Uni
မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်နုနုသည် လိုက်ကာများကြားမှ တိုးထွက်ကာဖြင့် အခန်းတွင်းသို့ အရိပ်ဖြာကြကာ ကျရောက်လာသည်၊၊ ပြတင်းပေါက်နဲ့ ကုတင်နဲ့က နီးကပ်သော အနေအထားကြောင့် ထို နေရာင်ရဲ့အရိပ်ဟာ ဖြန့်ကားလျက်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်၌ အိပ်ပျော်နေသော ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပေါ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ရိပ်မိုးကျလာ၏၊၊
ရင်ခွင်ထဲသို့ အတင်းတိုးဝင်နေသော ကိုယ်လုံးခပ်အိအိလေး၊၊ မျက်နှာ ပေါ်သို့ ဖြာကျနေသော နေရာင်ခြည်၊၊ ရင်ဘက်ပေါ်သို့ ခပ်နွေးနွေးတိုက်ခတ်နေသော လေပူငွေ့၊၊ နှာဖျားကနေတစ်ဆင့် အရက်နံ့ချဥ်စုတ်စုတ်တို့ကိုပါ ရလာလေတော့ ဗာရစ် မျက်မှောင်ကြုတ် ကာပင် အိမ်မက် ကမ္ဘာမှ နိုးထလာရတော့သည်၊၊
နိုးနိုးခြင်းမြင်ရသည့်က ခေါင်းလုံးလုံးပင်ဖြစ်၏၊၊ အရက်နံချဥ်စုတ်စုတ်က ဘယ်ကလာနေသလဲ မှတ်တယ် ဟို လူရဲ့ ခေါင်းဆံပင်ကနေ ဖြစ်နေ၏၊၊ ထို့နောက် အကြည့်တို့ကို အောက်သို့ပို့မိတော့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေသော ထိုလူက ဖွင့်ထားသော အဲကွန်းကြောင့်ထင်ရဲ့ ဗာရစ် ရင်ခွင်ထဲသို့ ပုဇွန် ထုတ်လေး လိုကွေးကာဖြင့် အတင်းတိုးဝင်နေ၏၊၊ ညကတော့ ရေမိုးချိုးပြီး ဗာရစ် ကိုယ်ဘာသာ အဝတ်အစားဝတ်ထားသောလည်း ထိုလူကိုတော့ ဘာမှမလုပ်ပေးခဲ့ပေ၊၊ ထိုပြင်မနေ့က လောင်းချထားသော အရက်တွေကြောင့် ဒီမနက်တော့ ထိုလူ ခန္ဓာကိုယ်က အနံ့ထွက်နေလေ၏၊၊ ညစ်ပတ်ရင် မနေတတ်တဲ့ ဗာရစ်မှာတော့ ရင်ခွင်ထဲ ဖြဲတိုးနေတဲ့ လူကို လက်မောင်ရင်းမှကိုင်ကာ တစ်ခြားဖက်သို့ တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ထထိုင်လိုက်သည်၊၊ တစ်ခြားဘက်သို့ ရောက်သွားသောလူက အနွေးဓာတ် ပျောက်လို့ဖြစ်မည် လက်က စမ်းတဝါးဝါး နှင့် တစ်ခုခုကို ရှာဖွေနေဟန်၊၊
" ညစ်ပတ်လိုက်တာ "
ညက အိပ်တာနောက်ကျသည့်ကြောင့် ဒီမနက်တော့ ဗာရစ် အိပ်ရေးသိပ်မဝပေ၊၊ အိပ်ရေးမဝလျှင် လူက ပြဿနာမရှိ ပြဿနာရှာကာ တွေ့တဲ့လူမှန်သမျှပတ်ရမ်းချင်နေ၏၊၊ ဒါကတော့ အိပ်ရေးမဝလျှင် ဖြစ်တတ်တဲ့ ဗာရစ် အကျင့်ပင်ဖြစ်သည်၊၊ ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်၌ တင်ထားသော နာရီအသေးလေးဆီ အကြည့်ပို့မိတော့ မနက် 8 နာရီခွဲနေလေပြီ၊၊ 10 နာရီထိုး မာမီတို့က လက်မှတ်ထိုးရမယ်လို့ပြောထားတာကြောင့် အခုထဲက ထကာ လုပ်မှ တော်ကာ ကျမည်၊၊ ထို့ကြောင့် သိုးနေအောင် အိပ်နေသော ဟိုလူကို နိုးရန် ဗာရစ်ပြင်ရတော့သည်၊၊
" ဟေ့ လူ ဟေ့လူ ထစမ်း ..!"
" ဖတ် ဖတ်..!!"
ခေါင်းကို နှစ်ချက်လောက် တဖတ်ဖတ်ရိုက်လိုက်တာတောင် အင်းအဲလုပ်ပြီး ဟိုဘက်ပြန်လှည့်ကာ ဖြင့်ထိုလူက နိုးမလာဘဲ ပြန်အိပ်သွားလေသည်၊၊ အစထဲကဗာရစ် စိတ်ကကြည်နေသည်မဟုတ်တော့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နိုးချင်စိတ်က မရှိတော့ချေ၊၊
" ဟေ့ ခင်ဗျား ထမှာလား မထဘူးလား !"
ကိုယ်ပေါ်ကို လွှားထားသော ထိုလူရဲ့ စောင်ကို ဗာရစ် ဆောင့်ဆွဲကာဖြင့် အော်နိုးလိုက်တော့ မျက်လုံးများကို ပွတ်ကာ ထထိုင်လာလေသည်၊၊ ဒါတောင် ထိုင်ရပ်နဲ့ပင် ခေါင်းယိုင်ကာ အိပ်ငိုက်နေသေး၏၊၊ လေပူတွေကိုသာ ခပ်ပြင်းပြင်းမှုတ်ထုတ်ပြီး စောစောစီးစီး ထွက်နေသော ဒေါသတို့ကို ဗာရစ် အတင်းပြန်မြိုချရသည်၊၊ လုပ်ရင်လည်း တစ်ကိုင်စာလောက်သာရှိတဲ့ အဲ့လူတော့ ဗာရစ်လက်ချက်နဲ့ အသက်ပျောက်အုံးမည်၊၊
" အခုတစ်ကြိမ် ထပ်နိုးရမယ်ဆို ကျုပ်ပါးစပ်နဲ့မ နိုးတော့ဘူး တစ်ခြားတစ်ခုခုက ပါလာတော့မယ် "
" မင်း ... မင်း ငါအဝတ်တွေရော "
မျက်လုံးဖွင့်သည်ဆိုရင်ဘဲ ကျက်သရေမရှိတဲ့ မျက်နှာက ဦးစွာ မနက်ခင်းကို စီးကြိုသည်၊၊ ရန် ကိုယ်ခန္ဓာ ကိုယ်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့်မိတော့ အဝတ်တစ်ခုမှ ကပ်မနေ၊၊ အရှေ့က မတ်တတ် ရပ်လျက် စောင်ကိုင်ထားသော ကောင်ကို ကြည့်မိတော့ ညဝတ် အင်္ကျီ ကို သားသားနားနားဝတ်ထားလေသည်၊၊ လုပ်ပြီးရင် ဒီလိုဘဲ လူကို ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်ဆိုပြီးပြစ်ထားတာလား၊၊ လူအသိမရှိတဲ့ အကောင်၊၊ ရန်မှာ ထိုကောင်ကို မုန်းလွန်းလို့ ပြေးဖက်ပြီးသာ ကိုက်ဖြဲလိုက်ချင်၏၊၊
"စိုက်ကြည့်မနေနဲ့ ကျုပ်ချောတာ ကျုပ်သိတယ် "
"စောက်မြင်ကပ်လို့ ကြည့်တာ တအားချောနေလို့မဟုတ်ဘူး "
" မနက်ခင်းမှာ တစ်ပွဲတစ်လမ်းစမ်းချင်တာလား ခင်ဗျားက ဟမ် !"
ပြောပြီး ရန်ဆီကို တဖြည်းဖြည်းတိုးလာတဲ့ကောင်က မျက်နှာထက်၌လည်း လူယုတ်မာအပြုံး ပြုံးထားသေး၏၊၊ ဒီကောင်က ယုံလို့ရတဲ့လူမဟုတ်တာမို့ ရန် တဖြည်းဖြည်းနောက်ဆုတ်ရင်း ဘေးနားက ကျန်ရှိနေသေးသော စောင်ဖြူတစ်ထည်ကို ဆွဲလျက် ခန္ဓာကိုယ် ကို လုံအောင်ပတ်ထားလိုက်သည်၊၊ ရန် ထို့သို့ လုပ်တာ မြင်တော့ ထိုသကောင့်သားက နှုတ်ခမ်းတစ်ခြမ်းသာကော့တတ်၍ လှောင်ပြုံး ပြုံး၏၊၊ လုပ်နေတဲ့ မျက်နှာ အမူအရာကိုက မုန်းချင်စရာအတိ၊၊
" ခင်ဗျား ကို ဘာမှမလုပ်ဘူး ကျုပ်ကို လူယုတ်မာလို လာမကြည့်နဲ့ "
" စောက်ရူး ကျပ်မပြည့်တဲ့ အရူး "
" အနမ်းခံချင်နေတာလား ကျုပ်ဒေါသကိုလာဆွနေတာကလေ ဟမ် ပြောစမ်း !"
" အ့ ..!"
ချက်ခြင်းကို အဲ့ ကောင်က ပါးစောင်နှစ်ဖက်အား လက်တစ်ဖက်ထဲ အားဖြင့် ဖျစ်ညှစ် လာလေတော့ ရန်မှာ ဘာစကားမှမဆိုနိုင်တော့ပေ၊၊ ဝူးဝူးဝါးဝါးလုပ်ရင်းသာ ထိုကောင်လက်တွေကို ကုပ်ခြစ်လျက်ဖြင့် မနည်းလွှတ်အောင်ရုန်းကန်နေရသည်၊၊ ဒီကောင် ဘာတွေများစားလို့ဒီလောက်အား ကြီးနေတာလည်း ဘာလို့ ဒီလောက်ရုန်းကန်နေတာတောင် နည်းနည်းမှ မရွေ့ဘဲ ကျောက်တုံးလို့ တည်ငြိမ်ပြီး ရှိနေရတာလည်း ၊၊ လည်းပေါင်းများစွာသော မေးခွန်းတွေကသာ ရန် ဦးနှောင်ထဲ ပြည့်နက်နေ၏၊၊
" နံ့တယ် ကျုပ်က ညစ်ပတ်နံ့စော်နေတဲ့ လူတွေကို မနမ်းဘူး ၊၊ ခင်ဗျား ရေသွားချိုးတော့ "
" အ့ မင်း ...!"
မျက်နှာ ကို ဆောင့်လွှတ်ကာဖြင့် ပြောလာတဲ့စကားတွေက လူကို ရစရာမရှိ၊၊ အဲ့လိုညစ်ပတ်နံ့စော်အောင် မနေ့က သူဘဲ လုပ်ထားပြီးတော့၊၊ စိတ်ရှိတိုင်းသာရန် ထလုပ်လိုက်ရရင်တော့ ဒီကောင် ဆံပင်မွှေးတစ်ပင်မှ မကျန်ဘဲ ဖြစ်တော့မယ်၊၊ အခု ရန် ရဲ့ အခြေအနေက စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါနိုင်သော အခြေအနေ၊၊ နည်းနည်းလေး လှုပ်မိတာနဲ့ အောက် ဖျားပိုင်းဆီမှနေ၍ နာကျင်မှုက ကျောရိုးတစ်လျှောက် စိမ့်တတ်လာ၏၊၊ တစ်ချက်ချက် မျက်ရည်တောင် ခပ်ဝဲဝဲဖြစ်ရသည်၊၊ ဒါကို ဒီကောင်က ဇွတ် လာလုပ်နေတော့ ရန် မှာ နာကျင်မှုကို အောင့်ခံပြီး မျက်ရည် မထွက်အောင်သာ တင်းခံနေရ၏၊၊ တစ်ခြား သူစိမ်း ယောကျ်ား လေးတစ်ယောက်ရှေ့မှာတော့ ကိုယ်ရဲ့ ပျော့ညံ့လို့ကျလာမဲ့ မျက်ရည်တွေကို မြင်တွေ့ခွင့်မပေးချင်၊၊ ဒါဟာ ရန်မှာ ရှိတဲ့ ယောကျ်ား မာနလေး တစ်ခုပါဘဲ၊၊
" ကျစ် ခင်ဗျား ဒီနေ့ အိပ်ယာပေါ်က ဆင်းဖြစ်အုံးမှာလား၊၊ ကျုပ်က စိတ်သိပ်ရှည်တဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး ၊၊ ခင်ဗျား အခုလာစမ်း ဒီကို !!"
ကုတင်ခေါင်းရင်းထက်သို့တတ်ကာဖြင့် စောင်ပါးနဲ့ရောကာ လုံးထွေးထိုင်နေသော လူ၏ ခြေထောက်ကို ဗာရစ် နားသို့ ဆောင့်ဆွဲလိုက်တော့ ထိုလူ ခန္ဓာကိုယ်က တရွတ်တိုက်ဖြင့် ဗာရစ် အနားသို့ ရောက်လာသည်၊၊ ခြေထောက်တွေက ဗာရစ် ရင်ဘက်ကို မှီရာ လှမ်းကန်ကာဖြင့် ထိုလူက အသည်းအသန်ရုန်းလာလျှင် ခပ်ပါးပါး လွှမ်းခြုံထားသော စောင်ပါးကို ဗာရစ် ထပ်မံဆောင့်ဆွဲကာဖြင့် အဝေးသို့ ပြစ်ထုတ်လိုက်၏၊၊ ထိုကြောင့် ထိုလူခန္ဓာကိုယ်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ပင် ဖြစ်သွားလေသည်၊၊
" မင်း .. မင်း ငါကို လွှတ်စမ်း ၊၊ မထိနဲ့ ငါအသားကို လာမထိနဲ့ အရူးကောင် !"
" ကျစ် ခင်ဗျားဟာလေ ကျုပ် လုပ်ရင်သေတော့မယ် "
" အားးအ့ နာ နာတယ် အကောင်စုတ်ရဲ့ ဖြည်းဖြည်း လုပ်စမ်းပါ "
ခပ်ဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံး၏ ခါးကျဥ်းကျဥ်းဆီမှ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်လျက် ဗာရစ် ပုခုံးပေါ်သို့ ဇောက်ထိုးထမ်းတင် လိုက်လျှင် ထိုလူဆီက နာကျင်မှု အာမေဍိတ် အသံက တစ်ဆက်ထဲဆိုသလို ထွက်လာ၏၊၊ ကောင်းကောင်းပြောနေတုန်းကတော့ မရဘဲ အကြမ်းနည်းလုပ်မှ ရသော လူက တော်တော် အကြောတင်းသည်၊၊ ထိုလူကို ချီလျက် ဗာရစ် ရေချိုးခန်းဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်၊၊ ဒါတောင် ခြေထောက်တွေဖြင့် ကန်ကာ ရုန်းနေသူကြောင့် ဗာရစ် မျက်နှားနဲ့ နီးကပ်နေသော တောင်ပို့နှစ်လုံးမှ တစ်လုံးကို သွားဖြင့် ဖိကိုက်လိုက်လေတော့ အ့ ဆိုသော အသံနဲ့အတူ ထိုလူက ငြိမ်ကြသွားလေသည်၊၊ နောက်ခါတွေများကျရင် ဗာရစ် ပါးစပ်နဲ့ ဒီလူကိုပြိုင်မပြောတော့ လက်တွေ့သာ တွေ့ရာ ဖမ်းကိုက်လိုက်တော့မည်၊၊ ဒါမှ အသားနာသွားမှ ဒီလူက အကြောပျော့မှာ
" ကိုယ်ဘာသာ ချိုးနိုင်တယ်မလား၊၊ ကျုပ်ကို ကူချိုးခိုင်းရင်တော့ ခင်ဗျား ဒီတစ်မနက်လုံး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ရမှာ မဟုတ်ဘူး "
" မင်းအကူအညီမလိုဘူး၊၊ ငါနဲ့သာ ဝေးဝေးနေစမ်းပါ "
" ဟွန်းး ခင်ဗျားက လူလည် "
နှာမှုတ် ကာဖြင့် ထိုကောင်က ရေချိုးခန်းထဲကနေ ထွက်သွားလေသည်၊၊ ထို့တော့မှ ရေချိုးခန်းထဲက ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးအရှေ့သို့ ရန် တဖြည်းဖြည်းလျှောင်သွားကာဖြင့် မိမိ ခန္ဓာကိုယ် ကို စစ်ဆေးကြည့်တော့ လူက ဦးခေါင်းများပင်မူးဝေလျက် မျက်လုံးတွေတောင် ပြာနှမ်းကုန်ရသည်၊၊ ဘယ်လိုတောင် ခန္ဓာကိုယ်က ရစရာမရှိဖြစ်နေလိုက်လဲ၊၊ လည်တိုင်မှစလို့ ခြေသလုံး များအဆုံး အနီရောင်အကွက်တွေက အနှံ့အပြား မှာရှိနေ၏၊၊ တစ်ချို့နေရာတွေဆိုလျှင် ခရမ်းပုပ်ရောင်တောင် ပြောင်းနေပြီဖြစ်သည်၊၊ ဒါလူလုပ်ထားတာရော ဟုတ်ရဲ့လားဆိုပြီး ကိုယ်ကိုပြန်မေးယူရသေးသည်၊၊
တင်ပါးကနေ ခြေသလုံးဆီသို့ ကပ်စီးစီးအရာတစ်ခုက တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆင်းလာသည်ကို ရန်ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် လက်ဖြင့် အသာတို့ထိလျက် ဘာများဖြစ်မလဲဟု ယူကြည့်မိတော့ သွေးတွေဖြစ်နေလေသည်၊၊
" မဟုတ်မှ ငါဟာ ပြဲထွက်သွားတာလား "
လက်ဖဝါးပေါ်က သွေးစအချို့ကို ကြည့်ရင်း ရန် မျက်ရည်တွေတောင် ကျလာရသည်၊၊ဒါကြောင့်ကို ဒါကြောင့် နည်းနည်းလေး လှုပ်လိုက်တာနဲ့ နာကျင်မှုက အရိုးထဲထိ စိမ့်တတ်လာတာကို၊၊
" လူမဆန်တဲ့အကောင် ၊၊ လူယုတ်မာ၊၊ မုန်းတယ် မုန်းလိုက်တာ အရူးကောင် အီးးး အင့် ဟင့် ..!!"
ထိုမှန်ရှေ့၌သာရန် ထိုင်ငိုနေမိတော့သည်၊၊ ရေလည်း သွားမချိုးဖြစ်တော့၊၊ လူက တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲနေသလို လက်ညိုးတစ်ချောင်းတောင် လှုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့လို့ဖြစ်သည်၊၊ စိတ်လည်း ပင်ပန်းသလို လူလည်းပင်ပန်းနေလေပြီ၊၊ အမြဲတမ်းဘဲ ဘယ်နေရာရောက်ရောက် ခွန်းညီလွန်းရန် က ကံဆိုးနေတော့တာဘဲ၊၊ တကယ်ကို လူ့လောကထဲ မွေးဖွားမလာခဲ့သင့်တာဘဲ၊၊
////
"ဒေါက် .. ဒေါက် !!"
နှစ်ချက်မြှောက် ဗာရစ်ရဲ့ တံခါးခေါက်သံနောက် မှာ အိပ်ချင်းမူးတူးရုပ်နှင့် ရွန်က ထွက်လာသည်၊၊ ခေါင်းရှိ စုတ်ဖွနေသော ဆံပင်တွေကိုဖိချရင်း ဗာရစ်ကိုကြည့်ကာဖြင့် မေးဆတ်ပြလာသည်၊၊ ဆိုလိုချင်တာကတော့ ဘာလာလုပ်တာလည်းပေါ့
" မင်း အင်္ကျီ အသစ်တစ်စုံခဏငှား၊၊ အောက်ခံဘောင်းဘီရောဘဲ "
" ဟမ် !"
" ထပ်ပြောရရင် လက်သဘောပါလာတော့မယ် ဗန်နီရွန် "
အံကြိတ်သံဖြင့် ပြောလာသောအစ်ကိုရစ်ကြောင့် ရွန်မှာ အိပ်ချင်တာတောင် အစအနပျောက်သွားရသည်၊၊ ကြားတော့ ကြားလိုက်ပါသည် သေချာအောင်လို့ ထပ်မေးမည်ကြံလိုက်ပေမဲ့ ယောင်အအထွက်သွားသော ဟမ် ဆိုသောစကားလုံးမှာတင် အဟောက်ခံလိုက်ရတာမို့ ရွန်အခြေအနေသိပ်မကောင်းတော့မှန်းသိလိုက်ပြီဖြစ်သည်၊၊ ထို့ကြောင့် မိမိ အဝတ်ဗီဒို ဆီသို့သာ သုတ်ခြေတင်ရတော့သည်၊၊ စောစောစီးစီး ဘဝကလည်း မလွယ်ကူနေလို က်တာ ငါနှယ်
ရေချိုးပြီးလျှင် ဟိုလူအတွက် ဝတ်စရာ အဝတ်အစားက ဗာရစ်မှာရှိမနေ၊၊ လူကောင်သေးသောလူက ဗာရစ် အင်္ကျီ တွေနဲ့မတော်မှာမှန်းသိနေတာကြောင့် တစ်ဖက်ခန်းက ရွန်ဆီသို့လာကာဖြင့် ဗာရစ် အဝတ်လာတောင်းရတော့သည်၊၊ ဒီညနေမှ mall သွားပြီး အဲ့လူအတွက် အဝတ်အစားက ဝယ်ပေးရအုံးမည်၊၊ ယောကျ်ား တစ်ယောက် ကောက်ခိုးလာပါတယ် သောက်လုပ်တွေက ရှုပ်နေရောဘဲ
" ရော့ အဲ့တာ မဝတ်ရသေးဘူး အသစ်ကြီး၊၊ မယုံရင်ထုတ်ကြည့် Gucci တံဆိပ်နဲ့ နော် "
တမင်သက်သက် ကို ရွန် တံဆိပ်ကိုပြောပြလိုက်တော့ ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြကာပင် လှည့်ထွက်သွား၏၊၊ မဝတ်ရက်ဘဲ သိမ်းထားတဲ့ Gucci လေးကတော့ အစ်ကိုရစ် လက်ထဲသို့ပါသွားလေပြီ၊၊ ရွန်မှာတော့ အမျှင်တန်းမပြတ်စွာပင် လိုက်ငေးကြည့်မိတော့သည်၊၊
" အမလေး ငါသမီးလေး ဝတ်တောင်စမ်းမဝတ်ကြည့်ရသေးတာကို အခုတော့ ပါသွားပြီ "
ကိုယ်ရင်ဘက် ကိုယ်ထုပြီးသာ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်သို့ ရွန်ပြန်တတ်ကာဖြင့် ပြန်အိပ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တော့သည်၊၊ အစောနကထိ လှနေသော အိမ်မက်လေးတွေက အခုတော့ Gucci လေး ဆုံးရှုံး လိုက်ရသည်ကြောင့် လုံးဝ လှပမ နေနိုင်တော့ဘဲ အိမ်မက်ဆိုးတွေသာ မက်ရတော့မည်၊၊
ဆူပုတ်ပုတ်ဖြစ်နေသော ရွန်ကို ဂရုမစိုက်စွာပင် ဗာရစ် ထားခဲ့လိုက်ပြီး မိမိအခန်းထဲသို့သာ ပြန်ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်၊၊ မိနှစ် နှစ်ဆယ်တောင်ပြည့်တော့မည် ရေချိုးခန်းထဲက လူက အခုထိထွက်မလာသေး၊၊ အဝတ်အစားမရှိလို့ ထွက်မလာသေးတာများလားဟု ဗာရစ်တွေးမိပြီးအဝတ်အစားထုတ်ကိုင်ကာဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားကြည့်တော့ ဒေါသထွက်စရာ ကိစ္စက မျက်လုံးထဲ တန်းဝင်လာ၏၊၊
" ခင်ဗျား အခုထိ ရေမချိုးသေားဘဲ ဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ ဟမ် !"
"........ "
" ခင်ဗျား ကျုပ်မေးနေရင် မဖြေဘူးလား၊၊ သွေးတိုးလာမစမ်းနဲ့ ကျုပ်ညှာနေမှာ မဟုတ်ဘူး "
" ဒီလိုပုံစံဖြစ်အောင် လုပ်ထားပြီး ငါဘာသာ ရေချိုးနိုင်မယ် ထင်နေတာလား လူစိတ်မရှိတဲ့ကောင်ရဲ့ ဟင့် !"
မျက်နှာသို့ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကာ ရုတ်တရက် ငိုချလာသော လူကြောင့် ဗာရစ် မှာ ခပ်ကြောင်ကြောင်တောင် ဖြစ်သွားရသည်၊၊ ဒီလူကလေးလည်း မဟုတ်ဘဲ ငိုနေတာ ရူးနေတာလား
" ခင်ဗျား ငိုနေရအောင် ကလေးလား "
" မင်း ပါစပ်ပိတ်ထား !"
မငိုမိအောင် တင်းခံထားပေမဲ့လည်း ရန် မလုပ်နိုင်ခဲ့၊၊ ပထမဆုံးအနေဖြင့် ရန်ဟာ သူစိမ်း ယောကျ်ား လေးတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ကလေးတစ်ယောက်လို ငိုကြွေးခဲ့ဖူးပြီ၊၊ တကယ်ကို ရှိသမျှအရှက် ကွဲတာဘဲ၊၊
" လာ ထ ကျုပ် ရေချိုးကူမယ် "
ထိုင်နေသောလူကို ချိုင်းကြား မှ နေပြီး ပင့်ချီလျက် ရေချိုးကန်ဘောင်အတွင်းသို့ ဗာရစ်ထည့်ပေးလိုက်သည်၊၊ ထို့နောက် ခေါင်းမှ ခြေအဆုံး ရေချိုးပေးခြင်းကို လုပ်ပေးလျက် အဝတ်အစားပါ တစ်ခါထဲ ဝတ်ပေးလိုက်တော့သည်၊၊ ထိုလူကတော့ စိတ်ကောင်းရှိစွာပင် ငြိမ်ခံနေ၏၊၊ သူများကိစ္စတွေကို လှည့်ပင်မကြည့်ဖူးသော ဗာရစ်က ဒီလူ မျက်ရည်ကိုမြင်သည့်အခါမှာတော့ ဝေယျာဝစ္စ အကုန်လုံးကို အခုလို လုပ်ပေးနေမိတော့တာဘဲ၊၊ သူကိုယ်သူတောင် ပြန်ပြီး နားမလည်နိုင်တော့၊၊ သေချာတာကတော့ ဒီလူ မှာ ညို့ ငင်အား တစ်ခုခုရှိနေတာ ဘဲဖြစ်ရမည်၊၊
" ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်စောင့်နေ၊၊ ကျုပ် ရေချိုးပြီးတာနဲ့ အောက်ထပ်ဆင်းမယ် "
ရေချိုးခန်းထဲကနေ ပင့်ချီကာဖြင့် ကုတင်ပေါ်တင်ပေးသည့်အဆုံး ထူးဆန်းစွာပင် ထိုလူက ငြိမ်သက်နေသည်၊၊ ဗာရစ်လည်း မှာသင့်တာမှာ ပြီးတာနဲ့ ကိုယ် တိုင်ရေချိုးဖို့အတွက် ရေချိုးခန်းထဲသို့သာ ပြန်ဝင်လာခဲ့လိုက်တော့သည်၊၊
" အမလေး ဒီလူယုတ်မာမှာ သွားစွယ် နှစ်ဖက်တောင်ရှိတယ်ဟ "
ရန်ကို ရေချိုးပေးနေတဲ့တစ်လျှောက်လုံး ခပ်ပြုံးပြုံးဖြစ်နေတဲ့ လူက သွားစွယ် ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်တို့ ပေါ်သည်အထိပင်၊၊ ဒါကို သူကိုယ် သူတောင် ရိပ်မိရဲ့လား၊၊ ရန် မှာတော့ ထို သွားစွယ် ဖွေးဖွေးကိုသာ ခိုးခိုးကြည့်လျက် မနာလိုတောင်ဖြစ်လာရသည်၊၊ ရန်က လူတစ်ယောက်မျက်နှာမှာ ပါးချိုင့် ပါသည်ထက် သွားစွယ် ပါသည်ကို ပို၍ ကြိုက်သည်၊၊ သွားစွယ်တို့ သွားတတ် တို့ ပါတဲ့လူတွေဆို ရန် အမြဲ လိုက်လိုက် ငေးကာဖြင့် ကြည့်တတ်သည်၊၊ ရန်က ထိုသို့သော ပုံစံတွေကို အရမ်းကြိုက်လို့ ထင်ပါရဲ့ ရန်ဆီမှာတော့ သွားတန်းညီညီလေးတွေကလွဲလို့ သွားစွယ်လည်း မပါသလို သွားတတ်လည်း မပေါက်ပေ၊၊ တကယ်ကို မုန်းချင်စရာကြီး၊၊
/////////
ခါတိုင်း ထက်လူစုံနေသော ဧည့်ခန်း၊၊ ဆိုဖာကြီး သုံးလုံးဟာ လူအပြည့်ဖြစ်နေ၏၊၊ ထို့ပြင် တစ်ယောက်တစ်ပေါက် စကားပြောသံများကလည်း ဆူညံ့နေ သေး ၏၊၊ ထိုသို့သော လူများကြားထဲမှာတော့ ခပ်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ဘေးလူစကားတွေကို နားစိုက်ထောင်နေသူမှာတော့ ရစ် အိမ်တော်ရဲ့ ရှေ့နေကြီး ဦး မောင်ကြီးကိုကို ပင်ဖြစ်၏၊၊ အစထဲက စကားတစ်လုံးထွက်ဖို့တောင် မနည်းအားစိုက်နေရလောက်အောင် အနေအေးတဲ့သူမို့ အခုလို လူများပြီး စကားဖောင်ဖွဲ့နေတာတောင် သူမှာ ပြောစရာမရှိဘဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့သာ၊၊
အဓိက လက်မှတ်ထိုးရမဲ့ စုံတွဲက နှစ်တွဲမို့ ကျန်ရှိနေသေးသော အတွဲတစ်တွဲကို မောင်ကြီး စောင့်နေသည်မှာ နာရီဝက်ပင်ကျော်လာလေပြီ၊၊ ဒေါ်နှောင်းရစ်ကို လှမ်း၍ မေးချင်ပါသော်လည်း မျက်နှာ မသာမယာနဲ့မို့ မောင်ကြီးမှာ အသာအယာငြိမ်ကာပင် ထိုင်နေရသည်၊၊
ဒီရစ်အိမ်တော်က လူတွေက အများအားဖြင့် စကားပြောပွင့်လင်းလွန်းကာ စောက်ပေါက်အနည်းငယ်ဆိုးသော်လည်း စိတ်ရင်းကောင်းကြသူများဖြစ်သည်၊၊ မောင်ကြီးကိုကိုရဲ့ ဘဝကိုကယ်တင်ပေးထားသော ကျေးဇူးရှင် မိသားစုဆိုလည်းဟုတ်သည်၊၊ ထို့ကြောင့် ရှေ့နေ စဖြစ်ကထဲက ဒီအိမ်တော်ရဲ့ ပင်တိုင်ရှေ့နေအဖြစ် အလုပ်လုပ်လာသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုပင်ဖြစ်လေသည်၊၊ ဒေါ်နှောင်းရစ်ရဲ့ အမေက မောင်ကြီးတို့လို့ ဆင်းရဲတဲ့ မိသားစုကို ကျွေးမွေးပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့သည့်အပြင် မောင်ကြီးကိုလည်း ပညာတတ်တစ်ယောက်ဖြစ်အောင် မြေတောင်မြှောက် ပေးလျက်ဖြင့် မောင်ကြီး ဝါသနာပါသော ရှေ့နေအလုပ်ကိုလည်း လုပ်နိုင်ရန်အတွက် အဘက်ဘက်ကနေ ကူညီပေးခဲ့ကြသည်၊၊ ကျေးဇူး ရှင်ကို ကျေးဇူးမဆပ်နိုင်ရင်တောင် ကျေးမစွတ်သင့်တာကြောင့် မောင်ကြီး ဒေါ်နှောင်းရစ်တို့ လက်ထက် အထိပါ ရှေ့နေ့ ပင်တိုင်အဖြစ် ဆက်လက်ပြီး လုပ်ကိုင်ကာ အိမ်တော် ငွေကြေး အပိုင်းကို တစ်ဝက်မျှထိ ချုပ်ကိုင်ကာဖြင့် သိမ်းဆည်းပေးထားခဲ့သည်၊၊
ဒေါ်နှောင်းရစ်က မောင်ကြီးလက်ထဲ ပိုင်ဆိုင်မှုတစ်ဝက်၏ စာချုပ်စာတမ်း တွေရှိသည်ကို သိသော်လည်း ထုတ်ဖော်မေးကာဖြင့် မတောင်းခဲ့ပေ၊၊ တကယ်လို တောင်းလာရင်လည်း မောင်ကြီးက ထုတ်ပေးလိုက်မှာဖြစ်၏၊၊ ဒါက သူတို့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေဘဲလေ မောင်ကြီးက လုံးဝ မမက်မောရပါဘူး၊၊
" ရွန် နင် အစ်ကို တို့ နှစ်ယောက်ကို သွားခေါ်လိုက်အုံး၊၊ စောင့်နေတာ အတော်ကြာပြီ အခုထိမဆင်းလာသေးဘူး "
" ဟုတ်ကဲ့မေနှောင်း "
နှောင်းရစ်ဘေးနား ထိုင်ကာ ဖုန်းကြည့်နေသော ရွန်ကို လက်ကုပ်လျက်ဖြင့် သားရစ်တို့အတွဲကို အမြန်လာဖို့ခေါ်ခိုင်းလိုက်ရသည်၊၊ အဲ့လိုမှမဟုတ်လျှင် စောင့်နေရတဲ့လူတွေဆီက အတင်းအဖျင်း က ထွက်လာတော့မည်၊၊
"မေနှောင်း "
မိနစ်ပိုင်းအတွင်းပင် ရွန်က နှောင်းရစ်ဘေးနားသို့ ပြန်ရောက်လာသည်၊၊
" အေး နင်အစ်ကို ဘာပြောလိုက်လဲ "
" ကျုပ်လူကို ဆေးထည့်ပေးနေလို့ ခဏနေမှ ဆင်းလာခဲ့မယ်တဲ့၊၊ မနေနိုင်ရင် ကိုယ်ဘာသာ အရင် လက်မှတ်ထိုးနှင့်ကြတဲ့ "
" အဲ့ဒီကောင်လေးတော့ ငါရိုက်ချင်အောင် စကားကိုပြောနေတာဘဲ "
ထွက်လာတော့မည် ကိုယ်ဒေါသတွေကိုသာ ကိုယ်လျော့လျက်ဖြင့် နှောင်းရစ် သားတော်မောင်တို့ အတွဲကို စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့် ထိုင်စောင့်နေရတော့သည်၊၊ ထို့နောက်မိမိအိမ်ရဲ့ ရှေ့နေ မောကြီးအသံကိုမကြားတာကြောင့် နှောင်းရစ် တစ်ဖက်က ဆိုဖာသို့ လှမ်းကြည့်မိတော့ ရှေ့နေမောင်ကြီးက ခေါင်းငုံ့ကာဖြင့် နားရွက်ထိပ်တွေ နီနေလေသည်၊၊ မဟုတ်မှ ဒီရှေ့နေ ရှက်နေတာလား
ရှေ့နေမောင်ကြီး၏ အဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး ဘာတွေများ ရှက်နေသလဲဟု နှောင်းရစ်တွေးမိကာဖြင့် ဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုမျက်လုံးဝှေ့ကစားကြည့်မိတော့ နှောင်းရစ်နဲ့ လက်ထပ်မဲ့မိန်းကလေးနဲ့အတူပါလာသော သူငယ်ချင်း မလေးနှစ်ယောက်က ရှေ့နေမောင်ကြီးကိုမျက်စပြစ်ပြကာဖြင့် စနောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်၊၊ ဒါကြောင့်ကို ရှေ့နေမောင်ကြီးက နားရွက်ထိပ်တွေရဲကာရှက်နေတာ၊၊ အဲ့ရှေ့နေ တစ်ယောက်နဲ့လည်း နှောင်းရစ် ရယ်လည်းရယ်ချင် မရယ်လည်းမရယ်ရက်ပေ၊၊ သူနှယ် အပျိုဖြန်း လေးလို့ ရှက်နေတာများ တကယ်ကို ကလေးတစ်ယောက်လိုပါဘဲလား
" ကျုပ် တို့ ရောက်ပြီ၊၊ ထိုးကြတော့လေ ဘာလို့စကားများနေကြတာ "
ခပ်ဟိန်းဟိန်းအသံသည် ဆူညံ့နေသော ဧည့်ခန်းအတွင်းသို့ ပျံ့နှံ့သွားသည်ဆိုရင်ဘဲ စကားပြောသံများက တိကနဲဆိုသလိုတိတ်ကြသွားသည်၊၊ အသက်ရှူ သံခပ်ဖြည်းဖြည်းတွေသာ ဧည့်ခန်းအတွင်း ထွက်ပေါ်နေတော့၏၊၊
ဟိုကောင်လေးကို ဧည့်ခန်းထဲသို့ ပွေ့ချီခေါ်လာပြီ ထိပ်ဆုံးက ခုံ၌ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ သားရစ်က မျက်ခုံးများ ပင့်တင့်ထားလျက်ဖြင့်ရုပ်က ခပ်တည်တည်သာ၊၊ တကယ်ကို ဂျစ်ကန်ကန် သားတစ်ယောက် နှောင်းရစ်မွေးခဲ့မိတာဘဲ
" ရှေ့နေကြီး စကြတာပေါ့ လက်မှတ်ထိုးခြင်းကို၊၊စောင့်နေတဲ့လူလည်းလာပြီလေ "
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ "
မာမီတို့ နှစ်ယောက်က အရင်ဦးဆုံးဖြင့် စတင်လက်မှတ်ထိုးကြသည်၊၊ မာမီ ယူတဲ့ မိန်းကလေးကို ဗာရစ် အကဲခတ်ကြည့်တော့ ကြောင်တောင်တောင်ရုပ်လေးပင်၊၊ ဒါပေမဲ့လည်း ရန်သူဆိုတာ အထင်သေးလို့ရတဲ့လူမဟုတ်၊၊ အတွင်းဘက်ထဲကို သူလျှိုအဖြစ်လွှတ်လိုက်တယ်ဆိုထဲက ဒီမိန်းကလေးက အခြေအနေတစ်ခုထိ တော်လို့ပင်ဖြစ်လိမ့်မည်၊၊ ရူတည်တည်နေနေသော ဗာရစ်ထံသို့ အကြည့်စူးစူးတို့စိုက်ရောက်နေသည်ကို ခံစားမိလျှင် ထိုအကြည့်စူးစူးတို့လူအား မျက်စိဝှေ့ကာ ဖြင့် ဗာရစ် ရှာလိုက်သည်၊၊ ခဏအကြာ တွေ့ပါပြီ ဗာရစ်အား စိုက်ကြည့်နေတဲ့လူကို ၊၊ ဟိုမိန်းကလေးရဲ့ အဖေ ဖြစ်ပုံရသော လူက ဗာရစ်ကို မကျေနပ်သလိုပုံစံမျိုးနဲ့လာကြည့်နေလျှင် တန်ပြန်၍ပင် အကြည့်စူးစူးတို့ဖြင့်ကြည့်လျက် ဗာရစ် အစစ်ကလေးအနေဖြင့် လှောင်ပြုံးတောင် ပြုံးပြလိုက်သေးသည်၊၊ ဒေါပွသွားသော ထိုလူကတော့ လက်သီးကိုတင်းတင်းဆုတ်လျက်ဖြင့် တစ်ခြားဘက်သို့လှည့်သွားလေသည်၊၊
သူများပိုင်နက်ထဲကိုလည်းလာသေးတယ် ဟန်ဆောင်လည်းမကောင်းကြပါလား၊၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရန်သူကိုလှည့်စားပြီးဖမ်းကြမတုန်း၊၊ အရှေ့က ဟိုလူကြီးနဲ့ အကြည့်စစ်ခင်းနေတုန်းပေါင်ပေါ်တင်ကာ ရင်ခွင်ထဲထည့် ပွေ့ထားသော လူက လှုပ်ရွလာလျှင် ဗာရစ် အောက်ဘက်ကို တစ်ချက်ငုံကြည့်လိုက်သည်ဆိုရင်ဘဲ ရင်ခွင်ထဲက လူက မျက်စောင်းလှမ်းထိုးလာသည်၊၊
" ခင်ဗျား လူကြားထဲအနမ်းခံချင်လို့ ကျုပ် ကို မျက်စောင်းထိုး ပြီးရန်စနေတာလား ဟမ် !"
ထိုလူ နားရွက်ထိပ်သို့ ခေါင်းငုံ့ပြီး ဗာရစ် ခပ်တိုးတိုးပြောတော့ အရူးကောင်ဟု ပါးစပ်လှုပ်ယုံဖြင့် ရင်ခွင်ထဲကလူသည် ပြန်၍ ခံပတ်လာသည်၊၊ ဒီကောင်ကလည်း မလုပ်ရဲတဲ့နေရာမရှိတာကို တမင်သက်သက် သွေးတိုးလာစမ်းနေသလားဘဲ၊၊ ခက်တယ် ဒီလူနဲ့တော့လည်း တော်တော်ခက်တာဘဲ
" သားရစ် ဟိုကောင်လေးကို ကလေးလိုမြူနေတာ ရပ်ပြီး လက်မှတ်ထိုးတော့ "
" မနာလိုရင် မနာလိုတယ်ပေါ့ ဘာကို မြူတယ်လာပြောတာလဲ ဟွန်း "
နှာမှုတ်ပြီး ပြောလာတဲ့ သားရစ်က တကယ်ကို ဖြတ်ရိုက်ချင်စရာလေး၊၊ လူအများကလည်း ရှိနေတာမို့ စကားလည် ပြိုင်၍မပြောချင်ပေ၊၊ ထို့ကြောင့် နှောင်းရစ် ကိုယ်ဘာကိုယ်သာ တိတ်ဆိတ်နေလိုက်တော့သည်၊၊
" ခဏ မင်းတို့နာမည်တွေ ချမရေးရသေးဘူး၊၊ ဦးလေးကိုပြော နာမည်ရေးမလို့ "
ထိုးပေးထားသော စာရွက်ကိုပြန်ယူကာဖြင့် မောင်ကြီး နာမည်ရေးဖို့ လုပ်လိုက်သည်၊၊ သို့ပေမဲ့ ထိုင်နေသော လူနှစ်ယောက်က နာမည်ကိုလုံးဝ ထုတ်မပြောလာခဲ့ပေ၊၊ချရေးရမဲ့ မောင်ကြီးမှာတော့ ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် အဓိက လူနှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေရသည်၊၊ နှစ်ယောက်သား ခပ်တိုးတိုးဖြင့်ဘာတွေပြောနေလည်းတော့မသိပေမဲ့ ရုတ်တရက် ဆန်စွာ ပင် ဒေါ်နှောင်းရစ်ရဲ့သား မာဗာရစ်က ဟိုကောင်လေးကို ဖြတ်ခနဲ လှမ်းနမ်းလိုက်သည်ကို မောင်ကြီးမျက်လုံးနဲ့ အပ်တက်မြင်လိုက်ရသည်၊၊ ကာယကံရှင်တွေက ဘယ်လို နေကြလဲမသိပေမဲ့ မြင်နေရတဲ့ မောင်ကြီးကတော့ နားရွက်ထိတ်တွေပူလာလေပြီ၊၊
" အဟွတ် ဟွတ် အဟမ်း အစ်ကိုရစ် နာမည်မေးနေတယ်လေ ၊၊ တော်သင့်ပြီ "
"ဟိုရှေ့နေ ခင်ဗျားကျုပ်နာမည်ကို သိတယ်မလား ၊၊အဲ့တာချရေးလေ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ "
နားရွက်ထိပ်တွေ ခပ်ရဲရဲနဲ့ ရှေ့နေက လူကြားထဲ မျက်နှာမပြဝံ့သော ပုံစံဖြင့် လက်တုန်တုန်နဲ့ စာရွက်ပေါ်၌ နာမည် အားချရေး၏၊၊
" ဒါနဲ့ ဟိုကလေး နာမည်က "
"ခင်ဗျား ပါးစပ်ပါရင် ဖြေလိုက်လေ "
ရင်ခွင်ထဲက လူကို ဗာရစ်လှမ်းဟောက်တော့ ဗာရစ် ရင်ဘတ်ကို တံတောင်ဖြင့် လှမ်းထိုး၏၊၊ ခန္ဓာကိုယ် ပေါ်ကို ဒီလူအား ပင့်တင်ကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားကတည်ဆးနးက မ လုံးဝအငြိမ်မနေ၊၊ ယွစိထိုးပြီးကို ဖြစ်ပျက် နေ၏၊၊
" ကျွန်တော် နာမည် ခွန်းညီလွန်းရန်ပါဗျ "
ဒီနာမည်က အိမ်တော်တစ်ခုခုရဲ့ နာမည်နဲ့ ဆင်နေသော်လည်း မဟုတ်လောက်ဘူးလို့သာ ဗာရစ် တွေးပြီး ခေါင်းကိုခါထုတ်လိုက်သည်၊၊ အိမ်တော်တစ်ခုရဲ့ သားဆိုလျှင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီးညကြီးအချိန်မတော် မိုးရွာထဲ ဦးတည်ရာမဲ့ ပြေးလွှားနေမှာလဲ၊၊ ဒါကြောင့် ဒီလူက လူချမ်းသာတွေထဲက မဖြစ်နိုင်၊၊
" အော် ပွဲကြီးပွဲကောင်း ကို နည်းနည်းလွတ်သွားတာဘဲ "
ခပ်ရှရှအသံနဲ့အတူ ဧည့်ခန်းအတွင်းသို့ အပေါ်ကကုတ် အနီနဲ့ အတွင်းက အဖြူရှပ်ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်ဘက်က ဂျင်းဘောင်ဘီအနက်ဖြင့် တွဲကာဝတ်ထားသော မိန်းကလေး တစ်ယောက်က ဟန်ပါပါ လျှောက်ရင်းဝင်လာလေသည်၊၊ ထိုမိန်းကလေးကိုမြင်သည်နှင့် အံသြသွားသော လူလည်းရှိသလို ခပ်ထေ့ထေ့ပြုံးနေသော လူလည်းရှိ၏၊၊ ထို့ပြင် ဘယ်သူလဲဟူသော မေးခွန်းတွေနဲ့ပြည့်နေသော လူတစ်ချို့လည်း ရှိသေး၏၊၊
" ဟော ရောက်လာတာ အချိန်ကိုက်ဘဲနော် ဒါလီယာနွယ် "
" မင်းကျေးဇူးကြောင့်ပေါ့ မဟုတ်ရင် တစ်စုံတစ်ယောက် ဆီကနေ အလိမ်ခံနေရအုံးမယ် "
ဗာရစ် ဘေးနားသို့ ဒါလီယာက လျှောက်လာကာ ဖြင့် အံသြနေသော မာမီကိုကြည့်ကာ ဆိုလာလေသည်၊၊ မာမီဘေးက ရွန်ကတော့ ပွဲကြည့်ရတော့မယ် ဆိုသော သဘောဖြင့် စားပွဲပေါ်က တင်ထားသော ဖရဲသီးပန်းကန်ကို ယူ၍ပင် ဇိမ်ပြေနပြေစားလျက် ဖြစ်လာမဲ့ ရန်ပွဲကို ကြိုစောင့်နေလေသောပုံစံပြင်၏၊၊
" မာဗာရစ် ဒါမင်းလက်ချက်မလား "
" အို ရစ်ကြီးကို ပြောစရာမလိုပါဘူး၊၊ သူသာ လှမ်းခေါ်ပြီး ဒီလိုမပြောပြခဲ့ရင် ဘယ်လောက်အချိန်ထိများ သူများမယားငယ်ဘဝနဲ့ အရိုးထုတ်နေရမလဲ မသိဘဲဖြစ်နေတော့မှာ "
" ငယ် "
မာမီတို့၏ ဇာတ်လမ်းက စတော့မည်ဖြစ်၏၊၊ ထို့ကြောင့် မလိုအပ်သော လူတွေကို အပြင်ပသို့ ပထုတ်ရန် ရှေ့နေကြီးအား ဗာရစ် လှမ်းသတိပေးသလိုကြည့်လိုက်တော့ အထာနပ်စွာပင် ဧည့်ခန်းထဲက လူပိုတွေအား အပြင်ဘက်သို့ ခေါ်သွားလေသည်၊၊ ထို့ကြောင့် အိပ်ရဲ့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဗာရစ်နဲ့ ခွန်းညီလွန်းရန် ရယ် မာမီနဲ့ ဒါလီယာရယ် နောက်ပြီး ရွန်တစ်ယောက်ရယ်သာ ကျန်ရှိခဲ့တော့သည်၊၊ ဒယ်ဒီကတော့ ဒီပွဲမှာ ရှိမနေ၊၊ ကြည့်ရတာ အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ အပြင်ထွက်သွားလောက်ပြီ၊၊
" ကျုပ်မနေ့က ပြောခဲ့တယ်လေ မာမီ၊၊ အလှည့်ကျရင် မနွဲ့ကြေးလို့လေ၊၊ဘာလဲ မေ့သွားတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား "
" မာဗာရစ် !!"
" ကိုယ်ကိစ္စ ကိုယ်ဘာသာ ရှင်းကြတော့ ၊၊ ကျုပ်လူဗိုက်ဆာ နေပြီတဲ့ ထမင်းသွားကျွေးလိုက်အုံးမယ် "
ရင်ခွင်ထဲက လူ၏ နားရွက်ကို ဗာရစ် အသာကိုက်လျက် ပြောတော့ ရွန်က ပိုကို ပိုတယ်ဆိုသော သဘောဖြင့် နှာမှုတ်ကာပင် မျက်စောင်းချီလာလေသည်၊၊ ခွန်းညီလွန်းရန် ဆိုတဲ့လူကတော့ ဗာရစ် ရင်ဘက်ကို ဆွဲလိမ် လာလေ၏၊၊ ဗာရစ်လည်း ပြန်လုပ်နေလျှင် ဒီလူ အရိုးတစ်ခြားအသားတစ်ခြားဖြစ်တော့မှာမို့ ဘာမှပြန်လုပ်မနေတော့ဘဲ ထမင်းကျွေးရန် မီးဖိုချောင်သို့သာ ဝင်လာခဲ့လိုက်တော့သည်၊၊
" ငယ် "
" ခေါ်တတ်သေးတယ်ပေါ့လေ ဒေါ်အတ္တနှောင်းရစ် "
ရစ်ကြီးထွက်သွားပြီးတာနဲ့ ဒါလီယာအနားရောက်လာကာ ခေါ်လာတဲ့ အန်တီက သနားကမား မျက်နှာထားနဲ့ဖြစ်သည်၊၊ သို့သော် အရင်လို အလျော့ပေးလို့တော့မဖြစ်၊၊ လက်ထပ်လက်မှတ်ထိုးခြင်းဆိုတဲ့ ကိစ္စက လွယ်လွယ်လေးမှ မဟုတ်ဘဲ၊၊
" ငယ် အန်တီက ပြောပြမလို့ပါဘဲ ဒါပေမဲ့ ငယ် စိတ်ဆိုးမှာကြောက်လို့ နောက်မှ အေးဆေး နားဝင်အောင် ပြောမယ် လုပ်ထားတာ၊၊ တမင်သက်သက် ဖုံးကွယ်ထားတာမျိုး မဟုတ်ရပါဘူး ငယ်ရာ အန်တီကို ယုံနော် "
" စိတ်ဆိုးမှာကို ကြောက်လို့ဟုတ်လား၊၊ တကယ် စိတ်ဆိုးမှာကိုကြောက်ရင် အစထဲက ပွင့်လင်းသင့်တာ မဟုတ်ဘူးလား၊၊ အခုတော့ သူများပြောမှ သိရတာလေ၊၊ နည်းနည်းပါးပါး ငယ် စိတ်ကိုလည်း ဝင်ကြည့်ပါစမ်းပါအုံးအန်တီရာ "
မျက်ရည်တွေ ရစ်ဝဲရင်း ဆိုလာတဲ့ ငယ်ကြောင့် နှောင်းရစ် ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိတောင်ဖြစ်လာရသည်၊၊ ငယ် ငိုနေသည်၊၊ ငယ်လို စိတ်ဓာတ် သန်မာတဲ့ကလေးက ငိုတာ ရှား၏၊၊ နှောင်းရစ် ငယ်အငိုတိတ်အောင် ဘယ်လိုချော့ရမလဲ ဆိုတာ မသိ၊၊ ငယ် အခုလို နာကျင်နေတာကလည်း နှောင်းရစ် ကြောင့်ပါဘဲလေ
" တောင်းပန်ပါတယ်ငယ်ရယ် အန်တီတောင်းပန်တယ်လေနော် မငိုနဲ့တော့ ဟုတ်ပြီလား "
" ......... "
" ဒီ ကိစ္စက အန်တီဖိအားပေးခံရတဲ့ အကြောင်းအရင်းတွေရှိနေလို့ပါ၊၊ နောက်ပိုင်း ပြန်ကွာရှင်းမှာဘဲမလို့ ငယ်က စိတ်မပူနဲ့နော်၊၊ ဘယ်သူတွေနဲ့ဘဲ လက်ထပ်လက်မှတ်ထိုးထိုး အန်တီနှလုံးသားကိုတော့ ငယ် တစ်ယောက်ထဲက ဘဲ ပိုင်တာပါ ငယ်ရာ "
" ....... "
နှောင်းရစ် စကားတွေကို ပြန်ဖြေပေးမဲ့သူက မရှိ၊၊ ငယ်က တစ်ခြားတစ်ဖက်သို့လှည့်ကာပင် နှောင်းရစ်အား လျစ်လျူ ရှူထားလေသည်၊၊
" ငယ် ရယ် အန်တီကို မယုံဘူးလား၊၊ လိမ်လည်ပြီးပြောနေတာမဟုတ်ပါဘူး တကယ်ပါ အန်တီ ချစ်တာက ငယ်တစ်ယောက်ထဲကိုပါနော် "
" ....... "
" အမြဲတမ်းဘဲ အန်တီက ငယ်အပိုင်ဖြစ်သလို ငယ်ကလည်း အန်တီအပိုင်ဘဲလေ "
" မပိုင်ဘူး၊၊ ငယ်ကို အန်တီမပိုင်ဘူး၊၊ ဒိနေ့ကနေစပြီး အန်တီနဲ့ ငယ်ကြားထဲက သံယောဇဉ် ကြိုးကို ဖြတ်တောက်ကျတာပေါ့၊၊ ကိုယ်လမ်း ကိုယ်လျှောက်ပါ ထပ်ပြီး လာဝင်မပက်သက်ပါနဲ့ !! "
စိတ်တိုတိုနဲ့သာ ဒါလီယာ အန်တီကိုအော်ပြောပြစ်လိုက်သည်၊၊ အလျော့ပေးရပေါင်းများပြီ၊၊ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူမို့ တစ်ခြားသူနဲ့ ခဏတာ လက်ထပ်ရင်တောင် သဝန်တို၏၊၊ ဒါက ချစ်လို့ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ အဖြူထည် သဝန်တိုခြင်းသက်သက်ပါဘဲ၊၊ ဒါလီယာကလည်း လူတွေထဲက လူတစ်ယောက်မို့ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူကို ကိုယ်အတွက်သာ ဖြစ်စေချင်သည်၊၊ ချစ်မိသွားတဲ့လူတိုင်းကလည်း ဒီလိုပုံစံမျိုးဘဲဖြစ်လိမ့်မည်၊၊
" ဒါလီယာနွယ် !!"
" လွှတ် စမ်း လက်ကို လာမကိုင်နဲ့ ဒေါ်အတ္တနှောင်းရစ် !!"
ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်ဟန်ပြင်လိုက်ပေမဲ့ ရုတ်ရက် အန်တီက ဒါလီယာလက်ကို ဖမ်းဆွဲကာပင် ဟန့်တား ထား၏၊၊
" အလျော့ပေးလို့ ရောင့်တတ်မလာနဲ့ ငယ်၊၊ မင်းလောက်ကတော့ အန်တီ ဖမ်းပြီး ဘယ်သူမှမရှိတဲ့နေရာမှာ ဖမ်းဆီး ချုပ်နှောင်ထားလို့ရတယ် ဆိုတာမမေ့နဲ့ "
" လွှတ်ပေး လာမဖတ်နဲ့ လွှတ်ပေးစမ်း အ့ !"
ရုန်းကန်နေသော အဆိုးအစွာလေးကို နှောင်းရစ် ရင်ခွင်ထဲသို့ အတင်းထည့်ကာပင် နားရွက်ထိပ်ပိုင်းကို အားပါပါဖြင့် ဖိကိုက်လိုက်၏၊၊ အနေဝေးနေတာ တစ်ပတ်လောက်ဘဲ ရှိသေးတာကို ငယ်က နှောင်းရစ်ကို ကလန်ကဆန် လုပ်ချင်နေတာဘဲ၊၊
" အန်တီကလေ လိုချင်ပြီဆို ယုတ်မာတဲ့နည်းလမ်းနဲ့ဘဲ လုပ်ရ လုပ်ရ မရ ရအောင် အရယူတတ်တယ်နော်ငယ်၊၊ အန်တီ ချုပ်နှောင်ထားတဲ့ ဒေါသကို သွေးတိုးလာမစမ်း ချင်နဲ့ ငယ် "
" မုန်းဖို့ကောင်းအောင် လာမလုပ်နဲ့ လွှတ်ပေး !"
"ကောင်းကောင်းပြောလို့မရဘူးဘဲ၊၊ အခန်းထဲသွားပြီး သေချာရှင်းပြပေးရတာပေါ့ "
ဒါလီယာကို ချုပ်နှောင်ကာဖြင့် မေနှောင်းက အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တန်းတတ်သွားလေ သည်၊၊ ဧည့်ခန်းထဲ ပွဲကြည့်အဖြစ် ထိုင်နေသော ရွန်မှာတော့ သူတို့ ပြောသွားသော စကားအကုန်ကို ကြားလိုက်ရတာကြောင့် လူက တုန်တုန်ရီရီ တောင် ဖြစ်နေ၏၊၊ ဒီအခြေအနေကိုသာ ရှက်တတ်တဲ့ ရှေ့နေကြီးသာ မြင်သွားရင်တော့ သွေးလန့်ပြီး ဒီနေရာမှာတင် သတိလစ်သွားလောက်မည်၊၊
ကိုယ်ရင်ဘက်လေး ကိုယ်ထုကာဖြင့် ရွန် မိမိ အခန်းရှိရာဆီသို့ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်ပြန်တတ်လာခဲ့တော့သည်၊၊ အပေါ်ထပ်အခန်းဘက်သို့ လှေကားကနေမတတ်မှီ မီးဖိုခန်းထဲ၌ ဒီနေ့ရဲ့ လတ်လတ်ဆက်ဆက် အချစ်ငှက်နှစ်ကောင်က အသည်းအသန်နမ်းရှိုက်နေသံတွေကို ရွန် နားဖြင့် စပ်စပ်ကြားခဲ့ရသေးသည်၊၊ အိမ်ရဲ့ အလုပ်သမားတွေကတော့ အိမ်ရှေ့ ထွက်ထိုင်နေလောက်ပြီ ထင်ရဲ့
//////////////////:
Zawgyi
မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ႏုႏုသည္ လိုက္ကာမ်ားၾကားမွ တိုးထြက္ကာျဖင့္ အခန္းတြင္းသို႔ အရိပ္ျဖာၾကကာ က်ေရာက္လာသည္၊၊ ျပတင္းေပါက္နဲ႕ ကုတင္နဲ႕က နီးကပ္ေသာ အေနအထားေၾကာင့္ ထို ေနရာင္ရဲ႕အရိပ္ဟာ ျဖန့္ကားလ်က္ျဖင့္ ကုတင္ေပၚ၌ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ေပၚသို႔ တျဖည္းျဖည္း ရိပ္မိုးက်လာ၏၊၊
ရင္ခြင္ထဲသို႔ အတင္းတိုးဝင္ေနေသာ ကိုယ္လုံးခပ္အိအိေလး၊၊ မ်က္ႏွာ ေပၚသို႔ ျဖာက်ေနေသာ ေနရာင္ျခည္၊၊ ရင္ဘက္ေပၚသို႔ ခပ္ေႏြးေႏြးတိုက္ခတ္ေနေသာ ေလပူေငြ႕၊၊ ႏွာဖ်ားကေနတစ္ဆင့္ အရက္နံ႕ခ်ဥ္စုတ္စုတ္တို႔ကိုပါ ရလာေလေတာ့ ဗာရစ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ကာပင္ အိမ္မက္ ကမာၻမွ နိုးထလာရေတာ့သည္၊၊
နိုးနိုးျခင္းျမင္ရသည့္က ေခါင္းလုံးလုံးပင္ျဖစ္၏၊၊ အရက္နံခ်ဥ္စုတ္စုတ္က ဘယ္ကလာေနသလဲ မွတ္တယ္ ဟို လူရဲ႕ ေခါင္းဆံပင္ကေန ျဖစ္ေန၏၊၊ ထို႔ေနာက္ အၾကည့္တို႔ကို ေအာက္သို႔ပို႔မိေတာ့ ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္ေနေသာ ထိုလူက ဖြင့္ထားေသာ အဲကြန္းေၾကာင့္ထင္ရဲ႕ ဗာရစ္ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ပုဇြန္ ထုတ္ေလး လိုေကြးကာျဖင့္ အတင္းတိုးဝင္ေန၏၊၊ ညကေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ဗာရစ္ ကိုယ္ဘာသာ အဝတ္အစားဝတ္ထားေသာလည္း ထိုလူကိုေတာ့ ဘာမွမလုပ္ေပးခဲ့ေပ၊၊ ထိုျပင္မေန႕က ေလာင္းခ်ထားေသာ အရက္ေတြေၾကာင့္ ဒီမနက္ေတာ့ ထိုလူ ခႏၶာကိုယ္က အနံ႕ထြက္ေနေလ၏၊၊ ညစ္ပတ္ရင္ မေနတတ္တဲ့ ဗာရစ္မွာေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ ၿဖဲတိုးေနတဲ့ လူကို လက္ေမာင္ရင္းမွကိုင္ကာ တစ္ျခားဖက္သို႔ တြန္းလႊတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွ ထထိုင္လိုက္သည္၊၊ တစ္ျခားဘက္သို႔ ေရာက္သြားေသာလူက အေႏြးဓာတ္ ေပ်ာက္လို႔ျဖစ္မည္ လက္က စမ္းတဝါးဝါး ႏွင့္ တစ္ခုခုကို ရွာေဖြေနဟန္၊၊
" ညစ္ပတ္လိုက္တာ "
ညက အိပ္တာေနာက္က်သည့္ေၾကာင့္ ဒီမနက္ေတာ့ ဗာရစ္ အိပ္ေရးသိပ္မဝေပ၊၊ အိပ္ေရးမဝလွ်င္ လူက ျပႆနာမရွိ ျပႆနာရွာကာ ေတြ႕တဲ့လူမွန္သမွ်ပတ္ရမ္းခ်င္ေန၏၊၊ ဒါကေတာ့ အိပ္ေရးမဝလွ်င္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ဗာရစ္ အက်င့္ပင္ျဖစ္သည္၊၊ ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚ၌ တင္ထားေသာ နာရီအေသးေလးဆီ အၾကည့္ပို႔မိေတာ့ မနက္ 8 နာရီခြဲေနေလၿပီ၊၊ 10 နာရီထိုး မာမီတို႔က လက္မွတ္ထိုးရမယ္လို႔ေျပာထားတာေၾကာင့္ အခုထဲက ထကာ လုပ္မွ ေတာ္ကာ က်မည္၊၊ ထို႔ေၾကာင့္ သိုးေနေအာင္ အိပ္ေနေသာ ဟိုလူကို နိုးရန္ ဗာရစ္ျပင္ရေတာ့သည္၊၊
" ေဟ့ လူ ေဟ့လူ ထစမ္း ..!"
" ဖတ္ ဖတ္..!!"
ေခါင္းကို ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ တဖတ္ဖတ္ရိုက္လိုက္တာေတာင္ အင္းအဲလုပ္ၿပီး ဟိုဘက္ျပန္လွည့္ကာ ျဖင့္ထိုလူက နိုးမလာဘဲ ျပန္အိပ္သြားေလသည္၊၊ အစထဲကဗာရစ္ စိတ္ကၾကည္ေနသည္မဟုတ္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နိုးခ်င္စိတ္က မရွိေတာ့ေခ်၊၊
" ေဟ့ ခင္ဗ်ား ထမွာလား မထဘူးလား !"
ကိုယ္ေပၚကို လႊားထားေသာ ထိုလူရဲ႕ ေစာင္ကို ဗာရစ္ ေဆာင့္ဆြဲကာျဖင့္ ေအာ္နိုးလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးမ်ားကို ပြတ္ကာ ထထိုင္လာေလသည္၊၊ ဒါေတာင္ ထိုင္ရပ္နဲ႕ပင္ ေခါင္းယိုင္ကာ အိပ္ငိုက္ေနေသး၏၊၊ ေလပူေတြကိုသာ ခပ္ျပင္းျပင္းမႈတ္ထုတ္ၿပီး ေစာေစာစီးစီး ထြက္ေနေသာ ေဒါသတို႔ကို ဗာရစ္ အတင္းျပန္ၿမိဳခ်ရသည္၊၊ လုပ္ရင္လည္း တစ္ကိုင္စာေလာက္သာရွိတဲ့ အဲ့လူေတာ့ ဗာရစ္လက္ခ်က္နဲ႕ အသက္ေပ်ာက္အုံးမည္၊၊
" အခုတစ္ႀကိမ္ ထပ္နိုးရမယ္ဆို က်ဳပ္ပါးစပ္နဲ႕မ နိုးေတာ့ဘူး တစ္ျခားတစ္ခုခုက ပါလာေတာ့မယ္ "
" မင္း ... မင္း ငါအဝတ္ေတြေရာ "
မ်က္လုံးဖြင့္သည္ဆိုရင္ဘဲ က်က္သေရမရွိတဲ့ မ်က္ႏွာက ဦးစြာ မနက္ခင္းကို စီးႀကိဳသည္၊၊ ရန္ ကိုယ္ခႏၶာ ကိုယ္ကိုျပန္ငုံ႕ၾကည့္မိေတာ့ အဝတ္တစ္ခုမွ ကပ္မေန၊၊ အေရွ႕က မတ္တတ္ ရပ္လ်က္ ေစာင္ကိုင္ထားေသာ ေကာင္ကို ၾကည့္မိေတာ့ ညဝတ္ အကၤ်ီ ကို သားသားနားနားဝတ္ထားေလသည္၊၊ လုပ္ၿပီးရင္ ဒီလိုဘဲ လူကို ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ဆိုၿပီးျပစ္ထားတာလား၊၊ လူအသိမရွိတဲ့ အေကာင္၊၊ ရန္မွာ ထိုေကာင္ကို မုန္းလြန္းလို႔ ေျပးဖက္ၿပီးသာ ကိုက္ၿဖဲလိုက္ခ်င္၏၊၊
"စိုက္ၾကည့္မေနနဲ႕ က်ဳပ္ေခ်ာတာ က်ဳပ္သိတယ္ "
"ေစာက္ျမင္ကပ္လို႔ ၾကည့္တာ တအားေခ်ာေနလို႔မဟုတ္ဘူး "
" မနက္ခင္းမွာ တစ္ပြဲတစ္လမ္းစမ္းခ်င္တာလား ခင္ဗ်ားက ဟမ္ !"
ေျပာၿပီး ရန္ဆီကို တျဖည္းျဖည္းတိုးလာတဲ့ေကာင္က မ်က္ႏွာထက္၌လည္း လူယုတ္မာအၿပဳံး ၿပဳံးထားေသး၏၊၊ ဒီေကာင္က ယုံလို႔ရတဲ့လူမဟုတ္တာမို႔ ရန္ တျဖည္းျဖည္းေနာက္ဆုတ္ရင္း ေဘးနားက က်န္ရွိေနေသးေသာ ေစာင္ျဖဴတစ္ထည္ကို ဆြဲလ်က္ ခႏၶာကိုယ္ ကို လုံေအာင္ပတ္ထားလိုက္သည္၊၊ ရန္ ထို႔သို႔ လုပ္တာ ျမင္ေတာ့ ထိုသေကာင့္သားက ႏႈတ္ခမ္းတစ္ျခမ္းသာေကာ့တတ္၍ ေလွာင္ၿပဳံး ၿပဳံး၏၊၊ လုပ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ အမူအရာကိုက မုန္းခ်င္စရာအတိ၊၊
" ခင္ဗ်ား ကို ဘာမွမလုပ္ဘူး က်ဳပ္ကို လူယုတ္မာလို လာမၾကည့္နဲ႕ "
" ေစာက္႐ူး က်ပ္မျပည့္တဲ့ အ႐ူး "
" အနမ္းခံခ်င္ေနတာလား က်ဳပ္ေဒါသကိုလာဆြေနတာကေလ ဟမ္ ေျပာစမ္း !"
" အ့ ..!"
ခ်က္ျခင္းကို အဲ့ ေကာင္က ပါးေစာင္ႏွစ္ဖက္အား လက္တစ္ဖက္ထဲ အားျဖင့္ ဖ်စ္ညွစ္ လာေလေတာ့ ရန္မွာ ဘာစကားမွမဆိုနိုင္ေတာ့ေပ၊၊ ဝူးဝူးဝါးဝါးလုပ္ရင္းသာ ထိုေကာင္လက္ေတြကို ကုပ္ျခစ္လ်က္ျဖင့္ မနည္းလႊတ္ေအာင္႐ုန္းကန္ေနရသည္၊၊ ဒီေကာင္ ဘာေတြမ်ားစားလို႔ဒီေလာက္အား ႀကီးေနတာလည္း ဘာလို႔ ဒီေလာက္႐ုန္းကန္ေနတာေတာင္ နည္းနည္းမွ မေ႐ြ႕ဘဲ ေက်ာက္တုံးလို႔ တည္ၿငိမ္ၿပီး ရွိေနရတာလည္း ၊၊ လည္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေမးခြန္းေတြကသာ ရန္ ဦးေႏွာင္ထဲ ျပည့္နက္ေန၏၊၊
" နံ႕တယ္ က်ဳပ္က ညစ္ပတ္နံ႕ေစာ္ေနတဲ့ လူေတြကို မနမ္းဘူး ၊၊ ခင္ဗ်ား ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ "
" အ့ မင္း ...!"
မ်က္ႏွာ ကို ေဆာင့္လႊတ္ကာျဖင့္ ေျပာလာတဲ့စကားေတြက လူကို ရစရာမရွိ၊၊ အဲ့လိုညစ္ပတ္နံ႕ေစာ္ေအာင္ မေန႕က သူဘဲ လုပ္ထားၿပီးေတာ့၊၊ စိတ္ရွိတိုင္းသာရန္ ထလုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ ဆံပင္ေမႊးတစ္ပင္မွ မက်န္ဘဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္၊၊ အခု ရန္ ရဲ႕ အေျခအေနက စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါနိုင္ေသာ အေျခအေန၊၊ နည္းနည္းေလး လႈပ္မိတာနဲ႕ ေအာက္ ဖ်ားပိုင္းဆီမွေန၍ နာက်င္မႈက ေက်ာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ စိမ့္တတ္လာ၏၊၊ တစ္ခ်က္ခ်က္ မ်က္ရည္ေတာင္ ခပ္ဝဲဝဲျဖစ္ရသည္၊၊ ဒါကို ဒီေကာင္က ဇြတ္ လာလုပ္ေနေတာ့ ရန္ မွာ နာက်င္မႈကို ေအာင့္ခံၿပီး မ်က္ရည္ မထြက္ေအာင္သာ တင္းခံေနရ၏၊၊ တစ္ျခား သူစိမ္း ေယာက်္ား ေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာေတာ့ ကိုယ္ရဲ႕ ေပ်ာ့ညံ့လို႔က်လာမဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္မေပးခ်င္၊၊ ဒါဟာ ရန္မွာ ရွိတဲ့ ေယာက်္ား မာနေလး တစ္ခုပါဘဲ၊၊
" က်စ္ ခင္ဗ်ား ဒီေန႕ အိပ္ယာေပၚက ဆင္းျဖစ္အုံးမွာလား၊၊ က်ဳပ္က စိတ္သိပ္ရွည္တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး ၊၊ ခင္ဗ်ား အခုလာစမ္း ဒီကို !!"
ကုတင္ေခါင္းရင္းထက္သို႔တတ္ကာျဖင့္ ေစာင္ပါးနဲ႕ေရာကာ လုံးေထြးထိုင္ေနေသာ လူ၏ ေျခေထာက္ကို ဗာရစ္ နားသို႔ ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ထိုလူ ခႏၶာကိုယ္က တ႐ြတ္တိုက္ျဖင့္ ဗာရစ္ အနားသို႔ ေရာက္လာသည္၊၊ ေျခေထာက္ေတြက ဗာရစ္ ရင္ဘက္ကို မွီရာ လွမ္းကန္ကာျဖင့္ ထိုလူက အသည္းအသန္႐ုန္းလာလွ်င္ ခပ္ပါးပါး လႊမ္းၿခဳံထားေသာ ေစာင္ပါးကို ဗာရစ္ ထပ္မံေဆာင့္ဆြဲကာျဖင့္ အေဝးသို႔ ျပစ္ထုတ္လိုက္၏၊၊ ထိုေၾကာင့္ ထိုလူခႏၶာကိုယ္မွာ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ပင္ ျဖစ္သြားေလသည္၊၊
" မင္း .. မင္း ငါကို လႊတ္စမ္း ၊၊ မထိနဲ႕ ငါအသားကို လာမထိနဲ႕ အ႐ူးေကာင္ !"
" က်စ္ ခင္ဗ်ားဟာေလ က်ဳပ္ လုပ္ရင္ေသေတာ့မယ္ "
" အားးအ့ နာ နာတယ္ အေကာင္စုတ္ရဲ႕ ျဖည္းျဖည္း လုပ္စမ္းပါ "
ခပ္ေဖြးေဖြး ကိုယ္လုံး၏ ခါးက်ဥ္းက်ဥ္းဆီမွ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္လ်က္ ဗာရစ္ ပုခုံးေပၚသို႔ ေဇာက္ထိုးထမ္းတင္ လိုက္လွ်င္ ထိုလူဆီက နာက်င္မႈ အာေမဍိတ္ အသံက တစ္ဆက္ထဲဆိုသလို ထြက္လာ၏၊၊ ေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္းကေတာ့ မရဘဲ အၾကမ္းနည္းလုပ္မွ ရေသာ လူက ေတာ္ေတာ္ အေၾကာတင္းသည္၊၊ ထိုလူကို ခ်ီလ်က္ ဗာရစ္ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္၊၊ ဒါေတာင္ ေျခေထာက္ေတြျဖင့္ ကန္ကာ ႐ုန္းေနသူေၾကာင့္ ဗာရစ္ မ်က္ႏွားနဲ႕ နီးကပ္ေနေသာ ေတာင္ပို႔ႏွစ္လုံးမွ တစ္လုံးကို သြားျဖင့္ ဖိကိုက္လိုက္ေလေတာ့ အ့ ဆိုေသာ အသံနဲ႕အတူ ထိုလူက ၿငိမ္ၾကသြားေလသည္၊၊ ေနာက္ခါေတြမ်ားက်ရင္ ဗာရစ္ ပါးစပ္နဲ႕ ဒီလူကိုၿပိဳင္မေျပာေတာ့ လက္ေတြ႕သာ ေတြ႕ရာ ဖမ္းကိုက္လိုက္ေတာ့မည္၊၊ ဒါမွ အသားနာသြားမွ ဒီလူက အေၾကာေပ်ာ့မွာ
" ကိုယ္ဘာသာ ခ်ိဳးနိုင္တယ္မလား၊၊ က်ဳပ္ကို ကူခ်ိဳးခိုင္းရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား ဒီတစ္မနက္လုံး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္ရမွာ မဟုတ္ဘူး "
" မင္းအကူအညီမလိုဘူး၊၊ ငါနဲ႕သာ ေဝးေဝးေနစမ္းပါ "
" ဟြန္းး ခင္ဗ်ားက လူလည္ "
ႏွာမႈတ္ ကာျဖင့္ ထိုေကာင္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ထြက္သြားေလသည္၊၊ ထို႔ေတာ့မွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ႀကီးအေရွ႕သို႔ ရန္ တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာင္သြားကာျဖင့္ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ ကို စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ လူက ဦးေခါင္းမ်ားပင္မူးေဝလ်က္ မ်က္လုံးေတြေတာင္ ျပာႏွမ္းကုန္ရသည္၊၊ ဘယ္လိုေတာင္ ခႏၶာကိုယ္က ရစရာမရွိျဖစ္ေနလိုက္လဲ၊၊ လည္တိုင္မွစလို႔ ေျခသလုံး မ်ားအဆုံး အနီေရာင္အကြက္ေတြက အႏွံ႕အျပား မွာရွိေန၏၊၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆိုလွ်င္ ခရမ္းပုပ္ေရာင္ေတာင္ ေျပာင္းေနၿပီျဖစ္သည္၊၊ ဒါလူလုပ္ထားတာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားဆိုၿပီး ကိုယ္ကိုျပန္ေမးယူရေသးသည္၊၊
တင္ပါးကေန ေျခသလုံးဆီသို႔ ကပ္စီးစီးအရာတစ္ခုက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆင္းလာသည္ကို ရန္ခံစားလိုက္ရတာေၾကာင့္ လက္ျဖင့္ အသာတို႔ထိလ်က္ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲဟု ယူၾကည့္မိေတာ့ ေသြးေတြျဖစ္ေနေလသည္၊၊
" မဟုတ္မွ ငါဟာ ၿပဲထြက္သြားတာလား "
လက္ဖဝါးေပၚက ေသြးစအခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ရင္း ရန္ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ က်လာရသည္၊၊ဒါေၾကာင့္ကို ဒါေၾကာင့္ နည္းနည္းေလး လႈပ္လိုက္တာနဲ႕ နာက်င္မႈက အရိုးထဲထိ စိမ့္တတ္လာတာကို၊၊
" လူမဆန္တဲ့အေကာင္ ၊၊ လူယုတ္မာ၊၊ မုန္းတယ္ မုန္းလိုက္တာ အ႐ူးေကာင္ အီးးး အင့္ ဟင့္ ..!!"#
ထိုမွန္ေရွ႕၌သာရန္ ထိုင္ငိုေနမိေတာ့သည္၊၊ ေရလည္း သြားမခ်ိဳးျဖစ္ေတာ့၊၊ လူက တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲေနသလို လက္ညိုးတစ္ေခ်ာင္းေတာင္ လႈပ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့လို႔ျဖစ္သည္၊၊ စိတ္လည္း ပင္ပန္းသလို လူလည္းပင္ပန္းေနေလၿပီ၊၊ အၿမဲတမ္းဘဲ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ခြန္းညီလြန္းရန္ က ကံဆိုးေနေတာ့တာဘဲ၊၊ တကယ္ကို လူ႕ေလာကထဲ ေမြးဖြားမလာခဲ့သင့္တာဘဲ၊၊
////
"ေဒါက္ .. ေဒါက္ !!"
ႏွစ္ခ်က္ျမႇောက္ ဗာရစ္ရဲ႕ တံခါးေခါက္သံေနာက္ မွာ အိပ္ခ်င္းမူးတူး႐ုပ္ႏွင့္ ႐ြန္က ထြက္လာသည္၊၊ ေခါင္းရွိ စုတ္ဖြေနေသာ ဆံပင္ေတြကိုဖိခ်ရင္း ဗာရစ္ကိုၾကည့္ကာျဖင့္ ေမးဆတ္ျပလာသည္၊၊ ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ဘာလာလုပ္တာလည္းေပါ့
" မင္း အကၤ်ီ အသစ္တစ္စုံခဏငွား၊၊ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေရာဘဲ "
" ဟမ္ !"
" ထပ္ေျပာရရင္ လက္သေဘာပါလာေတာ့မယ္ ဗန္နီ႐ြန္ "
အံႀကိတ္သံျဖင့္ ေျပာလာေသာအစ္ကိုရစ္ေၾကာင့္ ႐ြန္မွာ အိပ္ခ်င္တာေတာင္ အစအနေပ်ာက္သြားရသည္၊၊ ၾကားေတာ့ ၾကားလိုက္ပါသည္ ေသခ်ာေအာင္လို႔ ထပ္ေမးမည္ႀကံလိုက္ေပမဲ့ ေယာင္အအထြက္သြားေသာ ဟမ္ ဆိုေသာစကားလုံးမွာတင္ အေဟာက္ခံလိုက္ရတာမို႔ ႐ြန္အေျခအေနသိပ္မေကာင္းေတာ့မွန္းသိလိုက္ၿပီျဖစ္သည္၊၊ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ အဝတ္ဗီဒို ဆီသို႔သာ သုတ္ေျခတင္ရေတာ့သည္၊၊ ေစာေစာစီးစီး ဘဝကလည္း မလြယ္ကူေနလို က္တာ ငါႏွယ္
ေရခ်ိဳးၿပီးလွ်င္ ဟိုလူအတြက္ ဝတ္စရာ အဝတ္အစားက ဗာရစ္မွာရွိမေန၊၊ လူေကာင္ေသးေသာလူက ဗာရစ္ အကၤ်ီ ေတြနဲ႕မေတာ္မွာမွန္းသိေနတာေၾကာင့္ တစ္ဖက္ခန္းက ႐ြန္ဆီသို႔လာကာျဖင့္ ဗာရစ္ အဝတ္လာေတာင္းရေတာ့သည္၊၊ ဒီညေနမွ mall သြားၿပီး အဲ့လူအတြက္ အဝတ္အစားက ဝယ္ေပးရအုံးမည္၊၊ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ေကာက္ခိုးလာပါတယ္ ေသာက္လုပ္ေတြက ရႈပ္ေနေရာဘဲ
" ေရာ့ အဲ့တာ မဝတ္ရေသးဘူး အသစ္ႀကီး၊၊ မယုံရင္ထုတ္ၾကည့္ Gucci တံဆိပ္နဲ႕ ေနာ္ "
တမင္သက္သက္ ကို ႐ြန္ တံဆိပ္ကိုေျပာျပလိုက္ေတာ့ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပကာပင္ လွည့္ထြက္သြား၏၊၊ မဝတ္ရက္ဘဲ သိမ္းထားတဲ့ Gucci ေလးကေတာ့ အစ္ကိုရစ္ လက္ထဲသို႔ပါသြားေလၿပီ၊၊ ႐ြန္မွာေတာ့ အမွ်င္တန္းမျပတ္စြာပင္ လိုက္ေငးၾကည့္မိေတာ့သည္၊၊
" အမေလး ငါသမီးေလး ဝတ္ေတာင္စမ္းမဝတ္ၾကည့္ရေသးတာကို အခုေတာ့ ပါသြားၿပီ "
ကိုယ္ရင္ဘက္ ကိုယ္ထုၿပီးသာ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚသို႔ ႐ြန္ျပန္တတ္ကာျဖင့္ ျပန္အိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့သည္၊၊ အေစာနကထိ လွေနေသာ အိမ္မက္ေလးေတြက အခုေတာ့ Gucci ေလး ဆုံးရႈံး လိုက္ရသည္ေၾကာင့္ လုံးဝ လွပမ ေနနိုင္ေတာ့ဘဲ အိမ္မက္ဆိုးေတြသာ မက္ရေတာ့မည္၊၊
ဆူပုတ္ပုတ္ျဖစ္ေနေသာ ႐ြန္ကို ဂ႐ုမစိုက္စြာပင္ ဗာရစ္ ထားခဲ့လိုက္ၿပီး မိမိအခန္းထဲသို႔သာ ျပန္ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္၊၊ မိႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့မည္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက လူက အခုထိထြက္မလာေသး၊၊ အဝတ္အစားမရွိလို႔ ထြက္မလာေသးတာမ်ားလားဟု ဗာရစ္ေတြးမိၿပီးအဝတ္အစားထုတ္ကိုင္ကာျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားၾကည့္ေတာ့ ေဒါသထြက္စရာ ကိစၥက မ်က္လုံးထဲ တန္းဝင္လာ၏၊၊
" ခင္ဗ်ား အခုထိ ေရမခ်ိဳးေသားဘဲ ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ ဟမ္ !"
"........ "
" ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ေမးေနရင္ မေျဖဘူးလား၊၊ ေသြးတိုးလာမစမ္းနဲ႕ က်ဳပ္ညွာေနမွာ မဟုတ္ဘူး "
" ဒီလိုပုံစံျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားၿပီး ငါဘာသာ ေရခ်ိဳးနိုင္မယ္ ထင္ေနတာလား လူစိတ္မရွိတဲ့ေကာင္ရဲ႕ ဟင့္ !"
မ်က္ႏွာသို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကာ ႐ုတ္တရက္ ငိုခ်လာေသာ လူေၾကာင့္ ဗာရစ္ မွာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားရသည္၊၊ ဒီလူကေလးလည္း မဟုတ္ဘဲ ငိုေနတာ ႐ူးေနတာလား
" ခင္ဗ်ား ငိုေနရေအာင္ ကေလးလား "
" မင္း ပါစပ္ပိတ္ထား !"
မငိုမိေအာင္ တင္းခံထားေပမဲ့လည္း ရန္ မလုပ္နိုင္ခဲ့၊၊ ပထမဆုံးအေနျဖင့္ ရန္ဟာ သူစိမ္း ေယာက်္ား ေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ငိုေႂကြးခဲ့ဖူးၿပီ၊၊ တကယ္ကို ရွိသမွ်အရွက္ ကြဲတာဘဲ၊၊
" လာ ထ က်ဳပ္ ေရခ်ိဳးကူမယ္ "
ထိုင္ေနေသာလူကို ခ်ိဳင္းၾကား မွ ေနၿပီး ပင့္ခ်ီလ်က္ ေရခ်ိဳးကန္ေဘာင္အတြင္းသို႔ ဗာရစ္ထည့္ေပးလိုက္သည္၊၊ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းမွ ေျခအဆုံး ေရခ်ိဳးေပးျခင္းကို လုပ္ေပးလ်က္ အဝတ္အစားပါ တစ္ခါထဲ ဝတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္၊၊ ထိုလူကေတာ့ စိတ္ေကာင္းရွိစြာပင္ ၿငိမ္ခံေန၏၊၊ သူမ်ားကိစၥေတြကို လွည့္ပင္မၾကည့္ဖူးေသာ ဗာရစ္က ဒီလူ မ်က္ရည္ကိုျမင္သည့္အခါမွာေတာ့ ေဝယ်ာဝစၥ အကုန္လုံးကို အခုလို လုပ္ေပးေနမိေတာ့တာဘဲ၊၊ သူကိုယ္သူေတာင္ ျပန္ၿပီး နားမလည္နိုင္ေတာ့၊၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီလူ မွာ ညို႔ ငင္အား တစ္ခုခုရွိေနတာ ဘဲျဖစ္ရမည္၊၊
" ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေစာင့္ေန၊၊ က်ဳပ္ ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႕ ေအာက္ထပ္ဆင္းမယ္ "
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ပင့္ခ်ီကာျဖင့္ ကုတင္ေပၚတင္ေပးသည့္အဆုံး ထူးဆန္းစြာပင္ ထိုလူက ၿငိမ္သက္ေနသည္၊၊ ဗာရစ္လည္း မွာသင့္တာမွာ ၿပီးတာနဲ႕ ကိုယ္ တိုင္ေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔သာ ျပန္ဝင္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္၊၊
" အမေလး ဒီလူယုတ္မာမွာ သြားစြယ္ ႏွစ္ဖက္ေတာင္ရွိတယ္ဟ "
ရန္ကို ေရခ်ိဳးေပးေနတဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံး ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖစ္ေနတဲ့ လူက သြားစြယ္ ေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္တို႔ ေပၚသည္အထိပင္၊၊ ဒါကို သူကိုယ္ သူေတာင္ ရိပ္မိရဲ႕လား၊၊ ရန္ မွာေတာ့ ထို သြားစြယ္ ေဖြးေဖြးကိုသာ ခိုးခိုးၾကည့္လ်က္ မနာလိုေတာင္ျဖစ္လာရသည္၊၊ ရန္က လူတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာမွာ ပါးခ်ိဳင့္ ပါသည္ထက္ သြားစြယ္ ပါသည္ကို ပို၍ ႀကိဳက္သည္၊၊ သြားစြယ္တို႔ သြားတတ္ တို႔ ပါတဲ့လူေတြဆို ရန္ အၿမဲ လိုက္လိုက္ ေငးကာျဖင့္ ၾကည့္တတ္သည္၊၊ ရန္က ထိုသို႔ေသာ ပုံစံေတြကို အရမ္းႀကိဳက္လို႔ ထင္ပါရဲ႕ ရန္ဆီမွာေတာ့ သြားတန္းညီညီေလးေတြကလြဲလို႔ သြားစြယ္လည္း မပါသလို သြားတတ္လည္း မေပါက္ေပ၊၊ တကယ္ကို မုန္းခ်င္စရာႀကီး၊၊
/////////
ခါတိုင္း ထက္လူစုံေနေသာ ဧည့္ခန္း၊၊ ဆိုဖာႀကီး သုံးလုံးဟာ လူအျပည့္ျဖစ္ေန၏၊၊ ထို႔ျပင္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စကားေျပာသံမ်ားကလည္း ဆူညံ့ေန ေသး ၏၊၊ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားၾကားထဲမွာေတာ့ ခပ္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ ေဘးလူစကားေတြကို နားစိုက္ေထာင္ေနသူမွာေတာ့ ရစ္ အိမ္ေတာ္ရဲ႕ ေရွ႕ေနႀကီး ဦး ေမာင္ႀကီးကိုကို ပင္ျဖစ္၏၊၊ အစထဲက စကားတစ္လုံးထြက္ဖို႔ေတာင္ မနည္းအားစိုက္ေနရေလာက္ေအာင္ အေနေအးတဲ့သူမို႔ အခုလို လူမ်ားၿပီး စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနတာေတာင္ သူမွာ ေျပာစရာမရွိဘဲ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႕သာ၊၊
အဓိက လက္မွတ္ထိုးရမဲ့ စုံတြဲက ႏွစ္တြဲမို႔ က်န္ရွိေနေသးေသာ အတြဲတစ္တြဲကို ေမာင္ႀကီး ေစာင့္ေနသည္မွာ နာရီဝက္ပင္ေက်ာ္လာေလၿပီ၊၊ ေဒၚေႏွာင္းရစ္ကို လွမ္း၍ ေမးခ်င္ပါေသာ္လည္း မ်က္ႏွာ မသာမယာနဲ႕မို႔ ေမာင္ႀကီးမွာ အသာအယာၿငိမ္ကာပင္ ထိုင္ေနရသည္၊၊
ဒီရစ္အိမ္ေတာ္က လူေတြက အမ်ားအားျဖင့္ စကားေျပာပြင့္လင္းလြန္းကာ ေစာက္ေပါက္အနည္းငယ္ဆိုးေသာ္လည္း စိတ္ရင္းေကာင္းၾကသူမ်ားျဖစ္သည္၊၊ ေမာင္ႀကီးကိုကိုရဲ႕ ဘဝကိုကယ္တင္ေပးထားေသာ ေက်းဇူးရွင္ မိသားစုဆိုလည္းဟုတ္သည္၊၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ေန စျဖစ္ကထဲက ဒီအိမ္ေတာ္ရဲ႕ ပင္တိုင္ေရွ႕ေနအျဖစ္ အလုပ္လုပ္လာသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုပင္ျဖစ္ေလသည္၊၊ ေဒၚေႏွာင္းရစ္ရဲ႕ အေမက ေမာင္ႀကီးတို႔လို႔ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစုကို ေကြၽးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည့္အျပင္ ေမာင္ႀကီးကိုလည္း ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ေျမေတာင္ျမႇောက္ ေပးလ်က္ျဖင့္ ေမာင္ႀကီး ဝါသနာပါေသာ ေရွ႕ေနအလုပ္ကိုလည္း လုပ္နိုင္ရန္အတြက္ အဘက္ဘက္ကေန ကူညီေပးခဲ့ၾကသည္၊၊ ေက်းဇူး ရွင္ကို ေက်းဇူးမဆပ္နိုင္ရင္ေတာင္ ေက်းမစြတ္သင့္တာေၾကာင့္ ေမာင္ႀကီး ေဒၚေႏွာင္းရစ္တို႔ လက္ထက္ အထိပါ ေရွ႕ေန႕ ပင္တိုင္အျဖစ္ ဆက္လက္ၿပီး လုပ္ကိုင္ကာ အိမ္ေတာ္ ေငြေၾကး အပိုင္းကို တစ္ဝက္မွ်ထိ ခ်ဳပ္ကိုင္ကာျဖင့္ သိမ္းဆည္းေပးထားခဲ့သည္၊၊
ေဒၚေႏွာင္းရစ္က ေမာင္ႀကီးလက္ထဲ ပိုင္ဆိုင္မႈတစ္ဝက္၏ စာခ်ဳပ္စာတမ္း ေတြရွိသည္ကို သိေသာ္လည္း ထုတ္ေဖာ္ေမးကာျဖင့္ မေတာင္းခဲ့ေပ၊၊ တကယ္လို ေတာင္းလာရင္လည္း ေမာင္ႀကီးက ထုတ္ေပးလိုက္မွာျဖစ္၏၊၊ ဒါက သူတို႔ပိုင္ဆိုင္မႈေတြဘဲေလ ေမာင္ႀကီးက လုံးဝ မမက္ေမာရပါဘူး၊၊
" ႐ြန္ နင္ အစ္ကို တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို သြားေခၚလိုက္အုံး၊၊ ေစာင့္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ အခုထိမဆင္းလာေသးဘူး "
" ဟုတ္ကဲ့ေမေႏွာင္း "
ေႏွာင္းရစ္ေဘးနား ထိုင္ကာ ဖုန္းၾကည့္ေနေသာ ႐ြန္ကို လက္ကုပ္လ်က္ျဖင့္ သားရစ္တို႔အတြဲကို အျမန္လာဖို႔ေခၚခိုင္းလိုက္ရသည္၊၊ အဲ့လိုမွမဟုတ္လွ်င္ ေစာင့္ေနရတဲ့လူေတြဆီက အတင္းအဖ်င္း က ထြက္လာေတာ့မည္၊၊
"ေမေႏွာင္း "
မိနစ္ပိုင္းအတြင္းပင္ ႐ြန္က ေႏွာင္းရစ္ေဘးနားသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္၊၊
" ေအး နင္အစ္ကို ဘာေျပာလိုက္လဲ "
" က်ဳပ္လူကို ေဆးထည့္ေပးေနလို႔ ခဏေနမွ ဆင္းလာခဲ့မယ္တဲ့၊၊ မေနနိုင္ရင္ ကိုယ္ဘာသာ အရင္ လက္မွတ္ထိုးႏွင့္ၾကတဲ့ "
" အဲ့ဒီေကာင္ေလးေတာ့ ငါရိုက္ခ်င္ေအာင္ စကားကိုေျပာေနတာဘဲ "
ထြက္လာေတာ့မည္ ကိုယ္ေဒါသေတြကိုသာ ကိုယ္ေလ်ာ့လ်က္ျဖင့္ ေႏွာင္းရစ္ သားေတာ္ေမာင္တို႔ အတြဲကို စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ ထိုင္ေစာင့္ေနရေတာ့သည္၊၊ ထို႔ေနာက္မိမိအိမ္ရဲ႕ ေရွ႕ေန ေမာႀကီးအသံကိုမၾကားတာေၾကာင့္ ေႏွာင္းရစ္ တစ္ဖက္က ဆိုဖာသို႔ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေရွ႕ေနေမာင္ႀကီးက ေခါင္းငုံ႕ကာျဖင့္ နား႐ြက္ထိပ္ေတြ နီေနေလသည္၊၊ မဟုတ္မွ ဒီေရွ႕ေန ရွက္ေနတာလား
ေရွ႕ေနေမာင္ႀကီး၏ အျဖစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘာေတြမ်ား ရွက္ေနသလဲဟု ေႏွာင္းရစ္ေတြးမိကာျဖင့္ ေဘးပတ္ပတ္လည္ကိုမ်က္လုံးေဝွ႕ကစားၾကည့္မိေတာ့ ေႏွာင္းရစ္နဲ႕ လက္ထပ္မဲ့မိန္းကေလးနဲ႕အတူပါလာေသာ သူငယ္ခ်င္း မေလးႏွစ္ေယာက္က ေရွ႕ေနေမာင္ႀကီးကိုမ်က္စျပစ္ျပကာျဖင့္ စေနာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္၊၊ ဒါေၾကာင့္ကို ေရွ႕ေနေမာင္ႀကီးက နား႐ြက္ထိပ္ေတြရဲကာရွက္ေနတာ၊၊ အဲ့ေရွ႕ေန တစ္ေယာက္နဲ႕လည္း ေႏွာင္းရစ္ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္ မရယ္လည္းမရယ္ရက္ေပ၊၊ သူႏွယ္ အပ်ိဳျဖန္း ေလးလို႔ ရွက္ေနတာမ်ား တကယ္ကို ကေလးတစ္ေယာက္လိုပါဘဲလား
" က်ဳပ္ တို႔ ေရာက္ၿပီ၊၊ ထိုးၾကေတာ့ေလ ဘာလို႔စကားမ်ားေနၾကတာ "
ခပ္ဟိန္းဟိန္းအသံသည္ ဆူညံ့ေနေသာ ဧည့္ခန္းအတြင္းသို႔ ပ်ံ့ႏွံ႕သြားသည္ဆိုရင္ဘဲ စကားေျပာသံမ်ားက တိကနဲဆိုသလိုတိတ္ၾကသြားသည္၊၊ အသက္ရႉ သံခပ္ျဖည္းျဖည္းေတြသာ ဧည့္ခန္းအတြင္း ထြက္ေပၚေနေတာ့၏၊၊
ဟိုေကာင္ေလးကို ဧည့္ခန္းထဲသို႔ ေပြ႕ခ်ီေခၚလာၿပီ ထိပ္ဆုံးက ခုံ၌ ဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့ သားရစ္က မ်က္ခုံးမ်ား ပင့္တင့္ထားလ်က္ျဖင့္႐ုပ္က ခပ္တည္တည္သာ၊၊ တကယ္ကို ဂ်စ္ကန္ကန္ သားတစ္ေယာက္ ေႏွာင္းရစ္ေမြးခဲ့မိတာဘဲ
" ေရွ႕ေနႀကီး စၾကတာေပါ့ လက္မွတ္ထိုးျခင္းကို၊၊ေစာင့္ေနတဲ့လူလည္းလာၿပီေလ "
"ဟုတ္ကဲ့ဗ် "
မာမီတို႔ ႏွစ္ေယာက္က အရင္ဦးဆုံးျဖင့္ စတင္လက္မွတ္ထိုးၾကသည္၊၊ မာမီ ယူတဲ့ မိန္းကေလးကို ဗာရစ္ အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္႐ုပ္ေလးပင္၊၊ ဒါေပမဲ့လည္း ရန္သူဆိုတာ အထင္ေသးလို႔ရတဲ့လူမဟုတ္၊၊ အတြင္းဘက္ထဲကို သူလွ်ိုအျဖစ္လႊတ္လိုက္တယ္ဆိုထဲက ဒီမိန္းကေလးက အေျခအေနတစ္ခုထိ ေတာ္လို႔ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္၊၊ ႐ူတည္တည္ေနေနေသာ ဗာရစ္ထံသို႔ အၾကည့္စူးစူးတို႔စိုက္ေရာက္ေနသည္ကို ခံစားမိလွ်င္ ထိုအၾကည့္စူးစူးတို႔လူအား မ်က္စိေဝွ႕ကာ ျဖင့္ ဗာရစ္ ရွာလိုက္သည္၊၊ ခဏအၾကာ ေတြ႕ပါၿပီ ဗာရစ္အား စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့လူကို ၊၊ ဟိုမိန္းကေလးရဲ႕ အေဖ ျဖစ္ပုံရေသာ လူက ဗာရစ္ကို မေက်နပ္သလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႕လာၾကည့္ေနလွ်င္ တန္ျပန္၍ပင္ အၾကည့္စူးစူးတို႔ျဖင့္ၾကည့္လ်က္ ဗာရစ္ အစစ္ကေလးအေနျဖင့္ ေလွာင္ၿပဳံးေတာင္ ၿပဳံးျပလိုက္ေသးသည္၊၊ ေဒါပြသြားေသာ ထိုလူကေတာ့ လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုတ္လ်က္ျဖင့္ တစ္ျခားဘက္သို႔လွည့္သြားေလသည္၊၊
သူမ်ားပိုင္နက္ထဲကိုလည္းလာေသးတယ္ ဟန္ေဆာင္လည္းမေကာင္းၾကပါလား၊၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရန္သူကိုလွည့္စားၿပီးဖမ္းၾကမတုန္း၊၊ အေရွ႕က ဟိုလူႀကီးနဲ႕ အၾကည့္စစ္ခင္းေနတုန္းေပါင္ေပၚတင္ကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ ေပြ႕ထားေသာ လူက လႈပ္႐ြလာလွ်င္ ဗာရစ္ ေအာက္ဘက္ကို တစ္ခ်က္ငုံၾကည့္လိုက္သည္ဆိုရင္ဘဲ ရင္ခြင္ထဲက လူက မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးလာသည္၊၊
" ခင္ဗ်ား လူၾကားထဲအနမ္းခံခ်င္လို႔ က်ဳပ္ ကို မ်က္ေစာင္းထိုး ၿပီးရန္စေနတာလား ဟမ္ !"
ထိုလူ နား႐ြက္ထိပ္သို႔ ေခါင္းငုံ႕ၿပီး ဗာရစ္ ခပ္တိုးတိုးေျပာေတာ့ အ႐ူးေကာင္ဟု ပါးစပ္လႈပ္ယုံျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲကလူသည္ ျပန္၍ ခံပတ္လာသည္၊၊ ဒီေကာင္ကလည္း မလုပ္ရဲတဲ့ေနရာမရွိတာကို တမင္သက္သက္ ေသြးတိုးလာစမ္းေနသလားဘဲ၊၊ ခက္တယ္ ဒီလူနဲ႕ေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ္ခက္တာဘဲ
" သားရစ္ ဟိုေကာင္ေလးကို ကေလးလိုျမဴေနတာ ရပ္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးေတာ့ "
" မနာလိုရင္ မနာလိုတယ္ေပါ့ ဘာကို ျမဴတယ္လာေျပာတာလဲ ဟြန္း "
ႏွာမႈတ္ၿပီး ေျပာလာတဲ့ သားရစ္က တကယ္ကို ျဖတ္ရိုက္ခ်င္စရာေလး၊၊ လူအမ်ားကလည္း ရွိေနတာမို႔ စကားလည္ ၿပိဳင္၍မေျပာခ်င္ေပ၊၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေႏွာင္းရစ္ ကိုယ္ဘာကိုယ္သာ တိတ္ဆိတ္ေနလိုက္ေတာ့သည္၊၊
" ခဏ မင္းတို႔နာမည္ေတြ ခ်မေရးရေသးဘူး၊၊ ဦးေလးကိုေျပာ နာမည္ေရးမလို႔ "
ထိုးေပးထားေသာ စာ႐ြက္ကိုျပန္ယူကာျဖင့္ ေမာင္ႀကီး နာမည္ေရးဖို႔ လုပ္လိုက္သည္၊၊ သို႔ေပမဲ့ ထိုင္ေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္က နာမည္ကိုလုံးဝ ထုတ္မေျပာလာခဲ့ေပ၊၊ခ်ေရးရမဲ့ ေမာင္ႀကီးမွာေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ အဓိက လူႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနရသည္၊၊ ႏွစ္ေယာက္သား ခပ္တိုးတိုးျဖင့္ဘာေတြေျပာေနလည္းေတာ့မသိေပမဲ့ ႐ုတ္တရက္ ဆန္စြာ ပင္ ေဒၚေႏွာင္းရစ္ရဲ႕သား မာဗာရစ္က ဟိုေကာင္ေလးကို ျဖတ္ခနဲ လွမ္းနမ္းလိုက္သည္ကို ေမာင္ႀကီးမ်က္လုံးနဲ႕ အပ္တက္ျမင္လိုက္ရသည္၊၊ ကာယကံရွင္ေတြက ဘယ္လို ေနၾကလဲမသိေပမဲ့ ျမင္ေနရတဲ့ ေမာင္ႀကီးကေတာ့ နား႐ြက္ထိတ္ေတြပူလာေလၿပီ၊၊
" အဟြတ္ ဟြတ္ အဟမ္း အစ္ကိုရစ္ နာမည္ေမးေနတယ္ေလ ၊၊ ေတာ္သင့္ၿပီ "
"ဟိုေရွ႕ေန ခင္ဗ်ားက်ဳပ္နာမည္ကို သိတယ္မလား ၊၊အဲ့တာခ်ေရးေလ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ "
နား႐ြက္ထိပ္ေတြ ခပ္ရဲရဲနဲ႕ ေရွ႕ေနက လူၾကားထဲ မ်က္ႏွာမျပဝံ့ေသာ ပုံစံျဖင့္ လက္တုန္တုန္နဲ႕ စာ႐ြက္ေပၚ၌ နာမည္ အားခ်ေရး၏၊၊
" ဒါနဲ႕ ဟိုကေလး နာမည္က "
"ခင္ဗ်ား ပါးစပ္ပါရင္ ေျဖလိုက္ေလ "
ရင္ခြင္ထဲက လူကို ဗာရစ္လွမ္းေဟာက္ေတာ့ ဗာရစ္ ရင္ဘတ္ကို တံေတာင္ျဖင့္ လွမ္းထိုး၏၊၊ ခႏၶာကိုယ္ ေပၚကို ဒီလူအား ပင့္တင္ကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားကတည္ဆးနးက မ လုံးဝအၿငိမ္မေန၊၊ ယြစိထိုးၿပီးကို ျဖစ္ပ်က္ ေန၏၊၊
" ကြၽန္ေတာ္ နာမည္ ခြန္းညီလြန္းရန္ပါဗ် "
ဒီနာမည္က အိမ္ေတာ္တစ္ခုခုရဲ႕ နာမည္နဲ႕ ဆင္ေနေသာ္လည္း မဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႔သာ ဗာရစ္ ေတြးၿပီး ေခါင္းကိုခါထုတ္လိုက္သည္၊၊ အိမ္ေတာ္တစ္ခုရဲ႕ သားဆိုလွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ မိုး႐ြာထဲ ဦးတည္ရာမဲ့ ေျပးလႊားေနမွာလဲ၊၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလူက လူခ်မ္းသာေတြထဲက မျဖစ္နိုင္၊၊
" ေအာ္ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း ကို နည္းနည္းလြတ္သြားတာဘဲ "
ခပ္ရွရွအသံနဲ႕အတူ ဧည့္ခန္းအတြင္းသို႔ အေပၚကကုတ္ အနီနဲ႕ အတြင္းက အျဖဴရွပ္ကို ဝတ္ထားၿပီး ေအာက္ဘက္က ဂ်င္းေဘာင္ဘီအနက္ျဖင့္ တြဲကာဝတ္ထားေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္က ဟန္ပါပါ ေလွ်ာက္ရင္းဝင္လာေလသည္၊၊ ထိုမိန္းကေလးကိုျမင္သည္ႏွင့္ အံၾသသြားေသာ လူလည္းရွိသလို ခပ္ေထ့ေထ့ၿပဳံးေနေသာ လူလည္းရွိ၏၊၊ ထို႔ျပင္ ဘယ္သူလဲဟူေသာ ေမးခြန္းေတြနဲ႕ျပည့္ေနေသာ လူတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိေသး၏၊၊
" ေဟာ ေရာက္လာတာ အခ်ိန္ကိုက္ဘဲေနာ္ ဒါလီယာႏြယ္ "
" မင္းေက်းဇူးေၾကာင့္ေပါ့ မဟုတ္ရင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဆီကေန အလိမ္ခံေနရအုံးမယ္ "
ဗာရစ္ ေဘးနားသို႔ ဒါလီယာက ေလွ်ာက္လာကာ ျဖင့္ အံၾသေနေသာ မာမီကိုၾကည့္ကာ ဆိုလာေလသည္၊၊ မာမီေဘးက ႐ြန္ကေတာ့ ပြဲၾကည့္ရေတာ့မယ္ ဆိုေသာ သေဘာျဖင့္ စားပြဲေပၚက တင္ထားေသာ ဖရဲသီးပန္းကန္ကို ယူ၍ပင္ ဇိမ္ေျပနေျပစားလ်က္ ျဖစ္လာမဲ့ ရန္ပြဲကို ႀကိဳေစာင့္ေနေလေသာပုံစံျပင္၏၊၊
" မာဗာရစ္ ဒါမင္းလက္ခ်က္မလား "
" အို ရစ္ႀကီးကို ေျပာစရာမလိုပါဘူး၊၊ သူသာ လွမ္းေခၚၿပီး ဒီလိုမေျပာျပခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ထိမ်ား သူမ်ားမယားငယ္ဘဝနဲ႕ အရိုးထုတ္ေနရမလဲ မသိဘဲျဖစ္ေနေတာ့မွာ "
" ငယ္ "
မာမီတို႔၏ ဇာတ္လမ္းက စေတာ့မည္ျဖစ္၏၊၊ ထို႔ေၾကာင့္ မလိုအပ္ေသာ လူေတြကို အျပင္ပသို႔ ပထုတ္ရန္ ေရွ႕ေနႀကီးအား ဗာရစ္ လွမ္းသတိေပးသလိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထာနပ္စြာပင္ ဧည့္ခန္းထဲက လူပိုေတြအား အျပင္ဘက္သို႔ ေခၚသြားေလသည္၊၊ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဗာရစ္နဲ႕ ခြန္းညီလြန္းရန္ ရယ္ မာမီနဲ႕ ဒါလီယာရယ္ ေနာက္ၿပီး ႐ြန္တစ္ေယာက္ရယ္သာ က်န္ရွိခဲ့ေတာ့သည္၊၊ ဒယ္ဒီကေတာ့ ဒီပြဲမွာ ရွိမေန၊၊ ၾကည့္ရတာ အလုပ္ကိစၥ နဲ႕ အျပင္ထြက္သြားေလာက္ၿပီ၊၊
" က်ဳပ္မေန႕က ေျပာခဲ့တယ္ေလ မာမီ၊၊ အလွည့္က်ရင္ မႏြဲ႕ေၾကးလို႔ေလ၊၊ဘာလဲ ေမ့သြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား "
" မာဗာရစ္ !!"
" ကိုယ္ကိစၥ ကိုယ္ဘာသာ ရွင္းၾကေတာ့ ၊၊ က်ဳပ္လူဗိုက္ဆာ ေနၿပီတဲ့ ထမင္းသြားေကြၽးလိုက္အုံးမယ္ "
ရင္ခြင္ထဲက လူ၏ နား႐ြက္ကို ဗာရစ္ အသာကိုက္လ်က္ ေျပာေတာ့ ႐ြန္က ပိုကို ပိုတယ္ဆိုေသာ သေဘာျဖင့္ ႏွာမႈတ္ကာပင္ မ်က္ေစာင္းခ်ီလာေလသည္၊၊ ခြန္းညီလြန္းရန္ ဆိုတဲ့လူကေတာ့ ဗာရစ္ ရင္ဘက္ကို ဆြဲလိမ္ လာေလ၏၊၊ ဗာရစ္လည္း ျပန္လုပ္ေနလွ်င္ ဒီလူ အရိုးတစ္ျခားအသားတစ္ျခားျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ ဘာမွျပန္လုပ္မေနေတာ့ဘဲ ထမင္းေကြၽးရန္ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔သာ ဝင္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္၊၊
" ငယ္ "
" ေခၚတတ္ေသးတယ္ေပါ့ေလ ေဒၚအတၱေႏွာင္းရစ္ "
ရစ္ႀကီးထြက္သြားၿပီးတာနဲ႕ ဒါလီယာအနားေရာက္လာကာ ေခၚလာတဲ့ အန္တီက သနားကမား မ်က္ႏွာထားနဲ႕ျဖစ္သည္၊၊ သို႔ေသာ္ အရင္လို အေလ်ာ့ေပးလို႔ေတာ့မျဖစ္၊၊ လက္ထပ္လက္မွတ္ထိုးျခင္းဆိုတဲ့ ကိစၥက လြယ္လြယ္ေလးမွ မဟုတ္ဘဲ၊၊
" ငယ္ အန္တီက ေျပာျပမလို႔ပါဘဲ ဒါေပမဲ့ ငယ္ စိတ္ဆိုးမွာေၾကာက္လို႔ ေနာက္မွ ေအးေဆး နားဝင္ေအာင္ ေျပာမယ္ လုပ္ထားတာ၊၊ တမင္သက္သက္ ဖုံးကြယ္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ရပါဘူး ငယ္ရာ အန္တီကို ယုံေနာ္ "
" စိတ္ဆိုးမွာကို ေၾကာက္လို႔ဟုတ္လား၊၊ တကယ္ စိတ္ဆိုးမွာကိုေၾကာက္ရင္ အစထဲက ပြင့္လင္းသင့္တာ မဟုတ္ဘူးလား၊၊ အခုေတာ့ သူမ်ားေျပာမွ သိရတာေလ၊၊ နည္းနည္းပါးပါး ငယ္ စိတ္ကိုလည္း ဝင္ၾကည့္ပါစမ္းပါအုံးအန္တီရာ "
မ်က္ရည္ေတြ ရစ္ဝဲရင္း ဆိုလာတဲ့ ငယ္ေၾကာင့္ ေႏွာင္းရစ္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိေတာင္ျဖစ္လာရသည္၊၊ ငယ္ ငိုေနသည္၊၊ ငယ္လို စိတ္ဓာတ္ သန္မာတဲ့ကေလးက ငိုတာ ရွား၏၊၊ ေႏွာင္းရစ္ ငယ္အငိုတိတ္ေအာင္ ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမလဲ ဆိုတာ မသိ၊၊ ငယ္ အခုလို နာက်င္ေနတာကလည္း ေႏွာင္းရစ္ ေၾကာင့္ပါဘဲေလ
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ငယ္ရယ္ အန္တီေတာင္းပန္တယ္ေလေနာ္ မငိုနဲ႕ေတာ့ ဟုတ္ၿပီလား "
" ......... "
" ဒီ ကိစၥက အန္တီဖိအားေပးခံရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေတြရွိေနလို႔ပါ၊၊ ေနာက္ပိုင္း ျပန္ကြာရွင္းမွာဘဲမလို႔ ငယ္က စိတ္မပူနဲ႕ေနာ္၊၊ ဘယ္သူေတြနဲ႕ဘဲ လက္ထပ္လက္မွတ္ထိုးထိုး အန္တီႏွလုံးသားကိုေတာ့ ငယ္ တစ္ေယာက္ထဲက ဘဲ ပိုင္တာပါ ငယ္ရာ "
" ....... "
ေႏွာင္းရစ္ စကားေတြကို ျပန္ေျဖေပးမဲ့သူက မရွိ၊၊ ငယ္က တစ္ျခားတစ္ဖက္သို႔လွည့္ကာပင္ ေႏွာင္းရစ္အား လ်စ္လ်ဴ ရႉထားေလသည္၊၊
" ငယ္ ရယ္ အန္တီကို မယုံဘူးလား၊၊ လိမ္လည္ၿပီးေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး တကယ္ပါ အန္တီ ခ်စ္တာက ငယ္တစ္ေယာက္ထဲကိုပါေနာ္ "
" ....... "
" အၿမဲတမ္းဘဲ အန္တီက ငယ္အပိုင္ျဖစ္သလို ငယ္ကလည္း အန္တီအပိုင္ဘဲေလ "
" မပိုင္ဘူး၊၊ ငယ္ကို အန္တီမပိုင္ဘူး၊၊ ဒိေန႕ကေနစၿပီး အန္တီနဲ႕ ငယ္ၾကားထဲက သံေယာဇဥ္ ႀကိဳးကို ျဖတ္ေတာက္က်တာေပါ့၊၊ ကိုယ္လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္ပါ ထပ္ၿပီး လာဝင္မပက္သက္ပါနဲ႕ !! "
စိတ္တိုတိုနဲ႕သာ ဒါလီယာ အန္တီကိုေအာ္ေျပာျပစ္လိုက္သည္၊၊ အေလ်ာ့ေပးရေပါင္းမ်ားၿပီ၊၊ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူမို႔ တစ္ျခားသူနဲ႕ ခဏတာ လက္ထပ္ရင္ေတာင္ သဝန္တို၏၊၊ ဒါက ခ်စ္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အျဖဴထည္ သဝန္တိုျခင္းသက္သက္ပါဘဲ၊၊ ဒါလီယာကလည္း လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္မို႔ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူကို ကိုယ္အတြက္သာ ျဖစ္ေစခ်င္သည္၊၊ ခ်စ္မိသြားတဲ့လူတိုင္းကလည္း ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးဘဲျဖစ္လိမ့္မည္၊၊
" ဒါလီယာႏြယ္ !!"
" လႊတ္ စမ္း လက္ကို လာမကိုင္နဲ႕ ေဒၚအတၱေႏွာင္းရစ္ !!"
ဧည့္ခန္းထဲမွ ထြက္ဟန္ျပင္လိုက္ေပမဲ့ ႐ုတ္ရက္ အန္တီက ဒါလီယာလက္ကို ဖမ္းဆြဲကာပင္ ဟန့္တား ထား၏၊၊
" အေလ်ာ့ေပးလို႔ ေရာင့္တတ္မလာနဲ႕ ငယ္၊၊ မင္းေလာက္ကေတာ့ အန္တီ ဖမ္းၿပီး ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ေနရာမွာ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလို႔ရတယ္ ဆိုတာမေမ့နဲ႕ "
" လႊတ္ေပး လာမဖတ္နဲ႕ လႊတ္ေပးစမ္း အ့ !"
႐ုန္းကန္ေနေသာ အဆိုးအစြာေလးကို ေႏွာင္းရစ္ ရင္ခြင္ထဲသို႔ အတင္းထည့္ကာပင္ နား႐ြက္ထိပ္ပိုင္းကို အားပါပါျဖင့္ ဖိကိုက္လိုက္၏၊၊ အေနေဝးေနတာ တစ္ပတ္ေလာက္ဘဲ ရွိေသးတာကို ငယ္က ေႏွာင္းရစ္ကို ကလန္ကဆန္ လုပ္ခ်င္ေနတာဘဲ၊၊
" အန္တီကေလ လိုခ်င္ၿပီဆို ယုတ္မာတဲ့နည္းလမ္းနဲ႕ဘဲ လုပ္ရ လုပ္ရ မရ ရေအာင္ အရယူတတ္တယ္ေနာ္ငယ္၊၊ အန္တီ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ေဒါသကို ေသြးတိုးလာမစမ္း ခ်င္နဲ႕ ငယ္ "
" မုန္းဖို႔ေကာင္းေအာင္ လာမလုပ္နဲ႕ လႊတ္ေပး !"
"ေကာင္းေကာင္းေျပာလို႔မရဘူးဘဲ၊၊ အခန္းထဲသြားၿပီး ေသခ်ာရွင္းျပေပးရတာေပါ့ "
ဒါလီယာကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ကာျဖင့္ ေမေႏွာင္းက အိမ္အေပၚထပ္သို႔ တန္းတတ္သြားေလ သည္၊၊ ဧည့္ခန္းထဲ ပြဲၾကည့္အျဖစ္ ထိုင္ေနေသာ ႐ြန္မွာေတာ့ သူတို႔ ေျပာသြားေသာ စကားအကုန္ကို ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ လူက တုန္တုန္ရီရီ ေတာင္ ျဖစ္ေန၏၊၊ ဒီအေျခအေနကိုသာ ရွက္တတ္တဲ့ ေရွ႕ေနႀကီးသာ ျမင္သြားရင္ေတာ့ ေသြးလန့္ၿပီး ဒီေနရာမွာတင္ သတိလစ္သြားေလာက္မည္၊၊
ကိုယ္ရင္ဘက္ေလး ကိုယ္ထုကာျဖင့္ ႐ြန္ မိမိ အခန္းရွိရာဆီသို႔ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ျပန္တတ္လာခဲ့ေတာ့သည္၊၊ အေပၚထပ္အခန္းဘက္သို႔ ေလွကားကေနမတတ္မွီ မီးဖိုခန္းထဲ၌ ဒီေန႕ရဲ႕ လတ္လတ္ဆက္ဆက္ အခ်စ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္က အသည္းအသန္နမ္းရွိုက္ေနသံေတြကို ႐ြန္ နားျဖင့္ စပ္စပ္ၾကားခဲ့ရေသးသည္၊၊ အိမ္ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ထြက္ထိုင္ေနေလာက္ၿပီ ထင္ရဲ႕
//////////////////: