TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM İYİKİ VARSINIZ. SAĞLICAKLA KALIN ,ÖPÜLDÜNÜZ...
Doğru mu yaptım bilmiyorum, kendimden emin değilim ve iğrenç bir yüz ifadesi gözümün önüne geliyor. Ali nin yıkılmış hali. Kafamdan atmaya çalışsamda ısararla kafamdan çıkmıyor. Biyere çöküp sessizce ağladığını ve yeşil gözlerinin kan çanağına döndüğünü görüyorum ve bu kalbimde bir sızıya neden oluyor ama aldırmadan devam ediyorum. Kendi üzerime alınmıyorum. İşte tam da benden beklenicek bir hareket. Abim içinde böyle yapmıştım ve şu an yanımda yok. Başlı başına kocaman bir HATA
Yurt koridorlarında anlamsızca yürürken, bir şeylerin yanlış olduğu tanısına katılıyorum. Tekrar düşüncelerime yenik düşüyorum.Ben hata yapmıştım. Ben olgun bir insandım, hiç bir zaman çocukluğumu tam olarak yaşayamadığım içindir belkide . Hata yapmak biraz çocukça bir davranış gibi geliyor bana. Ama bu aptalca bir hata yaptığım gerçeğini değiştirmiyor. Ortada büyük bir yanlış vardı.
Bir kalbe maal olacak bir hata. Terk edilmek onun bütün sevgisni yok edecek biliyorum. Asla beni affetmeyecek, asla eskisi gibi sıkı dost ve yandaş olamayacağız .Büyük bir yanlışın içinde sürüklenirken , eski odamın anahtarlarını aldım girişten. Herkes beni gördüğüne tabiki sevinmemişti. Burada sevilmiyordum. Daha çok özeniliyordum. Odama çıktığımda kimsenin olmamasına sevindim. Sessizce bavulumu bıraktım ve kapıyı kapattım. İçerisi çok havasız gözüküyordu.