27: Prince
“Are you okay Aurora?” Napalingon ako kay Dr. Ramos.
Kinakabahan kasi ako dahil naalala ko ang mga salitang lumabas sa bibig ko kanina. Paano kung panget ang boses ko? Paano kung hindi tama ang sinabi ko?
“Aurora?”
“I…I tri–tried,” sabi ko at nakita kong natulala sandali si doc at nakita kong may isinulat siya.
“Your voice is beautiful Aurora.”
Natulala ako sandali at hindi ko napigilan nag ngiti ko.
“Crescent,” sabi ko.
“This is incredible…how the presence of someone can encourage you. She is really playing an essential role in your life.” Nakangiting sabi ni Doc.
“She…invited me…” I whispered.
“Invited you?”
“Her bi…birthday.”
“Pupunta ka ba?” Nakangiting tanong niya.
“I’m not sure…I’m…I–am…Scared.” Yinakap ko ang sarili ko.
“If you don't mind me asking Aurora…Can you tell me why you're hesitant to talk to everyone?”
Naalala ko bigla si mommy. Pinilit ko lang ngumiti.
Can I go home now, I said using sign language.
“Oh…alright…Sige, I’ll see you again next week.”
Tumango ako bilang sagot. Sinalubong ako ni Ethan agad sa labas tapos umuwi na kami. What should I get for Crescent?
Parang nasa kanya na ang lahat eh.
Nang makarating kami sa bahay ay agad akong dumiretcho sa kwarto ko at sinalubong naman ako ni Spooky.
I quickly took a shower then checked my phone.
Hindi ko napigilang tumalon because Crescent is already following me! Is this even real? Binuhat ko si Spooky at pinatabi ko siya sa akin.
Ipinakita ko sa kanya, Crescent is already following me! I can't believe this!
She just followed me 5 minutes ago.
Pakiramdam ko kamatis na ako ngayon!
Napatakip ako ng bibig nang makita kong may message siya bigla.
Crescent: Found you!
Wait…teka lang baka kasi hindi siya ‘to. I’m shaking. My hands are shaking. What if…Imahinasyon ko na naman ‘to?
Crescent: iba rin…pati dito tahimik ka 🤣
Crescent: jk.
Crescent: joke lang.
Pero sunod-sunod messages niya. Hindi ko kayang magreply ng mabilis sa sarili ko dati. So…this is her right?
Aurora: sorry.
Crescent: busy?
Aurora: no.
Crescent: ah kumain ka na? dinner?
Tumingin naman ako sa dump elevator. Binuksan ko agad ito at kinuha ang pagkain ko.
Aurora: kakain pa lang.
Crescent: ah…sige kain ka muna.
Aurora: Ikaw?
Umupo ako at inayos na ang pagkain ko. Kumunot ang noo ko. Hindi na siya nagreply.
Aurora: ?
Wait…I might annoy her.
Aurora deleted a message.
Crescent: hey? Sorry, someone called.
Aurora: okay.
Crescent: kumakain ka na?
Aurora: Yes.
Crescent: Kain ka muna. I’ll chat with you later.
Napanguso ako. Bakit hindi ba kami pwedeng mag-usap habang kumakain ako? Ayoko pa namang maunang magchat mamaya. Nang matapos akong kumain ay inayos ko muna ang sarili ko sa banyo at bumalik sa higaan ko.
I visited her account and she has a new post.
It’s a picture of the sky tonight.
Tumayo ako at sinilip ang langit mula sa bintana. Maraming mga bituin ngayon. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko. Ngayon lang yata ako naging masaya sa buong buhay ko.
I really thought my days would be lonely forever.
I was about to turn off my phone when she suddenly called. Huminga ako ng malalim at napahigpit ang hawak sa phone ko. Wait….
I read the name again and it's really Crescent…She's calling me. Baka natutulog na ako? Wait wag sana akong gisingin agad.
I was about to answer the call when it suddenly ended.
Ibababa ko na sana ang phone ko nang bigla siyang tumawag ulit.
Should I answer it?
It's just a call…
Kinagat ko ang labi ko at sinagot ko na ang tawag.
“Rora?”
Napatakip ako ng bibig ko nang marinig ko ang boses niya.
“You're there right?”
Tumango ako. Wait…I slightly opened my mouth when she spoke again.
“Your kuya told me, maliit pa raw kayo nong huli ka niyang narinig magsalita. Nong nasa bahay niyo ako, you were always silent…”
Tahimik lang akong nakikinig sa kanya.
“I never thought you had a beautiful voice hidden.”
Did she just say beautiful?
Napahawak ako sa aking pisngi dahil sa luhang bigla nalang tumulo galing sa mga mata ko.
“It’s serene…Can I keep your voice?”
Natulala ako sandali.
“Can you call my name again?”
Napahawak ako sa aking dibdib. Dahil sa sobrang lakas ng tibok nito ngayon.
“I’m sorry…for requesting, I hope it won't creep you out.”
“Crescent…hi.” I whispered, I just hope she heard it.
“Ha–Hi…Hi Rora.” Tuluyan na akong napangiti.
“You don't have plates to finish?”
Napalingon ako sa mga hindi ko pa natapos.
“Wal–wala pa.”
“Oh…ako marami eh. Nakakapagod. But…syempre para sa future ko ‘to diba?” Oh why do I love her laugh so much.
“Baka may ginagawa ka ah, tapos nakaistorbo ako,” sabi nya.
“Hindi! Sorry…” Bigla nalang ako nakasigaw. Nakakahiya.
“Does your kuya know you can…speak now?”
“Hi–hindi.”
Honestly…ngayon nga lang. Before I could only speak your name and Spooky’s name.
“Ah…sige secret natin ‘to?”
I giggled at what she said.
“Secret?”
“Yeah…think of your kuya as the Ursula.”
Kumunot ang noo ko. Ursula? In the little mermaid?
“Tapos ikaw si Ariel…Let's keep your voice secret because he might steal it.”
Natawa ako ng mahina.
“But…Ursula did not steal Ariel’s voice, Ariel willingly gave it to her,” I said. As for me…it was also my choice to let my fear take over my voice.
“Your…”
“Crescent?” Kasi biglang naglaho ang boses niya.
“Nothing…your voice is just mesmerizing.”
I paused and I felt the butterflies inside my stomach dancing again.
I remember my mom telling me that when I grow up, a prince will come to rescue me. However, Crescent is not a prince.
--
fb: Lisnaej / Lis Naej