Ve arabayı eve doğru sürmeye başladım.
Eve gittiğimde üstündeki kot pantolondan ve gömlekten kurtulup kendimi banyoya attım. Yarım saat duş alıp çıktım, saçlarımı taradım, kuruttum ve şimdi kıyafet seçecektim gerçekten kafam çok karışıktı uzun bir elbise giysem abartılı kısa bir elbise giysem diğer insanlardan farklı mı olurdum bilemedim...Bu düşünceleri bir kenara atıp düz renk kısa bir elbise seçtim ve abimi beklemeye başladım.
Abim 5 dakikaya geleceğini ve sahil kıyısı olan bir yere gideceğimizi söylemişti. Aradan 10 dakika geçti ve gelmedi bende aramaya karar verdim.
"Alo abi nerdesin?"
"Ada 5 dakikaya kapıda olurum."
"Tamam bekliyorum."
Telefonu yüzüme kapattı ve nedense içimi garip bir his kapladı.
Yoksa birisini daha alıp mı geldi?
Belki de trafik vardır...
Barış gelir mi acaba?
Saçmalama Ada ne alaka
Ferdi sadece Fenerbahçeli oyuncuların olacağını söylemişti bu yüzden fazla düşünmedim.
Abim gelmişti evden dışarıya çıkıp arabaya bindim ve
gitmeye başladık.
20 dakika sonra mekana varmıştık ama bir sıkıntı vardı burada sadece Fenerbahçeli oyuncular yoktu.
Galatasaraylı, Trabzonsporlu ve beşiktaşlı futbolcularda vardı.
Ben şimdi tam olarak sıçmıştım.
İrem ferdinin yanından benim yanıma geldi ve koluma girdi böylelikle birlikte içeriye doğru yürümeye başladık. İçerisi karanlıktı her şey pek net gözükmüyordu insanların oturduğu bölümlerden hangi takımlarda olduğu anlaşılıyordu ve ben anlık bir cesaretle Galatasaraylı futbolcuların oturduğu yere baktım... Kalabalıktı ama o kalabalığın içinde dikkatimi çeken şey sadece iki çift bana doğru bakan kahverengi gözlerdi.
Evet bana bakıyordu.
Bende ona bakıyordum.
Dünya durmuştu ve Ferdinin beni dürtmesiyle bakışlarımı kaçırdım (Bir şeyinde içine etmesen olmuyor be) Ferdi ve İrem'le Fenerlilerin olduğu masaya doğru gitmeye başladık ve gittiğimizde Ryan'de oradaydı şu sıralar fazla mutsuzdu bence mutsuzluğunun sebebi maçta pek oynamamasıydı herkesle selamlaşıp Ryan'ın yanına gittim ve bir şey demeden bana bir anda sarıldı. "Ryan nasılsın kusura bakma şu sıralar pek konuşamıyoruz işler çok yoğun" dedim ve benim gözlerimin içine bakarak
Hayır Ada sadece gözlerinin içine baktı etkilenmedin.
"Teşekkür ederim Ada bu aralar kafam pek yerinde değil iyi olmaya çalışıyorum diyelim sen nasılsın?" dedi.
"İyiyim sağol" dedim ve oturmaya devam ettim
Ara sıra sohbete katılıyordum ama dikkatimi çeken bir sohbet geçmemişti tabii o ortamdayken dikkatimi onun dışında çeken bir şey olacağını zaten düşünmüyorum ayrıca çok sıkılmıştım ve bunu belli etmemeye çalışıyordum ama Ryan anlamış olacak ki,
" Ada birazcık sahilde yürüsek olur mu" dedi.
Evet bu hayatımda aldığım en rahatlatıcı teklif olabilirdi.
Tabii Barışın bana çıkma teklifini saymazsak...
Aman ne saçmalıyorum.
"Olur Ryan." Dedim ayağa kalktık abime 15 dakika sonra geleceğimi söyledim.
Tam kalkarken Ryan elini bana uzattı...
Evet bende elini tuttum ve Barış bunu gördü bana ne oluyor der gibi bir bakış attığını gördüm onu görmezden gelip birlikte kapıdan dışarıya çıktık.
!EL ELE!
Dışarıya çıktığımızda hala elimi tutmaya devam ediyordu ve birlikte el ele 😍 yürümeye başladık. Baya hiç konuşmadan yürüdük ve bir anda durdu
"Ada fotoğrafını çekmemi ister misin?" dedi bu teklifin bir aşaması mıydı yoksa sadece normal bir soru muydu?
"Olur Ryan." dedim fotoğraf çekildik ,fotoğraflarımı çekti ve manzarayı çektik.
Ryan gerçekten eğlendiren bir insandı ama kendisini eğlendirmek zordu çünkü açık bir yarası vardı ve bunu söylemiyordu.
Gittiğimiz yolu döndük ve tekrar birlikte içeriye doğru yürümeye başladık yerimize gidip oturduğumuzda Barışa bakmak için öne doğru eğildim ve beklediğim gibi
