Ashtrielle Velasco
Hindi kaagad ako makagalaw ng marinig ko ang pagputok ng baril na tumama sa lalaking katabi ko. Kaagad namang nagsilabasan ang mga nakasakay sa Van pero sa bawat paglabas nila ay kamatayan ang sumasalubong sa kanila.
Nabalik lang ako sa ulirat ng maramdaman ko ang paghawak niya sa aking kamay at walang pagaalinlangan niya akong hinila.
Nakita ko ang galit sa mukha ng matanda na bumaba sa kanyang sasakyan then he get his gun before pointing to our direction. Napaiwas naman kami kaagad at nagtago sa aking kotse pero sa kamalasan ay nasira pa talaga ang gulong nito dahil sa mga tama nang baril.
"Tumakbo ka na, ako nang bahala sa kanila" seryoso ang pagkakasabi nito sa akin pero hindi ko siya pinakinggan dahil delikado ang kalagayan naming pareho.
"Listen to me, you need to get out of here" napatingin ako sa kanyang kamay ng iniabot nito ang susi ng kanyang sasakyan.
"Nagiisip ka ba, hindi kita pwedeng iwan dito marami sila at delikado -"
"Kaya nga kailangan mong umalis dito dahil marami sil, because you're the one who they want not me! " galit nitong wika at muli kong tinignan ang mga kalaban na unti unting lumalapit sa amin.
Ayoko mang sundin ang kanyang sinasabi dahil nagaalala din ako sa maaaring mangyari sa kanya, pero mas dumadami na ang mga kalaban na uumatake sa amin. Muli ko siyang tinignan habang nakikipagbarilan, iba rin siya kung maki laban may angking galing.
Sinubukan niya akong protektahan ng may lumapit sa amin kaya tumakbo na ako palayo sa kanila at hinanap ang sasakyan niya. Nanginginig kong hinawakan ang pintuan, halo halong kaba ang nararamdaman ko ngayon. I need to call for help, hindi ko siya pwedeng iwan dito.
May nakita akong cellphone na nakalapag lang sa upuan ng kotse akmang kukunin ko na sana ito ng biglang may isang bala ang tumama sa bintana nang sasakyan kaya napatago ako kaagad.
Pati ba naman dito nasundan pa ako, nagtungo ako sa gilid ng sasakyan kung saan malapit lang ang driver seat, naghanap lang ako ng pwede kong panlaban sa kanya but i stop when I saw a thing.
Ayoko man itong gamitin but i need to protect myself also, walang pagaalinlangan kong kinuha ang baril at sinilip ang dalawang lalaking unti unting lumapit sa aking pwesto.
Alam ko kung paano gamitin ang baril because my brother taught me when I was still young. Ipinangako ko sa aking sarili na hindi ko ito gagamitin sa kahit na ano but now I can't promise.
Tumakbo na ako malapit sa kalsada habang naka sunod lang sila sa akin, I wonder why they didn't shoot me directly dahil napapansin ko ang bawat pagputok nila ay hindi sa akin tumatama alam kong sinadya nilang hindi ako pa tamaan.
I tried to escape from them while I continued to run but I could feel the fatigue and weakness of my body, nagaalala rin ako sa maaaring mangyari sa anak ko.
Where the hell he is, bakit hindi niya manlang ako hinanap mabuti pa si zamier sumunod sa akin. Yes you heard right, si zamier ang tumulong sa akin.
I thought he didn't followed me pero nagaalala ako sa lalaking iyon dahil baka kung ano ang mangyari sa kanya.
Napatigil ako kaagad ng bigla nalang may isang sasakyan ang huminto sa aking harapan. Nanlaki ang aking mata nang bigla nalang siyang lumabas habang may hawak na baril.
"Fvck, I almost ran you over, you make me worry wife" agaran itong lumapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit.
I heard a gunshot behind me, alam ko kung sino ang binaril ni zavier, napapikit nalang ako at hindi ko na inabalang tignan sila.
" I won't let them take you from me wife" seryosong wika niya bago niya ako tinignan.
I admit galit parin ako sa kanya at hindi ko iyon hahayaan na basta basta ko nalang kalimutan ang lahat, but not now kailangan ko munang mailigtas ang anak ko dahil hindi ko hahayaan na madamay siya.
"Let's go we need get out of here" hinila niya ako pasakay sa kanyang kotse pero napatigil ako saglit at muli siyang binalingan ng tingin.
"Kailangan nating balikan si Zamier, he's in danger"
Biglang sumeryoso ang kanyang tingin ng banggitin ko si zamier, I don't care if they hate each other , but I won't leave him here in the middle of danger.
We both hide in the car when someone fired at our place. Sumakay na lang kaming pareho at sinimulan na niyang paandarin ang makina.
May dalawang sasakyan ang na kasunod sa amin habang patuloy parin sila sa pag papaputok, kaya napapayuko ang habang si zavier ay seryosong nagmamaneho.
"Where did you get that fvcking gun?" nagtataka ko siyang tinignan dahil sa kanyang naging tanong, napatingin din ako sa hawak ko ngayon.
"Don't do anything just hide yourself wife, let me handle this" kinuha niya ang baril na hawak ko at ang isa niyang kamay ay nagmamaneho.
He tried to protect me from his own enemies, nagaalala na din ako sa sitwasyon namin. Alam kaya ni kuya ang mga ito? , I wonder why dracey and raven is not with him.
Narinig ko ang pagmura niya nang tumama ang isang bala sa mismong harapan namin, ngayon ko lang din napansin na basag lahat ng salamin sa kanyang sasakyan.
Napahawak ako kaagad sa aking inuupuan ng bigla nalang huminto ang sasakyan, kaagad niyang tinanggal ang aking seatbelt at pati rin ang kanya bago kami bumaba and I saw the tire was damaged.
Wala na kaming pagpipilian kundi tahakin ang daan sa kagubatan.
Ang malalas na putok ng baril ay pumupuno sa paligid, nagdudulot ng takot na sumisibol sa aking dibdib. Tumatakbo kami ng mabilis para lang hindi nila kami maabutan.
"Stay here for a second wife, kailangan ko lang bawasan ang mga nakasunod sa atin" nagtago kami sa isang malaking bato kung kaya't hindi kami makikita dito.
"Pero zavier -"
"Dont worry about me wife, just a second" hindi na niya hinintay ang aking sasabihin at kaagad siyang lumabas bago lumayo ng kunti sa akin.
Pinanood ko lang siya habang nakikipagbarilan sa mga kalaban. Pareho sila ni zamier they didn't hesitate to kill all of them, kahit gaano pa sila karami hindi nila aatrasan.
Nahagip ng aking mata ang matanda, he's running towards me, hindi iyon napansin ni zavier dahil abala siya sa pakikipaglaban.
I tried to run just to escape from him but I was too late. He pointed his gun at me.
I saw our enemy who had followed us earlier were now lying down, bathed in their own blood.
"Kung nakinig ka lang sana sa sinabi ko hindi sana ito mangyayari but you force me to do it mrs. Wilson " ngumisi lang ito sa akin pero matalim ko lang siyang tinignan.
He's really different from other, did he just find my personal information kaya ako ang tinatarget nila, kung alam ko lang sana noong una ang totoong pagkatao ni zavier, maybe I refuse our marriage contract .
This is not what I dream, pero wala na akong magagawa zavier and I had already a baby, kailangan kung ingatan ang anak namin ito lang ang magagawa ko. Hindi ko rin pwedeng iwan si zavier ng ganon na lamang. He's still my husband kahit ano pa ang gawin ko.
" Clark, sa oras na hindi mo ibinigay ang kailangan ko, ito rin ang oras na hindi mo makikita ang pinakamamahal mong asawa"
Nakita ko kung paano tumakbo si zavier palapit sa amin. Kami nalang ang natitira dito, i wonder how he killed all of them, nag iisa lang si zavier pero napatumba niya parin ang mga kalaban.
"Fvck you Oldman, don't you dare to lay down your fvcking hand on my wife" matalim at may pagbabanta ng sigaw ni zavier pero tanging halakhak lang ang narinig ko sa matanda.
"Madali lang akong kausap mr. Wilson" nabigla ako ng walang pagaalinlangan akong hinila ng lalaking ito para gawin akong sanggalan niya.
Kaagad na tinutok ni zavier ang kanyang baril sa matanda pero nang makita niya ako ay parang may ipinapahiwatig ang kanyang mga tingin. I saw in his eyes the guilt and regret.
They are now pointing the gun from each other.
Napalaki ang aking mata ng bigla nalang may isang lalaki ang sumulpot sa likod niya.
"Zavier!" malakas kong sigaw at mabilis naman siyang na alerto kaya na unahan niya itong barilin, pero nagulat ako ng bigla nalang tumama ang bala sa taligiran ni zavier that came from this Oldman.
Sinubukan kung magpumiglas pero medyo malakas ang matandang ito. Kailangan kong gumawa ng paraan para makaligtas kami dito.
"Ibaba mo ang baril mo at huwag kang gagawa ng ikakapahamak ng asawa mo Clark" pangalawang beses na niya itong tinawag sa second name ni zavier,at matalim lang ang tingin nito sa matanda.
Tumingin muna si zavier sa akin, Nakita ko ang mga dumadaloy na dugo mula sa kanya, gusto ko siyang lapitan at tulungan but i cant do anything.
Unti unting binababa ni zavier ang baril, nasa kanya din ang atensyon ng matanda, and he pointed his gun towards him.
"I'm not weak as you thought Oldman!" nangigigil ko siyang kinagat sa kanyang kamay at sinipa ko ito kaya napalayo ito sa akin but he already pulled the trigger.
Bigla nalang kumilos si zavier at nagpunta sa aking harapan bago ko narinig ang pagputok ng baril. Zavier was shot on his chest, pero sinubukan niyang harapin ang matanda at walang pagaalinlangan niya itong pinagbabaril.
Nagulat nalang ako nang matumba si zavier sa aking harapan at punong puno ng dugo ang kanyang damit.
"Zavier" naiiyak kong binanggit ang kanyang pangalan at pinahiga ko siya sa aking tuhod.
"Lumaban ka lang zavier, huwag mo kaming iiwan Please!" nagulat ako ng umubo ito ng dugo at mas lalong nanghihina ang kanyang katawan.
Nagmamadali kong pinunit nag laylayan ng kanyang damit bago ko ito itinakip sa kanyang sugat para kahit papaano ay mapigilan ko ang pagdaloy ng dugo.
Kailangan kong humingi ng tulong pero hindi ko magawa. Hindi ko siya pwedeng iwan dito.
"Zavier please, don't close your eyes, naririnig mo ba ako"
He tried to reach my face, hinawakan niya ito bago niya hinaplos.
"Listen to me wife, I'm sorry if I didn't tell you what I have done, but believe me I can't fool you, I won't do that to you because I love you so much" napaiyak nalang ako sa kanyang sunod sunod na sinabi. Gusto ko man siyang paniwalaan sa sitwasyon namin ngayon, nangunguna parin ang galit ko sa kanya.
" Huwag mo munang isipin ang mga iyon zavier, kailangan mong magpalakas makakaalis din tayo dito pangako" inilagay nito ang kanyang dalawang kamay sa aking bewang at ramdam ko ang kanyang pagyakap na parang may gustong ipahiwatig.
" I can't live without you wife"
"Zavier!, naririnig mo ba ako, zavier hindi kita iiwan please gumising ka" nabigla nalang ako ng gumaan ang kanyang yakap sa akin at hindi na siya nagsalita. Niyuyog ko siya para guimising pero paranfng hindi niya ako naririnig.
Please don't leave me zavier, we still need you. Our baby still need a father like you.
"Ash!" napatingin ako kaagad sa aking likuran ng marinig ang aking pangalan.
It's zamier, he's now running towards us. Puro pasa at may bahid din na dugo sa kanyang damit at mayroon din siyang tama sa kanayang balikat.
"Zamier, please help me dalhin natin siya sa hospital" naiiyak kong wika at kaagad naman niyang inaalalayan si zavier bago ako sumunod sa kanila.
Bumalik kami sa kalsada kung saan kami huminto kanina at nagmamadali kaming nagtungo sa isang sasakyan. Zamier quickly went to the driver's seat at mabilis ang kanyang pagmamaneho patungo sa hospital.
--
Pagkarating namin ay naka abang na kaagad si Raven he's also with dracey, nag tutulong sila para mabuhat si zavier at inilipat nila ito sa wheeled stretcher.
Tumatakbo kami habang naka sunod sa kanila, Nakita ko rin si Keshia na nagmamadaling lumapit sa akin bago niya ako niyakap.
"OH my god Ash, anong nangyari sa inyo" nagaalalang usal nito pero patuloy parin ako sa pagsunod sa kanila.
"I can explain later Keshia, kailangan ko lang iligtas si zavier" pagkarating namin sa labas ng ER ay bigla nalang niya akong hinila kaya napatigil ako kaagad.
"How can you save him Ash, makinig ka nga sa sinasabi mo! May sugat ang mga kamay mo, how can you operate him" bahid ang galit sa boses nito.
She's right, I can't do the surgery kung mayroong akong sugat, it can affect the patient. Pero sino ang gagawa nito, zavier needs me.
"Let me do it Ash, hindi ko pababayaan ang asawa mo, but please take care of yourself" hindi na niya hinintay ang sagot ko at pumasok na siya kaagad sa loob.
Kami nalang ang naiwan dito, tumingin ako sa dalawang nakaharap sa akin but they just look away. Lumapit si zamier sa akin at hinawakan lang niya ang aking balikat para pakalmahin ako.
"Don't stress yourself Ash, it may affect your-" kaagad akong na palingon sa kanyang pwesto, I want to hear want he saying but someone called my name.
"Are you okay? Did they hurt you tell me Ash" bigla nalang akong niyakap ni kuya, kaya doon ko na lahat inilabas ang nararamdaman ko.
Nagaalala ako para kay zavier, hindi ko na alam kong ano ang gagawin ko, I want to tell him what he need to know.
"Kuya si zavier" hinagod nito ang aking likod at mahigpit niya lang akong niyakap.
"Zavier is a different person Ash, wala siyang tinatablan na bala" gusto ko mang sapakin si kuya dahil sa kanyang sinabi pero pagod na ang aking katawan.
I want to rest, pero hindi ko pwedeng iwan si zavier dito.
"What the hell, bakit ka nandito?" nagulat ako ng bigla nalang hinarap ni kuya si zamier, lalapitan niya na sana ito pero pumagitna kaagad si dracey.
"Bro calm down, hindi ito ang tamang oras para mag away kayo"
Nakikita ko sa mga mata ng dalawa ang galit sa isa't isa, do they have a past that was not as intense, because my brother does not tell me anything about this matter. Pareho sila ni zavier bakit ba galit sila kay zamier.
Noong una kong nakita si zamier the day I save him in the abandoned building nakikita ko rin si zavier sa kanya, pero kapag ang dalawang ito ang nagkaharap they have similar. I look at them with a curiosity bakit parang may kakaiba sa kanilang dalawa.
"Kuya tumigil nga kayo, zamier save us kung wala siya doon baka wala na rin ako dito" i tried to control my voice para hindi siya ma sigawan.
Mukhang na tauhan naman siya at sinubukan niyang pakalmahin ang kanyang sarili. I remember nanay Nelia gusto ko siyang makita pero hihintayin ko muna ang operasyon ni Keshia.
It took one hour for us of waiting pero wala paring lumalabas galing sa ER, nagsimula nadin akong mangamba, what if - no he can make it, hindi niya hahayaang mangyari iyon.
"Ash, kailangan mo munang magpahinga, kami na ang bahala dito balitaan ka nalang namin kapag natapos na ang operation " napatingin ako kay Raven na nasa aking tabi.
Dracey is not here, kailangan niyang bantayan si Lara dahil walang nakabantay sa kanya. Kuya and zamier is in front of me, walang nagsasalita sa kanila at kapag nagtatama ang kanilang paningin ay tanging matatalim lang na tingin ang kanilang binibitawan sa isa't isa.
Hindi ko alam kung ano ang kailangan ni zamier sa akin, pero parang may gusto akong malaman tungkol sa kanya, napaisip din ako sa sinabi niya kanina. It looks he knew already about me.
Sabay kaming nagpatayo ng biglang bumukas ang ER at doon lumabas si Keshia na seryoso ang kanyang mukha. Mas lalong kumabog ang aking dibdib dahil sa kaba.
"Kamusta si zavier?" si kuya na ang unang nag tanong pero sa akin lang nakatingin si Keshia.
"Ash, zavier is in coma maybe it took a week bago siya magising, masyadong malalim ang bala na nakuha ko mula sa kanyang katawan pero hes now stable hintayin nalang natin siyang magising" i feel relieved when I heard he's now stable pero hindi parin sapat iyon dahil hindi pa siya nagigising.
"I want to see him right now " mahina kong wika
"Kailangan muna namin siya ilipat ash, dont worry ako na ang bahala sa kanya"
Muli siyang bumalik sa loob at lumapit naman si kuya sa akin. Hindi na ako umangal ng alalayan niya ako palayo doon. Hindi na sumunod si zamier sa amin dahil kailangan niyang gamutin ang kanyang sugat.
Magsasalita pa sana ako pero nararamdaman ko na ang panghihina ng aking katawan, I felt both of my brother hands supporting me before I lost consciousness.