အာကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ အစ္ကိုက ခုတင္စြန္းတြင္ ေျခခ်ိတ္ၿပီး ထိုင္ေနကာ ဖုန္းၾကည့္ေနသည္... ဟကြဲျဖစ္ေနေသာ Bathrobe က ရင္ဘတ္ေတြေရာ ေျခသလုံးေတြကိုေရာ လုံေအာင္ မဖုံးႏိုင္ေပ.. မွိန္ျပျပ ညမီးေရာင္ျပာလဲ့လဲ့ေအာက္မွာ တစ္စြန္းတစ္စ ေပၚထြက္ေနေသာ အတြင္းသားေလးေတြက တကယ္ကိုပင္ ႐ူးသြားေအာင္ စြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိပါသည္...
ဘာျဖစ္လို႔ အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ လွရပါသလဲ အစ္ကိုရယ္...
ေနရာမွာ ရပ္ကာ မလႈပ္မယွက္ေငးၾကည့္ေနမိေသာေၾကာင့္ အစ္ကိုက ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး...
"so sweet ၿပီးၿပီလား Dryer ယူလာခဲ့ ကိုယ္ ဆံပင္ေလမႈတ္ေပးမယ္"
"ဟင့္အင္း... ကြၽန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ခဲ့ၿပီးသြားၿပီ"
ေခါင္းက ေန႔တိုင္းလိုလို ေလွ်ာ္ေနေသာေၾကာင့္ အစ္ကိုခ်ည္းပဲ လုပ္ေပးေနရတာ ပင္ပန္းမွာစိုးလို႔ ပ်င္းသည့္ၾကားမွ အာကာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ခဲ့လိုက္သည္...
အစ္ကို႔ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ အစ္ကိုက အာကာ့ဆံပင္ေတြၾကားထဲကို လက္ႏွင့္ထိုးဖြကာ စမ္းၾကည့္လာၿပီး...
"အာ... စိုေနေသးတယ္ ေသခ်ာလဲ မလုပ္ခဲ့ဘူး... သြားယူ...သြား ... ကိုယ္ ထပ္လုပ္ေပးမယ္"
အမိန္႔ေတာ္က်လာေတာ့လည္း အာကာ ထိုင္ေနရာမွထကာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ ေျပး၍ Dryer သြားယူရျပန္သည္... ထုံးစံအတိုင္း အစ္ကိုက အာကာ့ေနာက္မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး ဆံပင္ေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ေလမႈတ္ေပးသည္...
"အင့္...ရၿပီ"
အာကာ အစ္ကိုလက္ထဲမွ Dryer ကို ဆြဲယူကာ ေဘးသို႔ ပို႔လိုက္ၿပီး အစ္ကို႔ကိုယ္လုံးေလးကို ခုတင္ေနာက္မွီေပၚသို႔ တြန္းလွဲကာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ထိကပ္၍ နမ္းလိုက္မိသည္... အစ္ကိုက မ်က္လုံးေတာက္ေတာက္ေလးေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး ... ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္လုံးခ်င္းဆုံမိၾကေတာ့ ရင္ခုန္သံတင္မက အသက္ရႈသံေတြပါ ျမန္လာရေတာ့သည္... အစ္ကို အာကာ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနပုံေလးက ထပ္ၿပီးနမ္းလွည့္ပါလို႔ ေတာင္းဆိုေနပုံေလးမို႔ အာကာ ထပ္ၿပီး အစ္ကို႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြေပၚ တစ္ရႈိက္မက္မက္ နယ္ကြၽံမိျပန္သည္...
အစ္ကို႔ရဲ႕ မရဲတရဲ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္ေနပုံေလးက အာကာ့ကိုပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွား႐ူးသြပ္ေစသည္... နမ္းရင္းနဲ႔ အာကာ့ လက္ေတြက Bathrobe ထဲသို႔တိုးဝင္ကာ အစ္ကို႔ ရင္ဘတ္ေတြေပၚ ပြတ္သပ္မိေတာ့ အစ္ကိုက ဖ်တ္ခနဲ ဖမ္းဆြဲထားသည္...
"အင္း...အစ္ကို"
"so sweet ဘာလိုခ်င္ေနမွန္း သိေပမဲ့... ကိုယ္... ကိုယ္...အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး"
အစ္ကို႔ အေျပာေၾကာင့္ အာကာ အနမ္းေတြကို ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး အစ္ကို႔ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းတိုးဝင္ကာ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာသည္အထိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ Control လုပ္ရင္း ၿငိမ္ေနမိသည္... အစ္ကိုက အာကာ့ နား႐ြက္ဖ်ားေလးကိုဖြဖြပြတ္ေပးေနသည္... အတန္ၾကာမွ အစ္ကို႔ လည္တိုင္ေလးကို ႐ႊတ္ ခနဲ တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး...
"အစ္ကို အိပ္ေတာ့ေနာ္"
အစ္ကို႔ကို အိပ္ရာေပၚမွာ ေနရာတက်ခ်ေပးၿပီးမွ တစ္ဖက္ခုတင္စြန္းတြင္ ဝင္လွဲလိုက္သည္... အစ္ကို႔ကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ၿပီး ေစာင္ကို ဆြဲယူ၍ ေခါင္းျမႇီးၿခဳံကာ ေကြးေနလိုက္သည္... ခဏၾကာေတာ့ ေနာက္ေက်ာဖက္ဆီမွ လႈပ္ရွားသံ ၾကားရၿပီး အာကာ့ေခါင္းေပၚမွ ေစာင္ကို အစ္ကိုက ဆြဲဖယ္လာသည္...
"so sweet... ကိုယ္တို႔ ေအာက္ဆင္းၿပီး Old Quarter ထဲမွာ လမ္းသြားေလွ်ာက္ၾကမယ္ေလ"
"ဟင္"
အာကာက အိပ္ေနရာမွ ထၿပီး အစ္ကို႔ကို ၾကည့္လိုက္သည္... အစ္ကိုက လည္ကုတ္ေလးကိုပြတ္ခါ ေခါင္းကို ေအာက္သို႔ငုံ႔သြားၿပီး...
"ဒီမွာ ဒီတိုင္း ဆက္ေနေနရင္...ကိုယ္... မင္းကို အလိုလိုက္မိလိမ့္မယ္"
"အစ္ကိုရာ"
*ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ တက္မက္မႈက ကပ္ပါလာစၿမဲမို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း လိုခ်င္ပါတယ္ အစ္ကို... ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးထားၿပီးမွ ယူပါ့မယ္... ကြၽန္ေတာ္က အစ္ကို႔ကို ျမတ္ႏိုးတယ္*
.............................................................................
ဟႏြိဳင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ Old Quarter ရပ္ကြက္ထဲက လမ္းေတြေပၚမွာ ၿငိမ္းတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္...
ဗီယက္နမ္ တို႔ ကမ္ေဘာဒီးယား တို႔က ထိုင္း ႏိုင္ငံလို 24 hours bar ေတြ သိပ္မရွိဘဲ ညဥ့္နက္တဲ့အထိ ဆိုင္ေတြ ဖြင့္ေလ့မရွိတာ သတိထားမိသည္... so sweet က ၿငိမ္းရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး လမ္းလယ္ေခါင္တည့္တည့္ကေနေလွ်ာက္ေနသည္... ၿငိမ္းက လမ္းေဘးဝဲယာ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ mini mart ေလးတစ္ခု ဖြင့္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ so sweet ရဲ႕ လက္ကို ဆြဲလႈပ္လိုက္သည္...
"so sweet "
"ဗ်ာ"
"ဟိုးမွာ ဆိုင္ဖြင့္တယ္... ကိုယ္တို႔ ဦးေႏွာက္ကို ခဲၿပီး အေငြ႕ပ်ံသြားေအာင္ လုပ္ၾကမလား"
"အဟားဟား... အိုးးေခးး...let's go"
ၿငိမ္းရဲ႕ အေျပာေၾကာင့္ so sweet က သေဘာက်စြာျဖင့္ ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး ၿငိမ္းလက္ကို ဆြဲလ်က္သားႏွင့္ ဆိုင္ေလးဆီသို႔ ေျပးသြားေတာ့သည္...
ၿငိမ္းတို႔ စီးကရက္တစ္ဗူး ႏွင့္ ေရခဲမုန္႔တစ္ခြက္ဝယ္ကာ ျပန္ထြက္လာၾကၿပီး so sweet က စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ထုတ္၍မီးညႇိလိုက္သည္...
"ကိုယ့္ကို တစ္လိပ္ေပးဦးေလ"
"ေတာ္ၿပီ... ဒီတစ္လိပ္ပဲ တူတူ ေသာက္မယ္... အစ္ကို အက်င့္ပါသြားမွာစိုးလို႔"
"အာ... တစ္ခါတေလပဲဟာကို"
ၿငိမ္း အေျပာကို so sweet က မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ စီးကရက္ကို လက္ၾကားညႇပ္ကာ ေရခဲမုန္႔ဗူးကိုဖြင့္ၿပီး ၿငိမ္းကို ခြံ႕ေကြၽးလာသည္...
"ေဆးလိပ္အရင္ေပး"
"ဒါ အရင္စား"
ၿငိမ္းက ဇြတ္ လုေတာ့ so sweet က လက္ကို အေပၚသို႔ ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး...
"အာ...ျပဳတ္က်ေတာ့မယ္ကြာ...အစ္ကိုက ဘာေလးတုန္း"
"ေပး!"
"ေရာ့ကြာ ေရာ့ ေရာ့"
"အဟားဟား"
ၿငိမ္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ရယ္မိၾကသည္... ၿငိမ္းရဲ႕ သၾကားလုံးေလးက ဒီလိုလဲ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါေသးသည္... ေဆးလိပ္ေသာက္လိုက္ ေရခဲမုန္႔စားလိုက္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကရင္း အခ်ိန္က မနက္ ၂ နာရီေတာင္ ထိုးေတာ့မည္...
"so sweet "
"ဗ်ား"
"မင္းရဲ႕ မိသားစု အေၾကာင္းေျပာျပ"
ၿငိမ္းက ေမးေတာ့ so sweet က ၿငိမ္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ၿပီး လမ္းကို ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ကာ လက္ပိုက္ထားသည္... ထို႔ေနာက္ မ်ိဳးေက်ာ့ၿမိဳင္ေလသံျဖင့္...
"ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္ အာကာၾကည္ၫႊန္းပါ...
ေျမာက္ဒဂုံမွာေနပါတယ္... ကြၽန္ေတာ့္အေဖ ဦးၾကည္ၫႊန္းပါ မဟာၾကည္ၫႊန္း trading လုပ္ပါတယ္...
ကြၽန္ေတာ့အေမ ေဒၚခင္ခင္မ်ိဳးေဆြပါ အၿမဲတမ္းလိုလို ႐ိုက္ပါတယ္"
"အဟားဟား"
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းႏွင့္ ေရကန္ႀကီးေဘးသို႔ ေရာက္လာၾကၿပီး ခုံတန္းေလး တစ္ခုေပၚတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္...
"အစ္ကိုက ဘာသိခ်င္တာလဲဟင္"
"မင္းနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ အကုန္သိခ်င္တယ္...မင္းရဲ႕ ex ေတြ အေၾကာင္းေရာပဲ"
"အဟား... ဘယ္က ex ရွိရမွာတုန္း... အာကာၾကည္ၫႊန္းက အခ်စ္ဆိုတာ ၿငိမ္းေအးအိမ္ နဲ႔မွ ျဖစ္လာတာ"
"ေသခ်ာလား...ေနာက္မွျပန္ၾကားရရင္ ?"
"ဗုဒၶ ေယရႈ အလာဟ္ ကာလီမန္မယ္ေတာ္ အထိ က်ိန္ေျပာရဲတယ္ဗ်ာ အစ္ကို႔ကို လိမ့္ခဲ့ရင္ အားတဲ့ဘုရား အျပစ္ေပးလိမ့္မယ္"
"ဘာ! အဟားဟား"
ၿငိမ္းက အူယားစြာနဲ႔ so sweet ရဲ႕ နား႐ြက္ကို လိမ္ဆြဲပစ္လိုက္သည္...
"အား.... နာတယ္လို႔ ... မခ်စ္ဘူးလား"
"အင္း"
"အစ္ကိုကလည္း"
"ေျပာျပပါဦး... မင္း အိမ္မွာ ဘယ္သူ အဆိုးဆုံးလဲ"
"ေသခ်ာေပါက္ ကြၽန္ေတာ္ မဟုတ္ဘူးေပါ့"
"ဟုတ္ပါ့မလားကြ"
"အင္း... မမေကသာ အဆိုးဆုံး... သူက အစ္ကိုရာ... အလတ္ဆိုၿပီး သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္မခံရပါဘူးဆိုၿပီး ေသာက္ရမ္း ျပႆနာရွာတာ... ၿပီးရင္ သူပဲ Attention အရဆုံး... ၿပီးေတာ့ အစ္ကို႔သူငယ္ခ်င္းေလ...မမနာနာေပါ့... သူက ေသာက္ရမ္း ငါးေရာင္းတာ"
"ငါးေရာင္းတယ္?"
"selfish ေလ အစ္ကိုရာ"
"ဪ...အဟားဟား"
"မမနာနာကက်ေတာ့ သူ႔စာလုပ္ဖို႔ပဲ အာ႐ုံရတယ္ သူ႔ေက်ာင္းစာေတြကလြဲရင္ ဘယ္ဟာမွ အေရးမႀကီးဘူး... ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ရပ္ကြက္ထဲမွာ မီးလန္႔ေသးတယ္... အေဖႀကီးနဲ႔ အေမက အေရးႀကီးတဲ့ ပစၥည္းေတြပဲယူခိုင္းတာ သူက သူ႔ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲ သူ႔စာအုပ္ေတြပဲထိုးထည့္ၿပီးသယ္လာတာ သိလား... မမေဟမာက က်ေတာ့ အိမ္ကေၾကာင္ ေ႐ႊဝါႀကီးကို ျခင္းေတာင္းႀကီးထဲထည့္ၿပီးသယ္တာ... မႀကီးက အစားမက္ေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္အျပည့္ ဘီစကစ္ထုတ္ေတြနဲ႔ မမေကသာက်ေတာ့ သူေဆာ့ေနက် PS2 ဂိမ္းစက္ႀကီးသယ္တာ... ဘာေတြသယ္ၾကမွန္းလဲမသိဘူး"
"အဟားဟား... ကိုယ့္ရဲ႕ so sweet ေလးကေရာ ဘာသယ္လဲ သိခ်င္သြားၿပီကြ"
"ကြၽန္ေတာ္ကလား ... အာ... ကြၽန္ေတာ္က အဖြားကိုေျပးေခၚတာ... အဖြားက်န္ခဲ့မွာစိုးလို႔ေလ... အဖြားက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေရးႀကီးဆုံး"
ၿငိမ္းရင္ထဲမွာ ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားရသည္... ၿငိမ္းမွာလဲ အဖြားရွိခဲ့ဖူးသည္... သားသမီးအခ်စ္ ေျမးအႏွစ္ဆိုတဲ့ အတိုင္း ၿငိမ္းလည္းပဲ အဖြားရဲ႕ အသည္းေက်ာ္ေလး ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္... သို႔ေပမဲ့ အဖြားက ၿငိမ္း ၈ တန္းႏွစ္ေလာက္မွာပဲ ဆုံးပါးသြားခဲ့ရသည္... အဖြားကို သတိရစိတ္နဲ႔ ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ သူ႔အဖြားရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈ မွတ္ဉာဏ္ေလးေတြကို ၿငိမ္း တူးေဖာ္ခ်င္လာရသည္...
"ကိုယ့္ကို အဖြားအေၾကာင္းေျပာျပပါဦး"
so sweet က ခုံအစြန္းဖက္ကို ေ႐ႊ႕ထိုင္လိုက္ၿပီး... ၿငိမ္းကို သူ႔ေပါင္ေပၚေခါင္းအုံးကာ လွဲအိပ္ေစသည္...
"အဖြားက အေမ့ရဲ႕ အေမ ေလ... ေဒၚၿမိဳင္ တဲ့...နာမည္က... ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွစ္မေတြအကုန္လုံးကို ခ်စ္ပါတယ္... ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့ အခ်စ္ဆုံးေပါ့... အေမဆူတိုင္း အဖြားက ဝင္ကာေပးတာ... အဟားဟား ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခုမွတ္မိေသးတယ္... ငယ္ငယ္က အေမ႐ိုက္လို႔ အဖြားခုတင္ေအာက္ ဝင္ေျပးတာ... အေမက ေဒါသေတြႀကီးၿပီး ႀကိမ္လုံးနဲ႔ ခုတင္ေအာက္ထိ ကုန္းၿပီး လိုက္႐ိုက္တာ...အဲ့ဒီမွာ အဖြားက အေမ့ကိုဆူေရာ... အေမက အဖြားကိုျပန္ေျပာတာ "ကြၽန္မ ကိုယ့္သားသမီးကို ႐ိုက္တာ အေမဝင္ၿပီး မတားပါနဲ႔" ဆိုၿပီးေတာ့... အဖြားကလည္း "ေအး အဲ့ဒါဆို ငါလည္း ငါ့သားသမီးငါ႐ိုက္တယ္ဟာ" ဆိုၿပီး အေမ့ကို ခုတင္ေပၚကေန ဖေနာင့္နဲ႔ ေပါက္တာ"
"အဟားဟား"
ၿငိမ္းမ်က္ရည္ေတြထြက္သည္ အထိ ရယ္မိေတာ့သည္... so sweet တို႔အိမ္သားေတြက ၾကားရတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနၿပီ...
"so sweet က ဘယ္သူ႔ကို အခ်စ္ဆုံးလဲ"
"အစ္ကို႔ကိုေလ"
"အာ...မဟုတ္ဘူးေလ... လက္ရွိအိမ္က မိသားစုေတြထဲမွာ ေျပာတာ"
"ေၾသာ္... အိမ္မွာလား... ႏွစ္ခါစဥ္းစားစရာ မလိုေအာင္ အေဖႀကီးပဲေပါ့... အေဖႀကီးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြအကုန္လုံးကို အေဖလို...ဆရာလို...သူငယ္ခ်င္းလို...ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တာ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြ open minded ျဖစ္တာလဲ အေဖႀကီးေၾကာင့္ပဲ... အေမ့ကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္... အေမကက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စားဖိုမႈး...ဆရာဝန္...ေက်ာင္းဆရာမ လိုဆိုေတာ့ ေၾကာက္ရတယ္...အေမက အလိုမလိုက္ဘူး... အဗ်င္းခံရဆုံးကေတာ့ မမေကသာ နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ပဲ"
ၿငိမ္းက so sweet ေပါင္ေပၚတြင္ လွဲေနရာမွ ပါးကိုလွမ္း၍ ပြတ္ေပးမိသည္... ဒီငဂ်စ္ေကာင္ေလး ဆိုးမည္ဆိုတာ အျပည့္အဝ ယုံပါသည္... အေဖကို ခ်စ္လိုက္ပုံကလည္း ေဘးကလူပင္ ခံစားမိရသည္အထိ...
"အစ္ကိုကေရာ?"
"ကိုယ္လား... ကိုယ္က တစ္ဦးတည္းေသာသား... ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတြနဲ႔လဲ မရင္းနီးဘူး...ေမေမေရာ ေဖေဖေရာက အရမ္းအလိုလိုက္တယ္... ဒါေပမဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္တယ္"
"ဟိုအစ္မနဲ႔ ဘယ္လိုခင္တာလဲ"
"အမ္...ဘယ္သူ... ဪ ခ်ယ္ရီ႕ကို ေျပာတာလား"
"အင္း"
"ခ်ယ္ရီနဲ႔က သူငယ္တန္းကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ... နႏၵာၾကည္ၫႊန္းတို႔နဲ႔က ကိုယ္တို႔ ေက်ာင္းေျပာင္းလာမွ ခင္တာ...ခ်ယ္ရီ နဲ႔က ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက"
"က်စ္! ကြၽန္ေတာ္ သဝန္တိုတယ္ အစ္ကိုရ"
"အဟား...so sweet ကကြာ"
ၿငိမ္း ဖုန္းမွ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၄ နာရီထိုးၿပီးေနၿပီ... ၿငိမ္းတို႔က ညေန flight နဲ႔ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ၾကရမွာျဖစ္သည္... so sweet က သူ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို cancel လုပ္ၿပီး ၿငိမ္းနဲ႔ ေလယာဥ္ တူတူ လိုက္ဝယ္ထားသည္...
"ျပန္ၾကမယ္ေလ ခဏေလာက္ အိပ္ရေအာင္"
"အင္း"
so sweet က ၿငိမ္းကို လွဲေနရာမွ ထူေပးၿပီး ႐ုတ္တရက္ ၿငိမ္းေရွ႕မွာ ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ၿပီး ထိုင္လိုက္သည္...
"ဟင္"
"လာ...ကုန္းပိုးမယ္... ကိုရီးယားကားထဲကလို"
"အာ...မဟုတ္တာကိုကြာ"
"လာပါ အစ္ကိုရ... ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး...လူလစ္တုန္းေလး ကိုရီးယားဆန္ရေအာင္"
"တကယ္ကြာ"
ၿငိမ္း so sweet ရဲ႕ေက်ာ္ေပၚကိုတက္လိုက္ၿပီး ေနာက္မွသိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္...
ဟိုတယ္သို႔ ျပန္ေနသည့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၿငိမ္းမ်က္ႏွာက အၿပဳံးပန္းေတြ ပြင့္လန္းေနၿပီး ၿငိမ္းရင္ထဲမွာလဲ ၾကည္ႏူးမႈ စမ္းေရၾကည္ေလးေတြက တသိမ့္သိမ့္စီးဆင္းေနေတာ့သည္...
ဒီေကာင္ငယ္ေလး၏ ေက်ာျပင္က ေႏြးေထြးသည္...
ၿငိမ္းကို သယ္ပိုထားသည့္ လက္အစုံက သန္မာသည္...
ကိုယ့္ထက္အမ်ားႀကီးငယ္ေပမဲ့ ကိုယ့္ကို စိတ္လုံၿခဳံမႈ ေပးစြမ္းႏိုင္သည့္ ေကာင္ငယ္ေလး...
အရင္းနီးဆုံး ေႏွာင္ႀကိဳးေတြကို လက္လႊတ္ခဲ့ရၿပီးေနာက္မွာ ဘုရားသခင္က ထပ္မံပို႔ေဆာင္ေပးလိုက္သည့္ ၿငိမ္းရဲ႕ တြယ္တာမႈေလး...
တိမ္ေတြၾကားထဲမွာ ေကာက္ရခဲ့သည့္... ၿငိမ္းရဲ႕ ေကာင္ကေလး....
...........................................................................
"အာကာၾကည္ၫႊန္း!!! လာပါဦး လာပါဦး"
"အေမကလည္း"
"လာပါ လာပါ... ထိုင္ပါဦး ကိုယ္ေတာ္ေလး...ဟမ္...Flight ေတြ ဖ်က္ၿပီး ဟိုတယ္ေတြ ရက္တိုးရေလာက္တဲ့ အထိ ဗီယက္နမ္က ေပ်ာ္စရာေကာင္းေနလား... အိမ္ကလူေတြကို ၿပီးၿပီးေရာ စာေလး တစ္ေၾကာင္းပဲ ပို႔ၿပီး အေပ်ာက္႐ိုက္သြားတာ"
" အာ... သား အေဖႀကီးကိုေရာ မႀကီးကိုေရာ စာေသခ်ာထပ္ပို႔ထားပါတယ္ အေမရ"
"ငါ အဲ့ဒါကို အသည္းယားတာ... ဖုန္းေခၚေတာ့ ဘာျဖစ္မွာမလို႔လဲ ဟမ္...တကယ္ဆို ဖုန္းေလးဘာေလး ေခၚၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေသခ်ာေျပာပါလား လူႀကီးေတြကို"
အာကာ အေမ့ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီးအဖြားကို လွည့္ပတ္ရွာမိသည္... အေဖႀကီးကေတာ့ ျပန္မေရာက္ေသးမွန္းသိသည္... ခုနက ဝင္လာေတာ့ ၿခံေရွ႕မွာ ကားမေတြ႕ခဲ့ေပ...
"ကဲပါ အေမရယ္ အေဖႀကီးသိတယ္ လို႔ေျပာသားပဲ ထားလိုက္ပါ အေမ့သား လူအေကာင္လိုက္ႀကီးေရွ႕မွာေရာက္ေနၿပီ စိတ္ပူစရာမရွိဘဲကို...နားပါေစ"
"က်ပ္က်ပ္ သတိထားေနေနာ္ အာကာၾကည္ၫႊန္း"
မမေဟမာက ဝင္ကူေျပာေပးသျဖင့္ အာကာ သက္သာရာ ရသြားခဲ့ရသည္... အေမ အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့မွ ေလပူတို႔ကို ဟူးခနဲ မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီ...
"Thanks!"
အာကာက မမေဟမာကို ပုခုံးႏွင့္ တိုက္ၿပီး ေက်းဇူးစကားဆိုလိုက္သည္...
"give and take"
"လုပ္ျပန္ၿပီဗ်ာ"
"ငါ ကူေျပာေပးထားတယ္ေလ... ရတယ္ေနာ္ အဆင္မေျပရင္လဲ "
"ရတယ္ ရတယ္...ေျပာ..."
"ဘာမွ ခက္ခက္ခဲခဲ မဟုတ္ဘူး... ငါ ေခြးေလး တစ္ေကာင္လိုခ်င္ေနလို႔ အဲ့ဒါ မင္းအေမ့ကိုကူေျပာေပး"
"ဟမ္!"
"အေမက မင္းနဲ႔ မမေကသာ ေျပာရင္ရတယ္"
"အဲ့ဒါက အေမက ပိုခ်စ္လို႔ ပစား ေပးခံရတာမဟုတ္ဘူး... မမေဟမာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စကားကို လည္လည္ဝယ္ဝယ္ မေျပာတတ္တာ"
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ဟာ... ေျပာေပးေနာ္ so sweet... ေခြးေမြးလို႔ရရင္ မင္းဟိုညက ေယာင္တဲ့ "အစ္ကို" ဆိုတာနဲ႔ ေခ်ေပးမယ္... "
"အာ...အဲ့ဒါက ခုထိ မေမ့ႏိုင္ေသးဘူးလားဗ်"
"မေမ့ဘူး ငါ စာအုပ္ထဲမွာေတာင္ ေရးမွတ္ထားေသး"
"အား!!!!!"
အာကာ ခုမွ ျပန္ေရာက္႐ုံရွိေသး ေခါင္းစားရၿပီ...
မတတ္ႏိုင္ေပ.... ကိုယ္က ေယာင္ခဲ့မိသူမဟုတ္လား...
အစ္ကိုေရ..... ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္မိ...အျပစ္ရွိေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္ေလ....
အေဖႀကီးနဲ႔ ေလးေမာင္တို႔ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ညစာတူတူစားၾကသည္... မိသားစုေတြ ဝိုင္းေမးေသာ ဗီယက္နမ္ solo trip အေၾကာင္းကို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္လည္း ေျဖေနရေသးသည္...
မမေဟမာက ေဘးကေန တံေတာင္ႏွင့္ တြက္လိုက္ စားပြဲေအာက္ကေန ဒူးႏွင့္တိုက္လိုက္ႏွင့္ ေခြးကိစၥေျပာရန္ အခ်က္ျပေနသျဖင့္ သူ႔ေရွ႕မွဟင္းခြက္ကိုလွမ္းႏႈိက္ရင္း ဇြန္းကိုင္ေသာလက္ႏွင့္ လက္ခလယ္ေထာင္ျပကာ လူႀကီးေတြ မသိေအာင္ ဆဲလိုက္သည္... မမေဟမာက လည္း နဖူးယားလို႔ ကုတ္သလိုလိုႏွင့္ နဖူးကို လက္ခလယ္ႏွင့္ ကုတ္ကာ ျပန္ဆဲသည္....
ဤသည္က အာကာတို႔ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အသံတိတ္ရန္ျဖစ္နည္းပင္... အာကာတို႔ လုပ္ျပေနတာကို မမေကသာက ေႁမြေႁမြခ်င္းေျချမင္သြားၿပီး အေမ့ကို တိုင္လိုက္သည္...
"အေမ့... ေခြးႏွစ္ေကာင္ အသံတိတ္ကိုက္ေနတယ္"
"ဟဲ့ ဘယ္မွာတုန္း"
အာကာက အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံဘဲ... အေမ့အား စၿပီး ဒိုင္ ေတြလႊတ္ဖို႔လုပ္ရသည္....
"အာ... အေမ့... ေခြးဆိုမွ သတိရတယ္... သားတို႔ အိမ္က ေ႐ႊဝါႀကီးက ဆိုက္ကိုဝင္ေနတာ သိလား"
"ဟ"
ေလးေမာင္ဆီမွ အသံထြက္လာသျဖင့္ အာကာက အျမန္ မ်က္စိမွိတ္ျပလိုက္ရသည္... အေဖႀကီးက ၿပဳံးေနသည္...
"ဟဲ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ေ႐ႊဝါႀကီးက တစ္သက္လုံး တစ္ေကာင္တည္းေနလာရတာမဟုတ္လား အေမရဲ႕... သူ အေဖာ္လိုေနတာ... ေၾကာင္ေတြကို တစ္ေကာင္တည္း ဘယ္ေတာ့မွ မထားရဘူးတဲ့... အခုဆို အေမသတိထားမိလား တမႈိင္မႈိင္ တေတြေတြနဲ႔ အေမရာ"
"ဟယ္ ဟုတ္လား ငါေတြ႕တာေတာ့ မင္းတို႔ေ႐ႊဝါႀကီးက အိပ္လိုက္စားလိုက္ပါပဲဟယ္"
"အဲ့ဒါ သူ stress ေတြရေနတာ အေမ ဘာသိလို႔လဲ"
"အဲဒါ ဘယ္လို လုပ္ေပးရမလဲ"
"အဲ့ဒါ လြယ္ပါတယ္ အနာသိရင္ ေဆးရွိတယ္ အေမရဲ႕... ေခြးေမြးေပးလိုက္ရင္ ရၿပီ"
"ဟမ္"
"ဟယ္ so sweet ရယ္ ေၾကာင္ အေဖာ္လိုေနတာ ဘယ့္ႏွယ့္ေခြးေမြးေပးရမွာလဲ...ေၾကာင္ထပ္ေမြးတယ္ဆို ဟုတ္ေသး"
မႀကီးက ဝင္ေျပာသျဖင့္ အာကာက ပညာရွိစတိုင္ႏွင့္ လက္တစ္ဖက္ပိုက္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ လက္ညႇိဳးေထာင္ကာ ရမ္းျပလိုက္သည္...
"No No No... အဲ့ဒါကို ကက္ကင္း ႐ိုက္တာလို႔ေခၚတယ္ မႀကီးရ... ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ တူတူထားေပးျခင္းနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ က်ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ျပန္ဆြဲတင္ေပးတာ... မႀကီး ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား ဟိုစကားပုံေလ... က်တတ္လြန္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္...ေျမလႊာကို ေဖာက္ထြင္းၿပီး... အဝီဇိထိဆင္းဖို႔ က်င့္ႀကံေနေသာအခါ...ေရာဂါ...တဲ့... အဲ့ဒါ ေ႐ႊဝါႀကီးက ေရာဂါ ျဖစ္ေနတာဗ်"
"ဟဲ့ အဲ့ဒါ သီခ်င္းႀကီး မဟုတ္ဘူးလား ဘာ စကားပုံလဲ"
"က်စ္! မမေကသာက ဗ်ာ မသိရင္ အသာေနပါ... အဲ့ဒီေတာ့ ေခြးေမြးရမယ္ အေမရ...ေခြးေရာက္လာမွ ေ႐ႊဝါႀကီးက မနာလိုေတြျဖစ္ၿပီး တက္ႂကြလာမွာ... သူပ်င္းရင္လည္း ေခြးနဲ႔ ရန္ေတြ ဘာေတြျဖစ္လို႔ရေသးတယ္..."
"ေပါက္ကရဟယ္... ေခြးလိုခ်င္ လိုခ်င္တယ္မေျပာဘူး"
"က်စ္! မမနာနာ"
"ကဲ... ဝယ္ဟယ္ ဒီေလာက္ လိုခ်င္ေနၾကရင္...ၿပီးရင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ႏိုင္ေအာင္ထိန္းၾက"
"Yayyyyyy"
အေမက ခြင့္ျပဳလိုက္ေတာ့ မမေဟမာက ထေအာ္ၿပီး လက္ခုပ္တီးသည္... အာကာက စားၿပီးသား ပန္းကန္ကို မမေဟမာဘက္သို႔ လက္ညႇိဳးေလးနဲ႔ အသာတြန္းပို႔ကာ ေနရာမွထလိုက္သည္...
"အား...ပင္ပန္းေနၿပီ အိပ္ခ်င္ေနၿပီ...လစ္ၿပီေနာ္"
ထိုေနာက္ အေဖႀကီးနဲ႔ အေမ့ဘက္သို႔ လက္အုပ္ခ်ီလိုက္ကာ ဦးၫႊတ္လိုက္ၿပီး...
"ကဲ...ဘုရား တရား သံဃာ ဦးၾကည္ၫႊန္း ေဒၚခင္ခင္မ်ိဳးေဆြ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ထမင္း တစ္နပ္ ေကာင္းေကာင္းစားလို႔ ၿပီးပါၿပီ"
"ငါပါေသးတယ္ ငါခ်က္ထားတာ"
"အိုေခဗ်ာ CC to ေဒၚသႏၲာၾကည္ၫႊန္းဗ်ာ"
"အဟားဟား...ငါ့သားကေတာ့ကြာ... ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ေတြက ပ်င္းေနတာ...ငါ့သားျပန္လာမွ အိမ္က ပိုစိုေျပလာတာေဟ့"
အာကာ လွည့္ထြက္လာေတာ့ ေနာက္မွ အေဖႀကီး၏ စကားသံကို ၾကားလိုက္ရသည္... ခါတိုင္းလိုဆို ခရီးအေတြ႕အႀကဳံေတြ ႀကဳံခဲ့ရသမွ်ေတြကို နားညီးေလာက္ေအာင္ ထိုင္ေျပာေနမွာျဖစ္ေပမဲ့ အခုေတာ့ ျမန္ျမန္ အခန္းေအာင္းခ်င္ေနရၿပီ...
My Home နဲ႔ ဖုန္းေျပာရဦးမည္...
ခ်စ္စခင္စ ၾကင္နာစမွာ အရာရာဟာ စင္ေရာ္ငွက္ ကေလးေတြ မဟုတ္လား....
အိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး ေဘးမွ ဖက္လုံးကို ဆြဲခြထားလိုက္သည္...
ဖုန္းေခၚရင္းႏွင့္ပင္ လြမ္းေနရျပန္ၿပီ...
အစ္ကိုနဲ႔ တူတူေနခ်င္ၿပီ...
အာကာ တစ္ေယာက္တည္း မအိပ္တတ္ေတာ့ဘူးထင္သည္...
.............................................................
<3 DiDi Zaw
(28/11/2022)