င့္စဥ္၏ က်က္သေရရွိမႈမ်ား ထြက္ေပၚလာမည္ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူမသည္ လ်င္ျမန္စြာ ေျပးသြားလာတုန္း လု႐ႊမ္ရဲ႕ လွံပစ္ခ်က္ကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
လု႐ႊမ္၏ လ်စ္လ်ဴရႈမႈႏွင့္ ဣႏၵျေရွိမႈမွ တစ္ဆင့္ အဘြားႀကီးသည္ ဤလူငယ္သည္ မည္မွ်ထူးျခားသည္ကို ခ်က္ခ်င္း နားလည္သြားခဲ့သည္။ သူေတာ္စင္႐ုပ္တု၏ ေမွာ္အတတ္ကို သိတာေၾကာင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ လႈပ္ရွားခဲ့ျခင္း ျဖစ္မည္။ ဒါေၾကာင့္ သူမ ေရာက္ရွိလာခ်ိန္ကို မေစာင့္႐ုံဘဲ မဆင္မျခင္ ျပဳမူဝံ့ျခင္းပင္။
"သူက မင္းရဲ႕ဆရာလား?"
အဘြားအိုက လု႐ႊမ္ရဲ႕ အႏၱရာယ္ အေငြ႕အသက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားမိတာေၾကာင့္ လွည္ေမးလိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့... ဆရာနဲ႕ ကြၽန္မက ထ်န္းလုံေက်ာင္းေတာ္ကို တက္ေရာက္ဖို႔ ဒီကို လာခဲ့တာပါ"
အဘြားႀကီးက ခဏေလာက္စဥ္းစားၿပီး သေကၤတ တံဆိပ္ျပားတစ္ခုကို ထုတ္လာ၏။
"မိတ္ေဆြေလး... မင္း ငါတို႔ ထ်န္းလုံေက်ာင္းေတာ္မွာ ပါဝင္ဖို႔ ဆႏၵရွိတယ္ ဆိုမွေတာ့ ဒီတံဆိပ္ျပားကို ယူလို႔ရပါတယ္.... ျပႆနာမရွိရင္ ဆရာတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္လာနိုင္တယ္"
လု႐ႊမ္ တံဆိပ္ျပားကို ယူကာ ၿပဳံးလိုက္သည္။
ဤအဘြားႀကီး၏ ခြန္အားသည္ ျမင့္မားလြန္းျခင္း မရွိေပ။ သူမသည္ သူေတာ္စင္နယ္ပယ္ ပထမအဆင့္တြင္သာ ရွိျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ျပင္းထန္ေသာ ဝိညာဥ္ေရးအသိဉာဏ္ ရွိေန၏။ ဝမ္လင္သာ သူမေနာက္လိုက္လွ်င္ ေကာင္းစြာ ဂ႐ုစိုက္ခံရမွာ ေသခ်ာသည္။
"ေရွာင္လင္... အဘြားအိုနဲ႕ လိုက္သြားလိုက္ပါ... ေရွာင္ေက်ာက္ အတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႕.... သူက မင္းထင္ထားတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုနားလည္တတ္တယ္"
ႏႈတ္ဆက္ေနရမွာ ပ်င္းလြန္းသျဖင့္ လု႐ႊမ္သည္ သူ႕လက္ကို တိုက္ရိုက္ ေဝွ႕ယမ္းကာ စာသင္ေက်ာင္း တစ္ဝိုက္သို႔ လွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။
ေက်ာင္းဝန္းသည္ ႀကီးမားၿပီး လု႐ႊမ္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ သူ႕အား အာ႐ုံစိုက္ေနေသာ အျပဳအမူမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႉ၍ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လွည့္ပတ္သြားေနခဲ့သည္။
အမွန္ေတာ့ ထ်န္းလုံေက်ာင္းေတာ္သို႔ ဝင္ေရာက္နိုင္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အနည္းဆုံး သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္းမွ စၾကသည္။ ၎မွာ ေတာ္ဝင္အင္ပါယာ၏ အဓိက တိုင္းနိုင္ငံမ်ားတြင္ ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ အလြန္ကြာျခားေလသည္။
ဤေနရာ၌ တိုက္ပြဲ အႀကိမ္ေရသည္ သိသိသာသာ ျမင့္မားသည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားစြာ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ၾကတာကို လု႐ႊမ္ ျမင္ခဲ့ရသည္။
ေဆးလုံးသန႔္စင္ျခင္း ၿပိဳင္ပြဲမ်ား၊ လက္နက္သန႔္စင္ျခင္း ၿပိဳင္ပြဲမ်ား၊ ယြမ္ခ်ီၿပိဳင္ပြဲမ်ား၊ အခင္းအက်င္း ဖြဲ႕စည္းျခင္း ၿပိဳင္ပြဲမ်ားႏွင့္ ေတာက္ယြင္ အသြင္အျပင္ရွိ သိမ္ေမြ႕ၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ရွိသည့္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ား ရွိေလသည္။
လု႐ႊမ္ အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြားသည္။ ထ်န္းလုံဧကရာဇ္အင္ပါယာလို အလယ္အလတ္စား အင္ပါယာ တစ္ခုအတြက္ သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း က်င့္ႀကံသူမ်ားကို စုေဆာင္းရန္ ခက္ခဲေသာအရာ မဟုတ္ေပ။
ႂကြယ္ဝေသာ ေရာင္ဝါႏွင့္ ေပါမ်ားေသာ ေတာက္နိယာမ ေအာက္တြင္ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး အရည္အခ်င္း ရွိသေ႐ြ႕ အနည္းဆုံး လူသုံးပုံတစ္ပုံသည္ ျပႆနာမရွိဘဲ သူေတာ္စင္ တစ္ပိုင္းမ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အင္ပါယာ အဆင့္ျမင့္ေလ သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း အေၾကာင္း ေလ့လာထားျခင္းမ်ားက ရွားပါးေလ ျဖစ္သည္။ လု႐ႊမ္သည္ သူေတာ္စင္ ျဖစ္လာၿပီးမွသာ သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း ျဖစ္စဥ္အခါက ေရာယွက္ေနေသာ အသြင္အျပင္မ်ားသည္ မည္မွ်အေရးႀကီးေၾကာင္း သူနားလည္လာခဲ့သည္။
"ဒီကအတန္းေဖာ္... မင္းကို ၾကည့္ရတာ ဒီမွာေနတာ ၾကာၿပီထင္တယ္... သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း နိယာမစြမ္းအင္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေလ့လာမႈေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ထားလား?"
ထြားႀကိဳင္းေသာ ခပ္ဝဝ အမ်ိဳးသမီး ေက်ာင္းသူတစ္ဦးက စပ္စုစြာ ေမးလာသည္။
တျခားေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္ပါက ဤေက်ာင္းသား သုံးဦးစလုံးသည္ ေက်ာင္းတြင္ အလြန္ အဆင့္ျမင့္သည့္ သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း ၿပီးျပည့္စုံေသာကာလသို႔ ေရာက္ရွိထားသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
လူအမ်ားစုက နိယာမစြမ္းအင္ အေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေနေနသာသာ သူတို႔နဲ႕ ရင္းႏွီးဖို႔ေတာင္ မဝံ့ရဲၾကေပ။
"ဟမ့္... သူက သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း တတိယအဆင့္မွာပဲ ရွိေသးတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေလ... ဘာနားလည္မွာလဲ"
"အဲလိုေျပာလို႔ မရဘူး... နိယာမစြမ္းအင္ အသြင္အျပင္ေတြက အဆုံး မသတ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ သိထားရမယ္....က်င့္ႀကံမႈအဆင့္မွာ ထပ္တူမက်တဲ့ လူေတြမွာ မင္းၾကားခ်င္တဲ့ နိယာမစြမ္းအင္ အသြင္အျပင္ေတြကို ေရာယွက္လို႔ မရဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို သိထားေကာင္း သိထားနိုင္တယ္"
"ေျပာသြားတာ မဆိုးဘူး... ေရာယွက္ထားတဲ့ မတူညီတဲ့ နိယာမစြမ္းအင္ အသြင္အျပင္ေတြက ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ မတူညီတဲ့ ေတာက္က်င့္စဥ္ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္"
လု႐ႊမ္က ဝင္ေျပာလိုက္သည္။ စိတ္သေဘာထား ျမင့္မားေသာ အဆင့္အဆန္းျမင့္ျမင့္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးမွ လြဲ၍ က်န္လူအိုမ်ားမွာ အလြန္စာအုပ္ဆန္ေသာ ေလကိုသာ ထုတ္လႊတ္ေနၾကသည္။
လူႀကီးတစ္ေယာက္၏ ဆံပင္မ်ားသည္ မီးခိုးေရာင္ ေျပာင္းသြားေသာ္လည္း သူ႕မ်က္ႏွာသည္ နီျမန္းေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ကေလး မ်က္ႏွာႏွင့္ လူတစ္ေယာက္မွာ ရိုးရာပုံျပင္ထဲက မေသနိုင္ေသာ နတ္ဘုရားမ်ားႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူေလသည္။
"ေတာက္နိယာမစြမ္းအင္က ေကာင္းကင္နဲ႕ ကမၻာရဲ႕ ေတာက္က်င့္စဥ္ ကိုယ္ပိုင္ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ကိုယ္စားျပဳတယ္... မင္းရဲ႕အနာဂတ္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမားမလဲ ဆိုတာ သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း ကာလအတြင္း ေရာယွက္ေနတဲ့ နိယာမစြမ္းအင္ အေျခခံမူေတြနဲ႕လည္း ဆက္စပ္ေနတယ္... အဲဒါက အဆုံးအျဖတ္ ေပးနိုင္တဲ့ အခန္းက႑ မရွိေပမယ့္ ပိုေကာင္းတဲ့ နိယာမစြမ္းအင္ အသြင္အျပင္ေတြ ေရာယွက္နိုင္ေလ အနာဂတ္အတြက္ ပိုႀကီးမားတဲ့ အလားအလာေတြ ရွိလာေလပဲ"
လု႐ႊမ္ စကား ဆုံးေသာအခါတြင္၊ သူတို႔ သုံးေယာက္သည္ ေလးေလးနက္နက္ ေတြးေတာရင္း ထြက္ခြာသြားတာကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေနာက္တစ္ေနရာကို ေလွ်ာက္လွမ္းရင္း သူတို႔သုံးေယာက္ရဲ႕ က်င့္ႀကံမႈမွာ အေတာ္ေလး အဆင့္ျမင့္လာေပမယ့္ နိယာမစြမ္းအင္ရဲ႕ အေျခခံမူေတြနဲ႕ ပုံစံေတြကို သူတို႔နားလည္မႈက အေပၚယံပဲ ရွိေသးတာကို ေတြ႕ရေလ၏။
အဂၢိရတ္ပညာ အေၾကာင္း ေျပာေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားတစ္စုေရွ႕ကို ေရာက္သြားၿပီး လု႐ႊမ္ တိတ္ဆိတ္စြာ နားေထာင္ေနခဲ့သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေခါင္းယမ္းၿပီး ေတြးေတာင္ မေတြးဘဲ လွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ လက္နက္သန႔္စင္သည့္အဖြဲ႕၊ အခင္းအက်င္း ေမွာ္စက္ဝိုင္းႏွင့္ သားရဲထိန္းေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားထံ ေလွ်ာက္သြားသည္။ စက္ဝိုင္းတစ္ခုအတြင္း လမ္းေလွ်ာက္ လာၿပီးေနာက္ လု႐ႊမ္ အၿပဳံးျဖင့္ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။
တခ်ိဳ႕လူေတြက အျမတ္မ်ား ရိတ္သိမ္းနိုင္ၾကသလို၊ အခ်ိဳ႕က ရယ္စရာ ေကာင္းေသာ္လည္း လု႐ႊမ္၏ မ်က္လုံးမ်ားကို လင္းလက္သြားေစသည့္ စကား အနည္းအက်ဥ္းလည္း ရွိပါသည္။ ထ်န္းလုံေက်ာင္းေတာ္ကို သူသည္ ေနရာမွန္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ပုံရသည္။
လု႐ႊမ္ ဝင္ခြင့္႐ုံးခန္းသို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး သူ၏ သေကၤတကို ထုတ္ျပလိုက္သည္။ မီးစိမ္းေလး ျပလာကာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး မီးစိမ္းျပရာ အတိုင္း ဝင္လာခဲ့သည္။ အိပ္ေဆာင္ႏွင့္ သူ႕ကိုယ္ပိုင္ နာမည္ တံဆိပ္ျပားကို ရယူရမည္။
ဧည့္ခံေကာင္တာမွာ သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း ပထမအဆင့္သာ ရွိသူ အလြန္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ရွိေနသည္။ သူမက ဧည့္ခံေကာင္တာမွာ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး အမွတ္ တခ်ိဳ႕စုေဆာင္း ေနပုံရသည္။
ထ်န္းလုံေက်ာင္းေတာ္တြင္ တန္ဖိုးအရွိဆုံး အရာမွာ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး မဟုတ္ဘဲ အမွတ္မ်ား ျဖစ္သည္။ အမွတ္မ်ားကို ေလ့က်င့္ေရး နည္းလမ္းမ်ား၊ အခင္းအက်င္း တံဆိပ္ျပားမ်ား၊ သူေတာ္စင္သားရဲမ်ား၊ တျခား ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းမွ ပိုင္ဆိုင္သည့္အရာ အားလုံးကို လဲလွယ္နိုင္သည္။
အမွတ္မ်ား ရရွိရန္ အလုပ္မ်ားကို ၿပီးေျမာက္ရန္ သို႔မဟုတ္ တခ်ိဳ႕ေသာ ပေဟဠိ ေမးခြန္းမ်ားကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေျဖဆိုနိုင္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ ေသခ်ာတာေပါ့။ ရွားပါးပစၥည္းမ်ား၊ သူေတာ္စင္ သားရဲမ်ားႏွင့္ တျခားအရာမ်ားကို အမွတ္ျပ၍ ထုတ္ယူနိုင္သည္။
"စီနီယာ.... ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မနဲ႕လိုက္ခဲ့ပါ စီနီယာရဲ႕ အိပ္ေဆာင္က အႀကီးတန္း အဆင့္ျမင့္ ဧရိယာထဲမွာပါ"
အႀကီးတန္းဧရိယာ? လု႐ႊမ္လည္း ၎သည္ အခန္းက႑တစ္ခုမွ ပါဝင္သည့္ သေကၤတျဖစ္နိုင္သည္ဟု နားလည္ခဲ့သည္။
ကေလးမေလးက ရွက္ေနၿပီး သူမနာမည္ကို က်ိဳေရွာင္းဟုန္ဟု မိတ္ဆက္လာခဲ့သည္။ သူမသည္ အႀကီးတန္း ဧရိယာသို႔ ဝင္ေရာက္ခြင့္ရျခင္း အတြက္ အနည္းငယ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနၿပီး တစ္လမ္းလုံး စကားစျမည္ ေျပာဆိုကာ အႀကီးတန္းဧရိယာ အေၾကာင္းကို သူမသိသမွ်ကို ေျပာျပေနသည္။
သူမအသံေၾကာင့္ သူမသည္ အဆင့္ျမင့္ဧရိယာကို အလြန္ ေတာင့္တေနေၾကာင္း လု႐ႊမ္ပင္ ရိပ္မိလာ၏။
"ေဟး ဒါကငါတို႔ရဲ႕ ဟုန္ဟုန္ေလး မဟုတ္လား?"
ေလးလံေသာ အသံနဲ႕အတူ မိတ္ကပ္ လိမ္းျခယ္ထားေသာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူတစ္ေယာက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ က်ိဳေရွာင္းဟုန္ကို ျမင္လိုက္ေသာအခါတြင္ မုန္းတီးမႈမ်ား ေရာေထြးေနေသာ ေလွာင္ေျပာင္မႈ သဲလြန္စမ်ားက သူမ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားေပၚမွ ျဖတ္ေျပးသြား၏။
သူမက လု႐ႊမ္ကိုၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းကို သပ္လိုက္ေပသည္။
က်ိဳေရွာင္းဟုန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ နီရဲလာၿပီး လု႐ႊမ္ရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
"စီနီယာ.... ျမန္ျမန္ ထြက္သြားရေအာင္ သူ႕ကိုလ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္?"
"ေဟး ဟုန္ဟုန္ေလး ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သင္ယူ တတ္ေျမာက္ၿပီေပါ့... ေျခလက္ေတြကိုေတာင္ အသုံးခ်နိဳင္ေနၿပီ ဒါေပမဲ့ သူေတာ္စင္တစ္ပိုင္း တတိယအဆင့္ ေမာင္ငယ္ေလးကို ရွာေနတာ နည္းနည္းေတာ့ မိုက္မဲလြန္းတယ္ မဟုတ္လား?"