"သားကြီးရေ...ရောက်ပြီ"
"ရောက်ရင်ထိုင်နေ"
ဟိုဟာလေးစာမေးပွဲခန်းထဲဝင်သွားတာနဲ့ သူ့ဆီပြေးလာတော့ကို ရောက်လည်းရောက်ရောအမောစို့ချင်စရာ ပြောလာပုံက။
"ငါ၂နာရီကျော်လောက်အချိန်ရတယ်
ဂိမ်းတူတူဆော့ရအောင် သားကြီး"
"......"
သူပြောသမျှကို အဖတ်မလုပ်ပဲဖုန်းကိုပဲသည်းကြီးမဲကြီးကြည့်နေတဲ့နမ်ဂျွန်ကြောင့် ယွန်းဂီဒေါသထွက်ကာဖုန်းကိုလုတော့သည်။
"ရား!!!ပြန်ပေး!!!မင်ယွန်းဂီ!!!"
"မင်းငါ့ကိုအရေးလုပ်လား...ပြော!
ဘာတွေတောင်ဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ မှန်းစမ်း"
ဖုန်းကိုပြန်လုနေတဲ့နမ်ဂျွန့်လက်တွေကို ရှောင်တိမ်းကာ
မနည်းနောက်ကျောနဲ့ကာထားရင်းဖုန်းကိုကြည့်တော့ followerမနည်းတဲ့ jinnieဆိုတဲ့အင်စတာဂရမ်အကောင့်။တစ်နည်းအားဖြင့်အစ်ကိုဆော့ဂျင်အကောင့်။ဟူး....ဒီကောင်လည်းဆေးမမှီတော့ဘူးပဲ။
"မင်းအစ်ကိုဆော့ဂျင်ကို ကြိုက်နေတာမလား"
ငါသိနေတယ်ဆိုတဲ့အထာနဲ့ ဖုန်းကိုပစ်ပြီးမျက်ခုံးပင့်ကာမေးလိုက်တော့
"ဘာ..ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ
ကြိုက်ရအောင်အစ်ကိုက မိန်းကလေးမှမဟုတ်တာ
ပြီးတော့ အစ်ကိုကနတ်သားတစ်ယောက်လိုဘယ်လောက်
ချောချော ငါကအဖြောင့်ကွ!လုံးဝအဖြောင့်ကြီး!!
လူကိုဘာမှတ်နေတာလဲ...ပြန်ပေး..ဖုန်း.."
မကြိုက်ဘူးလေးဘာလေးနဲ့ ဘယ်လိုချောတာကိုပါထည့်ကြော်ငြာသွားတဲ့နမ်ဂျွန့်ကို ယွန်းဂီတော်တော်စိတ်လေနေပြီဖြစ်သည်။ကြိုက်ရင်လည်းကြိုက်တယ်ပေါ့ ဘာရှက်စရာရှိလဲ?သူကကန့်ကွက်မယ့်သူကျနေတာပဲ။မင်ယွန်းဂီတို့ကခေတ်ရေစီးကြောင်းနဲ့အညီ လိုက်လျောညီထွေရှိတဲ့လူပါ။
"မကြိုက်ဘူးဆိုလည်း အေးဆေးပေါ့ကွာ
ဖြောင့်တယ်ဆိုတာကြီးပဲကြွားနေတာပဲ ငါလည်းမင်း
ဖြောင့်မှန်းသိပါတယ်ကွာ...အင်းမ်...အစ်ကိုဆော့ဂျင်က
ချောတာတော့မင်းပြောသလိုပါပဲ..ကောင်မလေးမရှိဘူးလား...ငါကြည့်သလောက်တော့ရှိမယ့်ပုံပဲ"
