Evin içinde bir müddet ona seslendim ve aramama rağmen bulamadım bu yüzden tek çare telefonla aramak olunca aramaya başladım.
"Alo?"
"Barış nerdesin?"
"Canım antremana geldim yarım saate geleceğim."
"İnsan bir haber verir."
"Pardon canım ben kapatıyorum hadi görüşürüz."
"Kolay gelsin canım."
Her şeyi bence olduğu gibi görüp kafamda kurmamalıyım sonuçta antremanı oluyor bu çok normal bir şey düşündüğüm gibi bir şey yoktur herhalde.
Tabii ki yoktur Ada saçmalama.
Ben yatak odasında telefonumla ilgileniyorken bir anda aşağı kattan kapı açma sesi geldi yataktan kalktım ve Barışın sesini duymamla içim rahatladı.
Merdivenlerden aşağıya tam inecekken telefonumun çalmasıyla odama geri gittim telefonu elime aldım ve arayan kişiye baktım.
Annem arıyor...
Reddedildi
Her zaman modumu düşürmek zorunda mıydı?
Tam merdivenlere doğru yöneldim ve Barışı merdivenlerde gördüm yanıma geldi ve bana sarıldı.
"Hoşgeldin Barış."
"Hoşbuldum güzelim de bir şey mi oldu?"
"Ne olacak işte annem aradı açmadım."
Benden geriye doğru çekildi elini yanağıma koydu ve "bence konuşsan iyi olabilir." Dedi.
"Barış Allah aşkına ne konuşacağım sende başlama."
Bir tık fazla sinirliydim galiba.
"Tamam be ben bir şey demedim." Dedi ve boynuma bir öpücük kondurup üstünü değiştirmek için odaya doğru gitti.
Bende merdivenlerden indim ve salona geçip oturdum.
Barış'ın "Ada" diye seslenmesiyle yukarıya doğru çıktım ve yatak odasına girdim.
"Efendim?"
"Sence ne giysem?"
Sanarsın moda artisti.
"Nereye gideceğiz?"
"Bilmem istersen alışveriş merkezine gideriz."
"Tamam olur." Dedim ve Barışın önüne geçip dolaptan kıyafet bakmaya başladım Barışta bu sırada yatağa oturmuş beni izliyordu.
Uzun bir arayıştan sonra ve Barış beyin beğendiği kıyafeti buldum.
Basic beyaz bir tişört ve siyah eşofman seçmişti.
Bende bir tane krem kazak altına kot pantolon yanıma da bir tane siyah çanta almıştım.
Zaten yanımda sadece bu kıyafetler vardı.
Barış arabayı çalıştıracağını söyleyip gitmişti bende son kere aynada kendime baktıktan sonra evden çıktım ve arabaya gidip bindim.
Barış sürücü koltuğunda oturmuş ve bana bakıyordu bende noldu der gibi bakınca "güzelliğinize bakakaldım." Dedi ve yanağıma bir öpücük kondurdu.
Sanarsın Galler prensesiyiz hallere bak.
Barış arabayı çalıştırdı ve gitmeye başladık.
.
.
.
.
.
.
Alışveriş merkezine gelmiştik ve geldiğimiz andan itibaren Barışa çok ilgi vardı gören herkes Barışı çeviriyordu özellikle kızlar. Bütün kızlar telefonu elime tutuşturuyordu ve Barışın dibine girip fotoğraf çekiniyorlardı Barış benim kıskanmamdan zevk alıyordu.
Ben mağazaları gezerken Barış yanımda kuyruk gibi dolanıyordu en sonunda Barışa dönüp "istersen gidebilirsin boşuna dolanma." Dedim ve kıyafetlere bakmaya devam ettim.
Barış belimi kavradı kendine doğru çevirdi ve
"Vay birileri kıskanmış."
"He Barış."
.
.
.
.
"Kızım ben yoruldum da bir yere oturalım."
"Barış daha 1 saat bile olmadı sen nasıl futbolcusun."
"Hadi güzelim valla yoruldum."
"Tamam." Dedim ve elini kavradım Barışın dediği kafeye doğru yürümeye başladık.
Kafeye geldik oturduk ve siparişleri verdik bir süre sonra Barış tuvalete gideceğini söyleyip kalktı bende bu sırada telefonla ilgilenmeye başladım.
Telefondan kafamı kaldırdığımda çaprazımda Jayden vardı.
Siktir.
Ne diyecektim ben buna.
Kafamı iyice telefona doğru gömdüm ve telefona bakmaya devam ettim.
Bu Barış nerede kaldı?
Karşımdaki sandalyenin çekilmesiyle kafamı kaldırdım bir de ne göreyim...
Jayden karşıma oturdu ve bir anda "aaaa merhaba nasılsın?" Dedi.
"Merhaba Jayden iyiyim sen nasılsın?"
"İyiyim bende sağol tek mi geldin?" Dedi.
Arkadan bir ses "tek gelmedi." Dedi.
Kurtarıcım Barış.
"Sana da merhaba Barış."
Sırıtarak "merhaba demedim ama neyse." Dedi.
Kaşınma Barışım.
"O zaman görüşürüz." Dedi ve cevabımızı dinlemeden masadan kalkıp gitti.
"Görüşmeyelim canım."
"Barış ne oldu iki saattir seni bekliyorum."
"Bir şey yok canım."
Kafamı salladım ve sipariş ettiğimiz kahveyi içmeye başladım.
Barışla havadan sudan vesaire konuştuk hesabı ödedik ve tam kalkacakken Barış elimden tuttu ve oturmamı sağladı.
Cebinden bir tane yüzük çıkardı ve bana doğru yöneltti.
Barış ciddi olamazsın...
"Sonsuza dek seninle bir ömür geçirmeme izin verir misin?"
"Barış!?"
Sadece yüzüme gülümsedi.
Sadece kafamı sallamakla yetindim ve ayağa kalkıp ona sarıldım.
Sarılmamız bittikten sonra arkamı döndüğümde ağzım açık kaldı.
"Sacha mı o!!!"
Çoğu kişi buradaydı ve benim için en önemli isimlerden bir tanesi Sachaydı. Gittiğinden beri onu görmemiştim ve ilk kez onu canlı görmüştüm.
"Hey Ada!!"
"Seni çok özledim."
"Bende seni tebrikler."
"Teşekkür ederim."
Gelen herkese tek tek sarıldım ve sonra o kafede de zaman geçirdikten sonra Barışla el ele arabaya bindik ve Barışın evine gitmek için yola koyulduk.
Eve geldiğimizde direkt kendimi yatağa bıraktım arkamdan Barış yanıma uzandı ve "seni seviyorum." Dedi.
"Bende seni seviyorum." Dedim ve ona sarılarak uykuya daldım.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
@adakadioglu: bir takım güzellikler @barisalperyilmaz.
Comments...
@ferdikadioglu: 10/10
@irfancankahveci:maşallah🩷🩷
@gozdekahveci: Güzellik🫡🫡
@iremsurmeli: Vaaayy
@barisalperyilmaz:güzelimmm
@berkankutlu: Yüzük link
↪️@adakadioglu:hayırdır Berkan kime alacaksın?
@keremakturkoglu:❤️❤️❤️❤️
@tuanabas: 😍😍😍😍😍
@sacha_boey: 🩷🩷🩷
@jaydenoosterwolde:👏🩷
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
MERHABA ARKADAŞLAR SINAV HAFTASI OLDUĞUNDAN DOLAYI HİÇ HİKAYE ATAMADIM BUNUN İÇİN ÖZÜR DİLERİM VE AKLIMA BARIŞLA İLGİLİ FARKLI BİR KURGU FİKRİ GELDİĞİNDEN DOLAYI BUNU YAVAŞ YAVAŞ MUTLU SONA YAKLAŞTIYORUM (BİR TİK HIZLI OLDU AMA OLSUN) BU ŞEKİLDE SİZİ ÇOK SEVİYORUM KENDİNİZE İYİ BAKIN ÖPTÜMMM🩷🩷