Keyifli Okumalar♡
Ağlayarak telefonumu montumun cebinden çıkarttım. Sinirden ağlıyordum ve bu en nefret ettiğim şeydi. Millet sinirlenince oraya buraya vurur ben ise ağlıyordum.
Çok geçmeden telefon açıldı. "Efendim Sarışın'ım." Baran'ın ılımlı sesi daha çok ağlamamı sağladı.
Karşıdan gelen küfür içeren cümlesi ağlamamı duyduğu içindi. "Yare noldu bebeğim, nerdesin?" Diyerek hızlıca konuştu. Burnumu çektim ve nerde olduğumu bilmiyormuş gibi etrafıma baktım. Üniversitenin çıkış kısmındaydım.
"Baran ya...sinirlerim bozuldu benim. Evde misin?" Bugün çalışmayacağını biliyordum ama evde de olmayabilirdi.
"Evdeyim yavrum nerdesin alayım seni."
"Hayır hayır ben geliyorum taksiye atlayıp." Telefonu kapattım ve yoldan bir taksi çevirdim. Şansıma çabucak bulmuştum. Sinirim benim çabamın hiçe sayılmasıydı. Kaç gündür sınavlarla boğuşuyordum ve gecem gündüzüme girmiş saçma sapan rutinler içerisindeydim.
Bugün temel derslerden bir sınavın sonucu açıklanmıştı. Sınav beklediğim gibi geçtiği için notu da güzel bekliyordum ama sonucu görünce hiç de öyle olmadı.
Tamam düşük not elbette alabilirdim ama sorun başkaydı. İki soruluk bir sınavdı. İki soruyu da yapabilmiştim ama bir soru da rakamın yanına "metre" yazmadığım için bütün elli puanım gitmişti.
İşte bunu görmem ile bütün her şey koptu. Bütün günlerin stresi sanki bir anda toplanmış ve patlatmıştı.
Üniversitenin acımasız bir yer olduğunu biliyordum bu konularda ama işte, bende böyleydim. Zorlukların üstesinden nasıl geleceğimi daha yeni yeni öğreniyordum. Belki de şuan ağladığım şey için biraz zaman geçtikten sonra gülecektim.
Taksiciye para verip indim. Ağlamam durduğu için mutluydum ama gözlerim yorulduğu için uyku bastırmıştı.
Zile basmamla kapı açılmıştı.
Kapıda beni bekleyen Baran'ın kollarının arasına girdim direkt. Fazla mızmız ve nazlıydım ama böyleydim işte ne yapabilirim ki.
Baran ikimizi de içeri soktuktan sonra ayağı ile kapıyı kapattı ve saçlarımı okşamaya başladı. Tekrar ağlamaya başlarken sakinleşmem için telkinler veriyordu.
Ben her üzgün olduğumda beni kollarında sarıp sarmalayan sevgilim iyi ki varsın...
"Artık ağlama bebeğim hadi gel elini yüzünü yıkayalım." Diyerek bebek gibi kollarımdan kavradı ve kucağına aldı. Yanağını öptüm ve başımı omzuna koyup beni taşımasına izin verdim. Lavoboya geldiğimiz de çamaşır makinesinin üzerine oturtturdu bedenimi.
Baran'a sık sık geldiğim için bazı bakım eşyalarımı buraya getirmiştim. Mesela makyaj çıkarırken kullandığım malzemelerimi. Ve şimdi baran pamuk kutusundan bir tane pamuğu alıp, temizleme suyu ile ıslattı ve tek gözüme hafifçe bastırdı.
Onu izlemek için diğer gözümü açtım ve burnumu çekeledim. Ondan utanma gibi bir duygum yavaş yavaş yok olduğu için herhangi bir utanma tepkisi oluşmadı. Hiç soru sormadan yüzümü temizlemesi şuan için yaptığı en güzel şeydi.
Çünkü bir şeyler sorarsa tekrar ağlardım.
Diğer gözüme geçince gülümsedim. "Yapabiliyorum dimi?" Diye sormayı da ihmal etmedi. Onaylayan mırıltılar çıkarttım. Sadece göz makyajı yaptığım için işi bitmişti. Yüzümü ellerinin arasına aldı ve alt dudağımı dudağının içine aldı. Yavaş yavaş öperken gözlerimi kapattım. Sanki nazımı dindirmek için öpüyordu ve kendimi çok iyi hissediyordum.
Alnını alnıma yasladı ve dudaklarımızı ayırdı. "Biraz daha iyi misin?" Dedi gülümseyerek.
"İyiyim bebeğim." Diyerek dudağına hızlıca öpücük kondurdum.
Üzerime her zaman olduğu gibi Baran'ın kıyafetlerinden bir şeyler giydim. Şimdi ikimiz de yatağında yatıyorduk, odasında siyah gece perdesi olduğu için kapatınca oda tamamen karanlık oluyordu ve şuanda da bunu yapmıştık. Sırt üstü yatıp her konudan konuşarak sohbet ediyorduk.
Gülerken kafamı ona döndürdüm.
"Sonra naptın yani yakalanmadın mı?"
"Hayır pencereden atladım çünkü." Şaşkınlıkla nida çıkarttım. "Sen delisin gerçekten delisin ya." O da güldü ve kafasını onaylar anlamda salladı. Aklıma gelen şeyle telefonuma bakındım ama içeride bırakmıştım. Baran'ın telefonu ortamız da olduğu için onunkini elime aldım.
Parmak izimi okutup açılınca tekrar gülümsedim.
"Noldu yavrum?" Diyerek ne yaptığımı anlamaya çalıştı. Ona alacağım elbiseyi göstermek istiyordum. Daha doğrusu onla beraber alışveriş yapacaktım. "Trendyol'u arıyoru- heh burda." Diyerek uygulamaya girdim. Elbise kategorisine girip beğendiklerimi Baran'a göstermeye başladım. Baran'da tüm ilgisini bana yöneltmiş bir kaç yorum yapıyordu.
Seçtiğim mavi renkte ki elbiseyi de favoriledim, diğer elbiseye tıklayacakken üstten gelen bildirim ile ilgim oraya kaydı. Normalde adetim değildi, sevgilim bile olsa onun da özeli vardı. Ama mesaj atan kişi ve yazdığı uzun yazı dikkat çekiciydi. Ve üstelik mesaj geldiği gibi Baran'ın telefonu elimden almak istemesi de...
"Bir dakika Baran." Mesaja tıkladım.
Gönderen kişi "ASİSTAN" Baran'ın asistanı olduğunu profil fotoğrafından gayet net anlamıştım. Yutkunarak yazdığı yazıyı okumaya başladım.
"Baran bey ben gerçekten tekrar özür dilerim, bir anlık öptüm sizi ve sanki kendimi kaybetmiş gibiydim. Gerçekten özür dilerim, en kısa sürede işten..."
Daha devam edemeden telefonu elimden almıştı. Hışımla yatakta oturur pozisyona geldim. Komidin de ki gece lambasını yaktım. "Ne diyor bu?" Sesim sakin çıkıyordu ama hiç iyi bir sakinlik değildi.
"Yavrum anlatacağım." Sinirle güldüm. Bu olay ne zaman olmuştu ve neden benim hala haberim yoktu dimi?
"O kız seni öptü mü?" Yataktan kalktı ve perdeleri açtı. Efraf tekrardan aydınlanırken sigarasını eline aldı ve yaktı. Konuşmaması daha çok sinirimi artırıyordu.
"Sana bir şey soruyorum o kız seni ne zaman öptü, nasıl öptü!" Bende ayağa kalkıp karşısına geçtim. Ne yapacağımı şaşırmıştım, ben daha ona başkasının bakmasını kıskanırken gelip birisi öpmüştü ve üstelik bana bunu anlatmamıştı.
"İki gün önce ama anlatacaktım sadece..." diyerek sustu. Sustu çünkü diyecek bir şeyi yoktu. "Ee? İki gün biz hiç mi görüşmedik noldu! Ya anlatsana, elin kızı niye öper seni!" Elimi göğsüne vurarak ittirdim. Gücünü kullanmadığı için bir iki adım geri ittirebilmiştim. "Yanlış anlıyorsun şuan sakin olur musun Yare." Diyerek kolumdan tutup yatağa oturtmaya çalıştı. Kolumu hırsla çekip anlatmasını bekledim.
"Anlat." Dedim sert sesle.
"Beraber dosya inceliyorduk ve bir anda öptü bak yemin ederim afalladım zaten kendime geldiğim gibi ittirdim kızı. Olayın üzerinden iki gün geçti çünkü nasıl anlatacağımı bilemedim. Zaten sınavlarla boğuşuyordun." Bir yandan da sağ elimi avcunun içine aldı. Anlattıklarında ne kadar samimi olduğunda şüpheye düşmüştüm.
Çünkü kafam bir sürü soru işareti ile doluydu.
Elimi avcundan çektim. Arkamı dönüp hızlıca odadan çıktım. Üzerimde ki tişörtün eteklerini pantolonumun içine sıkıştırdım ve kazağımı üzerime geçirdim. Montumu giymeden elime aldım ve botlarımı ayağıma geçirdim.
"Yare gitme bir konuşalım." Baran'ın sesinde ki o tını gözlerimi doldururken yüzüne bakmadım.
"Şuan konuşmayalım, bir süre hatta." Yutkundum ve çantamı da elime aldım. Kapıyı açacakken kolumdan tuttu. "Yare suçlama beni." Dedi bu sefer. Bir şey demeden kolumu çektim ve kapıyı açtım.
Açtığım kapı onun yüzüne kapanırken gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Bir kaç saat önce buraya nasıl geldiysem şimdi daha kötü gidiyordum.
Hiç bunu beklemiyordum, benim tanıdığım Baran benden bir şey saklamazdı çünkü bu konu da anlaşmıştık.
Bulem'e kısaca olayı özet içeren bir mesaj atıp ona geleceğimi söyledim. Hiç iyi hissetmiyordum, beş dakika içerisinde bütün duygularım, hislerim tepetaklak olmuştu ve şimdi ne yapacağımı bilmiyordum.
.
.
.
.
Hep güzel gidemez olaylar bu benim kaosla beslenen bünyeme ters ayol.
Şimdiii gelelim sorularaa amaa sorulara geçmeden önce bu bölüm için sınır koyacağım. Hem bölüm bir ihtimal çabuk gelebilir hemde daha iyi olurr.
Oy: 350 Yorum: 150
Baran'ın Yare'ye söylememesi hakkında?
Baran mı haklı yoksa Yare mi?
Yare yerinde olsaydınız tepkiniz?
Hepiniz öpüldünüzz♡