Badgirl hate/love the badboy

6. De waarheid is beter.

Bastiaan pov.

Ik zit nu al meet dan eenhalf uur in de wachtkamer. Dan komt Max eraan gerent. "Jij! Wat heb je gedaan?! Haar aanrijden?!" Roept hij boos terwijl hij me een klap wilt verkopen. Ik pak de pols van de hamd waarmee hij me wilde slaan. "Je zusje reed boos weg van school, ik ben haar achterna gereden en toen lag ze onder een auto en heb ik die man uit de auto een ambulance laten bellen" leg ik uit.

"Waarom ben je mee gegaan naar het ziekenhuis? Je wilt haar alleen maar in bed" zegt hij. Dan komt er een zuster aangelopen. "Vrienden of familie van mevrouw Stephons?" Vraagt ze, gered door een zuster.

"Ja?" Zegt Max.

"Jullie kunnen naar haar toe. Er is niks ernstigs met haar, ze mag als ze wakker is alweer naar huis" legt ze uit.

"Bedankt" zeggen Max en ik en we lopen naar binnen. Daar ligt ze dan. Het mooiste meisje ooit, haar mooie haren die nog steeds roze zijn. Max gaat aan de ene kant van haar bed zitten. "Ik denk dat het beter is als ik ga" zeg ik. Bo opent moeizaam haar ogen.

"Wil je blijven?" Vraagt ze zwak.

"Sorry prinses maar ik ga" zucht ik. Hoe graag ik ook bij haar zou willen zijn. Haar zou willen knuffelen, kussen en lief hebben, ik kan het niet. Mijn reputatie alles zal veranderen. "Oke" antwoord ze bot.

"Waarom zo bot prinses?" Vraag ik lief.

Bo pov.

"Waarom zo bot prinses?" Vraagt hij. Hij is echt een lul!

"Misschien omdat jij de reden bent dat ik hier leg!" Roep ik.

"Wat?" Vraagt hij verbaast.

"O kom op! Je weet zelf ook wel wat je met me doet! Je weet best dat je 24/7 in mijn hoofd zit! Het idee dat je me wilt gebruiken spookt maar door mijn hoofd!" Snauw ik.

"Wacht even? Je bent voor me gevallen?" Vraagt hij zacht.

"Bijna! Maar het feit dat je met mijn gevoelens speelt, zorgt ervoor dat ik niet voor je gevallen ben" snauw ik.

"Prinses ik moet je wat bekenen" zucht hij.

Bastiaan pov.

"Prinses ik moet je wat bekenen" zucht ik.

"Ik laat jullie wel even" zegt Max en hij loopt weg. Ik loop naar Bo toe en ga op de rand van het bed zitten. "Ik wist niet dat je al in zo verren voor me was gevallen" begin ik. "Maar wat ik wel weet is dat ik om je geef en dat ik lief heb" zeg ik zacht. Zo dat is er uit.

"Ik heb jou ook lief" zegt ze zacht.

Bo pov.

"Ik heb jou ook lief" zegt ik zacht. Zo zacht dat het bijna niet hoorbaar is. Hij kijkt me aan, met een glinstering in zijn ogen, wat hem nog knapper maakt. Eindelijk heb ik het toegegeven. Ik vind hem leuk. Hij legt zijn hand op mijn wang en onze gezichten komen dichter bij elkaar. Als onze lippen een paar centimeter van elkaar verwijdert zijn stoppen we met bewegen en blijven we even zo zitten. Dan beweeg ik mijn hoofd iets verder naar voor waardoor onze lippen als puzzelstukjes in elkaar vallen. Zijn lippen ze zijn zo zacht. Ik tik met mijn tong tegen zijn onderlip aan en hij geeft toestemming. Na een tijdje zo gezeten te hebben trek ik terug. "Waneer mag ik naar huis?" Vraag ik.

"Nu" antwoor hij. Max komt de kamer ingelopen. "Ga je mee?" Vraagt hij. Ik knik. Ik stap uit bed en voel mijn ribben zeer doen en ik zak in een. Ik val bijna op de grond maar word opgevangen door twee sterke armen. "Nu viel je letterlijk voor me" grinnekt Bastiaan. Ik reageer er niet op. Het enige wat ik voel is een hele erge pijn aan mijn ribben. Bastiaan zet me op bed terwijl Max op zo'n zusters knopje drukt. Er komt een zuster aan gelopen. "Wat is er?" Vraagt ze lief.