(Zawgyi)
True Love အပိုင္း - ၄၁
ေ႐ႊကူအစက ႐ြာသို႔ေန႕လည္ေလာက္ျပန္မည္ဟုစီစဥ္ထားေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္မွဆို ႐ြာသို႔ အခ်ိန္မေတာ္ႀကီးေရာက္သြားမည္မို႔ ေ႐ႊကူတစ္ရက္ေစာင့္ကာ မနက္အေစာမွျပန္ျဖစ္မည္ျဖစ္သည္။ တစ္မနက္လုံး အကိုေလးကိုေရွာင္ေနမိသလို ေ႐ႊကူအကၤ်ီေတြထုတ္ပိုးရမည္ဆိုသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ အခန္းထဲမွမထြက္ ေန႕လည္ထိအခန္းတြင္းေအာင္းေနမိေတာ့သည္။
"သမီး သမီး.."
"ဟုတ္ေမေမႀကီး"
ေမေမႀကီးကို တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ခရီးေဆာင္ Box အျဖဴေရာက္ကိုဆြဲကာ အခန္းအတြင္းသို႔ဝင္လာေလ၏။
"သမီး ပစၥည္းေတြဒါေလးနဲ႕ထည့္သြားေနာ္ ဒီအိတ္ေတြနဲ႕က်ေတာ့ သိပ္မလုံၿခဳံဘူးကြယ့္ "
"ေက်းဇူးပါေမေမႀကီးရယ္ "
ေ႐ႊကူကုတင္ေပၚထိုင္ေနရင္းမွ ေမေမႀကီးဆီတိုး၍ ဖတ္လိုက္ေတာ့၏။
"သမီးရယ္ .."
ေဒၚမာ့စိတ္ထဲ သမီးေလး႐ြာျပန္မည္မို႔ ပူေဆြးေနရေသာ္လည္း သမီးေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မည္ဆိုး၍ ထုတ္မျပျဖစ္ပဲ အၿပဳံးမ်က္ႏွာတို႔ျဖင့္သာ ၿပဳံးျပေနမိ၏။ ဘယ္တတ္နိုင္ပါ့မလဲေလ ဇာတိ႐ြာဆိုေတာ့လဲ ျပန္ခ်င္ရွာမွာေပါ့။
"အကိုေလးနဲ႕ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့မိတဲ့သမီးကို အျပစ္မျမင္ေပးလို႔ သမီးတဂယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမေမႀကီးရယ္"
"ေမေမႀကီးကေပ်ာ္ရမယ့္လူပါ သမီးေလးက မိန္းမေကာင္းေလးေလ ေမေမႀကီးကဘာလို႔အျပစ္တင္ရမွာလဲ သမီးကိုေမေမႀကီးကအားနာမိတာပါ ေမေမႀကီးကအားနာမိတာပါကြယ္"
ေ႐ႊကူ႕လက္တို႔ကိုဆုတ္ကိုင္၍ ေမေမႀကီးက ေျပာေလသည့္အခါ ေ႐ႊကူမ်က္ရည္ေလးေတြဝဲလာမိ၏။
"သမီးသိလား သားကအရင္တုန္းကသိပ္ဆိုးခဲ့တာကြယ့္ ဒါေပမယ့္ေလ သမီးေလးနဲ႕ေတြ႕ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ထဲက သားေလးကသူအက်င့္ဆိုးေတြကို တစ္ေျဖးေျဖးခ်င္းေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ခဲ့တာ "
ေ႐ႊကူ သိပါသည္။ အကိုေလးကေ႐ႊကူ႕အတြက္ စေတြ႕သည့္အခ်ိန္ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြျပင္ေပးခဲ့သည္ဆိုတာ။
"သမီးေလးအနားရွိေနေတာ့ သူအရက္ဆိုလုံးဝမေသာက္ေတာ့ဘူး သမီးေဆးလိပ္မီးနဲ႕အတို႔ခံရတယ္ဆိုတာသိတဲ့အခ်ိန္ထဲက ေဆးလိပ္ဆိုသားတစ္ခါမွမေသာက္ေတာ့တာ ဒီေန႕အထိပဲ အရင္ကသမီးေလးအေပၚသူအနည္းငယ္ၾကမ္းခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ ေမေမႀကီးဒီႏွစ္ရက္မွာ အဲ့အရာေတြမေတြ႕ရေတာ့ဘူးသမီး"
"ဟုတ္တယ္ အကိုေလးက သမီးအေပၚအဲ့လိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမဆက္ဆံေတာ့ဘူး သမီးေၾကာက္သြားမွာဆိုးလို႔ထင္ပါရဲ႕"
"သမီး႐ြာျပန္မယ္ေျပာတုန္းကပဲၾကည့္ မ်က္ႏွာငယ္နဲတားခ်င္ေပမယ့္ အဲ့ေကာင္တင္းထားတာ မတားဘူးေလ "
ေ႐ႊကူအကိုေလးမ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာကာ စိတ္မေကာင္းေတာ့ျဖစ္မိပါသည္။
"သားကေလ သမီးကိုတဂယ္ခ်စ္တာပါကြယ္အရင္ထဲက သမီးေလးကို ပိုးပန္းေတာ့မယ္ သူခ်စ္ရမယ့္လူေတြ႕ေနၿပီဆိုၿပီး အရိတ္အမြတ္ေျပာဖူးတယ္ေလ ေမေမႀကီးတို႔ကသာ တစ္ျခားလူဆိုၿပီးထင္လိုက္တာ ၿပီးေတာ့ၾကည့္..သမီးေလးကိုေျပာေနမွန္းမေန႕ကမွသိတယ္"
ထိုအျဖစ္ေလးကိုေတြးမိၿပီးၿပဳံးမိသည္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ တစ္ျခားမိန္းခေလးဆိုၿပီး ေ႐ႊကူက်ိတ္ၿပီး အသဲေတြကြဲခဲ့ေသးတာေလ။
"သမီးေလးေရာ သားကိုတဂယ္ခ်စ္ပါတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ အကိုေလးကိုသမီးခ်စ္ပါတယ္ "
ေ႐ႊကူခ်က္ခ်င္းပင္ေျဖလိုက္ေတာ့သည္။
"အဲ့တာဆိုစိတ္ခ်ပါၿပီကြယ္ သမီးေလးျပန္လာမယ္ဆိုတာလဲယုံတယ္ ေသခ်ာေလးစိတ္ပိုင္းျဖတ္ခဲ့မယ္ဆိုတာလဲယုံတယ္ "
ေမေမႀကီးက ၿပဳံးျပကာ ေျပာလာသည့္အခါ ေ႐ႊကူေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပမိသည္။ ျပန္လာမွာေပါ့ေမေမႀကီးရယ္ သမီးအကိုေလးကိုမခြဲနိုင္ဘူးေလ ျပန္လာမွာေပါ့။
ထမင္းစားၿပီး၍ ပန္းကန္ေဆးကာ ေ႐ႊကူအိမ္ေပၚသို႔တတ္လာသည္ကို ေ႐ႊကူ႕လက္ကိုဆြဲ၍ ဝရံတာဘက္ေခၚလာသည့္အကိုေလးေၾကာင့္ ေ႐ႊကူ႐ုန္းမရ ပါလာေလေတာ့သည္။ ထိုင္ခုံေတြရွိရာမသြားပဲ နံရံေတြဆီေရာက္လာသည့္အခါ ေ႐ႊကူ႕ေက်ာျပင္ေတြကို နံရံႏွင့္ကပ္ပစ္ၿပီး ေဘးမွလက္ေထာက္ထားသည့္အကိုေလးက ေ႐ႊကူထြက္ေျပးထြက္သြားမွာဆိုး၍ထင္သည္။ ေလေလးတစ္ျဖဴးျဖဴး မီးသဲ့သဲ့ေလးေတြၾကား ေ႐ႊကူအကိုေလးမ်က္လုံးတို႔ကိုမၾကည့္မိေအာင္ ေရွာင္ေနမိေတာ့ ေမးဖ်ားမွဆြဲေမာ့လာေလေတာ့သည္။
"ကိုယ့္ကိုေျပာစရာဘာမွမရွိေတာ့ဘူးလားေကာင္မေလး "
ရင္ေတြဗေလာင္ဆူေအာင္ ပြက္ပြက္ပူေနရသလို ကြန့္ျမဴးကမၻာႀကီးဟာ မ်က္စိေရွ႕က မတုန္မလႈပ္ေကာင္မေလးေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးအစိတ္စိတ္အမႊာမႊာျဖစ္ေနၿပီျဖစ္၏။
"ေကာင္မေလး ကိုယ့္ကိုတစ္ဂယ္ပဲထားခဲ့ေတာ့မလို႔လားဟင္ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးလားဟင္ေကာင္မေလး"
"အကိုေလးကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာမိလို႔လား"
ကြန့္ျမဴးရင္ထဲမွ အလုံးႀကီးဟာ ယခုမွက်သြားကာ ပန္းပြင့္ေလးမ်ားပြင့္လာေတာ့၏။
"ေ႐ႊကူအခ်ိန္ယူခ်င္ေသးတယ္ ေ႐ႊကူ႕ကိုအခ်ိန္ေလးေပးပါေနာ္အကိုေလး "
"အခ်ိန္ကေပးပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္ကိုယ့္ရင္ကိုခြဲမွာလားေကာင္မေလး "
"......"
"ၾကည့္မေျဖဘူးကြာ ကိုယ့္ကိုသတ္ေသခ်င္ေအာင္မလုပ္..."
အကိုေလးစကားကိုဆုံးေအာင္ေျပာခြင့္မေပး ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို ဆီး၍ပိတ္လိုက္ေတာ့၏။
"အကိုေလး အဲ့လိုႀကီးဘာလိုေျပာတာလဲ"
ဒါေလးေျပာတာကိုကြာ စိုးရိမ္ေနတာၾကည့္ပါအုံး။ ကိုယ့္ေကာင္မေလးက စိတ္ဆိုးေနတာေတာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းတာကြာ။
"ေ႐ႊကူေသခ်ာစဥ္းစားလာပါ့မယ္ေနာ္ "
"ေသခ်ာလား"
"အြန္း.. ေသခ်ာတယ္"
"ကိုယ္ကဘယ္လိုယုံရမွာလဲ "
"ေ႐ႊကူမညာပါဘူး"
"ကိုယ္ယုံေအာင္ တံဆိပ္ေလးရိုက္ႏွိပ္သြားေပး"
ေ႐ႊကူမ်က္လုံးေလးလွန္ၾကည့္ေတာ့ အကိုေလးက ေ႐ႊကူ႕ဆီပိုတိုး၍ကပ္လာေလေတာ့သည္။ အကိုေလး ဘယ္ဆီသို႔ဦးတည္ေနမွန္းေ႐ႊကူသိလိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေ႐ႊကူေရွာင္ဖယ္ရန္အခ်ိန္မရေတာ့ေပ ေနာက္က်သြားၿပီျဖစ္၏။
"အြန့္ .."
အကိုေလးရဲ႕ အနမ္းေလးေတြကို ေ႐ႊကူမ်က္လုံးေလးစုံမွိတ္၍ ခံယူေနမိ၏။ ရင္ထဲတြင္လဲ ေနာက္ရက္ေတြေဝးေနရအုံးမည္ဆိုသည့္အသိေလးေၾကာင့္ ေ႐ႊကူလဲထိုအနမ္းေလးေတြကို႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ တုန့္ျပန္မိ၏။ အနမ္းေတြဟာခ်ိဳျမန္ေနေသာ္လည္း ေ႐ႊကူမ်က္ရည္ေတြက်၍ ငိုမိသည္။ ေ႐ႊကူတို႔က ေဝးရအုံးမွာေပါ့ေနာ္။ ေ႐ႊကူသိပ္ခ်စ္သည္အကိုေလးႏွင့္ ေ႐ႊကူခြဲေနရအုံးမွာေပါ့။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ေကာင္မေလး"
ေခါင္းေလးရမ္းျပကာ တစ္ရႈံ႕ရႈံႏွင့္ငိုေနဆဲမို႔ ကြန့္ျမဴးပူထူသြားရေတာ့သည္။
"ေကာင္မေလး"
"ေ႐ႊကူတစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တယ္အကိုေလး"
ငိုေနသည့္ေကာင္မေလးဟာ ကြန့္ျမဴးကိုထားရစ္ခဲ့၍ ေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ဘာကိုခံစားရၿပီး နာက်င္သြားတာလဲေကာင္မေလးရယ္။ ကိုယ္ေပြရႈပ္ခဲ့တာေတြေတြးမိလို႔မ်ားလား ကိုယ့္ကိုမယုံၾကည္ေပးနိုင္ေသးလို႔မ်ားလားကြာ။
ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္၌ ကားဂိတ္ရွိ တစ္ေနရာေလးတြင္ေမေမႀကီးႏွင့္ ဘဘႀကီးဟာေ႐ႊကူ႕ကိုလိုက္ပို႔၍ ရပ္ကာေ႐ႊကူႏႈတ္ဆက္စကားေလးဆိုရန္ ရွိေတာ့သည္။
"ေမေမႀကီး သမီးသြားေတာ့မယ္ေနာ္ "
"သမီးေလးလမ္းမွာဂ႐ုစိုက္ေနာ္ ေမေမႀကီးကသမီးကိုစိတ္မခ်ဘဴးကြယ္"
"သမီးအဆင္ေျပပါတယ္ေမေမႀကီးရဲ႕ စိတ္မပူနဲ႕ေနာ္ "
"စိတ္မပူပဲေတာ့ေနမလားသမီးရယ္ သမီးေလးကတစ္ေယာက္ထဲသြားရတာေလ သမီးေလးဟိုေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္အုံးေနာ္ ေမေမႀကီးေမွ်ာ္ေနမယ္"
"ဟုတ္ "
ေမေမႀကီးကို ေ႐ႊကူဖက္လိုက္သည့္အခ်ိန္ စိတ္ထဲသိမ့္ခနဲဝမ္းနည္းသြားရသည္။ တဂယ္လို႔သမီးအခ်ိန္အၾကာႀကီးယူမိရင္ ေမေမႀကီးကိုလြမ္းေနရေတာ့မယ္ေမေမႀကီးရယ္။
"ဘဘႀကီး က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ေနာ္ "
"သမီးသာအဲ့မွာ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ ဘဘႀကီးကေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ"
"ဟုတ္ "
ဘဘႀကီးဟာလဲ ေ႐ႊကူ႕အေပၚႏြေးေထြးလြန္းပါသည္။ အကိုေလးႏွင့္ ခ်စ္ႀကိဳက္မိလို႔အျပစ္မတင္သလို ေ႐ႊကူကိုေခၚ၍ဘဘႀကီးရဲ႕ စိတ္ထားတို႔ကိုလဲ ေျပာျပခဲ့ေသးသည္။ ဘဘႀကီးက ေ႐ႊကူ႕စိတ္ထဲရွိသည့္အတိုင္း ျပဳမူဖို႔ရယ္ အကိုေလးကိုအကယ္၍လက္ခံခဲ့လွ်င္လဲ ႏြေးေထြးစြာႀကိဳဆိုမည္ဟု ေျပာလာေလသည္။ ေ႐ႊကူက ကံေကာင္းပါတယ္ေလ ေ႐ႊကူေတြေဝမိ႐ုံေလးမို႔ အကိုေလးရယ္ ေ႐ႊကူ႕ကိုအခ်ိန္ေလးေပးပါေနာ္။
ကားေပၚေရာက္သည့္အခ်ိန္ထဲက တစ္ေယာက္ထဲေတြးေတာေနမိေတာ့သည္။ ကားလက္မွတ္ကိုေတာ့ အကိုေလးကိုယ္တိုင္ျဖတ္ေပးထားသည္ျဖစ္ၿပီး ေ႐ႊကူ႕အတြက္ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေစဖို႔ ႏွစ္ခုံစာျဖတ္ေပးထားေလသည္။ အကိုေလးကို လိုက္မပို႔ပါႏွင့္မနက္သြားခါနီးလဲ ထြက္မေတြ႕ပါႏွင့္ဟုေ႐ႊကူမွာထား၍ တဂယ္ပဲေ႐ႊကူအကိုေလးကိုမေတြ႕ခဲ့ရေပ။ အကိုေလးက ေ႐ႊကူ႕ကိုဂ႐ုစိုက္သည္ ၾကင္နာသည္ အစစအရာရာအကုန္လုံးေကာင္းပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဘဝလက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ေ႐ြးမွျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ေ႐ႊကူစဥ္းစားရအုံးမည္ပင္။ အကိုေလးကိုမခ်စ္၍မဟုတ္ အခ်စ္လြန္ၿပီး တစ္ေန႕ထိုကိစၥႀကီးေၾကာင့္ ေ႐ႊကူတို႔အဆင္မေျပမွာကိုေ႐ႊကူစိုးရိမ္လို႔ပါအကိုေလးရယ္။
ဘာေတြေတြးေနမွန္းမသိ ေကာင္မေလးဟာအျပင္ဘက္ေလးေငးၾကည့္၍ေနေလသည္။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ားဆို လက္ခုံေလးႏွင့္ မ်က္ရည္ေလးမ်ားကိုခိုးသုတ္တတ္ေသးသည္မို႔ ကြန့္ျမဴးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးရယ္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ေကာင္မေလးခက္ခဲေနလားကြာ။ တစ္ေယာက္ထဲ က်ိတ္ၿပီးငိုေနပုံမ်ား ကြန့္ျမဴးအနားသို႔သြား၍ ဖက္ထားလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း စိတ္ကိုထိန္း၍ေကာင္မေလးႏွင့္ကပ္ရပ္ တစ္ဖက္ကခုံတြင္သာ ဆက္၍ထိုင္ေနမိေတာ့သည္။
ရွည္ၾကာလိုက္သည့္ခရီးလမ္း ညေနေစာင္းေစာင္းေလာက္မွ လက္မွတ္ျဖတ္ထားသည့္ လမ္းေၾကာင္းဂိတ္သို႔ေရာက္ရွိေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးဆင္းသြားမွ ေနာက္က မေယာင္မလည္ႏွင့္လိုက္ဆင္းကာ အထုတ္တို႔ယူ၍ ေကာင္မေလးႏွင့္မလွမ္းမကမ္းတြင္သာ ပုန္း၍ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ကိုယ္ေကာင္မေလးေနာက္ လိုက္လာခဲ့တယ္ဆိုတာ သိလို႔မရေသးဘူးေလ။ ႐ြာထိလိုက္သြားၿပီးမွ ဘြားခနဲကိုယ္ထင္ျပလိုက္လွ်င္ေတာ့ ကြန့္ျမဴးကို မျပန္ခိုင္းေလာက္ပဲ ႐ြာမွာေနခိုင္းေလာက္မည္မို႔ ဒီၾကားထဲခရီးလမ္းတို႔တြင္ေတာ့ ေကာင္မေလးသိ၍မရေပ။
ေ႐ႊကူေရာက္ေနတာ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕နယ္ မိုလာတြင္ျဖစ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီငွားလိုက္၍ စေလသို႔သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုမွတဆင့္ ေ႐ႊကူတို႔႐ြာျဖစ္သည့္ ၁၂ ႐ြာစုသို႔ဆက္၍သြားရမည္ျဖစ္ၿပီး စေလတြင္ေတာ့ ေဒၚေလးျဖစ္သူ လာႀကိဳမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နီးစပ္ရာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးငွားကာ ေ႐ႊကူစေလၿမိဳ႕ေလးသို႔ ခရီးဆက္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
အမေလးဗ်ာ ေဝးလိုက္သည့္ခရီး ေရာက္ကိုမေရာက္နိုင္ၾကာလြန္းလွသည္။ ကားစီးလာရသည္ကလဲ ၉ နာရီေလာက္ၾကာသလို ယခုလဲထပ္ဆင့္၍ ဆိုင္ကယ္စီးေနရသည္မွာ နာရီဝက္ေလာက္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့မသိ ကြန့္ျမဴးမွာေတာ့ အဆင္မေျပလွေပ။ အေညာင္းေတြမိေနသလို ဆိုင္ကယ္ေပၚေျခတန္ရွည္ေတြႏွင့္ထိုင္ေနရသည္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတြလဲ အေတာ္ေလးကိုေကြးထားရပါသည္။ ညေနေတာင္ေရာက္ေတာ့မည္ကို ႐ြာကိုကမေရာက္ေသးဘူးလားေကာင္မေလးရယ္။
ခဏအၾကာထပ္စီးၿပီးသည္ႏွင့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ဆိုင္ကယ္ေလးသည္ လမ္းေဘးသို႔ထိုးရပ္သြားေလေတာ့သည္။
"ဟူး ေရာက္ၿပီထင္ပါရဲ႕.."
အားေတြတတ္သြားရသလို ေကာင္မေလး႐ြာေရာက္ရင္နားရၿပီကြဟု ခဲထားေလသည့္စိတ္တို႔မွာၾကာၾကာမခံေပ။ ေကာင္မေလးဆီသို႔ အန္တီအ႐ြယ္ေလာက္တစ္ဦးဟာေကာင္မေလးကို ဆီးဖက္၍စကားေတြေျပာေနေလသည္မို႔ ကြန့္ျမဴးလဲမသိမသာ အနားသို႔ကပ္သြား၍ နားေထာင္လိုက္သည္။
အႏွစ္ႏွစ္အလလလြမ္းေနရသည့္ ေဒၚေလးျဖစ္သူဟာ ေထြေထြထူးထူးေျပာင္းလဲသြားသည္မရွိသလို အရင္လိုပဲအၿပဳံးေလးဟာခ်ိဳၿမိန္ဆဲျဖစ္ေလသည္။ ေ႐ႊကူ႕မွာ ဝမ္းသာအားရ ဖက္၍ငိုမိသြားျပန္ေတာ့သည္။
"ေဒၚေလးရယ္ သမီးလြမ္းေနခဲ့ရတာပါေဒၚေလးရယ္"
"ေဒၚေလးေရာအတူတူပါပဲကြယ္"
ေ႐ႊကူ႕စိတ္ထဲေဒၚေလးကိုျမင္လိုက္ရ၍ အရမ္းကိုေပ်ာ္သြားရသလို အကိုေလးကိုလဲေမ့ ႐ြာသို႔သာအျမန္ေရာက္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။
"သမီးရယ္ ေဒၚေလးေတာင္မမွတ္မိဘူး အမေလးအပ်ိဳႀကီးျဖစ္ၿပီးလွလို႔ပါလားကြယ္ "
"ေဒၚေလးလဲ ဝလို႔လွလို႔ပါေနာ္ "
ခဏၾကာေတာ့ အျပန္အလွန္ခ်ီးက်ဴးသံေတြၾကားရသည့္အခါ ကြန့္ျမဴးသေဘာေတြက်သြားရသည္။ ဒါေပါ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ့ေကာင္မေလးက အလွေလးေလဗ်ာ။
"ေဟ့ဖိုးတုတ္ လာလာဒီဘက္"
လမ္းတစ္ဖက္တြင္ရွိသည့္ ဖိုးတုတ္ႏွင့္ ေမာင္ညိုကို လွမ္း၍ေခၚလိုက္ေတာ့သည္။
"လာသမီး ေဒၚေလးအထုတ္ေတြနဲ႕စီးလိုက္မယ္"
"ျဖစ္ပါ့မလားေဒၚေလးရဲ႕"
"ျဖစ္ပါတယ္ ေမာင္ညိုေရေျဖးေျဖးေမာင္းေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါအရီးျမရာ စိတ္သာခ်ေျဖးေျဖးပဲေမာင္းခဲ့မယ္"
ေ႐ႊကူဆိုင္ကယ္ေလးေပၚတတ္လိုက္သည့္အခါ ႐ြာသို႔သြားရန္လမ္းေၾကာင္းေလးအတိုင္းေမာင္ႏွင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
"ဟာ ဟ မေရာက္ေသးဘူးလားဟ ဘယ္သြားၾကျပန္တာတုန္းဟ"
ကြန့္ျမဴးအထုတ္ႀကီးဆြဲ၍ ဟိုေျပးရမလို ဒီေျပးရမလိုႏွင့္ တိုင္ပတ္ေနရေတာ့သည္။
"လုပ္ၾကပါအုံးဗ် ဆိုင္ကယ္.. ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီဘယ္ေရာက္"
မ်က္လုံးထဲျမင္လိုက္သည္က အနီးအနားကဆိုင္ကယ္ေပၚခြထိုင္ေနသည့္လူဆီပင္။
"ငါ့ညီ ငါ့ညီ ေရွ႕ကဆိုင္ကယ္ကို လိုက္ေပးစမ္းပါကြ အေရးႀကီးလို႔ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေပးမယ္ကြာ "
"ဟား ကြၽန္ေတာ္က ကယ္ရီဆြဲတဲ့လူမဟုတ္ဘူးဗ်"
ေဘာင္းဘီအနက္ အင္းက်ီလက္ရွည္အနက္ ဦးထုတ္အနက္ မ်က္မွန္အနက္ႏွင့္ Mask အနက္ ကတပ္ထားလိုက္ေသးသည့္ထိုလူဟာ တစ္ကိုယ္လုံး နက္ေမွာင္ေနေလသည္။ ေတာ္ေသး ၾကားထဲကလက္ေလး လည္ပင္းေလးကျဖဴေနလို႔။
"အေရးႀကီးလို႔ပါကြာ "
"မရဘူးက်ဳပ္လဲအေရးႀကီးတာပဲ ၿပီးေတာ့ကယ္ရီဆြဲတဲ့လူလဲမဟုတ္ဘူး တစ္ျခားလူသြားငွား"
ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီမရွိသလို ထိုေကာင္ေလးသာအနားရွိသည္မို႔ ကြန့္ျမဴးလဲအခက္ေတြ႕ေနရသည္။
"ကူညီစမ္းပါကြာ အေရးႀကီးလို႔ကြ"
"ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးလို႔လဲ"
"မင္းမွမကူညီရင္ ငါတို႔သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ေဝးေတာ့မွာကြ"
"ဟာ အဲ့လိုေတာ့မျဖစ္ဘူး တတ္ တတ္.. ပို႔မယ္ ပို႔မယ္.. ေရာက္ေအာင္ထိပို႔ေပးမယ္"
ကြန္္ျမဴးဝမ္းသာသြားရကာ ဆိုင္ကယ္ေပါ့ အထုတ္ကို ျဖစ္သလိုတင္၍ ေနာက္မွအတင္းခြထိုင္လိုက္ကာ ေကာင္မေလးတို႔သြားရာလမ္းကိုၫႊန္လိုက္ေတာ့သည္။
ဒါမ်ိဳးက လ်စ္လ်ဴရႉၿပီးထားလို႔မရ။ ေအးခ်မ္းကိုယ္တိုင္လဲ ခ်စ္ရသူရွိသည္မို႔ ကူညီကာလိုက္ပို႔မည္ျဖစ္သည္။
"ေရွ႕ကဆိုင္ကယ္ငါ့ညီ လိုက္စမ္းပါကြာျမန္ျမန္ေလး"
"ဟ လိုက္ေနတာပဲဗ် မွီပါတယ္ဗ်ာ ဒီလမ္းေတြက ၁၂ ႐ြာစုကိုသြားတဲ့လမ္း ဒီၾကားထဲဘယ္မွေကြ႕မသြားဘူးစိတ္ခ်"
"ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားေကာင္မေလးက ဘယ္႐ြာကလဲ"
"မသိဘူးဟ "
"ေအးတာပဲ စိတ္ခ်အဲ့ဆိုင္ကယ္ေနာက္ပဲလိုက္ေပးမယ္ မလြတ္ေစရဘူး"
"ငါ့ညီ နဲနဲေလာက္ေတာ့ ခြာၿပီးလိုက္ေပးေနာ္ အရမ္းႀကီးမကပ္နဲ႕ "
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရသည့္ဆိုင္ကယ္ႀကီးကို စိုးရိမ္တႀကီးအတင္းႀကီးလိုက္ခိုင္းေနသည္ေၾကာင့္ စိတ္မရွည္ေတာင္ျဖစ္ရသည္။ လိုက္ခိုင္းလို႔သာလိုက္ရတာ ထိုလူကိုဘယ္ကမွန္းလဲသိတာမဟုတ္ ေတာ္ေသး ကိုယ္ျပန္မယ့္႐ြာဘက္ျဖစ္ေနလို႔ မဟုတ္လွ်င္ေမွာင္ရီပ်ိဳးေတာ့မည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ အျပန္လမ္းေနာက္က်နိဳင္ပါသည္။
"ဟာ ကိုညိုတို႔ထင္တယ္ဗ် "
"မသိဘူးကြာ လိုက္မွာသာလိုက္စမ္းပါ"
"လိုက္တာက ဟုတ္တယ္ အဲ့တာကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့႐ြာႀကီးဗ် "
"ေအးပါကြာ ၿပီးမွမင္းအိမ္ျပန္ငါ့ကိုအရင္ပို႔စမ္းပါဟ"
"ေလာလွခ်ည္လားဗ်ာ"
႐ြာမွ စေလၿမိဳ႕သို႔သြားသည့္လမ္းႀကီးဟာ ကြန္ကရစ္လမ္းေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားသည္က လြဲ၍ က်န္တာဘာမွေတာ့မေျပာင္းလဲေပ။ ႐ြာထဲရွိအိမ္မ်ားမွာ အရင္ကလိုမဟုတ္ ေတာင့္ေတာင္းခိုင္မာစြာရွိေနၾကၿပီး ႐ြာလမ္းမွလူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာလ ေ႐ႊကူတို႔ကိုလိုက္၍ၾကည့္ေနေလသည္။ ႐ြာဓေလ့အေငြ႕သက္ေတြကို ျမင္ေတြ႕ခံစားရသည္မို႔ စိတ္ထဲတြင္ေပါ့ပါး၍ေနေလေတာ့သည္။
"ဟာ ေမာင္းေလေဟ့ေကာင္ "
"ခင္ဗ်ားက ေမာင္းပဲေမာင္းခိုင္ေနတယ္ ဟိုမွာေရွ႕မွာကြၽဲအုပ္ႀကီးနဲ႕ဗ်"
"ေကြ႕ေမာင္းေလကြာ ျဖစ္ေနတာပဲကို မမွီမွာဆိုးလို႔ပါကြာ "
"ခင္ဗ်ားလိုက္ခိုင္းေနတာ အရီးျမဗ် အဲ့ေတာ့မပူနဲ႕ အဲ့အိမ္ကိုေသခ်ာလိုက္ပို႔ေပးမယ္စိတ္ခ်"
ဟိ ဟိ အရီးျမေတာ့ ႀကီးမွေယာက္်ားရေတာ့မယ္ထင္တယ္ဗ်ိဳ႕။
"ေမာင္းေလ ေမာင္းေလ ေဟ့ေကာင္ "
"ဖုန္ေတာႀကီးဗ် ဝပ္ေနတယ္ "
"ဝပ္ေန လီဗာဆြဲေလကြာ.."
"ခင္ဗ်ားကလဲအေတာ္ဆိုး ၿပီးေရာဆြဲၿပီဗ်ာ "
*ဗုန္း ...*
"အမေလးဗ်ာ့..."
"အဟြတ္ အဟြတ္ ဖူး.. အဟြတ္"
"ကုန္ပါၿပီဗ်ာ့.. အဟြတ္ အဟြတ္ "
ဆိုင္ကယ္ႀကီးတိမ္းေစာင္းသြားေတာ့ ေျခတန္ေျခေတြႏွင့္လွမ္းေထာက္လိုက္ေသာ္လည္း ဖုန္ေတာႀကီးျဖစ္၍ ေျခေထာက္ပါၫႊတ္သြားကာ ကြန့္ျမဴးဖုန္ေတာႀကီးထဲ မ်က္ႏွာစိုက္၍က်သြားျခင္းျဖစ္သည္။
ကြန့္ျမဴးမွာေတာ္ေတာ္ႏွင့္မထနိုင္ မ်က္လုံးႀကီးမွိတ္၍ ဖုန္ေတြေၾကာင့္ေခ်ာင္းေတြဆိုးေနရေတာ့သည္။ အထုတ္ေတြလဲဘယ္ေရာက္မွန္းမသိ ကြန့္ျမဴးေဘးရွိမေနသလို ဟိုတစ္ေကာင္လာထူမွထ၍ရခဲ့ေလေတာ့သည္။
"ေမာင္း ေမာင္းဟ လြတ္ကုန္ေတာ့မွာပဲကြာ"
ထ၍ရသည္ႏွင့္ ဟိုဘက္ေရာက္ေနသည့္အထုတ္ႀကီးေျပးမ၍ ခ်က္ခ်င္းေမာင္းထြက္ခိုင္းရျပန္သည္။ အမေလးဗ်ာ မ်က္ေျခေတြေတာ့ပ်က္ေတာ့မွာပဲ။
ဆိုင္ကယ္ေလး ရပ္သြားသည့္အခါအိမ္ေရာက္ၿပီဆိုသည့္အသိႏွင့္တင္ လူကအလိုလိုေပ်ာ္လာမိေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲေဝးေဝး က်ုယ့်ရပ်ကိုယ့်ရွာဆိုသည်လအသိလေးနှင့်တင် ေ႐ႊကူ႕ရင္ေတြေအးခ်မ္းလွပါၿပီေလ။
ျမင္ရသည့္အိမ္အျမင့္ေလးကို ေ႐ႊကူၾကည့္၍ပီတိေတြျဖစ္ေနမိသည္။ ေ႐ႊကူအရင္ကေနခဲ့သည့္အိမ္ေလးဟာ တဲေလးသာျဖစ္ၿပီး ယခုေတာ့ အိမ္အျမင့္ေလးအျဖစ္ေ႐ႊကူႏွင့္ေဒၚေလးႀကိဳးစားပုံေဖာ္နိုင္ခဲ့ၿပီမို႔ ေ႐ႊကူအတိုင္းထက္အလြန္ကိုေပ်ာ္သြားရေတာ့သည္။
"ကဲ ေမာင္ညိုေရ ေက်းဇူးကြယ္ "
"ရပါတယ္ဗ်ာ ကိုယ့္႐ြာသားေတြပဲကို"
ေမာင္ညိုႏွင့္ကိုဖိုးတုတ္ဟာ အထုတ္ေတြခ်၍ တန္းလ်ားေပၚထိုင္လိုက္ကာ အၾကမ္းေရငွဲ႕၍ေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။
"အရီးျမ ဒါနဲ႕ ဒါကအရီးျမတူမ ဟိုေ႐ႊကူဆိုတာေသခ်ာရဲ႕လားဗ်"
"ဟုတ္ပါ့ေတာ္ က်ဳပ္ရဲ႕တူမေလး ေ႐ႊကူမွေ႐ႊကူအစစ္ နင့္ညီမကိုမမွတ္မိဘူးလားေဟ ေမာင္ညိုရဲ႕"
"အရီးျမတူမက လွလာတာကိုးဗ် က်ဳပ္ေတာ့အငယ္ကပုံနဲ႕႐ုပ္ကိုဖမ္းၾကည့္လို႔မရေသးဘူးဗ်"
ေရွ႕မွ အကိုေမာင္ညိုကို ေ႐ႊကူၿပဳံးျပလိုက္ေတာ့ အခါးေရေတြကို မမႈတ္ပဲေသာက္ခ်လိဳက္ေတာ့သည္။
"ေမာင္ညိုရာ မင္မလဲေျဖးေျဖးေသာက္ပါဟ "
"က်ဳပ္က က်ဳပ္က.. ေယာင္သြားလို႔ဗ်"
ေ႐ႊကူတို႔အိမ္ေအာက္ တန္းလ်ားစားပြဲေလးတြင္ထိုင္၍ စကားမ်ားေျပာေနၾကသည့္အခါ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ဝင္လာေလေတာ့သည္။
"အရီးျမေရ အရီးျမ ဧည့္သည္ပါတယ္ဗ်"
"ေဟ ဘယ္သူလဲကြယ့္"
ေဒၚေလးက အိမ္ေရွ႕ထြက္သြားသည့္အခါ ေ႐ႊကူတို႔ပါလိုက္၍ ထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
"ေအးခ်မ္းဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲဟယ္ တစ္ကိုယ္လုံးလဲဖုန္ေတြနဲ႕ပါလား "
"အခုက ကြၽဲႏြားသြင္းခ်ိန္ေလ ဒီကလူကအတင္းကိုေမာင္းခိုင္းေနတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္လဲျမန္ျမန္ေမာင္းလိုက္တာ အဲ့တာလဲလာတာပဲဗ်ာ "
႐ြာခံလူထင္သည့္လူက ေျပာသည့္ဧည့္သည္ဆိုသည့္လူကို ၾကည္မိေတာ့ ဝတ္ထားတာက အနက္ျဖစ္ေလရာ တစ္ကိုယ္လုံးဟာလဲ ဖုန္ေတြႏွင့္ေဖြးျဖဴေနေလေတာ့သည္။
"ေဟ.. ေအးခ်မ္း မင္းဖုန္ေတာထဲမ်ားလူးလာသလားကြာ "
"ဟား ဟား.. ဒီလူကပိုဆိုးတယ္ကိုဖိုးတုတ္ေရ ဖုန္ေတာထဲ ေမွာက္ရပ္ကိုလဲလာတာ ၾကည့္တစ္ကိုယ္လုံးျဖဴစြပ္လို႔ "
ဖုန္ေတာထဲပစ္လဲလာသည့္ကြန့္ျမဴးမွာ တစ္ကိုယ္လုံးေဖြးျဖဴ၍ရွိသည္ကို ၾကည့္၍ဝိုင္းရယ္ေနၾကသလို ေကာင္မေလးကလဲ မွတ္မိပုံမရေပ။
ေတာ္ေသး ပင္ပန္းခဲ့တာေတြဟာ မ်က္စိေရွ႕ကလူႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပလို႔။ ႏွစ္ေယာက္လုံးဟာ ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ဖုန္ေတြေပပြ၍ ရွိေနသည္မို႔ အားလုံးဟာလဲ ရယ္ေနၾကသလို ေ႐ႊကူလဲၿပဳံးမိလိုက္သည္။
"အရီးျမေနာက္မွရယ္ေလဗ်ာ ဧည့္သည္ကိုအိမ္ထဲေခၚအုံးေလ"
"ေအးဟုတ္သား လာလာထိုင္ငါ့တူ"
႐ြာဓေလ့ ႐ြာမွလူႀကီးေတြဆိုေတာ့လဲ မည္သူမည္ဝါ အသိလားမသိတာလားအရင္မေမး ဧည့္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ အတင္းကိုအိမ္ထဲေခၚ၍ထိုင္ခိုင္းေလသည္။
အခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္သူေကာင္မေလးက ကိုယ့္ရည္းစားတစ္ေယာက္လုံးမ်က္စိေရွ႕ေရာက္ေနသည္ေတာင္ မမွတ္မိသည္မို႔ ကြန့္ျမဴးစိတ္ေတြ ဟိုးေအာက္ဆုံးထိေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
အမေလးဗ်ာ ယုံမွတ္လို႔လိုက္လာပါတယ္ဆိုမွ ရည္းစားေလးက မမွတ္မိဘူးတဲ့ဗ် ဘဝႀကီးကဆိုးလိုက္တာဗ်ာ ဗ်...
Words 3903
28.10.2023 7:59pm
ဆက္လက္ႀကိဳးစားသြားပါမည္။