Bastiaan pov.
Ik zit nu al meet dan eenhalf uur in de wachtkamer. Dan komt Max eraan gerent. "Jij! Wat heb je gedaan?! Haar aanrijden?!" Roept hij boos terwijl hij me een klap wilt verkopen. Ik pak de pols van de hamd waarmee hij me wilde slaan. "Je zusje reed boos weg van school, ik ben haar achterna gereden en toen lag ze onder een auto en heb ik die man uit de auto een ambulance laten bellen" leg ik uit.
"Waarom ben je mee gegaan naar het ziekenhuis? Je wilt haar alleen maar in bed" zegt hij. Dan komt er een zuster aangelopen. "Vrienden of familie van mevrouw Stephons?" Vraagt ze, gered door een zuster.
"Ja?" Zegt Max.
"Jullie kunnen naar haar toe. Er is niks ernstigs met haar, ze mag als ze wakker is alweer naar huis" legt ze uit.
"Bedankt" zeggen Max en ik en we lopen naar binnen. Daar ligt ze dan. Het mooiste meisje ooit, haar mooie haren die nog steeds roze zijn. Max gaat aan de ene kant van haar bed zitten. "Ik denk dat het beter is als ik ga" zeg ik. Bo opent moeizaam haar ogen.
"Wil je blijven?" Vraagt ze zwak.
"Sorry prinses maar ik ga" zucht ik. Hoe graag ik ook bij haar zou willen zijn. Haar zou willen knuffelen, kussen en lief hebben, ik kan het niet. Mijn reputatie alles zal veranderen. "Oke" antwoord ze bot.
"Waarom zo bot prinses?" Vraag ik lief.
Bo pov.
"Waarom zo bot prinses?" Vraagt hij. Hij is echt een lul!
"Misschien omdat jij de reden bent dat ik hier leg!" Roep ik.
"Wat?" Vraagt hij verbaast.
"O kom op! Je weet zelf ook wel wat je met me doet! Je weet best dat je 24/7 in mijn hoofd zit! Het idee dat je me wilt gebruiken spookt maar door mijn hoofd!" Snauw ik.
"Wacht even? Je bent voor me gevallen?" Vraagt hij zacht.
"Bijna! Maar het feit dat je met mijn gevoelens speelt, zorgt ervoor dat ik niet voor je gevallen ben" snauw ik.
"Prinses ik moet je wat bekenen" zucht hij.
Bastiaan pov.
"Prinses ik moet je wat bekenen" zucht ik.
"Ik laat jullie wel even" zegt Max en hij loopt weg. Ik loop naar Bo toe en ga op de rand van het bed zitten. "Ik wist niet dat je al in zo verren voor me was gevallen" begin ik. "Maar wat ik wel weet is dat ik om je geef en dat ik lief heb" zeg ik zacht. Zo dat is er uit.
"Ik heb jou ook lief" zegt ze zacht.
Bo pov.
"Ik heb jou ook lief" zegt ik zacht. Zo zacht dat het bijna niet hoorbaar is. Hij kijkt me aan, met een glinstering in zijn ogen, wat hem nog knapper maakt. Eindelijk heb ik het toegegeven. Ik vind hem leuk. Hij legt zijn hand op mijn wang en onze gezichten komen dichter bij elkaar. Als onze lippen een paar centimeter van elkaar verwijdert zijn stoppen we met bewegen en blijven we even zo zitten. Dan beweeg ik mijn hoofd iets verder naar voor waardoor onze lippen als puzzelstukjes in elkaar vallen. Zijn lippen ze zijn zo zacht. Ik tik met mijn tong tegen zijn onderlip aan en hij geeft toestemming. Na een tijdje zo gezeten te hebben trek ik terug. "Waneer mag ik naar huis?" Vraag ik.
"Nu" antwoor hij. Max komt de kamer ingelopen. "Ga je mee?" Vraagt hij. Ik knik. Ik stap uit bed en voel mijn ribben zeer doen en ik zak in een. Ik val bijna op de grond maar word opgevangen door twee sterke armen. "Nu viel je letterlijk voor me" grinnekt Bastiaan. Ik reageer er niet op. Het enige wat ik voel is een hele erge pijn aan mijn ribben. Bastiaan zet me op bed terwijl Max op zo'n zusters knopje drukt. Er komt een zuster aan gelopen. "Wat is er?" Vraagt ze lief.
"Mijn ribben" piep ik. De pijn is echt te erg. Ik krijg de tranen in mijn ogen. 'bedwing je tranen! Niet huilen' zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik luister er naar en verzet me tegen de pijn. "Ik zal even kijken. Ik verzoek jullie twee om de kamer te verlaten" zegt de zuster.
"Maar ik ben haar broer, mag ik alsjeblieft bij haar blijven" smeekt Max.
"Vooruit" zegt de zuster terwijl Bastiaan de kamer verlaat. "Zou je je shirt even omhoog willen doen?"
Ik knik en doe wat ze zegt. Ze gaat voorzichtig over mijn ribben terwijl de tranen van pijn bij mij in me ogen staan. "Je hebt een paar ribben gekneusd, je mag naar huis. Maar je moet beloven dat je rust neemt" zegt ze.
"Oke bedankt" zeg ik terwijl ik op wil staan. Maar de pijn laat het niet toe waardoor ik mezelf weer laat zakken. "Kom zusje, ik help je" zegt hij. Ik knik. Max komt naast me staan en tilt me op in bruidsstijl. Ik kreun van de pijn. En Max zet me meteen weer neer op bed. "Ik ga even een taxi bellen ben zo terug" zegt hij terwijl hij naar de gang loopt.
Max pov.
Ik loop met mijn mobiel in me hand de wachtkamer in waar Bastiaan nog steeds zit. "En?!" Vraagt hij bezorgt.
"Haar ribben zijn gekneusd, ik ga nu een taxi bellen voor haar" zeg ik.
"Oke, nou dan ga ik maar eens. Sterkte" zegt Bastiaan en hij loopt weg. Dit kan ik niet. De jongen die mijn zusje hier heen heeft gebracht, de jongen waar zij verliefd op is, kan ik niet nu het ziekenhuis uit laten lopen. "Wacht?" Zeg ik. Bastiaan stopt met lopen en draait zich om. "Je hebt haat hier heen gebracht, of nouja je bent bij haar gebleven. Ik kan je niet naar huis laten lopen. Ik bel een taxi voor jou en Bo, jullie gaan naar ons huis en ik kom met mijn scooter, oke?" Vraag ik.
Bastiaan pov.
"Ja is goed, ik zal goed voor haar zorgen" zeg ik.
"Mooizo" zegt Max. Hij begint te bellen.
"Zo dat is geregeld" begint hij. "Met tien minuutjes staat er een taxi buiten. Ik ga vast naar huis" eindingt hij en hij loopt weg. Ik loop de kamer van Bo in en ze kijkt verbaasd.
"Max gaat me tde scooter naar huis en wij gaan met de taxi" leg ik haar uit, ze knikt. Ik loop naar haar toe en til haar heel voorzichtig op in bruidsstijl. Zo loop ik het ziekenhuis uit. Daar staat een taxi. De chauffeur stapt uit en opent de deur. Ik ga langzaam zitten met Bo op mijn schoot. Ik geef het adres en de taxi begint te rijden. Bo doet haar ogen dicht en ze valt in slaap. Als we bij haar zijn stapt de chauffeur uit en hij opent onze deur. Ik bedank hem. Dan komt Max aangelopen. Hij wilt de man geld geven. "Nee ik betaal" protesteer ik maar Max geeft het geld al. "Leg jij mijn lieve zusje nou maar op de bank" lacht hij. Ik knik en loop naar binnen. Ze wonen echt groot. Het huis is prachtig, van zowel binnen als buiten. Ik loop de woonkamer in en leg haar op de veelste grote bank. Ik zie een deken liggen en leg die voorzichtig over haar heen. Ze draait even en kreunt dan. Haar ogen schieten open en haar ogen vullen zich met tranen. "Gaat het wel?" Vraag ik bezorgt.
"Prima" antwoord ze. Ik heb het echt te doen met haar. Zo'n zielig lief, knap, aardig en ontschuldig meisje. Haar ouders zijn een maandje geleden overleden, haar oma ligt in coma en ze heeft haar ribben gekneusd. Dan komt Max binnen gelopen. "Ik uuhm.." Begint hij terwijl de tranen in zijn ogen staan.
Bo pov.
Max komt de kamer in gelopen met tranen in zijn ogen. "Ik uuhm.." Begint hij. "Als oma niet wakker word binnen een week trekken ze de stekker eruit" maakt hij zijn zin af. Ik begin zachtjes t huilen. "Ik laat jullie wel even, sterkte met alles" zegt Bastiaan.
"Bedankt" mompel ik.
"Geen probleem, snel beter worden prinses" en met die woorden verlaat hij mijn huis. Normaal zou ik het erg vinden als hij me prinses zou noemen, maar dit keer voelde het fijn en vertrouwd. "Max, ze gaat wakker worden" zeg ik.
"Ik weet het, oma is sterk" zegt hij.
"Zullen we pizza bestellen?" Stel ik voor.
"Is goed" zegt Max en hij pakt zijn telefoon en bestelt twee pizza's hawaï. Na ongeveer twintig minuutjes gaat de bel. Max staat op, opent de deur en komt terug met twee dozen. Hij geeft mij er een en zet de tv aan op xite. We eten onze pizza's in stilte, nouja op de muziek na in stilte. Als ik mijn pizza op heb zet ik mijn doos op tafel en sta voorzichtig op. "Moet ik helpen?" Vraagt Max die meteen opstaat.
"Nee, het lukt wel" zeg ik en loop voorzichtig naar boven. Ik poets mijn tanden en trek mijn pyjama aan. Ik ga voorzichtig in bed liggen en pak mijn mobiel. Ik ga naar Whats app.
Nikki: Omg! Ik hoorde van Cameron dat je een ongeluk hebt gehad? Hoe is het??
Nikki: Leef je nog?!
U: Ja klopt, ja ik leef nog. Bastiaan was mee naar het ziekenhuis en we hebben beide bekent dat we elkaar leuk vinden:). En ik heb een paar ribben gekneusd :(
Nikki: Omg! Hebben jullie nu wat??? Oef dat is niet fijn, beterschap x
U: Nee we hebben niks. Thx :)
Nikki: Sorry maar ik ga. Ik had met Tom afgesproken ;)
U: Geeft niet, veel plezier x.
Ik open het gesprek van Bastiaan en mij.
Bastiaan: Heey prinses, is het goed als ik morgen na school even langs kom?? X
U: Is goed ;) zie je moren.
Bastiaan: Kan niet wachten, tot morgen rozeharige prinses x.
Mijn haar is nog steeds roze. De kleur vervaagt wel met de dag door het douchen. Nog twee keer douchen en het is er uit denk ik. Hoop ik.
Ik leg mijn mobiel aan de lading en langzaam vallen mijn ogen dicht.
Volgende ochtend.
Ik kreun en open mijn ogen. Op mijn nachtkaste staat een dienblad met croissantjes, water, paracetemol en een briefje ik pak het briefje en begin te lezen:
'Lief zusje,
Ik dacht ik maak een lekker ontbijtje. Ik ben naar school gegaan en ga na schooltijd langs oma. Ik zal een rolstoel voor je meenemen. Beterschap!
X Max.'
Wat een lieve broer heb ik eigenlijk ook. Ik eet en drink het op en zet mijn tv aan. Ik pak mijn mobiel en check even mijn appjes.
Max: Heey slaapkop. Ik heb mijn huissleutel aan Bastiaan gegeven. Hij zorgt voor je tot ik thuis kom, goed??
U: Is goed, hou me op de hoogte over oma x
Max: Doe ik x
Bastiaan (9:45): Heey prinses. Ik kom jou vanmiddag eens even lekker verwennen x
U(16:32): Gezellig x
Wat een schatje. Dan hoor ik de deur open gaan. Daar zal hij zijn. "Prinses waar ben je?" Hoor ik zijn warme stem door het huis.
"Op mijn kamer, wil je wat lekkers meenemen van beneden?" Roep ik terug.
"En waar ligt dat lekkers in dit mega huis??" Lacht hij.
"In de keuken staat een grote kast, die is helemaal gevuld met lekkers, neem daar maar wat van mee" roep ik terug.
"Doe ik" roept hij.
Even later hoor ik voetstappen de trap opkomen. Dan gaat mijn deur open en daar staat Bastiaan met zijn armen vol eten. Chips, fles cola, zure matjes en chocolade repen. "Wil je me dik hebben ofzo" lach ik.
"Nee, maar ik wist niet wat je wilde" lacht hij terwijl hij alles op mijn kingsize bed gooit. Hij loopt naar de ander kant van mijn bed en trekt zijn schoenen uit en komt erbij liggen. "Bo?" Vraagt hij.
"Ja?"
"Wil je mijn meisje zijn?" Vraagt hij. Oh mijn god. Wat ga ik nu zeggen. 'De waarheid, zeg ja' zegt mijn hart. 'Zeg nee, hij gaat je gebruiken' zegt mijn hoofd. "Ik uhm.. Ik weet het niet, ik ben bang" zeg ik zacht.
"Waar ben je bang voor?"
"Ik ben bang dat je me gebruikt" zeg ik bijna onverstaanbaar.
"Dat snap ik" mompelt hij. "Maar besef dat ik echt van je hou" zegt hij.
"Dat snap ik, en ik wil het proberen. Dus mijn antwoord is ja" zeg ik. Bastiaan krijgt een glimlach op zijn gezicht. "Maar hoe voel je je?" Vraagt hij.
"Gaat wel goed, haast geen last meer van mijn ribben" lieg ik. Mijn ribben doen namelijk verschrikkelijk veel pijn.
"Babe, wees eens eerlijk. Hoe gaat het?" Vraagt hij nogmaals.
"Oke" zucht ik. "Mijn ribben doen niet normaal veel pijn"
"Prinses, waarom zei je dat niet gewoon in één keer?"
"Omdat, ik niet wil dat je je zorgen maakt" mompel ik. Bastiaan drukt zijn lippen zacht op die van mij. "Ik maak me altijd zorgen om je" fluistert hij, tegen mijn lippen aan.
"Waarom?" Fluister ik terug.
"Omdat ik niet wil dat je iets overkomt" zegt hij en hij drukt zijn lippen weer zacht op die van mij. Ik ga erin mee en uiteindelijk liggen we zoenend op bed. Bastiaan hangt boven me. Dan gaat de bel. Bastiaan maakt zich los en loopt naar beneden. Ik sta voorzichtig op en volg hem. Hij loopt de trap af en ik volg hem. Hij doet de deur open en ik kom achter hem staan. Daar staat Max, met tranen over zijn wangen. Ik stap voorzichtig naar hem toe en kniffel hem zacht. "Wat is er?" Fluister ik in zijn oor.
"Oma.. Ze is dood" fluistert hij.
En dit, dit is het moment dat ik breek. Ik breek. Alles word me teveel. Ik barst in huilen uit en zo staan Max en ik huilend. Ik laat Max los en loop langs Bastiaan naar mijn kamer. Ik open mijn deur en plof neer op bed. De deur gaat open en daar staat Bastiaan. "Prinses, ik vind het echt verschrikkelijk voor je" zegt hij. Hij loopt op me af en komt naast me op bed zitten. Hij trekt me voorzichtig bij hem op schoot en hij knuffelt me. Terwijl ik maat blijf huilen fluistert Bastiaan dingen in mijn oor zoals: 'Babe, shht' of 'het komt goed, stil maaf' of 'ik ben bij je, ik zal er altijd voor je zijn'. Het werkt alleen niet en ik blijf maar huilen. Bastiaan pakt mijn gezicht tussen zijn handen en hij drukt zijn lippen op die an mij, waardoor ik meteen rustig word. Dan gaat Bastiaans mobiel af. Hij pakt zijn iphone 6+ en neemt op.
"Met Bastiaan"
---
"Ja, nee ik ben bij Bo"
---
"Ja mam we hebben wat"
---
"Nee het komt niet uit ze heeft het zwaar"
---
"Weet ik niet, app ik je nog over"
---
"Ja doei"
"Waarom belde ze?" Vraag ik.
"Om te vragen waar ik was en of ik thuis sliep vandaag" zegt hij terwijl hij een kusje op mijn haar drukt.
"Ik ben moe, vind je het goed als ik ga slapen?" Vraag ik.
"Tuurlijk. Ik blijf de hele nacht bij je. Er zal je niks gebeuren prinses" zegt Bastiaan. Ik glimlach en ga onder de dekens liggen. Bastiaan komt achter me liggen en slaat zijn armen om me heen. En zo val ik in slaap.