Ben Emel. Emel Işık...
Şu yaşıma kadar hayatta istediğim herşeye sahip oldum. Çocukluğumdan bu yana herkes etrafımda pervane oldu. Canımın istediği şeyler bekletilmeden o an oldu.
İstediğim kıyafetler benim için dikildi. Sevdiğim yemekler yapıldı. Anlaştığım kişilerle arkadaş oldum. Zorlandığım derslerden sınava girmeden geçtim.
Herşey benim içindi... sandım ki herşey benim İstediğim gibi gidecek.
Hiç zorluk görmedim diyemem zorluk ne bilmiyorum diyebilirim.
Birinden hoşlanıyorsam eğer o kişi çoktan benden hoşlanıyor olurdu. Aşk acısı ne bilmem, platonik aşk nedir bilmem. Terk edilmedim. Hep terk ettim.
İstediğim herşey ama herşey altın tepsilerle önüme sunuldu.
Ve ben tüm bunları hiç ama hiç sorgulamadım.
Bunların parası nerden geliyor? Babam Ne iş yapıyor? Annem neden öldürüldü?
Bu soruların cevaplarını asla aramadım.
Ben mutluydum. Yani mutlu olduğumu zannediyordum.
Sandım ki her istediğime hemen sahip olurum. Meğer benim de toslayacağım duvar varmış. Bana yan gözle bakmaya tenezzül dahi etmeyen birileri varmış.
Alper Kaya...
Onu ilk gördüğümde bana yan gözle dahi bakmaması içimi mahvetti. Oysa her adamın dönüp bakacağı türde bir güzelliğe sahiptim. Uzun boyum, düzgün fiziğim cüretkar kıyafetlerimle dikkatini çekmediğim kimse yoktu. Yani ben öyle zannediyordum.
Ama o bakmadı. Bir kez bile.
Onu ilk gördüğümde okulun bahçesindeydik. Öyle dikkat çekiciydi ki onu görmemek imkansızdı. Gözlerimi üzerinden hiç çekmeden bir süre ona doğru baksamda, kafasını dahi çevirmedi. Sonra ona doğru yürüyen bir kızı gördüm. O kız ninelere benzettiğim bir kızdı. Tesettürlüydü.
Arabaya doğru ilerlediler. Arabanın içinden orta yaşlı bir kadın çıktı. İnip nineye benzettiğim kıza sarıldı. Alperin o kıza bakışını gördüğümde titredim. Sevdalı gibi bakıyordu. Ara ara gözlerini kaçırsa da ben gözlerimi ondan ayırmadığım için onun nasıl baktığını anladım. Kız da utangaç birine benziyordu. Zaten sessiz sakin biriydi.
O gün tanıdım onu. Ve kazıdım aklıma. Araştırdım. PÖH olduğunu öğrendim. Gittiği her yerde, adımını attığı her anda peşindeydim. Günler aylar geçmişti ve ben deli bir sevdaya kapılmıştım.
Aşk mı hırs mı bilemiyordum. Ta ki doğum günü partime gelene kadar. Adını gördüğüm an anladım. Geliş normal bir geliş değildi. Çünkü o benim gibi insanların partilerine katılacak biri değildi.
Korumaları uyardım. Yanında gelen biri olursa ikisini de araştırmasını istedim. Ve beklediğim gibi oldu dinleme cihazı yerleştirmişlerdi.
Ondan öncede onu dansa davet ettim. İlk kez karşısına çıkıyordum. Ve biliyordum ki şimdi beni görecekti. Hayır demesi imkansızdı. Ama yine reddetti.
Sinirden deliye döndüm. Yerleştirdikleri dinleme cihazını babama söyledim. Partiye polis gelmiş dedim. İsim vermedim. Kamera kayıtlarını da sildirdim. Babam hep tetikte durdu. Ve bir şekilde sıyrıldı.
Bense aklımdan çıkaramadığım Alper için son hamlemi oynadım. Ona yakın olmak için Kara denen adamın tüm gizli işlerini haber vermeye karar verdim.
Ve böylece...
Onu kendime aşık edecektim.
Bir milim dahi ilerlememiş olsamda güvenini kazanmıştım. Alperi öyle iyi tanıyordum ki o vatanı için aşkından vazgeçecek biriydi. Bende onun için herkesten vazgeçerdim...
Ki öylede olacaktı...
***
Emel : Unuttun beni Alper K.
Emel : Bak hiç cevapta vermiyor.
Emel : Bu sefer benim yardıma ihtiyacım var beyefendi.
Emel : Kara'nın evinde bir davet var. Yalnız gitmek istemiyorum.
Emel : Sen bana eşlik eder misin?
Emel : Onun evine girmen senin için de iyi olmaz mı?
Alper : Ne daveti?
Emel : Bağış gecesi düzenliyor. Sözde bağış. Anlarsın ya.
Alper : Emel Hanım siz bana detayları adresi gönderin, ben gerisi ile ilgilenirim.
Emel : Kusura bakma gönderemem. Senin yanımda gelmen gerek. Benim de çıkarım olması gerekiyor dimi
Alper : Emel Hanım amacımız Kara'yı adalete teslim etmek değil mi?
Emel : Evet
Alper : O zaman lütfen bana bırakın. Hayırlı akşamlar.
Emel : Bana bedenini söyle sana şık bir takım elbise hediye etmek istiyorum. Davet için
Alper : Gelmeyeceğim neden anlamıyorsunuz.
Emel : Kara beni oğluyla evlendirmek istiyor benim ona hayatımda ciddi birinin olduğunu göstermem lazım. Çünkü ben oğluyla evlenmek istemiyorum. Onca yardımımdan sonra bir gece sadece yanımda duracaksın çok mu?
Emel : evinde istediğin kadar belge toplayacaksın. Tüm bunlar için yapman gereken polis olarak yanımda olman.
Emel : Sadece bunu onlar bilmeyecek.
Emel : Ha ne dersin?
( Görüldü.)
Yazdıklarıma cevap vermemişti. Ama demiştim ya vatanı için herşeyi yapardı diye benimle o davete gelecekti.
İsteyerek değilse zorla...
Ben Emel Işık dediğim gibi istediğim herşey o an olacaktı. Olmalıydı.
Buna O da dahildi. Hatta artık sadece onu istiyordum.
Alper sevgilim olana kadar durmayacaktım.
***
Alperden
Okuduğum mesajlarla oturduğum yerde kıpırdandım. Enes'in evindeydim. Taburcu olmuştu. Annemin yaptığı yemeklerden getirmiştim. Canım annem her gün yemek yapıyordu Enes için.
" Oğlum ne yazıyor lan telefonda duman çıkacak birazdan." dediğinde gülmemek için zor tuttum kendimi.
" Yangın var yazıyor kardeşim." dedim kinayeli. Sinirli halimi farketmiş olmalıydı.
" Asıl sen kimle mesajlaşıyorsun. Yüzünde güller açıyor." diye sorduğumda keyifle gülmeye başladı.
" Yengenle tabikide kimle olacak."
Birden söylediği şey ile yüzüm düştü. Enes ise uzandığı koltukta şebeklikler yapıyordu. Eliyle kalp yapmak da neyin nesiydi.
" Ne yengesi oğlum kim?" dedim bende anlamayarak. Zehradan bahsediyor olamazdı değil mi?
" Tabikide Mavişim. " dedi iç çekerek.
" Nasıl yani?" dediğimde kalbimde hissettiğim sızıyı bir ben biliyordum bir Rabbim.
" Oğlum seninde kardeşin olarak gördüğün biri ama. Zehra benim için çok başka. Yani beni reddetmiş olabilir. Bu benim geri adım atacağım anlamına gelmiyor."
Zehra, Enes'i reddetmişti. Söylediklerinden duyduğum tek cümle buydu. Birden istemsiz gülümsedim.
" Oğlum ne gülüyorsun lan. Haa anladım. Sende görüyorsun dimi benim gördüğümü çok yakışıyoruz yaa." diyerek iç çekti yine.
Ah be Enesim. Sende bendekini görmüyorsun. Bende senin bu kadar ciddi olduğunu göremedim.
" Enes zorlama istersen kız seni reddetmiş. " dediğimde uzandığı koltuktan kalkıp yanıma geldi.
Elini omzuma koydu ve en ciddi ses tonunu takınarak gözlerime baktı. Duyup duyabileceğim en ağır sözleri işitmeme neden oldu.
" işte sende tam burada devreye giriyorsun Alper Kaya. Zehrayı kazanmam için bana yardım edeceksin."
Ömür sermayesinin tükenişidir ölüm. Ömür sermayemizin ne kadar olduğunu bilemeyiz ama sanki hiç bitmeyecekmiş gibi tüketiriz hayatı. Ömürde bereket bize, tükeniş ise başkasına mahsusmuş gibi yaşarız. Doğrusu ölümü düşünmekle onu çabuklaştırmış olmuyoruz; aksine ölüm düşüncesi hayatı daha da anlamlandırıyor ve dünyaya bağlılığımızı azaltıyor. Ölümü düşünmemekle ölümden kaçabileceğini sananları Allah Teala şöyle uyarıyor: “De ki: Haberiniz olsun, o kaçıp durduğunuz ölüm, muhakkak gelip size ulaşacaktır. Sonra, gizliyi de aşikârı da bilen Allah’a döndürüleceksiniz. O, size neler yaptığınızı haber verecektir.” (Cum’a, 62/8) Biz Müslümanlar, ölümün bir âlem değişikliği olduğuna inanırız. Zira dünya hayatı, ahiret hayatına giden yolda bir duraktır. Yunus Emre ne güzel söylemiş: “İş bu söze Hak tanıktır Bu can gövdeye konuktur. Bir gün ola çıka gide Kafesten kuş uçmuş gibi.”
Selamünaleyküm canolarım.
Ay Noluyor Noluyor der gibiyiz :)
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Emel hakkında düşünceleriniz?
Siz Alper yerinde olsanız ne yapardınız. Herkes üstüne gidiyor ya.
Bakalım diğer bölümlerde neler olacak.
Bol aksiyon bizi bekliyor.:)
Allaha emanet olun.
Selametle.