ၿငိမ္းတို႔ ပုဂံကေန ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၾကၿပီ...
အေဖႀကီးနဲ႔ အေမက ၿငိမ္းကို အိမ္မျပန္ခိုင္းေတာ့ပဲ သူတို႔အိမ္မွာပဲေနရေတာ့မည္ဟုေျပာလာသည္... ဒီေရာက္မွ ၿငိမ္း အံ့ဩသြားရေသးတာတစ္ခုက ၿငိမ္းရဲ့ အဝတ္စား အသုံးေဆာင္ေတြ အကုန္လုံး so sweet အခန္းထဲမွာ ေျပာင္းေရႊ႕ထားၿပီးျခင္းပင္...
"အေမတို႔ပဲ သားၿငိမ္းရဲ့ ႀကီးေမကို ဖုန္းဆက္ အက်ိဳးေၾကာင္းေျပာၿပီး အိျဖဴတို႔နဲ႔ စီစဥ္ခိုင္းလိုက္တာေလ... သားၿငိမ္းက ေရွ႕ေလၽွာက္ ဒီအိမ္မွာပဲ အေမတို႔နဲ႔တူတူေနရေတာ့မွာ ဆိုေတာ့...ေနာက္ေန႔မွ ႀကီးေမဆီ သြားေတြ႕လိုက္ေနာ္"
အေမ့စကားေၾကာင့္ ၿငိမ္းရင္ထဲမွာ ညံ့သက္ေႏြးေထြးရသည္... တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိခ်င္ရင္ တူတူခရီးသြားၾကည့္ဆိုသည့္ စကားရွိတယ္မဟုတ္လား... ဒီပုဂံခရီးစဥ္မွာ ၿငိမ္းက ၾကည္ညႊန္း Family ႀကီး အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာေလးကို သိခဲ့ရပါသည္...
အေဖႀကီးနဲ႔ အေမက ၿငိမ္းကို so sweet နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေတာ္ရတဲ့ သားမက္လို သေဘာမထားဘဲ သူတို႔ေမြးထားသည့္ သားသမီး ငါးေယာက္လုံးနဲ႔တူတူ တစ္သားထဲ သေဘာထားၿပီး ခ်စ္ခင္ေပးၾကသည္... ေလးေမာင္ကလည္း ၿငိမ္းကို သူ႔တူေတြ တူမေတြလိုပဲ စလိုက္ေနာက္လိုက္ႏွင့္ ၿငိမ္းမွာ ခဏေလးအတြင္း အားလုံးနဲ႔ ရင္းနီးကၽြမ္းဝင္ခဲ့ရသည္...
ေမာင္ႏွမေတြ ကလည္း ၿငိမ္းကို ဧည့္သည္လို အေရးေပးဆက္ဆံတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ so sweet နဲ႔တန္းတူ သေဘာထားေပးၾကသည္... အထူးသျဖင့္ ေကသာ နဲ႔ ေဟမာ့ေၾကာင့္ ၿငိမ္းက ပိုၿပီး စိတ္လက္ေပါ့ပါးခဲ့ရသည္... တမင္ဦးစားေပးၿပီး ဧည့္သည္လို မဝံ့မရဲ ဆက္ဆံတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ငယ္ငယ္ကတည္းက သူတို႔နဲ႔ တူတူႀကီးျပင္းလာရသလိုမ်ိဳး ခံစားရေစသည္...
ဂိမ္းကစားၾကသည့္ အခါမ်ိဳးမွာ ေကသာက so sweet ကိုညစ္သလို ၿငိမ္းကိုလည္းညစ္သည္... ဂိမ္းရွုံးလို႔ အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ နဖူးေတာက္ၾကသည့္ အခါမွာလဲ so sweet ကို လုပ္သလို ၿငိမ္းကိုလည္း မညႇာမတာလုပ္သျဖင့္ so sweet နဲ႔ ရန္ေတြျဖစ္ၾကေသးသည္... ၿငိမ္းဖ်န္ေျဖတာ မရလို႔ အေမ့ကို ေအာ္တိုင္လိုက္မွ ၿငိမ္သြားတာမ်ိဳးေတြလည္းရွိခဲ့သည္... နႏၵာကေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြလို စတတ္ေနာက္တတ္တာမ်ိဳးမရွိေပမဲ့ ခရီးစဥ္တစ္ခုလုံးကို ဦးေဆာင္သည့္ေနရာမွာ အေဖႀကီးကအစ အားကိုးသည္...
ေဟမာနဲ႔ ေကသာ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး so sweet နဲ႔ ၿငိမ္းရဲ့ ဖိနပ္ေတြကိုဖြက္ထားကာ ေခ်ာက္ခ်သည္... ၿငိမ္းတို႔ေသာက္မဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ထဲကို ဆားေတြထည့္သည္... ဒီခရီးစဥ္မွာ မိသားစုေတြနဲ႔ ပိုရင္းနီးလာရသလို ၿငိမ္းအတြက္ အခြင့္အေရးထူး တစ္ခုလည္းရခဲ့ေသးသည္... အဲ့ဒါကေတာ့ ၿငိမ္းကို စေနာက္ခံရရင္ အေဖႀကီးနဲ႔ အေမ့ကိုေရာ ေလးေမာင္ကိုေရာ မႀကီးကိုေရာ အခ်ိန္မေရြးတိုင္လို႔ရသည့္ အထူးအခြင့္ေရးပင္...
ၿငိမ္းတကယ္ ေပ်ာ္ရပါသည္... ၿငိမ္းကတစ္ဦးတည္းေသာသားမို႔ တိုင္ေတာစရာ ေမာင္ႏွမေတြမရွိသည့္အတြက္ တစ္ခါမွ မတိုင္ေတာခဲ့ဖူးေပ... ေက်ာင္းမွာလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သီးသန္႔ေနတတ္သည့္ အက်င့္ေၾကာင့္ ဘယ္သူနဲ႔မွ ျပႆနာမျဖစ္ဖူးခဲ့၍ ဆရာမေတြကို တိုင္ေတာရျခင္းမ်ိဳးလည္း မရွိဖူးခဲ့...
အသစ္အဆန္းျဖစ္တာေၾကာင့္ အခုမွ ၿငိမ္း တိုင္ေျပာရတာကို သေဘာေခြ႕ေနရသည္...
ၿငိမ္းက ေအာ္တိုင္လိုက္လို႔ လူႀကီးေတြက ၿငိမ္းဘက္က ရပ္တည္ၿပီး လာဆူသြားရင္ ျပဳံးၿပီးေက်နပ္ေနတတ္ၿပီ... so sweet က ၿငိမ္းကို ဇြတ္ဂ်ီက်တာမ်ိဳးေလးေတြ ရွိတဲ့အခါမွာလည္း "တိုင္ေျပာလိုက္မွာေနာ္" ဆိုၿပီး ၿငိမ္းက ၿခိမ္းေျခာက္တတ္ေနၿပီ...
ဒီအိမ္ေရာက္မွ ၿငိမ္းက အတိုင္ေတာထူသည့္သူ ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနရၿပီ...
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
"အစ္ကိုေရ့... နိုးၿပီလား...ကၽြန္ေတာ္ဝင္ခဲ့မယ္ေနာ္"
တံခါးေခါက္ၿပီး ေမးသံႏွင့္ အတူ so sweet က အခန္းထဲကိုဝင္လာသည္... ၿငိမ္းက ခုတင္ေပၚမွာ လွဲရင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနရမွ ထထိုင္လိုက္သည္...
"အား....လြမ္းလိုက္တာဗ်ာ... ေလးေမာင္က မတရားဘူး"
so sweet က ခုတင္ေပၚ ဒိုင္ပင္ပစ္ကာ တက္လာၿပီး ၿငိမ္းရင္ခြင္ထဲကို သူ႔ကိုယ္ႀကီးျဖင့္ အတင္းတိုးဝင္လာသျဖင့္ ၿငိမ္းက အလိုက္သင့္ ဖက္ထားေပးလိုက္ရသည္...
ညက ပုဂံမွျပန္ေရာက္ၾကေတာ့ ေလးေမာင္က ၿငိမ္းကို မေႏွာက္ယွက္ရဘူး ဆိုၿပီး so sweet ကို အခန္းခြဲအိပ္ခိုင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္... ၿငိမ္းတို႔ တရားဝင္လက္ထပ္ၿပီးမွ တူတူတစ္ခန္းထဲေနရမည္ဟု လူပ်ိဳႀကီးက ရာဇသံေပးထားသည္...
"ထ...ဖယ္ေပးဦး...ကိုယ္ ဒီေန႔ ကုမၸဏီျပန္သြားရမယ္...ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္"
"ခဏေလးပါ...ဒီလိုေလး ေနဦးမယ္ေလ...ညက လြမ္းေနတဲ့ဟာကို"
"ေနာက္က်ေနၿပီကြ"
"အဲ့ဒါဆို အာဘြားေပး"
so sweet က သူ႔ပါးတစ္ဖက္ကို ေလေဖာင္းၿပီး ေမာ့ေပးလာသည္...
"မ်က္ႏွာလည္း မသစ္ရေသးပဲနဲ႔"
"အင့္ အင္"
ပါးေဖာင္းလၽွက္သားႏွင့္ ဟင့္အင္း ဟုေျပာကာ ပါးကိုထိုးေပးေနသျဖင့္ ၿငိမ္းက ငုံ႔ၿပီးနမ္းေပးလိုက္သည္...
"ႁပြတ္!"
"အဟင္း"
"ဖယ္ဦး... ေရခ်ိဳးရေအာင္"
"ဟင္...တကယ္?"
so sweet က ဝုန္းခနဲ ထထိုင္ၿပီး ၿငိမ္းကိုမ်က္လုံးေတာက္ေတာက္ေလးေတြနဲ႔ၾကည့္ၿပီး ေမးလာသည္... so sweet ရဲ့ အားတက္သေရာ ပုံစံေလးေၾကာင့္ ၿငိမ္းပင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားရသည္... မဟုတ္မွ...
"ဘာ...ဘာလဲ... ကိုယ္ေရခ်ိဳးမလို႔ မင္းကို ဖယ္ခိုင္းတာ"
"ေၾသာ္...မသိပါဘူး...ကၽြန္ေတာ္က အစ္ကိုနဲ႔တူတူ ခ်ိဳးရမယ္ထင္လို႔"
"မဟုတ္တာကို"
"ကပ္စီးႏွဲ"
so sweet က ေျပာၿပီး ခုတင္ေပၚမွဆင္းသြားေသာ ၿငိမ္းရဲ့ တင္ပါးတစ္ဖက္ကိုလွမ္းကိုင္ၿပီး ဖ်စ္လိုက္သည္...
"ဟင္"
"အဟင္း...အိက်ိေလး"
"so sweet ေနာ္ ... တိုင္ေျပာမွာ"
"အဟား...သြားတိုင္ဗ်ာ...ဘယ္လိုတိုင္မွာလဲ... အေဖႀကီးေရ so sweet က ကၽြန္ေတာ့္ ဖင္ကို လာညႇစ္ေနတယ္လို႔ တိုင္မွာလား"
"က်စ္! ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘယ္လို တိုင္တိုင္"
ၿငိမ္းကို ေစာေစာစီးစီး အသားလာယူေနသူကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕၍ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္ခဲ့လိုက္သည္... တံခါးမပိတ္ခင္ေလးတြင္ၾကားလိုက္ရေသးသည္က...
"အဟက္... ၿငိမ္းေအးအိမ္ေလးက အတိုင္ေတာထူေလးဗ်ာ"
............................................................................
ၿငိမ္း ႐ုံးခန္းရွိရာ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ကားေမာင္းရင္း ေန႔လည္မွာ ျပဳလုပ္ရမည့္ ရွယ္ယာရွင္အစည္းအေဝးအတြက္ စဥ္းစားေနမိသည္...
ေဖေဖရွိစဥ္ကတည္းက ၿငိမ္းတို႔က logistic, forwarder ပဲ သီးသန္႔လုပ္တာမို႔ Company Size က အရမ္းအႀကီးႀကီးမဟုတ္... ရွယ္ယာရွင္ကလည္း ၿငိမ္းအပါအဝင္မွ ငါးဦးသာရွိသည္... က်န္သည့္ ရွယ္ယာရွင္ ေလးဦးက လုပ္ငန္းခ်ဲ႕ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ ဦးထြန္းဝင္း၏ Company ႏွင့္ အက်ိဳးတူပူးေပါင္းရန္ အဆိုတင္သြင္းလာၾကသည္ဟု ကိုသီဟက ၿငိမ္းကို ဖုန္းဆက္ေျပာျပထားသည္.... သေဘာမတူလၽွင္ ရွယ္ယာေတြႏွုတ္ထြက္ၾကမည့္ပုံႏွင့္ ေလသံပစ္ထားၾကသည္ဟု သိထားရသည္... ၾကည့္ရတာ ဦးထြန္းဝင္းက စည္း႐ုံးထားၿပီ ထင္၏...
"ေတာ္ေတာ္မွ ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ့လား ၿငိမ္း"
ၿငိမ္း႐ုံးခန္းထဲကို ဝင္ဝင္ခ်င္းပဲ ဦးထြန္းဝင္း၏ ခနဲ႔သံကို ၾကားလိုက္ရသည္... ဦးထြန္းဝင္းက ဧည့္သည္ထိုင္ခုံမွာ ေခ်ခ်ိတ္ထိုင္ၿပီး ၿငိမ္းကို ေမးေငါ့ျပလာသည္...
"ေၾသာ္...ဦးေရာက္ေနတာပဲ"
ၿငိမ္းက ဒီတိုင္းႏွုတ္ဆက္တယ္ဆို႐ုံမၽွသာ ေျပာၿပီးအလုပ္စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း laptop ကိုဖြင့္လိုက္သည္... ဦးထြန္းဝင္းက စိတ္မရွည္ေတာ့သည့္ပုံႏွင့္ ထိုင္ေနရာမွထလာၿပီး...
"မင္းမွာ ဘာေျပာစရာမွမရွိဘူးလား ၿငိမ္း"
"ဦးက ဘာကိုသိခ်င္တာလဲ"
"ဟ! မင္းလုပ္သြားတဲ့ အခ်ိဳးေတြေလ... မင္းလုပ္ရပ္က ငါတို႔အားလုံးမ်က္ႏွာပ်က္ရတယ္ကြ!"
"ကၽြန္ေတာ္ မရည္ရြယ္ပါဘူး ဦး... အေျခေနေတြက အဲ့ဒီလိုျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ဦးတို႔ကိုေရာ ခ်ယ္ရီ့ကိုေရာ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မင္းက ပါးစပ္ကေျပာေတာ့ လြယ္လိုက္တာကြာ... မင္းငယ္ငယ္ကေလးကတည္းက သားအရင္းလို သံေယာစဥ္ထားေပးခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာေတြမွမေထာက္... မင္း ဒီလိုေတြလုပ္တတ္လိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္လိုမွမထင္ထားခဲ့ဘူး"
ၿငိမ္းက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနေတာ့ ဦးထြန္းဝင္းက ပိုေဒါသထြက္လာသည္ထင္၏... အသံက လိုတာထက္ပိုက်ယ္လာေလသည္...
"မင္းအခုလို ေယာက္္က်ားခ်င္း ခိုးေျပးတာခံရတာ မင္းမိဘေတြသာ ရွိေနေသးရင္ ရင္က်ိဳးၾကမွာကြ... ဟမ္... ၿငိမ္းေအးအိမ္... မင္းရဲ့ သိကၡာေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ... မင္းရဲ့ လုပ္ရပ္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေျမာင္းထဲထိုးခ်ေနတာ မင္းသိလား...ေျပာစမ္းပါဦး...မင္းေခါင္းေမာ့ရဲလား... အခု မင္းကိစၥကို ကုမၸဏီက ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ရွယ္ယာရွင္ေတြသာ သိသြားရင္ မင္းဘဝေတာ့ သြားၿပီ...အခုေတာင္ သို႔ေလာ သို႔ေလာ သတင္းေတြၾကားေနၾကလို႔ ရွယ္ယာရွင္ေတြက ေမးေနၾကတာ"
ၿငိမ္း သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္... စကားျပန္ေျပာခ်င္စိတ္လည္း မရွိေပ... ဦးထြန္းဝင္းက စိတ္ေလၽွာ့လိုက္ဟန္ႏွင့္ ေလပူတို႔ကိုမွုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး... ေလသံေအးေအးႏွင့္ ေျပာလာျပန္သည္...
"အခု ဦးတို႔က ေကာင္းသလိုစီစဥ္ေပးမွာမလို႔ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ေမ့ထားၿပီး ၿငိမ္းက ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနေတာ့...ဟုတ္ၿပီလား... ဒီသတင္းကိုလဲ ဘယ္ကိုမွမေပါက္ၾကားေစရဘူး... ေန႔လည္ အစည္းအေဝးမွာ ဦးကအကုန္ၾကည့္စီစဥ္ေပးမယ္"
"ကၽြန္ေတာ္ အကုန္လုံးကို အသိေပးလိုက္မွာပါ ဦး"
"ဘာ! မင္း႐ူးေနလား ၿငိမ္း"
"ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္သေဘာက်လို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့လမ္းမလို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ အားလုံးကိုေျပာျပၿပီး ေရွ႕ဆက္ေလၽွာက္မွာပါ"
"ေအး... မင္းတစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္နိုင္တယ္ ထင္ရင္ လုပ္လိုက္ေလ... ေန႔လည္အစည္းအေဝးမွာ ေတြ႕ၾကတာေပါ့... ငါက ဒီကုမၸဏီရဲ့ အႀကံေပးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာသင့္တာေျပာတာ... သူတို႔ျပန္ထုတ္သြားမဲ့ ရွယ္ယာေတြအတြက္ မင္းမွာ အဆင္သင့္ရွိလား စဥ္းစားေပါ့"
ဦးထြန္းဝင္းက ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ႐ုံးခန္းထဲမွ ထြက္သြားေတာ့သည္... ၿငိမ္း ထိုင္ခုံေနာက္မွီကို စိတ္ပ်က္စြာ မွီလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာက်က္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနမိသည္...
ၿငိမ္း ျပန္ေလ်ာ္ရမဲ့ ရွယ္ယာတန္ဖိုးက ၅၀% ေလာက္ရွိသည္... အတိအက်ဆိုရင္ ၅၂% ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစည္းအေဝးၿပီးမွ ကိုသီဟႏွင့္တိုင္ပင္ရဦးမည္... ၿငိမ္းမွာ ဟိုဟိုဒီဒီ ထည့္ဝင္ထားသည့္ အေသးစား ရွယ္ယာေလးေတြလည္းရွိေသးသည္... အားလုံးလိုက္စုလိုက္ရင္ေတာ့ ပမာဏတစ္ခု ထြက္လာနိုင္သည္... ဒါေပမဲ့ ေရွ႕ဆက္လည္ပတ္ဖို႔က ရွိေသးသည္.... ၿငိမ္းတို႔ အသစ္မွာထားတဲ့ ကြန္တိန္နာကား ဖိုးေတြကလည္း အေၾကမေခ်ရေသး...
အမွန္ဆို ၿငိမ္း ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္႐ုံေလာက္က ရွယ္ယာေတြျပန္ထုတ္ရေလာက္တဲ့အထိ အျပစ္ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိ... ရွယ္ယာရွင္ဆိုတာ အက်ိဳးအျမတ္တစ္ခုပဲ ၾကည့္သည့္ လူမ်ိဳးေတြမဟုတ္လား... ဦးထြန္းဝင္း၏ စနက္ေတြေၾကာင့္သာ ဒီကိစၥက ႀကီးသြားရျခင္းျဖစ္သည္... ၿငိမ္း အကူညီလိုေနရင္ သူ႔ဆီကပ္ရမွာပဲဟု ေသခ်ာေပါက္တြက္ထားပုံရသည္...
ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်းဟု ေတြးကာ ၿငိမ္းက ဆက္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီး so sweet ရဲ့ IG ထဲ ဝင္ေမႊေနလိုက္သည္... ဒီေန႔ေရာ ဘာေတြတင္ထားေသးလဲ သိခ်င္သည္... ၿငိမ္းပ်င္းသည့္အခါမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရွုပ္သည့္အခါမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ so sweet ရဲ့ Instagram ထဲ ဝင္ဝင္ၾကည့္ၿပီး စိတ္အပန္းေျဖတတ္ေနၿပီ...
Not_Sour_But_So_Sweet ဆိုတဲ့ အေကာင့္ေလးက ေစာေစာပိုင္း ပို႔စ္ေတြမွာ တိမ္ေတြကို အ႐ုပ္မ်ိဳးစုံဆြဲထားသည့္ပုံေတြ...အာတာပူစီ ပုံေတြ ... အစားပုံေတြနဲ႔ ျပည့္ေနၿပီး Sapa ေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တိမ္ပုံေတြၾကားထဲမွာ ၿငိမ္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း ပုံေလးေတြက ေနရာယူတတ္လာသည္...
ၿငိမ္းရဲ့ လက္ဖမိုးပုံေလးေတြ... နားသယ္စပ္ေလးေတြ.... ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ထားသည့္ လက္ပုံေတြ... ဘယ္ခ်ိန္က ခိုးခိုးၿပီး ရိုက္ထားသည္မသိ... ေနာက္ဆုံးတင္ထားသည့္ပုံကိုၾကည့္ၿပီး ၿငိမ္းျပဳံးလိုက္မိသည္...
ပုဂံက ဟိုတယ္မွာ ၿငိမ္းအိပ္ေနတုန္း ခိုးရိုက္ထားသည့္ ၿငိမ္းရဲ့ ေျခဖေနာင့္ ပုံေလး... ေစာင္ျဖဴျဖဴေတြၾကားထဲမွာ ထိုးထြက္ေနသည့္ ေျခဖေနာင့္တစ္ဖက္ကို ရိုက္ထားျခင္းျဖစ္သည္...
Caption ေတြ အားလုံးက #Myhome
"so sweet ကေတာ့ကြာ"
ၿငိမ္း ဖုန္းၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ facebook ကေန Noti တက္လာသျဖင့္ဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကသာၾကည္ညႊန္းက ပုံတစ္ပုံတင္ၿပီး ၿငိမ္းတို႔အားလုံးကို tag တြဲထားသည္....
ေလာကနႏၵာ ဘုရားမွာ ၿငိမ္းတို႔ ရိုက္ထားသည့္ မိသားစု group photo ျဖစ္သည္... အားလုံးက ဆင္ေဘာင္းဘီေတြ ပုဂံအကၤ်ီေတြႏွင့္... ၿငိမ္းကို အလယ္မွာထားၿပီး so sweet က ၿငိမ္းရဲ့ခါးကို ေနာက္မွသိုင္းဖက္ထားသည္... က်န္သည့္မိသားစုဝင္ေတြက ေဘးပတ္ပတ္လည္မွေန၍ ၿငိမ္းကို ဝိုင္းၿပီး လက္ညႇိုးထိုးျပထားၾကသည္... ဤသည္က ေကသာၾကည္ညႊန္းရဲ့ idea...
သူေရးထားသည့္ Caption ကိုၾကည့္ၿပီး ၿငိမ္း အသံထြက္ေအာင္ပင္ ရယ္လိုက္မိသည္... ေကသာကလည္း so sweet ရဲ့ အစ္မလို႔ ရွင္းျပစရာ မလိုေအာင္ တကယ့္ကို မနိုင္စိန္ေလး...
Yes! we kidnapped the prince!
For those haters!
We are here
We Chill
We Kill
We Park Q
ေကသာက We F**k you ဟူေသာ စကားလုံးကို ရိုင္းတယ္လို႔ မထင္ရေအာင္ ဟာသပုံစံျဖင့္ We Park Q ဟု ေရးထားသျဖင့္ ၿငိမ္းက သေဘာက်စြာ ရယ္မိရသည္...
ၿငိမ္းက tagging ကို accept လုပ္ေပးလိုက္သည္... ခ်ယ္ရီသာ ဒီ post ကိုေတြ႕ရင္ေတာ့ ေဒါသထြက္ေနေတာ့မည္ထင္၏...
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
"ဝင္ခဲ့ပါ"
တံခါး ေခါက္သံႏွင့္အတူ ၿငိမ္းရဲ့ အတြင္းေရးမွုးကိုသီဟက ဝင္လာသျဖင့္ လက္ထဲမွဖုန္းကို စားပြဲေပၚသို႔ခ်လိုက္ၿပီး ကိုယ္ကို မတ္မတ္ျပန္ထိုင္လိုက္သည္...
"ေန႔လည္ ၁ နာရီ အစည္းေဝး စမယ္ေနာ္ ကိုၿငိမ္း"
"ဟုတ္ၿပီ ကိုသီဟ ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခဏေနရင္ ေန႔လည္စာ သြားစားၾကမယ္ေလ"
ၿငိမ္းက ေျပာေတာ့ ကိုသီဟက ျပဳံးလိုက္သည္...
"ဒီေန႔ အစ္ကို႔ သၾကားလုံးေလး လာမေခၚဘူးလား"
"အဟင္း... အားလုံးက ဒီေန႔မွ ႐ုံးျပန္တက္ၾကတာဆိုေတာ့ အလုပ္ေတြရွုပ္ေနၾကမွာ"
ေျပာေနရင္း ၿငိမ္းရဲ့ ဖုန္းက ringtone ျမည္လာသည္... Contact name က သၾကားလုံး...
"အင္း... so sweet "
"အစ္ကို႔ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား"
"ဟင့္အင္း...အခုပဲ ကိုသီဟနဲ႔သြားစားေတာ့မလို႔"
"ကၽြန္ေတာ္ လာခဲ့ရမလား"
"အာ... ႐ုံးမွာ ဒီေန႔ အလုပ္ေတြရွုပ္မွာမဟုတ္လား... မလာနဲ႔ေတာ့ ညေနမွလာႀကိဳ"
"အင္းအင္း... ၿပီးေရာ ၿပီးေရာ"
"အိုေခ"
"bye bye , Love u"
"အဟင္း"
ဖုန္းခ်ၿပီးျပဳံးေနေသာ ၿငိမ္းကို ကိုသီဟက ရယ္သည္...
"ကိုၿငိမ္းျပဳံးတာ ခုမွပဲေသခ်ာ ျမင္ရေတာ့တယ္...အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕ရင္ လူေတြက ေျပာင္းလဲတတ္တာ တကယ္ပဲဗ်"
ၿငိမ္းက ရွက္ရယ္ရယ္လိုက္ၿပီး...
"ကဲပါဗ်ာ ထမင္းသြားစားၾကမယ္... ေန႔လည္အတြက္ အားေမြးရမယ္... လာ"
ၿငိမ္းေနာက္က ထလိုက္လာသည့္ ကိုသီဟက လိုတာထက္ပို၍ စိတ္ေပါ့ပါးေနသည့္ပုံႏွင့္... ၿငိမ္းကို စိတ္သက္သာေစေအာင္ တမင္ဟန္ေဆာင္ျပေနသည္ထင္၏...
...........................................................................
အစည္းေဝးခန္းထဲတြင္ အားလုံးလူစုံေနၾကၿပီ...
ဦးထြန္းဝင္းနဲ႔ သူ႔တပည့္တစ္ေယာက္လည္း ေရာက္လာၾကၿပီး ၿငိမ္းရဲ့ ညာဖက္ေထာင့္မွာ ထိုင္ေနၾကသည္... ၿငိမ္း အနည္းငယ္ စိတ္လွုပ္ရွားေနသည္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ စားပြဲေပၚရွိ ေရဗူးကို ေကာက္ေမာ့လိုက္ၿပီးမွ အခန္းတြင္းရွိလူအားလုံးကို မ်က္လုံး တစ္ခ်က္ ေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္...
ကိုသီဟကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿငိမ္းကို အားေပးသည့္အေနႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္... ၿငိမ္းက အသက္ကိုျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ရွုလိုက္ၿပီး...
"ကဲ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ပြင့္ပြင့္လင္းပဲ ေျပာၾကမယ္ဗ်ာ... ဒီက ဦးျမသိန္းတို႔ မဆုေဝတို႔ က ကၽြန္ေတာ္တို႔ N Asia Forwarding ကို ဒီက ဦးထြန္းဝင္းတို႔နဲ႔ အက်ိဳးတူပူးေပါင္းဖို႔ အဆိုျပဳထားတာေတြ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ၿပီးပါၿပီ... ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံနိုင္ပါဘူး"
ၿငိမ္းရဲ့ အေျပာေၾကာင့္ ဦးထြန္းဝင္းနဲ႔ ဦးျမသိန္းက မ်က္ႏွာပ်က္သြားၾကသည္...
"အကယ္၍ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို သေဘာမေတြ႕ဘူးဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာပါ... N Asia နဲ႔ ေရွ႕ဆက္လက္မတြဲခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုလဲ ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို႔ ရွယ္ယာေတြကို ျပန္ထုတ္ေပးပါ့မယ္"
"အဟက္....ေသခ်ာရဲ့လား ေမာင္ၿငိမ္းေအးအိမ္... ဦးတို႔ အကုန္ျပန္ထုတ္ရင္ မင္း တစ္ေယာက္တည္း ၅၂% ျပန္အမ္းရမွာေနာ္... မနိုင္ဝန္ထမ္းၿပီး N Asia ကို ေရစက္ခ်ေတာ့မလို႔လား"
"အဟင္းဟင္းဟင္း"
ဦးျမသိန္းရဲ့ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ အေျပာကို မဆုေဝကပါ ဝင္၍ ရယ္သြမ္းေသြးသည္... က်န္တဲ့ ရွယ္ယာရွင္ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ဘာမွမေျပာၾကပဲ ၿငိမ္ေနၾကေသးသည္... မဆုေဝက ၿငိမ္းကို ခပ္မဲ့မဲ့ၾကည့္ရင္း စကားစသည္...
"အစ္မတို႔က ၿငိမ္းအေၾကာင္းေတြ ၾကားထားၿပီးပါၿပီ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္လက္မတြဲခ်င္ေတာ့ဘူး ဒါေပမဲ့ အရင္ကတူတူ အက်ိဳးျမတ္ရခဲ့ဖူးတာေတြကို ေထာက္ၿပီး ဒီက အန္ကယ္လ္ ဦးထြန္းဝင္းတို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အစ္မတို႔က ဆက္ၿပီး လက္တြဲေပးမယ္"
ၿငိမ္း လက္သီးဆုပ္ေတြတင္းခနဲ ျဖစ္သြားရသည္... ၿငိမ္းက မဆုေဝရဲ့ မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး...
"ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ကာရိုက္တာေၾကာင့္ ဆိုရင္ေတာ့ ဆက္လက္မတြဲတာ ပိုေကာင္းပါတယ္ မဆုေဝ... တစ္လက္စတည္း အားလုံးကို ကၽြန္ေတာ္ပြင့္ပြင့္လင္းေျပာျပလိုက္ပါမယ္... ကၽြန္ေတာ္က မၾကာခင္မွာ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ေတာ့မွာမလို႔... ဒီကိစၥအတြက္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆက္ၿပီး လက္တြဲဖို႔ စိတ္အဆင္မေျပတဲ့သူ ရွိရင္ ႏွုတ္ထြက္နိုင္ပါတယ္"
ဦးထြန္းဝင္းရဲ့ မ်က္ႏွာက တင္းမာေနၿပီး တစ္ခြန္းမွေတာ့ ဝင္မေျပာေသးေပ... ဦးျမသိန္းက ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး...
"ေကာင္းၿပီေလ ဦးကေတာ့ ဦးထြန္းဝင္းတို႔နဲ႔ မေပါင္းဘူးဆိုရင္ ႏွုတ္ထြက္တယ္"
"အစ္မလည္း ႏွုတ္ထြက္တယ္ ၿငိမ္း"
မဆုေဝက ေျပာၿပီး ေဘးမွ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကို လွည့္ၾကည့္သည္...
"ကိုမင္းသူ တို႔ကေရာ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို အားမနာပဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာပါ"
ၿငိမ္းက ေမးလိုက္ေတာ့ ကိုမင္းသူက ေခါင္းညိတ္သည္...
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အစ္ကို႔အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမေျပာလိုပါဘူး... စီးပြါးေရးနဲ႔ ပါဆင္နယ္လ္နဲ႔ ေရာစရာမွမလိုတာ... ဒါေပမဲ့ စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူးဗ် ကိုၿငိမ္းနဲ႔ေတာ့ ေရွ႕ဆက္ လက္မတြဲျဖစ္ေတာ့ဘူး"
ဦးထြန္းဝင္းက ဘယ့္ႏွယ္ရွိစ ဆိုသည့္ပုံႏွင့္ ၿငိမ္းကို ၾကည့္လာသည္...
"ေကာင္းၿပီ... ဒါဆို စာခ်ဳပ္အတိုင္း ၃ လအတြင္း အစ္ကိုတို႔ ရွယ္ယာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ထုတ္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္"
"ေကာင္းၿပီေလ သတ္မွတ္ရက္ေက်ာ္တာနဲ႔ ဦးတို႔ဘက္ကလည္း တရားဥပေဒအတိုင္း ေဆာင္ရြက္မယ္"
"ဒါေပမဲ့"
ကိုမင္းသူထံမွ အသံထြက္လာသျဖင့္ အားလုံးရဲ့ အၾကည့္ေတြက ကိုမင္းသူထံသို႔ ေရာက္ကုန္ၾကသည္...
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကိုၿငိမ္းနဲ႔ ဆက္ၿပီး လက္မတြဲျဖစ္ဘူး ဆိုေပမဲ့ ရွယ္ယာေတြက မထုတ္ပါဘူး... ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက ျပန္ဝယ္တဲ့သူေတြကို လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္မွာပါ"
"ဟင္"
"ဟုတ္ကဲ့... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ပိုင္တဲ့ ၂၉% ကို ဝယ္တဲ့သူရွိတယ္ဗ်... တစ္ခါတည္း စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအခန္းထဲ ေခၚလိုက္မယ္ေနာ္... ကိုသီဟ ဧည့္သည္ေတြ ေခၚေပးပါဦး"
"ဟုတ္ကဲ့"
ၿငိမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေနေသာ ကိုသီဟက ၿငိမ္းကို တစ္ခ်က္ပင္ လွည့္မၾကည့္ဘဲ သြက္လက္စြာႏွင့္ ထထြက္သြားသည္... ဦးထြန္းဝင္းႏွင့္ ဦးျမသိန္းတို႔က ၿငိမ္း ကဲ့သို႔ပင္ ဒီကိစၥကို အခုမွ သိဟန္ႏွင့္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ အံ့အားသင့္ေနၾကသည္...
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
တံခါးေခါက္သံ ႏွင့္အတူ အစည္းေဝးခန္း တံခါးက ပြင့္လာၿပီး ကိုသီဟ ေနာက္မွာ ပါလာသည့္သူ သုံးေယာက္ကို ျမင္ေတာ့ ၿငိမ္း မ်က္လုံးျပဴးသြားရေတာ့သည္...
"so sweet!"
so sweet က ခပ္တည္တည္ႏွင့္ အစည္းေဝးစားပြဲတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္... သူေဘးတြင္ ေကသာ ႏွင့္ ေဟမာက ဝင္ထိုင္သည္... ၿငိမ္းကို ဘာမွလဲ အက်ိဳးအေၾကာင္း ႀကိဳမေျပာျပထားဘဲ ႐ုတ္တရက္ႀကီးေတြ ရွယ္ယာလႊဲေျပာင္း ဝယ္ယူသူေတြ အေနႏွင့္ ေရာက္လာၾကသည္... ၿငိမ္းက so sweet ကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူဘာမွမလုပ္ထားသလို ႐ုပ္ေလးႏွင့္ ၿငိမ္းကို ျပန္ၾကည့္ေနေသးသည္...
"ကိုၿငိမ္း ဒါ မဟာၾကည္ညႊန္း Trading ကပါ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ရွယ္ယာေတြကို လႊဲေျပာင္းယူတဲ့ သူေတြ... ဒီဘက္က ကိုအာကာၾကည္ညႊန္းတဲ့... ဒါက မေကသာၾကည္ညႊန္း...ဒါက မေဟမာၾကည္ညႊန္း"
ၿငိမ္းက ခုခ်ိန္ထိကို ဘာေျပာရမွန္းမသိဘဲ ဆြံ့အေနစဥ္ ကိုသီဟက ျပဳံးစိစိႏွင့္ဝင္၍ ေျပာသည္...
"ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ N Asia Forwarding က ႀကိဳဆိုပါတယ္ဗ်ာ... Trading နဲ႔ Forwarding ဆိုတာက ခြဲထားလို႔မရတဲ့ အတြဲေတြလိုပဲဆိုေတာ့ ေကာင္းေသာ ပူးေပါင္းျခင္းပါပဲ... အန္ကယ္လ္ ဦးထြန္းဝင္း ဘာေျပာခ်င္တာရွိေသးလဲဗ်"
ကိုသီဟ အေမးကို ဦးထြန္းဝင္းက မ်က္ႏွာပ်က္စြာျဖင့္ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္သည္... ထို႔ေနာက္ so sweet တို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို အခုမွသိဖူးသလို ဟန္ေဆာင္လၽွက္...
"မဟာၾကည္ညႊန္းက အရင္ကတည္းက လက္တြဲထားတဲ့ Forwarders ေတြ အမ်ားႀကီးရွိၿပီးသားကို ခုမွ ဘာလို႔ ႐ုတ္တရက္ႀကီး N Asia ရဲ့ ရွယ္ယာ မျဖစ္စေလာက္ကို လာဝယ္ရတာလဲ"
"CEO ကို သေဘာက် လို႔ဗ်"
"ဟင္"
ၿငိမ္းက so sweet ကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ျပလိုက္ရသည္... အစည္းေဝးႀကီးမွာ ဘယ္လိုေတြ လာေျဖေနတာလဲ...
"ဪ CEO ရဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေတြကို သေဘာက်လို႔ပါ... ၿပီးေတာ့ ခုနက ကိုသီဟ ေျပာသလို ခြဲထားလို႔မရတဲ့ အတြဲေတြဆိုေတာ့ေလ"
"ကဲပါ ေကသာတို႔ လိုရင္းပဲ ေျပာၾကမယ္... အခု ေကသာတို႔ လာတဲ့ကိစၥက ရွယ္ယာလႊဲေျပာင္း ဝယ္ယူတာ တစ္ခုတည္း မဟုတ္ဘဲ N Asia ကို မဟာၾကည္ညႊန္းနဲ႔ Partnership လုပ္ဖို႔အတြက္လဲပါတယ္... လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ကိုသီဟကို ေပးထားၿပီးသြားၿပီ... ကိုၿငိမ္းေအးအိမ္တို႔ဘက္က ကမ္းလွမ္းတာကိုလက္ခံရင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၾကမယ္"
မဟာၾကည္ညႊန္း ဆိုသည့္အသံၾကားလိုက္ကတည္းက ဦးျမသိန္းႏွင့္ မဆုေဝ တို႔မ်က္ႏွာေတြက အေရာင္ေျပာင္းကုန္ၾကတာ ၿငိမ္းက သတိထားမိလိုက္သည္...
"ဟိုေလ... မဟာၾကည္ညႊန္းနဲ႔ဆို ဦးတို႔ ရွယ္ယာေတြ ျပန္ထုတ္မဲ့ ကိစၥ ျပန္စဥ္းစားေပးပါ့မယ္"
"ကိုျမသိန္း!"
"No No No ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ Partnership လုပ္မဲ့ ကိစၥက တစ္ျခား ရွယ္ယာရွင္ေတြ မလိုတာမို႔ ဒီက ဦး နဲ႔ အစ္မကို CEO က ရွယ္ယာျပန္ထုတ္ေပးပါလိမ့္မယ္... အကုန္ထုတ္ၿပီး အရွုပ္ရွင္းကင္းမွ က်န္တာဆက္လုပ္မယ္... ေနာက္ၿပီး အႀကံေပးအရာရွိကို မဟာၾကည္ညႊန္းက တာဝန္ယူေပးမွာမို႔ တရားဝင္ မဟုတ္ထားတဲ့သူေတြကို ဖယ္ထုတ္မယ္"
so sweet အေျပာကို ဦးထြန္းဝင္းက မေက်နပ္စြာနဲ႔ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္...
"ဒီမွာ!"
"ေၾသာ္... ဦးက ျပန္ေတာ့မွာလား... ဟုတ္ကဲ့ ... ကိုသီဟ ... ဒီ ဦးက ျပန္ေတာ့မယ္တဲ့"
"ဗ်ာ..ဪ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့...အန္ကယ္လ္...ဒီဘက္ႂကြပါ"
"မဟုတ္ဘူးေလ...မင္းတို႔!"
so sweet အေျပာေၾကာင့္ ကိုသီဟက ေနရာမွျပာျပာသလဲလဲ ထၿပီး ဦးထြန္းဝင္းကို ဆြဲေခၚကာ အခန္းျပင္သို႔ လိုက္ပို႔ၿပီး တံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္... ေကသာက ဦးျမသိန္းနဲ႔ မဆုေဝကိုၾကည့္ကာ...
"ဒီက ဦးနဲ႔ အစ္မကို CEO က သတ္မွတ္ရက္မတိုင္ခင္ ရွယ္ယာျပန္ထုတ္ေပးပါလိမ့္မယ္... ဆိုေတာ့... အခုက ေကသာတို႔ က်န္တဲ့ကိစၥေလးေတြ ေဆြးေႏြးစရာရွိလို႔"
ေကသာက လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ကို ျဖန္႔ၿပီး တံခါးေပါက္ဖက္သို႔ ညႊန္ျပလိုက္သည္... ျပန္လို႔ရပါၿပီ ဆိုသည့္သေဘာ...
ဦးျမသိန္းႏွင့္ မဆုေဝတို႔က မ်က္ႏွာပ်က္စြာျဖင့္ ထ၍ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္... ထို႔ေနာက္ က်န္ခဲ့ေသာ ကိုမင္းသူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္ ရွယ္ယာလႊဲေျပာင္းေရးေတြ လက္မွတ္ထိုးၾကသည္... အားလုံးၿပီးစီး၍ ကိုမင္းသူတို ျပန္ထြက္သြားၾကေတာ့မွ ၿငိမ္းက ထိုေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕၍ ၾကည့္လိုက္သည္...
ေဟမာက ၿငိမ္းကို ႏွာေခါင္းေလးရွုံ႔ျပလာၿပီး...
"ဟိုဦးေလးႀကီးက ေျပာသြားတာ မျဖစ္စေလာက္ ရွယ္ယာတဲ့... ေဟမာကေတာ့ မြဲသြားတာပဲ... ကိုႀကီးၿငိမ္း... ေဟမာ မြဲသြားၿပီ"
"အဟက္"
ၿငိမ္း ရယ္လိုက္မိသည္... so sweet က ၿငိမ္းေဘးက ထိုင္ခုံမွာ ေရႊ႕ထိုင္လာၿပီး စားပြဲေပၚလက္တင္ၿပီး ေမးေထာက္လၽွက္ ၿငိမ္းကို ၾကည့္ေနသည္...
"ဘာလဲ...မင္းက"
"ကၽြန္ေတာ္လဲ မြဲသြားၿပီ... အစ္ကို တာဝန္ယူေတာ့"
"အဟား"
ၿငိမ္းရယ္ေနရင္း ရင္ထဲမွာ ခ်မ္းေျမ့ေနရသည္... ဒီမိသားစုႀကီးက ၿငိမ္းကို တကယ္ပဲ သူတို႔ဘဝထဲသို႔ ၿငိဳျငင္ျခင္းကင္းစြာျဖင့္ ဆြဲသြင္းခဲ့ၾကၿပီ...
ေမတၱာေတြ လက္ခံယူမိၿပီးတဲ့ေနာက္မွေတာ့ ၿငိမ္းက ခ်စ္နိုင္တာထက္ပိုၿပီး ျပန္ခ်စ္ေပးဖို႔ပဲရွိေတာ့တာေပါ့....
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ တံခါးေခါက္သံနဲ႔ အတူ အခန္းဝမွာ လူတစ္ေယာက္ေပၚလာၿပီး...
"ကေလးေတြ... ၿပီးၿပီလား... မုန္႔သြားစားၾကမယ္"
"ဟာ...ေလးေမာင္ပါ ပါလာတာလား"
ၿငိမ္း ထပ္ၿပီး အံ့ေဩာရျပန္ပါၿပီ...
"ေဟး....သြားမယ္ သြားမယ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ"
အားလုံးတက္ညီလက္ညီ သြားဖို႔လုပ္ၾကေတာ့ ၿငိမ္းက ကိုသီဟကို မွာစရာရွိတာ မွာခဲ့ၿပီး ေနာက္ကလိုက္ရေတာ့သည္... ၿငိမ္းတို႔ ေတာ္ဝင္စင္တာထဲက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ဝင္ထိုင္ၾကၿပီး စားၾကေသာက္ၾက အလုပ္ကိစၥေတြ ေျပာၾကသည္...
"ပ်င္းလာၿပီ မမေကသာ...so sweet... what's in your bag challenge ေဆာ့ၾကမယ္... video ရိုက္ၿပီး facebook တင္ေၾကး"
"ဟမ္! Nooooo"
"Hell No!!!"
ေဟမာ့ အေျပာကို ေကသာနဲ႔ so sweet က အလန္႔တၾကားထေအာ္ၾကသျဖင့္ ၿငိမ္းနဲ႔ ေလးေမာင္ပင္ လန္႔သြားၾကရသည္...
"ေတြ႕လား ေတြ႕လား... မေဆာ့ရဲၾကဘူး ... မရဘူး ေဆာ့မယ္လို႔... ကိုႀကီးၿငိမ္း ေဆာ့မယ္ ေနာ္"
ေဟမာက ၿငိမ္းကို စစ္ကူေခၚၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲ လုပ္ျပသည္... ၿငိမ္းလဲ ဒီ အေၾကာက္အကန္ျငင္းေနၾကသည့္ ႏွစ္ေယာက္ကို ညစ္ခ်င္စိတ္ကေလး ေပါက္လာရသည္ႏွင့္ သေဘာတူလိုက္သည္...
"အင္း ေဆာ့ၾကမယ္"
"ေဟး.... အိုးေခ... ဒါဆို ကိုႀကီးက ေဟမာတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေရြး... ဘယ္သူ႔အိတ္ကို ၾကည့္ခ်င္လဲ"
"ammm... ေကသာ"
"အား!!!! ကိုႀကီးက.... ဘာလို႔ ေကသာလဲ!!!! so sweet ကိုေရြးေလ!!"
"ဘာလို႔ so sweet လဲ... သား မွာ ဘာမွမပါဘူး... ျပၿပ မမေကသာ အိတ္... စားပြဲေပၚတင္လိုက္... သား video ရိုက္ေပးမယ္"
"ေပးေပး...ေဟမာ ဖြင့္မယ္"
ေဟမာက ေကသာ့အိတ္ကို စားပြဲေပၚတင္ၿပီး ပစၥည္းေတြကို တစ္ခုခ်င္းစထုတ္သည္... so sweet က video ရိုက္ထားသည္...
"ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ် အခု what's in your bag challenge အစီစဥ္ေလးမွာ ေဒၚေကသာၾကည္ညႊန္းရဲ့ အိတ္ထဲ ဘာေတြရွိလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စပ္စုမွာ ျဖစ္ပါတယ္ဗ်"
ေကသာ့ အိတ္ထဲက ပထမဆုံးထြက္လာသည္က....
ပိုက္ဆံအိတ္အေသး...airpods... power bank... ေဘာပင္ထည့္သည့္အိတ္... အမ်ိဳးသမီးလစဥ္သုံး pad ထုတ္ေလးေတြထည့္ထားသည့္ ကာတြန္း႐ုပ္ေတြပါသည့္အိတ္ကေလး... ဦးခ်ိန္တီ လၽွက္ဆားဗူး... ေရဗူးအေသး...
ခုခ်ိန္ထိ ဘီး တို႔ မွန္တို႔ မိန္းကေလး အသုံးေဆာင္ ဘာတစ္ခုမွ ထြက္မလာေသး... အယုတ္စြဆုံး မိန္းကေလးဆန္စြာ တစ္ရွူးထုတ္ပင္ မရွိေပ...
ေနာက္ထပ္ ထပ္ထြက္လာသည္က ႀကိဳးေတြလုံးေထြးၿပီး အထုံးလိုက္ျဖစ္ေနသည့္ earpiece တစ္စုံ...
"ဟ! ဘာႀကီးတုန္း နင့္ဟာက ၃၅ လမ္းက လမ္းမီးတိုင္ ဓာတ္ႀကိဳးထုံးႀကီးလိုပဲ"
"ေလးေမာင္ကလည္း... ေကသာ အဲ့ဒါ ျဖည္ေနတာ ၃ လ ေလာက္ရွိၿပီ ျဖည္မရလို႔ ပစ္ထားတာ...ေတာ္ေတာ့ ဆက္မထုတ္နဲ႔ေတာ့"
"မရဘူး အကုန္ထုတ္ရမွာ"
"ဟင္ ဒါက ဘာႀကီးလဲ"
ေကသာ့အိတ္ထဲမွ ထပ္ထြက္လာသည့္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ အမဲေရာင္ထုတ္ကို ေဟမာက ျဖည္ၾကည့္လိုက္သည္...
"ဟင္! ေျပာင္းဖူးရိုးႀကီး!!"
"အား!!! မမေကသာ ညစ္ပတ္လိုက္တာ ေျပာင္းဖူးရိုးႀကီးကို စားၿပီး မလႊင့္ပစ္ဘူး"
"မဟုတ္ဘူး ေမ့ေနတာ ေပး...အခုလႊင့္ပစ္မွာ"
"အဲ့ဒီ ေကာင္မေလးက အျမဲတမ္း အဲ့လိုခ်ည္းပဲ...သူ႔အိတ္ႀကီး ငါ့နားလာမခ်နဲ႔... ေျမာက္ဒဂုံ ၁ ေစ်းေရွ႕က အမွိုက္ပုံႀကီးသားက်လို႔"
"ေလးေမာင္ေနာ္... အဲ့ဒါဆို ေလးေမာင္အိတ္လဲ ျပ"
"ငါ့ ဘာအိတ္မွ မယူပါဘူး... နင္တို႔လို အမွိုက္အိတ္ေတြ မလြယ္ဘူး"
"အဟားဟား"
ၿငိမ္းတို႔ ဝိုင္းရယ္ၾကေတာ့ ေကသာက မေက်မနပ္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးကာ...
"so sweet အိတ္လဲ ျပ"
"အာ! သားက ဘာလို႔ျပရမွာလဲ... ဘာမွမပါဘူး"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ so sweet လဲ ျပရမယ္ ေပး... မမေကသာ video ရိုက္ထား"
ေဟမာက so sweet ရဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကို လုၿပီး စားပြဲေပၚတင္လိုက္ျပန္သည္...
"က်စ္! ဘာမွ မရွိပါဘူးဆို"
so sweet ရဲ့ အိတ္ဆိုေတာ့ ၿငိမ္းကပါ စိတ္ဝင္စားသြားရသည္... ေဟမာက အထဲက ပစၥည္းေတြကို တစ္ခုခ်င္း ထုတ္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္သည္...
"ပိုက္ဆံအိတ္...airpods...power bank...ေရဗူး... တစ္ရွုး... အမယ္ ဒင္းက တစ္ရွုးေတြ ဘာေတြေဆာင္လို႔ပါေရာ"
"က်စ္! ဘာဆန္းလို႔လဲ"
"ကားေသာ့... ေဘာပင္... "
"ရၿပီ ရၿပီ... အေနာက္က အိတ္ထဲ မၾကည့္နဲ႔ laptop ပဲရွိတယ္...ျပန္ေပးေတာ့"
"မရဘူး ျပရမွာ အကုန္... ငါ့တုန္းကက်ေတာ့ အကုန္ထုတ္ၾကၿပီးေတာ့"
so sweet က အိတ္ကို ဇြတ္ျပန္လုေနေသာ္လည္း ေကသာကပါ ဆြဲထားၿပီး laptop ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္...
"ဒီေအာက္က ဘာဗူးႀကီးလဲ"
"အဲဒါမလုပ္နဲ႔!!!"
"ဟင္!"
"ဟယ္!"
"ဟ!"
အားလုံးထံမွ အာေမဋိတ္သံေတြႏွင့္အတူ ၿငိမ္းမ်က္ႏွာလဲ ဖ်န္းခနဲပင္ ပူထူသြားရေတာ့သည္... so sweet အိတ္ထဲမွ ထြက္လာသည္က...
၁၂ ဗူး ပါကင္လိုက္ပါေသာ ကြန္ဒုံးဗူးေတြ!
So sweet IG
..........................................................................
<3 DiDi Zaw
(16/12/2022)