ေနသာေသာ တနဂၤေႏြေန႔တစ္ေန႔...
ေျမာက္ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္... ေဘာဂသစၥာရပ္ကြက္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ၾကည္ညႊန္း Family ႀကီးတြင္ နံပါတ္၂ သမီး နႏၵာၾကည္ညႊန္း နိုင္ငံျခားမွျပန္ေရာက္ေနၿပီး ေဇယ်ာၾကည္ညႊန္းေခၚ ေဇယ်ာမိုးေဆြလည္း နိုင္ငံျခားမသြားရေသးသျဖင့္လူစုံေနၾက၏။
ေန႔လယ္စာထမင္းစားၿပီးခ်ိန္၌ အာကာတို႔ ေမာင္ႏွမေတြစုၿပီး ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ ထုံးစံအတိုင္း TV ေရွ႕ရွိ Dream bed ေပၚတြင္ အစ္ကိုႏွင့္ အာကာက ပူးပူးကပ္ကပ္။
"အား... အေမ့လက္ရာ မစားရတာၾကာလို႔ အရသာကိုရွိေနတာပဲ ဗိုက္တင္းသြားၿပီ"
"မမနာနာ... မသိရင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ကတည္းက ငတ္လာသလိုပဲေနာ္"
"ဟယ္... So sweet ေနာ္... အဲ့ဒါဆိုမင္းလည္းငါ့လို အေမ့လက္ရာမစားဘဲ အၾကာႀကီးေနၾကည့္ပါလား"
"မေနနိုင္ပါဘူး"
"အဟားဟား"
အာကာ့အေျပာေၾကာင့္ အစ္ကိုကရယ္ၿပီး အာကာ့ပါးတစ္ဖက္အား ပြတ္ေပးလာသည္။ မမေကသာက ပ်င္းသည္ဟုဆိုကာ ဂိမ္းေဆာ့ၾကရန္ ေျပာသည္။
"အူနိုေဆာ့ၾကမယ္ေလ"
"အာ... မေဆာ့ခ်င္ဘူး... So sweet က ညစ္မွာ"
"ဟာ... ဘာညစ္လို႔တုန္း"
"ညစ္တယ္"
အာကာႏွင့္ မမေဟမာတို႔ ျငင္းခုန္ေနၾကစဥ္ မႀကီးကဝင္ၿပီး...
"လူစုံတုန္း အခုေခတ္စားေနတဲ့ဟာ ေဆာ့ၾကည့္မလား... ဒီအိမ္မွာ ဘယ္သူက အပ်င္းထူဆုံးလဲ ဘာညာ ဆိုၿပီးေရြးၾကတဲ့ဟာေလ"
"ဟာ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ေမာင္ႏွမေတြစုံတုန္းေဆာ့ၾကမယ္... ေဟမာ အေဖႀကီးတို႔ကို သြားေခၚလိုက္မယ္"
မမေဟမာက အိမ္ေပၚထပ္သို႔ ေျပးတက္သြားၿပီး အေဖႀကီးႏွင့္ အေမ့ကိုေခၚလာသည္။
"ကိုယ့္ဟာကို ေဆာ့ၾကပါလား... ဒီကေလးေတြကလည္း"
"လာပါ အေမရဲ့ ဒီဟာက Family game ဆိုေတာ့ တစ္မိသားစုလုံးေဆာ့ရမွာ... ေလးေမာင္ေခၚရဦးမယ္ ေလးေမာင္!!"
"ဟဲ့... မေအာ္နဲ႔... အဖြား အိပ္ေနတယ္ ဒီေကာင္မေလးဟာေလ"
"အမွတ္တရေလးျဖစ္သြားေအာင္ Live လႊင့္ၾကမယ္... တာေမြအိမ္က အမ်ိဳးေတြကိုဝင္ၾကည့္ၾကလို႔ေျပာလိုက္"
"ေအး... ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ Live လႊင့္မယ္"
"အာ... မမေကသာ... Live လႊင့္ရင္ သားတို႔မပါဘူး"
"မရဘူး... ပါရမွာ လၽွာမရွည္နဲ႔"
"ေမာ္ေမာ္ေရ tripod အေသးေလး ဘယ္နားမွာလဲ"
"မႀကီးအိျဖဴ!! ေလးေမာင္!!"
"ဘာေတြတုန္းဟ... ငါ့... အိပ္မလို႔ပါဆို"
ေလးေမာင္ကလည္း စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ႏွင့္ ပုဆိုးႀကီးျပင္ဝတ္ရင္း အိပ္ယာမွထလာရသည္။ ဧည့္ခန္းမွာ ခဏၾကာ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနၾကၿပီးမွ အားလုံးေနရာတက်ျဖစ္ၾကသည္။ အေဖႀကီးႏွင့္ အေမက ဆိုဖာခုံေပၚတြင္ထိုင္ေနၾကရၿပီး ေမာင္ႏွမေတြက ေအာက္မွာ ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္တန္းစီ၍ ဝိုင္းထိုင္ထားၾကသည္။ ေလးေမာင္က အေမ့ေဘးမွ တစ္ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာတြင္ ဝင္ထိုင္ေန၏။ အစ္ကိုက အာကာ့ေဘးတြင္ဝင္ထိုင္ၿပီး မမေဟမာက ေပါက္ေပါက္ကို ေပါင္ေပၚတင္ထားသည္။ ေမာ္ေမာ္ႏွင့္ ေဇယ်ာက အာကာ့ေရွ႕တြင္ ထိုင္ၾကသည္။
"ဟဲ့... Live က စေနၿပီလား"
"Captain တင့္လြင္ is watching တဲ့... အဟားဟား သေဘၤာသီးႀကီးက ခ်က္ခ်င္းဝင္ၾကည့္တာေနာ္... Hi ကိုႀကီးတင့္လြင္.... အားလုံးသတိရတယ္တဲ့"
"အေမ့ ဒီမွာ အေမ့တူ အေမ့တူ... ကိုႀကီးတင့္လြင္ ၾကည့္ေနတယ္"
မမေဟမာက တက္လာေသာ ကြန္မန္႔မ်ားဖတ္ၿပီးအေမ့ကို အသိေပးေနသည္။
"ဟုတ္လား... ဘီယာေတြေလၽွာ့ေသာက္လို႔ ေျပာဦး"
အာကာ ကပါ မမေဟမာနားသို႔ေခါင္းတိုးဝင္၍ ကြန္မန္႔ေတြကိုၾကည့္လိုက္သည္။
"အေခ်ာေလးေတြေရ... လာခဲ့မယ္ တဲ့... အဟား... မႀကီးေဆြေဆြ!!! ဟယ္လို သာေကးတီးယန္းႀကီး... ေျမာက္ဒဂီးယန္းေလးေတြ ဒီမွာသတိရေနတယ္ေနာ္"
"ဘယ္သူလဲ... ေဆြေဆြလား... အေမက အိမ္လာခဲ့ဦးလို႔ေျပာလိုက္"
"ဟ! ညည္းတို႔ Live ကလည္း အမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲ အားေပးတာလား"
ေလးေမာင္က မ်က္မွန္ႀကီးပင့္တင္ကာ ေျပာသည္။
"အင္းေလ ေဒၚခင္ခင္မ်ိဳးေဆြအမ်ိဳးေတြနဲ႔တင္ View 1 M ရမွာ"
"မႀကီး... ခုပဲထမင္းစားထားတာကို... ၿပီးမွစားပါလားလို႔"
မႀကီးသႏၲာက ပန္းကန္တစ္ခုတည္းတြင္ လိုင္ခ်ီးသီးမ်ား ထည္ယူလာၿပီးစားေနသျဖင့္ မမနႏၵာကတားလိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ... ငါ့ဗိုက္ဆန္႔ေသးလို႔ စားတာပဲကို... ေမးခြန္းေတြ ရၿပီလား ေကသာၾကည္ညႊန္း"
"ရၿပီ... ဘယ္သူေမးမွာလဲ"
"ကဲ...ကဲ... လာ... မႀကီးအိျဖဴ က ေမးခြန္းေတြေမးေပးမယ္"
မမေကသာက ေမးခြန္းေတြေရးထားေသာ စာရြက္ကို မႀကီးအိျဖဴ၏ လက္ထဲသို႔ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေမာ္ေမာ္က အေဖႀကီးႏွင့္ အေမ့လက္ထဲသို႔ သတင္းစာႏွစ္ေစာင္အား လိပ္၍ထည့္ေပးလိုက္ၿပီး
"ဘဘ နဲ႔ ႀကီးႀကီးက ဒါနဲ႔ရိုက္ရမွာ"
"ခဏေလး... ခဏေလး... အေဖႀကီးနဲ႔ အေမက မ်က္ႏွာမလိုက္ရဘူးေနာ္"
မမေကသာ၏ အေျပာေၾကာင့္ အေဖႀကီးက ရယ္လိုက္ၿပီး
"မလိုက္ပါဘူး ငါ့သမီးကလည္း"
"ငါ့လည္း သတင္းစားလိပ္ေပးၾကဦးေလ... ငါက ဘာနဲ႔ရိုက္ရမွာလဲ"
"ေလးေမာင္က ရိုက္စရာမလိုဘူးေလ... ေကသာတို႔နဲ႔တူတူ အရိုက္ခံရမွာ"
"ဟ! ငါက ဘာလို႔အရိုက္ခံရမွာတုန္း"
"ေလးေမာင္ကလည္း ေဟမာတို႔နဲ႔တူတူေလ"
"ေဟ့ေအး... ငါပါရိုက္မွာေပါ့ဟ! ေပးစမ္း ေမာ္ေမာ္ ငါ့ကို သတင္းစာတစ္လိပ္"
"ဟြန္! ေလးေမာင္ကလည္း... ေမာ္ေမာ္ ေလးေမာင္ကို အထူႀကီးမေပးနဲ႔ေနာ္"
"ကဲ... လုပ္ေလ ဟိုမွာ Live က စေနၿပီ"
ကၽြက္စီကၽြက္စီႏွင့္ မ်ိဳးစုံ ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနၾကၿပီးမွ မႀကီးအိျဖဴက ကင္မရာေနာက္တြင္ထိုင္၍ ေမးခြန္းေတြစေမးသည္။
"အိုေခ... ေမးမယ္ေနာ္... ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ ဘယ္သူအစားအပုတ္ဆုံး..."
"ဘုန္း!!" "ဘုန္း!!" "ဘုန္း!!"
"အား!!"
မႀကီးအိျဖဴ၏ ေမးခြန္းပင္ မဆုံးေသး အေဖႀကီး...အေမႏွင့္ ေလးေမာင္တို႔၏ရိုက္ခ်က္မ်ားက မႀကီးသႏၲာ၏ ေခါင္းေပၚသို႔ တဘုန္းဘုန္းႏွင့္က်ကုန္ၾကေတာ့သျဖင့္ စားလက္စ လိုင္ခ်ီးသီးပင္ထြက္က်ကုန္ေတာ့သည္။
"အဟားဟား စဥ္းစားစရာမလိုဘူး သက္ေသႏွင့္တကြပဲ"
"အရမ္းရိုက္ၾကတာပဲ"
"င႐ုပ္ပြႀကီးက ေလတက္ရင္ေမႊးတယ္ေနာ္ မႀကီး ခြိ!"
"So sweet ေနာ္"
"ေနာက္တစ္ခုေမးမယ္... ဘယ္သူက ဒရမာ အခ်ိဳးဆုံးလည္း"
"ဘုန္း!!" "ဘုန္း!!"
"အား"
"ဘုန္း!"
"ဟာ! ဘာလို႔ သားကို"
ပထမရိုက္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္မွာ အေဖႀကီးႏွင့္ ေလးေမာင္က မမေကသာကို ရိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ အေမက အာကာ့ကို ရိုက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
"ေကာသာ ဘာမွ ဒရမာမခ်ိဳးဘူး... အေမ ရိုက္တာမွန္တယ္... So sweet က ဒရမာ တစ္သိန္းေလာက္ခ်ိဳးတာ"
"အာ... မဟုတ္တာကို သားဘယ္တုန္းက ဒရမာခ်ိဳးဖူးလို႔လဲလို႔!"
"ဘာလို႔မဟုတ္ရမွာလဲ... မယုံရင္ ကိုႀကီးၿငိမ္းေမးၾကည့္... ေနာ္ကိုႀကီး ဟုတ္တယ္မလား"
"အဟားဟား"
အစ္ကိုက ရယ္လၽွက္ အာကာ့နားရြက္ဖြဖြပြတ္ေပးေနသည္။
"အတူတူပဲ ႏွစ္ေကာင္လုံး... ေကသာၾကည္ညႊန္းေရာ အာကာၾကည္ညႊန္းေရာ"
ေလးေမာင္က ဝင္ေျပာသည္။
"ဟုတ္တယ္ နာနာမွတ္မိေသးတယ္ နာနာတို႔ငယ္ငယ္က သီတာလမ္းအိမ္မွာေနၾကတုန္းကေလ So sweet က ေရခ်ိဳးရင္း ဆပ္စလူးထၿပီး ေခ်ာ္လဲတာ... အဲ့ဒါ အနားမွာ လူတစ္ေယာက္မွမရွိေတာ့ မငိုေသးပဲေအာင့္ထားၿပီး ဖင္ေျပာင္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕ထြက္လာၿပီးလူလိုက္ရွာတာေလ... နာနာနဲ႔ မႀကီးကိုေတြ႕မွ မႀကီး...မမနာနာ သားခုနတုန္းက ေခ်ာ္လဲသြားတာ...ျဗဲ ဆိုၿပီးငိုတာေလ"
"အား!! ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲလို႔ သားက အဲ့ဒီတုန္းက ကေလးပဲရွိေသးတာကို ဘာမွမဆိုင္ဘူး... မမေကသာကမွ ဒရမာကြင္း... အလတ္ဆိုၿပီး ဒရမာေတြခ်ိဳးတာ"
"အမယ္ အခုႀကီးေတာ့လည္း အတူတူပါပဲ... ကိုႀကီးၿငိမ္းကိုဆို တစ္ခ်ိန္လုံး ေကာက္လိုက္ခ်ိတ္လိုက္နဲ႔ ဒရမာခ်ိဳးေနတာမ်ား"
"ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ေနာက္တစ္ခုေမး"
"အိုေခ... ဘယ္သူက အိမ္သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္ဆုံးလဲ"
ဒီတစ္ခါ အေဆာ္ခံရသူက အာကာတို႔အိမ္ရဲ့ ႏွစ္ေယာက္မရွိေသာ ေဟမာစင္ဒရဲလား။
"အား! ျဖည္းျဖည္းရိုက္ၾကပါ ေဟမာ့ေၾကာင့္ အိမ္က ဒီေလာက္သန္႔ေနတာကိုေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ငါ့သမီးေလးေၾကာင့္"
"ညည္းဟာက လြန္လြန္းတာပါ... သူ႔ၾကမ္းျပင္ေပမွာစိုးလို႔တဲ့...ငါ့ အိမ္ထဲေနတာေတာင္ ေျခအိတ္စြပ္ထားရမယ့္ပုံ"
"ေလးေမာင္က ေျခေထာက္မသုတ္ဘဲ ေလၽွာက္သြားေနတာကိုးလို႔"
"ေနာက္တစ္ခုေမးမယ္... ဘယ္သူ စာအေတာ္ဆုံးလဲ"
ဒီတစ္ခါ အရိုက္ခံရသူက မမနႏၵာ။ ၿပီးမွ အေဖႀကီးက က်န္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြအားလုံးကို တစ္ေယာက္တစ္ခ်က္စီထပ္ရိုက္လိုက္ၿပီး...
"အေဖႀကီးကေလးေတြ အကုန္စာေတာ္တယ္... ဆုမရဖူးတဲ့သူလို႔ မရွိဘူး... ေဇယ်ာလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ဆုရဖူးတယ္တဲ့... ဟုတ္လား သားေဇ"
"ဟုတ္ အေဖႀကီး"
"ေအးေပါ့ ကိုမိုးေဆြက ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ သူ႔သားကိုေသခ်ာသင္ေပးမွာေပါ့... ေမာ္ေမာ္လည္း ဆုတစ္ခါ ရဖူးတယ္"
အေဖႀကီးအေျပာေၾကာင့္ အာကာက ေရွ႕တြင္ထိုင္ေနေသာ ေမာ္ေမာ့္ေခါင္းကို လက္သီးႏွင့္ထုလိုက္ၿပီး...
"နင္က ဘာရဖူးတာလဲ"
"ဇလုံတစ္လုံး"
"အမ္!" "အဟားဟား"
"ဘာဆုရဖူးတာလဲ ေမးေနတာဟ"
"ဪ...သုံးတန္းႏွစ္ကေလ ဒုတိယဆု...ဟီဟိ"
"ဆရာမက လူမွားေပးတာေနမွာေပါ့... အခုအဲ့ဇလုံေရာ ေတာင္းစားဖို႔ သိမ္းထားေသးလား"
"ဟြန္း!!! ကိုႀကီး So sweet ကလည္း"
"So sweet ကလည္း ကေလးကိုကြာ အဟားဟား"
"ေနာက္တစ္ခု ေမးမယ္... အလိမၼာဆုံးက ဘယ္သူလဲ"
အားလုံးက လက္ညႇိုးဝိုင္းေထာင္ၾကေပမယ့္ အရိုက္ခံရသူက အစ္ကိုတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္၏။
"သားၿငိမ္းက အလိမၼာဆုံးပဲ"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္"
အာကာက အစ္ကို႔ကိုသိုင္းဖက္ၿပီး နားထင္စပ္ကေလးကို ငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။
"So sweet, Live လႊင့္ေနတယ္ေလကြာ"
အစ္ကိုက ေခါင္းငုံ႔သြားၿပီး ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာလာသည္။
"ေနာက္တစ္ခုက... အခ်စ္ခံရဆုံးက ဘယ္သူလဲ"
"အား!!! ဒီမွာ ဒီမွာ.... ေပါက္ေပါက္... အဟားဟား"
"ဝုတ္ဝုတ္!!"
အားလုံးက ဝိုင္းေအာ္ၾကၿပီး ေပါက္ေပါက္ကလည္း သူ႔ေျပာမွန္းသိ၍ တဝုတ္ဝုတ္ႏွင့္ေဟာင္ေနသည္။
"ေနာက္ဆုံးတစ္ခုေမးမယ္... ဒီအိမ္မွာ အလြဲဆုံးက ဘယ္သူလဲ"
"အဟား"
အေဖႀကီးရယ္လိုက္ၿပီး အေမ့ေခါင္းကို ရိုက္လိုက္သည္။
"ေဟာ္ေတာ္... ဘာလို႔ က်ဳပ္ကိုရိုက္တာတုန္း"
"အေဖႀကီး သားသမီးေတြ လြဲတာ သူ႔ေမကိုတူတာေလ... သူ႔ေမတို႔ လြဲခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္ေယာက္က်ားကိုယ္ေတာင္ လြဲတာဗ်ား"
"ဟယ္!!!"
အားလုံး၏ ဝိုင္းေအာ္သံမ်ားညံသြားၾကၿပီး အေမကလည္း တစ္ခြိခြိႏွင့္ ရယ္လို႔မဆုံးေတာ့ေပ။
"အေဖႀကီး ေျပာျပဦး"
"အေဖႀကီးတို႔ ညားခါစက လင္မယားႏွစ္ေယာက္သား လမ္းထိပ္မွာ မုန္႔ထြက္ဝယ္စားၾကတာေပါ့... အဲ့ဒီမွာ ရန္ပြဲျဖစ္ေနတာနဲ႔ တိုးပါေလေရာ... အေဖႀကီးက လူေတြရွုပ္ေနလို႔ သူ႔ကိုထိခိုက္မိမွာစိုးလို႔ ေဘးကေန ေနာက္ကိုဆြဲပို႔လိုက္တာေပါ့ အဲ့ဒါကို ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ မမေခ်ာက သူ႔ေဘးကလူတစ္ေယာက္ လက္ေမာင္းကို က်စ္ေနေအာင္ဖက္ထားၿပီး အဲ့ဒီလူေနာက္ပါသြားေတာ့မလို႔ေလ... အေဖႀကီးမွာ မနည္းျပန္လိုက္ေခၚရတာ"
"အား!!!! ေဒၚခင္ခင္မ်ိဳးေဆြ ေရး!!!!"
အာကာတို႔ေမာင္ႏွမေတြ ၿပိဳင္တူဝိုင္းေအာ္ၾကေတာ့ အေမက ေျဖရွင္းခ်က္ထုတ္သည္။
"အဲ့ဒါက သူ႔ေဖနဲ႔တူတူ အျပင္သြားရင္ေဘးမွာပဲေနၿပီးလက္ေမာင္းကိုခ်ိတ္တာ အက်င့္ပါေနလို႔ပါဟယ္... ႐ုတ္တရက္ေနာက္ေရာက္သြားတာကို သတိမထားမိဘူး... ေဘးကလူကို သူ႔ေဖထင္ၿပီး လက္ဆြဲခ်ိတ္မိတာပါေတာ္... ဟိုလူကလည္း ေယာင္နနနဲ႔ က်ဳပ္ကိုေခၚသြားတာေတာ့"
"မမက အဲ့ဒီတစ္ခုပဲ လြဲတယ္ထင္ေနလား... ငါတို႔ငယ္ငယ္က အိမ္ကို အေဖ့မိတ္ေဆြဦးေလးႀကီးလာတာ ေဆာင္းရာသီဆိုေတာ့ လိေမၼာ္ေရာင္ဆြယ္တာအကၤ်ီႀကီး ဝတ္ထားတာ... ဦးေလးႀကီးက ထိပ္ကေျပာင္ေနေသးတယ္... မ်က္မွန္ႀကီးကတပ္လိုက္လို႔... အဲ့ဒါကို မမက ေသခ်ာမၾကည့္ပဲ ဘုန္းႀကီးႀကီးထင္ၿပီး အိမ္ေပါက္ဝေရာက္ေတာ့ က်က်နနထိုင္ၿပီး ဦးေတြကုန္းခ်ေနတာေလ... ဟိုဦးေလးႀကီးမွာ ထိုင္ရမလို ထရမလို ကုန္းကုန္းကြကြေတြျဖစ္ကုန္ေရာ"
"အဟားဟားဟား"
အေမကလည္း သူ႔အျဖစ္သူ ျပန္သတိရၿပီး တခြိခြိႏွင့္ရယ္ေနေတာ့၏။
"ေလးေမာင္ကက်ေတာ့ သူမ်ားကို လြဲေအာင္သိပ္လုပ္တာ"
"ေအာင္မာ ငါ ဘာမ်ားလုပ္လို႔တုန္း"
ဒီတစ္ခါေတာ့ အာကာ မေနနိုင္ေတာ့...
"လုပ္တယ္ေလ... သားမွာ ေအာင္မဂၤလာအေဝးေျပးကြင္းထဲပတ္ၿပီး မာန္နတ္မင္း ကားဂိတ္ရွာလိုက္ရတာ"
"ဟ! အဲ့ဒါ မင္းဟာမင္း ေသခ်ာမွ နားမေထာင္တာကြ"
"ဟြန္! ေလးေမာင္ လူၾကဳံပစၥည္းယူမသြားလို႔ သားေရဖိနပ္ႀကီး ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ထားရတာလည္း ထည့္ေျပာဦး"
"ေအးေလ... ကံေကာင္းလို႔ မမေကသာက ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ခ်က္စားေတာ့မလို႔"
"ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ေပါက္ေပါက္က ဘယ္သူလဲ မေျပာလိုက္ဘဲ သြားရွာခိုင္းတာ"
"ဟဲ့... Live ႀကီးလႊင့္ၿပီး ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာေနၾကတယ္... ဟိုမွာ Ha Ha react ေတြခ်ည္းပဲ တက္ကုန္ၿပီ ေတာ္ၾကေတာ့"
"အဲ့ဒါဆို ေမာင္ႏွမေတြ Confession time လုပ္ၾကမယ္"
မမေကသာက Confession ဟုေခၚေသာ ေျဖာင့္ခ်က္ေပး ဝန္ခံျခင္းလုပ္ၾကရန္ အစေဖာ္သည္။
"လုပ္ကြာ... အေဖႀကီးတို႔လည္း နားေထာင္မယ္"
"မႀကီးကေန အရင္စမယ္... မႀကီးက ေကသာတို႔ ေမာင္ႏွမေတြအေပၚမွာ စိတ္ခုတာမ်ိဳး ရွိခဲ့ဖူးလား... ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို ေတာင္းပန္ခ်င္တာမ်ိဴးရွိလဲ"
"အင္း"
မႀကီးက ခဏမၽွစဥ္းစားေနၿပီး...
"ေမာင္ႏွမေတြဆိုေတာ့ ကေလးဘဝတုန္းက စိတ္ခုတာမ်ိဳးေတာ့ ခဏခဏရွိခဲ့ေပမယ့္... နာနာ့ကို ခဏခဏ ျဖစ္မိတယ္... နာနာနဲ႔ ငါက ႏွစ္ႏွစ္ပဲကြာတာဆိုေတာ့ ရန္ခဏခဏျဖစ္ရတယ္ေလ... ၿပီးေတာ့ နာနာက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ သူ႔ဖို႔ပဲအရင္ေတြးၿပီးမွ က်န္တဲ့သူေတြကိုစဥ္းစားတာလို႔ထင္ၿပီး စိတ္ခုတာ"
"သိပါတယ္ နာနာ့ကို မုန္႔မွာလိုက္လို႔ မပါလာတဲ့အခါမ်ိဳးဆို ပိုၿပီးစိတ္ေတြဆိုးတာေလ...ဟြန္း"
မမနႏၵာက ႏွုတ္ခမ္းစူ၍ေျပာသည္။ မႀကီးက မမနႏၵာကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး...
"ေအးပါ... အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ေတာင္းပန္ခ်င္တဲ့သူကလည္း နႏၵာၾကည္ညႊန္းပါပဲ... နည္းနည္းေလး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တတ္ေပမယ့္ ေမာင္ႏွမေတြကို သူမ်ားက ထိပါးလာရင္ ထိပ္ဆုံးကေန ရဲရဲေတာက္ fight တတ္တဲ့သူမို႔ အားကိုးပါတယ္ေနာ္... မြ...မြ"
"အီး..... အူယားတယ္"
"ကဲ... မမနာနာ အလွည့္"
"နာနာက က်ေတာ့ မႀကီးေျပာသလိုပဲ သူမ်ားစိတ္ခံစားခ်က္ကို သိပ္ဂ႐ုမစိုက္တတ္ဘဲ စာပဲအခ်ိန္ျပည့္လုပ္ေနတတ္ေတာ့ ကိုယ္စာက်က္လို႔မရေတာ့တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာဆို ေဘးမွာေႏွာက္ယွက္ေနၾကတဲ့ သူေတြကို အကုန္စိတ္ခု ဖူးတယ္... အထူးသျဖင့္ ေကသာနဲ႔ So sweet... သူတို႔ႏွစ္ေကာင္က တအားဆူညံၾကလို႔... ေတာင္းပန္ခ်င္တဲ့သူကေတာ့ မႀကီး... မႀကီးက နာနာ့ေၾကာင့္ ခဏခဏ စိတ္တိုၿပီး ငိုရလို႔... ေနာက္ဆို အာမမခံနိုင္ေပမယ့္ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္... ဟီးဟီး"
"ေကသာကေရာ"
"အင္း... ေကသာက... ေကသာက အားလုံးသိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ စိတ္ရွင္းတယ္ မေက်နပ္ရင္ခ်က္ခ်င္းထုတ္ေျပာၿပီး ျပႆနာရွာတတ္တဲ့သူမို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွစိတ္မခုဖူးဘူး... အလတ္ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာသာမေပးခံရတာကို ခဏခဏမေက်နပ္လို႔ ေျပာေနေပမယ့္ မေက်နပ္ေနတာပဲရွိတာ... စိတ္ခုေနတာမ်ိဳးေတာ့မရွိပါဘူး"
"လာျပန္ၿပီ အဲ့ဒီ မ်က္ႏွာသာမေပးခံရဘူးဆိုတာႀကီးက နင့္ဟာနင္ ထင္ေနတာကို"
"ဟြန္႔... မသိဘူး... မေက်နပ္တာက မေက်နပ္တာပဲ... ေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ့ ပူတူးနဲ႔ So sweet ကို"
မမေကသာက ေျပာၿပီး မမေဟမာ့လက္ေမာင္းကို လွမ္းဖက္လိုက္သည္။
"ပူတူးကို ေတာင္းပန္ခ်င္တာက အငယ္ဆိုၿပီး အမ်ားႀကီး ညာညာခိုင္းခဲ့မိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔... ဆက္ၿပီးလည္း ခိုင္းေနဦးမွာမို႔လို႔ ႀကိဳၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔"
"ဟြန္႔"
"So sweet ကိုေတာင္းပန္ခ်င္တာက်ေတာ့ ငယ္ငယ္ကေလ So sweet မွတ္မိေသးလားေတာ့မသိဘူး... ေရခ်ိဳးေပးၿပီး သနပ္ခါးလိမ္းေပးေနတာကို ၿငိမ္ၿငိမ္မေနလို႔ သနပ္ခါးျခစ္တဲ့ သြားပြတ္တံႀကီးနဲ႔ နဖူးကို ေခါက္ခ်လိုက္တာ.... So sweet က အရမ္းနာသြားေပမယ့္ ေကသာ့က မငိုနဲ႔လို႔ေျပာေတာ့ မငိုရဘူး... ဒါေပမယ့္ မ်က္လုံးထဲမွာက မ်က္ရည္ေတြကျပည့္လာတာေလ.... အခုျပန္ျပန္ေတြးၿပီး အရမ္းသနားတာပဲ.... ေၾသာ္ ငါ့ေမာင္ေလး pain scenes အရမ္းမ်ားလို႔ တစ္ခုခုဆို သူမ်ားထက္ပိုနာတတ္တာ ငါသိရဲ့သားနဲ႔ လုပ္မိေလျခင္းဆိုၿပီး ေနာင္တေတြရေနတာ... အဲ့ဒါ So sweet ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔"
"သားကျဖင့္ မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး.... အစ္ကို႔... ေတြ႕လား... ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အရမ္းအနိုင္က်င့္ခံရတာ... အစ္ကိုက ပိုခ်စ္ေပးဦးေနာ္"
"အင္း"
အာကာက အစ္ကို႔လည္တိုင္နား ေခါင္းတိုးေဝွ႕ၿပီးေျပာေတာ့ အစ္ကိုက အင္း ဟုေျဖကာ အာကာ့ပါးကိုပြတ္ေပးလာသည္။
"အမေလးဟဲ့... ငါသနားေနတာေတာင္ ေပ်ာက္သြားၿပီ"
"ေဟမာ့အလွည့္.... ေဟမာက ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္ေတာ့မခုဖူးဘူးထင္တာပဲ... ေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ့ So sweet ကို"
"ဟာ...သားကို ဘာလုပ္ထားျပန္ၿပီလဲ.... အေဖႀကီး... အေဖႀကီးသမီးေတြ ေတြ႕လား"
"မီးေလးက ေမာင္ေလးကို ဘာေတာင္းပန္ခ်င္တာလဲ"
"အဲ့ဒါကေလ... ငယ္ငယ္တုန္းက အေဖႀကီးက ေဟမာ့ကိုေယာက္်ားေလးေမြးမယ္ထင္ၿပီး မိန္းကေလးျဖစ္သြားလို႔ မခ်စ္ေတာ့ဘူး So sweet ကိုေမြးမွ ခ်စ္တာလို႔ လူႀကီးေတြက ခဏခဏစၾကလို႔ ဆိုက္ကိုေတြဝင္ၿပီး So sweet ကို မိန္းကေလးျဖစ္သြားေအာင္ ဂ်ိဳးျဖတ္ပစ္မယ္လို႔ ခဏခဏ ေတြးဖူးလို႔"
"ဘာ!! အား!!! မမေဟမာ!!!!"
"ဟယ္!!!"
"ငါ့သမီးေလးကေတာ့ကြာ"
"စိတ္ကူးကိုလက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္မေဖာ္ခဲ့လို႔ ေသာက္ရမ္းေက်းဇူးတင္သြားၿပီ ေဒၚေဟမာၾကည္ညႊန္း... ေန႔တိုင္းကို ထိုင္ရွိခိုးဦးမယ္"
"အဟားဟားဟား"
ေအာ္သံ ရယ္သံေတြဆူညံသြားၾကၿပီး Live ထဲမွာလည္း react ေတြ မ်ိဳးစုံတက္လာေနေတာ့သည္။
"So sweet ကေရာ"
"သားက အခု မမေဟမာကို စိတ္ခုသြားၿပီဗ်ာ... သူ႔မွာမပါတိုင္း သူမ်ားဟာကိုျဖတ္ဖို႔ေတြးေနတာ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔ ေျပာၿပီးၿပီပဲဟာကို"
"သားက ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ ေတာင္းပန္ခ်င္တာက ေဇယ်ာ့ကို"
အာကာ့အေျပာေၾကာင့္ ေဇယ်ာက မ်က္လုံးေလးျပဴးၿပီး လွည့္ၾကည့္လာသည္။
"ဗ်ာ... ဘာလို႔လဲ ကြာကာ"
"မင္းကို စသိေတာ့ က်န္တဲ့ေမာင္ႏွမေတြထက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ လက္ခံမိလို႔"
"အာ.... မဟုတ္တာ... ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္က အခုလိုဒီမိသားစုထဲမွာ ဒီလိုပါဝင္ခြင့္ရတာကိုပဲ ဘုရားေပးတဲ့ဆု အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ထားၿပီးသားပါ... တစ္လက္စတည္း မိသားစုဝင္ေတြ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္"
"Awwnnn!!!"
"ဟုတ္ပါၿပီ"
"ေအးပါ ေအးပါ"
ေမာင္ႏွမေတြက တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးဝိုင္းေအာ္ၿပီး ေဇယ်ာ့ေခါင္းမွဆံပင္တို႔ကို ဆြဲဖြေနၾကသည္။
"ကဲ... Live ပိတ္ၾကေတာ့မလား... ၾကာေနၿပီ"
"ကြန္မန္႔ေတြလည္း ဘယ္သူမွ မဖတ္ၾကဘူး ေျပာခ်င္တာေတြေျပာေနၾကတာ"
"အေဖႀကီး ဦးၾကည္ညႊန္း စကားလက္ေဆာင္ေလး ေျပာေပးပါတဲ့... အားလုံးကို အရမ္းခ်စ္တယ္တဲ့"
"ၾကည္ညႊန္း Family ႀကီးထဲမွာ လာေနခ်င္တယ္တဲ့... လာခဲ့ပါရွင့္"
"ဒီမွာ ၾကည့္ပါဦး ကြန္မန္႔ လာမန္႔ၾကတဲ့သူေလးေတြက သူတို႔နာမည္ေနာက္ေလးေတြမွာ ၾကည္ညႊန္းဆိုၿပီး ထည့္ထားၾကတာ... ခ်စ္စရာေလးေတြ"
"ဟယ္ ဟုတ္ပ ၾကည့္ဦး... အေဖႀကီး သားသမီးေတြအမ်ားႀကီးပဲ"
"အေဖႀကီး... တစ္ခုခုေျပာေပးလိုက္ပါဦး"
"ဟုတ္သားပဲ သူ႔ေဖ ကေလးေတြကို ေျပာလိုက္ဦး"
အေဖႀကီးက ထိုင္ခုံမွာ ေနရာျပင္ထိုင္လိုက္ၿပီး...
"ကေလးေတြအကုန္လုံးကို အေဖႀကီးက ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ သားသမီးေတြလိုပဲ တန္းတူသေဘာထားတယ္ေနာ္... အားလုံး လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားေနထိုင္ရမယ္ေနာ္... အေဖႀကီး ေျပာခဲ့ဖူးတာေလးေတြလည္း မေမ့ၾကနဲ႔"
"အေဖႀကီးေျပာျပတဲ့ ဒူးရင္းသီး ဥပမာေလး အရမ္းႀကိဳက္တယ္တဲ့ So sweet ကေရာ မမေကသာကို စေနေသးလားတဲ့"
"အင္း အေဖႀကီးေျပာတဲ့ ဒူးရင္းသီးဥပမာလိုပဲ မွတ္ထားေနာ္... ကိုယ္မႀကိဳက္ရင္ မသုံးခြင့္ မစားခြင့္ရွိတယ္ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳက္ေနတဲ့သူရဲ့ေရွ႕မွာ နံလိုက္တာ ရြံလိုက္တာ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးေတြ မေျပာရဘူး... အဲ ... ထို႔အတူပဲ... ဒီေနရာမွ အေဖႀကီးျဖည့္ၿပီးေျပာခ်င္တာေလးက ဒူးရင္းသီးႀကိဳက္လို႔စားေနတဲ့သူကလည္း မႀကိဳက္တဲ့သူေတြေရွ႕မွာ ေလွာင္ေျပာင္ၿပီး သြားမစားျပရဘူး... ဥပမာဆို နိုင္ငံျခားမွာ ဒူးရင္းသီးေတြကို ဆိုင္မွာထိုင္စားဖို႔ ေနရာသပ္သပ္လုပ္ေပးထားတယ္... အမ်ားျပည္သူသုံး ရထားေတြ ကားေတြေပၚကို သယ္ယူခြင့္မေပးဘူး... ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ အရမ္းအနံ့ျပင္းလြန္းရင္ မူးေဝေအာ့အန္တတ္ၿပီး လူတိုင္းလက္မခံနိုင္တာမ်ိဳးမို႔လို႔... ပတ္ဝန္းက်င္ကို Consider လုပ္ေပးရတဲ့ အေနနဲ႔ နိုင္ငံတကာ Law အရ ဒီလိုစည္းကမ္းသတ္မွတ္ေပးထားတာ... အဲ့ဒီေတာ့ ဒူးရင္းသီးစားမယ့္သူေတြကလည္း သူ႔ေနရာေလးမွာသူ ေအးေအးေဆးေဆးသြားစား... မစားတဲ့သူေတြကလည္း သူ ကိုယ့္နားယူလာၿပီး မေႏွာက္ယွက္ရင္ သူမ်ားစားေနတာကို သြားပုတ္ေလလြင့္မေျပာရဘူး... အခ်င္းခ်င္း အဲ့ဒီလို Mutual respect ေလးေတြထားသင့္တယ္... ဘယ္အရာမဆို သူ႔ေနရာနဲ႔သူရွိတယ္ Public မွာ ေရာေရာေထြးေထြးေတြ မလုပ္သင့္ဘူး"
"Mutual respect မရွိတဲ့သူဟာ တကယ့္ ဘဝထဲကိုတိုးဝင္ၿပီး အမ်ားနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲဝင္ရတဲ့အခါ ဘယ္ေတာ့မွ အဆင္မေျပတတ္ဘူး... ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အဆင္မေျပတာၾကာရင္ စိတ္က်ေရာဂါေတြပါ ရလာတတ္တယ္.... ေနာ္... အဲ့ဒီလိုပဲ ဘယ္သူ႔ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ Mutual respect ေလးထားၿပီးေနရင္ အရာရာအဆင္ေျပလိမ့္မယ္... ဟုတ္ၿပီလား"
"ကဲ... အေဖႀကီးေျပာတာ ၾကားၾကတယ္ေနာ္... အားလုံးပဲ ေကသာတို႔ၾကည္ညႊန္း family ႀကီးနဲ႔တူတူ အေဖႀကီးစကားနားေထာင္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနၾကပါမယ္"
"ဟဲ့ ႏွုတ္ဆက္ၾကဦး... ေလးေမာင္ ႏွုတ္ဆက္ဦးေလ... ဘယ္ထသြားတာလဲ"
"တာ့တာ တ့ာတာ... အိမ္သာတက္ခ်င္ေနၿပီဟ"
"အားလုံး တာ့တာ့"
"တာ့တာ"
"ေပါက္ကေလး ႏွုတ္ဆက္လိုက္ဦး"
"ဝုတ္ ဝုတ္"
"Byeeee"
..................................................................................
<3 DiDi Zaw
(23/11/23)
လြမ္းေနၾကတယ္ဆိုလို႔ပါ