"ហិហិកុំលេងមើលរសើបណាស់!"
"ខ្នាញ់ណាស់យើងនិង!"
"បងស្រឡាញ់អូនទេ?"
"ម្ដេចនិយាយចឹងបងស្រឡាញ់អូនណាស់ស្រឡាញ់ខ្លាំងៗ"
"ហិហិ!!"
"សូអ៉ីរៀបការជាមួយបងណា៎!"
"ហិហិអូនព្រម!"
"កូនក្រមុំបងស្អាតណាស់ថ្ងៃនេះ"
"បងក៏សង្ហាដែលថ្ងៃនេះ"
"លោកគ្រូពេទ្យភរិយាខ្ញុំកើតអ្វីមែនទេ?"
"សូមចូលរួមអបអរសាទផងគ្រប់គ្នាទទួលបានសមាជិកថ្មីម្នាក់ហើយបាទ"
"ហាស៎?ម៉ាក់បានឮទេកូនជិតក្លាយជាឪពុកគេហើយយ៎េ!!"
"អា៎បានហើយកូននេះចំមែន!"
"បងអរគុណអូនណាស់ស៊ូបងអរគុណ"
"ហិហិបងអូនមានកូនហើយហ៉ឹកៗ"
"ហីយ៉ាកូនប៉ាពិតជាគួអោយស្រឡាញ់ណាស់"
"គីម ណាមជូ!!ទន់ភ្លន់រឹងមាំដូចអូននិងបងអញ្ចឹង!"
"ឯងមកនេះមកយើងវាយឯងអោយណាណីម្ដង!"
"ម៉ាក់ៗកុំវាយអូនអីអ្ហឹកៗម៉ាក់"
"ស៊ូអ៉ី!!ហេតុអីអូនវាយកូនបែបនេះ?"
"វាក្បាលរឹងដាក់វាចុះមកអូននិងវាយវា!"
"សូអ៉ី!!!បើកូនបងមានរឿងអីបងមិនលើកលែងអោយអូនទេ"
"យើងលែងលះគ្នាទោះបើបងជ្រើសយកអាក្មេងនោះ!"
"ពុទ្ធោអើយ៎!!!!"សម្រែកស្រែកសន្ធឹកឡើងព្រមជាមួយខួក្បាលដែលគិតតែរឮកពីអនុស្សាវរីយ៍កន្លងមកជាមួយអតីតភរិយាកាន់តែគិតកាន់តែឈឺចាប់រកអ្វីផ្ទឹមពុំបាន
"ហ៉ឹកៗហេតុអីរឿងទៅជាបែបនេះ?"ទឹកភ្នែកនាមជាបុរសក៏ហូចុះមកឥតព្រៀងព្រោះទប់លែងជាប់ទៅហើយក្នុងទ្រូងពេលនេះកំពុងតែកប់ណែននៃសេចក្ដីឈឺចាប់ជាច្រើន សាកគិតទៅមើលបើសិនជាយើង!សង្សាដែលយើងស្រឡាញ់សុខៗស្រាប់តែបែកគ្នាភរិយាដែលគេងឱបជាប់ទ្រូងសុខៗក៏ប្រកាសមកក្ដែងថាត្រូវលែងលះជាដាច់ខាតតើយើងអាចធ្វើចិត្តបានដោយរបៀបណា
"បងដឹងថាអូនស្អប់ក្មេងប្រុសអូនគួតែទម្លាក់អតីតកាលចោលខ្លះមិនមែនយកវាមកធ្វើសម្ពាយតោងជាប់ខ្លួនរហូតនោះទេ!!"នាយពោលទាំងប្រអប់ទ្រូងរបស់នាយកំពុងតែត្រូវការភាពកក់ក្ដៅជំនួសដោយភាពឈឺចាប់ត្រឡប់មកវិញតែវាប្រហែលជាមិនអាចទេ ហឹម....
ក្រាក~
"ប៉ាប៉ា!មានរឿងអីមែនទេបានជាប៉ាយំ?"សម្លេងក្មេងតូចបន្លឺឡើងជិតរាងកាយជាឪពុករបស់ខ្លួន
"ប៉ាគ្មានរឿងអីទេ!ណាមជូ!!!!"នាយលើកដៃផ្ដិតស្នាមទឹកភ្នែកខ្លួនឯងស្រដីឡើងទាំងអារម្មណ៍សឹងមិននៅក្នុងខ្លួន
"បាទ"
"ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅកូនលែងមានម៉ាក់ហើយម៉ាក់កូនដាច់ចិត្តទៅចោលយើងហើយកូន!"នាយបន្ទន់ជង្គង់ពីមុខកូនប្រុសស្រដីទាំងមានកំសួលទឹកភ្នែកជាមួយផងនោះ
"មកពីកូនមែនទេ?"ណាមជូគេជាក្មេងឆ្លាតគ្រាន់តែឪពុកគេបង្ហើបតែបន្តិចមកគឺដឹងបាត់ទៅហើយថាគ្រួសាររបស់គេមានរឿងអ្វីកើតឡើង
"មិនមែនមកពីកូនទេមកពីប៉ាខ្លួនឯង!"នាយទាញកាយកូនប្រុសមកឱបជាប់ក្នុងទ្រូងលួចបង្ហូរទឹកភ្នែកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់!ខ្លួនកាន់តែឃើញកូនប្រុសកាន់តែខូចចិត្តលើសដើមវាមិនអាចទៅហាមឃាត់អ្វីមានតែបណ្ដោយតាមខ្សែនិស័្សយដែលលោកកាចាមកចុះ
*********
១ខែក្រោយមក
ហ៊ើយ!!ត្រឹមតែព្រិចបើកៗសោះរយះពេលមួយខែបាត់ទៅហើយរយះពេលមួយខែយើងមានចំណុចកត់សម្គាល់ក៏ដូចជាចម្ងល់ជាច្រើនលោតផ្ទួនគ្នាទៅកាន់ណាមជុននិងណាមជូ.ត្រឹមតែរយះពេលមួយឪពុកកូនពីរអ្នកនេះប្រែសឹងតែ360°ទៅហើយណាមជុនក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលមិនសូវមាត់ក.សួមួយមាត់ឆ្លើយមួយមាត់ចំណែកទឹកមុខវិញក៏ដូចគ្នាស្មើរជាងព្រំដីទៅទៀតហើយបានឮមកថាថ្មីៗនេះនាយក៏ចូលមកប្រលូកក្នុងសង្គមងងឹតធ្វើជាម៉ាហ្វៀម្នាក់ដែលកាចសាហាវឃោឃៅសម្លាប់មិនរើសមុខដូចគ្នា។ចំណែកណាមជូឯនោះវិញក៏មិនខុសគ្នាពីឪពុកគេប៉ុន្មានដែល គេប្រែទៅជាក្មេងម្នាក់ដែលមិនសូវមាត់មិនសូវក.ងប់តែជាមួយកាអានសៀវភៅអ្វីឃុំខ្លួនឯងនៅតែក្នុងបន្ទប់ពេលញ៉ាំបាយក៏ចុះមកញ៉ាំ ញ៉ាំរួចក៏ឡើងទៅលើបន្ទប់វិញមិនមាត់ក.ស្ដីអ្វីមួយមាត់សូម្បីតែជាមួយលោកយាយរបស់គេក៏តបតែសំណួដែលគិតតែងតែសួបែបនិងឯង
ក្រាក~
សម្លេងបើកទ្វាបន្ទប់ពញ្ញាក់អារម្មណ៍កម្លោះតូចដែលកំពុងតែអង្គុយដាក់អារម្មណ៍អានសៀវភៅនោះក្រញាងខ្លួនតែក៏មិនបង្ហាញប្រតិកម្មអ្វីដល់រាងចំណាស់ផងដែល
"ណាមជូនចៅមិនទាន់គេងទេឬ?"រាងចំណាស់ចូលមកអង្អែលក្បាលចៅតែមួយបណ្ដូលចិត្តរបស់ខ្លួនទាំងក្ដីស្រឡាញ់លើសលប់
"ចៅនៅទេចុះលោកយាយមិនទាន់ចូលសម្រាន្តទៀតយប់ជ្រៅហើយនៅយូវាមិនល្អសម្រាប់សុខភាព"នាយតបតែមាត់ចំណែកភ្នែកនិងអារម្មណ៍វិញក៏កំពុងផ្ដោតលើអក្សរនៅក្នុងសៀវភៅ
"ណាមជូ!!!"ស្ងាត់មួយសន្ទុះទៅហើយទើបលោកយាយដាច់ចិត្តនិយាយរឿងដែលគាត់ចង់និយាយទៅកាន់ចៅ
"បាទ!!"
"យាយគិតថាចៅគួចូលរៀនវិញទៅចៅឈប់ជិតមួយខែទៅហើយ"
"ចៅមិនចូលចិត្តកន្លែងមនុស្សច្រើនចៅអាចរៀននៅផ្ទះតែម្នាក់ឯងបាន"សារភាពតាមត្រង់តាំងពីប៉ាម៉ាក់នាយលែងលះគ្នាមកអ្វីក៏នាយបាត់បង់ចុះណូលចិត្តដែលមិនថាអ្វីជាអ្វីទេដែលធ្លាប់តែជាចុះណូលចិត្តរបស់គេពីមុនប្រែទៅជារបស់ដែលធម្មតាៗសម្រាប់គេដូចរបស់អស់នោះវាគ្មានតម្លៃចឹង
"ហឹម!ចៅឆាប់ចូលគេងទៅចាំយាយអោយគេយកទឹកដោះមកអោយចៅ"គាត់ដកដង្ហើមធំតឹងចិត្តនិងចរឹកចៅប្រុសរបស់គាត់
"លោកយាយមិនបាច់អោយនរណាយកទឹកដោះគោមកអោយចៅទេចៅមិនចូលចិត្តញ៉ាំទឹកដោះគេាទេ"
"បាន!!!យាយទៅសិនហើយ"ជាងមួយខែហើយដែលគាត់តែងតែឮពាក្យនេះគាត់កីមិនយល់ដូចគ្នាថាហេតុអីបានជាគេស្រាប់តែឈប់ញ៉ាំទឹកដោះគៅទាំងដែលពីមុនបើមិនបានចាប់ពី2កែវឡើងគេមិនព្រមចូលគេងទេ
"បាទជម្រាបលា!"
"ណាមជុន?"លោកស្រីគីមគាត់ចេញមកក្រៅបន្ទប់ក៏វាក់អើជាមួយនិងណាមជុនដែលគេទើបតែមកពីមើលការងារវិញនៅឯប៊ូសានឯនោះ
"ណាមជូគេគេងឬនៅ?"នាយស្រដីសួរទៅកាន់ម្ដាយវិញទាំងទឹកមុខស្មើរធឹងនឹងជាប់ដដែល
"ហ៊ើយ!!ម៉ាក់គិតថាឯងគួតែផ្ដល់ពេលវេលាខ្លះសម្រាប់ចៅម៉ាក់បានខ្លះទេចាត់ទុកថាម៉ាក់សុំឯងទៅចុះ!"គាត់ថាតែប៉ុន្មឹងក៏ត្រលប់ទៅកាន់បន្ទប់របស់គាត់វិញ!ត្រូវហើយរយះពេលមូយខែនេះគេមិនសូវជាមានពេើសម្រាប់កូនប៉ុន្មានទេព្រោះតែរវល់ងប់និងការងារទាំងខាង សុច្ចរឹតនឹងទុច្ចរិតរបស់នាយនិងឯង
Skip ____
ថ្ងៃថ្មីក៏ចូលមកដល់ព្រះអាទិត្យក៏រះជះពន្លឺត្រជះត្រចង់ដល់មនុស្សសត្វគ្រប់រូបចាប់ផ្ដើមទទួលយកថ្ងៃថ្មីបំភ្លេចរឿងរាវអាក្រក់ដែលកើតឡើងពីម្សិលមិញចោលព្រមគ្នា
"ណាមជូ!!ណាមជូនភ្ញាក់ឡើងកូន!"សម្លេងស្រទន់ជាមួយនិងកាយវិការទន់ភ្លន់សម្ដៅទៅកាន់កូនប្រុស
"ប៉ា...!"នាយបើកភ្នែកព្រឹមៗសម្លឹងទៅកាន់នាមជាប៉ាទាំងសម្លេងស្អកៗព្រោះតែមិនទាន់អស់ជាតិងងុយ
"ងើបឡើងមកងូតទឹកមកកូន!"នាយញញឹមទៅកាន់កូនប្រុសទាំងសើចលឹបភ្នែកបង្ហាយថ្ពាល់ខួចទៅកាន់អាល្អិតដែលមុខស្អុយទាំងព្រឹក
"អត់ទេកូនសុំគេងបន្តិចទៀតសិនម៉ាទៅធ្វើការទៅ!"កម្លោះតូចបម្រាសខ្លួនចេញពីរង្វង់ដៃឪពុកម្រាសខ្លួមចូលមកគេងវិញទាំងកាយវិការគួអោយខ្នាញ់ចង់តែចាប់ញិចទេលោកអើយ!!!
"មិនព្រមក្រោកមែនទេ!នេះនែ៎!"នាយថាហើយក៎ចូលទៅចាប់ចាក់ក្រឡេកអាល្អិតប្រកាច់ននៀលពេញពូកព្រោះតែរសើប
"ខឹកៗអត់ទេប៉ាកុំចាក់ហិហិរសើបហាសហា៎!"នាយសើចកាច់ក.ននៀលពេញពូកទីបំផុតសម្លេងសើចនិងស្នាមញញឹមចេញពីផ្ទៃមុខរបស់ឪពុកកូនទាំងពីរក៏បង្ហាញឡើងមកម្ដងទៀតធ្វើឲគ្រប់គ្នាដែលលបស្ដាប់នៅខាងក្រៅបន្ទប់ឥតនិងរំភើបពុំបាន
"ឆាប់ទៅងូតទឹកវ៉ានទៅកន្លែងមួយ!"កករោយពីលេងជាមួយកូនអស់ចិត្តអស់ចង់ហើយនោះនាយក៏ចូលមកនុយាយជាមួយកូនដោយភាសាផ្អែមល្ហែមចេញពីក្ដីស្រឡាញ់របស់តែម្ដង
"បាទ!!"កម្លោះតូចស្ទុះវឹងចុះពីលើគ្រែសម្ដៅទៅបន្ទប់ទឹកយ៉ាងលឿនព្រោះនាយមិនសូវជាចូលចិត្តធ្វើអ្វីយឺតៗអោយគេរងចាំនោះទេ
នៅតាមដងវិថីតាមដណ្ដោយដងផ្លូវទន្លេហានដែលមានចរាចរណ៍ដេលដាសក៏ដូចជាទេសភាពដល់ស្រស់បំព្រងចេញពីដើមឈើតូចធំក៏ដូចជាពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលជះមកលើផ្ទៃទឹកមើលទៅដូចជាគ្រាប់ពេជ្យដែលរំលេចឡើងលើផ្ទៃទឹក
"ប៉ាចង់កូនទៅណា?"សម្លេងតូចឆ្មាបន្លឺចេញមកសួរទៅកាន់នាមជាប៉ាដែលកំពុងតែផ្ដោតលើការបើកបររបស់គាត់
"ប៉ាគិតច្បាស់ហើយថាប៉ានិងប្ដូរសាលាថ្មីអោយកូន"នាយតបទៅកាន់កូនប្រុសដែលអង្គុយនៅក្បាំងខាងក្រោយក៏មិនភ្លេចដៀងមើលទឹកមុខរបស់កូនដែល
"ហឹម!បាទ"នាយដកដង្ហើមធំបន្តិចមិនមែនមកពីនាយមិនចង់រៀនទេតែមកពីនាយមិនចង់នៅកន្លែងមានមនុស្សច្រើន!គេអាចរៀនដោយខ្លួនឬរៀនតាមប្រព័ន្ធOnlieនៅផ្ទះបានមិនចាំបាច់អីចាំតែរៀននៅក្នុងសាលាទេ
ងឺត~10នាទីក្រោយមកក៏បង្ហាញអោយឃើញឡានស្ពតពណ៌ខ្មៅមួយជាន់ហ្វ្រាំងរថយន្តកកិតនិងសាបក្នុងទីធ្លាចតឡាននៅក្នុងសាលាមួយបង្កជាការភ្ញាក់ផ្អើលដល់លោកគ្រូនាយកដែលកំពុងធ្វើការរបស់គាត់នោះ
"សុំទោសផងលោកគីមដែលមិនបានទទួលដោយផ្ទាល់!"ភ្លាមក៏ស្រាប់តែមានលោកគ្រូម្នាក់បានចូលមករាក់ទាក់ទិកជាការទទួលស្វាគមន៍
"គ្មានអ្វីសំខានទេខ្ញុំមកគ្រាន់តែចង់នាំកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំចូលរៀនតែប៉ុណ្ណោះ"នាយចូលមកអង្គុយគងអន្ទាក់ខ្លាពោលប្រយោគធម្មតាបូករួមជាមួយទឹកមុខអាចសម្លាប់គេទាំងរស់បាន
"បា.បាទពិតជាមានកិត្តិយសណាស់ដែលអ្នកប្រុសតូចគាត់ចងមករៀននៅទីនេះ"គាត់ពោលទាំងមានគ្រាប់ញីសហូមកតាមជើងសក់គាត់ធ្លាប់តែឮពីកិត្តនាមរបស់នាយក្រាសតាមទូរស័ព្ទដៃឬទូរទស្សន៍មិននឹកស្មានថាជួបក្រៅកាចជាងក្នុងតាមពណត៌មានក្នុងទូរស័ព្ទ×2༎ຶ‿༎ຶ
ជួយ Vote អោយadminម្នាក់មួយផងទុកជាកម្លាំងចិត្ត💐🦋
To be continued 💜
By : Min Namji 💐