"Yememi ister misin?"

350 23 26
                                    


Çantamdan anahtarı çıkardım kapıyı açtım ve karşımda onu gördüm.

Barış Alper Yılmaz.

Arabada yaşanan her şeyi görmüştü.

Apartmanın içinde bekliyordu ve apartmanın dışından hayal kırıklığını görebiliyordum.

Hayal kırıklığı.

Apartmana girmeden önce çantamda anahtarı ara gibi yaparken Barış kapıyı açtı ve "konuşmamız lazım." dedi.

Evet canım konuşmamız lazım ama ne diyeceğimi bilmiyorum.

"Tamam konuşalım." dedim ve asansörün düğmesine bastım.

Asansör geldi ikimizde bindik ve eve geldiğimizde çantadan anahtarı çıkardım kapıyı açtım ve içeriye girdim.

Barışta arkamdan girdi salonun ışığını açtı ve L koltuğun arkasındaki camın oraya gidip ellerini cebine koydı camdan dışarıya bakmaya başladı.

Montunu çıkarmamıştı demekki diyeceği şeyler pek uzun sürmeyecekti.

Montunu çıkardım koltuğun kenarına koydum ve Barışın yanına yaklaştım duvara yaslandım ona baktım.

"Barış konuşalım dedin ama-"

"Ama derken Ada? Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum beni sevdiğini söylüyorsun sonra ümit verip bırakıyorsun farkında mısın?"

"Barış özür dilerim hata bende haklısın." dedim ve yanına doğru yaklaşıp kolunu tuttum. Kolumdan hızlıca kurtuldu "Sonra konuşalım." Dedi ve hızlıca kapıyı açtı benim tek duyduğum şey ise sertçe vurduğu kapı sesiydi.

Sahip olduğum her şeydin

her şeyimi alıp gittin

.

.

.

.

.

.

Sabah alarmın sesiyle uyandım başım ağlamaktan ağrıyordu işe gidecek durumda değildim çünkü başım ağrıyordu.

Ağlamamın sebebi Barışın beni affetmeyeceğiydi hatta affetme gibi bir ihtimali aklımın köşesinde yoktu.

Büyük rezillik yapmıştım ve kimden hoşlandığımı ciddi bir şekilde bilmiyordum.

İrem🩷🩷🩷 arıyor...

"Adacım günaydın nasılsın?"

"İyi sen?"

"Sana ne oldu senin iyi gelmiyor?"

"Bana gel anlatırım."

"İş yok mu?"

"Bugün ofiste işim çok yoktu evden hallederim."

"Tamam canım öptüm geliyorum."

"Bekliyorum."

10 dakika sonra kapı çalmıştı kapıyı açtım ve beklemeye başladım.

Asansörün kapısı açıldığında içinden Barış indi.

"Ada bu halin ne?"

"Barış."

"Ada'm."

Beni affetmiş miydi?

"Beni affettin mi?"

"Evet."

"Özür dilerim." Dedim ve ellerimi boynuna doladım.

Nefha | Barış Alper YılmazWhere stories live. Discover now