ယွန်းဂီဒီမနက်လည်း စောစောထ၍ပြင်ဆင်ပြီးထယ်ယောင်းကို့လိုက်ပို့ပေးရန် ဧည့်ခန်းကစောင့်နေလေသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ခုထိဆင်းမလာသေး။
'ဝုတ်...ဝုတ်...'
သူ့ကိုတွေ့တိုင်းဟောင်နေကျ ခွေးမဲမဲသေးသေးလေးကို
လည်းမြင်နေကျတော့ရိုးနေပြီဖြစ်တာမို့ လျစ်လျူရှုလိုက်သည်။စိတ်ရှိတိုင်းဆို ဖိနပ်နဲ့ကောက်ပေါက်ချင်ပေမယ့် မတော်လို့ထယ်ယောင်းဆင်းလာတာနဲ့ကြုံသွားမှာစိုးလို့ ဟောင်စမ်းဆိုပြီးတော့သာကြည့်နေလိုက်တယ်။အပျင်းပြေတာပေါ့။
'ဝုတ်...ဝုတ်...'
ဆက်ဟောင်နေရင်း သူထိုင်နေတဲ့ထိုင်ခုံနားကိုလာပြီးသူ့ပေါ်တွယ်ကပ်မလို့လုပ်နေတဲ့ခွေးမဲမဲလေးက သူ့ကိုဘာဖြစ်စေချင်လဲမသိ။ချီစေချင်တာလား?ချီလိုက်ရမလား?
"အား!!!ခွေးမသားလေး!!!"
ယွန်းဂီ သူ့ကိုချီခိုင်းနေတယ်ထင်ပြီးချီလိုက်တော့ခဏတော့သူ့အပေါ်မှာငြိမ်နေသေးသည်။ဒီလိုကျတော့လည်း ခွေးမသားလေးကလိမ္မာပါလား လို့တွေးနေတုန်းသူ့ပေါင်နှစ်ဖက်လုံးနွေးသွားတာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့သေးပေါက်ချသွားတဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့အချစ်တော်လေး။သူလည်းအော်ရောသူ့ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး သူ့ကိုမျက်လုံးပြူးပြူးနဲ့ကြောင်တောင်တောင်လေးကြည့်နေသေးသည်။
"ဘာကြည့်တာလဲ!!မင်းလုပ်လိုက်တာကိုကြည့်စမ်း!!
ငါမနက်အစောကြီးတည်းက ရေချိုးပြီးမင်းသခင်ကိုစောင့်နေတာလေ...တစ်ကယ့်သောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ခွေးမသားလေး!!"
'ဝုတ်...ဝုတ်'
အမယ်...သူပြောတော့သူ့ကိုပြန်ဟောင်တာ။အဲ့သောက်ခွေးမသားလေးက တစ်ခါလောက်ရိုက်ခံရမှာမှတ်မှာ။ယွန်းဂီချက်ချင်းဖိနပ်ပါးကိုချွတ်ပြီးလက်ကကိုင်ကာ မျက်နှာကလည်းလူယုတ်မာပြုံးကြီးပြုံးပြီး ထယ်ယောင်းအချစ်တော်လေးရဲ့ဖင်ကိုရိုက်ဖို့ပြင်တော့ ချက်ချင်းထွက်ပြေးသွားတဲ့ခွေးမဲမဲလေး။
ယွန်တန်လေးကရှေ့ကပြေး ယွန်းဂီကနောက်ကဖိနပ်ကိုင်ပြီးလိုက်နေတာ ဧည့်ခန်းမှာပဲဝိုင်းကြီးလည်နေသည်။
လိုက်နေရင်း ယွန်းဂီကမောလို့နားသွားရင်ချလူလေးနဲ့ယွန်တန်လေးကလည်းလိုက်နားပြီး ယွန်းဂီနောက်ကပြန်လိုက်တာနဲ့ခုံအောက်တွေထဲဝင်ပုန်း၊ဧည့်ခန်းကိုပတ်ပြေးနေတော့ ချလူသံတွေရော ယွန်းဂီအော်သံတွေရော တစ်အိမ်လုံးဟိန်းနေသည်။ယွန်းဂီ အဲ့ခွေးလေးကိုမရိုက်လိုက်ရရင် ဒီနေ့တစ်နေလုံးစားဝင်အိပ်ပျော်ဖြစ်မှာမဟုတ်လို့ အားတက်တရော မမောနိုင်မပန်းနိုင် နောက်ကပြေးလိုက်တုန်းဖြူဖြူသွယ်သွယ်ခြေချောင်းရှည်ရှည်လေးတွေကို သူ့မျက်စိရှေ့မြင်ရတော့မှသူ့ခြေထောက်တွေလည်းရပ်တန့်သွားတော့သည်။သူမော့ကြည့်လိုက်တော့ ခြေချောင်းသွယ်သွယ်တွေပိုင်ရှင်ကမနေ့ညကသူနဲ့ကတောက်ကဆဖြစ်သွားတဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်း။
"ခင်ဗျားဘာလုပ်နေတာလဲ"
ယွန်းဂီလက်ထဲကဖိနပ်ပါးကို ကြည့်ပြီးအေးတိအေးစက်မေးလာတဲ့ထယ်ယောင်း။
"ဟို...ဟိုခြင်တွေပေါလို့ လိုက်ရိုက်နေတာပါ...ဟီးဟီး"
ယွန်းဂီရှိသမျှသွားတွေအကုန်ဖြဲပြီး ဖိနပ်ကိုပြန်ချပြီးစီးကာ ထယ်ယောင်းကိုပြောတော့ ထယ်ယောင်းကဘာမှပြန်မပြောပဲသူ့ကိုမျက်ခုံးများကျုံ့၍သာကြည့်နေသည်။ဒီအကြည့်တွေက ထယ်ယောင်းနဲ့သူပထမဆုံးတွေ့တုန်းကအကြည့်ခံရသလိုမျိုး။ယွန်းဂီအတွက်တော့ ထယ်ယောင်းအကြည့်တွေကအရမ်းသူစိမ်းဆန်ပြီး သူ့ကိုဝမ်းနည်းစေသည်။
"ခင်ဗျားမပြန်သေးဘူးလား"
"မပြန်ပါဘူး ကိုယ်ထယ်ယောင်းကိုစောင့်ရှောက်ပေးမယ်
လို့ပြောထားတာပဲ...မမကမတောင်းဆိုရင်တောင်ကိုယ်ကစောင့်ရှောက်ပေးချင်တာမို့မပြန်ဘူး...မမပြန်လာရင်ပြန်မယ်...ပြီးတော့...ဒီအိမ်မှာထယ်ယောင်းတစ်ယောက်တည်း...ကိုယ်စိတ်မချဘူး"
မင်ယွန်းဂီစကားကိုသူကယုံမယ်ထင်နေလား?မမကိုလိုချင်လို့သူ့ကိုအချိုသပ်နေတာ။မျောမပါသွားနဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်း။
"ခင်ဗျားဘာသာမပြန်တာနော် ကျွန်တော်ကတော့မကြိုဆိုဘူး"
"သိပါတယ်...ကိုယ်ကနေချင်တာပါ"
သူပြောတာကိုပြန်မပြောပဲ အောက်မှာမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ကြည့်နေတဲ့ ကင်မ်ယွန်တန်ကိုချီလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်း။
ဟိုသောက်ခွေးမသားလေးက ခုနကတော့သူမဟုတ်သလိုပတ်ပြေးနေပြီးခုကျတော့ချက်ချင်းကိုငြိမ်ကျသွားတာ။
"ကျွန်တော့်သားကို ခင်ဗျားတစ်ခုခုလုပ်ထားသေးလား"
"မ..မလုပ်ပါဘူး"
သူပြန်ပြောတာကို အာရုံမရပဲတစ်ခုခုကိုအနံ့လိုက်ခံနေတဲ့ထယ်ယောင်း။အနံ့ခံနေရင်းသူ့နားကပ်လာတော့ နှာခေါင်းကိုလက်နဲ့ပိတ်လိုက်ပြီးမျက်မှောင်ကျုံ့၍သူ့ကိုကြည့်လာသည်။
"ကျစ်!ခင်ဗျားနားကဘာနံ့ကြီးလဲ နံလိုက်တာ"
"အာ...အဲ့ဒါခုနက ထယ်ယောင်းရဲ့သားကကိုယ့်အပေါ်ကိုသေးပေါက်ချသွားတာ"
"အဲ့ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်သွားလဲလေဗျာ
ကျွန်တော့်သားကိုတော့အပြစ်လာမပြောနဲ့
ကလေးကဘာသိမှာလဲ"
"အော်...အင်းပါ"
နောက်ဆုံးတော့လည်း သေးပေါက်ချခံရအောင်နေတဲ့သူ့အပြစ်ပေါ့။သူ့ခွေးကိုတော့တစ်ခွန်းမဟဘူး။ဟိုသောက်ခွေးမသားလေးက အခုတော့သူ့သခင်လက်ပေါ်ကနေသူ့ကိုဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုမျိုးကြည့်နေတာ။ကင်မ်ထယ်ယောင်းလစ်ကြည့်...အဲ့ခွေးမသားလေးကို တစ်ချက်လောက်ကန်မှာ။အခုတော့နံစော်နေတာကို ပြန်လုပ်ရဦးမယ်။မနက်မိုးလင်းတည်းက သောက်လုပ်တွေကြီးပဲ။
"ကိုယ်မြန်မြန်သွားလဲလိုက်မယ်
ကျောင်းလိုက်ပို့မှာမို့ စောင့်နေနော်"
"ယွန်တန်လေးကဗိုက်ဆာလို့လား အာပါးကျွေးမယ်နော်"
သူပြောတာကို ပြန်မဖြေပဲခွေးကိုပဲ သည်းပြနေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုဒေါသတော့ထွက်ပေမယ့် သည်းခံပြီးသာရေပြန်ချိုးဖို့တက်လာရတော့သည်။ဒီဟာလေးနဲ့တွေ့မှပဲ သူလည်းသည်းခံတတ်လာတာဆိုတာ သူကိုယ်သူတောင်ပြန်အံ့သြရသည်အထိ။
.
.
"ကိုယ်ဒီမှာပဲစောင့်နေမယ်...presentationကို
အကောင်းဆုံးလုပ်လာခဲ့နော် ထယ်ယောင်း"
"......"
သူဖွင့်ပေးတဲ့ကားတံခါးကနေ သူ့ကိုဘာတစ်ခွန်းမှပြန်မဖြေပဲထွက်သွားတဲ့ထယ်ယောင်းကို ယွန်းဂီသက်ပြင်းချရင်းသာကြည့်နေသည်။အမှန်ဆိုသူကစိတ်ကောက်ရမှာမဟုတ်ဘူးလား?အဲ့ဟာလေးက မမလည်းမတောင်းဆိုပဲလိမ်ပြီးသူ့အိမ်မှာလာနေခိုင်းတာလေ။စိတ်ကောက်သင့်တာ သူမဟုတ် လား?ဟူး...တစ်ကယ်နားလည်ရခက်တယ်...ကင်မ်ထယ်ယောင်းက။
.
.
.
ယွန်းဂီ ကားထဲမှာပဲထယ်ယောင်းကိုစောင့်နေလိုက်တာ
၁နာရီလောက်ကြာတော့ပျင်းလာတာကြောင့် ပျင်းကြောဆန့်ရင်းသမ်းဝေရင်းနဲ့နမ်ဂျွန့်ဆီကိုဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။မေးစရာလည်းရှိတာကြောင့်ပင်။
"သားကြီး...နေကောင်းလား"
နမ်ဂျွန် ဆော့ဂျင်ဆီသွားဖို့ပြင်နေတုန်းယွန်းဂီဆီကဖုန်းလာလို့သက်ပြင်းချရင်းကိုင်လိုက်သည်။အစ်ကို့ဆီသွားရပါမယ်ဆို သကောင့်သားကဘာတွေရှည်ဦးမလဲမသိဘူး။မြန်မြန်စကားစဖြတ်ရမယ်။အစ်ကို့နားမှာသူမရှိတာနဲ့ တဝဲလည်လည်လုပ်နေတဲ့ဆေးဆိုးပန်းရိုက်မတွေကအများကြီး။သူစိတ်မချပါဘူး။
"အပိုပြောမနေနဲ့ လိုရင်းပြော...မင်းလိုမအားဘူး"
ယွန်းဂီ စစချင်းနမ်ဂျွန်ပြောလာတဲ့စကားကြောင့် မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးသွားတော့သည်။အဲ့ကောင်ကဘာတွေလုပ်နေလို့မအားရသလဲ?အားနေအစ်ကိုဆော့ဂျင်နားပဲကပ်ပြီးကြောင်နေတာကို။သူကရောအားနေလို့လား?ကင်မ်ထယ်ယောင်းနားမှာတစ်ရက်လောက် လာနေကြည့်ပါလား?ဒီလိုပါးစပ်ကထွက်လာမလားလို့။
"မင်းကလည်းကွာ...အိုကေ...အိုကေ
လိုရင်းပဲပြောမယ်...စိတ်ကောက်တာကိုဘယ်လို
ချော့ရလဲ"
နမ်ဂျွန်စိတ်ရှုပ်စွာ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်သည်။ဒါလေးမေးဖို့ကို ဖုန်းဆက်တာတဲ့လား?သူ့ရဲ့ရွှေလိုအဖိုးတန်တဲ့အချိန်တွေကအစ်ကို့နားမှာပဲဖြုန်းတီးရမှာလေ။
"မင်းဟာလေးကောက်နေတာဆိုရင် အာဘွားသာပေးလိုက်
ချက်ချင်းစိတ်ကောက်တာပြေသွားလိမ့်မယ်...ဒါပဲ"
နမ်ဂျွန်ပြောပြောပြီးချင်းဖုန်းချပစ်ကာ သေချာဝတ်စားပြီး
မားရှိရာမိးဖိုခန်းသို့သွားရန်ပြင်တော့သည်။မားကိုဖားမှ လိုက်လျားလိုက်လျားလုပ်လို့ကောင်းမှာလေ။တစ်ဦးတည်းသောသားလေးဆိုပြီး မားကသာအလိုလိုက်တာ။ပါးကအသက်ကကြီးနေပြီ..ခုထိမိဘလုပ်စာထိုင်စားနေတုန်းလား?သူ့ကုမ္ပဏီမှာလာကူပါ့လား?လုပ်နေလို့ မားကိုပဲအပူကပ်ရတာ။မားကလည်းသူတစ်ခွန်းဆိုအကုန်ပြီးတာမို့ ပါးကသူ့ကိုမထိရဲတာ။အစ်ကို့ကိုရမှသာ ကိုယ်တိုင်အလုပ်လုပ်ပြီးသူပဲရှာကျွေးမှာ။အခုတော့အချိန်မတန်သေးဘူး။
ယွန်းဂီ ကျသွားတဲ့ဖုန်းကိုစိုက်ကြည့်နေရင်းခုနကနမ်ဂျွန်ပြောသွားတဲ့ 'အာဘွားသာပေးလိုက် ချက်ချင်းစိတ်ကောက်ပြေသွားလိမ့်မယ်' ဆိုတဲ့စကားကိုပြန်စဥ်းစားရင်း သူသာထယ်ယောင်းကိုအာဘွားပေးလိုက်ရင်လို့စိတ်ကူးယဥ်ပြီးသူ့ဘာသာရှက်လို့မျက်နှာကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ပြီးခေါင်းခါနေတော့သည်။
"အား!!ကင်မ်နမ်ဂျွန်..ဘာတွေပြောမှန်းမသိဘူး
ဒါပေမယ့်...နမ်ဂျွန်ကIQ148တောင်ရှိတာ..တစ်ကယ်အဲ့လိုလုပ်ရင်စိတ်ဆိုးပြေသွားမှာလား..."
ယွန်းဂီတစ်ယောက်တည်းရေရွတ်ပြောဆိုနေရင်း ခဏကြာတော့ကားစက်နှိုးကာတစ်နေရာသို့သွားရန်ပြင်လိုက်သည်။ထယ်ယောင်းကြိုက်မယ့်မုန့်နဲ့အအေးသွားဝယ်ရမယ်။ခဏနေလို့ထယ်ယောင်းပြန်ထွက်လာရင်ဗိုက်ဆာနေမှာမို့ သူကြိုပြင်ဆင်ထားရမယ်လေ။မနက်စာလည်းမစားသွားဘူးမလား?
.
.
.
ဖိုင်တွဲတွေကိုင်ပြီးထွက်လာတဲ့ထယ်ယောင်းမျက်နှာလေးကကြည်နေသည်။အကြောင်းကတော့သူပြင်ဆင်ထားတဲ့ presentationကအရမ်းပြည့်စုံပြီးသူ့ကိုတော်တယ်လို့
ပါမောက္ခတွေဆီကချီးကျူးခံလိုက်ရလို့ပင်။
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်တည်းပီတီဖြာကာ လျှောက်လာရင်းကားပေါ်ကနေကပျာကယာဆင်းပြီး ကားတံခါးကိုအသင့်ဖွင့်ပေးထားတဲ့ယွန်းဂီကိုတွေ့လိုက်တော့ မျက်နှာလေးကချက်ချင်းပြန်မှိုင်သွားသည်။
"အကုန်အဆင်ပြေလာတယ်မလား ထယ်ယောင်း"
"...."
လာတုန်းကလိုပဲ သူပြောတာကိုဘာမှပြန်မပြောပဲသူအသင့်ဖွင့်ပေးထားတဲ့ကားတံခါးကနေတက်သွားတဲ့ထယ်ယောင်း။
စိတ်ကောက်နေတဲ့လူကိုတစ်ခါမှမချော့ဖူးတဲ့ယွန်းဂီက ခုတော့ထယ်ယောင်းကြောင့်ကြံမရဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။
"ကိုယ်ထယ်ယောင်းဖို့မုန့်တွေဝယ်ထားတယ်
အနောက်မှာရှိတယ်..စားလိုက်ပါလား...ဗိုက်ဆာနေမှာပေါ့"
"....."
"ထယ်ယောင်းကြိုက်တယ်ဆိုတဲ့cheese cakeနဲ့ strawberry smoothieဝယ်လာတာ...ကိတ်မစားချင်ရင်တောင်smoothieလေးပဲသောက်လိုက်ပါလား"
"....."
"ကိုယ်ဝယ်ထားတာတွေမကြိုက်လို့လား"
"......"
'ကျွီ'
ယွန်းဂီကားမောင်းနေရင်း ထယ်ယောင်းကိုစကားတွေပြောနေပေမယ့် သူ့ကိုဘာတစ်ခွန်းမှပြန်မပြောတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် စိတ်တိုလာကာကားကိုလမ်းဘေးသို့ကပ်ရပ်လိုက်သည်။ထယ်ယောင်းကဘာကိုကောက်နေမှန်းမသိပေမဲ့ သူ့ကိုဒီလိုဆက်ဆံတာကတော့လွန်တယ်လေ။ပြောနေတဲ့လူကအရူးလိုပဲ။အဲ့လောက်သူ့ဘက်ကချော့တာတောင် စိတ်ကောက်မပြေနိုင်သေးဘူးလား?
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"
"......"
"ကိုယ်ကဘာလုပ်မိလို့လဲ"
"......"
ဘယ်လိုမေးမေးဖြေမလာတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ယွန်းဂီရဲ့သည်းခံနိုင်မှုကကုန်သွားပြီဖြစ်သည်။
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း!!!ငါဘာလုပ်လို့မင်းကဒီလိုဖြစ်နေတာလဲ...ဟမ်!!"
ပြတင်းပေါက်ကိုမျက်နှာမူနေတဲ့ထယ်ယောင်းက ယွန်းဂီအော်တော့မှချက်ချင်းခေါင်းလှည့်လာသည်။ဝိုင်းစက်သွားတဲ့မျက်လုံးလေးများကလည်း အံ့သြမှုတွေအပြည့်။
မင်ယွန်းဂီကအခုသူ့ကိုအော်လိုက်တာလား?အမြဲသူ့အလိုပဲလိုက်ခဲ့တဲ့မင်ယွန်းဂီဆီက အအော်ခံလိုက်ရတော့
ရင်ထဲကဝမ်းနည်းမှုကဖော်ပြလို့တောင်မရတော့။သူ့ကိုဒီလောက်လေးတောင်သည်းမခံနိုင်တာလား?သူလုပ်လိုက်တာကအဲ့လောက်တောင် မင်ယွန်းဂီကိုဒေါသထွက်စေတာလား?သူ့ကိုမင်ယွန်းဂီကစိတ်ပျက်စရာလို့မြင်နေတာလား?သို့လောသို့လော မေးခွန်းများကထယ်ယောင်းခေါင်းထဲမှာနေရာအပြည့်ယူလာပြီး မျက်ဝန်းလှလှလေးနှစ်ဖက်တွင်မျက်ရည်များကချက်ချင်းနေရာယူလာသည်။
"ပြောလေ!!...မင်းမှာငါ့ကိုစကားပြန်မပြောချင်ရလောက်အောင် ငါဘာလုပ်ထားမိလို့လဲ!!...မင်းလိုလုပ်ကြေးဆိုရင်
မင်းကိုငါကအဲ့လိုလုပ်ရမှာမဟုတ်လား!!...မင်းပဲမမ့နာမည်ကိုအလွဲသုံးစားလုပ်ပြီးငါ့ကိုလိမ်တာလေ!...ငါကဒေါသထွက်ရမယ့်လူပါ!!"
ယွန်းဂီ ထယ်ယောင်းမျက်နှာကိုတစ်ချက်မကြည့်ပဲသူ့ရင်ထဲရှိတဲ့အစိုင်အခဲတွေအားလုံးကို အော်ဟစ်ကာပေါက်ကွဲတော့သည်။
"ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကိုမအော်နဲ့!!!"
"မင်းလည်းငါ့ကိုမအော်...."
ထယ်ယောင်းရဲ့အသံစူးစူးကိုကြားမှ ယွန်းဂီထယ်ယောင်းရှိရာကိုမျက်နှာလှည့်ကြည့်ကာ ပြန်အော်ဖို့လုပ်တော့တွေ့လိုက်ရတဲ့မျက်ရည်များကြောင့်ပြောနေတဲ့စကားတွေကလေထဲမှာတင်ရပ်သွားရသည်။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းမျက်နှာမှာ မျက်ရည်တွေနဲ့။ပြီးတော့သူ့ကိုလည်းနာနာကျည်းကျည်းကြည့်နေသေးတာ။သူအော်မိတာမှားသွားပြီလား?ဒေါသထွက်လာရင် ဘယ်လိုမှထိန်းမရတော့တဲ့သူ့ဒေါသကိုသူသိတာကြောင့် စိတ်ကိုလျော့ပြီးသူဘက်ကပဲစခေါ်ပေမယ့် အဲ့ဒါကိုမထီမဲ့မြင်ပြုတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်အခုလိုတွေဖြစ်ကုန်တာ။ဘယ်သူ့ကိုအပြစ်တင်ရမှာလဲ?အော်မိတဲ့သူ့ကိုယ်သူလား?အော်အောင်လုပ်တဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုလား?
'တောက်ခ်!!!!'
ယွန်းဂီ စတီယာတိုင်ကိုလက်နဲ့ထုရင်းတောက်ခ်ခေါက်လိုက်တာဖြစ်သည်။အသက်ကိုဝဝရှုကာသူ့စိတ်ကိုသူတတ်နိုင်သလောက် မြန်မြန်ပြန်လျော့ရင်းထယ်ယောင်းနဲ့ပြန်စကားပြောဖို့ကြိုးစားနေတာပင်။
"ကားတံခါးဖွင့်ပေး!!"
ယွန်းဂီ စတီယာတိုင်ကိုထုရင်းတောက်ခ်ခေါက်လိုက်တာကိုသူ့ကိုစိတ်ဆိုးတယ်ထင်ပြီးချက်ချင်းပြောလာတဲ့ထယ်ယောင်း။
ထယ်ယောင်းကကားပေါ်ကဆင်းချင်နေတဲ့ပုံပင်။သူတမင်မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ဒီပြသနာကိုဒီမှာပဲအပြီးရှင်းဖို့လိုသည်။နောက်ရက်ကူးသွားရင်သူတို့ဆက်ဆံရေးကပိုပြီးဆိုးတော့မှာ။သူ့ကိုအော်ပြောလာတဲ့အသံကလည်းတုန်ရီနေသေးသည်။သူတစ်ကယ်ပါ...ထယ်ယောင်းငိုနေတာကိုမြင်လိုက်တော့သူ့ကမ္ဘာကြီးပြိုသွားသလိုကိုဖြစ်သွားတာ။သူမြင်နေကျထယ်ယောင်းကအမြဲအေးအေးဆေးဆေးနဲ့သူ့ကိုအာဏာပြနေကြ။ဒီလိုမျက်ရည်တွေနဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို သူစိတ်ကူးတောင်မယဥ်ဖူးဘူး။
"ခင်ဗျားကိုဖွင့်ပေးလို့ ပြောနေတယ်လေ!!!"
"ကိုယ်မှားသွားတယ် ကိုယ်မအော်သင့်ဘူး
အဲ့ဒီအတွက်လည်းကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
သူပြောတော့ ထယ်ယောင်းကခဏတော့ငြိမ်သွားသည်။ပြီးတော့သူ့ဘက်ကိုချက်ချင်းလှည့်လာပြီး
"ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကိုအော်တာ!!
ဘယ်သူမှကျွန်တော့်ကိုအဲ့လိုမအော်ဖူးဘူး!!"
ပြောပြီးတာနဲ့ချက်ချင်းပင်ခုနကထက် ပိုငိုလာတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ယွန်းဂီစိတ်ရှုပ်နေတာတွေတစ်ခါတည်းပျောက်ကာခေါင်းပိုကိုက်လာတော့သည်။သူ့ဆီကနေဒီလိုမျိုးအအော်ခံလိုက်ရတာကိုကင်မ်ထယ်ယောင်းကအတော်ဝမ်းနည်းသွားတဲ့ပုံ။ငိုအောင်လုပ်မိတာသူ့အပြစ်တွေပဲမို့
သူလည်းဝမ်းနည်းရတာပဲ။လောလောဆယ်တော့အငိုတိတ်အောင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ?နမ်ဂျွန့်ကိုဖုန်းဆက်မေးရမလား?မဖြစ်သေးပါဘူး..ဒီလိုလုပ်နေရမယ့်အခြေအနေမဟုတ်ဘူး။
"ကိုယ်မှားသွားတယ် ကိုယ်နောက်ထပ်ဘယ်တော့မှ
ခုလိုထပ်မလုပ်တော့ဘူး..မငိုနဲ့တော့နဲ့နော်..ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...ကိုယ့်အမှားပါ"
သူပြာသလဲလဲတောင်းပန်တော့လည်း ဘာမှမထူးခြားလာတဲ့အခြေအနေပင်။ထယ်ယောင်းကငိုနေဆဲပင်။ငိုနေတာနှာခေါင်းထိပ်လေးတွေရဲပြီး ရှိုက်သံတွေပါထွက်နေပြီဖြစ်သည်။ကျဥ်းထဲကျပ်ထဲရောက်နေတာမို့ ယွန်းဂီဘာမှထပ်မတွေးတော့ပဲ ကားခါးပတ်ကိုဖြုတ်ပြီးငိုနေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုခပ်တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်တော့သည်။
ယွန်းဂီဖက်ထားတာကို ထယ်ယောင်းအစကတော့အတင်းရုန်းကာတွန်းဖယ်နေပေမယ့် သူရုန်းလိုက်တိုင်းပိုပြီးဖက်လာတဲ့ယွန်းဂီကြောင့်ဆက်မရုန်းတော့ပဲငြိမ်ပြီးမျက် ရည်တွေကိုယွန်းဂီကျောပြင်ပေါ်သို့စီးဆင်းခွင့်ပေးလိုက်တော့သည်။
ယွန်းဂီ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာငိုနေတဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့ကျောပြင်လေးကိုလက်တစ်ဖက်ကပွတ်သပ်ပေးနေပြီးကျန်တစ်ဖက်ကထယ်ယောင်းခေါင်းလေးကိုထိန်းကိုင်ထားရင်းခပ်ဖွဖွလေးပွတ်ပေးကာ အငိုတိတ်လို့တိတ်ငြားချော့မြူနေလေသည်။ချော့တဲ့ကလေးကပိုငိုတယ်ဆိုသလိုမျိုး ထယ်ယောင်း ယွန်းဂီရင်ခွင်ထဲမှာကျောလေးတသိမ်သိမ့်တုန်တဲ့အထိအားရပါးရငိုနေတာဖြစ်သည်။
"မငိုနဲ့တော့နော်...ကိုယ့်အမှားပါ...ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...မျက်ရိုးတွေကိုက်မယ်...မငိုနဲ့တော့နော်...ကိုယ်နောက်ဆိုဘယ်တော့မှမအော်တော့ဘူးနော်"
"ခင်ဗျားကိုမခေါ်ဘူး!"
သူ့ကိုမခေါ်ဘူးဆိုပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေရန်ပြန်တွေ့နေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုယွန်းဂီတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်ပြီးတဘောတကျပြုံးလိုက်သည်။လုံးဝစကားမပြောတာထက်စာရင် ခုလိုလေးပြန်ပြောတာကတော်သေးတာပေါ့။
"ကိုယ့်ကိုစကားမပြောပဲမနေပါနဲ့..ကိုယ်ထယ်ယောင်းနဲ့
စကားမပြောပဲမနေနိုင်ဘူး...ဖြစ်ခဲ့တာတွေအကုန်လုံးက
ကိုယ့်အမှားပါ...ကိုယ်ကပဲအပြစ်ရှိတဲ့လူပါ...ကိုယ့်ကိုခွင့်လွှတ်ပါ"
ထယ်ယောင်း ယွန်းဂီပြောသမျှကိုယွန်းဂီရင်ခွင်ထဲကပဲငြိမ်ပြီးနားထောင်နေသည်။မင်ယွန်းဂီကသူ့ကိုတောင်း ပန်နေတာဘယ်နှကြိမ်မှန်းတောင်မသိတော့ပေ။ခုထိသူ့ကိုပွေ့ဖက်ပေးထားတဲ့မင်ယွန်းဂီရင်ခွင်ကသူ့အတွက်တော့တစ်ကယ့်ကိုစိတ်သက်သာရာရစေသည်။သူ့ကိုသေချာဂရုတစိုက်ချော့နေတဲ့အပြုအမူတွေတစ်ခုချင်းစီကို သူသဘောကျသည်။သူရင်တွေလည်းခုန်နေပြီးဒီလိုဆက်မနေသင့်ကြောင်းကိုသူ့ဦးနှောက်အကြိမ်ကြိမ်သတိပေးနေပေမယ့် လက်တွေ့မှာတော့သူမျက်နှာအပ်ထားတဲ့ရင်ခွင်ကြီးထဲကနေသူမရုန်းထွက်နိုင်သေးဘူး။
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ကောက်နေတာမလား...ဟင်...
စိတ်ဆိုးပြေတော့နော်"
"မပြေဘူး ခင်ဗျားကိုမခေါ်ချင်ဘူး!!"
"ကိုယ်အော်မိလို့လား...ဟမ်"
"ခင်ဗျားနဲ့စကားမပြောချင်ဘူး!"
"ကိုယ်မှားပါတယ်လို့ပြောပြီးပြီလေကွာ
စိတ်ဆိုးပြေတော့နော်"
သူပြောတာကိုပြန်မဖြေတော့ပဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေပဲခေါင်း ခါပြတဲ့အတတ်ကလေး။ယွန်းဂီ ထယ်ယောင်းအပြုအမူကိုသဘောကျစွာရယ်ပြီးဆံပင်တွေကိုဖွနေရင်းမှသူ့ကိုယ်သူပြန်သတိထားမိသည်။သူရင်တွေခုန်နေသည်။သူ့ရင်ခုန်သံကိုသူ့နားကတောင်ပြန်ကြားနေရတာကြောင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာမျက်နှာဖွက်ထားတဲ့ထယ်ယောင်းကြားသွားမှာကိုတောင်
ကြောက်မိသွားသည်။သူထင်တာမမှားဘူးဆိုရင် နှလုံးခုန်သံကတစ်သံတည်းမဟုတ်ဘူး။နှစ်သံ...သူအသေအချာကိုကြားနေရတာ။တစ်ကယ့်ကိုမှတိုးတိုးလေးဖြစ်တဲ့ရင်ခုန်သံနှစ်သံကို။ထယ်ယောင်းကလည်းသူ့လိုပဲရင်ခုန်နေတာလား?သူပဲဇဝေဇဝါဖြစ်နေတာလား??
ယွန်းဂီ ထယ်ယောင်းကိုရင်ခွင်ထဲကနေထုတ်ပြီးမျက်နှာ ချင်းဆိုင်စေလိုက်သည်။ငိုထားတဲ့ထယ်ယောင်းမျက်နှာကရဲရဲလေးဖြစ်နေသည်။သူပြုံးပြတော့ သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးပြီးမျက်နှာမဲ့ပြသည်။
"ကိုယ့်ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့"
"....."
"ဆက်ပြီးစိတ်ဆိုးဦးမှာလား"
"....."
'ပြွတ်စ်'
"ကိုယ်ဒီလိုပြန်ချော့တယ်...စိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော်"
ယွန်းဂီဘယ်လိုမှကြံမရတဲ့အဆုံး နမ်ဂျွန်အကြံပေးထားတာကိုသတိရပြီး တုံ့ဆိုင်းမနေပဲထယ်ယောင်းညာဘက်ပါးကိုနမ်းလိုက်သည်။သူ့ကိုမျက်လုံးများပြူး ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးနဲ့ပြန်ကြည့်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် နမ်ဂျွန်အကြံပေးတာကအဆင်ပြေပါလားဟုတွေးကာစိတ်အေးသွားတဲ့ယွန်းဂီ။
'ဂွပ်'
"ခင်ဗျားရူးနေလား မင်ယွန်းဂီ!!!"
.
.
.
"အ!ခွေးမသားကင်မ်နမ်ဂျွန်...အဲ့ကောင်စကားကို
ယုံမိတာခုတော့ ဆဲဖို့တောင်ပါးစပ်ကဟမရတော့ဘူး...
ဟိုဟာလေးကလည်း နမ်းလိုက်တာလေးကိုလက်သီးနဲ့ပြန်ထိုးဖို့လို့လို့လား...ကောင်းကျိုးမပေးတဲ့ဟာလေး..ငါ့မှာတော့
ဒင်းကိုချော့ဖို့လုပ်လိုက်တာလေ...နမ်းချင်တယ်များထင်နေလား!!..အ..အော်လို့မဖြစ်ဘူး..စိတ်လျော့..စိတ်လျော့"
ယွန်းဂီ ကားပေါ်မှာထယ်ယောင်းပေးလိုက်တဲ့ဘယ်ဘက်ပါးကပူပူနွေးနွေးဒဏ်ရာကိုအခန်းထဲကမှန်မှာကြည့်ရင်းမဆီမဆိုင်နမ်ဂျွန့်ကိုပြောဆိုနေတာပင်။ပါးကတော်တော်ယောင်သွားပြီး ညိုတောင်ညိုနေပြီဖြစ်သည်။ထယ်ယောင်းပါးကိုနမ်းနမ်းပြီးချင်း အဆင်ပြေသွားပြီအထင်နဲ့ပျော်နေတုန်း အလင်းလိုအမြန်နှုန်းနဲ့သူ့ပါးပေါ်ရောက်လာတဲ့အရာကြောင့် ခေါင်းတောင်မူးသွားသည်။နှာခေါင်းကလည်းပူနွေးလာတာကြောင့် သူလက်နဲ့သုတ်လိုက်တော့သွေးတွေ။သူ့ကိုထိုးလိုက်တဲ့ဟာလေးကတော့ မျက်နှာကြီးရဲပြီးအသက်ရှုသံတွေကလည်းမြန်နေပြီးသူ့ကိုဝါးစားမတတ်ကြည့်နေတာ။
သူ့နှာခေါင်းသွေးတွေကိုမြင်တော့ အဲ့ဟာလေးကခဏတော့
လန့်ဖြန့်သွားကာ သူ့အိတ်ထဲကဘက်ကိုင်ပုဝါအညိုလေးကိုမြန်မြန်ထုတ်ပေးပြီး 'သွေးတွေသုတ်လိုက် ကျွန်တော့်ကိုအဲ့လိုလာမကြည့်နဲ့ ပြီးရင်အိမ်ကိုမြန်မြန်မောင်း' တဲ့။အဲ့ဒါလေးပဲပြောသွားတာ။တောင်းပန်ပါတယ် ရရဲ့လား?လို့တစ်ခွန်းတောင်မဟသွားဘူး။ဘယ်လောက်ဒေါသထွက်ဖို့ကောင်းလဲ?လူကနှာခေါင်းသွေးတွေသုတ်ပြီးထူပူသွားတဲ့ပါးတစ်ခြမ်းကိုတောင်ဂရုမစိုက်နိုင်ပဲ အိမ်ကိုအမြန်မောင်းခဲ့ရသည်။ခြံထဲကားရောက်တာနဲ့ သူကားတံခါးဖွင့်ပေးတာတောင်မစောင့်ပဲ ဒေါသတကြီးနဲ့အိမ်ပေါ်ကိုပြေးတက်သွားတဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်းကတစ်ကယ့်ကိုသောက်မြင်ကပ်စရာလေး။
ထယ်ယောင်းအခန်းထဲကပြတင်းပေါက်နားမှာထိုင်ရင်း ယွန်းဂီနမ်းသွားတဲ့သူ့ညာဘက်ပါးပြင်လေးကိုကိုင်ကာအပြင်ကိုငေးကြည့်နေသည်။မင်ယွန်းဂီဆိုတဲ့လူကစိတ်ဆိုးနေရင် နမ်းရတယ်လို့ဘယ်ကနေကြားလာသလဲ?တစ်ကယ့်ကိုကျပ်မပြည့်တဲ့လူ။ဒီနေ့,နေ့လည်မှာပဲဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ကိစ္စတွေအများကြီးပင်။မင်ယွန်းဂီက သူငိုနေတာကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးတယ်။သူစိတ်ဆိုးနေတယ်ဆိုတော့ပါးကိုနမ်းပြီးချော့တယ်။အခုပြန်စဥ်းစားနေရင်တောင်သူ့နှလုံးကအခုန်မြန်နေတုန်း။မင်ယွန်းဂီသာမမကြောင့်သူ့အနားကိုမချဥ်းကပ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် ဒီလိုအခြေအနေလေးကအရမ်းပျော်ဖို့ကောင်းနေတာမလား?သူလည်းရင်ခုန်လို့ရပြီး မင်ယွန်းဂီအပေါ်ကိုလည်းစည်းတွေခြားစရာမလိုတော့ဘူး။သူ့ဘက်ကပဲဒီလိုတွေဖြစ်နေပြီး မင်ယွန်းဂီရဲ့ခံစားချက်တွေကမမ့အပေါ်မှာပဲရှိတာဆိုတော့ ဒီအခြေအနေကြီးကအရမ်းတော့ရှက်ဖို့ကောင်းတယ်။သူလန့်သွားလို့ထိုးလိုက်မိတဲ့မင်ယွန်းဂီရောတော်တော်နာသွားမလား?စိုးရိမ်ပေမယ့်လည်း သူ့မာနကအဆင်ပြေရဲ့လားလို့သွားမမေးစေချင်ဘူး။ထယ်ယောင်းအတွေးတွေနဲ့တင် ပြတင်းပေါက်နားမှာထိုင်နေတာအတော်ကြာသွားသည်အထိပင်။
.
.
'ဒေါက်...ဒေါက်'
ယွန်းဂီပါးပေါ်ကဒဏ်ရာကို ရေနွေးအိတ်နဲ့ကပ်နေတုန်း တံခါးခေါက်သံကြားတာကြောင့် သွားဖွင့်ဖို့ထရသည်။ဟိုဟာလေးတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး။ဒီလိုတွေဖြစ်ထားတာသူ့ကိုမျက်နှာချင်းတောင်မဆိုင်ရဲလောက်ဘူး။ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးပဲဖြစ်မယ်။
"အရမ်းနာသွားလား ကျွန်တော်ဆေးသေတ္တာလာပေးတာ"
ယွန်းဂီတွေ့လိုက်ရတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် အံ့သြသွားပေမယ့် ဆေးသေတ္တာကိုအပြစ်လုပ်ထားသူပမာ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီးပေးလာတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ခုနကထွက်နေတဲ့ဒေါသတွေလည်းငြိမ်းသွားတော့သည်။
"နာတာပေါ့...ဒီမှာကြည့်"
ထယ်ယောင်း ယွန်းဂီပြောလို့မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူထိုးထားတဲ့နေရာက ရောင်နေပြီးမျက်နှာချောချောနဲ့မလိုက်မဖက်ကြည့်ရဆိုးနေသည်။သူ့အပြစ်ပဲမို့သက်ပြင်းချပြီး ယွန်းဂီအခန်းထဲသို့ဝင်လိုက်သည်။
ယွန်းဂီအစကတော့ သူ့ကိုဆေးသေတ္တာပဲလာပေးတာထင်ပြီးယူမလို့လက်လှမ်းလိုက်ပေမယ့် ပေးတဲ့ထယ်ယောင်းကလက်ကိုပြန်ရုတ်ပြီးသူ့အခန်းထဲကကုတင်ပေါ်မှာသွားထိုင်နေသည်။
"ကျွန်တော်ဆေးလိမ်းပေးမယ် ဒီမှာလာထိုင်ပါ"
"ရပါတယ် ကိုယ့်ဘာသာလိမ်းလိုက်မယ်"
"ကျွန်တော့်ကြောင့်ဖြစ်တာမို့ မျက်နှာလွှဲမနေနိုင်လို့...
ဒီကိုလာဗျာ...ကျွန်တော်နှစ်ခါမပြောချင်ပါဘူးဆို"
ယွန်းဂီလည်းထပ်ပြီးအထွန့်မတက်တော့ပဲ ထယ်ယောင်းထိုင်ခိုင်းတဲ့ကုတင်ဘေးမှာ ကျုံ့ကျုံ့လေးဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ဆေးသေတ္တာကိုဖွင့်ပြီး သူ့ကိုဂရုတစိုက်ဆေးလိမ်းပေးနေတဲ့ထယ်ယောင်းကို မျက်တောင်တစ်ချက်မခတ်ပဲလိုက်ကြည့်နေမိတဲ့ယွန်းဂီ။အနီးကပ်မြင်နေရတဲ့ထယ်ယောင်းကိုငေးမိတိုင်းသူ့ရင်ဘတ်ထဲကကျယ်ကျယ်လောင်လောင်မြည်ဟီးသွားတာက အရင်ကအတိုင်းပဲမပြောင်းလဲသွားဘူး။
"နည်းနည်းစပ်မယ်နော်"
'အ!!'
အရက်ပြန်နဲ့ပေါက်သွားတဲ့နှုတ်ခမ်းနားကို ပိုးသတ်ပေးနေရင်းထယ်ယောင်းသက်ပြင်းချနေမိတာ ဘယ်နှကြိမ်မှန်းတောင်မသိတော့ပေ။သူလုပ်လိုက်တာ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်သွားတာမို့သူအတော်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေ၏။
"ခင်ဗျားဒီပုံနဲ့ဆို ညစာကိုဆန်ပြုတ်ပဲစားရမှာ
ကျွန်တော်ပြုတ်ပေးမယ် ပြီးတော့ကျွန်တော့်ကြောင့်
ခင်ဗျားဒီလိုဖြစ်သွားတာပေမယ့် ခင်ဗျားအပြစ်လည်းပါတယ်နော်"
"ကိုယ်သိပါတယ်...ဟို..ဟို..နမ်းမိလို့တောင်းပန်ပါတယ်"
ယွန်းဂီပြောတဲ့နမ်းမိလို့ဆိုတဲ့စကားကိုကြားတော့ ထယ်ယောင်းချက်ချင်းထိုင်နေရာကနေမတ်တပ်ရပ်မိသည်။သူအခုထိရှက်နေသေးတယ်လေ။အဲ့လူကဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုဒီကိစ္စကိုပြန်ပြောနေသေးတယ်။
"ခင်ဗျားအပြစ်ကိုသိရင်ပြီးရော..ကျွန်တော်ဆန်ပြုတ်သွားပြုတ်လိုက်မယ်...နာရီဝက်လောက်နေရင်ဆင်းလာခဲ့"
"အင်း"
ထယ်ယောင်းဆေးသေတ္တာတောင်ပြန်မယူနိုင်တော့ပဲ ခပ်သုတ်သုတ်ပင်အခန်းထဲကထွက်သွားပြီး ဖုန်းကနေဆန်ပြုတ်လုပ်နည်းကိုရှာကာ စိတ်ဝင်တစားသေချာလိုက်မှတ်ပြီးမီးဖိုခန်းသို့ဝင်သွားတော့သည်။
အခန်းထဲမှာကျန်ခဲ့တဲ့ယွန်းဂီကတော့ တစ်ယောက်တည်းပြုံးပြီးကျန်နေခဲ့သည်။
"ဒါနဲ့ အဲ့ဟာလေးကဆန်ပြုတ်ရောပြုတ်တတ်လို့လား"
Kimharu4121992🌵
Taehyungieရဲ့ Rainy daysလေးလည်းအရမ်းနားထောင်လို့ကောင်းတယ်နော်🐳
ကိုယ်ကတော့ဒီရက်တွေမှာ love me againနဲ့rainy daysပဲနားထောင်ဖြစ်နေတယ်
အားရင်သွားနားထောင်လိုက်ကြပါဦး ယော်ရောဘွန်းတို့💜
တစ်ကယ်ကောင်းတဲ့သီချင်းနှစ်ပုဒ်မို့ အားလုံးကိုနားထောင်စေချင်တာပါ🫶🏻
Zawgyi
ယြန္းဂီဒီမနက္လည္း ေစာေစာထ၍ျပင္ဆင္ၿပီးထယ္ေယာင္းကို႔လိုက္ပို႔ေပးရန္ ဧည့္ခန္းကေစာင့္ေနေလသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ခုထိဆင္းမလာေသး။
'ဝုတ္...ဝုတ္...'
သူ႕ကိုေတြ႕တိုင္းေဟာင္ေနက် ေခြးမဲမဲေသးေသးေလးကို
လည္းျမင္ေနက်ေတာ့႐ိုးေနၿပီျဖစ္တာမို႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္သည္။စိတ္႐ွိတိုင္းဆို ဖိနပ္နဲ႔ေကာက္ေပါက္ခ်င္ေပမယ့္ မေတာ္လို႔ထယ္ေယာင္းဆင္းလာတာနဲ႔ၾကဳံသြားမွာစိုးလို႔ ေဟာင္စမ္းဆိုၿပီးေတာ့သာၾကည့္ေနလိုက္တယ္။အပ်င္းေျပတာေပါ့။
'ဝုတ္...ဝုတ္...'
ဆက္ေဟာင္ေနရင္း သူထိုင္ေနတဲ့ထိုင္ခုံနားကိုလာၿပီးသူ႕ေပၚတြယ္ကပ္မလို႔လုပ္ေနတဲ့ေခြးမဲမဲေလးက သူ႕ကိုဘာျဖစ္ေစခ်င္လဲမသိ။ခ်ီေစခ်င္တာလား?ခ်ီလိုက္ရမလား?
"အား!!!ေခြးမသားေလး!!!"
ယြန္းဂီ သူ႕ကိုခ်ီခိုင္းေနတယ္ထင္ၿပီးခ်ီလိုက္ေတာ့ခဏေတာ့သူ႕အေပၚမွာၿငိမ္ေနေသးသည္။ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ေခြးမသားေလးကလိမၼာပါလား လို႔ေတြးေနတုန္းသူ႕ေပါင္ႏွစ္ဖက္လုံးေႏြးသြားတာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေသးေပါက္ခ်သြားတဲ့ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕အခ်စ္ေတာ္ေလး။သူလည္းေအာ္ေရာသူ႕ကိုယ္ေပၚကဆင္းၿပီး သူ႕ကိုမ်က္လုံးျပဴးျပဴးနဲ႔ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနေသးသည္။
"ဘာၾကည့္တာလဲ!!မင္းလုပ္လိုက္တာကိုၾကည့္စမ္း!!
ငါမနက္အေစာႀကီးတည္းက ေရခ်ိဳးၿပီးမင္းသခင္ကိုေစာင့္ေနတာေလ...တစ္ကယ့္ေသာက္က်င့္မေကာင္းတဲ့ေခြးမသားေလး!!"
'ဝုတ္...ဝုတ္'
အမယ္...သူေျပာေတာ့သူ႕ကိုျပန္ေဟာင္တာ။အဲ့ေသာက္ေခြးမသားေလးက တစ္ခါေလာက္႐ိုက္ခံရမွာမွတ္မွာ။ယြန္းဂီခ်က္ခ်င္းဖိနပ္ပါးကိုခြၽတ္ၿပီးလက္ကကိုင္ကာ မ်က္ႏွာကလည္းလူယုတ္မာျပဳံးႀကီးျပဳံးၿပီး ထယ္ေယာင္းအခ်စ္ေတာ္ေလးရဲ႕ဖင္ကို႐ိုက္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထြက္ေျပးသြားတဲ့ေခြးမဲမဲေလး။
ယြန္တန္ေလးကေ႐ွ႕ကေျပး ယြန္းဂီကေနာက္ကဖိနပ္ကိုင္ၿပီးလိုက္ေနတာ ဧည့္ခန္းမွာပဲဝိုင္းႀကီးလည္ေနသည္။
လိုက္ေနရင္း ယြန္းဂီကေမာလို႔နားသြားရင္ခ်လူေလးနဲ႔ယြန္တန္ေလးကလည္းလိုက္နားၿပီး ယြန္းဂီေနာက္ကျပန္လိုက္တာနဲ႔ခုံေအာက္ေတြထဲဝင္ပုန္း၊ဧည့္ခန္းကိုပတ္ေျပးေနေတာ့ ခ်လူသံေတြေရာ ယြန္းဂီေအာ္သံေတြေရာ တစ္အိမ္လုံးဟိန္းေနသည္။ယြန္းဂီ အဲ့ေခြးေလးကိုမ႐ိုက္လိုက္ရရင္ ဒီေန႔တစ္ေနလုံးစားဝင္အိပ္ေပ်ာ္ျဖစ္မွာမဟုတ္လို႔ အားတက္တေရာ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ေနာက္ကေျပးလိုက္တုန္းျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေျခေခ်ာင္း႐ွည္႐ွည္ေလးေတြကို သူ႕မ်က္စိေ႐ွ႕ျမင္ရေတာ့မွသူ႕ေျခေထာက္ေတြလည္းရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္။သူေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြပိုင္႐ွင္ကမေန႔ညကသူနဲ႔ကေတာက္ကဆျဖစ္သြားတဲ့ကင္မ္ထယ္ေယာင္း။
"ခင္ဗ်ားဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ယြန္းဂီလက္ထဲကဖိနပ္ပါးကို ၾကည့္ၿပီးေအးတိေအးစက္ေမးလာတဲ့ထယ္ေယာင္း။
"ဟို...ဟိုျခင္ေတြေပါလို႔ လိုက္႐ိုက္ေနတာပါ...ဟီးဟီး"
ယြန္းဂီ႐ွိသမွ်သြားေတြအကုန္ၿဖဲၿပီး ဖိနပ္ကိုျပန္ခ်ၿပီးစီးကာ ထယ္ေယာင္းကိုေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကဘာမွျပန္မေျပာပဲသူ႕ကိုမ်က္ခုံးမ်ားက်ံဳ႕၍သာၾကည့္ေနသည္။ဒီအၾကည့္ေတြက ထယ္ေယာင္းနဲ႔သူပထမဆုံးေတြ႕တုန္းကအၾကည့္ခံရသလိုမ်ိဳး။ယြန္းဂီအတြက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းအၾကည့္ေတြကအရမ္းသူစိမ္းဆန္ၿပီး သူ႕ကိုဝမ္းနည္းေစသည္။
"ခင္ဗ်ားမျပန္ေသးဘူးလား"
"မျပန္ပါဘူး ကိုယ္ထယ္ေယာင္းကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးမယ္
လို႔ေျပာထားတာပဲ...မမကမေတာင္းဆိုရင္ေတာင္ကိုယ္ကေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခ်င္တာမို႔မျပန္ဘူး...မမျပန္လာရင္ျပန္မယ္...ၿပီးေတာ့...ဒီအိမ္မွာထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္တည္း...ကိုယ္စိတ္မခ်ဘူး"
မင္ယြန္းဂီစကားကိုသူကယုံမယ္ထင္ေနလား?မမကိုလိုခ်င္လို႔သူ႕ကိုအခ်ိဳသပ္ေနတာ။ေမ်ာမပါသြားနဲ႔ကင္မ္ထယ္ေယာင္း။
"ခင္ဗ်ားဘာသာမျပန္တာေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မႀကိဳဆိုဘူး"
"သိပါတယ္...ကိုယ္ကေနခ်င္တာပါ"
သူေျပာတာကိုျပန္မေျပာပဲ ေအာက္မွာမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ကင္မ္ယြန္တန္ကိုခ်ီလိုက္တဲ့ထယ္ေယာင္း။
ဟိုေသာက္ေခြးမသားေလးက ခုနကေတာ့သူမဟုတ္သလိုပတ္ေျပးေနၿပီးခုက်ေတာ့ခ်က္ခ်င္းကိုၿငိမ္က်သြားတာ။
"ကြၽန္ေတာ္႕သားကို ခင္ဗ်ားတစ္ခုခုလုပ္ထားေသးလား"
"မ..မလုပ္ပါဘူး"
သူျပန္ေျပာတာကို အာ႐ုံမရပဲတစ္ခုခုကိုအနံ႔လိုက္ခံေနတဲ့ထယ္ေယာင္း။အနံ႔ခံေနရင္းသူ႕နားကပ္လာေတာ့ ႏွာေခါင္းကိုလက္နဲ႔ပိတ္လိုက္ၿပီးမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕၍သူ႕ကိုၾကည့္လာသည္။
"က်စ္!ခင္ဗ်ားနားကဘာနံ႔ႀကီးလဲ နံလိုက္တာ"
"အာ...အဲ့ဒါခုနက ထယ္ေယာင္းရဲ႕သားကကိုယ့္အေပၚကိုေသးေပါက္ခ်သြားတာ"
"အဲ့ဒါဆိုလည္း ျမန္ျမန္သြားလဲေလဗ်ာ
ကြၽန္ေတာ္႕သားကိုေတာ့အျပစ္လာမေျပာနဲ႔
ကေလးကဘာသိမွာလဲ"
"ေအာ္...အင္းပါ"
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ေသးေပါက္ခ်ခံရေအာင္ေနတဲ့သူ႕အျပစ္ေပါ့။သူ႕ေခြးကိုေတာ့တစ္ခြန္းမဟဘူး။ဟိုေသာက္ေခြးမသားေလးက အခုေတာ့သူ႕သခင္လက္ေပၚကေနသူ႕ကိုဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုမ်ိဳးၾကည့္ေနတာ။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းလစ္ၾကည့္...အဲ့ေခြးမသားေလးကို တစ္ခ်က္ေလာက္ကန္မွာ။အခုေတာ့နံေစာ္ေနတာကို ျပန္လုပ္ရဦးမယ္။မနက္မိုးလင္းတည္းက ေသာက္လုပ္ေတြႀကီးပဲ။
"ကိုယ္ျမန္ျမန္သြားလဲလိုက္မယ္
ေက်ာင္းလိုက္ပို႔မွာမို႔ ေစာင့္ေနေနာ္"
"ယြန္တန္ေလးကဗိုက္ဆာလို႔လား အာပါးေကြၽးမယ္ေနာ္"
သူေျပာတာကို ျပန္မေျဖပဲေခြးကိုပဲ သည္းျပေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကိုေဒါသေတာ့ထြက္ေပမယ့္ သည္းခံၿပီးသာေရျပန္ခ်ိဳးဖို႔တက္လာရေတာ့သည္။ဒီဟာေလးနဲ႔ေတြ႕မွပဲ သူလည္းသည္းခံတတ္လာတာဆိုတာ သူကိုယ္သူေတာင္ျပန္အံ့ၾသရသည္အထိ။
.
.
"ကိုယ္ဒီမွာပဲေစာင့္ေနမယ္...presentationကို
အေကာင္းဆုံးလုပ္လာခဲ့ေနာ္ ထယ္ေယာင္း"
"......"
သူဖြင့္ေပးတဲ့ကားတံခါးကေန သူ႕ကိုဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျဖပဲထြက္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္းကို ယြန္းဂီသက္ျပင္းခ်ရင္းသာၾကည့္ေနသည္။အမွန္ဆိုသူကစိတ္ေကာက္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား?အဲ့ဟာေလးက မမလည္းမေတာင္းဆိုပဲလိမ္ၿပီးသူ႕အိမ္မွာလာေနခိုင္းတာေလ။စိတ္ေကာက္သင့္တာ သူမဟုတ္ လား?ဟူး...တစ္ကယ္နားလည္ရခက္တယ္...ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက။
.
.
.
ယြန္းဂီ ကားထဲမွာပဲထယ္ေယာင္းကိုေစာင့္ေနလိုက္တာ
၁နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ပ်င္းလာတာေၾကာင့္ ပ်င္းေၾကာဆန္႔ရင္းသမ္းေဝရင္းနဲ႔နမ္ဂြၽန္႔ဆီကိုဖုန္းေခၚလိုက္သည္။ေမးစရာလည္း႐ွိတာေၾကာင့္ပင္။
"သားႀကီး...ေနေကာင္းလား"
နမ္ဂြၽန္ ေဆာ့ဂ်င္ဆီသြားဖို႔ျပင္ေနတုန္းယြန္းဂီဆီကဖုန္းလာလို႔သက္ျပင္းခ်ရင္းကိုင္လိုက္သည္။အစ္ကို႔ဆီသြားရပါမယ္ဆို သေကာင့္သားကဘာေတြ႐ွည္ဦးမလဲမသိဘူး။ျမန္ျမန္စကားစျဖတ္ရမယ္။အစ္ကို႔နားမွာသူမ႐ွိတာနဲ႔ တဝဲလည္လည္လုပ္ေနတဲ့ေဆးဆိုးပန္း႐ိုက္မေတြကအမ်ားႀကီး။သူစိတ္မခ်ပါဘူး။
"အပိုေျပာမေနနဲ႔ လိုရင္းေျပာ...မင္းလိုမအားဘူး"
ယြန္းဂီ စစခ်င္းနမ္ဂြၽန္ေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္ မ်က္ခုံးမ်ားတြန္႔ခ်ိဳးသြားေတာ့သည္။အဲ့ေကာင္ကဘာေတြလုပ္ေနလို႔မအားရသလဲ?အားေနအစ္ကိုေဆာ့ဂ်င္နားပဲကပ္ၿပီးေၾကာင္ေနတာကို။သူကေရာအားေနလို႔လား?ကင္မ္ထယ္ေယာင္းနားမွာတစ္ရက္ေလာက္ လာေနၾကည့္ပါလား?ဒီလိုပါးစပ္ကထြက္လာမလားလို႔။
"မင္းကလည္းကြာ...အိုေက...အိုေက
လိုရင္းပဲေျပာမယ္...စိတ္ေကာက္တာကိုဘယ္လို
ေခ်ာ့ရလဲ"
နမ္ဂြၽန္စိတ္႐ႈပ္စြာ သက္ျပင္း႐ွည္ႀကီးခ်လိုက္သည္။ဒါေလးေမးဖို႔ကို ဖုန္းဆက္တာတဲ့လား?သူ႕ရဲ႕ေ႐ႊလိုအဖိုးတန္တဲ့အခ်ိန္ေတြကအစ္ကို႔နားမွာပဲျဖဳန္းတီးရမွာေလ။
"မင္းဟာေလးေကာက္ေနတာဆိုရင္ အာဘြားသာေပးလိုက္
ခ်က္ခ်င္းစိတ္ေကာက္တာေျပသြားလိမ့္မယ္...ဒါပဲ"
နမ္ဂြၽန္ေျပာေျပာၿပီးခ်င္းဖုန္းခ်ပစ္ကာ ေသခ်ာဝတ္စားၿပီး
မား႐ွိရာမိးဖိုခန္းသို႔သြားရန္ျပင္ေတာ့သည္။မားကိုဖားမွ လိုက္လ်ားလိုက္လ်ားလုပ္လို႔ေကာင္းမွာေလ။တစ္ဦးတည္းေသာသားေလးဆိုၿပီး မားကသာအလိုလိုက္တာ။ပါးကအသက္ကႀကီးေနၿပီ..ခုထိမိဘလုပ္စာထိုင္စားေနတုန္းလား?သူ႕ကုမၸဏီမွာလာကူပါ့လား?လုပ္ေနလို႔ မားကိုပဲအပူကပ္ရတာ။မားကလည္းသူတစ္ခြန္းဆိုအကုန္ၿပီးတာမို႔ ပါးကသူ႕ကိုမထိရဲတာ။အစ္ကို႔ကိုရမွသာ ကိုယ္တိုင္အလုပ္လုပ္ၿပီးသူပဲ႐ွာေကြၽးမွာ။အခုေတာ့အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး။
ယြန္းဂီ က်သြားတဲ့ဖုန္းကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္းခုနကနမ္ဂြၽန္ေျပာသြားတဲ့ 'အာဘြားသာေပးလိုက္ ခ်က္ခ်င္းစိတ္ေကာက္ေျပသြားလိမ့္မယ္' ဆိုတဲ့စကားကိုျပန္စဥ္းစားရင္း သူသာထယ္ေယာင္းကိုအာဘြားေပးလိုက္ရင္လို႔စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးသူ႕ဘာသာ႐ွက္လို႔မ်က္ႏွာကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ၿပီးေခါင္းခါေနေတာ့သည္။
"အား!!ကင္မ္နမ္ဂြၽန္..ဘာေတြေျပာမွန္းမသိဘူး
ဒါေပမယ့္...နမ္ဂြၽန္ကIQ148ေတာင္႐ွိတာ..တစ္ကယ္အဲ့လိုလုပ္ရင္စိတ္ဆိုးေျပသြားမွာလား..."
ယြန္းဂီတစ္ေယာက္တည္းေရ႐ြတ္ေျပာဆိုေနရင္း ခဏၾကာေတာ့ကားစက္ႏိႈးကာတစ္ေနရာသို႔သြားရန္ျပင္လိုက္သည္။ထယ္ေယာင္းႀကိဳက္မယ့္မုန္႔နဲ႔အေအးသြားဝယ္ရမယ္။ခဏေနလို႔ထယ္ေယာင္းျပန္ထြက္လာရင္ဗိုက္ဆာေနမွာမို႔ သူႀကိဳျပင္ဆင္ထားရမယ္ေလ။မနက္စာလည္းမစားသြားဘူးမလား?
.
.
.
ဖိုင္တြဲေတြကိုင္ၿပီးထြက္လာတဲ့ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာေလးကၾကည္ေနသည္။အေၾကာင္းကေတာ့သူျပင္ဆင္ထားတဲ့ presentationကအရမ္းျပည့္စုံၿပီးသူ႕ကိုေတာ္တယ္လို႔
ပါေမာကၡေတြဆီကခ်ီးက်ဴးခံလိုက္ရလို႔ပင္။
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္တည္းပီတီျဖာကာ ေလွ်ာက္လာရင္းကားေပၚကေနကပ်ာကယာဆင္းၿပီး ကားတံခါးကိုအသင့္ဖြင့္ေပးထားတဲ့ယြန္းဂီကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးကခ်က္ခ်င္းျပန္မိႈင္သြားသည္။
"အကုန္အဆင္ေျပလာတယ္မလား ထယ္ေယာင္း"
"...."
လာတုန္းကလိုပဲ သူေျပာတာကိုဘာမွျပန္မေျပာပဲသူအသင့္ဖြင့္ေပးထားတဲ့ကားတံခါးကေနတက္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္း။
စိတ္ေကာက္ေနတဲ့လူကိုတစ္ခါမွမေခ်ာ့ဖူးတဲ့ယြန္းဂီက ခုေတာ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ၾကံမရျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
"ကိုယ္ထယ္ေယာင္းဖို႔မုန္႔ေတြဝယ္ထားတယ္
အေနာက္မွာ႐ွိတယ္..စားလိုက္ပါလား...ဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့"
"....."
"ထယ္ေယာင္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့cheese cakeနဲ႔ strawberry smoothieဝယ္လာတာ...ကိတ္မစားခ်င္ရင္ေတာင္smoothieေလးပဲေသာက္လိုက္ပါလား"
"....."
"ကိုယ္ဝယ္ထားတာေတြမႀကိဳက္လို႔လား"
"......"
'ကြၽီ'
ယြန္းဂီကားေမာင္းေနရင္း ထယ္ေယာင္းကိုစကားေတြေျပာေနေပမယ့္ သူ႕ကိုဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ စိတ္တိုလာကာကားကိုလမ္းေဘးသို႔ကပ္ရပ္လိုက္သည္။ထယ္ေယာင္းကဘာကိုေကာက္ေနမွန္းမသိေပမဲ့ သူ႕ကိုဒီလိုဆက္ဆံတာကေတာ့လြန္တယ္ေလ။ေျပာေနတဲ့လူကအ႐ူးလိုပဲ။အဲ့ေလာက္သူ႕ဘက္ကေခ်ာ့တာေတာင္ စိတ္ေကာက္မေျပႏိုင္ေသးဘူးလား?
"ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား"
"......"
"ကိုယ္ကဘာလုပ္မိလို႔လဲ"
"......"
ဘယ္လိုေမးေမးေျဖမလာတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ယြန္းဂီရဲ႕သည္းခံႏိုင္မႈကကုန္သြားၿပီျဖစ္သည္။
"ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!!!ငါဘာလုပ္လို႔မင္းကဒီလိုျဖစ္ေနတာလဲ...ဟမ္!!"
ျပတင္းေပါက္ကိုမ်က္ႏွာမူေနတဲ့ထယ္ေယာင္းက ယြန္းဂီေအာ္ေတာ့မွခ်က္ခ်င္းေခါင္းလွည့္လာသည္။ဝိုင္းစက္သြားတဲ့မ်က္လုံးေလးမ်ားကလည္း အံ့ၾသမႈေတြအျပည့္။
မင္ယြန္းဂီကအခုသူ႕ကိုေအာ္လိုက္တာလား?အၿမဲသူ႕အလိုပဲလိုက္ခဲ့တဲ့မင္ယြန္းဂီဆီက အေအာ္ခံလိုက္ရေတာ့
ရင္ထဲကဝမ္းနည္းမႈကေဖာ္ျပလို႔ေတာင္မရေတာ့။သူ႕ကိုဒီေလာက္ေလးေတာင္သည္းမခံႏိုင္တာလား?သူလုပ္လိုက္တာကအဲ့ေလာက္ေတာင္ မင္ယြန္းဂီကိုေဒါသထြက္ေစတာလား?သူ႕ကိုမင္ယြန္းဂီကစိတ္ပ်က္စရာလို႔ျမင္ေနတာလား?သို႔ေလာသို႔ေလာ ေမးခြန္းမ်ားကထယ္ေယာင္းေခါင္းထဲမွာေနရာအျပည့္ယူလာၿပီး မ်က္ဝန္းလွလွေလးႏွစ္ဖက္တြင္မ်က္ရည္မ်ားကခ်က္ခ်င္းေနရာယူလာသည္။
"ေျပာေလ!!...မင္းမွာငါ့ကိုစကားျပန္မေျပာခ်င္ရေလာက္ေအာင္ ငါဘာလုပ္ထားမိလို႔လဲ!!...မင္းလိုလုပ္ေၾကးဆိုရင္
မင္းကိုငါကအဲ့လိုလုပ္ရမွာမဟုတ္လား!!...မင္းပဲမမ့နာမည္ကိုအလြဲသုံးစားလုပ္ၿပီးငါ့ကိုလိမ္တာေလ!...ငါကေဒါသထြက္ရမယ့္လူပါ!!"
ယြန္းဂီ ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာကိုတစ္ခ်က္မၾကည့္ပဲသူ႕ရင္ထဲ႐ွိတဲ့အစိုင္အခဲေတြအားလုံးကို ေအာ္ဟစ္ကာေပါက္ကြဲေတာ့သည္။
"ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ္႕ကိုမေအာ္နဲ႔!!!"
"မင္းလည္းငါ့ကိုမေအာ္...."
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အသံစူးစူးကိုၾကားမွ ယြန္းဂီထယ္ေယာင္း႐ွိရာကိုမ်က္ႏွာလွည့္ၾကည့္ကာ ျပန္ေအာ္ဖို႔လုပ္ေတာ့ေတြ႕လိုက္ရတဲ့မ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ေျပာေနတဲ့စကားေတြကေလထဲမွာတင္ရပ္သြားရသည္။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔။ၿပီးေတာ့သူ႕ကိုလည္းနာနာက်ည္းက်ည္းၾကည့္ေနေသးတာ။သူေအာ္မိတာမွားသြားၿပီလား?ေဒါသထြက္လာရင္ ဘယ္လိုမွထိန္းမရေတာ့တဲ့သူ႕ေဒါသကိုသူသိတာေၾကာင့္ စိတ္ကိုေလ်ာ့ၿပီးသူဘက္ကပဲစေခၚေပမယ့္ အဲ့ဒါကိုမထီမဲ့ျမင္ျပဳတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္အခုလိုေတြျဖစ္ကုန္တာ။ဘယ္သူ႕ကိုအျပစ္တင္ရမွာလဲ?ေအာ္မိတဲ့သူ႕ကိုယ္သူလား?ေအာ္ေအာင္လုပ္တဲ့ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုလား?
'ေတာက္ခ္!!!!'
ယြန္းဂီ စတီယာတိုင္ကိုလက္နဲ႔ထုရင္းေတာက္ခ္ေခါက္လိုက္တာျဖစ္သည္။အသက္ကိုဝဝ႐ႈကာသူ႕စိတ္ကိုသူတတ္ႏိုင္သေလာက္ ျမန္ျမန္ျပန္ေလ်ာ့ရင္းထယ္ေယာင္းနဲ႔ျပန္စကားေျပာဖို႔ႀကိဳးစားေနတာပင္။
"ကားတံခါးဖြင့္ေပး!!"
ယြန္းဂီ စတီယာတိုင္ကိုထုရင္းေတာက္ခ္ေခါက္လိုက္တာကိုသူ႕ကိုစိတ္ဆိုးတယ္ထင္ၿပီးခ်က္ခ်င္းေျပာလာတဲ့ထယ္ေယာင္း။
ထယ္ေယာင္းကကားေပၚကဆင္းခ်င္ေနတဲ့ပုံပင္။သူတမင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ဒီျပသနာကိုဒီမွာပဲအၿပီး႐ွင္းဖို႔လိုသည္။ေနာက္ရက္ကူးသြားရင္သူတို႔ဆက္ဆံေရးကပိုၿပီးဆိုးေတာ့မွာ။သူ႕ကိုေအာ္ေျပာလာတဲ့အသံကလည္းတုန္ရီေနေသးသည္။သူတစ္ကယ္ပါ...ထယ္ေယာင္းငိုေနတာကိုျမင္လိုက္ေတာ့သူ႕ကမ႓ာႀကီးၿပိဳသြားသလိုကိုျဖစ္သြားတာ။သူျမင္ေနက်ထယ္ေယာင္းကအၿမဲေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔သူ႕ကိုအာဏာျပေနၾက။ဒီလိုမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကို သူစိတ္ကူးေတာင္မယဥ္ဖူးဘူး။
"ခင္ဗ်ားကိုဖြင့္ေပးလို႔ ေျပာေနတယ္ေလ!!!"
"ကိုယ္မွားသြားတယ္ ကိုယ္မေအာ္သင့္ဘူး
အဲ့ဒီအတြက္လည္းကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
သူေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကခဏေတာ့ၿငိမ္သြားသည္။ၿပီးေတာ့သူ႕ဘက္ကိုခ်က္ခ်င္းလွည့္လာၿပီး
"ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကိုေအာ္တာ!!
ဘယ္သူမွကြၽန္ေတာ့္ကိုအဲ့လိုမေအာ္ဖူးဘူး!!"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းပင္ခုနကထက္ ပိုငိုလာတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ယြန္းဂီစိတ္႐ႈပ္ေနတာေတြတစ္ခါတည္းေပ်ာက္ကာေခါင္းပိုကိုက္လာေတာ့သည္။သူ႕ဆီကေနဒီလိုမ်ိဳးအေအာ္ခံလိုက္ရတာကိုကင္မ္ထယ္ေယာင္းကအေတာ္ဝမ္းနည္းသြားတဲ့ပုံ။ငိုေအာင္လုပ္မိတာသူ႕အျပစ္ေတြပဲမို႔
သူလည္းဝမ္းနည္းရတာပဲ။ေလာေလာဆယ္ေတာ့အငိုတိတ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?နမ္ဂြၽန္႔ကိုဖုန္းဆက္ေမးရမလား?မျဖစ္ေသးပါဘူး..ဒီလိုလုပ္ေနရမယ့္အေျခအေနမဟုတ္ဘူး။
"ကိုယ္မွားသြားတယ္ ကိုယ္ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွ
ခုလိုထပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး..မငိုနဲ႔ေတာ့နဲ႔ေနာ္..ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကိုယ့္အမွားပါ"
သူျပာသလဲလဲေတာင္းပန္ေတာ့လည္း ဘာမွမထူးျခားလာတဲ့အေျခအေနပင္။ထယ္ေယာင္းကငိုေနဆဲပင္။ငိုေနတာႏွာေခါင္းထိပ္ေလးေတြရဲၿပီး ႐ိႈက္သံေတြပါထြက္ေနၿပီျဖစ္သည္။က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲေရာက္ေနတာမို႔ ယြန္းဂီဘာမွထပ္မေတြးေတာ့ပဲ ကားခါးပတ္ကိုျဖဳတ္ၿပီးငိုေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကိုခပ္တင္းတင္းဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ယြန္းဂီဖက္ထားတာကို ထယ္ေယာင္းအစကေတာ့အတင္း႐ုန္းကာတြန္းဖယ္ေနေပမယ့္ သူ႐ုန္းလိုက္တိုင္းပိုၿပီးဖက္လာတဲ့ယြန္းဂီေၾကာင့္ဆက္မ႐ုန္းေတာ့ပဲၿငိမ္ၿပီးမ်က္ ရည္ေတြကိုယြန္းဂီေက်ာျပင္ေပၚသို႔စီးဆင္းခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ယြန္းဂီ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာငိုေနတဲ့ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးကိုလက္တစ္ဖက္ကပြတ္သပ္ေပးေနၿပီးက်န္တစ္ဖက္ကထယ္ေယာင္းေခါင္းေလးကိုထိန္းကိုင္ထားရင္းခပ္ဖြဖြေလးပြတ္ေပးကာ အငိုတိတ္လို႔တိတ္ျငားေခ်ာ့ျမဴေနေလသည္။ေခ်ာ့တဲ့ကေလးကပိုငိုတယ္ဆိုသလိုမ်ိဳး ထယ္ေယာင္း ယြန္းဂီရင္ခြင္ထဲမွာေက်ာေလးတသိမ္သိမ့္တုန္တဲ့အထိအားရပါးရငိုေနတာျဖစ္သည္။
"မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္...ကိုယ့္အမွားပါ...ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...မ်က္႐ိုးေတြကိုက္မယ္...မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္...ကိုယ္ေနာက္ဆိုဘယ္ေတာ့မွမေအာ္ေတာ့ဘူးေနာ္"
"ခင္ဗ်ားကိုမေခၚဘူး!"
သူ႕ကိုမေခၚဘူးဆိုၿပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲကေနရန္ျပန္ေတြ႕ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကိုယြန္းဂီတစ္ခ်က္ငုံ႔ၾကည့္ၿပီးတေဘာတက်ျပဳံးလိုက္သည္။လုံးဝစကားမေျပာတာထက္စာရင္ ခုလိုေလးျပန္ေျပာတာကေတာ္ေသးတာေပါ့။
"ကိုယ့္ကိုစကားမေျပာပဲမေနပါနဲ႔..ကိုယ္ထယ္ေယာင္းနဲ႔
စကားမေျပာပဲမေနႏိုင္ဘူး...ျဖစ္ခဲ့တာေတြအကုန္လုံးက
ကိုယ့္အမွားပါ...ကိုယ္ကပဲအျပစ္႐ွိတဲ့လူပါ...ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ"
ထယ္ေယာင္း ယြန္းဂီေျပာသမွ်ကိုယြန္းဂီရင္ခြင္ထဲကပဲၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနသည္။မင္ယြန္းဂီကသူ႕ကိုေတာင္း ပန္ေနတာဘယ္ႏွႀကိမ္မွန္းေတာင္မသိေတာ့ေပ။ခုထိသူ႕ကိုေပြ႕ဖက္ေပးထားတဲ့မင္ယြန္းဂီရင္ခြင္ကသူ႕အတြက္ေတာ့တစ္ကယ့္ကိုစိတ္သက္သာရာရေစသည္။သူ႕ကိုေသခ်ာဂ႐ုတစိုက္ေခ်ာ့ေနတဲ့အျပဳအမူေတြတစ္ခုခ်င္းစီကို သူသေဘာက်သည္။သူရင္ေတြလည္းခုန္ေနၿပီးဒီလိုဆက္မေနသင့္ေၾကာင္းကိုသူ႕ဦးေႏွာက္အႀကိမ္ႀကိမ္သတိေပးေနေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့သူမ်က္ႏွာအပ္ထားတဲ့ရင္ခြင္ႀကီးထဲကေနသူမ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေသးဘူး။
"ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္ေနတာမလား...ဟင္...
စိတ္ဆိုးေျပေတာ့ေနာ္"
"မေျပဘူး ခင္ဗ်ားကိုမေခၚခ်င္ဘူး!!"
"ကိုယ္ေအာ္မိလို႔လား...ဟမ္"
"ခင္ဗ်ားနဲ႔စကားမေျပာခ်င္ဘူး!"
"ကိုယ္မွားပါတယ္လို႔ေျပာၿပီးၿပီေလကြာ
စိတ္ဆိုးေျပေတာ့ေနာ္"
သူေျပာတာကိုျပန္မေျဖေတာ့ပဲ သူ႕ရင္ခြင္ထဲကေနပဲေခါင္း ခါျပတဲ့အတတ္ကေလး။ယြန္းဂီ ထယ္ေယာင္းအျပဳအမူကိုသေဘာက်စြာရယ္ၿပီးဆံပင္ေတြကိုဖြေနရင္းမွသူ႕ကိုယ္သူျပန္သတိထားမိသည္။သူရင္ေတြခုန္ေနသည္။သူ႕ရင္ခုန္သံကိုသူ႕နားကေတာင္ျပန္ၾကားေနရတာေၾကာင့္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာမ်က္ႏွာဖြက္ထားတဲ့ထယ္ေယာင္းၾကားသြားမွာကိုေတာင္
ေၾကာက္မိသြားသည္။သူထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္ ႏွလုံးခုန္သံကတစ္သံတည္းမဟုတ္ဘူး။ႏွစ္သံ...သူအေသအခ်ာကိုၾကားေနရတာ။တစ္ကယ့္ကိုမွတိုးတိုးေလးျဖစ္တဲ့ရင္ခုန္သံႏွစ္သံကို။ထယ္ေယာင္းကလည္းသူ႕လိုပဲရင္ခုန္ေနတာလား?သူပဲဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတာလား??
ယြန္းဂီ ထယ္ေယာင္းကိုရင္ခြင္ထဲကေနထုတ္ၿပီးမ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ေစလိုက္သည္။ငိုထားတဲ့ထယ္ေယာင္းမ်က္ႏွာကရဲရဲေလးျဖစ္ေနသည္။သူျပဳံးျပေတာ့ သူ႕ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးမ်က္ႏွာမဲ့ျပသည္။
"ကိုယ့္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေတာ့"
"....."
"ဆက္ၿပီးစိတ္ဆိုးဦးမွာလား"
"....."
'ႁပြတ္စ္'
"ကိုယ္ဒီလိုျပန္ေခ်ာ့တယ္...စိတ္မဆိုးနဲ႔ေတာ့ေနာ္"
ယြန္းဂီဘယ္လိုမွၾကံမရတဲ့အဆုံး နမ္ဂြၽန္အၾကံေပးထားတာကိုသတိရၿပီး တုံ႔ဆိုင္းမေနပဲထယ္ေယာင္းညာဘက္ပါးကိုနမ္းလိုက္သည္။သူ႕ကိုမ်က္လုံးမ်ားျပဴး ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးနဲ႔ျပန္ၾကည့္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္အၾကံေပးတာကအဆင္ေျပပါလားဟုေတြးကာစိတ္ေအးသြားတဲ့ယြန္းဂီ။
'ဂြပ္'
"ခင္ဗ်ား႐ူးေနလား မင္ယြန္းဂီ!!!"
.
.
.
"အ!ေခြးမသားကင္မ္နမ္ဂြၽန္...အဲ့ေကာင္စကားကို
ယုံမိတာခုေတာ့ ဆဲဖို႔ေတာင္ပါးစပ္ကဟမရေတာ့ဘူး...
ဟိုဟာေလးကလည္း နမ္းလိုက္တာေလးကိုလက္သီးနဲ႔ျပန္ထိုးဖို႔လို႔လို႔လား...ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ဟာေလး..ငါ့မွာေတာ့
ဒင္းကိုေခ်ာ့ဖို႔လုပ္လိုက္တာေလ...နမ္းခ်င္တယ္မ်ားထင္ေနလား!!..အ..ေအာ္လို႔မျဖစ္ဘူး..စိတ္ေလ်ာ့..စိတ္ေလ်ာ့"
ယြန္းဂီ ကားေပၚမွာထယ္ေယာင္းေပးလိုက္တဲ့ဘယ္ဘက္ပါးကပူပူေႏြးေႏြးဒဏ္ရာကိုအခန္းထဲကမွန္မွာၾကည့္ရင္းမဆီမဆိုင္နမ္ဂြၽန္႔ကိုေျပာဆိုေနတာပင္။ပါးကေတာ္ေတာ္ေယာင္သြားၿပီး ညိဳေတာင္ညိဳေနၿပီျဖစ္သည္။ထယ္ေယာင္းပါးကိုနမ္းနမ္းၿပီးခ်င္း အဆင္ေျပသြားၿပီအထင္နဲ႔ေပ်ာ္ေနတုန္း အလင္းလိုအျမန္ႏႈန္းနဲ႔သူ႕ပါးေပၚေရာက္လာတဲ့အရာေၾကာင့္ ေခါင္းေတာင္မူးသြားသည္။ႏွာေခါင္းကလည္းပူေႏြးလာတာေၾကာင့္ သူလက္နဲ႔သုတ္လိုက္ေတာ့ေသြးေတြ။သူ႕ကိုထိုးလိုက္တဲ့ဟာေလးကေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးရဲၿပီးအသက္႐ႈသံေတြကလည္းျမန္ေနၿပီးသူ႕ကိုဝါးစားမတတ္ၾကည့္ေနတာ။
သူ႕ႏွာေခါင္းေသြးေတြကိုျမင္ေတာ့ အဲ့ဟာေလးကခဏေတာ့
လန္႔ျဖန္႔သြားကာ သူ႕အိတ္ထဲကဘက္ကိုင္ပုဝါအညိဳေလးကိုျမန္ျမန္ထုတ္ေပးၿပီး 'ေသြးေတြသုတ္လိုက္ ကြၽန္ေတာ္႕ကိုအဲ့လိုလာမၾကည့္နဲ႔ ၿပီးရင္အိမ္ကိုျမန္ျမန္ေမာင္း' တဲ့။အဲ့ဒါေလးပဲေျပာသြားတာ။ေတာင္းပန္ပါတယ္ ရရဲ႕လား?လို႔တစ္ခြန္းေတာင္မဟသြားဘူး။ဘယ္ေလာက္ေဒါသထြက္ဖို႔ေကာင္းလဲ?လူကႏွာေခါင္းေသြးေတြသုတ္ၿပီးထူပူသြားတဲ့ပါးတစ္ျခမ္းကိုေတာင္ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ပဲ အိမ္ကိုအျမန္ေမာင္းခဲ့ရသည္။ျခံထဲကားေရာက္တာနဲ႔ သူကားတံခါးဖြင့္ေပးတာေတာင္မေစာင့္ပဲ ေဒါသတႀကီးနဲ႔အိမ္ေပၚကိုေျပးတက္သြားတဲ့ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကတစ္ကယ့္ကိုေသာက္ျမင္ကပ္စရာေလး။
ထယ္ေယာင္းအခန္းထဲကျပတင္းေပါက္နားမွာထိုင္ရင္း ယြန္းဂီနမ္းသြားတဲ့သူ႕ညာဘက္ပါးျပင္ေလးကိုကိုင္ကာအျပင္ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။မင္ယြန္းဂီဆိုတဲ့လူကစိတ္ဆိုးေနရင္ နမ္းရတယ္လို႔ဘယ္ကေနၾကားလာသလဲ?တစ္ကယ့္ကိုက်ပ္မျပည့္တဲ့လူ။ဒီေန႔,ေန႔လည္မွာပဲျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ကိစၥေတြအမ်ားႀကီးပင္။မင္ယြန္းဂီက သူငိုေနတာကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္။သူစိတ္ဆိုးေနတယ္ဆိုေတာ့ပါးကိုနမ္းၿပီးေခ်ာ့တယ္။အခုျပန္စဥ္းစားေနရင္ေတာင္သူ႕ႏွလုံးကအခုန္ျမန္ေနတုန္း။မင္ယြန္းဂီသာမမေၾကာင့္သူ႕အနားကိုမခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဒီလိုအေျခအေနေလးကအရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေနတာမလား?သူလည္းရင္ခုန္လို႔ရၿပီး မင္ယြန္းဂီအေပၚကိုလည္းစည္းေတြျခားစရာမလိုေတာ့ဘူး။သူ႕ဘက္ကပဲဒီလိုေတြျဖစ္ေနၿပီး မင္ယြန္းဂီရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကမမ့အေပၚမွာပဲ႐ွိတာဆိုေတာ့ ဒီအေျခအေနႀကီးကအရမ္းေတာ့႐ွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။သူလန္႔သြားလို႔ထိုးလိုက္မိတဲ့မင္ယြန္းဂီေရာေတာ္ေတာ္နာသြားမလား?စိုးရိမ္ေပမယ့္လည္း သူ႕မာနကအဆင္ေျပရဲ႕လားလို႔သြားမေမးေစခ်င္ဘူး။ထယ္ေယာင္းအေတြးေတြနဲ႔တင္ ျပတင္းေပါက္နားမွာထိုင္ေနတာအေတာ္ၾကာသြားသည္အထိပင္။
.
.
'ေဒါက္...ေဒါက္'
ယြန္းဂီပါးေပၚကဒဏ္ရာကို ေရေႏြးအိတ္နဲ႔ကပ္ေနတုန္း တံခါးေခါက္သံၾကားတာေၾကာင့္ သြားဖြင့္ဖို႔ထရသည္။ဟိုဟာေလးေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ဒီလိုေတြျဖစ္ထားတာသူ႕ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းေတာင္မဆိုင္ရဲေလာက္ဘူး။ျခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးပဲျဖစ္မယ္။
"အရမ္းနာသြားလား ကြၽန္ေတာ္ေဆးေသတၱာလာေပးတာ"
ယြန္းဂီေတြ႕လိုက္ရတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ အံ့ၾသသြားေပမယ့္ ေဆးေသတၱာကိုအျပစ္လုပ္ထားသူပမာ ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီးေပးလာတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ခုနကထြက္ေနတဲ့ေဒါသေတြလည္းၿငိမ္းသြားေတာ့သည္။
"နာတာေပါ့...ဒီမွာၾကည့္"
ထယ္ေယာင္း ယြန္းဂီေျပာလို႔ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူထိုးထားတဲ့ေနရာက ေရာင္ေနၿပီးမ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာနဲ႔မလိုက္မဖက္ၾကည့္ရဆိုးေနသည္။သူ႕အျပစ္ပဲမို႔သက္ျပင္းခ်ၿပီး ယြန္းဂီအခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။
ယြန္းဂီအစကေတာ့ သူ႕ကိုေဆးေသတၱာပဲလာေပးတာထင္ၿပီးယူမလို႔လက္လွမ္းလိုက္ေပမယ့္ ေပးတဲ့ထယ္ေယာင္းကလက္ကိုျပန္႐ုတ္ၿပီးသူ႕အခန္းထဲကကုတင္ေပၚမွာသြားထိုင္ေနသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေဆးလိမ္းေပးမယ္ ဒီမွာလာထိုင္ပါ"
"ရပါတယ္ ကိုယ့္ဘာသာလိမ္းလိုက္မယ္"
"ကြၽန္ေတာ္႕ေၾကာင့္ျဖစ္တာမို႔ မ်က္ႏွာလႊဲမေနႏိုင္လို႔...
ဒီကိုလာဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္ႏွစ္ခါမေျပာခ်င္ပါဘူးဆို"
ယြန္းဂီလည္းထပ္ၿပီးအထြန္႔မတက္ေတာ့ပဲ ထယ္ေယာင္းထိုင္ခိုင္းတဲ့ကုတင္ေဘးမွာ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ေဆးေသတၱာကိုဖြင့္ၿပီး သူ႕ကိုဂ႐ုတစိုက္ေဆးလိမ္းေပးေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကို မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္မခတ္ပဲလိုက္ၾကည့္ေနမိတဲ့ယြန္းဂီ။အနီးကပ္ျမင္ေနရတဲ့ထယ္ေယာင္းကိုေငးမိတိုင္းသူ႕ရင္ဘတ္ထဲကက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ျမည္ဟီးသြားတာက အရင္ကအတိုင္းပဲမေျပာင္းလဲသြားဘူး။
"နည္းနည္းစပ္မယ္ေနာ္"
'အ!!'
အရက္ျပန္နဲ႔ေပါက္သြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းနားကို ပိုးသတ္ေပးေနရင္းထယ္ေယာင္းသက္ျပင္းခ်ေနမိတာ ဘယ္ႏွႀကိမ္မွန္းေတာင္မသိေတာ့ေပ။သူလုပ္လိုက္တာ ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္သြားတာမို႔သူအေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေန၏။
"ခင္ဗ်ားဒီပုံနဲ႔ဆို ညစာကိုဆန္ျပဳတ္ပဲစားရမွာ
ကြၽန္ေတာ္ျပဳတ္ေပးမယ္ ၿပီးေတာ့ကြၽန္ေတာ္႕ေၾကာင့္
ခင္ဗ်ားဒီလိုျဖစ္သြားတာေပမယ့္ ခင္ဗ်ားအျပစ္လည္းပါတယ္ေနာ္"
"ကိုယ္သိပါတယ္...ဟို..ဟို..နမ္းမိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ယြန္းဂီေျပာတဲ့နမ္းမိလို႔ဆိုတဲ့စကားကိုၾကားေတာ့ ထယ္ေယာင္းခ်က္ခ်င္းထိုင္ေနရာကေနမတ္တပ္ရပ္မိသည္။သူအခုထိ႐ွက္ေနေသးတယ္ေလ။အဲ့လူကဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုဒီကိစၥကိုျပန္ေျပာေနေသးတယ္။
"ခင္ဗ်ားအျပစ္ကိုသိရင္ၿပီးေရာ..ကြၽန္ေတာ္ဆန္ျပဳတ္သြားျပဳတ္လိုက္မယ္...နာရီဝက္ေလာက္ေနရင္ဆင္းလာခဲ့"
"အင္း"
ထယ္ေယာင္းေဆးေသတၱာေတာင္ျပန္မယူႏိုင္ေတာ့ပဲ ခပ္သုတ္သုတ္ပင္အခန္းထဲကထြက္သြားၿပီး ဖုန္းကေနဆန္ျပဳတ္လုပ္နည္းကို႐ွာကာ စိတ္ဝင္တစားေသခ်ာလိုက္မွတ္ၿပီးမီးဖိုခန္းသို႔ဝင္သြားေတာ့သည္။
အခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ယြန္းဂီကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းျပဳံးၿပီးက်န္ေနခဲ့သည္။
"ဒါနဲ႔ အဲ့ဟာေလးကဆန္ျပဳတ္ေရာျပဳတ္တတ္လို႔လား"
Kimharu4121992🌵
Taehyungieရဲ႕ Rainy daysေလးလည္းအရမ္းနားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္🐳
ကိုယ္ကေတာ့ဒီရက္ေတြမွာ love me againနဲ႔rainy daysပဲနားေထာင္ျဖစ္ေနတယ္
အားရင္သြားနားေထာင္လိုက္ၾကပါဦး ေယာ္ေရာဘြန္းတို႔💜
တစ္ကယ္ေကာင္းတဲ့သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္မို႔ အားလုံးကိုနားေထာင္ေစခ်င္တာပါ🫶🏻