Lets Fall In Love [ ဘာသာပြန် ]

Vous lisez

Roman d'amour

လမင်းကြီးဝိုင်းသည်ဖြစ်စေ မဝိုင်းတော့ဘူးဖြစ်စေ ဘာဟာကမှ အရေးမကြီးဘူး ကိုယ်တစ်ယောက်လုံး မင်းဘေးနားမှာရှိနေပေးမယ်~~~~

romance schoollove translation

Chapter 15

1.2K 168 40

နောက်တစ်နေ့မနက်ခင်းတွင် ချန််လုကျိုးသည် ချန်ရှင်းချီအား အတင်းအကြပ်ခေါ်၍ မနက်စာစားရန် အောက်ထပ််သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ မနက်စောစောအိပ်ရာထရခြင်းကြောင့် ဒေါသထွက်ချင်သည့်ချန်ရှင်းချီမှာ အခန်းတံခါးဝတွင်ရပ်နေသော ချန်လုကျိုး၏အေးတိအေးစက်မျက်နှာ၊အချိန်မရွေးခုတ်ဖြတ်သတ်တော့မည့်အမူအရာကို မြင်လိုက်သည့်တစ်ခဏတွင်တော့ အိပ်ရာပေါ်မှ လျှောခနဲဆင်းချလာတော့သည်။

စားသောက်ဆောင်ထဲတွင် မနက်စာစားနေကြသည့်သူမှာ အနည်းငယ်မျှသာရှိပြီး ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်လျှင် အခန်းတစ်ခုလုံး ပန်းကန်ခွက်ယောက်အသံများသာရှိနေ၏။ 'ဖုယွိ'စံအိမ်၏မြေနေရာမှာ အနည်းငယ်တမူထူးခြားသည့်နေရာမျိုးရှိပြီး နွေရာသီပိတ်ရက်တွင် အနားယူတတ်ကြသည့်ဧည့်သည်များအပြင် များသောအားဖြင့်လည်း ကျူးယန်ချီနှင့်ချန်ရှင်းချီကဲ့သို့အနုပညာကျောင်းသားများက အနားယူရင်းတစ်လှည့် အနုပညာစိတ်တို့လာရောက်ရှာဖွေဖန်တီးတတ်ကြသည်။

ကျူးယန်ချီမှာ ငယ်စဥ်ကတည်းက အနုပညာအသေးစိတ်လေးများကို စိတ်ဝင်စားခဲ့သူဖြစ်သော်ငြား ချန်ရှင်းချီသည်တော့မဟုတ်။ ချန်ရှင်းချီမှာ အနုပညာဘာသာရပ်ကိုမှီတွယ်ရင်း တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းတစ်ခုရောက်ရန် ကြိုးစားနေခြင်းသာဖြစ်၏။ အခြေအနေဆိုးရွားသည့်စာမေးပွဲရလဒ်တို့ကြောင့် ဘာသာရပ်ရှစ်ခုပေါ်မူတည်၍သာဆက်သွားနေလျှင် တက္ကသိုလ်ကောင်းမရနိုင် ၊ ချန်ရှင်းချီမှာ အစ်ကိုဖြစ်သူနှင့် လုံးလုံးမတူချေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ ဤမျှကံကောင်းထူးချွန်နေသည့်အစ်ကိုတစ်ယောက်ရှိထားသည့် 'အငယ်'နေရာသို့လူစားထိုးရောက်လာပါကလည်း မည်သူမဆို ဖိအားတစ်မျိုးမျိုးခံစားရမည်ပေ။

မနေ့က ကျူးယန်ချီထံမှကြားထားသည်မှာလည်း အနှီဆရာသမားက ဒေါသထွက်၍ပန်းချီဆက်မဆွဲတော့သည့်အပြင် ပန်းချီပစ္စည်းများကိုပါ တောင်တန်းများရှိသည့်ဘက် ပစ်ထုတ်ခဲ့သေးသည်ဟူ၍ပင်။

"ငါ သူ့ကို တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းပြောပါသေးတယ် ၊ သူ ပန်းချီဆွဲတယ်ဆိုတာက ပေါ့ပျက်ပျက်နဲ့ကွာ ၊ ခဏလေးနေကျ ပန်းချီဆွဲတယ်ထား ခဏနေကျတော့ ဖုန်းဆော့နေပြန်ရော"

ကျူးယန်ချီက ချန်ရှင်းချီ ဘူဖေးမနက်စာသွားယူနေသည့်အချိန်လေးတွင်း ချန်လုကျိုးအား အကြောင်းစုံပြန်တိုင်ပြောတော့၏။

"သူ့ဟာက သုံးရက်လောက်ငါးမျှားထွက်ပြီး နှစ်ရက်ကနှပ်နေတဲ့လူမျိုးဖြစ်နေပြီ ၊ ဒီပုံစံအတိုင်းသာဆိုရင် အထက်တန်းတတိယနှစ်မှာ ပြည်နယ်အဆင့်မေးခွန်းတွေတောင် အောင်ဖို့မသေချာဘူး ၊ ပြည်နယ်အဆင့်မှမအောင်ရင်တော့ အားလုံးပြီးပြီ ၊ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းစာမေးပွဲသွားဖြေဖို့တောင် စဥ်းစားမရတော့ဘဲ တန်းပြီးတစ်နှစ်ကျခံလိုက်ရတော့မှာ"

ချန်လုကျိုးမှာလျှာထိုးဦးထုပ် ၊ ခပ်ပွပွတီရှပ်တစ်ထည်နှင့်ဘောင်းဘီရှည်တို့အား မနေ့ကအတိုင်းဝတ်ဆင်ထားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးခြုံငုံ၍ကြည့်လိုက်လျှင် သေချာပြင်ဆင်ထားခြင်းမရှိဘဲ ပျင်းတိပျင်းရွဲဟန်မျိုးသာရှိသည်။ 'လျန်ဟွေ့'အမျိုးသမီး အတန်တန်မှာလိုက်သည့်အတိုင်း ချန်ရှင်းချီက အစာအိမ်နာသည့်ဝေဒနာရှိသည့်အပြင် မနက်စာပါအလွတ်ခံတတ်ခြင်းကြောင့် သေချာပေါက် မနက်စာအတူစားရန်ခေါ်လာခြင်းပင်ဖြစ်၏။

ပြောသားပဲ ၊ သူဆိုတာက ဘက်စုံသုံးလို့ရတဲ့ 'အပါးတော်မြဲ' ပါလို့....

ပေါင်မုန့်တစ်ခြမ်း ၊ ကြက်သားချောင်း ၊ ဆလပ်ရွက်တချို့အား ပန်းကန်ပြားပေါ်တင်၍ ဆန်းဒဝှစ်ချ်ပြုလုပ်နေရင်း ကြားလိုက်ရသည့် ကျူးယန်ချီ၏စကားကြောင့် ချန်လုကျိုးက မျက်မှောင်ကျုံ့၍လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"ပန်းချီဆုတ်တံနဲ့ဘုတ်ပြားတွေကိုပါ လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်ဟုတ်လား ၊ ဒါဆို နောက်ရက်တွေကျရင် သူ ဘာနဲ့ပန်းချီဆွဲမှာလဲ"

"ဘယ်သိမှာလဲ ၊ ငါတော့ မဆုံးမပေးတတ်တော့ဘူး"

ကျူးယန်ချီက ချန်လုကျိုး လက်ထဲမှ ဆန်းဒဝှစ်ချ်အား လက်ညှိုးလိုက်၍ ;

"ငါ့အတွက်ရော တစ်ခုလုပ်ပေး"

ချန်လုကျိုးက တစ်ဖက်လူအားလျစ်လျူရှုပစ်ထားလိုက်၏။ ပန်းကန်ပြားကိုချ၍ ချန်ရှင်းချီအား သင်ခန်းစာကောင်းကောင်းပေးရန် မတ်တပ်ထရပ်တော့မည်အပြုတွင်တော့ ကျူးယန်ချီက ပြန်ဆွဲခေါ်ရင်း ;

"အေ့ အေ့ အေ့ ၊ မနက်စောစောစီးစီး ကလေးကိုဆုံးမနေတာ မကောင်းဘူး ၊ သူဌေးပေါက်စလေး မနက်စာ အရင်စားပါစေဦး ၊ ဘာလို့ သူ့ရှေ့ထိသွားပြီးတော့ဆူပူနေမှာတုန်း ၊ ဆူစရာရှိတာကို သူ ဒီနားရောက်မှ အသေအကြေဆူလည်းရတယ်"

"အဲ့ဒီပန်းချီတွေကို ငါ စပိန်ကနေ လှမ်းမှာထားရတာ ၊ ဘယ်လောက်တောင်ပေးလိုက်ရမှန်း မင်း သိလား ၊ ငါ့မှာ ချွေတာရလွန်းလို့ ငါ ဝယ်ချင်တဲ့အသံသွင်းပစ္စည်းတောင် မဝယ်ရက်ဘဲနဲ့ သူ့အတွက် ပန်းချီပစ္စည်းတွေဝယ်ပေးထားတာ ၊ လွှင့်ပစ်ချင်တိုင်းလွှင့်ပစ်စရာလား"

ချန်လုကျိုးမှာ ဒေါသထွက်လွန်း၍ သွေးအန်လုမတတ်ပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

ကျူးယန်ချီသည်လည်း ထိုအခါတွင်မှ တုံ့ပြန်လာနိုင်၏။

"ငါလူး အဲ့ဒီပစ္စည်းတွေက တကယ်ကြီး Faber-Castell အစစ်တွေလား"

"မဟုတ်တော့ မင်းက ဘယ်လိုထင်လို့တုန်း"

"ငါက မင်း 'ထောင်ပေါင်'ကနေ တွေ့ကရာလှမ်းဝယ်ပေးထားတယ် ထင်နေတာ ၊ Limited Edition Set ထုတ်တဲ့အကြောင်းမေးတုန်းကလည်း ငါ သာမန်ကာလျှံကာပဲပြောလိုက်တာမလို့ မင်း တကယ်ဝယ်လိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူးလေ"

ကျူးယန်ချီကိုယ်တိုင်ပင် မဝယ်ရက်ခဲ့သည့် Faber-Castell limited edition set ၊ စျေးကြီးသည်က အကြောင်းမဟုတ် ၊ ဤသည်မှာ ပန်းချီဆရာကြီးများကိုင်သည့်ပစ္စည်းများ။ သူကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် အနေအထားတစ်ခုမရောက်သေးသည့်အတွက် အသုံးပြုရန်မထိုက်တန်သေးသည်ဟု ယူဆထားသောပစ္စည်းများပေ။ ချန်ရှင်းချီတစ်ယောက်က တကယ်ကို အဆိုးအပေကောင်ပေါက်စဟုပင် သတ်မှတ်မိလိုက်တော့၏။ ထိုအခါ ကျူးယန်ချီသည် စကားတစ်ခွန်းထပ်မဆိုတော့ဘဲ အနောက်တိုင်းစတိုင်လ် စားပွဲသုံးဓါးအား လှမ်းယူ၍ ချန်လုကျိုးထံသို့ ကမ်းပေးလိုက်သည်။

"ရော့ ၊ တစ်ခါတည်း ထိုးသတ်ပစ်လိုက်"

ချန်ရှင်းချီ နေရာ၌ဝင်ထိုင်လိုက်သည့်အခါ ချန်လုကျိုးရှေ့မှ ပန်းကန်ပြားထဲ၌ ဘာမှမရှိတော့သည်ကိုကြည့်ရင်း စူးစူးစမ်းစမ်းနှင့်မေးလိုက်သည်။

"အစ်ကို....ဘာမှမစားဘူးလား"

ချန်လုကျိုးမှာ လျှာထိုးဦးထုပ်ဆောင်းထားသည့်အပြင် မေးတစ်လျှောက်က ချောမွေ့သေသပ်သော်ငြား မုတ်ဆိတ်မွေးအတိုအစလေးများက ဟိုဟိုဒီဒီထွက်နေသေး၏။ ထိုင်ခုံနောက်သို့မှီထိုင်လိုက်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ပိုက်လျက်ဖြင့် အဓိပ္ပါယ်ပါပါလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော်မျိုး မစားရဲပါဘူး ၊ မင်းသာ များများစား"

ဤစကားတစ်ခွန်းမှာ မည်သို့ပင်နားထောင်ပါစေ စကားကောင်းတစ်ခွန်းနှင့်မတူချေ။ အစ်ကိုဖြစ်သူနှင့် နှစ်ပေါင်းများစွာအတူနေလာကြသည်မှာလည်း အလဟဿမဟုတ်။ တစ်ဖက်မှ ကျူးယန်ချီထံသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်လျှင်တော့ မှုန်ဝေဝေမျက်နှာပေးဖြင့် မနက်စာစားနေသည့်လူကြာင့် ချန်ရှင်းချီမှာ အခြေအနေအား ချက်ချင်း သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်။

"အဲ့ဒါက ကျွန်တော့်ကို သူ အရင်လာပြီးအပြစ်တင်လို့ဖြစ်တာ ၊ ဟိုပန်းချီဆွဲနေတဲ့တစ်ယောက်ကဖြင့် ကျွန်တော်နဲ့ သူမသာကိုယ်မသာ မတိမ်းမယိမ်းပဲဟာကို ကျွန်တော့်ထက် ပိုကောင်းတယ်ဆိုပြီးဇွတ်ပြောနေလို့"

ချန်လုကျိုးမှာ အေးစက်စက်နှင့်ပင် စိုက်ကြည့်နေလိုက်၏။

"အဲ့ဒါနဲ့ပဲ ငါ မင်းကိုပေးထားတဲ့ပန်းချီပစ္စည်းတွေကို လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်ပေါ့ ၊ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ညံ့နေတဲ့ကိစ္စမှာ ဘာလို့ အနိုင်အရှုံးက ငြင်းချင်နေသေးတာလဲ"

ဖန်နှလုံးသားပိုင်ရှင်လေး ချန်ရှင်းချီအတွက် ဤစကားလုံးများက အမှန်ကိုပြင်းထန်လှသည်ပင်။ နားထောင်လိုက်ရသည့်ကျူးယန်ချီပင်လျှင် မနေနိုင်အောင် တိတ်တိတ်လေးလှမ်းကြည့်လာမိ၏။ ချန်လုကျိုးမှာ ပုံမှန်ဆိုလျှင်လည်း ညီလေးဖြစ်သူအပေါ် တမျိုးမဟုတ်တမျိုး အပြစ်တင်တတ်ပါသော်ငြား ယခုလောက်ထိ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ပြောဆိုပစ်သည်မျိုးမှာ ရှားပါးလွန်းသည်ပေ။ ချန်လုကျိုးအနေဖြင့် 'ညံ့သည်'ဆိုသောစကားလုံးအား လူတိုင်းအပေါ် ပြောကောင်းပြောနိုင်ပါသည့်တိုင် ချန်ရှင်းချီအပေါ်တွင် ပြောပစ်မည့်လူစားမျိုးမဟုတ်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ချန်ရှင်းချီဟာ ဥာဏ်မကောင်းသည့်သူ ၊ ပညာရေးသင်ယူရာ၌လည်း နှေးကွေးသည့်သူ ၊ အဘက်ဘက်မှ လိုအပ်နေသည့်သူမှန်း သူတို့အားလုံး တပ်အပ်သိနေကြခြင်းကြောင့် ဤစကားမျိုးဆိုကြလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ သို့မှမဟုတ်လျှင် ချန်ရှင်းချီတစ်ယောက်က အစ်ကိုဖြစ်သူ၏အရည်အချင်းနှင့် အကွာကြီးကွာမည့် အနုပညာကျောင်းဘက်သို့ အဘယ်မှာပြောင်းပါလိမ့်မည်နည်း။

ချန်ရှင်းချီမှာ အပြောခံလိုက်ရသည့်စကားလုံးတို့ကြောင့် ကြောင်အမ်းသွားရတော့၏။ အစ်ကိုဖြစ်သူမှ ယခုလိုပြောလာလိမ့်မည်ဟု မထင်မှတ်ထားခြင်းကြောင့်လည်း ရုတ်ချည်းမတုံ့ပြန်နိုင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

ထိုအခါ ကျူးယန်ချီက ဖြန်ဖြေပေးဖို့ရာအတွက် စကားဆိုလာခဲ့သည်။

"သူ့ဆေးအရောင်တွေလည်း အဆင်ပြေတဲ့ထဲတော့ပါ,ပါသေးတယ်"

"ဟုတ်တယ် ၊ ဒီနေရာမှာ အစ်ကိုကပဲ တော်နေတဲ့လူ"

ချန်ရှင်းချီမှာ လက်မခံနိုင်သည့်အပြင် ချန်လုကျိုးကိုပါ ခွန်းတုံ့ပြန်လိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ် ၊ ကျွန်တော်က ညံ့တယ် ၊ အစ်ကိုကသာ အတော်ဆုံး ၊ အစ်ကို အရမ်းတော်လွန်းလို့ အဲ့ဒီမမ,ကတောင် အစ်ကို့ကိုမကြိုက်ဘူး"

ချန်လုကျိုးသည် မျက်နှာသေဖြင့် ကျူးယန်ချီဘက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ခနဲ့သလိုရယ်လိုက်၍ ;

"မင်းပါးစပ်မှာ စည်းမရှိဘူးလား ၊ မရှိရင်ပြော....ငါ တံခါးတစ်ပေါက်တပ်ပေးမယ်"

ကျူးယန်ချီ အပြစ်မကင်းသလိုခံစားမိလိုက်ရရင်း ;

"ငိုး ဒါကတော့ မင်း ငါ့ကို ပါးစပ်ဖွာတယ်ဆိုပြီး အပြစ်တင်လို့မရဘူးနော် ၊ မနေ့ညတုန်းက သူ ငါ့ကို Wechat ကနေမေးလာတာ ၊ ဘာတဲ့....သူ ငါးမျှားကန်ထဲမှာ ငါးသွားမျှားနေတုန်း လူတစ်ယောက်က မင်းနာမည်အော်ခေါ်နေတာကို အကျယ်ကြီးကြားလိုက်ရတယ်ဆိုလို့ ငါ ပြောပြလိုက်ရတာ ၊ ငါ မင်းကိုပြောရဦးမယ်....အဲ့ဒီအရက်ဘားကလေ တကယ်ကိုထပ်မသွားသင့်တော့ဘူး ၊ မိုက်ကရိုဖုန်းတစ်ချက်ဖွင့်ရုံနဲ့တင် စံအိမ်တစ်ခုလုံး ကြားနေရတာကွာ ၊ တော်သေးတာပေါ့....ဒီနေရာမှာ မင်းကိုဘယ်သူကမှ မသိကြလို့ ၊ မဟုတ်လို့ကတော့ ရှက်စရာကြီး"

ချန်လုကျိုး ; "....."

သည်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ ချန်ရှင်းချီက ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး အမေးရှိလာ၏။

"အစ်ကို အဲ့ဒီမမကို သဘောကျနေတာလား"

"မင်းသောက်ကြောင်းပါလား"

ဤစကားကြားလိုက်သည်နှင့် ချန်လုကျိုးက ဆတ်ခနဲပြန်လှည့်ကြည့်လာပြီး ;

"အခုလောလောဆယ် ငါတို့ မင်းကိစ္စကို ပြောနေတာ ၊ မင်း မလေ့လာမသင်ယူချင်တော့ဘူးဆိုလည်း စောစောပြော ၊ စောစောတောင်အောက်ဆင်းပြီး အိမ်ပြန်လို့ရတယ် ၊ ဒီနေရာမှာ မင်းနဲ့အချိန်ဖြုန်းပေးနေရလောက်တဲ့အထိ ငါ မအားဘူး"

"ဒီနေရာမှာဆက်နေ,နေရင် ဟိုမမနဲ့တွေ့တိုင်း အစ်ကို ကသိကအောက်နိုင်နေရမှာကို ကြောက်လို့မလား ၊ ကျွန်တော်ကတော့ မပြန်ဘူး ၊ ဘယ်လိုပဲနေနေ ပန်းချီပစ္စည်းတွေလည်း လွှင့်ပစ်ပြီးသားဖြစ်နေပြီ ၊ ပန်းချီလည်းဆက်မဆွဲဘူး ၊ အစ်ကို့ကို ဒေါသထွက်အောင်လုပ်ထားမှာ"

ချန်ရှင်းချီက ပြောရင်းပင် ဒေါသထွက်လာရင်း ဆက်၍လည်း ;

"ပြန်ရောက်လို့ ပန်းချီကားမပြနိုင်ရင်လည်း ကျွန်တော်က အမေ့ကိုတိုင်မှာ ၊ အစ်ကိုက ကျွန်တော့်ကိုဆဲလည်းဆဲတယ်....ညံ့တယ်လို့လည်းပြောတာကြောင့် ဆက်မဆွဲတာလို့ ၊ တက္ကသိုလ်ရောက်အောင်လည်း ဖြေနိုင်မှာမှမဟုတ်တာတဲ့ ၊ လေ့လာနေရင်လည်းအပိုပဲမလို့ ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့အချိန်ဖြုန်းနေမှာလဲလို့လည်းပြောတယ်လို့"

ဆက်နားမထောင်နိုင်တော့သည့်ကျူးယန်ချီက စကားဝင်ပြောလာခဲ့သည်။

"ဒါကတော့ မင်း အရမ်းလွန်သွားပြီနော် ၊ အနောက်ကစကားတွေကို မင်းအစ်ကို လုံးဝမပြောခဲ့ပါဘူး"

"ကောင်းပြီလေ ၊ မင်း သဘောပဲ"

ချန်လုကျိုးမှာ အမှန်တကယ်ဒေါသထွက်လာခြင်းကြောင့် စကားဆက်ပြောလိုစိတ်လည်းမရှိတော့ချေ။

စကားဆိုပြီးလိုက်သည်နှင့် စားသောက်ဆောင်၏တံခါးဝဆီမှ ခေါင်းလောင်းမြည်သံဖွဖွလေး ထွက်ပေါ်လာခဲ့ကာ ရင်းနှီးနေသည့်ပုံရိပ်နှစ်ခုက တံခါးတွန်းဖွင့်၍ အထဲဝင်လာကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ ကျူးယန်ချီသည်လည်း သတိထားမိလိုက်သည်ဖြစ်ရာ ချန်လုကျိုးနားသို့ကပ်၍ တတွတ်တွတ်ဆိုလိုက်၏။

"ရေစက်က ပေါ့သေးသေးတော့မဟုတ်ဘူးနော် ၊ သခင်လေးချန် မင်းတို့နှစ်ယောက်ကတော့ကွာ....ငါ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် လိုက်ကိုလိုက်ဖက်တယ်"

"သွားစမ်းပါ"

ချန်လုကျိုးမှာ မျက်ဝန်းအကြည့်များအား ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ဆီသို့ စိတ်ရှုပ်သည့်ဟန်ဖြင့်လွှဲပစ်လိုက်တော့သည်။

ဘာကြည့်နေစရာအကြောင်းရှိလို့လဲ ၊ 'ဖုယွိ'စံအိမ်ရဲ့ရှုခင်းတွေအားလုံးက လက်ဖက်တောင်တန်းတွေဘက်မှာ ၊ ဒီဘက်မှာဆိုရင် ရေဆိုးရေညစ်တွေ ၊ ပေါင်းပင်ထူထူတွေ ၊ စုတ်ပြတ်နေတဲ့အများသုံးအိမ်သာတွေပဲရှိတယ် ၊ လောကသဘာဝကြီးရဲ့အလှပရှုခင်းတွေကို အသိမှတ်ပြုတင်စားချင်ယောက်ဆောင်နေတယ်ဆိုတာက သူ လှမ်းမနှုတ်ဆက်ချင်လို့ ၊ သူ့ဘက်ကနေစပြီး စကားမပြောချင်လို့....

ကျူးယန်ချီ ;

"ကြည့်ရတာ ငါတို့ဆီလာနေသလိုပဲ"

ငါ့အပေါ်မှာ ဘာခံစားချက်မှမရှိမှတော့ လမ်းတွေ့တိုင်း မဖြစ်မနေနှုတ်ဆက်နေစရာမလိုပါဘူး။ ငါတို့နှစ်ယောက်က အဲ့လောက်ထိလည်းမရင်းနှီးဘူးလေ ၊ ဟုတ်တယ်မလား။

ကျူးယန်ချီမှာကား ချန်လုကျိုးကို အစအနောက်မပြတ် ;

"သူ့လက်ထဲမှာ ဘာကိုင်ထားတာလဲမသိဘူး ၊ မင်းကို လက်ဆောင်ပေးဖို့လားမသိဘူးနော်"

"မင်း စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းလိုက်တာ"

ချန်လုကျိုးမှာ သည်းမခံနိုင်သည့်အဆုံး စိတ်မရှည်သည့်ဟန်ဖြင့် ဆတ်ခနဲလှည့်ကြည့်ပေးလိုက်သည်။

နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် ရွှီကျစ်က ချန်လုကျိုး၏အရှေ့သို့ ပစ္စည်းတစ်ခုချပေးလာခဲ့သည်။

"နင့်ပစ္စည်းဟုတ်တယ်မလား"

ချန်ရှင်းချီလွှင့်ပစ်ခဲ့သည့် ပန်းချီဘုတ်ပြားနှင့်ဆေးစုတ်တံများဖြစ်နေရာ ကျူးယန်ချီမှာ ချန်ရှင်းချီအား အလိုလိုနေရင်းပင် လှမ်းကြည့်မိလိုက်တော့၏။ အနှီပေါက်စလေး၏မျက်နှာမှာ လွှင့်ပစ်ထားသည့်ပစ္စည်းများ ပြန်ကောက်ယူလာပေးသည့်သူရှိလာသောကြောင့် စိတ်မကြည်ဘဲသုန်မှုန်နေသည့်ဟန်။ ကောင်းတယ်....မင်းအစ်ကိုကိုပဲ မင်း အနိုင်ကျင့်လို့ရမယ် ၊ ငါတို့'အစ်မရွှီ'ကမှ တကယ့်ဆရာမကြီး!!

"ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး မင်းဆီရောက်နေတာလဲ"

ချန်လုကျိုးက ထိုအခါတွင်မှ မျက်လုံးပင့်ကြည့်လာ၏။

"ယင်းယင်း နင်ပြောပြလိုက် ၊ ငါ ရေဆာလို့သေတော့မယ်"

ရွှီကျစ်မှာ ယခုလေးတင်မှ လက်ဖက်တောင်ပေါ်မှဆင်းလာသည်ဖြစ်၍လည်း လည်ချောင်းတစ်လျှောက်လုံး ခြောက်သွေ့နေ၏။ ထို့ကြောင့် ချန်လုကျိုးကို ရှင်းပြပေးနေဖို့ရာ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ ဘူဖေးအစားအသောက်များခင်းကျင်းထားသည့်ဘက်သို့ တည့်တည့်မတ်မတ်ထွက်လာလိုက်ရင်း ;

"နင်ရော ဘာသောက်ဦးမလဲ ၊ ငါ ယူခဲ့ပေးမယ်"

ချိုက်ယင်းယင်း ;

"ဖရဲသီးဖျော်ရည်"

ချွေးတလုံးလုံးဖြစ်နေသည့် မိန်းကလေးနှစ်ယောက်၏မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း ကျူးယန်ချီ စကားဆိုလာခဲ့သည်။

"မင်းတို့နှစ်ယောက်က လယ်ထဲဆင်းပြီးအလုပ်လုပ်လာကြတာလား"

"ဦးလေးဖုက မနက်စောစောစီးစီး ငါတို့ကို လက်ဖက်ခူးဖို့ လက်ဖက်ခင်းထဲခေါ်သွားတာလေ"

ချိုက်ယင်းယင်းက စကားဆိုရင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်လည်း လေအေးအေးရအောင် ယက်ခတ်လိုက်သည်။

"ဒါနဲ့လေ ချန်လုကျိုး ၊ နင် ဒီနေ့ ဓါတ်ပုံသွားရိုက်မှာလား"

ချန်လုကျိုးက 'အင်း'ဟု အသံတစ်ချက်ပြုလိုက်၏။ နောက်တွင် ပန်းချီပစ္စည်းများထံသို့ မေးဆတ်ပြ၍

"လက်ဖက်တောင်တန်းတွေဘက်ကနေ ကောက်ရလာတာလား"

"အင်းလေ ၊ အရင်တုန်းကလည်း တောင်ပေါ်တက်ပြီး ပန်းချီဆွဲကြတဲ့သူတွေများတယ်မလား ၊ ကြည့်ရတာ နင်တို့ပစ္စည်းဖြစ်မယ်ထင်တာရယ်....ပစ္စည်းတွေကလည်း အသစ်တွေချည်းပဲမလို့ ငါတို့ ယူလာပေးလိုက်တာ ၊ နင်တို့ ယူဦးမှာလားလို့လည်း မေးမလို့ ၊ မယူတော့ဘူးဆိုရင်လည်း လွှင့်မပစ်ထားနဲ့လို့ ပြောမလို့ပါ ၊ ဘာလို့ဆို တောင်အောက်ခြေဘက်မှာ လက်ဖက်ခူးနေကြတဲ့လူတွေ အများကြီးရှိနေလို့လေ ၊ ငါတို့လည်း တကူးတကလာပေးဖို့ အချိန်မမီတာရယ်....နင်တို့ ဒီမှာထမင်းစားနေကြတာကိုတွေ့တာနဲ့ပဲ ပစ္စည်းယူလာပေးလိုက်တော့တာ"

ချန်လုကျိးက ချန်ရှင်းချီထံသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ အနှီကောင်လေးမှာ ဤအခိုက်အတန့်၌ စကားတစ်ခွန်းမှမဆိုတော့ဘဲ ခေါင်းကိုသာငုံ့ထားတော့သည်။

"ငါ ခဏနေကျမှပဲ သူဌေးဖုဆီ တောင်းပန်စကားသွားဆိုလိုက်မယ်"

ရွှီကျစ်က ဖရဲသီးဖျော်ရည်ခွက်ဖြင့် ပြန်ရောက်လာပြီး ချန်လုကျိုး ပြောသွားသည့်စကားလုံးတို့အား ကြားလိုက်သည့်အတွက် သူ့နံဘေးထိုင်ခုံအလွတ်တွင်ဝင်ထိုင်ရင်း စကားဆိုလိုက်သည်။

"တောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး ၊ အန်ကယ်ဖုက နားလည်တယ်တဲ့"

စားသောက်ဆောင်ထဲမှ စားပွဲများမှာ ခြောက်ယောက်ထိုင်၍ရသောစားပွဲဝိုင်းများဖြစ်ပြီး သူတို့ထိုင်နေကြသည့်ဝိုင်းတွင်တော့ ထိုင်ခုံငါးခုံသာရှိနေ၏။ ချိုက်ယင်းယင်းက ကျူးယန်ချီဘေးမှ ခုံတွင်ဝင်ထိုင်နေခြင်းကြောင့် ထိုင်ခုံက တစ်ခုံတည်းသာလွတ်တော့၏။

ချန်လုကျိုး ;

"သူက ဘာကိုနားလည်တာလဲ"

ပြီးတော့....မင်းကရော ဘာလို့ ငါ့ဘေးမှာလာထိုင်နေတာလဲ....

လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ဖရဲသီးဖျော်ရည်တစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီးသည့်အခါတွင်မှ ခြောက်ကပ်နေသည့်လည်ချောင်းတစ်လျှောက်လုံး အစိုဓါတ်ပြည့်ပြီး ရွှီကျစ်၏စကားသံတို့ကအစ ကြည်လင်လာခဲ့သည်။

"အန်ကယ်ဖုက ပြောတယ်လေ ၊ အဲ့လိုပန်းချီကားမျိုးဆို သူလည်း လွှင့်ပစ်မှာပဲတဲ့"

ကျူးယန်ချီ ; "....."

ချန်ရှင်းချီ ; "....."

ချန်ရှင်းချီမှာ ဆတ်ခနဲထ၍ လှည့်ထွက်သွားလေပြီး လမ်းတစ်ဝက်အရောက်တွင်မှ နောက်ပြန်လှည့်လာကာ ပန်းချီပစ္စည်းများအားဆွဲယူရင်း တံခါးဒုန်းခနဲဖွင့်၍ထွက်သွားတော့၏။

"လက်စသတ်တော့ နင့်ညီလေးရဲ့ဟာတွေဖြစ်နေတာလား"

ထွက်သွားခဲ့သည့်ကောင်လေး၏နောက်ကျောပြင်အား လှမ်းကြည့်ရင်း ချိုက်ယင်းယင်း စကားဆိုလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။

ရွှီကျစ်သည်လည်း ထိုအခါတွင်မှ သူမ၏လုပ်ရပ်ကို သတိထားမိပြီး ပြောင်ကျကျပင်စကားဆိုလိုက်၏။

"အာ....ဒီလိုမှန်းသိရင် မပြောလိုက်ပါဘူး"

ချန်လုကျိုး ;

"အင်း ၊ ငါဆိုရင်တော့ မင်းက ပြောချင်သလိုပြောမယ်ပေါ့"

စားသောက်ဆောင်ထဲ၌ တဖြည်းဖြည်းလူများလာသည်နှင့်အမျှ ပန်းကန်ခွက်ယောက်အသံများကိုလည်း သိသိသာသာကြားလာရသည့်အချိန် ၊ ရွှီကျစ်မှာ မနက်စာစားရန် တွေးနေရုံရှိသေးသည့်အခိုက်တွင် ချန်လုကျိုးက ဤသို့စကားဆိုလာခြင်းကြောင့် သူ့ဘက်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။

"နင်က အသက်ပြည့်ပြီးသားလူလေ ၊ ဒီလိုတိုက်ခိုက်ခံရတာလောက်ကတော့ ခံနိုင်ရည်ရှိတယ်မလား"

ရွှီကျစ်က ယခုကဲ့သို့ရုတ်ချည်း လှည့်ကြည့်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်မှတ်ထားသည်ဖြစ်ရာ ချန်လုကျိုးမှာ မျက်နှာအား ချက်ချင်းတစ်ဖက်လွှဲလိုက်မိပြီး လျှာထိုးဦးထုပ်ကိုပါ မသိမသာလေးလျှောချလိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ထိုင်ခုံနောက်သို့မှီချလိုက်သည့်အပြင် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုပါ သက်သောင့်သက်သာမရှိတော့သည့်ဟန်ဖြင့်ရွေ့ရင်း ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား မမျှော်လင့်ဘဲ အကြည့်ချင်းဆုံသွားရသည့် အချိန်တစ်ခဏလေးတွင်းမှ ချန်လုကျိုး သတိရသည်မှာ -- သူ မုတ်ဆိတ်မရိတ်ရသေးဘူး....

သည်အခိုက်အတန့်တွင် ချန်လုကျိုးသည် ကျူးယန်ချီထံသို့ မျက်လုံးချင်းအချက်ပြဖို့ရာကြိုးစားတော့သည် - 'သွားရအောင် ၊ ငါ မုတ်ဆိတ်မွေးမရိတ်ထားဘူး'

ကျူးယန်ချီမှာကား သက်ပြင်းရေးရေးပင်ချလိုက်ပြီး သူတစ်ပါးဒုက္ခရောက်နေသည့်အမှုကို ကြည့်ချင်မိသည့်စိတ်လေးဖြင့်လည်း ခေါင်ရမ်းလိုက်မိ၏။ ; ဟန်ဆောင်နေတာကြီးကိုများ....

နှစ်ယောက်သားက ခန္ဓာကိုယ်ကြွရုံရှိသေး ၊ ရွှီကျစ်မှာ ဖျော်ရည်ပိုက်ကိုက်လျက်သားဖြင့် ချန်လုကျိုးထံသို့ ရုတ်တရက်စကားဆိုလာခဲ့သည်။

"ငါ နင့်ဆီပို့ထားတဲ့ Wechat ထဲကမက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီးပြီလား"

ချန်လုကျိုးမှာ ကျူးယန်ချီထံသို့ အကြည့်ပို့လွှတ်လိုက်၍ ; ငါ မသွားချင်တာမဟုတ်ဘူး ၊ မင်း တွေ့တယ်မလား ၊ သူက ငါ့ကို စကားလာပြောနေတယ် ၊ နောက်ကျောပြင်ကို ထလို့မရအောင် ပလာစတာကပ်ထားသလိုမျိုး....

ကျူးယန်ချီ ; "....."

ငိုး....မင်း ကျောရိုးအားစိုက်ပြီးတော့ မတ်တပ်ထရပ်ရင်ကိုရနေပြီ!

ချန်လုကျိုးက ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ဖြင့် ချောင်းသံတစ်ခုပြုပြီး စကားတုံ့ပြန်လိုက်သည်။

"မကြည့်ရသေးဘူး ၊ ငါ့ဖုန်းက အခန်းထဲမှာထားခဲ့တာ"

ရွှီကျစ်က 'အို့'ဟု အသံတစ်ချက်သာပြုပြီး ချန်လုကျိုးအား ထပ်မကြည့်တော့ဘဲ ဖရဲသီးဖျော်ရည်ကိုသာ ဖြည်းဖြည်းချင်းသောက်နေလေ၏။

ချန်လုကျိုး ;

"ဘားထဲမှာ ဘာကျန်ခဲ့သေးလို့လဲ"

ရွှီကျစ် ခေါင်းရမ်းပြရင်း ဖျော်ရည်ပိုက်ကိုင်လျက်ဖြင့် ဖရဲသီးဖျော်ရည်အား တစ်ကြိုက်တည်းသောက်ပြီးမှ စကားဆိုလာ၏။

"မဟုတ်ပါဘူး ၊ ပိုက်ဆံရှာတဲ့ပရောဂျက်တွေရဲ့အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲလို့ နင့်ကိုမေးကြည့်ချင်လို့ ၊ မနေ့တုန်းက ငါ ယင်းယင်းကိုပြောပြတော့ သူလည်း အရမ်းစိတ်ဝင်စားနေတာ ၊ မကြာခင်ပဲ တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မှာဆိုတော့ အသုံးစရိတ်ရှာကြည့်ချင်လို့လေ"

ချန်လုကျိုး ; "....."

မင်း ငါ့ကိုများ ချောင်းမြောင်းနောက်ယောင်ခံဖို့ စဥ်းစားနေတာလား?

ငါ့အမေကိုလည်း စိတ်ဝင်စားတယ် ၊ ငါ့ပိုက်ဆံတွေကိုလည်း စိတ်ဝင်စားတယ် ၊ ငါ့ကိုပဲ စိတ်မဝင်စားတာပေါ့ ဟုတ်လား?

"မသိဘူး ၊ အခုလောလောဆယ်မှာတော့ ငါ့ညီလေးဆီကနေပဲ ရွှေပိဿလောက်ရအောင် ရှာနေတယ်"

စကားဆိုပြီးသည်နှင့် ချန်လုကျိုး မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ သည်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ သူ အမှန်တကယ်ထွက်သွားရန်ပြင်နေခြင်းဖြစ်ပြီး ရွှီကျစ် ရှေ့မှစားပွဲအား လက်ခေါက်ထိပ်လေးများဖြင့် သုံးလေးချက်ခေါက်၍လည်း စကားထပ်ဆိုလိုက်သည်။

"မင်း ဘာမှမယူစားတော့ဘူးလား ၊ ချိုက်ယင်းယင်းတောင်မှ ဗိုက်ပြည့်တော့မယ်"

အစားအသောက်ထဲ၌သာ အာရုံရောက်နေသည့် ပေါက်စီပလုပ်ပလောင်းသွတ်သွင်းနေသော ချိုက်ယင်းယင်း ; "....."

ရွှီကျစ်သည် မနက်ခင်းအစောကတည်းက နေပြင်းပြင်းအောက်၌ လက်ဖက်ရွက်များ ခြင်းလိုက်ခူးထားပေးရသည်ဖြစ်ရာ ယခုလက်ရှိအချိန်ထိပင် နဖူးထိပ်မှချွေးစက်များ မခြောက်သေး။ ထို့အပြင် စားချင်သောက်ချင်စိတ်လည်းမရှိသေးသဖြင့် ;

"ထားလိုက်တော့ ၊ ငါ မစားချင်သေးလို့"

ချန်လုကျိုးက ရွှီကျစ်အား တစ်ချက်လှမ်းကြည့်၍ စကားဆို၏။

"မင်းသဘောပါပဲ"

ဘာလို့လာချွဲပြီးပြောနေတာလဲ....ငါက မင်းကို လိုက်ဂရုစိုက်နေတာမလို့လား....'မစားချင်သေးလို့' ဟုတ်လား....

*********

~~Zawgyi~~

ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ခင္းတြင္ ခ်န္္လုက်ိဳးသည္ ခ်န္ရွင္းခ်ီအား အတင္းအၾကပ္ေခၚ၍ မနက္စာစားရန္ ေအာက္ထပ္္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။ မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထရျခင္းေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ခ်င္သည့္ခ်န္ရွင္းခ်ီမွာ အခန္းတံခါးဝတြင္ရပ္ေနေသာ ခ်န္လုက်ိဳး၏ေအးတိေအးစက္မ်က္ႏွာ၊အခ်ိန္မေ႐ြးခုတ္ျဖတ္သတ္ေတာ့မည့္အမူအရာကို ျမင္လိုက္သည့္တစ္ခဏတြင္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွ ေလွ်ာခနဲဆင္းခ်လာေတာ့သည္။

စားေသာက္ေဆာင္ထဲတြင္ မနက္စာစားေနၾကသည့္သူမွာ အနည္းငယ္မွ်သာရွိၿပီး ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္လွ်င္ အခန္းတစ္ခုလုံး ပန္းကန္ခြက္ေယာက္အသံမ်ားသာရွိေန၏။ 'ဖုယြိ'စံအိမ္၏ေျမေနရာမွာ အနည္းငယ္တမူထူးျခားသည့္ေနရာမ်ိဳးရွိၿပီး ႏြေရာသီပိတ္ရက္တြင္ အနားယူတတ္ၾကသည့္ဧည့္သည္မ်ားအျပင္ မ်ားေသာအားျဖင့္လည္း က်ဴးယန္ခ်ီႏွင့္ခ်န္ရွင္းခ်ီကဲ့သို႔အႏုပညာေက်ာင္းသားမ်ားက အနားယူရင္းတစ္လွည့္ အႏုပညာစိတ္တို႔လာေရာက္ရွာေဖြဖန္တီးတတ္ၾကသည္။

က်ဴးယန္ခ်ီမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အႏုပညာအေသးစိတ္ေလးမ်ားကို စိတ္ဝင္စားခဲ့သူျဖစ္ေသာ္ျငား ခ်န္ရွင္းခ်ီသည္ေတာ့မဟုတ္။ ခ်န္ရွင္းခ်ီမွာ အႏုပညာဘာသာရပ္ကိုမွီတြယ္ရင္း တကၠသိုလ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုေရာက္ရန္ ႀကိဳးစားေနျခင္းသာျဖစ္၏။ အေျခအေနဆိုး႐ြားသည့္စာေမးပြဲရလဒ္တို႔ေၾကာင့္ ဘာသာရပ္ရွစ္ခုေပၚမူတည္၍သာဆက္သြားေနလွ်င္ တကၠသိုလ္ေကာင္းမရနိုင္ ၊ ခ်န္ရွင္းခ်ီမွာ အစ္ကိုျဖစ္သူႏွင့္ လုံးလုံးမတူေခ်။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ဤမွ်ကံေကာင္းထူးခြၽန္ေနသည့္အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရွိထားသည့္ 'အငယ္'ေနရာသို႔လူစားထိုးေရာက္လာပါကလည္း မည္သူမဆို ဖိအားတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးခံစားရမည္ေပ။

မေန႕က က်ဴးယန္ခ်ီထံမွၾကားထားသည္မွာလည္း အႏွီဆရာသမားက ေဒါသထြက္၍ပန္းခ်ီဆက္မဆြဲေတာ့သည့္အျပင္ ပန္းခ်ီပစၥည္းမ်ားကိုပါ ေတာင္တန္းမ်ားရွိသည့္ဘက္ ပစ္ထုတ္ခဲ့ေသးသည္ဟူ၍ပင္။

"ငါ သူ႕ကို တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းေျပာပါေသးတယ္ ၊ သူ ပန္းခ်ီဆြဲတယ္ဆိုတာက ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႕ကြာ ၊ ခဏေလးေနက် ပန္းခ်ီဆြဲတယ္ထား ခဏေနက်ေတာ့ ဖုန္းေဆာ့ေနျပန္ေရာ"

က်ဴးယန္ခ်ီက ခ်န္ရွင္းခ်ီ ဘူေဖးမနက္စာသြားယူေနသည့္အခ်ိန္ေလးတြင္း ခ်န္လုက်ိဳးအား အေၾကာင္းစုံျပန္တိုင္ေျပာေတာ့၏။

"သူ႕ဟာက သုံးရက္ေလာက္ငါးမွ်ားထြက္ၿပီး ႏွစ္ရက္ကႏွပ္ေနတဲ့လူမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီ ၊ ဒီပုံစံအတိုင္းသာဆိုရင္ အထက္တန္းတတိယႏွစ္မွာ ျပည္နယ္အဆင့္ေမးခြန္းေတြေတာင္ ေအာင္ဖို႔မေသခ်ာဘူး ၊ ျပည္နယ္အဆင့္မွမေအာင္ရင္ေတာ့ အားလုံးၿပီးၿပီ ၊ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲသြားေျဖဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားမရေတာ့ဘဲ တန္းၿပီးတစ္ႏွစ္က်ခံလိုက္ရေတာ့မွာ"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာလွ်ာထိုးဦးထုပ္ ၊ ခပ္ပြပြတီရွပ္တစ္ထည္ႏွင့္ေဘာင္းဘီရွည္တို႔အား မေန႕ကအတိုင္းဝတ္ဆင္ထားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးၿခဳံငုံ၍ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားျခင္းမရွိဘဲ ပ်င္းတိပ်င္း႐ြဲဟန္မ်ိဳးသာရွိသည္။ 'လ်န္ေဟြ႕'အမ်ိဳးသမီး အတန္တန္မွာလိုက္သည့္အတိုင္း ခ်န္ရွင္းခ်ီက အစာအိမ္နာသည့္ေဝဒနာရွိသည့္အျပင္ မနက္စာပါအလြတ္ခံတတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေသခ်ာေပါက္ မနက္စာအတူစားရန္ေခၚလာျခင္းပင္ျဖစ္၏။

ေျပာသားပဲ ၊ သူဆိုတာက ဘက္စုံသုံးလို႔ရတဲ့ 'အပါးေတာ္ၿမဲ' ပါလို႔....

ေပါင္မုန့္တစ္ျခမ္း ၊ ၾကက္သားေခ်ာင္း ၊ ဆလပ္႐ြက္တခ်ိဳ႕အား ပန္းကန္ျပားေပၚတင္၍ ဆန္းဒဝွစ္ခ်္ျပဳလုပ္ေနရင္း ၾကားလိုက္ရသည့္ က်ဴးယန္ခ်ီ၏စကားေၾကာင့္ ခ်န္လုက်ိဳးက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕၍လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

"ပန္းခ်ီဆုတ္တံနဲ႕ဘုတ္ျပားေတြကိုပါ လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္ဟုတ္လား ၊ ဒါဆို ေနာက္ရက္ေတြက်ရင္ သူ ဘာနဲ႕ပန္းခ်ီဆြဲမွာလဲ"

"ဘယ္သိမွာလဲ ၊ ငါေတာ့ မဆုံးမေပးတတ္ေတာ့ဘူး"

က်ဴးယန္ခ်ီက ခ်န္လုက်ိဳး လက္ထဲမွ ဆန္းဒဝွစ္ခ်္အား လက္ညွိုးလိုက္၍ ;

"ငါ့အတြက္ေရာ တစ္ခုလုပ္ေပး"

ခ်န္လုက်ိဳးက တစ္ဖက္လူအားလ်စ္လ်ဴရႈပစ္ထားလိုက္၏။ ပန္းကန္ျပားကိုခ်၍ ခ်န္ရွင္းခ်ီအား သင္ခန္းစာေကာင္းေကာင္းေပးရန္ မတ္တပ္ထရပ္ေတာ့မည္အျပဳတြင္ေတာ့ က်ဴးယန္ခ်ီက ျပန္ဆြဲေခၚရင္း ;

"ေအ့ ေအ့ ေအ့ ၊ မနက္ေစာေစာစီးစီး ကေလးကိုဆုံးမေနတာ မေကာင္းဘူး ၊ သူေဌးေပါက္စေလး မနက္စာ အရင္စားပါေစဦး ၊ ဘာလို႔ သူ႕ေရွ႕ထိသြားၿပီးေတာ့ဆူပူေနမွာတုန္း ၊ ဆူစရာရွိတာကို သူ ဒီနားေရာက္မွ အေသအေၾကဆူလည္းရတယ္"

"အဲ့ဒီပန္းခ်ီေတြကို ငါ စပိန္ကေန လွမ္းမွာထားရတာ ၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပးလိုက္ရမွန္း မင္း သိလား ၊ ငါ့မွာ ေခြၽတာရလြန္းလို႔ ငါ ဝယ္ခ်င္တဲ့အသံသြင္းပစၥည္းေတာင္ မဝယ္ရက္ဘဲနဲ႕ သူ႕အတြက္ ပန္းခ်ီပစၥည္းေတြဝယ္ေပးထားတာ ၊ လႊင့္ပစ္ခ်င္တိုင္းလႊင့္ပစ္စရာလား"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာ ေဒါသထြက္လြန္း၍ ေသြးအန္လုမတတ္ပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။

က်ဴးယန္ခ်ီသည္လည္း ထိုအခါတြင္မွ တုံ႕ျပန္လာနိုင္၏။

"ငါလူး အဲ့ဒီပစၥည္းေတြက တကယ္ႀကီး Faber-Castell အစစ္ေတြလား"

"မဟုတ္ေတာ့ မင္းက ဘယ္လိုထင္လို႔တုန္း"

"ငါက မင္း 'ေထာင္ေပါင္'ကေန ေတြ႕ကရာလွမ္းဝယ္ေပးထားတယ္ ထင္ေနတာ ၊ Limited Edition Set ထုတ္တဲ့အေၾကာင္းေမးတုန္းကလည္း ငါ သာမန္ကာလွ်ံကာပဲေျပာလိုက္တာမလို႔ မင္း တကယ္ဝယ္လိမ့္မယ္လို႔မထင္ခဲ့ဘူးေလ"

က်ဴးယန္ခ်ီကိုယ္တိုင္ပင္ မဝယ္ရက္ခဲ့သည့္ Faber-Castell limited edition set ၊ ေစ်းႀကီးသည္က အေၾကာင္းမဟုတ္ ၊ ဤသည္မွာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးမ်ားကိုင္သည့္ပစၥည္းမ်ား။ သူကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ အေနအထားတစ္ခုမေရာက္ေသးသည့္အတြက္ အသုံးျပဳရန္မထိုက္တန္ေသးသည္ဟု ယူဆထားေသာပစၥည္းမ်ားေပ။ ခ်န္ရွင္းခ်ီတစ္ေယာက္က တကယ္ကို အဆိုးအေပေကာင္ေပါက္စဟုပင္ သတ္မွတ္မိလိုက္ေတာ့၏။ ထိုအခါ က်ဴးယန္ခ်ီသည္ စကားတစ္ခြန္းထပ္မဆိုေတာ့ဘဲ အေနာက္တိုင္းစတိုင္လ္ စားပြဲသုံးဓါးအား လွမ္းယူ၍ ခ်န္လုက်ိဳးထံသို႔ ကမ္းေပးလိုက္သည္။

"ေရာ့ ၊ တစ္ခါတည္း ထိုးသတ္ပစ္လိုက္"

ခ်န္ရွင္းခ်ီ ေနရာ၌ဝင္ထိုင္လိုက္သည့္အခါ ခ်န္လုက်ိဳးေရွ႕မွ ပန္းကန္ျပားထဲ၌ ဘာမွမရွိေတာ့သည္ကိုၾကည့္ရင္း စူးစူးစမ္းစမ္းႏွင့္ေမးလိုက္သည္။

"အစ္ကို....ဘာမွမစားဘူးလား"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာ လွ်ာထိုးဦးထုပ္ေဆာင္းထားသည့္အျပင္ ေမးတစ္ေလွ်ာက္က ေခ်ာေမြ႕ေသသပ္ေသာ္ျငား မုတ္ဆိတ္ေမြးအတိုအစေလးမ်ားက ဟိုဟိုဒီဒီထြက္ေနေသး၏။ ထိုင္ခုံေနာက္သို႔မွီထိုင္လိုက္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ပိုက္လ်က္ျဖင့္ အဓိပ္ပါယ်ပါပါလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မစားရဲပါဘူး ၊ မင္းသာ မ်ားမ်ားစား"

ဤစကားတစ္ခြန္းမွာ မည္သို႔ပင္နားေထာင္ပါေစ စကားေကာင္းတစ္ခြန္းႏွင့္မတူေခ်။ အစ္ကိုျဖစ္သူႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတူေနလာၾကသည္မွာလည္း အလဟႆမဟုတ္။ တစ္ဖက္မွ က်ဴးယန္ခ်ီထံသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္လွ်င္ေတာ့ မႈန္ေဝေဝမ်က္ႏွာေပးျဖင့္ မနက္စာစားေနသည့္လူၾကာင့္ ခ်န္ရွင္းခ်ီမွာ အေျခအေနအား ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္သြားခဲ့သည္။

"အဲ့ဒါက ကြၽန္ေတာ့္ကို သူ အရင္လာၿပီးအျပစ္တင္လို႔ျဖစ္တာ ၊ ဟိုပန္းခ်ီဆြဲေနတဲ့တစ္ေယာက္ကျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ သူမသာကိုယ္မသာ မတိမ္းမယိမ္းပဲဟာကို ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးဇြတ္ေျပာေနလို႔"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာ ေအးစက္စက္ႏွင့္ပင္ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္၏။

"အဲ့ဒါနဲ႕ပဲ ငါ မင္းကိုေပးထားတဲ့ပန္းခ်ီပစၥည္းေတြကို လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္ေပါ့ ၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ညံ့ေနတဲ့ကိစၥမွာ ဘာလို႔ အနိုင္အရႈံးက ျငင္းခ်င္ေနေသးတာလဲ"

ဖန္ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ေလး ခ်န္ရွင္းခ်ီအတြက္ ဤစကားလုံးမ်ားက အမွန္ကိုျပင္းထန္လွသည္ပင္။ နားေထာင္လိုက္ရသည့္က်ဴးယန္ခ်ီပင္လွ်င္ မေနနိုင္ေအာင္ တိတ္တိတ္ေလးလွမ္းၾကည့္လာမိ၏။ ခ်န္လုက်ိဳးမွာ ပုံမွန္ဆိုလွ်င္လည္း ညီေလးျဖစ္သူအေပၚ တမ်ိဳးမဟုတ္တမ်ိဳး အျပစ္တင္တတ္ပါေသာ္ျငား ယခုေလာက္ထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေျပာဆိုပစ္သည္မ်ိဳးမွာ ရွားပါးလြန္းသည္ေပ။ ခ်န္လုက်ိဳးအေနျဖင့္ 'ညံ့သည္'ဆိုေသာစကားလုံးအား လူတိုင္းအေပၚ ေျပာေကာင္းေျပာနိုင္ပါသည့္တိုင္ ခ်န္ရွင္းခ်ီအေပၚတြင္ ေျပာပစ္မည့္လူစားမ်ိဳးမဟုတ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခ်န္ရွင္းခ်ီဟာ ဥာဏ္မေကာင္းသည့္သူ ၊ ပညာေရးသင္ယူရာ၌လည္း ႏွေးေကြးသည့္သူ ၊ အဘက္ဘက္မွ လိုအပ္ေနသည့္သူမွန္း သူတို႔အားလုံး တပ္အပ္သိေနၾကျခင္းေၾကာင့္ ဤစကားမ်ိဳးဆိုၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ သို႔မွမဟုတ္လွ်င္ ခ်န္ရွင္းခ်ီတစ္ေယာက္က အစ္ကိုျဖစ္သူ၏အရည္အခ်င္းႏွင့္ အကြာႀကီးကြာမည့္ အႏုပညာေက်ာင္းဘက္သို႔ အဘယ္မွာေျပာင္းပါလိမ့္မည္နည္း။

ခ်န္ရွင္းခ်ီမွာ အေျပာခံလိုက္ရသည့္စကားလုံးတို႔ေၾကာင့္ ေၾကာင္အမ္းသြားရေတာ့၏။ အစ္ကိုျဖစ္သူမွ ယခုလိုေျပာလာလိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ထားျခင္းေၾကာင့္လည္း ႐ုတ္ခ်ည္းမတုံ႕ျပန္နိုင္ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

ထိုအခါ က်ဴးယန္ခ်ီက ျဖန္ေျဖေပးဖို႔ရာအတြက္ စကားဆိုလာခဲ့သည္။

"သူ႕ေဆးအေရာင္ေတြလည္း အဆင္ေျပတဲ့ထဲေတာ့ပါ,ပါေသးတယ္"

"ဟုတ္တယ္ ၊ ဒီေနရာမွာ အစ္ကိုကပဲ ေတာ္ေနတဲ့လူ"

ခ်န္ရွင္းခ်ီမွာ လက္မခံနိုင္သည့္အျပင္ ခ်န္လုက်ိဳးကိုပါ ခြန္းတုံ႕ျပန္လိုက္သည္။

"ဟုတ္တယ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္က ညံ့တယ္ ၊ အစ္ကိုကသာ အေတာ္ဆုံး ၊ အစ္ကို အရမ္းေတာ္လြန္းလို႔ အဲ့ဒီမမ,ကေတာင္ အစ္ကို႔ကိုမႀကိဳက္ဘူး"

ခ်န္လုက်ိဳးသည္ မ်က္ႏွာေသျဖင့္ က်ဴးယန္ခ်ီဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ခနဲ႕သလိုရယ္လိုက္၍ ;

"မင္းပါးစပ္မွာ စည္းမရွိဘူးလား ၊ မရွိရင္ေျပာ....ငါ တံခါးတစ္ေပါက္တပ္ေပးမယ္"

က်ဴးယန္ခ်ီ အျပစ္မကင္းသလိုခံစားမိလိုက္ရရင္း ;

"ငိုး ဒါကေတာ့ မင္း ငါ့ကို ပါးစပ္ဖြာတယ္ဆိုၿပီး အျပစ္တင္လို႔မရဘူးေနာ္ ၊ မေန႕ညတုန္းက သူ ငါ့ကို Wechat ကေနေမးလာတာ ၊ ဘာတဲ့....သူ ငါးမွ်ားကန္ထဲမွာ ငါးသြားမွ်ားေနတုန္း လူတစ္ေယာက္က မင္းနာမည္ေအာ္ေခၚေနတာကို အက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရတယ္ဆိုလို႔ ငါ ေျပာျပလိုက္ရတာ ၊ ငါ မင္းကိုေျပာရဦးမယ္....အဲ့ဒီအရက္ဘားကေလ တကယ္ကိုထပ္မသြားသင့္ေတာ့ဘူး ၊ မိုက္ကရိုဖုန္းတစ္ခ်က္ဖြင့္႐ုံနဲ႕တင္ စံအိမ္တစ္ခုလုံး ၾကားေနရတာကြာ ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့....ဒီေနရာမွာ မင္းကိုဘယ္သူကမွ မသိၾကလို႔ ၊ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ရွက္စရာႀကီး"

ခ်န္လုက်ိဳး ; "....."

သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ ခ်န္ရွင္းခ်ီက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း အေမးရွိလာ၏။

"အစ္ကို အဲ့ဒီမမကို သေဘာက်ေနတာလား"

"မင္းေသာက္ေၾကာင္းပါလား"

ဤစကားၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ခ်န္လုက်ိဳးက ဆတ္ခနဲျပန္လွည့္ၾကည့္လာၿပီး ;

"အခုေလာေလာဆယ္ ငါတို႔ မင္းကိစၥကို ေျပာေနတာ ၊ မင္း မေလ့လာမသင္ယူခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုလည္း ေစာေစာေျပာ ၊ ေစာေစာေတာင္ေအာက္ဆင္းၿပီး အိမ္ျပန္လို႔ရတယ္ ၊ ဒီေနရာမွာ မင္းနဲ႕အခ်ိန္ျဖဳန္းေပးေနရေလာက္တဲ့အထိ ငါ မအားဘူး"

"ဒီေနရာမွာဆက္ေန,ေနရင္ ဟိုမမနဲ႕ေတြ႕တိုင္း အစ္ကို ကသိကေအာက္နိုင္ေနရမွာကို ေၾကာက္လို႔မလား ၊ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မျပန္ဘူး ၊ ဘယ္လိုပဲေနေန ပန္းခ်ီပစၥည္းေတြလည္း လႊင့္ပစ္ၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ ၊ ပန္းခ်ီလည္းဆက္မဆြဲဘူး ၊ အစ္ကို႔ကို ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ထားမွာ"

ခ်န္ရွင္းခ်ီက ေျပာရင္းပင္ ေဒါသထြက္လာရင္း ဆက္၍လည္း ;

"ျပန္ေရာက္လို႔ ပန္းခ်ီကားမျပနိုင္ရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္က အေမ့ကိုတိုင္မွာ ၊ အစ္ကိုက ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆဲလည္းဆဲတယ္....ညံ့တယ္လို႔လည္းေျပာတာေၾကာင့္ ဆက္မဆြဲတာလို႔ ၊ တကၠသိုလ္ေရာက္ေအာင္လည္း ေျဖနိုင္မွာမွမဟုတ္တာတဲ့ ၊ ေလ့လာေနရင္လည္းအပိုပဲမလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာလို႔အခ်ိန္ျဖဳန္းေနမွာလဲလို႔လည္းေျပာတယ္လို႔"

ဆက္နားမေထာင္နိုင္ေတာ့သည့္က်ဴးယန္ခ်ီက စကားဝင္ေျပာလာခဲ့သည္။

"ဒါကေတာ့ မင္း အရမ္းလြန္သြားၿပီေနာ္ ၊ အေနာက္ကစကားေတြကို မင္းအစ္ကို လုံးဝမေျပာခဲ့ပါဘူး"

"ေကာင္းၿပီေလ ၊ မင္း သေဘာပဲ"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာ အမွန္တကယ္ေဒါသထြက္လာျခင္းေၾကာင့္ စကားဆက္ေျပာလိုစိတ္လည္းမရွိေတာ့ေခ်။

စကားဆိုၿပီးလိုက္သည္ႏွင့္ စားေသာက္ေဆာင္၏တံခါးဝဆီမွ ေခါင္းေလာင္းျမည္သံဖြဖြေလး ထြက္ေပၚလာခဲ့ကာ ရင္းႏွီးေနသည့္ပုံရိပ္ႏွစ္ခုက တံခါးတြန္းဖြင့္၍ အထဲဝင္လာေၾကာင္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ က်ဴးယန္ခ်ီသည္လည္း သတိထားမိလိုက္သည္ျဖစ္ရာ ခ်န္လုက်ိဳးနားသို႔ကပ္၍ တတြတ္တြတ္ဆိုလိုက္၏။

"ေရစက္က ေပါ့ေသးေသးေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္ ၊ သခင္ေလးခ်န္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ကြာ....ငါ ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ လိုက္ကိုလိုက္ဖက္တယ္"

"သြားစမ္းပါ"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာ မ်က္ဝန္းအၾကည့္မ်ားအား ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ဆီသို႔ စိတ္ရႈပ္သည့္ဟန္ျဖင့္လႊဲပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

ဘာၾကည့္ေနစရာအေၾကာင္းရွိလို႔လဲ ၊ 'ဖုယြိ'စံအိမ္ရဲ႕ရႈခင္းေတြအားလုံးက လက္ဖက္ေတာင္တန္းေတြဘက္မွာ ၊ ဒီဘက္မွာဆိုရင္ ေရဆိုးေရညစ္ေတြ ၊ ေပါင္းပင္ထူထူေတြ ၊ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့အမ်ားသုံးအိမ္သာေတြပဲရွိတယ္ ၊ ေလာကသဘာဝႀကီးရဲ႕အလွပရႈခင္းေတြကို အသိမွတ္ျပဳတင္စားခ်င္ေယာက္ေဆာင္ေနတယ္ဆိုတာက သူ လွမ္းမႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႔ ၊ သူ႕ဘက္ကေနစၿပီး စကားမေျပာခ်င္လို႔....

က်ဴးယန္ခ်ီ ;

"ၾကည့္ရတာ ငါတို႔ဆီလာေနသလိုပဲ"

ငါ့အေပၚမွာ ဘာခံစားခ်က္မွမရွိမွေတာ့ လမ္းေတြ႕တိုင္း မျဖစ္မေနႏႈတ္ဆက္ေနစရာမလိုပါဘူး။ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က အဲ့ေလာက္ထိလည္းမရင္းႏွီးဘူးေလ ၊ ဟုတ္တယ္မလား။

က်ဴးယန္ခ်ီမွာကား ခ်န္လုက်ိဳးကို အစအေနာက္မျပတ္ ;

"သူ႕လက္ထဲမွာ ဘာကိုင္ထားတာလဲမသိဘူး ၊ မင္းကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႔လားမသိဘူးေနာ္"

"မင္း စိတ္ရႈပ္စရာေကာင္းလိုက္တာ"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာ သည္းမခံနိုင္သည့္အဆုံး စိတ္မရွည္သည့္ဟန္ျဖင့္ ဆတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္ေပးလိုက္သည္။

ေနာက္တစ္စကၠန့္တြင္ ႐ႊီက်စ္က ခ်န္လုက်ိဳး၏အေရွ႕သို႔ ပစၥည္းတစ္ခုခ်ေပးလာခဲ့သည္။

"နင့္ပစၥည္းဟုတ္တယ္မလား"

ခ်န္ရွင္းခ်ီလႊင့္ပစ္ခဲ့သည့္ ပန္းခ်ီဘုတ္ျပားႏွင့္ေဆးစုတ္တံမ်ားျဖစ္ေနရာ က်ဴးယန္ခ်ီမွာ ခ်န္ရွင္းခ်ီအား အလိုလိုေနရင္းပင္ လွမ္းၾကည့္မိလိုက္ေတာ့၏။ အႏွီေပါက္စေလး၏မ်က္ႏွာမွာ လႊင့္ပစ္ထားသည့္ပစၥည္းမ်ား ျပန္ေကာက္ယူလာေပးသည့္သူရွိလာေသာေၾကာင့္ စိတ္မၾကည္ဘဲသုန္မႈန္ေနသည့္ဟန္။ ေကာင္းတယ္....မင္းအစ္ကိုကိုပဲ မင္း အနိုင္က်င့္လို႔ရမယ္ ၊ ငါတို႔'အစ္မ႐ႊီ'ကမွ တကယ့္ဆရာမႀကီး!!

"ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး မင္းဆီေရာက္ေနတာလဲ"

ခ်န္လုက်ိဳးက ထိုအခါတြင္မွ မ်က္လုံးပင့္ၾကည့္လာ၏။

"ယင္းယင္း နင္ေျပာျပလိုက္ ၊ ငါ ေရဆာလို႔ေသေတာ့မယ္"

႐ႊီက်စ္မွာ ယခုေလးတင္မွ လက္ဖက္ေတာင္ေပၚမွဆင္းလာသည္ျဖစ္၍လည္း လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေျခာက္ေသြ႕ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်န္လုက်ိဳးကို ရွင္းျပေပးေနဖို႔ရာ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ဘဲ ဘူေဖးအစားအေသာက္မ်ားခင္းက်င္းထားသည့္ဘက္သို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ထြက္လာလိုက္ရင္း ;

"နင္ေရာ ဘာေသာက္ဦးမလဲ ၊ ငါ ယူခဲ့ေပးမယ္"

ခ်ိဳက္ယင္းယင္း ;

"ဖရဲသီးေဖ်ာ္ရည္"

ေခြၽးတလုံးလုံးျဖစ္ေနသည့္ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္၏မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း က်ဴးယန္ခ်ီ စကားဆိုလာခဲ့သည္။

"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က လယ္ထဲဆင္းၿပီးအလုပ္လုပ္လာၾကတာလား"

"ဦးေလးဖုက မနက္ေစာေစာစီးစီး ငါတို႔ကို လက္ဖက္ခူးဖို႔ လက္ဖက္ခင္းထဲေခၚသြားတာေလ"

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက စကားဆိုရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္လည္း ေလေအးေအးရေအာင္ ယက္ခတ္လိုက္သည္။

"ဒါနဲ႕ေလ ခ်န္လုက်ိဳး ၊ နင္ ဒီေန႕ ဓါတ္ပုံသြားရိုက္မွာလား"

ခ်န္လုက်ိဳးက 'အင္း'ဟု အသံတစ္ခ်က္ျပဳလိုက္၏။ ေနာက္တြင္ ပန္းခ်ီပစၥည္းမ်ားထံသို႔ ေမးဆတ္ျပ၍

"လက္ဖက္ေတာင္တန္းေတြဘက္ကေန ေကာက္ရလာတာလား"

"အင္းေလ ၊ အရင္တုန္းကလည္း ေတာင္ေပၚတက္ၿပီး ပန္းခ်ီဆြဲၾကတဲ့သူေတြမ်ားတယ္မလား ၊ ၾကည့္ရတာ နင္တို႔ပစၥည္းျဖစ္မယ္ထင္တာရယ္....ပစၥည္းေတြကလည္း အသစ္ေတြခ်ည္းပဲမလို႔ ငါတို႔ ယူလာေပးလိုက္တာ ၊ နင္တို႔ ယူဦးမွာလားလို႔လည္း ေမးမလို႔ ၊ မယူေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း လႊင့္မပစ္ထားနဲ႕လို႔ ေျပာမလို႔ပါ ၊ ဘာလို႔ဆို ေတာင္ေအာက္ေျခဘက္မွာ လက္ဖက္ခူးေနၾကတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနလို႔ေလ ၊ ငါတို႔လည္း တကူးတကလာေပးဖို႔ အခ်ိန္မမီတာရယ္....နင္တို႔ ဒီမွာထမင္းစားေနၾကတာကိုေတြ႕တာနဲ႕ပဲ ပစၥည္းယူလာေပးလိုက္ေတာ့တာ"

ခ်န္လုက်ိးက ခ်န္ရွင္းခ်ီထံသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။ အႏွီေကာင္ေလးမွာ ဤအခိုက္အတန့္၌ စကားတစ္ခြန္းမွမဆိုေတာ့ဘဲ ေခါင္းကိုသာငုံ႕ထားေတာ့သည္။

"ငါ ခဏေနက်မွပဲ သူေဌးဖုဆီ ေတာင္းပန္စကားသြားဆိုလိုက္မယ္"

႐ႊီက်စ္က ဖရဲသီးေဖ်ာ္ရည္ခြက္ျဖင့္ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ခ်န္လုက်ိဳး ေျပာသြားသည့္စကားလုံးတို႔အား ၾကားလိုက္သည့္အတြက္ သူ႕နံေဘးထိုင္ခုံအလြတ္တြင္ဝင္ထိုင္ရင္း စကားဆိုလိုက္သည္။

"ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး ၊ အန္ကယ္ဖုက နားလည္တယ္တဲ့"

စားေသာက္ေဆာင္ထဲမွ စားပြဲမ်ားမွာ ေျခာက္ေယာက္ထိုင္၍ရေသာစားပြဲဝိုင္းမ်ားျဖစ္ၿပီး သူတို႔ထိုင္ေနၾကသည့္ဝိုင္းတြင္ေတာ့ ထိုင္ခုံငါးခုံသာရွိေန၏။ ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက က်ဴးယန္ခ်ီေဘးမွ ခုံတြင္ဝင္ထိုင္ေနျခင္းေၾကာင့္ ထိုင္ခုံက တစ္ခုံတည္းသာလြတ္ေတာ့၏။

ခ်န္လုက်ိဳး ;

"သူက ဘာကိုနားလည္တာလဲ"

ၿပီးေတာ့....မင္းကေရာ ဘာလို႔ ငါ့ေဘးမွာလာထိုင္ေနတာလဲ....

လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဖရဲသီးေဖ်ာ္ရည္တစ္ငုံေသာက္လိုက္ၿပီးသည့္အခါတြင္မွ ေျခာက္ကပ္ေနသည့္လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး အစိုဓါတ္ျပည့္ၿပီး ႐ႊီက်စ္၏စကားသံတို႔ကအစ ၾကည္လင္လာခဲ့သည္။

"အန္ကယ္ဖုက ေျပာတယ္ေလ ၊ အဲ့လိုပန္းခ်ီကားမ်ိဳးဆို သူလည္း လႊင့္ပစ္မွာပဲတဲ့"

က်ဴးယန္ခ်ီ ; "....."

ခ်န္ရွင္းခ်ီ ; "....."

ခ်န္ရွင္းခ်ီမွာ ဆတ္ခနဲထ၍ လွည့္ထြက္သြားေလၿပီး လမ္းတစ္ဝက္အေရာက္တြင္မွ ေနာက္ျပန္လွည့္လာကာ ပန္းခ်ီပစၥည္းမ်ားအားဆြဲယူရင္း တံခါးဒုန္းခနဲဖြင့္၍ထြက္သြားေတာ့၏။

"လက္စသတ္ေတာ့ နင့္ညီေလးရဲ႕ဟာေတြျဖစ္ေနတာလား"

ထြက္သြားခဲ့သည့္ေကာင္ေလး၏ေနာက္ေက်ာျပင္အား လွမ္းၾကည့္ရင္း ခ်ိဳက္ယင္းယင္း စကားဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။

႐ႊီက်စ္သည္လည္း ထိုအခါတြင္မွ သူမ၏လုပ္ရပ္ကို သတိထားမိၿပီး ေျပာင္က်က်ပင္စကားဆိုလိုက္၏။

"အာ....ဒီလိုမွန္းသိရင္ မေျပာလိုက္ပါဘူး"

ခ်န္လုက်ိဳး ;

"အင္း ၊ ငါဆိုရင္ေတာ့ မင္းက ေျပာခ်င္သလိုေျပာမယ္ေပါ့"

စားေသာက္ေဆာင္ထဲ၌ တျဖည္းျဖည္းလူမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် ပန္းကန္ခြက္ေယာက္အသံမ်ားကိုလည္း သိသိသာသာၾကားလာရသည့္အခ်ိန္ ၊ ႐ႊီက်စ္မွာ မနက္စာစားရန္ ေတြးေန႐ုံရွိေသးသည့္အခိုက္တြင္ ခ်န္လုက်ိဳးက ဤသို႔စကားဆိုလာျခင္းေၾကာင့္ သူ႕ဘက္သို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။

"နင္က အသက္ျပည့္ၿပီးသားလူေလ ၊ ဒီလိုတိုက္ခိုက္ခံရတာေလာက္ကေတာ့ ခံနိုင္ရည္ရွိတယ္မလား"

႐ႊီက်စ္က ယခုကဲ့သို႔႐ုတ္ခ်ည္း လွည့္ၾကည့္လာလိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ထားသည္ျဖစ္ရာ ခ်န္လုက်ိဳးမွာ မ်က္ႏွာအား ခ်က္ခ်င္းတစ္ဖက္လႊဲလိုက္မိၿပီး လွ်ာထိုးဦးထုပ္ကိုပါ မသိမသာေလးေလွ်ာခ်လိဳက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ထိုင္ခုံေနာက္သို႔မွီခ်လိဳက္သည့္အျပင္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုပါ သက္ေသာင့္သက္သာမရွိေတာ့သည့္ဟန္ျဖင့္ေ႐ြ႕ရင္း ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန့္လိုက္သည္။

ႏွစ္ေယာက္သား မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားရသည့္ အခ်ိန္တစ္ခဏေလးတြင္းမွ ခ်န္လုက်ိဳး သတိရသည္မွာ -- သူ မုတ္ဆိတ္မရိတ္ရေသးဘူး....

သည္အခိုက္အတန့္တြင္ ခ်န္လုက်ိဳးသည္ က်ဴးယန္ခ်ီထံသို႔ မ်က္လုံးခ်င္းအခ်က္ျပဖို႔ရာႀကိဳးစားေတာ့သည္ - 'သြားရေအာင္ ၊ ငါ မုတ္ဆိတ္ေမြးမရိတ္ထားဘူး'

က်ဴးယန္ခ်ီမွာကား သက္ျပင္းေရးေရးပင္ခ်လိဳက္ၿပီး သူတစ္ပါးဒုကၡေရာက္ေနသည့္အမႈကို ၾကည့္ခ်င္မိသည့္စိတ္ေလးျဖင့္လည္း ေခါင္ရမ္းလိုက္မိ၏။ ; ဟန္ေဆာင္ေနတာႀကီးကိုမ်ား....

ႏွစ္ေယာက္သားက ခႏၶာကိုယ္ႂကြ႐ုံရွိေသး ၊ ႐ႊီက်စ္မွာ ေဖ်ာ္ရည္ပိုက္ကိုက္လ်က္သားျဖင့္ ခ်န္လုက်ိဳးထံသို႔ ႐ုတ္တရက္စကားဆိုလာခဲ့သည္။

"ငါ နင့္ဆီပို႔ထားတဲ့ Wechat ထဲကမက္ေဆ့ကို ဖတ္ၿပီးၿပီလား"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာ က်ဴးယန္ခ်ီထံသို႔ အၾကည့္ပို႔လႊတ္လိုက္၍ ; ငါ မသြားခ်င္တာမဟုတ္ဘူး ၊ မင္း ေတြ႕တယ္မလား ၊ သူက ငါ့ကို စကားလာေျပာေနတယ္ ၊ ေနာက္ေက်ာျပင္ကို ထလို႔မရေအာင္ ပလာစတာကပ္ထားသလိုမ်ိဳး....

က်ဴးယန္ခ်ီ ; "....."

ငိုး....မင္း ေက်ာရိုးအားစိုက္ၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ထရပ္ရင္ကိုရေနၿပီ!

ခ်န္လုက်ိဳးက ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ျဖင့္ ေခ်ာင္းသံတစ္ခုျပဳၿပီး စကားတုံ႕ျပန္လိုက္သည္။

"မၾကည့္ရေသးဘူး ၊ ငါ့ဖုန္းက အခန္းထဲမွာထားခဲ့တာ"

႐ႊီက်စ္က 'အို႔'ဟု အသံတစ္ခ်က္သာျပဳၿပီး ခ်န္လုက်ိဳးအား ထပ္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ဖရဲသီးေဖ်ာ္ရည္ကိုသာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေသာက္ေနေလ၏။

ခ်န္လုက်ိဳး ;

"ဘားထဲမွာ ဘာက်န္ခဲ့ေသးလို႔လဲ"

႐ႊီက်စ္ ေခါင္းရမ္းျပရင္း ေဖ်ာ္ရည္ပိုက္ကိုင္လ်က္ျဖင့္ ဖရဲသီးေဖ်ာ္ရည္အား တစ္ႀကိဳက္တည္းေသာက္ၿပီးမွ စကားဆိုလာ၏။

"မဟုတ္ပါဘူး ၊ ပိုက္ဆံရွာတဲ့ပေရာဂ်က္ေတြရဲ႕အေျခအေန ဘယ္လိုရွိလဲလို႔ နင့္ကိုေမးၾကည့္ခ်င္လို႔ ၊ မေန႕တုန္းက ငါ ယင္းယင္းကိုေျပာျပေတာ့ သူလည္း အရမ္းစိတ္ဝင္စားေနတာ ၊ မၾကာခင္ပဲ တကၠသိုလ္တက္ရေတာ့မွာဆိုေတာ့ အသုံးစရိတ္ရွာၾကည့္ခ်င္လို႔ေလ"

ခ်န္လုက်ိဳး ; "....."

မင္း ငါ့ကိုမ်ား ေခ်ာင္းေျမာင္းေနာက္ေယာင္ခံဖို႔ စဥ္းစားေနတာလား?

ငါ့အေမကိုလည္း စိတ္ဝင္စားတယ္ ၊ ငါ့ပိုက္ဆံေတြကိုလည္း စိတ္ဝင္စားတယ္ ၊ ငါ့ကိုပဲ စိတ္မဝင္စားတာေပါ့ ဟုတ္လား?

"မသိဘူး ၊ အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ငါ့ညီေလးဆီကေနပဲ ေ႐ႊပိႆေလာက္ရေအာင္ ရွာေနတယ္"

စကားဆိုၿပီးသည္ႏွင့္ ခ်န္လုက်ိဳး မတ္တပ္ရပ္လိုက္၏။ သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ သူ အမွန္တကယ္ထြက္သြားရန္ျပင္ေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ႐ႊီက်စ္ ေရွ႕မွစားပြဲအား လက္ေခါက္ထိပ္ေလးမ်ားျဖင့္ သုံးေလးခ်က္ေခါက္၍လည္း စကားထပ္ဆိုလိုက္သည္။

"မင္း ဘာမွမယူစားေတာ့ဘူးလား ၊ ခ်ိဳက္ယင္းယင္းေတာင္မွ ဗိုက္ျပည့္ေတာ့မယ္"

အစားအေသာက္ထဲ၌သာ အာ႐ုံေရာက္ေနသည့္ ေပါက္စီပလုပ္ပေလာင္းသြတ္သြင္းေနေသာ ခ်ိဳက္ယင္းယင္း ; "....."

႐ႊီက်စ္သည္ မနက္ခင္းအေစာကတည္းက ေနျပင္းျပင္းေအာက္၌ လက္ဖက္႐ြက္မ်ား ျခင္းလိုက္ခူးထားေပးရသည္ျဖစ္ရာ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္ထိပင္ နဖူးထိပ္မွေခြၽးစက္မ်ား မေျခာက္ေသး။ ထို႔အျပင္ စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္လည္းမရွိေသးသျဖင့္ ;

"ထားလိုက္ေတာ့ ၊ ငါ မစားခ်င္ေသးလို႔"

ခ်န္လုက်ိဳးက ႐ႊီက်စ္အား တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္၍ စကားဆို၏။

"မင္းသေဘာပါပဲ"

ဘာလို႔လာခြၽဲၿပီးေျပာေနတာလဲ....ငါက မင္းကို လိုက္ဂ႐ုစိုက္ေနတာမလို႔လား....'မစားခ်င္ေသးလို႔' ဟုတ္လား....

*********

Continuer la Lecture

Vous Aimerez Aussi

Accidental Marriage Par A E I N 🌼

Roman d'amour

3.4M 143K 60

The story of Abeer Singh Rathore and Chandni Sharma continue.............. when Destiny bond two strangers in holy bond accidentally ❣️ Cover credit...

دهاليز قاتمة Par لـ ميامي

Roman d'amour

587K 61.7K 25

في وسط دهليز معتم يولد شخصًا قاتم قوي جبارً بارد يوجد بداخل قلبهُ شرارةًُ مُنيرة هل ستصبح الشرارة نارًا تحرق الجميع أم ستبرد وتنطفئ ماذا لو تلون الأ...

Mattia polibio Par Jin

Fanfiction

872K 9.2K 56

Just read it, they're a little toxic

safe place Par ~♤~

Fanfiction

9.3K 285 11

Chay manage to escape the loan sharks with kan's help and now to guarantee his protection, kan arranged a marriage between chay and his youngest son...

Lets Fall In Love [ ဘာသာပြန် ]

Par xiaochong17