İnsanlar doğru kişiyi bulduklarında nasıl hissederler veya nasıl davranmaları gerektiklerini nasıl bilirler? Nadiren bile olsa birisi birisine kendinden çok değer verecek şekilde o kişiyi seviyorsa ve o kişide onun için doğru kişi değilse doğru kişiye çevirebilir.
Belki de her yanlış kişinin içinde kendimize çevirebileceğimiz bir doğru olabilir.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
7 yıl sonra...
"Efe oğlum hadi gel buraya yemeğini yedireyim sonra çıkacağız."
Yemeğini yedirdim zaten çoktan kıyafetlerini giydirmiştim Efeyi kucağıma aldım ve arabaya binip stadyuma doğru yol almaya başladık.
Bugün Barışın maçı vardı ve bende her müsait oluşumda onun maçlarına gidiyordum.
Arabaya bindiğimde çantadan gelen telefon çalma sesiyle telefonu çantadan çıkardım ve arayan kişiyi gördüğümde yüzüme bir gülümseme yerleşti.
Barış arıyor...
"Efendim hayatım?"
"Çıktınız mı canım?"
"Şimdi arabaya bindik geliyoruz."
"Tamam bekliyorum öptüm."
"Görüşürüz Barış."
Telefonun kapanmasıyla arabayı sürmeye başladım. Stadyuma geldiğimizde arabayı otoparka bıraktım ve Efenin kemerini açıp soyunma odasının olduğu yere doğru yürümeye başladım. Kapısına geldiğimde Barışı aramaya başladım.
"Alo Barış geldik biz."
"Tamam canım."
Barış kapıyı açtı Efeyi kucağına aldı ve soyunma odasına tekrardan girdi o böyle yapınca bende arkasından gittim.
Efeyi soyunma odasındaki koltuğa oturttu ve oynamaya başladı.
"Barış?"
"Efendim canım."
"Diğerleri nerede?"
"Onlar antremana çıktılar."
"Barış deli misin? Sende çık."
"Tamam ya çıkıyorum." Dedi. Efeyi oradan kaldırıp beni kucağıma koydu ve benim yanağıma bir öpücük bırakıp koşarak sahaya gitti.
.
.
.
.
.
Soyunma odasından çıkıp yerimize oturduk gözüm antreman yapan isimlere takıldı.
Barış, yunus, zaniolo, boey, muslera(evet hala vardı) ve diğer isimler vardı.
Antremanı bitirdiler ve artık maç başlamıştı.
.
.
