Text Messsage
To: Liam
Liam, yung bisita mo... umalis na.
Sorry. Hindi ko naman alam na siya yun eh.
You should've called earlier. Sorry (^_^)V
Delete! Delete! Argh! Simpleng text lang hindi ko magawa.
Pano ko ba sasabihin sa kanya? Aeicy! Bakit ayaw gumana ng brains mo? Grabe naman kase si Liam eh, magsasabi siya ng ganun, late na! Ano bang malay ko kung siya yun? Jusmiyo po patay na naman ako nito sa kanya!
I've been pacing back and forth habang hawak ang mahiwaga kong cellphone. One text lang ang kailangan kong gawin para maging payapa ang gabi namin, hindi ko pa magawa. Baka kasi lalo siyang magalit?
Holy Molly. Hindi ko alam gagawin ko!
Nasaan na ba siya? Kanina pa umalis si Lady in a black dress bingwit yung sasakyan niya. Mahigit sang oras na ang nakalilipas at wala pa rin siya. Ang damuhong asawa ko.
Lalo tuloy akong kinabahan. Nalaman na kaya niya na tinarayan ko yung babae? O siguro nagsumbong yung babaeng yun sa kanya. CLIENT nga kasi yun. Paano kung magkaroon ng problema dahil sa akin?
Official fresh dead meat ako kapag nagkataon. Help me, Lord!
BAM! BAM! BAM!
Sunud-sunod na malalakas na kalabog sa gate yung narinig ko sa labas. At syempre, nalaglag ang aking puso sa biglaang tunog. Sino naman yun? Si Liam na ba yun? Pero never siyang kumalabog ng ganung kalakas sa gate.
Patuloy pa rin sa pagkalabog yung gate. Pero nakatayo lang ako sa salas at hindi gumagawa ng tunog. Baka mamaya kasi niyan, masamang tao yung kumakatok or mga adik lang na nanti-trip. Uso na kasi yung mga ganoon sa panahon ngayon. Pinaka-bilin pa saakin ni Liam na wag magbukas agad kapag may kumatok.
Pero patuloy pa rin ang pagkalabog ng gate.
Nilunok ko na lang yung takot ko at naglakad ng dahan-dahan palabas. Pero kasi, lumaki ako sa panonood ng mga horror at suspense movies kaya hanggang pintuan ng bahay lang yung inabot ko.
Binuksan ko yung pinto nang dahan-dahan tapos sumilip sa labas. Biglang nahinto yung kalabog. Napahinga ako ng maluwang. Yung hingang pang-bukas na. Hay salamat at hindi pa si Liam iyon. Siguro may mga bata lang na naglalaro--
"Damn it, Aeicy! Open the blasted gate!" Sigaw ni Liam sabay kalabog ulit ng gate.
Shit. Dead meat. Napakagat ako ng labi at dali-daling pinagbuksan siya ng gate. Tinapangan ko yung sarili ko na tignan siya. Halata sa hitsura yung inis, galit, irita, at pagkabanas. Lahat na.
"After ten fucking minutes, nakapasok rin sa bahay ko." Sinabi niya ng mahina. Then walked inside the house, stomping his feet like a child. He's mad. He's mad. Soon I will be dead.
Sinara ko na yung gate at sumunod sa kanya sa loob. Naghintay ako ng sermon or sigaw niya pero wala. He seemed calm. Thank God. Sana walang mangyaring sigawan mamaya. Please naman destiny.
"Aeicy. Where do you think you're going?" Liam's voice stopped me from walking upstairs to my room.
"Uhhm, sa kwarto." Bulong ko. Eto na.
"Do that later, come here we're going to talk." Mahinang sabi niya, sobrang hina ng boses niya alam kong pinipigilan niyang sumabog ang mga litid niya sa galit. At sobra akong nagpapasalamat dahil nagpipigil siya.
I hope he won't hurt me.
"T-tungkol saan?" I asked softly, while my insides are shaking.
"Tinatanong pa ba yan, Ace? Don't play dumb, you know what I'm talking about." He thundered. He sent a hundred of deadly glares to me and I'm back to my feeble self again.
I just shut up. I dropped my head and waited for it to end. Don't cry, Aeicy.
"Diba sinabi ko na sa'yo kanina na importanteng client yung pumunta dito?" Sabi niya, parang nahihintay siya ng sagot ko kaya lalo akong napayuko. "God, Aeicy... hindi mo ba maintindihan yung mga sinasabi ko sa'yo? Kelan ka ba gagawa ng tama?"
It will be over soon. Pagtapos nito, aakyat ka na sa taas. Patience. Endure all of it.
"Cersi was the one who went here with my car. The woman loves playing games, and she's the son of my client, so I had no choice but to go along with her games. That explains why she was here. Then I asked you not to mention about our marriage, but what did you do? You acted stupid and you are the reason why I lost a potential client we needed."
Napapikit na ako para lang hindi tumulo yung luha ko. Kaya mo yan. Matatapos rin siya.
Gustong-gusto kong ipagtanggol yung sarili ko. Pero ewan ko ba, ang hina-hina palagi ng pagkatao ko kapag ipinapakita ni Liam yung side niyang ganito. Kapag ganito siya, wala akong planong lumaban dahil alam ko sa sarili kong cry baby ako at talo ako bandang huli.
"Wag kag magpapaapi. Oo nga't mayaman sila pero pare-pareho lang tayong lahat na tao." My sister's words keep on echoing in my head. Kaya ko bang lumaban? Can I defend myself and explain? Should I?
"Are you listening to me, Ace? For Christ's sake, speak up!"
"I'm sorry!" There. Isinigaw ko na. Yung linya na yun buong lakas ko pang inipon para sabihin sa kanya. "B-but can you please, let me explain?" Napansin kong nag-iba yung mukha ni Liam kaya kukuhain ko na ang pagkakataong binibigay niya.
There was an awkward and deafening silence.
"N-nung dumating yung babae, hindi ka pa tumatawag nun k-kaya hindi ko pa alam na client mo 'yun. I'm sorry." Kaya mo yan, Aeicy. Pagkatapos nito, okay na. Alam kong hindi nagustuhan ni Liam yung pagsigaw ko kanina. But I have to do this, because I deserve to defend myself.
"Tinanong niya kung ano ako sa'yo, akala pa nga niya katulong mo ko pero I swear, hindi ko sinasadyang sabihin sa kanya na... k-kasal na tayo. Nakaalis na yung babae nung tumawag ka. Swear to God I'm telling the truth, Liam... I was planning to send you a text kaya lang..."
I watched Liam took a deep sigh. Tumaas yung isang kilay niya then said , "Kaya lang ano?"
"Kaya lang natatakot ako." With that, I betrayed myself and cried like a baby.
It was true. Takot ako sa kanya. I have always been afraid. Simula pa lang na malaman kong kailangan ko siyang pakasalan, natatakot na ako sa kanya. He was powerful, no doubt. Kahit anong mali ko pwedeng magbago ang buhay namin ng pamilya ko sa oras na hindi magustuhan ni Liam ang mga ginagawa ko.
One word from him and he can send my Dad to jail. Kaya natatakot ako sa kanya. I was born stupid and clumsy, and I know that before this marriage even started, it would be a one crazy ride for the both of us--especially for me.
I kept crying, hanggang sa wala na akong maiyak. Liam remained silent the whole time. At naghamunan kami ng tingin. I cannot see any emotion from his face, was he angry, sad, or what? I saw nothing.
Hanggang sa naglakad na si Liam paakyat sa kwarto niya.
It means that the battle for this day is over. Who won the fight, I do not know.
"Hindi ka ba kakain?" Tanong ko habang sinusundan siya ng tingin.
"I'm tired. Save mine for tomorrow." His voice seemed tired, pero parang nawala na yung galit. Parang. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa pagpasok niya ng kwarto niya. The moment his door was closed, I collapsed unto the couch and exhaled.
After all that drama I pulled off, yun lang gagawin niya?
I decided to skip dinner and went inside my room to rest. It's been a long and tiring day for me at kailangan kong magpahinga at mag-gain ng energy para harapin si Liam bukas. Kaya umakyat na rin ako. Pero hindi pa man ako nakakahiga, tumunog yung cellphone ko.
1 Message received
From: Unknown (09*********)
Let's talk please. Marami akong ipapaliwanag sayo.
-Terence
The name flashed on the screen of my phone made my heart skip a beat. Huminga ako ng malalim. Nagdalawang isip din ako kung ibabato ko ba yung phone o hindi sa sobrang galit. But then the phone was a gift from my Dad and it was the last thing I owned.
Terence... Please wag mo na kong hanapin.
____
FL01